Nazi Almanyası'nın Litvanya'yı işgali

Litvanya'nın Nazi Almanyası tarafından işgali, 22 Haziran 1941'de Nazilerin Sovyetler Birliği'ni işgalinden, 28 Ocak 1945'te Memel Savaşı'nın sonuna kadar sürdü. İlk başta Almanlar, Alman gelişinden önce Litvanya'yı işgal eden baskıcı Sovyet rejiminden kurtarıcılar olarak karşılandı. Bağımsızlığı yeniden kurma veya bir miktar özerklik kazanma umuduyla Litvanyalılar Geçici Hükümetlerini örgütlediler. Bir süre sonra ise Litvanyalıların Almanlara karşı tutumları pasif direnişe dönüştü.

Litvanya'daki soykırım sırasında Litvanyalı Yahudiler ve bir Nazi Wehrmacht askeri (24 Haziran 1941)

Tarihsel arka süreç

Alman-Sovyet Saldırmazlık Paktı
Litvanya'nın çeşitli bölgesel değişiklikleri 1939–1941

Ağustos 1939'da Sovyetler Birliği ve Nazi Almanyası, Orta ve Doğu Avrupa'yı nüfuz alanlarına bölerek Nazi-Sovyet Saldırganlık Paktı'nı ve Gizli Ek Protokolünü imzaladı. Litvanya başlangıçta, Nazi ticaretine ekonomik bağımlılığı nedeniyle Nazi alanına tahsis edildi. Nazi Almanyası'nın Litvanya'ya verdiği ültimatom|Mart 1939]] Klaipėda Bölgesi ile ilgili ültimatomdan sonra Almanya, Litvanya ihracatının% 75'ini ve ithalatının% 86'sını oluşturdu.[1] Etkisini sağlamlaştırmak için Nazi Almanyası Polonya'ya karşı Nazi-Litvanya askeri ittifakını önerdi ve Vilnius Bölgesini geri vereceğine söz verdi, ancak Litvanya sıkı tarafsızlık politikasına bağlı kaldı.[2] Almanya Eylül 1939'da Polonya'yı işgal ettiğinde, Wehrmacht, Sovyet etki alanında bulunan Lublin Voyvodalığı ve doğu Varşova Voyvodalığı'nın kontrolünü ele geçirdi. Bu kaybı için Sovyetler Birliği'ni telafi etmek için her iki devlet gizli bir ek anlaşma olan Almanya Sovyet Sınırı ve Dostluk Antlaşması yaptılar, bu Litvanya'yı Sovyet nüfuzu altına almayı sağlayacaktı.[3] Daha sonra bu anlaşma Sovyetler Birliği'nin Litvanya'yı işgal etmek etkin gerekçe olarak görev yaptı. Ardından Litvanya Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti'nin kurulmasının temelini oluşturdu.

Sovyet işgali

Nazi-Sovyet Sınır ve Dostluk Antlaşması'ndan hemen sonra Sovyetler Litvanyalılara Sovyet-Litvanya Karşılıklı Yardım Anlaşmasını imzalamaları için baskı yaptı. Bu antlaşmaya göre, Litvanya'daki beş Sovyet askeri üssü (toplam 20.000 asker) karşılığında Vilnius Bölgesi'ndeki (Litvanya'nın tarihi başkenti Vilnius dahil topraklar.[4] Litvanya'nın Sovyetler Birliği'nden aldığı bölgeler, Polonya ve Litvanya'nın 1920 Polonya-Litvanya Savaşı zamanından beri Polonya ile Litvanya arasında tartışılan ve Sovyetler Birliği tarafından Eylül 1939'da Polonya'nın Sovyet işgali sonrasında işgal edilen İkinci Polonya Cumhuriyeti'nin eski bölgeleriydi. Sovyet-Litvanya Antlaşması, New York Times tarafından "sanal bağımsızlık kurbanı" olarak tanımlandı.[5] Benzer paktlar Letonya, Estonya ve Finlandiya'ya da önerildi. Finlandiya, böyle bir antlaşmayı reddeden tek devletti ve bu da Kış Savaşı'nı ateşledi. Bu savaş Litvanya'nın işgalini erteledi: Sovyetler Litvanya'nın içişlerine karışamadı [6] ve Rus askerleri üslerinde problemlere sebebiyet veremedi.[7] Kış Savaşı Mart ayında sona erdiğinde ve Nazi Almanyası Fransa Muharebesi'nde hızla ilerlerken, Sovyetler Litvanya karşıtı söylemini artırdı ve Litvanyalıları Sovyet askerlerini üslerinden kaçırmakla suçladı. Litvanya'nın meseleleri müzakere etme ve çözme çabalarına rağmen, Sovyetler Birliği 14 Haziran 1940'ta bir ültimatom yayınladı.[8] Litvanyalılar ültimatomu kabul ettiler ve Sovyet ordusu 15 Haziran'a kadar büyük şehirlerin kontrolünü ele geçirdi. Ertesi gün Letonya ve Estonya'ya aynı ültimatomlar verildi. İşgali meşrulaştırmak için Sovyetler Halk Seimas'ı seçtiler ve daha sonra Litvanya Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti'nin kurulmasını ilan ettiler.[9] Bu, Sovyet propagandasının Litvanya'nın gönüllü olarak Sovyetler Birliği'ne katıldığını iddia etmesi ile devam etti.

Sovyet baskısı
Litvanya Komünist Partisi lideri Antanas Sniečkus, Haziran 1941'de Litvanyalıların ilk toplu sürgünlerini başlattı.[10]

İşgal başladıktan kısa bir süre sonra Sovyetleşme politikaları uygulandı. 1 Temmuz'da tüm siyasi, kültürel ve dini organizasyonlar kapatıldı,[11] sadece Litvanya Komünist Partisi ve gençlik kolunun var olmasına izin verildi. Tüm bankalar (1.000 liranın üzerindeki tüm hesaplar dahil), 170 metrekare (1.800 sq ft) daha büyük gayrimenkul, 20'den fazla çalışanı ve 150.000 liradan fazla brüt makbuzu olan özel girişimler kamulaştırıldı .[12] Yönetim ve operasyonlardaki bu aksama, üretimde keskin bir düşüş yarattı. Rus askerleri ve yetkilileri takdir ettikleri ruble harcamaya istekliydi ve büyük mal kıtlığına neden oldular.[13] Küçük köylüleri büyük toprak sahiplerine karşı çevirmek için Litvanya'da kolektifleştirme yapılmadı. Tüm arazi millileştirildi, çiftlikler 30 hektar (74 akre) ve fazladan arazi (yaklaşık 575.000 hektar (5.750 km2) ) küçük çiftçilere dağıtıldı.[14] Nihai kolektivizasyona hazırlık olarak, çiftlik üretiminin% 30 ila% 50'si arasında yeni vergiler çıkarıldı. Litvanyalı litalar gerçek değerinin 3-4 katı yapay olarak amortismana tabi tutuldu ve Mart 1941'e kadar geri çekildi. Halk Parlamentosu seçimlerinden önce Sovyetler en önde gelen 2.000 siyasi eylemciyi tutukladı.[13] Bu tutuklamalar Sovyet karşıtı gruplar yaratma girişimlerini felç etti. Tahmini 12.000 kişi " halkın düşmanı " olarak hapsedildi.[13] Çiftçiler fahiş yeni vergileri karşılayamadığında, daha büyük çiftçilerin yaklaşık 1.100'ü yargılanıyordu.[15] 14-18 Haziran 1941'de, Nazi istilasından bir haftadan kısa bir süre önce, yaklaşık 17.000 Litvanya Sibirya'ya sürüldü ve burada pek çoğu insanlık dışı yaşam koşulları nedeniyle hayatını kaybetti (bkz. Haziran sürgünleri).[16][17] Pek çok siyasi tutuklu geri çekilen Kızıl Ordu tarafından katledildi. Bu baskılar Nazilere destek talebinde kilit rol oynamıştır.

Nazi işgali ve Litvanya isyanı
Nazi işgali altındaki Litvanya'daki Kaunas pogromu, Haziran 1941. Fotoğraf Wilhelm Gunsilius'a atfedildi.[18]

22 Haziran 1941'de Litvanya SSC bölgesi iki ileri Nazi ordusu grubu tarafından işgal edildi: Batı ve kuzey Litvanya'yı ele geçiren Kuzey Ordusu Grubu ve Vilnius Bölgesi'nin çoğunu ele geçiren Ordu Grubu Merkezi idi. İlk saldırılar Luftwaffe tarafından Litvanya şehirlerine karşı gerçekleştirildi ve yaklaşık 4.000 sivilin canını aldı.[19] Rus uçaklarının çoğu yok edildi. Naziler hızla ilerledi, sadece Sovyetlerin ara sıra direnişi ve onları kurtarıcılar olarak gören ve Nazilerin bağımsızlıklarını veya en azından özerkliklerini yeniden kuracaklarını umdukları Litvanyalıların yardımlarıyla karşılaştı.

Litvanyalılar Sovyet karşıtı ve Bağımsızlık yanlısı bir isyanda silahlandılar. İnsan grupları kendiliğinden örgütlendi ve potansiyel Sovyet sabotajından koruyan stratejik nesnelerin (demiryolları, köprüler, iletişim ekipmanı, gıda ve ekipman depoları) kontrolünü ele geçirdi. Kaunas, Litvanya Aktivist Cephesi (LAF) isyancıları tarafından alındı. LAF lideri Kazys Škirpa, en az Mart 1941'den beri ayaklanmaya hazırlanıyordu. Aktivistler Litvanya'nın bağımsızlığını ilan ettiler ve 23 Haziran'da Litvanya Geçici Hükümeti'ni kurdular. Vilnius, Kızıl Litvanya'dan ayrılan bağımsız Litvanya Ordusunun eski askerleri olan 29. Litvanya Bölgesel Kolordu askerleri tarafından alındı. Diğer şehirlerde ve kırlarda daha küçük, daha az organize gruplar ortaya çıktı.

Raseiniai Muharebesi 23 Haziran'da başladı, Sovyetler tanklarla güçlendirilmiş bir karşı saldırı düzenlemeye çalıştı, ancak 27. Kolordu tarafından ağır bir şekilde mağlup edildi.[20] Ayaklanmanın yaklaşık 16.000 [21] –30.000 kişiyi içerdiği ve yaklaşık 600 Litvanyalı ve 5.000 Sovyet eylemcinin hayatını kaybettiği ettiği tahmin ediliyor. 24 Haziran'da Naziler, Kaunas ve Vilnius'a savaşmadan girdi.[22] Bir hafta içinde Naziler 3.362 kayıp yaşadı, ancak tüm ülkeyi kontrol altına aldı.[23]

Nazi işgali

yönetim
Reichskommissariat Ostland idari haritası

Savaşın ilk günlerinde, esas olarak bölgenin güvenliği ile ilgilenen Nazi askeri yönetimi, Litvanya'nın kendi idari kurumlarını kurma girişimlerini tolere etti ve bir dizi sivil sorunu Litvanyalılara bıraktı. Kaunas Geçici Hükûmeti, Litvanya'nın ilan edilen bağımsızlığını tesis etmeye ve bir yıllık Sovyet rejiminin zarar görmesini geri almaya çalıştı. Varlığının altı haftasında, Hükûmet yaklaşık 100 yasa ve kararname yayınladı, ancak büyük ölçüde uygulanmadılar. Politikaları hem anti-Sovyet hem de antisemitik olarak tanımlanabilir. Hükûmet, taburun kısa süre sonra Einsatzkommando 3 ve Rollkommando Hamann tarafından, Litvanya Yahudilerinin toplu idamları için istihdam edilmesine rağmen, Tautinio Darbo Apsaugos Batalionas (TDA) olarak bilinen gönüllü güçler örgütledi. O zamanlar meşhur Algirdas Klimaitis önderliğindeki çete birimleri şehir ve eteklerinde yükseldi.

Naziler Litvanya hükûmetini tanımadı ve Temmuz sonunda kendi genel yönetimini oluşturdu - dört Generalbezirk'e bölünen Reichskommissariat Ostland. Adrian von Renteln Generalbezirk Litauen'in komutanı oldu ve tüm hükûmet işlevlerini devraldı. Geçici Hükûmet 5 Ağustos'ta istifa etti; bazı bakanları yerel özyönetimden sorumlu Genel Danışman oldu. Nazilerin yerel yönetime personel gücü yetmedi; bu nedenle, yerel ofislerin çoğuna Litvanyalılar başkanlık ediyordu. Politika kararları üst düzey Naziler tarafından alınacak ve aslında düşük rütbeli Litvanyalılar tarafından uygulanacaktı. Genel Danışmanlar çoğunlukla Almanların popüler olmayan kararlar için suçladığı bir Süper noter kurumuydu. Danışmanlardan üçü aylar içinde istifa etti, diğer dördü birkaç Nazi politikasını protesto ettiklerinde Stutthof toplama kampına sürüldü. Genel olarak, yerel özyönetim Litvanya'da oldukça gelişmiştir ve bir Waffen-SS biriminin yükseltilmesi veya Nazi Almanyası'nda zorla çalıştırılması için erkeklerin sağlanması da dahil olmak üzere birçok Nazi girişiminin sabote edilmesine veya engellenmesine yardımcı olmuştur.

Holokost
Einsatzgruppe A komutanı Franz Walter Stahlecker tarafından Ocak 1942 tarihli bir rapora eklenen harita, Reichskommissariat Ostland'da öldürülen Yahudilerin sayısını gösteriyor. Litvanya 136.142 ölüm gösteriyor.
Litvanya işbirlikçileri (beyaz kolluklarla) Temmuz 1941'de Yahudileri tutukladı

Holokost'tan önce, Litvanya yaklaşık 210.000 [24] veya 250.000 [25] Yahudiye ev sahipliği yapıyordu ve Vilna Gaon döneminden önce bile Yahudi teolojisi, felsefesi ve öğreniminin en büyük merkezlerinden biriydi. Litvanya'daki Holokost üç aşamaya ayrılıyordu: toplu infazlar (Haziran-Aralık 1941), getto dönemi (1942 - Mart 1943) ve nihai tasfiye (Nisan 1943 - Temmuz 1944).

Holokost'un kademeli olarak tanıtıldığı Nazi işgali altındaki diğer ülkelerden farklı olarak (önce Yahudi sivil haklarını sınırlandırarak, Yahudileri gettolarda topladı ve ancak daha sonra onları ölüm kamplarında idam etti), Litvanya'daki infazlar savaşın ilk günlerinde başladı. Einsatzkommando A, kendi kendini temizlemeyi teşvik etmek için Wehrmacht istilasından bir gün sonra Litvanya'ya girdi.[26] Nazi belgelerine göre, 25-26 Haziran 1941'de "yaklaşık 1.500 Yahudi Litvanya partizanları tarafından elendi. Birçok Yahudi sinagogu ateşe verildi; sonraki gecelerde 2.300 kişi daha öldürüldü. " [27] Cinayetler, Yahudileri toplamak ve onları “korumak” için gettolara koymak adına bir gerekçe sağladı; Aralık 1941'de Kaunas'ta 15.000 kişi kaldı, 22.000 kişi idam edildi. İnfazlar üç ana grupta gerçekleştirildi: Kaunas'ta (Dokuzuncu Kale), Vilnius'ta (Ponary katliamı) ve kırsal alanda (Rollkommando Hamann). Litvanya'da, 1 Aralık 1941'e kadar 120.000'den fazla Litvanyalı Yahudi öldürüldü. Litvanyalı Yahudilerin % 80'inin 1942'den önce öldürüldüğü tahmin ediliyor,[28] Polis Taburları gibi birimlere Litvanyalıların aktif katılımı ile öldürüldükleri tahmin ediliyor.

Hayatta kalan 43.000 Yahudi Vilnius, Kaunas, Šiauliai ve Švenčionys Ghettosun'da yoğunlaştı ve Nazi askeri endüstrisinin yararına çalışmaya zorlandı. 21 Haziran 1943'te Heinrich Himmler tüm gettoları tasfiye etme ve kalan Yahudileri toplama kamplarına aktarma emri verdi. Vilnius Gettosu tasfiye edilirken, Kaunas ve Šiauliai toplama kamplarına dönüştürüldü ve Temmuz 1944'e kadar aktif kaldı.[29] Kalan Yahudiler kamplara gönderildi; Stutthof, Dachau, Auschwitz. Bu kamplardan sadece 2.000-3.000 Litvanya Yahudisi kurtarıldı. Savaş başlamadan önce Rusya'nın içine çekilerek ya da gettolardan kaçarak ve Yahudi partizanlarına katılarak hayatta kaldılar.

Litvanya'daki Yahudilerin% 95-97'ye kadar olan soykırım oranı, Avrupa'nın en yükseklerinden biriydi. Bunun başlıca sebebi, dikkate değer birkaç istisna dışında, Nazi yetkililerle Litvanyalılar'ın yaygın işbirliğiydi. Yahudiler, önceki Sovyet rejimi için geniş çapta suçlandı (bkz. Yahudi Bolşevizmi) ve Sovyet birliklerini ağırlamaktan hoşlanmadılar.[30] Hedeflenen Nazi propagandası, Sovyet karşıtı düşünceyi sömürdü ve zaten var olan geleneksel anti-Semitizmi artırdı.[31]

İşbirliği
Nazi propagandası metinle Litvanya Litvanyaca : "Alman askeri senin için savaşıyor, onun için çalış".

Litvanyalılar Nazilere aktif olarak yardım eden birkaç birim oluşturdular:[32]

  • Litvanya Yardımcı Polis Taburları - 13.000 erkekle 26 tabur
  • Litvanya İnşaat Taburları - 2.500 erkekle 5 tabur
  • Litvanya Bölgesel Savunma Gücü - 10.000–12.000 erkek
  • Kendini Savunma birimleri - 3.000 adam
  • Vatan Koruma Müfrezesi - 6.000 adam

Nazi Einsatzkommando ile birlikte çalışan Litvanya polis taburlarının 10'u toplu katliamlara karıştı, 78.000 kişiyi idam ettikleri düşünülüyordu.[26]

Direnç
Vilnius, Subačiaus Caddesi'ndeki HKP 562 zorunlu çalışma kampı alanının yakınında bir soykırım anıtı

Litvanya'daki Nazi karşıtı direnişin çoğunluğu Polonya partizanlarından ve Sovyet partizanlarından geldi. Her ikisi de Nazilerin 1941'i işgalinden hemen sonra Nazi güçlerine karşı sabotaj ve gerilla operasyonlarına başladı. Litvanya'daki en önemli Polonya direniş örgütü, işgal altındaki Polonya'nın başka yerlerinde olduğu gibi İç Ordulardı (Armia Krajowa). Wilno (Vilnius) bölgesinin Polonya komutanı Aleksander Krzyżanowski idi .

Litvanya'daki Sovyet partizanlarının faaliyetleri kısmen Antanas Sniečkus başkanlığındaki Litvanya Partizan Hareketi Komutanlığı ve kısmen SSCB Partizan Hareketi Merkez Komutanlığı tarafından koordine edildi.[33]

Litvanya'daki Yahudi partizanlar da Nazi işgaline karşı savaştılar. Eylül 1943'te Abba Kovner liderliğindeki Birleşik Partizan Örgütü, Vilna Gettosu'nda bir ayaklanma başlatmaya çalıştı ve daha sonra Nazi işgaline karşı sabotaj ve gerilla operasyonlarıyla uğraştı.[34] Temmuz 1944'te, Tempest Harekâtı'nın bir parçası olarak, Polonya İç Ordusu, Ostra Brama Operasyonunu o şehri yeniden ele geçirmek için başlattı.

Litvanya toplumundan kaynaklanan Nazilere yönelik ciddi bir şiddet direnci yoktu. 1943'te, birkaç yeraltı siyasi grubu Litvanya'nın Kurtuluşu Yüksek Komitesi (Vyriausias Lietuvos išlaisvinimo komitetas veya VLIK) altında birleşti. Çoğunlukla göçmenler ve sürgünler arasında Litvanya dışında aktif hale geldi ve Batı ülkelerinde temas kurabildi ve Litvanya'daki direniş operasyonları için destek alabildi (bkz. Cengel Operasyonu). Sürgünde Litvanya'yı temsil eden gruplardan biri olarak yurtdışında uzun yıllar devam edecekti.[35][36]

1943'te Naziler, diğer birçok ülkede olduğu gibi yerel nüfustan bir Waffen-SS bölümü oluşturmaya çalıştı, ancak direniş grupları arasındaki yaygın koordinasyon nedeniyle seferberlik boykot edildi. Litvanya Bölgesel Savunma Gücü (Lietuvos vietinė rinktinė) sonunda 1944'te Litvanya komutası altında kuruldu, ancak Naziler tarafından sadece birkaç ay sonra komutasına tabi olmayı reddettikleri için dağıtıldı.[37][38][39] Özellikle Litvanyalılar ile Polonyalılar arasındaki ilişkiler zayıftı. Vilnius Bölgesi üzerindeki savaş öncesi gerilimler, Polonyalılar ve Litvanyalılar arasında düşük seviyeli bir iç savaşla sonuçlandı.[40] Nazi destekli Litvanya birimleri, başta Litvanya Gizli Polisi,[40] bölgede aktifti ve Nazilere Polonya nüfusunu baskılamalarında yardım etti. 1943 sonbaharında Armia Krajowa, Litvanya birimlerine karşı misilleme operasyonlarına başladı ve 1944'ün ilk yarısında yüzlerce Litvanya polisini ve diğer işbirlikçilerini öldürdü. Çatışma, Haziran 1944'te Glitiškės (Glinciszki) ve Dubingiai (Dubinki) köylerinde Polonya ve Litvanya sivillerinin katledilmesiyle sonuçlandı.

Sovyetler Birliği'nin yeniden işgali, 1944

Sovyetler Birliği kapsamında Litvanya yeniden işgal 1944 yılında Baltık Ofansif, bozguna Nazi kuvvetleri ve "özgürleştirmek Sovyet Baltık halkları" a iki misli askeri-politik operasyon [41] Yaz 1944 yılından itibaren.

Demografik kayıplar

Litvanya, II. Dünya Savaşı ve savaş sonrası ilk on yıl boyunca önemli kayıplara uğradı. Tarihçiler nüfus kayıplarını ve değişikliklerini ölçmeye çalıştı, ancak görevleri kesin ve güvenilir verilerin eksikliği nedeniyle tahminden öteye gidemedi. Litvanya'da, 1928 nüfus sayımı arasında, Litvanya'nın 2.028.971 sakinine,[42] ve Litvanya'nın 2.711.400 sakinine sahip olduğu 1959 Sovyet nüfus sayımına kadar herhangi bir nüfus sayımı yoktu.[43] Çeşitli yazarlar, farklı tahminler sağlarken, genellikle 1940 ve 1953 arasındaki nüfus kayıplarının bir milyondan fazla insan veya savaş öncesi nüfusun üçte biri olduğu konusunda hemfikirdirler.[44][45][46][47] Bu sayının en büyük üç bileşeni vardı: Soykırım kurbanları, Sovyet baskılarının kurbanları ve mülteciler veya ülkelerine geri gönderilenler.

Dönemlere göre tahmini demografik kayıplar
dönem Vaitiekūnas (2006) [45] Truska (2005) [48] Damušis (1990) [49] Zundė (1964) [47]
İlk Sovyet işgali
(Haziran 1940 - Haziran 1941)		 161000 76000 135600 93200
Nazi işgali
(Haziran 1941 - Ocak 1945)		 464600 504000 330,000 373800
Holokost sırasında öldürülenler 200,000 200,000 165000 170,000
Kla Klaipėda Bölgesindeki savaş mültecileri 150.000 140,000 120,000 105,000
Lith Litvanya savaş mültecileri 60.000 64.000 60.000
⇨ Diğer 54600 100.000 45.000 38800
İkinci Sovyet işgali
(Ocak 1945 - 1953)		 530000 486000 656800 530000
Toplam 1155600 1066000 1122600 997000

Kaynakça
Özel
  1. Skirius (2002)
  2. Clemens (2001), p. 6
  3. Eidintas (1999), p. 170
  4. Eidintas (1999), pp. 172–173
  5. Gedye (3 Ekim 1939). "Latvia Gets Delay on Moscow Terms; Lithuania Summoned as Finland Awaits Call to Round Out Baltic 'Peace Bloc'". The New York Times. ss. 1, 6.
  6. Vardys (1997), p. 47
  7. Sabaliūnas (1972), pp. 157–158
  8. Rauch (2006), pp. 219–221
  9. Vardys (1997), pp. 49–53
  10. "The face of cruelty". VilNews. 2011.
  11. Kamuntavičius (2001), pp. 408–409
  12. Anušauskas et al. (2005), pp. 116–117, 119
  13. Lane (2001), s. 51–52
  14. Anušauskas et al. (2005), pp. 120–121
  15. Anušauskas et al. (2005), p. 123
  16. Anušauskas et al. (2005), p. 140
  17. Gurjanovas (1997)
  18. "Killing Jews in the yard of NKVD garage in June 1941 (ex „Lietūkis")". Liutauras Ulevičius.
  19. Anušauskas et al. (2005), p. 162
  20. Anušauskas et al. (2005), p. 163
  21. Anušauskas et al. (2005), p. 171
  22. Anušauskas et al. (2005), p. 165
  23. Anušauskas et al. (2005), p. 164
  24. MacQueen (1998)
  25. Baumel & Laqueur (2001), pp. 51–52
  26. Buttar, Prit. Between Giants. ISBN 9781780961637.
  27. Einsatzgruppen Archives 26 Ekim 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  28. Porat (2002), p. 161
  29. Bubnys (2004), pp. 216–218
  30. Senn (Winter 2001)
  31. Liekis (2002)
  32. Stoliarovas (2008), p. 15
  33. Janavičienė (1997)
  34. "Abba Kovner and Resistance in the Vilna Ghetto". About.com. 20 Eylül 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Haziran 2006.
  35. Kaszeta (Fall 1988)
  36. Banionis (2004)
  37. Peterson (2001), p. 164
  38. Lane (2001), p. 57
  39. Mackevičius (Winter 1986)
  40. Snyder (2003), s. 84
  41. Muriev (1984), pp. 22–28
  42. Eidintas (1999), p. 45
  43. Vaitiekūnas (2006), p. 150
  44. Anušauskas et al. (2005), p. 395
  45. Vaitiekūnas (2006), p. 143
  46. Damušis (1990), p. 30
  47. Zundė (1964)
  48. Anušauskas et al. (2005), pp. 388–395
  49. Damušis (1990), pp. 25–26
Genel 
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.