Refahiye

Refahiye. Erzincan ilçelerinden biridir. Köy sayısı 119'dur.

Refahiye
İlçe

Türkiye'deki konumu
Ülke Türkiye
İl Erzincan
Coğrafi bölge Karadeniz Bölgesi
İdare
 • Kaymakam Eyüp Kaykaç
 • Belediye başkanı Çakmak Paçacı (AK Parti)
Yüzölçümü
 • Toplam 1.744 km² (673 mil²)
Rakım 1.589 m (5.213 ft)
Nüfus
 (2018)
 • Toplam 12,456
 • Kır
 -
 • Şehir
 -
Zaman dilimi UTC+03.00 (UDAZD)
İl alan kodu 0446
İl plaka kodu 24

İlçeye, Erzincan Mutasarrıfı Şefik Paşa tarafından bolluk anlamına gelen Refahiye adı verilmiştir.

İlçe, batısındaki çam ormanları ve İlçe merkezine 10 km. mesafede Soğukgöze ve Karaçam mevkiileri arasında yer alan, yüksekliği 2000 m olan Dumanlı yaylaları, soğuk su kaynakları, göleti, piknik alanları ve kayak imkânları ile yaz ve kış turizmi açısından büyük önem taşımaktadır. Her yıl Ağustos ayında, bal festivali düzenlenen ilçede, kablo fabrikası bulunmaktadır. Ayrıca Türkiye Cumhuriyeti son başbakanı Binali Yıldırım da Refahiyelidir. Ayrıca ilçe sürekli dışa göç vermektedir.

Refahiye merkez
Refahiye tabelası
Refahiye TOKİ

Tarihçe

1566-1871 yılları arasında Kemah Sancağı'na bağlı olan diğer dört nahiyeyle birlikte, Erzincan Sancağına bağlı olan Gercanis, bugünkü Günyüzü köyünün bulunduğu yerdeydi. Konumunun dağlık ve sarp olması asayişte birtakım güçlüklerin yaşanmasına sebebiyet vermiş ve 1872'de şimdiki yerine taşınmıştır.[1] 1882'de ise, nahiye merkezi (Refahiye) yapılarak, Orta İl, Vadivank, Orçol, Diğinlu ve Dinasor nahiyeleri, bu nahiyelere bağlı köyler ile birlikte Gercanis'e bağlanmıştır. XVII. yüzyıl seyyahı Evliya Çelebi'nin eserinde (Seyahatname, II, s. 617 ), Kercas (Gercanis) hakkında bilgi verilirken, yörenin idari ve ekonomik durumu hakkında da bilgi verilmektedir. Buradan anlaşıldığına göre, Refahiye ve çevresi özellikle hayvancılık ve buna bağlı ürünleriyle ünlüdür. Erzincan mutasarrıfı Şerif Paşa, Gercanis adının yabancı bir kelime olmasından dolayı, bu ismin değiştirilmesinin daha uygun olması düşüncesiyle, suyu ve havası güzel olmasından, etrafının ormanlarla kaplı olmasından dolayı, "müreffeh bir yer" anlamında 1884'te "Refahiye" olarak değiştirmiştir. Anadolu'nun birçok yerinde görüldüğü gibi, Refahiye'de de Ermeni faaliyetleri sıkça görülmüştür. Ermenilerin Refahiye'deki katliamlarını önlemek için, Çardaklı Boğazında bulundurulan süvari muhafızları 3 Kasım 1891 tarihinde Refahiye'ye gönderilip bölgede meydana gelen Ermeni mezalimini önlemek için görevlendirilmiştir. (Başbakanlık Arşivi, Y.A. HUS., 252/115.)

İlçede belediye teşkilatı 1923 yılında kuruldu.[2]

Erzincan'a 69 km uzaklıkta, 1744 km² yüzölçümüne sahiptir. Ayrıca şehir 1939 ve 1992 depremlerinde oldukça zarar görmüştür.

Ekonomi

İlçede ekonomi, toprak ve tarım ürünlerine dayanmaktaydı. Çavdar, buğday, bakliyat, ceviz, kavun ve karpuz yetiştirilirdi. Ancak son 20 yıl içerisinde göç arttığı için nüfus azalmış, gelir kaynakları kısıtlanmıştır. Tarımla uğraşan çok az sayıda köy dışında temel gelir kaynakları hayvancılık, mandıracılık ve bal üretimidir.

Doğal yapı

Refahiye, ekseriyetle dağlık bir araziye sahip olup hayvancılık için oldukça uygun bir coğrafyaya sahiptir. Batı'da Sivas'ın İmranlı ilçesi ile doğal bir sınır oluşturan Kızıldağ yer almaktadır. Kızıldağ oldukça heybetli görünümüyle Refahiye-Kemah ilçe sınırındaki dağ köylerinden dahi çıplak gözle seçilebilmektedir ki bu mesafe yaklaşık olarak 50 kilometredir. Doğu'da ilçeyi Erzincan'a bağlayan ve uluslararası bir yol olan E-80 karayolunun da geçtiği ve yaklaşık 2100 metre rakıma sahip olan Sakaltutan Geçiti bulunmaktadır. İlçenin güneydeki Kemah sınırında doğu-batı ekseninde uzanan Gülendağı bulunmaktadır. Gülendağı gerek geniş orman örtüsü ve gerekse de zengin flora ve faunası ile tanınmaktadır. Buradaki ormanlar önemli miktarda sarıçam (Pinus sylvestris) popülasyonunu barındırır.

İklim

İlçe merkezi ve E-80 karayolunun genel olarak kuzeyinde kalan köylerde Karadeniz bölgesinin özellikleri hüküm sürmesine rağmen, ilçenin güney kesimindeki (Doğandere ve Gümüşakar bucaklarına bağlı) köyler Doğu Anadolu Bölgesinde kalmaktadır[2] ve buralarda tipik Doğu Anadolu karasal ikliminin özellikleri gözlemlenmektedir. Buralarda önemli miktarda dut, kayısı ve üzüm üretimi yapılabilmektedir.

Tabi yükseltisi fazla olduğundan dolayı iklim serttir. Kışlar çok soğuk ve uzun yazlar ise kısa ve serin geçer.

Nüfus
Yıl Toplam Şehir Kır
1965[3]36.0111.97834.033
1970[4]36.3175.45530.862
1975[5]38.4376.57031.867
1980[6]32.6787.53825.140
1985[7]30.2478.24122.006
1990[8]21.9776.99614.981
2000[9]15.9876.0349.953
2007[10]9.7423.4066.336
2008[11]11.0513.6497.402
2009[12]10.4533.5636.890
2010[13]10.5693.7306.839
2011[14]10.6033.8486.755
2012[15]10.5043.9806.524
2013[16]10.9884.0456.943
2014[17]11.6604.2337.427
2015[18]10.8154.2526.563
2016[19]10.7654.2406.525

Kaynakça
  1. Kemali, Ali (1932). Erzincan Tarihi, Coğrafi, İçtimai, Etnografi, İdari, İhsai, Tetkikat Tecrübesi. İstanbul: Resimli Ay Matbaası. s. 354.
  2. Karadeniz, Vedat; Altınbilek, M. Samet (2018). "Erzincan İlinin Topografik Analizi ve İdari Sınırlar İlişkisi, Bazı Sorunlar". Erzincan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. XI (I). Erzincan Üniversitesi. ss. 283-304. 2 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2020.
  3. "1965 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
  4. "1970 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
  5. "1975 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
  6. "1980 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
  7. "1985 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
  8. "1990 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
  9. "2000 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
  10. "2007 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
  11. "2008 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
  12. "2009 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
  13. "2010 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
  14. "2011 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
  15. "2012 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 20 Şubat 2013 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2013.
  16. "2013 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 15 Şubat 2014 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2014.
  17. "2014 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 10 Şubat 2015 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2015.
  18. "2015 genel nüfus sayımı verileri" (html) (Doğrudan bir kaynak olmayıp ilgili veriye ulaşmak için sorgulama yapılmalıdır). Türkiye İstatistik Kurumu. Erişim tarihi: 13 Nisan 2016.
  19. "2016 genel nüfus sayımı verileri" (html) (Doğrudan bir kaynak olmayıp ilgili veriye ulaşmak için sorgulama yapılmalıdır). Türkiye İstatistik Kurumu. Erişim tarihi: 7 Mart 2017.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.