Elara (uydu)
Elara, Jüpiter'in doğal uydularından biridir. Yörüngesi açısından Himalia düzensiz grubunun üyelerindendir. Charles Dillon Perrine tarafından 1905 yılında keşfedilmiştir. Jüpiter'in 8. en büyük uydusudur. İsmi Zeus'un sevgililerinden Elera'dan gelmektedir. 1975'e dek Jüpiter VII olarak adlandırılmıştır.
 | |
| Keşif | |
|---|---|
| Keşfeden | C. D. Perrine |
| Keşif tarihi | 5 Ocak 1905[1][2] |
| Yörünge özellikleri | |
Ortalama yarıçap | 11.740.000 km (0,07810 AU)[3] |
| Dış merkezlik | 0,22[3] |
| 259,64 g (0,708 a)[3] | |
Ortalama yörünge hızı | 3,27 km/sn[3] |
| Eğiklik |
26,63° (tutuluma) 30,66° (Jüpiter ekvatoruna)[3] |
| Doğal uydusu | Jüpiter |
| Fiziksel özellikler | |
Ortalama yarıçap | 43 km[4] |
| ~23.200 km2 | |
| Hacim | ~333.000 km3 |
| Kütle | 8,7×1017 kg |
Ortalama yoğunluk | 2,6 g/cm3 (farzedilen)[4] |
| ~0,031 m/sn2 (0,003 g) | |
| ~0,052 km/sn | |
Yıldız dönme dönme periyodu | ~0,5 g (12 s) |
| Albedo | 0,04 (farzedilen)[4] |
| Sıcaklık | ~124 K |
| 16,3[4] | |
|
| |
Kaynakça
- Perrine, C. D. (27 Şubat 1905). "Satellites of Jupiter". Harvard College Observatory Bulletin. Cilt 178. 19 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2016.
- Perrine, C. D. (1905). "The Seventh Satellite of Jupiter". Publications of the Astronomical Society of the Pacific. 17 (101). ss. 62-63. Bibcode:1905PASP...17...56
|bibcode=length kontrol edin (yardım). doi:10.1086/121624. JSTOR 40691209. - Jacobson, R. A. (2000). "The orbits of outer Jovian satellites". Astronomical Journal. 120 (5). ss. 2679-2686. Bibcode:2000AJ....120.2679J. doi:10.1086/316817.
- "Planetary Satellite Physical Parameters". JPL (Solar System Dynamics). 3 Nisan 2009. 1 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2009.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.