Saplı meşe

Saplı meşe (Quercus robur), Kayıngiller familyasından kapalı tohumlu bir bitkidir. Doğal yayılım alanı Avrupa ve Kafkasya'nın batısını içeren ağaç, ılıman bölgelerde yetişebilir.

Saplı Meşe
Yaprakları ve palamutu (palamut saplarına dikkat edin)
Bilimsel sınıflandırma
Âlem: Plantae
Klad Angiosperms (Kapalı tohumlular)
Klad Eudicots (İki çenekliler)
Takım: Fagales
Familya: Fagaceae (Kayıngiller)
Cins: Quercus (Meşe)
Seksiyon: Quercus
Tür: ''Q. robur''
İkili adlandırma
''Quercus robur''
L.1753

Saplı meşe, Kanada ve ABD'nin bazı yerlerinde istilacı tür olarak da yayılım gösterir.[1][2]

Sınıflandırma
Devon, İngiltere'deki Wistman's Wood'da bulunan antik saplı meşeler

Quercus robur (Latince quercus, "meşe" + robur "güç, sağlam odun"), Quercus cinsinin Quercus seksiyonunda yer alır. Bazı bilimadamlarınca saplı meşenin İtalya ve Balkanlar'daki popülasyonları Q. brutia (Tenore) adıyla, Anadolu'dakileri Q. pedunculiflora (K. Koch) ve Kafkasya'dakileriyse Q. haas (Kotschy) adlarıyla ayrı ayrı türler sayılır.

Yayılım alanının çoğunu paylaştığı sapsız meşenin (Q. petraea) yakın akrabasıdır. Saplı meşe, sapsız meşeden yaprak saplarının çok kısa (3–8 mm.) olmasıyla ve palamutlarının sapı olmasıyla ayırt edilir, ki adını da buradan almaktadır. İki tür genellikle doğal ortamda melezleşir ki nu melezler Quercus × rosacea adıyla geçer.

Tanımı
Baginton, İngiltere'de eski bir saplı meşe ağacı

Saplı meşe, yaprak döken büyük bir ağaçtır. Gövdesinin çapı 4-12 metreye çıkabilir. Majeste Meşesi (The Majesty Oak) 122 metre (400 ft 3 in) çapıyla Büyük Britanya'daki,[3] Letonya'daki Kaive Meşesi ise 102 metre (335 ft) çapıyla Kuzey Avrupa'daki en kalın ağaçtır. Saplı meşenin loblu ve çok kısa saplı yapraklaı 7-14 santimetre (2,8-5,5 in) uzunluğundadır. Bahar ortasında çiçeklenir ve palamutları sonbahar ortasında olgunlaşır. Palamutların kendisi 2-25 santimetre (0,79-9,84 in), saplarıysa 3-7 santimetre (1,2-2,8 in) uzunluğundadır ve her palamut sapında 1 ilâ 4 palamut yetişir.

Saplı meşe, toprak şartlarına ve karasal iklime çok dayanıklıdır, ancak verimli ve iyi sulanmış toprakları yeğler. Olgun ağaçlar sele dayanır.[4]

Uzun ömürlüdür. Dalları büyük, geniş bir taç gibi ağacın tepesinde düzensizce yayılır. Doğada birkaç yüzyıl yaşayabilseler de en uzun ömürlüleri, insanlar tarafından budananlarıdır. Budama, ağacın sağlığını iyileştirmese de potansiyel ömrünü uzatır. Litvanya'daki Stelmužė Meşesi ve Bulgaristan'daki Granit Meşesi'nin 1500 yıldan büyük olduklarına inanılmaktadır ki bu onları Avrupa'nın en eski meşeleri yapar. Danimarka'daki Jaegerspris'te yetişen 'Kongeegen' ('Krallar Meşesi'), tahminen yaklaşık 1200 yıllıktır.[5] Bir başka meşe de İsveç'teki Kvilleken'de bulunan 1000 yıldan eski ve 14 metre (46 ft) çapındadır.[6] Budanmamış bireylerin en eskilerinden birisi Almanya'daki Ivenack'ta bulunan ve dendrokronolojisinden 700-800 yıllık olduğu anlaşılan bir meşedir. İngiltere'deki Lincolnshire'da bulunan Bowthorpe Meşesi, tahminen 1000 yıllık olup Britanya'daki en eski meşedir. New Forest'ta bulunan Kngihtwood Meşesi'nin de bir o kadar eski oldupu sanılmaktadır. 4 metreden kalın saplı meşelerin en sık bulunduğu ülke Letonya'dır.[7]

Ekolojik önemi
Q. robur 'Concordia'

Saplı meşe, doğal yayılım alanı içerisinde çeşitli vahşi hayvanlar için büyük önem arz ettiğinden kıymetlidir. Çeşitli böcek türleri bu ağaçların yaprak ve budaklarının üstünde ve palamutlarının içinde yaşar. Palamutlar, sincap (Sciurus sp.) ve bayağı alakarga (Garrulus glandarius) gibi memeli ve kuş türleri için kıymetli bir besin kaynağıdır. Alakargalar, insanlar onları ticari amaçla yetiştirmeden önce meşelerin yayılmasını sağlayan en büyük öneme sahip hayvanlardı[8] ki yabani meşeler için hâlâ aynı öneme sahiptirler. Bunun nedeni alakargaların meşe palamutlarını, onlara zarar vermeden toprağa gömerek saklama alışkanlıklarıdır. Sincap gibi yemiş depolama alışkanlığı olan memeliler de palamutlları taşıyarak ve saklayarak onların yayılmasını sağlalarr.

Ticari ormancılık

Saplı meşe, ormancılıkla uğraşanlarca sağlam ve uzun süre dayanan ve iç dekorasyon ve mobilyacılıkta kıymetli olan özodunu için yetiştirilir. Saplı meşe odunu, liflerine dikey alınan kesitinin yakın incelenmesi sonucunda tanımlanabilir. Odun, karakteristik, geniş koyu ve açık kahvverengi büyüme halkaları sayesinde ayırt edilebilir. İlkbahar odununda, devasa sayıda geniş çaplı (yaklaşık 05 milimetre (0,20 in)) damarlar bulunur. Büyüme halkalarının arasından sarı veya açık kahverengi ince (yaklaşık 01 milimetre (0,039 in)) çizgiler geçer. Kerestesi metreküp başına 720 kilogram (1.590 lb) yoğunluktadır.

Kimyası

Grandinin/roburin E, kastalagin/vesgalagin, gallik asit, monogalloil glükoz (glükogallin) ve valoneik asit dilakton, monogalloil glükoz, digalloil glükoz, trigalloil glükoz, ramnoz, kersitrin ve ellagik asit, Q. robur'da bulunan fenolik bileşiklerdir.[9] Özodunu triterpen saponinleri içerir.[10]

Galeri
  • İkiye bölünmüş bir saplı meşe tomruğu
  • Quercus robur kerestesi- Toulouse Müzesi
  • Makó, Macaristan'daki Gyula Juhász anıt ağacı
  • Palamuttan çıkan meşe filizi
  • Cam bir kaptaki meşe filizi

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. Nixon, Kevin C. (1997). "Quercus robur". In Flora of North America Editorial Committee (ed.). Flora of North America North of Mexico (FNA) 28 Ekim 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. 3. New York and Oxford – eFloras.org 20 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. aracılığıyla, Missouri Botanik Bahçesi, St. Louis, MO ve Harvard Üniversitesi Herbaryumları, Cambridge, MA.
  2. Huang, Chengjiu; Zhang, Yongtian; Bartholomew, Bruce. "Quercus robur" 7 Kasım 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Flora of China. 4 – eFloras.org 20 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. aracılığıyla, Missouri Botanik Bahçesi, St. Louis, MO ve Harvard Üniversitesi Herbaryumları, Cambridge, MA.
  3. "Britain's record-breaking trees" 29 Ekim 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The Daily Telegraph
  4. Arşivlenmiş kopya (PDF), 31 Ocak 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi, erişim tarihi: 27 Haziran 2020
  5. "Kong Frederik den Syvendes Stiftelse paa Jægerspris". www.kongfrederik.dk. 27 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2017.
  6. "The Oak Tree, from Peasant Torment to a Unifying Concept of Landscape Management" (PDF). The Oak – History, Ecology Management and Planning. Linköping, Sweden: National Heritage Board of Sweden. Mayıs 2006. 23 Ocak 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2020.
  7. Eniņš, Guntis (2008). 100 dižākie un svētākie 17 Ekim 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., AS Lauku Avīze, p. 25. 978-9984-827-15-5
  8. John White (1995). Forest and Woodland Trees in Britain (İngilizce). Oxford University Press. s. 131. ISBN 0-19-854883-4.
  9. Analysis of oak tannins by liquid chromatography-electrospray ionisation mass spectrometry. Pirjo Mämmelä, Heikki Savolainenb, Lasse Lindroosa, Juhani Kangasd and Terttu Vartiainen, Journal of Chromatography A, Volume 891, Issue 1, 1 September 2000, Pages 75-83, DOI:10.1016/S0021-9673(00)00624-5
  10. Identification of triterpene saponins in Quercus robur L. and Q. petraea Liebl. Heartwood by LC-ESI/MS and NMR. Arramon G, Saucier C, Colombani D and Glories Y, Phytochem Anal., November-DEcember 2002, volume 13, issue 6, pages 305-310, PubMed
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.