Güvenilmez anlatıcı

Güvenilmez anlatıcı, edebiyatta, filmlerde ya da tiyatro oyunlarında güvenilirliği ciddi anlamda riskli olan anlatıcı.[1] Terim, 1961 senesinde Wayne C. Booth'un The Rhetoric of Fiction eserinde ortaya çıkmıştır.[2] Bu tarz bir anlatım yöntemi yazar tarafından belirli nedenlerle seçilmiş olabilir. Bu genelde seyirciyi ya da okuyucuyu kandırmak içindir.[1] Bu tarzda anlatıcı genelde birinci şahıs anlatıcıdır. Aynı zamanda üçüncü şahıs anlatıcının da güvenilmez anlatı olarak kullanıldığı olur.

Gustave Doré'un Baron Münchhausen illüstrasyonu: Baron'un masalı gibi uzun masallarda, genellikle güvenilmez anlatıcılar kullanılır.

Bu anlatıcının doğası bazen çok çabuk açığa çıkar. Örneğin; Hikâyenin başında anlatıcı açık bir hataya düşebilir, kuruntulu iddialarda bulunabilir ya da bazen şiddetli akıl hastası olabildiğini kabul eder. Bu anlatım aracının dramatik şekilde kullanımında ise anlatıcı açığa çıkacak gerçeği hikâyenin sonuna kadar erteleyebilir.

Güvenilmez anlatıcı için örnekler

Romanlarda

Ken Kesey'in ünlü romanı Guguk Kuşu'nda "Şef" Bromden karakteri şizofrenidir. Ve hikâyeyi anlatırken ara ara akli dengesini kaybederek insanların küçülüp büyüdüğü kısımlar anlatır. Bu kısımlarda duvarlar gülmekte ve ortalığı bir sis kaplamaktadır.

Filmlerde

Amadeus filminde Antonio Salieri karakterinin yaşlı hali, rakibi Wolfgang Amadeus Mozart'ı öldürdüğünü iddia ettiği için akıl hastanesine kapatılmıştır. Hikâyenin gerçekte var mı olduğunu yoksa sadece Salieri'nin kuruntularından ibaret mi olduğunu bilemeyiz. Hastahanede Salieri'nin Mozart'ı öldürdüğüne dair herhangi bir bulgu olmadığından, bu hikâyenin gerçekçiliği özellikle belirsiz kalmıştır.

Yurttaş Kane filminde Charles Foster Kane karakterinin hikâyesi, 5 farklı tanıdığı tarafından anlatıldığından ve hepsinin karakter için farklı görüşleri olduğundan belirsizdir. Bu da Güvenilmez anlatıcı(lar)a güzel bir örnektir.

Raşomon filminde ölen samurayın hikâyesi birçok farklı anlatıcı tarafından anlatılmaktadır. Ve bu anlatıcıların her biri olayları kendi açılarından ya da kendi çıkarlarına göre anlatır. Bazısı anlattığı hikâyede çaldığı eşyayı saptırırken bazısı gururundan dolayı hikâyeyi kendini şereflendirecek şekilde anlatır. Bu anlatım tarzı Raşomon etkisi olarak Karl G. Heider tarafından incelenmiştir.

Olağan Şüpheliler filminde masum görünen ayağı sakat "Roger 'Verbal' Kint" karakteri hikâyeyi film boyunca kendini temize çıkaracak şekilde anlatır. Onu sorgulayan polis memuru ise onun anlattıklarına güvenmiyordur. Lakin mecburen onu serbest bırakırlar. Filmin sonunda Kint karakterini lüks bir arabayla şehir içinde kaybolurken izleyici onun ayağının sakat olmadığını anlar.

Güvenilmez anlatıcıların kullanıldığı eserler

Güvenilmez bakış açısından ya da açılarından anlatılan filmler;

Kaynakça
  1. "How to Write a Damn Good roman, II", by James N. Frey (1994) ISBN 0-312-10478-2, p. 107
  2. "Professor Wayne Booth", an obituary, The Times, Ekim 14, 2005
  3. The New York Times http://www.nytimes.com/books/98/02/01/home/amis-arrow.html?_r=1&oref=slogin. Eksik ya da boş |başlık= (yardım)
  5. "Comedy Is Tragedy That Happens to Other People". The New York Times. 19 Ocak 1992.
  6. "Historicizing unreliable narration: unreliability and cultural". 7 Ocak 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2011.
  7. Sarah Webster. When Writer Becomes Celebrity. The Oxonian Review of Books, Vol. 5, No. 2 (spring 2006) 4 Nisan 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  8. Thomas E. Boyle. Unreliable Narration in "The Great Gatsby". The Bulletin of the Rocky Mountain Modern Language Association, Vol. 23, No. 1 (Mar., 1969), pp. 21-26
  9. Womack, Kevin and William Baker, eds. The Good Soldier: A Tale of Passion. Broadview Press, 2003.
  10. Mudge, Alden. "Ishiguro takes a literary approach to the detective roman." 25 Nisan 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  11. Helal, Kathleen, ed. The Turn of the Screw and Other Short işs. Enriched Classics. Simon and Schuster, 2007.
  12. "DarkEcho Review: The Horned Man by James Lasdun". 23 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2011.
  13. Landay, Lori (1998), Madcaps, Screwballs, and Con Women: The Female Trickster in American Culture, University of Pennsylvania Press, s. 200
  14. "Dowling on Pale Fire". 6 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2011.
  15. "Interview with Gene Wolfe Conducted by Lawrence Person". 16 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2011.
  16. Tom Dawson, , reviewing Amracord on BBC flims
  17. Lance Goldenberg, "There - Something Fishy About Father", Creative Loafing Tampa, Ocak 8th 2004.
  18. Ferenz, Volker, "Fight Clubs, American Psychos and Mementos," New Review of Film and Television Studies, Vol. 3, No. 2 (1 Kasım 2005), pp. 133-159, (link, accessed 5 Mart 2007, reg. required).
  19. Church, David, "Remaining Men Together: Fight Club and the (Un)pleasures of Unreliable Narration", Offscreen, Vol. 10, No. 5 (Mayıs 31, 2006). Retrieved on 14 April 2009.
  20. "Hero review in the Montreal Film Journal". 4 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2011.
  21. http://www.reel.com/movie.asp?MID=131667&buy=closed&PID=10099964&Tab=reviews&CID=18
  22. Rashomon article on Turner Classic Movies
  23. The "lying" opening flashback, Hitchcock/Truffaut
  24. "'Where Is My Mind?' — Chaucer - 'Unreliable Narrator' Goes Neo-Noir: (The Usual Suspects, Fight Club and Memento)" by Jen Johans
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.