Dört Halife

Dört Halife ya da Hulefa-i Raşidin (Raşid Halifeler) (Arapça: اَلْخُلَفَاءِ الرَّاشِدُون), Muhammed'in ölümünün ardından "Ümmetin başı" sıfatıyla görev yapmış halifelerdir. Urducada Sünni referanslarla dört arkadaş (Urduca: چار یار, romanize: çar yar) olarak ifade edilmektedir. "Dört Halife" konusu Şiilik inancında Sünnilik inancına göre farklılık gösterir. Şiilerin ortak düşüncesi Ali’nin hilafete diğer üç halifeden daha layık olduğu ve kendisine haksızlık edildiği yönündedir.

Muhammed ve Hulefa-i Raşidin zamanında İslam'ın yayılışı

Hilafet sırasıyla:

• Ebu Bekir
• Ömer bin Hattab
• Osman bin Affan
• Ali bin Ebû Tâlib

Bazı kaynaklar buna sadece 6 ay gibi bir süre görev yapan beşinci halife Hasan bin Ali'yi de dahil ederler.[1]

• Hasan bin Ali bin Ebû Tâlib

Şiî kaynaklarına göre hilafet Ali bin Ebû Talib'le başlar ve ardından imamlar gelir. Sünni inancına göre; halifelerin yaşça en büyüğü Ebu Bekir, Muhammed'in en iyi dostudur, Mekke ve Medine dönemlerinde hep yanında olmuştur. Yine Sünni inancına göre, bu sebepler ile beraber Ebu Bekir'in Kuran-ı Kerim'de iki kişiden biri olarak geçmesi, ilk halife seçilmesinde etkin olmuştur.

Kronoloji

Kaynakça

1. "The Four Caliphs – SHAYKH AL ISLAM". Islam786.org. 11 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2017.