Kenzaburo Oe
Kenzaburō Ōe (Japonca: 大江健三郎, d. 31 Ocak 1935), Japon yazar.
Kenzaburō Ōe | |
---|---|
2012 yılında Ōe. | |
Doğum |
31 Ocak 1935 Uchiko, Ehime, Japon İmparatorluğu |
Meslek | Romancı, kısa öykü yazarı ve deneme yazarı |
Milliyet | Japon |
Dönem | 1950–günümüz |
Önemli ödülleri |
Nobel Edebiyat Ödülü 1994 |
Etkilendikleri
| |
|
Yaşamı
1935 yılında Şikoku'nun bir köyünde doğdu. Japonya'nın en prestijli üniversitesi olan Tokyo Üniversitesi'nde Fransız Edebiyatı eğitimi gördü. Türkiye'de özellikle Kişisel Bir Sorun eseri ile tanınan yazar, Japonya'nın gelmiş geçmiş en güçlü sosyal ve politik eleştirel yaklaşımını roman dünyasına taşıyarak Japon edebiyatında kendine özgü bir yer edindi. Onun bu özelliğini yansıtan entelektüel niteliği yüksek romanları ona 1994 yılında Nobel Edebiyat ödülünü getirdi.
Savaşçı sınıf kökenli olup geleneklerine bağlı bir taşra ailesinde yetiştirilmiştir. Yaşıtı Japon çocuklarının çoğu gibi Oe de, Japonya’nın müttefik güçlere yenildiğini ve teslim olduğunu, II. Dünya Savaşı’nın bittiğini radyoda imparator Hirohito’nun kendi ağzından duyuşuna kadar İmparator’un yaşayan bir Tanrı olduğuna inanmıştır. Ancak İmparator’un kendisi gibi bir insan olduğunu öğrenen Oe, dünya algısını sonsuza dek değiştiren kayboluş ve yıkım duygusunu yaşamıştır. Babasının erken ölümü, II. Dünya Savaşı’nda Japonya’nın yenilmesi ve son olarak da oğlu Hikari’nin beyin fıtığı nedeniyle engelli olarak doğması Oe’nin hem kişisel hem de edebiyat hayatındaki en etkili olaylardır. Eserlerinde Sartre, Mailer, Faulkner, Melville, William Blake, William Butler Yeats, Charles Dickens, Fyodor Dostoyevsky, Miguel de Cervantes, Dante ve Chi-ha gibi çeşitli yazarları birleştirmiştir.[1]
Başlıca yapıtları
- Shiiku (Kurbanı Beslemek) (1957)
- Kişisel Bir Sorun(1964)
- Man'en gan'nen no futtobōru (Sessiz Çığlık) (1967)
- Warera no kyōki wo ikinobiru michi wo oshieyo (Delilikten Kurtar Bizi)(1969)
- Atarashii hito yo, mezameyo (Ayağa Kalk Genç Adam) (1983)
Kaynakça
- Japon Edebiyatında Varoluşçuluk, Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, 2012, Nuray Akdemir