Halk savaşı

Halk savaşı; Mao Zedong'un, Çin Devrimi pratiği içerisinde geliştirdiği, yarı-sömürge konumunda olan ülkelerde, işçi sınıfı önderliğinde, temel gücü köylü kitlelere dayanan bir işçi-köylü ordusunun emperyalizme ve feodalizme karşı verdiği savaştır. İşçi sınıfı ve köylülüğün bazı kesimlerinin yanı sıra kent küçük-burjuvazisini de kapsayan bir ordunun savaşı olmasından kaynaklı, bu savaşa halk savaşı denir.

Maoculuk

Gerilla savaşından düzenli ordu savaşına kadar, halk ordusu, savaş içerisinde gelişir, büyür. İktidarı kırdan kente doğru parça parça kurarak, en nihayetinde halk iktidarını kurmayı hedefler. Halk savaşının temel stratejisi budur.

Mao Zedong, Çin Devrimi pratiği üzerine yazdığı pek çok makalede de halk savaşı teorisini geliştirmiştir. 20. yüzyıl ortalarında gerçekleşen Çin Devrimi pratiği, tüm yarı-sömürge ve yar-feodal ülkeler için olduğu kadar, hala emperyalizmin tam sömürgesi durumundaki ülkelere ve buralarda yaşayan uluslara, halklara da rehber olmuştur.

Halk savaşı; Latin Amerika'da, Afrika'da, Orta Doğu'da ve Asya'da hayata geçirilmiş ve özellikle 1960'lı ve 1970'li yıllarda politik etkileri tüm dünyayı saran, sosyal ve ulusal içerikli kurtuluş savaşlarının temel stratejisi olmuştur. Bunun en bilinen, başarılı örneği Vietnam'dır. Halk savaşı teorisi, bu farklı pratiklerde daha da deneyim kazanmış, ideolojik olarak güçlenmiştir. Halk savaşı, gerilla savaşını içermesi bakımından fokoculuk ile benzer özellikler taşımaktadır, fakat fokoculuk teorisinin şehir savaşlarını da öngörmesi sebebiyle halk savaşı teorisinden ayrı ele alınır.

Akademik bir teoriye sahip olan halk savaşı; stratejik savunma, stratejik denge ve stratejik saldırı aşamalarıyla da detaylandırılır.

Tarihçe

Ayrıca bakınız

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.