Hans Krebs

Hans Krebs (d. 4 Mart 1898 - ö. 2 Mayıs 1945), II. Dünya Savaşı sırasında Nazi Almanyası Piyade Generali ve OKH başkanıydı.

Hans Krebs
Doğum 4 Mart 1898(1898-03-04)
Helmstedt, Almanya
Ölüm 2 Mayıs 1945 (47 yaşında)
Berlin, Almanya
Bağlılığı
Hizmet yılları 1914-1945
Rütbesi General der Infanterie
Komuta ettiği OKH
Savaşları/Çatışmaları I. Dünya Savaşı
II. Dünya Savaşı
Madalyaları

Hayatı

1914 yılında Alman İmparatorluk Ordusu'nda hizmet etmek için gönüllü olarak katıldı ve 1915 yılında teğmenliğe terfi etti. 1925 yılında üsteğmen oldu. Krebs'in subay kariyeri vardı ve Piyade Generali oluncaya kadar çeşitli askeri grupların kurmay başkanı olarak görev yaptı.

1931'de Krebs, iki ülkenin ortak askeri tatbikatları kapsamında Kızıl Ordu ile temas kurduğu Savunma Bakanlığı'nda çalıştı. 1933'te II. Dünya Savaşı'ndan önce Moskova'da Askeri Ataşenin yardımcılığını yapmıştı ve Rusça'yı iyi biliyordu. Hatta bir ara Josef Stalin Moskova tren istasyonunda kendisini kucaklamıştı.

1936'da Krebs Moskova'daki Alman büyükelçiliğine askeri ataşe rolünde bulundu; Bu konumu Sovyetler Birliği işgaline kadar sürdürdü. Bu nedenle, Wehrmacht'ın Kırmızı Ordu'nun yeteneklerine olan zaafında bir rol oynamıştır.

İkinci Dünya Savaşı

Krebs, İkinci Dünya Savaşı sırasında çeşitli ordu gruplarının komutanlığı görevine getirildi. Doğu Cephesinde hizmet ederken, Şubat 1942'de 9. Ordu Genelkurmay Başkanı olarak Tümgeneral rütbesine terfi etti  Mart 1943'te Merkez Ordu Grubunun komutanlığına getirildi. Nisan 1943'te Korgeneralliğe terfi etti ve Ağustos 1944'te Piyade Generali oldu. Krebs, 1944 Eylül'ünden 1945 Şubatına kadar Ordu Komutan Yardımcılığına getirildiğinde Batı Cephesinde B Grubu Ordusu Genelkurmay Başkanı olarak görev yapıyordu.[1]

Berlin 1945

Genelkurmay (OKH) Başkanı olarak Krebs, II. Dünya Savaşı'nın son günlerinde Berlin Savaşı sırasında Reich Başbakanlık bahçesindeki Führerbunker'de idi. 28 Nisan 1945 tarihinde Krebs, Führerbunker'de son telefon görüşmesini yaptı. Fürstenberg'de yeni Yüksek Komutanlığı Karargahında Mareşal Wilhelm Keitel'i aradı. 48 saat içinde yardım ulaşmazsa savaşı kaybedeceklerini söyledi. Keitel yardım etmeleri için General Walther Wenck ve 9. Ordu komutanı General Theodor Busse üzerinde büyük baskı uygulama sözü verdi fakat yardım asla gelemedi. 1 Mayıs'ta, Hitler'in 30 Nisan'daki intiharından sonra, Joseph Göbbels, Krebs ve Albay Theodor von Dufving'i beyaz bir bayrak altında General Vasili Çuykov'a yazdığı bir mektubu sunmak için gönderdi. Çuykov, merkezi Berlin'de bulunan Sovyet 8. Muhafızları Ordusu komutanı olarak Sovyet Kuvvetleri'nin komutanıydı. Krebs kısa bir süre önce sabaha karşı saat:04:00'de geldi. Rusça konuşan Krebs, Hitler ve eşi Eva Braun'un Führerbunker'de kendilerini öldürdüğünü Çuykov'a iletti. General Çuykov Berlin'deki tüm Alman askerlerinin kayıtsız şartsız teslimiyetini istedi. Krebs bu koşulları kabul etmek için Göbbels tarafından yetkilendirilmediğini söyledi ve toplantı herhangi bir anlaşma olmadan sona erdi. Hitler'in sekreteri Traudl Junge'ye göre Krebs, yıpranmış ve tükenmiş bir görüntü içinde Führerbunker'e dönmüştü.

Ölümü

Savaşın sonunda Almanların yenilgisi sonucu 2 Mayıs sabahının erken saatlerinde içinde bulunan herkesin kaçıp terkettiği Führerbunker'de piyade orgeneral Wilhelm Burgdorf ile beraber kafasına kurşun sıkarak intihar etmiştir. Sovyet askerleri Führerbunker'e girdiğinde Krebs ve Burgdorf'un cesetlerini bulmuştur.

Bundan sonra, Krebs'in cesetleri, Goebbels ailesi, Hitler, Eva Braun ve Hitler'in köpeklerinin cesetleri Sovyetler tarafından defalarca gömülüp çıkarıldı.[2] Son gömü 21 Şubat 1946'da Magdeburg'daki SMERSH tesisinde gerçekleşti. 1970 yılında KGB direktörü Yuri Andropov ceset kalıntılarını yok etmek için bir operasyona izin verdi. 4 Nisan 1970'te detaylı mezar tablolarına sahip bir Sovyet KGB ekibi gizlice beş ahşap tabutu çıkardı.[3] Tabutlardaki ceset kalıntıları iyice yakıldı ve ezildi, sonra külleri, yakınlardaki Elbe'nin bir kolu olan Biederitz nehrine döküldü.[4]

Popüler kültürde

Hans Krebs 2004 yapımı Der Untergang filminde Rolf Kanies tarafından canlandırılmıştır.

Kaynakça
  1. Joachimsthaler 1999, s. 288.
  2. Vinogradov, Pogonyi et al. 2005, ss. 111, 333.
  3. Vinogradov, Pogonyi et al. 2005, s. 333.
  4. Vinogradov, Pogonyi et al. 2005, ss. 335-336.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.