İslam'da cinsiyet ayrımı

İslam'da cinsiyet ayrımı, sosyal ve diğer ortamlarda erkek ve erkek çocuklarının kadın ve kız çocuklarından ayrılmasına yönelik İslam ülkeleri ve topluluklarındaki uygulamaları ifade eder. Alimler, Kuran'ın cinsiyet ayrımı gerektirip gerektirmediği ve eğer öyleyse, bunu gerektiren hadisler konusunda farklılık görüş belirtirler.[1][2][3][4][5] İslam ilahiyatçıları arasında cinsiyet ayrımı konusunda farklı görüşler bulunmaktadır.

Görüşler

İslam ilahiyatçıları arasında cinsiyet ayrımı konusunda farklı görüşler var.

Tek başınayken kadın ve erkek arasında serbestçe dolaşmayı yasaklayan fetvalar olmuştur. Kısıtlamaların amacı, bu tür bir etkileşimi mütevazı bir düzeyde tutmaktır. İslami hükümlere göre, ister Müslüman ister gayrimüslim olsun, erkeklerin kadının vücudunun hiçbir yerine dokunmasına izin verilmez (zorunlu haller ve evlilik dışında).[6] İslam hukuku yasaları geleneksel olarak, yakın akraba olmayan Müslüman erkek ve kadınların, örneğin el sıkışma ve fiziksel temas içeren herhangi bir temasla birbirlerini tanımak için sosyalleşemeyeceklerine hükmetmiştir.[7][8][9]

Bazı Müslüman entelektüel ve alimler bu görüşe itiraz etmiş ve cinsiyetler arasında genel etkileşim kurallarına göre müstehcenlik, uygunsuz dokunma (basit bir el sıkışma dışında), gizli toplantılar veya flört olmadığı sürece belirli fiziksel temasa izin verilebileceğini iddia etmiştir.[10]

Kaynaklar

Toplumsal bağlamda kadın ve erkek etkileşimini ele alan Kuran ayetleri şunları içerir:

<< 27- Ey iman edenler! Kendinizi tanıtıp izin almadan ve içinde oturanlara selâm vermeden kendi evlerinizden başka evlere girmeyin. Sizin için daha iyi olanı budur; umulur ki düşünüp anlarsınız.

28- Eğer o evlerde bir kimse bulamazsanız -size izin verilmedikçe- oralara girmeyin. Size "Kabul edemiyoruz, dönün" denirse hemen dönün; bu sizin için daha nezih bir davranıştır. Allah bütün yaptıklarınızı bilmektedir.

29- İçinde kimsenin oturmadığı ve kendinize ait eşya bulunan evlere girmenizde sizin için bir sakınca yoktur. Allah açıkladığınızı da bilir, gizlediğinizi de!

30- Mümin erkeklere söyle, gözlerini haramdan sakınsınlar ve iffetlerini korusunlar. Bu onlar için daha arındırıcıdır. Allah onların bütün yaptıklarından haberdardır.

31- kadınlara da söyle, gözlerini haramdan sakınsınlar ve iffetlerini korusunlar. Açıkta kalanlardan başka süslerini göstermesinler. Başörtülerini yakalarının üzerinden bağlasınlar. Kocaları, babaları, kocalarının babaları, kendi oğulları, kocalarının oğulları, erkek kardeşleri, erkek kardeşlerinin oğulları, kız kardeşlerinin oğulları, kadınları, hizmetlerinde bulunan köleleri ve câriyeleri, cinsel arzusu bulunmayan erkek hizmetçiler, kadınların cinselliklerinin farkında olmayan çocuklar dışında kimseye süslerini göstermesinler. Yürürken, gizledikleri süsleri bilinsin diye ayaklarını yere vurmasınlar. Ey müminler! Hepiniz Allah’a tövbe edin, umulur ki kurtuluşa erersiniz! >>

- Nur Suresi 27-31.ayetler[11]

<< Ey peygamber! Eşlerine, kızlarına ve müminlerin kadınlarına söyle, dış giysilerini üzerlerine bürünsünler. Bu, tanınıp rahatsız edilmemeleri için en uygun olanıdır. Allah ziyadesiyle bağışlamakta ve çok esirgemektedir. >> [12]

Muhammed, erkeklere eşlerinin camilere gitmesini engellememeleri için özellikle uyardı:

İbn Ömer'den rivayetle şöyle bildirdi:

<< Resulü Ekrem, "Allah'ın hizmetkârlarının camiye gitmesine engel olmayın" dedi. >> - Müslim,888

İslam ülkelerindeki durum

Afganistan

Taliban'ın dini liderliği altındaki Afganistan, feminist gruplar ve diğerleri tarafından kadınların kamusal alanda erkeklerden ayrı tutulduğu ve yasal eşitlikten veya istihdam veya eğitime eşit erişimden yararlanmadığı bir "cinsiyet ayrımcılığı" sistemi olarak nitelendirildi. İslam'da kadınlar, ilk öncelikleri aile olsa da, istihdam ve eğitime eşit erişim hakkına sahiptir. Erkeklerin de çocuk yetiştirme ve ev işlerine aktif olarak dahil olduğu söylenmektedir. Muhammed evde eşlerine yardım etmiştir.[13][14]

1997'de Feminist Çoğunluk VakfıAmerika Birleşik Devletleri ve Birleşmiş Milletlerini "Afgan kadınlarının ve kızlarının insan haklarını yeniden tesis etmek için ellerinden gelen her şeyi yapmaya" çağıran bir "Afganistan'da Cinsiyet Ayrımcılığını Durdurma Kampanyası" başlattı. Kampanya, BM Genel Sekreteri Kofi Annan ve BM Genel Sekreter Yardımcısı Angela King'e gönderilen "Biz, aşağıda imzası bulunanlar, Taliban'ın Afganistan'daki acımasız kararlarını ve cinsiyet ayrımcılığını kınıyoruz" şeklinde bir dilekçe içeriyordu.[15]

1998'de Ulusal Kadın Örgütü'nden aktivistler Unocal'ın Sugar Land, Teksas ofisinde topladılar. Afganistan'dan geçmesi önerilen boru hattının "cinsiyet ayrımcılığı" ile işbirliği yaptığını iddia ettiler.[16] Laura Bush, Kasım 2001'de haftalık başkanlık konuşmasında Taliban'ı "cinsiyet ayrımcılığı" uygulamakla suçladı.[17] Ulus, Taliban'ın Kabil'deki tüm hastanelerde kadınlara yönelik tıbbi hizmetlerin kısmen veya tamamen askıya alınmasına ilişkin 1997 tarihli kararına "Sağlık ırkçılığı" ifadesini kullandı.[18]

Toronto Üniversitesi Kadınların İnsan Hakları Kaynak Programına göre Bora Laskin Hukuk Kütüphanesi "Afganistan'da Taliban iktidarı süresince 'Cinsiyet Ayrımı' terimi, bir dizi kadın hakları savunucusu tarafından hak ihlalleri mesajını iletmek için kullanılmıştır. Afgan kadınların deneyimleri, Güney Afrika'daki siyahilerin maruz kaldığı ırkçılıktan farklı değildi"[19]

İran

Ruhullah Humeyni kadınları halka açık gösterilere katılmaya ve gece sokağa çıkma yasağını görmezden gelmeye çağırdığında, buna karşılık olarak kocalarının ve babalarının izni olmadan evlerini terk etmeyecek milyonlarca kadın sokaklara çıktı. Ancak İslam devriminden sonra Humeyni, cinsiyetler arasında karışmayı onaylamadığını kamuoyuna açıkladı.[20]

Eleştirmenler, İslam hukuku kapsamında kadın haklarının kısıtlanmasının, kamusal ve özel alanların ayrılmasına yol açtığını, ardından siyaset yoluyla çözmeye ve kendi alanlarını yaratmaya çalışmaları gerektiğini savundu.[21] Araştırmacı Ziba Mir Hüseyni, saha çalışması sırasında zamanının çoğunu kadınlar etrafında geçirdiğini ve bazı durumlarda bu kadınlardan bazılarının erkek akrabalarıyla katı kurallar nedeniyle hiç tanışmadığını belirttiği için, cinsiyet ayrımı, insanların sahip olduğu şirketi de etkiliyor. cinsiyet ayrımcılığının düzenlenmesi.[22] Bazı kurallar evli kadınların kocalarının izni olmadan seyahat etmelerinin yasak olduğunu ve bazı durumlarda kadınların erkek yolculardan ayrılması gerektiğini belirttiğinden, bu kısıtlamalar seyahati de etkileyebilir.[23]

Suudi Arabistan

Kadın doktor olmadığında erkek doktorların kadın hastaları tedavi etmesine daha önce izin verilmiyordu ve kadınların erkeklere teması da caiz değildi.[24] Ancak bu durum değişti. Kadın ve erkeklerin karşı cinsten doktorlara gitmesi alışılmadık bir durum değildir.

Eleştirmenler, Suudi Arabistan hukukunda şeriat yasasına dayanan kadın haklarının kısıtlanmasının, kadın ve erkeklerin sadece kadınlara yönelik fast food zincirlerinden yalnızca kadınlara ofisler. Bu yasalar ve politikalar, bazılarını polislikten kaçmanın yollarını bulmaya sevk eden İslami dini polis tarafından uygulanıyor.[25] Erkeklerin bir kariyer ile mezun olmaları ve iş bulmaları için daha fazla fırsat olduğu için, cinsiyet ayrımı Suudi eğitim sistemini de etkiliyor. Kadınlar bu fırsatlara paylaşamaz ve kadınlarla erkeklerin kaynaşmasına izin veren çok az sayıda yer olduğundan iş bulmakta daha zorlanırlar.[26] Cinsiyet ayrımı, kadınları camide değil evde dua etmeye teşvik ederek kadınların dine katılımını da etkiler. Bilim adamları, bu kısıtlamalara rağmen, yeni nesillerin getirdiği değişikliklerin, kadınlara camide veya evlerinde namaz kılma konusunda daha fazla özgürlük sağladığını belirtti.[27]

Filistin Manda Yönetimi

19. yüzyılın sonları ve 20. yüzyılın başlarında, Filistin'e Avrupa Yahudi göçünde Norman Rose, seküler "Siyonist adetlerin" genellikle "Arap ortak düşüncesiyle çeliştiğini, sosyal olarak muhafazakar, geleneksel Filistin toplumuna uyum sağlayan gelenekleri ve ahlaki varsayımları tehdit ettiğini yazıyor".[28] Yishuv kadınların aktif siyasi rolü ve ayrımcılık eksikliği, özellikle saldırgan olarak değerlendirildi.[29]

Camilerde
The ladies' prayer hall in the Khadija Mosque in Berlin; upper part reads: Only in the remembrance of Allah will your hearts find peace (in Arabic)
Makhphil (Boşnakça: makfil), upper gallery plateau part of Bosnian mosques reserved only for women (except when Jumu'ah) who climb to it by stairs at side(s) of entrance; White/Nasser's mosque in Zenica

Bazı mezhepler kadınların camide değil evde namaz kılmaya teşvik edilmesi gerektiğini söylüyor. Ancak diğer mezhepler, kadınların evlerinden çıkarken tehlikede oldukları bir dönemde verildiğini öne sürdükleri sözlerin bağlamına bakmayı tercih ediyor ve camileri kadınlar için evleri gibi kabul ediyorlar. Muhammed, kadınları mescide girmesini yasaklamadı. Hatta Müslüman erkeklere "Kadınlarının izin isterken camiye gitmesine engel olmamalarını" söyledi.[30]

Ancak camilerde ve ibadet yerlerinde cinsiyet ayrımı, iki hadis kitabından biri olan Sahih Müslim'deki bir hadiste bildirilmektedir. Erkekler için en ön saflarda; son sıralar kadınlar için olduğu rivayet edilmektedir.[31]

Muhammed'in camilerin kadınlar ve erkekler için ayrı kapıları olmasını emrettiği, böylece kadın ve erkeklerin aynı kapıdan girme zorunluluğunu ortadan kaldırdığı da kaydedilmektedir.[32][33]

Muhammed'in ölümünden sonra, ashabının çoğu kadınların camiye gitmesini yasaklamaya başladı. Muhammed'in eşi Aişe bir keresinde şöyle demişti: "Eğer Peygamber şimdi yaşasaydı ve bugün kadınlarla ilgili gördüklerimizi görseydi, İsrailoğulları kadınlarını yasaklasa bile kadınların camiye gitmesini yasaklardı." [34]

Halife Ömer de, cinsel tacize veya saldırıya uğrayabileceklerinden endişe ettiği için özellikle geceleri kadınların camiye gitmesini yasaklamış ve onlardan evde namaz kılmalarını istemiştir.[35]

İslam yayıldıkça, cinsiyetler arası ahlaksızlıktan endişeden dolayı kadınların camilerde ibadet etmesi kısıtlanmıştır.[36]

Bazen caminin özel bir bölümü kadınlar için ayrılırdı. Örneğin 870 yılında Mekke valisi, kadınlar için ayrı bir yer yapmak için sütunlar arasına ipler bağlamıştı.[37]

Hindistan'ın Srinagar, Cemmu ve Keşmir'deki bir caminin erkek bölümü

Günümüzde birçok cami kadınları bir duvar, bölüm veya başka bir oda ayrılmaktadır. Güney ve Güneydoğu Asya'daki camiler, bölümler yüzyıllar önce inşa edildiğinden, kadınları ve erkekleri ayrı yerlerde ibadet etmektedir. Amerika'daki camilerinin neredeyse üçte ikisinde kadınlar ana ibadet bölümünde değil, arkalarda veya ayrı bölümlerde ibadet ediyor; Bazı camiler, "yer yetersizliği" ve Cuma Namazı gibi bazı namazların erkekler için zorunlu, ancak kadınlar için isteğe bağlı olması nedeniyle kadınları hiç kabul etmezler. Sadece kadınlara ve çocuklara özel bölümler olduğu için Mescid-i Haram'da ayrılmıştır.[38]

İkinci sınıf statüleri ve imkanları olarak gördükleri şeyleri protesto eden Asra Nomani gibi isimler tarafından yönetilen büyüyen bir kadın hareketi var.[39][40]

Ayrımın gerekçeleri, namaz esnasında dikkat dağınıklığından kaçınmaktır ancak belirtilen birincil neden, bunun sünnet olmasıdır.[41]

Eleştiri

İngiltere doğumlu Müslüman yazar Ed Husain, cinsel arzuları kontrol altında tutmak yerine, cinsiyet ayrımcılığının "kendisini en sağlıksız yollarla ifade eden bastırılmış cinsel hayal kırıklığı" yarattığını ve gençlerin "karşı cinsiyeti yalnızca seks objesi olarak görmelerine yol açtığını" savunuyor.[42] Arapça konuşan Husain, Suudi Arabistan'da 7 ay boyunca İngilizce öğretmeni olarak çalışırken, zorunlu cinsiyet ayrımı ve tam başörtüsü olmasına rağmen, Suudi erkeklerin yaşadığı diğer ülkelerdeki erkeklerden çok daha az mütevazı ve kadınlara karşı daha fazla saldırgan olduğunu görünce şaşırdı.

<< Arabistan'da - Britanya'nın veya daha laik olan Suriye Arap Cumhuriyeti'nin aksine - öğrenciler genellikle okul kurallarını ihlal ederek internetten pornografi indirdiler. Karısının mütevazı elbise rağmen - "yerel özel saygı, ... uzun siyah abaya giydi ve siyah bir eşarp saçlarını kaplı" - o iki kez "arabalarından Suudi gençler geçerek sarkıntılık ettiler ... Süpermarketlerde [karımdan] sadece beş dakika ayrıldığımda zorunda kaldım ve Suudi erkekler yanlarından geçerken tıslar veya küfür fısıldarlardı.>>

British Council'deki yerel kadınlarla yapılan görüşmeler, bu gibi olayların gerçekliğini göstermiştir. Cinsiyet ayrımına karşı çıkan Müslümanlar arasında büyüyen güçlü bir bakış açısı da var. Dünyadaki en çok cinsiyet ayrımı yapılan ülkeler arasında olduğu bilinen Suudi Arabistan'da, cinsiyet ayrımı yasalarının daha az katı hale geldiğine dair ara sıra işaretler görülmektedir.[43] Bazı Müslümanlar, İslam'ın ilk dönemlerinde cinsiyet ayrımcılığının var olmadığının bir kanıtı olarak, kadınların Muhammed ve ashabı için yemek sunduğunu iddia ediyorlar [44]

Ayrıca bakınız
  • Avret (vücut kısımlarının örtülmesi)
  • Müslüman dünyasında kadın işgücü
  • Cinsiyet ayrımı
  • İslam'da evlilik
  • Namus, erdem, cinsiyete özgü bir şekilde kullanılır
  • Kadınlar için fiziksel olarak ayrı bir alan olan Purdah
  • Kadın camileri

Durum çalışmaları:

  • Sultan'ın hayali, ters cinsiyet ayrımının 1905 Bengalce hikâyesi
  • Altın İğne Dikim Okulu
  • İslamofaşizm
  • Mechitza, Yahudi sinagoglarında kadın ve erkekleri ayıran bariyer

Kaynakça
  1. "Woman sitting in the company of her husband in the presence of male guests | IslamToday - English". Islam Today. 10 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2013.
  2. "Segregation of the Sexes - Social Life - counsels". OnIslam. 31 Mayıs 2012. 10 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2013.
  3. "Fatawa - Co-ed vs. girls only school". Dar al-Ifta al Misriyyah. 25 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2016.
  4. "Fatawa - Is it permissible for a woman or a man to eat at a restaurant where there is no gender segregation?". Dar al-Ifta al Misriyyah. 25 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2016.
  5. "Ask The Scholar". Ask The Scholar. 10 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2013.
  6. "What Is The Commandment Of Shaking Hands By Muslims With Non-Muslim Members Of The Opposite Sex?". 10 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2020.
  7. "Archived copy". 19 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ocak 2020.
  8. "حكم مصافحة الرجل للمرأة الأجنبية - islamqa.info". 15 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2016.
  9. "تحريم مصافحة المرأة الأجنبية - إسلام ويب - مركز الفتوى". 15 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2016.
  10. "Archived copy". 9 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2011.
  13. Hunter, D. Lyn. Gender Apartheid Under Afghanistan's Taliban 10 Haziran 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. The Berkleyan, March 17, 1999.
  14. The Taliban & Afghan Women: Background 5 Haziran 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Feminist Majority Foundation website, Accessed June 25, 2006.
  15. Stop Gender Apartheid in Afghanistan 29 Haziran 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (PDF), Global Petition Flyer, Feminist Majority Foundation.
  16. Women Around the Globe Face Threats to Human Rights 7 Ağustos 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., National Organization for Women, Fall 1998.
  17. Otis, John. First lady slams 'gender apartheid' 2 Haziran 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Houston Chronicle News Service, November 18, 2001.
  18. Block, Max. Kabul's Health Apartheid 17 Ekim 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The Nation, November 24, 1997.
  19. Women in Afghanistan 17 Aralık 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Women's Human Rights Resource Programme, University of Toronto Bora Laskin Law Library.
  20. "Revolution, Islamization, and Women's Employment in Iran" (PDF). Watsoninstitute. 26 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2013.
  21. Osanloo, Arzoo (2009-03-29). The Politics of Women's Rights in Iran. Princeton University Press. p. 49. 9780691135472.
  22. Mir-Hosseini, Ziba (2000). Islam and Gender: The Religious Debate in Contemporary Iran. I.B.Tauris. p. xvii. 9781850432685.
  23. Hall, C. Michael; Prayag, Girish (2019-05-20). The Routledge Handbook of Halal Hospitality and Islamic Tourism. Routledge. 9781351367035.
  24. Haghian (1988).
  25. Zoeff, Katherine (June 1, 2010). "Talk of Women's Rights Divides Saudi Arabia". The New York Times. Retrieved 30 October 2019.
  26. Abdella Doumato, Eleanor (Autumn 1999). "Women and Work in Saudi Arabia: How Flexible Are Islamic Margins?". Middle East Journal. 53 (4): 568–583. Retrieved 30 October 2019.
  27. Dreher, Tanja (2009). Beyond the Hijab Debates: New Conversations on Gender, Race, and Religion. Cambridge Scholars Publishing. pp. 52–66. 1443801690. Retrieved 30 October 2019.
  28. Norman Rose, A Senseless, Squalid War: Voices from Palestine 1945–1948, The Bodley Head, London, 2009. (p. 10)
  29. Porath, Zipporah, Letters from Jerusalem, 1947–1948, Jerusalem: Association of Americans and Canadians in Israel, 1987 (pp. 26–30)
  30. "Can women go to mosque?". Questions on Islam. Erişim tarihi: 15 Mart 2010.
  31. "Sahih Muslim, Book 4, Hadith 881". Islam.us. 15 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2012.
  32. al-Sunan al-Kubrá, vol. 1, p. 109.
  33. al-Sunan al-Kubrá, vol. 2, p. 558
  34. Tafsīr al-Qurṭubī, 14:244
  35. "Women in Society". Compendium of Muslim Texts. University of Southern California. 9 Nisan 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2006.
  36. Mattson, Ingrid. "Women, Islam, and Mosques". In Encyclopedia of Women And Religion in North America (Rosemary Skinner Keller, Rosemary Radford Ruether, and Marie Cantlon, ed.). Indiana University Press (2006), p. 616 15 Ocak 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. 0-253-34688-6.
  37. Hillenbrand, R. "Masdjid. I. In the central Islamic lands". P.J. Bearman; Th. Bianquis; C.E. Bosworth; E. van Donzel; W.P. Heinrichs (Edl.). Encyclopaedia of Islam Online. Brill Academic Publishers. ISSN 1573-3912.
  38. Rezk (26 Ocak 2006). "Muslim Women Seek More Equitable Role in Mosques". The Columbia Journalist. 27 Mayıs 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2006.
  39. "Arşivlenmiş kopya". 9 Ağustos 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2020.
  40. Encyclopedia of Women and Religion in North America: Women and religion ... - Google Books. 2006. ISBN 9780253346865. 25 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2013.
  41. Smith, Jane L. Islam in America. Columbia University Press (2000): p111 25 Ekim 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. 0-231-10967-9.
  42. Husain, Ed, The Islamist: Why I joined Radical Islam in Britain, what I saw inside and why I left, Penguin Books, 2007, p. 244
  43. "Arşivlenmiş kopya". 12 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2020.
  44. "Arşivlenmiş kopya". 27 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2020.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.