Osroene
Osroene (Yunanca: Όσροηνῆ; Süryanice: ܡܠܟܘܬܐ ܕܒܝܬ ܥܣܪܐ ܥܝܢܐ / Malkuṯā d-Bēt ʿŌsrā ʿĪnē), MÖ 132 ile MS 244 yılları arasında[1] Mezopotamyada yerleşmiş ve tarihte Hıristiyanlığı kabul etmiş ilk devlet.[2] Aynı zamanda başkenti olan Edessa (bugünkü Şanlıurfa, Türkiye) adı ile de bilinir.
Roma İmparatorluğu içerisinde Roma Eyaleti Osroene
| Arap devletleri ve hanedanları | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Antik Arap Devletleri
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Doğu Hanedanları
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Batı Hanedanları
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Arap Yarımadası
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Günümüz monorşileri
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Roma Eyaleti Osroene (MÖ 31)
Arap asıllı sülalenin idaresi altında olan Osroene MÖ 132'de Selevkos İmparatorluğu'ndan bağımsızlığını kazanmıştır. Hükümdarları Abgar ve Manu adlarını taşımış ve kentlerde yaşamış Arap şeyhlerinden olmuştur.[3]
Sina Dağı'ndaki Azize Katerina Manastırı'ında bulunan "Edessa'nın Kara Agbarı" adındaki Osroene hükümdarının elinde tuttuğu İsa madalyonunu gösteren X. yüzyıla ait ikona.
Hükümdarları
Osroene'yi de içine alacak şekilde V. yüzyılda Doğu Roma Eyaletleri'ni gösteren harita.
- Aryu (132-127 MÖ)
- Abdu bar Maz'ur (127-120 MÖ)
- Fradhasht bar Gebar'u (120-115 MÖ)
- Bakru I bar Fradhasht (115-112 MÖ)
- Bakru II bar Bakru (112-94 MÖ)
- Ma'nu I (94 MÖ)
- Abgar I Piqa (94-68 MÖ)
- Abgar II bar Abgar (68-52 MÖ)
- Ma'nu II (52-34 MÖ)
- Paqor (34-29 MÖ)
- Abgar III (29-26 MÖ)
- Abgar IV Sumaqa (26-23 MÖ)
- Ma'nu III Saphul (23-4 MÖ)
- Abgar V Ukkama bar Ma'nu (Edessalı Abgarus) (4 MÖ-AD 7)
- Ma'nu IV bar Ma'nu (AD 7-13)
- Abgar V Ukkama bar Ma'nu (13-50)
- Ma'nu V bar Abgar (50-57)
- Ma'nu VI bar Abgar (57-71)
- Abgar VI bar Ma'nu (71-91)
- Sanatruk (91-109)
- Abgar VII bar Ezad (109-116)
- Roman interregnum 116-118
- Yalur (118-122, Parthamaspates'le birlikte)
- Parthamaspates (118-123)
- Ma'nu VII bar Ezad (123-139)
- Ma'nu VIII bar Ma'nu (139-163)
- Wa'il bar Sahru (163-165)
- Ma'nu VIII bar Ma'nu (165-167)
- Abgar VIII (167-177)
- Abgar IX (büyük) (177-212)
- Abgar X Severus bar Ma'nu (212-214)
- Abgar (X) Severus Bar Abgar (IX) Rabo (214-216)
- Ma’nu (IX) Bar Abgar (X) Severus (216-242)
- Abgar (XI) Farhat Bar Ma’nu (IX) (242-244)
Kaynakça
- Roberts, A.; Donaldson, J.; Coxe, A. C.; Donaldson, A. M. Ante-Nicene Fathers: The Writings of the Fathers Down to A.D. 325, Hendrickson Publishers, 1994, 657-672, ISBN 1-56563-083-1
- Cheetham, S. (1905). A History of the Christian Church During the First Six Centuries. Macmillan and Co. s. 58.
- Healey, J. F. (1994). The Old Syriac Inscriptions of Edessa and Osrhoene: Texts, Translations, and Commentary. BRILL Publishers. s. 35-36. 9004112847.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.