Nicolás Maduro

Nicolás Maduro Moros (d. 23 Kasım 1962, Caracas), Venezuela Devlet Başkanı.

Nicolás Maduro
Venezuela Devlet Başkanı
Görevde
Makama geliş 19 Nisan 2013[1]
Başkan Yardımcısı	Liste Jorge Arreaza (2013–2016) Aristóbulo Istúriz (2016–2017) Tareck El Aissami (2017–2018) Delcy Rodríguez (2018–günümüz)
Yerine geldiği	Hugo Chávez
Venezuela Birleşik Sosyalist Partisi Başkanı
Görevde
Makama geliş 5 Mart 2013
Yerine geldiği	Hugo Chávez
Venezuela Devlet Başkan Yardımcısı
Görev süresi 13 Ekim 2012 - 8 Mart 2013
Başkan	Hugo Chávez
Yerine geldiği	Elías Jaua
Yerine gelen	Jorge Arreaza
Venezuela Dışişleri Bakanı
Görev süresi 9 Ağustos 2006 - 15 Ocak 2013
Yerine geldiği	Alí Rodríguez Araque
Yerine gelen	Elías Jaua
Venezuela Ulusal Meclisi Başkanı
Görev süresi 5 Ocak 2005 - 7 Ağustos 2006
Yerine geldiği	Francisco Ameliach
Yerine gelen	Cilia Flores
Kişisel bilgiler
Doğum	Nicolás Maduro Moros 23 Kasım 1962 Caracas, Venezuela
Partisi	Beşinci Cumhuriyet Hareketi (2007 öncesi) Venezuela Birleşik Sosyalist Partisi (2007-günümüz)
Evlilik(ler)	Adriana Guerra Angulo (boş.) Cilia Flores (e. 2013)
Dini	Roma Katoliği Sathya Sai Baba hareketi[2][3]
İmzası

Eski devlet başkanlarından Hugo Chávez'in altında Ekim 2012 tarihinden itibaren Devlet Başkan Yardımcısı olarak görev yapmış bir Venezuelalı politikacıdır. Chavez'in ölümünün ardından geçici başkan olarak görev yapmış, 14 Nisan 2013 günü yapılan genel seçimlerin ardından devlet başkanlığına seçilmiştir.[4]

Ağustos 2006 ile Ocak 2013 tarihleri arasında Dışişleri Bakanı oldu. Kendisi, milletvekili ve dışişleri bakanı olarak "Chavez'in iç çemberinin en yetenekli yönetici ve siyasetçi" olarak tarif edilir.

Biyografi

Aile geçmişi

Nicolás Maduro Moros, Caracas, Venezuela'da 23 Kasım 1962 tarihinde işçi sınıfı bir ailede doğdu.[5][6][7]

Önde gelen bir sendika lideri olan babası Nicolás Maduro García,[8] 22 Nisan 1989'da motorlu taşıt kazasında öldü. Annesi Teresa de Jesús Moros, Venezuela sınırındaki bir Kolombiya sınır şehri olan Cúcuta'da "Kolombiya Ulusal Sicili'ne göre, 1929 yılının Haziran ayının ilk günü doğdu.[9]

Nicolás Maduro, 2012 yılında Hint guru Sathya Sai Baba'nın bir takipçisi olduğu ve daha önce 2005 yılında Hindistan'daki guruyu ziyaret ettiği bildirilmiş olmasına rağmen, bir Roma Katoliği olarak yetiştirilmiştir.[10]

Irk bakımından, Maduro kendisini mestizo (“karışık [ırk]”) olarak tanımladığını söyleyerek, Amerika yerlileri ve Afrikalı halklarının mestizaje (“ırksal karışım”) karışımının bir parçası olduğunu belirtmiştir.[11] 2013 yılında yapılan bir röportajda “büyük annelerim ve dedelerim Sefarad Moro kökenli bir Yahudi idi ve Venezuela'da Katolikliğe dönüştü” diye belirtti.[12]

Resmi olarak, Maduro solcu bir ailede doğdu, babası bir sendika lideriydi ve "Movimiento Electoral del Pueblo'nun (MEP) militan üyesiydi.[13][14] Maduro, Karakas'ın batı eteklerinde işçi sınıfı bir mahalle olan Los Jardines, El Valle'de bir cadde olan Calle 14'te büyüdü.[9] Dört kardeşin tek erkeğidir ve María Teresa, Josefina ve Anita adında üç kız kardeşi vardır.[14]

Evlilikleri ve ailesi

Maduro, iki kez evlendi. İlk evliliği tek oğlu Nicolás Maduro Guerra'nın annesi olan Adriana Guerra Angulo iledir.[15][16] "Nicolasito" olarak da bilinen Maduro Guerra, Başkanlık Özel Müfettişleri Kurumu başkanı, Ulusal Film Okulu başkanı ve Ulusal Meclis'te bir koltuk gibi birçok üst düzey hükümet görevine atandı.[17]

Maduro, daha sonra Ağustos 2006'da Dışişleri Bakanı olmak için istifa edince, Ulusal Meclis Başkanı olarak görev yapan ilk kadın olan avukat ve politikacı Cilia Flores ile evlendi.[18] İkili, 1990'lardan beri Flores'in 1992 Venezuela darbesi girişimlerinin ardından Hugo Chavez'in avukatı olduğu ve Maduro'nun cumhurbaşkanı olduktan sonra 2013 yılının Temmuz ayında evlendikleri romantik bir ilişki içerisindeydi.[19][20] Birlikte çocukları yokken, Maduro'nun eşinin Walter Ramón Gavidia ile olan ilk evliliğinden Walter Jacob, Yoswel ve Yosser adında üç üvey çocuğu vardır.[21]

Kariyeri

Sendikaların yasak olduğu 1970'ler ve 1980'lerde Karakas metro işçilerini temsil eden Maduro, bir otobüs şoförü olarak çalışırken siyasi kariyerine başladı. Beşinci Cumhuriyet Hareketi'nin (MVR) kurucularından biri oldu. Nicolás Maduro, Hugo Chavez'in 1992 yılında yaptığı başarısız darbeden sonra, 1994 yılında hapishaneden serbest kalmasındaki rolü ile bilinmektedir. Chavez'in 1998 yılındaki devlet başkanlığı seçimleri sırasında bölgesel siyasi koordinatörlerinden biri olarak onun hizmetindeydi. 2012 cumhurbaşkanlığı seçimlerinden 3 gün sonra, 10 Ekim 2012 tarihinde, Başkan Chavez'in Yardımcısı olarak atandı. Dışişleri Bakanı görevinden ayrılarak 12 Ekim 2012 tarihinde yeni görevine başladı.

Venezuela Devlet Başkanı seçilen Maduro 19 Nisan 2013 tarihinde görevine resmen başladı.

1. Başkanlık Dönemi

5 Mart 2013 tarihinde Devlet Başkanı Hugo Chavez, tahminen kansere bağlı komplikasyonlar sonucu nedeniyle hayatını kaybetti. Venezuela yeni devlet başkanlığı seçimlerine hazırlanana kadar Başkan Yardımcısı Nicolas Maduro, bir ay süre için geçici olarak başkanlık görevini devraldı. 14 Nisan 2013 tarihinde yapılan Başkanlık seçiminde %50.6 oy oranıyla galip gelerek devlet başkanlığına seçildi.[22]

6 Aralık 2015 tarihinde yapılan Parlamento seçimlerinde muhalefet, Ulusal Parlamento’da çoğunluğu büyük farkla ele geçirdi.[23] Demokratik Hareket öncülüğündeki merkez ve sağ partilerden oluşan Demokratik Birlik Masası adlı muhalefet ittifakı, %56.2 oy oranıyla (3 yerli kontenjanıyla birlikte) 112 sandalyeye ulaşırken, Venezuela Birleşik Sosyalist Partisi liderliğindeki sosyalist blok %40.9 oy oranıyla yalnızca 55 sandalyede kaldı.[24] Fakat Venezuela Anayasa Mahkemesi, seçimlerde parlamentoya girmeye hak kazanan üç kişinin milletvekilliğini düşürerek muhalefetteki Demokratik Birlik Masası (MUD) koalisyonunun parlamentoda üçte ikilik "süper çoğunluğu" elde etmesine engel olmuştur.[25]

2. Başkanlık Dönemi

20 Mayıs 2018 tarihindeki Başkanlık Seçimi'nde Maduro %67.8 oy oranıyla ilk turda rahatça kazanarak bir dönem daha Devlet Başkanlığı görevini sürdürme yetkisi aldı. Ancak seçime katılım %46 ile Venezuela tarihindeki en düşük seviyede kaldı.[26][27]

Foro Penal Venezuela, Súmate, Voto Joven, Venezuela Seçim Gözlemevi ve Vatandaşların Seçim Ağı gibi bazı Venezuelalı STK'lar, seçim programlarının usulsüzlükleri konusundaki endişelerini dile getirdiler, muhalefet partilerinin katılımının engellendiğini ve standart seçim işlevlerine yeterli zaman ayrılmadığını iddia ettiler.[28] Bu nedenle de Birleşmiş Milletler,[29][30] Avrupa Birliği,[31][32] Amerikan Devletleri Örgütü, the Lima Grup[33] Avustralya ve Amerika Birleşik Devletleri gibi ülkeler seçim sürecini tanımadıklarını açıkladılar.[34][35] Ancak, Rusya, Çin, Türkiye, Küba, İran, Kuzey Kore, Suriye gibi birçok diğer ülkeler de seçim sonuçlarını tanıdıklarını açıkladılar.[36]

Kaynakça

1. Geçici: 5 Mart 2013 - 19 Nisan 2013
2. "Arşivlenmiş kopya". 23 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2013.
3. "Arşivlenmiş kopya". 16 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2013.
4. 15 Nisan 2013 tarihli Prensa Latina haberi 15 Nisan 2013 tarihinde erişilmiştir
5. "Perfil | ¿Quién es Nicolás Maduro?". El Mundo (İspanyolca). 27 Aralık 2012. 10 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2013.
6. "Profile: Nicolas Maduro – Americas". Al Jazeera. Mart 2013. 3 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2013.
7. Lamb, Peter (17 Aralık 2015). Historical Dictionary of Socialism. Rowman & Littlefield. s. 289. ISBN 978-1-442-25827-3.
8. Turner, Barry (2013). The Statesman's Yearbook 2014: The Politics, Cultures and Economies of the World. Springer. s. 1486. ISBN 978-1-349-59643-0.
9. Oropeza, Valentina (15 Nisan 2013). "Perfil de Nicolás Maduro: El 'delfín' que conducirá la revolución bolivariana". El Tiempo (İspanyolca). 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi.
10. Neuman, William (22 Aralık 2012). "Waiting to See if a 'Yes Man' Picked to Succeed Chávez Might Say Something Else". The New York Times. 2 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2013.
11. Maduro: Rectifique presidente Obama, somos mestizos. 10 Şubat 2015. Erişim tarihi: 27 Nisan 2016 – YouTube vasıtasıyla.
12. "Venezuela's 'anti-Semitic' leader admits Jewish ancestry". 18 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2018.
13. Lopez, Virginia; Watts, Jonathan (15 Nisan 2013). "Who is Nicolás Maduro? Profile of Venezuela's new president". The Guardian. 25 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2015.
14. "MinCI – Maduro: perfecto heredero de Chávez". MinCI. 10 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2016.
15. "Venezuela's Chavez Says Cancer Back, Plans Surgery". USA Today. 27 Ağustos 2014. 12 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2015.
16. Fermín, Daniel (12 Ocak 2015). "La boleta de clase del hijo de Maduro". El Estímulo. 5 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Şubat 2018.
18. Cawthorne, Andrew; Naranjo, Mario (9 Aralık 2012). "Who is Nicolas Maduro, Possible Successor to Hugo Chávez?". The Christian Science Monitor. 9 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2012.
19. Dreier, Hannah (12 Kasım 2015). "US Court: Nephews of Venezuela First Lady Held Without Bail". Associated Press. 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2015.
20. Guererro, Kay; Dominguez, Claudia; Shoichet, Catherine E. (12 Kasım 2015). "Venezuelan President Nicolas Maduro's family members indicted in U.S. court". CNN. 13 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2015.
21. Meza, Alfredo (22 Kasım 2015). "La generosa tía Cilia". El País. 22 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Şubat 2018.
22. "Chavez heir Maduro takes narrow win in Venezuela". CBC News. Associated Press. 15 Nisan 2013. 15 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2013.
23. "Arşivlenmiş kopya". 31 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2015.
24. "After losing control of Parliament, Venezuelan socialists create a new one" (İngilizce). Fox News Latino. 16 Aralık 2015. 19 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2018.
25. "Venezuela'da Meclis Muhalefet Çoğunluğu İle Toplanıyor". euronews.com. 6 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2017.
26. "The Latest: Venezuela Opposition Calls Election a 'Farce'". U.S. News & World Report. Associated Press. 21 Mayıs 2018. 13 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2018.
27. "Maduro gana con la abstención histórica más alta en comicios presidenciales". Efecto Cocuyo. 20 Mayıs 2018. 21 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2018.
28.  • Rodríguez Rosas, Ronny (23 Şubat 2018). "Foro Penal no avala convocatoria a elecciones presidenciales". Efecto Cocuyo. 1 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2018.
    • León, Ibis (9 Aralık 2017). "Observadores electorales detectan 11 irregularidades en el proceso de municipales". Efecto Cocuyo. 1 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2017.
    • Rodríguez Rosas, Ronny (15 Şubat 2018). "CNE obstaculiza inscripción de venezolanos en Registro Electoral, afirman ONG". Efecto Cocuyo. 22 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2018.
    • León, Rafael (25 Ocak 2018). "Adelanto de sufragios acorta plazos de jornadas del RE". El Nacional. 31 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Şubat 2018.
29. Buitrago, Deisy (19 Mayıs 2018). "Venezuela apela a países amigos para supervisar elecciones". Reuters (İspanyolca). 21 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2018.
30. "U.N. seeks inquiry into killings in Venezuela, says poll not credible". Reuters. 7 Mart 2018. 15 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2018.
31. "Parlamento Europeo rechaza las elecciones presidenciales por considerarlas "fraudulentas"". La Patilla (İspanyolca). 8 Şubat 2018. 8 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2018.
32. "Eurocámara pide la suspensión inmediata del proceso ilegítimo del #20May en Venezuela". La Patilla (İspanyolca). 3 Mayıs 2018. 4 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2018.
33. "Grupo de Lima rechaza elecciones presidenciales de Venezuela". teleSUR. 13 Şubat 2018. 22 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2018.
34.  • Martín, Sabrina (8 Şubat 2018). "Unión Europea prepara nuevas sanciones contra la dictadura en Venezuela y la estatal PDVSA". Panam Post. 4 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2018.
    • "Ataques a Venezuela por sus elecciones presidenciales". teleSUR. 8 Şubat 2018. 15 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2018.
    • Web, El Nacional (23 Şubat 2018). "Estos países votaron a favor de la resolución de la OEA sobre Venezuela". 6 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2018.
    • EFE (23 Şubat 2018). "La OEA insta a Maduro a cancelar las elecciones presidenciales de abril". 17 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2018.
    • Wyss, Jim (7 Şubat 2018). "Solo el 29% de los venezolanos planea votar en las elecciones presidenciales". El Nuevo Herald. 15 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2018.
35. "Seis países reunidos por G-20 desconocen el proceso ilegítimo de Venezuela". La Patilla (İspanyolca). 22 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2018.
36.  • "Washington and Cuba butt heads over Venezuela at heated Americas summit". 12 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2018.
    • "Raul Castro and Cuban President Congratulate Nicolas Maduro - Radio Reloj". 22 Mayıs 2018. 8 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2018.
    • "International backlash after Venezuela poll". 22 Mayıs 2018. 19 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2018 – www.bbc.com vasıtasıyla.
    • "Los 9 países que reconocieron la fraudulenta reelección de Nicolás Maduro a pesar del masivo repudio internacional". Infobae (İspanyolca). 22 Mayıs 2018. 23 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2018.
    • "China Calls on Venezuela to Respect Maduro's Re-election". Latin American Herald Tribune. 21 Mayıs 2018. 23 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2018. China asked on Monday that the decision of the Venezuelan people be respected after the re-election of Nicolas Maduro as president amid the opposition’s demand for new elections, citing irregularities
    • "Russia's Putin Congratulates Venezuela's Maduro on his Re-Election". Latin American Herald Tribune. 21 Mayıs 2018. 23 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2018.
    • Mollman, Steve. "North Korea, at least, congratulated Nicolás Maduro on winning Venezuela's election". Quartz (İngilizce). 23 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2018.
    • Sputnik. "Maduro Thanks Putin for Recognizing Outcome of Venezuelan Presidential Election". sputniknews.com. 17 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2018.