Tahsin Yücel
Tahsin Yücel, (d. 17 Şubat 1933, Ötegeçe öyü, Elbistan, Kahramanmaraş - ö. 22 Ocak 2016, İstanbul[1]), Türk akademisyen, öykü ve roman yazarı, denemeci, eleştirmen ve çevirmendir.
| Tahsin Yücel | |
|---|---|
| Doğum |
17 Şubat 1933 Elbistan, Kahramanmaraş, Türkiye |
| Ölüm |
22 Ocak 2016 (82 yaşında) İstanbul, Türkiye |
| Meslek | Öykü --roman yazarı ve Çevirmen |
| Milliyet | Türk |
| Dönem | Cumhuriyet Dönemi |
| Resmî site | |
|
| |
Fransız Dili ve edebiyatı profesörü olan Tahsin Yücel, göstergebilim alanında çalışmıştır. Türk edebiyatında deneme ve roman alanındaki eserleri ve eleştirmen kimliği ile tanınır.
Hayatı
1933 yılında Elbistan’ın Ötegeçe köyünde dünyaya geldi. Babası kunduracı Ahmet Yücel, annesi Nuriye Münevver Hanım'dır. Babasını üç yaşına gelmeden kaybetti.[2] Ablası ve ağabeyini de çok erken yaşta kaybetti; bu ölümlerin üzerinde büyük etkisi oldu.[3] Çocukluğunu annesi ve üç öz kardeşiyle geçirdi. Doğduğu ve on iki yaşına kadar yaşadığı kasaba, öykülerinin neredeyse tamamının mekanı oldu.[3]
İlköğrenimini Elbistan Gazi Paşa İlkokulu'nda tamamladıktan sonra parasız yatılı sınavlarında Galatasaray Lisesi'ni kazanarak 1945'te İstanbul'a geldi. Bu okulda Esat Mahmut Karakurt'un öğrencisi oldu; Orhan Şaik Gökyay ve Ahmet Kutsi Tecer ile tanıştı.[3] Yiğit Okur, Yıldırım Keskin gibi isimlerle Galatasaray dergisini çıkardı.
1953'te Galatasaray Lisesi'nden mezun oldu. İÜEF Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümü'ne girdi. Üniversite yıllarında Varlık Yayınevi’nde çalıştı ve Galatasaray Lisesi’nin Ortaköy bölümünde muallim muavinliği yaptı.
İlk öykü kitabı "Uçan Daireler" Nisan 1954’te Varlık Yayınevi tarafından yayımlandı. 1955’te “Haney Yaşamalı” yayımlandı ve bu kitap 1956 Sait Faik Hikâye Armağanı ile ödüllendirildi. 1957 yılında “Anadolu Masalları” adlı kitabı Varlık Yayınevi’nin çocuk klasikleri arasında yayımlandı. Onu 1958’de yayımlanan “Düşlerin Ölümü” (1958) takip etti. Bu kitap, 1959’da Türk Dil Kurumu Öykü Ödülü’nü aldı. Ertesi yıl ilk romanı "Mutfak Çıkmazı"nı yayımladı. 1961 yılında üniversiteden mezun oldu ve Gülçin Arıca ile evlendi; Elif (1961) ve Halime (1972) adlında iki kızı oldu.[3]
Mezuniyetinden sonra İstanbul Üniversitesi’nde de akademik yaşama devam eden Yücel; göstergebilim alanındaki çalışmalarını Fransız Hükümetinden burs alarak gittiği Paris’te sürdürdü. Tezini Paris’te tamamladıktan sonra Türkiye’ye döndü; “L’Imaginaire de Bernanos” (Bernanos’un İmge Evreni) başlıklı teziyle 1965’te doktorasını tamamladı. 1965-1967 yıllarında askerlik görevini yaptıktan sonra üniversitedeki görevine dönerek göstergebilim alanında çalışmaya devam etti. Türkiye’de göstergebilim çalışmalarının ilk örneklerinden sayılan “L’Imaginaire de Bernanos” 1969'da yayımlandı. 1972’de “Figures et messages dans la Comédie humaine” başlıklı çalışmasıyla doçent unvanını aldı. Aynı yıl Fransa’da yayımlanan bu çalışma, Türkiye’de 1997’de "İnsanlık Güldürüsü’nde Yüzler ve Bildiriler" adıyla kendi çevirisi ile yayımlanmıştır.[2] Yücel, 1978’de “Les Coordines Narratives” başlıklı çalışmasıyla profesör unvanını aldı.
“Yaşadıktan Sonra” (1969), “Dönüşüm” (1975) adlı iki öykü kitabı daha yayımlayan Yücel, edebi kimliğinin başlangıcı olarak gördüğü “Ben ve Öteki” adlı öykü kitabını 1983’te yayımladı.[2] 1984’te yaptığı bütün çevirileri için kendisine “Azra Erhat Çeviri Yazını Üstün Hizmet Ödülü” verildi. Beşinci öykü kitabı “Aykırı Öyküler” (1989), Roland Barthes seçkilerinden oluşan “Yazı ve Yorum” (1990) ve “Eleştirinin ABC’si” (1991) adlı kitapları yayımlayan yazar, ikinci romanı olan “Peygamberin Son Beş Günü”nü ilk romanından 32 yıl sonra yayımlayarak Orhan Kemal Roman Armağanı’nı aldı. Son öykü kitabı "Komşular" (1999) ile “Dünya Kitap Dergisi Yılın Telif Kitabı Ödülü”nü aldı. 1998’de yayımlanan “Söylemlerin İçinden" adlı kitabı ise “Sedat Simavi Vakfı Edebiyat Ödülü”ne layık görüldü.
İstanbul Üniversitesi’ndeki görevinden 2000 yılında emekli oldu ve edebiyat çalışmalarına ağırlık verdi. 2003 yılında “Yunus Nadi Roman Ödülü” ile “Dil Derneği Ömer Asım Aksoy Roman Ödülü”nü kazanan Yücel’in “Yalan” (2002) adlı romanı büyük ilgi gördü. Yazar, 2003 yılında Tüyap Kitap Fuarı’nın onur yazarı seçildi. Son romanı Kumru Kumru 2005 yılında yayımlandı.
Yücel, 22 Ocak 2016'da İstanbul'da öldü.[1]
Edebi hayatı
Tahsin Yücel, çalışmalarına öykücülükle başladı. İlk öyküsü olan ¨Dert Çok, Hemdert Yok!¨, bir derlemede (Yeni Hikâyeler 1950) yayımlandı. Varlık, Seçilmiş Hikâyeler, Yeryüzü, Beraber ve Mavi gibi dergilerde öykülerini yayımlanmaya devam etti.
Bu dönemlerde kullandığı yalın dil, kullandığı modern sözcükle, Anadolu insanına yaklaşımındaki tutarlılık ve anlatımındaki ustalık dikkat çekti. Edebiyatımızın en ağır başlı, en kişilikli yazarlarından oldu.
Uçan Daireler, Haney Yaşamalı ve Düşlerin Ölümü adlı öykü kitaplarında otobiyografik parçalar kullandı. Bu kitaplar karamsar bir bakışı içerir. (Bu bakış daha sonra Peygamberin Son Beş Günü, Mutfak Çıkmazı, Bıyık Söylencesi gibi romanlarında ironik alaysama bir dile dönüştü.)
1970'li yıllarda Yaşadıktan Sonra ve Dönüşüm, Vatandaş, Ben ve Öteki kitaplarıyla yazarlık anlayışında dış dünyadan çok iç dünyaya yöneldi.
Komşular adlı kitabı, insanların politika hakkındaki görüşlerinin eleştirisiydi. Fethi Naci, bu kitabındaki bir öyküsünü bir başyapıt olarak değerlendirdi.
Tahsin Yücel'in Peygamberin Son Beş Günü, Mutfak Çıkmazı, Bıyık Söylencesi romanları genel olarak, toplumu, onu oluşturan bireyi ve halkı eleştirir.
Öykü ve roman dışındaki eserlerine bakıldığında, Yazın, Gene Yazın ve Tartışmalar adlarında iki deneme kitabı görülür. Bunlardan ilki, genellikle kendi hayatından alıntılar içerirken, ikincisi, dilsel konuları alan polemikleri konu alır. Aynı zamanda, Türkiye'ye göstergebilimi tanıttığı çalışmaları da var.
Yurt içi ve yurt dışında ses getiren yazınsal incelemelerinin yanı sıra, dünya edebiyatından onlarca önemli çeviri kitapları vardır. Öykülerinden bazıları, İsveççe ve Fransızca'ya çevrildi.
Ödülleri ve unvanları
- 1956, Sait Faik Hikâye Armağanı (Haney Yaşamalı)
- 1959, TDK Öykü Ödülü (Düşlerin Ölümü)
- 1984, Azra Erhat ¨Çeviri Üstün Hizmet Ödülü¨ (Yaban Düşünce)
- 1993, Orhan Kemal Roman Armağanı (Peygamberin Son Beş Günü)
- 1999, Sedat Simavi Vakfı Edebiyat Ödülü (Söylemlerin İçinden)
- 1999, Dünya Kitap Yılın Kitabı Ödülü (Komşular)
- 2003, Yunus Nadi Roman Ödülü (Yalan)
- 2002, Ömer Asım Aksoy Ödülü (Yalan)
- 2007, Balkanika ödülü (Gökdelen)
- 2008, Mersin Kenti Edebiyat Ödülü
- 1997, Fransız Hükûmeti Palmes Académiques nişanı Commandeur derecesi.
Tüm Eserleri
Öykü
Roman
Masal
Anlatı
Deneme-Eleştiri
İnceleme
Derleme
Türkiye dışında yayınlanan eserleri
|
Çeviri1954-1960
|
1960-1996
|
Dış bağlantılar
Tahsin Yücel Resmi Web Sitesi27 Ağustos 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Kaynakça
- Özel
- "Tahsin Yücel hayatını kaybetti". Cumhuriyet. 22 Ocak 2016. 28 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ocak 2016.
- Bilgeç, Pınar (2006). Tahsin Yücel Üzerine Bir İnceleme (İnsan -Eser). Manisa: Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi.
- Yalçın, Fatih (2010). Tahsin Yücel'in Romanlarında Yabancılaşma ve İroni. Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Doktora Tezi.
- Genel
- "Tanzimat'tan Bugüne Edebiyatçılar Ansiklopedisi". Cilt II (K-Z). "Yücel, Tahsin". Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılığı: Mart 2003, İstanbul.
| Önce gelen: İlhan Berk |
İstanbul Kitap Fuarı'nda onur yazarı 22. İstanbul Kitap Fuarı |
Sonra gelen: Gülten Akın |
