II. George

II. George, tam adı George Augustus, Almanca: Georg August (10 Kasım 1683, Herrenhausen Sarayı, Hannover - 25 Ekim 1760, Londra, İngiltere), 1706-1727 arasında Cambridge Markisi ve Dükü, 1727-1760 arasında Büyük Britanya kralı ve Hannover elektörü.

II. George
Büyük Britanya ve İrlanda kralı
Hüküm süresi	11 Haziran 1727 - 25 Ekim 1760
Önce gelen	I. George
Sonra gelen	III. George
Hanedan	Hanover Hanedanı
Babası	I. George
Doğum	30 Ekim / 9 Kasım 1683 Herrenhausen Sarayı, Hanover
Ölüm	25 Ekim 1760 (76 yaşında) Kensington Sarayı, Londra
İmza

İlk yılları

Sonradan I. George adıyla Büyük Britanya kralı (h. 1714 - 1727) olan Hannover elektörü Georg Ludwig ile Celle'li Dorothea'nın tek oğluydu. Hannover'de büyüdü ve 1705'te Ansbach'lı Karoline ile evlendi. Babasının İngiltere tahtına çıkması üzerine Galler prensi oldu. Babası I. George'la aralarındaki eski düşmanlık 1717'de açık bir çatışmaya dönüştü. Prens'in Londra'daki ikâmetgâhı olan Leicester Evi, Walpole ile Vikont Charles Townshend'in başını çektiği muhalif Whig grubunun toplantı yeri oldu. George'un 1720'de babasıyla uzlaşmaya varmasından sonra Walpole, I. George'un yönetiminde görev aldı. Ama Walpole zamanla I. George'un önde gelen bakanları arasına girince prensin desteğini yitirdi. Prens, II. George adıyla tahta çıktıktan sonra Walpole'u görevden almayı düşündüyse de bu girişimini Karoline engelledi.

Hükümdarlığı

II. George, hükümdarlığının ilk yirmi yılında iç ve dış gelişmeleri yakından izledi. Walpole'un barış yanlısı politikalarını ve harcamaları kısmaya yönelik uygulamalarını destekledi, onun Parlamento'da çoğunluğu sağlamak için krallığın nüfuzundan yararlanmasına izin verdi. Walpole, eskden Jacobusçu (tahttan indirilmiş olan Katolik kral II. James'in destekleyiceleri) olan pek çok nüfuzlu Tory'nin George'un hükümdarlığını tanımasını sağladı. Böylece, 1745'te başarısızlıkla sonuçlanan Jacobusçu Ayaklanma sırasında önde gelen siyaset adamlarının tümü George'un yanında yer aldı. Ama tıpkı I. George'un hükümdarlığı sırasında olduğu gibi, zamanla II. George da oğlu Galler prensi Frederick Louis'le çatışmaya girdi. Frederick Louis'in çevresinde George'e ve Walpole'a muhalif bir grup oluştu. 1742'de yeterince güçlenen muhalefetin zorlamasıyla Walpole istifa etti. II. George, Walpole'un yerine siyaset çevrelerinde pek sevilmeyen John Carteret'i (sonradan Kont Granville) getirdi. Walpole ve Carteret'in izlediği politikaların sonucunda İngiltere, Avusturya Veraset Savaşı'nda (1740-1748) girdi. Bu olay, George'un Almanya'daki mülklerini korumak için, İngiltere'nin çıkarlarını feda ettiği yolunda suçlanmasına yol açtı. George parlamenterlerin baskısına boyun eğerek Kasım 1744'te Carteret'in istifasını kabul etti. Bu olaydan 15 ay sonra hükûmet üyeleri topluca istifa ederek, George'un Carteret'in baş muhalifi William Pitt'i (sonradan Chatnam kontu) hükûmet başkanlığına getirmek zorunda kaldılar.

Yaşamının son 10 yılında siyasetle çok ilgilenmeyen II. George, Fransa'ya karşı başlatılan ve zamanla bütün Avrupa'yı saran Yedi Yıl Savaşı'nın (1756-1763) sorumluluğunu da William Pitt'e bıraktı. Pitt izlediği parlak stratejiyle İngiltere'ye büyük bir zafer kazandırdı. Savaş sona ermeden George ansızın öldü ve yerine torunu (Frederick Louis'in oğlu) III. George geçti.

Askerliğe duyduğu büyük ilgiyi yaşamı boyunca sürdüren II. George'un 1743'te katıldığı Dettingen Çarpışması, İngiltere krallarının savaş alanında görüldüğü son çarpışma oldu. II. George ayrıca müzikle, özellikle de operayla ilgilendi ve Georg Friedrich Händel'in hamisi oldu.

Resmî unvanlar
Önce gelen: I. George	Büyük Britanya ve İrlanda kralı 1727 - 1760	Sonra gelen: III. George