Matcha

Matcha (Japonca: 抹茶), özel olarak yetiştirilen ve işlenen öğütülmüş bir yeşil çay tozudur. Geleneksel olarak, klasik Japon çay seremonisinde kullanılır. Ayrıca, wagashi tatlısı türlerine[1], yeşil çaylı dondurmaya, soba adlı yemeğe gıda ilavesi olarak kullanılmaktadır. Maçça tozuna da “Maçça” denir.

Matcha tozu

Maçça Tozu

Maçça tozu yaprakları tütsülendikten sonra kurutulup öğütülerek yapılır. Japonya’da eskiden sadece yeni öğütülmüş Maçça tozu içilirdi. Son günlerde bazı Japon çay seremonilerinde, eski zamanlardaki gibi yeni öğütülmüş Maçça tozu da kullanılır.

Maçça’nın keskin tadı olmayanı daha değerlidir. Maçça; moçi(pirinç keki), soba (noodles), yeşil çaylı dondurma, maçça lattes ve Japon wagaşi(Japon tatlıları) gibi yiyecek ve içecekleri tatlandırmak veya boyamak için de kullanılır.

Tarihi

Maçça ilk kez 10.yüzyılda üretilmiştir. Çinlilerin Maçça yöntemi Japonya’ya Kamakura dönemde(1185-1333), Çin’den (Tang henedanı)(618–907) getirilmiş. Çinlilerin Maçça yöntemi rahip Eisai tarafından 1191’de Çinden getilirmiş. O dönemdeki Maçça günümüzdeki gibi yeşil olmayıp, kahverengi idi.

Üretim

Maçça bez örtülerin altında yetiştirilir. Dolayısıyla, yapraklar daha da incelir ve lezettli hale gelir. Koparılan yapraklar hemen tütsülendikten sonra yuvarlanmadan kurutulur. Bu durumdaki yapraklara Tença(碾茶) denir. Tença küçük küçük kesilip, yaprak sapları veya damarları ayrıldıktan sonra öğütülür. Yaklaşık 45 derece kurutulduktan sonra çay yaprağı için el frezesi kullanılarak tekrar öğütür.

Yemekte Maçça

Maçça yemeğin malzemesi olarak da sık sık kullanılır. Ayrıca şekerle uyumundan dolayı tatlı yapımında da tercih edilir. Örneğin; wagaşi(japon tatlısı), kek veya kurabiye gibi tatlılar, dondurma ve çikolata. Aynı zamanda, Japon yemeği olan Tempura’yı yerken bazen tuza Maçça eklenir. Buna da Maçça tuzu(抹茶塩) denir.

Kaynakça

1. Hosking, Richard (1997). "Wagashi". A Dictionary of Japanese Food. Tuttle Publishing. s. 168.