Themistoclea

Themistoclea ((Grekçe: Θεμιστόκλεια, Latince: Themistokleia) veya Aristoclea (Grekçe: Ἀριστοκλεία, Latince: Aristokleia) veya Theoclea (Grekçe: Θεοκλεία, Latince: Theokleia); MÖ 6. yüzyıl dolayları) Delphi'deki bir rahibe.

Hayatı

Günümüze ulaşan kaynaklara göre Themistoclea, Pisagor'un öğretmeniydi.[1]

Diogenes Laërtius (MS 3. yüzyıl), Pisagor'un Seçkin Filozofların Yaşamları ve Görüşleri (İngilizce: Lives and Opinions of Eminent Philosophers) adlı kitabındaki biyografisinde, Themistoclea'nın Pisagor'a ahlaki doktrinleri öğrettiği Aristoxenus'un (MÖ 4. yüzyıl) ifadesini aktarır:[2]

“ Aristoxenus, Pisagor'un ahlaki doktrinlerinin çoğunu Delphili rahibe Themistoclea'dan aldığını söylüyor. „

Porphyry (MS 233-305) ona Aristoclea (Aristokleia) adını veriyor, ancak aynı kişiye atıfta bulunduğuna dair çok az şüphe vardır.[3] Porphyry, Pisagor'un öğretmeni olduğu iddiasını tekrarlıyor:[4]

“ O (Pisagor), Delphi'deki Aristoclea'dan öğrendiğini iddia ettiği daha pek çok şey öğretti. „

10. yüzyıl Suda ansiklopedisi ona Theoclea (Theokleia) adını veriyor ve Pisagor'un kız kardeşi olduğunu söylüyor, ancak bu bilgi muhtemelen Diogenes Laertius'daki pasajın bozulmasından ve yanlış anlaşılmasından kaynaklanıyor.[5]

Notlar
  1. "Mary Ellen Waithe, Ancient women philosophers, 600 B.C.–500 A.D., s. 11". 5 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2020.
  2. "Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers". 8 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2020.
  3. Gilles Ménage, (1984), The history of women philosophers, s. 48. University Press of America. "Laertius'ta Themistoclea ve Suidas'ta Theoclea olarak anılan kişiye Porphyry, Aristoclea adını verir.Laertius'ta Themistoclea ve Suidas'ta Theoclea olarak anılan kişiye Porphyry, Aristoclea adını verir."
  4. Porphyry, Life of Pythagoras 29 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 41
  5. See Suda Online, Pythagoras, π3124, ve dipnot 25 7 Ağustos 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.: "Bu bilgi, bir kaynağın yanlış anlaşılmasından kaynaklanan metindeki bir bozulmadan muzdariptir. Diogenes Laertius'un pasajı aslında Suda'nın yaptığı gibi Θεοκλείας ἀδελφῆς'ı okur, ancak tüm açıklama, Pisagor'un doktrinini adı Θεμιστόκλεια olan Delphi'deki bir rahibeden alan Pisagor efsanesiyle ilgilidir. Diogenes'in kendisi, yaşamının önceki bir pasajında doğru bilgiyi verir: cf. 8 παρὰ τῆς Θεμιστοκλείας τῆς ἐν Δελφοῖς."

İlave Okumalar
  • Waithe, M. E. (1987). Early Pythagoreans: Themistoclea, Theano, Arignote, Myia, and Damo. In A History of Women Philosophers (ss. 11-17). Springer, Dordrecht.
  • Waithe, M. E. (Ed.). (1987). A History of Women Philosophers: Volume I: Ancient Women Philosophers, 600 BC-500 AD (Vol. 1). Springer Science & Business Media.
  • Hawley, R. (1994). The problem of women philosophers in ancient Greece. In Women in Ancient Societies (ss. 70-87). Palgrave Macmillan, London.
  • Philosophers, A. W., & BC-SOO, A. D. A History of Women Philosophers.
  • Minardi, C. (2011). Re-membering ancient women: Hypatia of Alexandria and her communities.
  • da Silva, J. P. B. As Mulheres Na História Da Filosofia Women In The Philosophy Of History. O historiador e as novas tecnologias-reunião de artigos do II Encontro de Pesquisas Históricas-PUCRS: Evento acadêmico-História-Encontro-Pós-graduação-Graduação–PUCRS, 129.
  • Moore, K. (2016). The Pythagorean Symbolism in Plato’s Philebus. Athens Journal of History, 2(2), ss. 83-96.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.