Olağanüstü hâl

Olağanüstü hâl ya da kısa adıyla bilinen OHAL, olağanüstü bir yönetim düzeninin gerekli olduğu doğal afet, tehlikeli salgın hastalık, ekonomik bunalım, kamu düzeni tehlike altına sokan yaygın şiddet vakaları gibi durumlarda başvurulan uygulamadır.

Uluslararası hukuk ile ilgisi

Uluslararası hukuk açısından bakıldığında olağanüstü hâl durumunda özgürlükler ve haklar kısıtlanabilir. Örneğin bir hükûmet bir kişiyi yargılama olmaksızın alıkoyabilir. Kanunlarla belirlenmiş olan, temel özgürlükleri içeren "sınırlanamayan haklar" kapsam dışıdır.[1]

Olağanüstü hâl örnekleri

Ülkelere göre uygulamalar

Türkiye
Ana madde: Türkiye'de olağanüstü hâl

1982 anayasasının 119-122 maddelerine göre Türkiye'de dört farklı türde sıradışı yönetim vardır. Bunlar sıkıyönetim, olağanüstü hâl, seferberlik ve savaş hâlidir. 121. maddeye göre: "Anayasanın 119 ve 120 nci maddeleri uyarınca olağanüstü hâl ilânına karar verilmesi durumunda, Türkiye Büyük Millet Meclisinin onayına sunulur ve kabulü doğrultusunda bu karar Resmî Gazetede yayımlanır. Türkiye Büyük Millet Meclisi tatilde ise derhal toplantıya çağrılır. Meclis, olağanüstü hâl süresini değiştirebilir, Bakanlar Kurulunun istemi üzerine, her defasında dört ayı geçmemek üzere, süreyi uzatabilir veya olağanüstü hâli kaldırabilir."[10] Türkiye tarihinde üç kez genel olağanüstü hâl ilân edilmiştir. 1978 ila 1983 arasında sıkıyönetim olağanüstü hâl ile değiştirildi ve Kasım 2002'ye kadar yürürlükte kaldı. 20 Temmuz 2016'da Türkiye askerî darbe girişimi sonrasında Türkiye genelinde 3 ay süreyle olağanüstü hâl ilân edildi. 21 Temmuz 2016 saat 01.00 itibarıyla olağanüstü hâlin geçerli olması mecliste 115'e karşı 346 oyla kabul edildi.[11][12] 20 Temmuz 2016'da ilan edilip, 7 kez uzatılan olağanüstü hâl uygulaması iki yılın ardından 18 Temmuz 2018'de tamamen kaldırıldı.

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. (Fransızca) D. Prémont, C. Stenersen, I. Oseredczuk, Bruylant, Brussels, Droits intangibles et états d'exception[fr.] 1996, 644p., ISBN 2-8027-0766-3, Éditions Bruylant
  2. "Letter from the President on the Continuation of the National Emergency with Respect to Certain Terrorist Attacks". Whitehouse.gov. 10 Eylül 2010. 18 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2016.
  3. "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 21 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2016.
  4. "P-Noy declares state of national calamity | Inquirer News". Newsinfo.inquirer.net. 21 Aralık 2011. 14 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2012.
  5. "Cost of Sendong damage nears P1B". ABS-CBN News. 21 Aralık 2011. 2 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2012.
  6. "Burma: State of emergency imposed in Meiktila". BBC News. 5 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2016.
  7. Buitrago, Deisy; Ulmer, Alexandra (13 Mayıs 2016). "Venezuela president declares emergency, cites U.S., domestic 'threats'". Reuters. 14 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2016.
  8. "Venezuela president declares 60-day state of emergency, blaming US for instability". The Guardian. 14 Mayıs 2016. 15 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2016.
  9. "Venezuela president declares emergency, citing U.S. domestic 'threats'". The Telegraph. 14 Mayıs 2016. 17 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2016.
  10. "Arşivlenmiş kopya". 24 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2016.
  11. "Arşivlenmiş kopya". 21 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2016.
  12. "Arşivlenmiş kopya". 22 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2016.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.