Filolaos

Filolaos (/ˌfɪləˈleɪəs/; Grekçe: Φιλόλαος, Philólaos; y. MÖ 470-y. 385)[2][3] Pisagorcu ve Sokrates öncesi bir Yunan filozof idi. Her şeyin temelinde, uyum içinde bir araya gelen, sınırlayıcı ve sınırsızın oynadığı rol olduğunu savundu. Ayrıca, Dünya'nın Evrenin merkezi olmadığı teorisi olan güneşmerkezciliğin ortaya çıkmasıyla da tanınır. Nicomachus'tan alıntı yapan August Böckh'e (1819) göre Philolaus, Pisagor'un halefiydi.[4] MÖ 5. yüzyılda Pisagorcu okulun önemli filozoflarından biri olmuştur. Çoğulculuk Okulu gibi Pisagorcuların da çatışan iki görüş arasında bir çözüm arayışında oldukları söylenebilir. Bir yanda sürekli olarak değişen bir evren düşüncesi, öte yandan değişmez bir evren düşüncesi arasındaki çatışmadır söz konusu olan. Pisagorcular bu yönde çözümlerini matematikte bulmaya çalışırlar. Filolaus da diğer Pisagorcu filozoflar gibi matematik ve müzik ile ilgilenmiş, evrenin ve varlığın açıklanmasında bunlardan yararlanmıştır. O da diğerleri gibi evrenin temelinin sayı olduğu fikrinden hareket etmiştir.

Filolaos
Franchino Gaffurio'nun Pisagor ve Philolaus'un müzikal araştırmalar yürüttüğünü tasvir eden Orta Çağ gravürü
Tam adı Filolaos
Doğumu Φιλόλαος; Philolaus
MÖ y. 470
Ölümü MÖ y. 385
Çağı Sokrates öncesi düşünürler
Bölgesi Batı felsefesi
Okulu Pisagorculuk
İlgi alanları
Theorica Musicae'den (1492) bir sayfa.[1]

Hayatı

Philolaus'un farklı şekillerde Croton[5] veya Tarentum'da[6] veya Metapontum'da[7] doğduğu bildiriliyor -hepsi Magna Graecia'nın bir parçası (Güney İtalya'nın Tarentine Körfezi'ndeki Yunan yerleşimciler tarafından büyük ölçüde kolonileştirilmiş kıyı bölgelerinin adıdır). Croton'dan gelmiş olması muhtemeldir.[8][9] MÖ 454[10] civarında Pisagorcuların buluşma yerinin ikinci kez yanmasından kaçmış olabilir, daha sonra Yunanistan'a göç etti. Platon'un Phaedo'suna göre, MÖ 399'da[11] Phaedo'nun yazıldığı sırada Thebes'te Simmias ve Cebes'in eğitmeniydi. Bu onu Sokrates'in çağdaşı yapar ve Philolaus ve Democritus'un çağdaş oldukları ifadesine katkı verir.[12]

Hayatıyla ilgili çeşitli raporlar, daha sonraki yazarların yazıları arasına dağılmıştır ve hayatını yeniden inşa etmede şüpheli bir değeri vardır. Görünüşe göre bir süre, Aresas'ın (belki Oresas'ın) veya (Plutarch'ın dediği gibi) Arcesus'un[13] öğrencisi olduğu Heraklea'da yaşadı. Diogenes Laërtius, Platon'un Sokrates'in ölümünden kısa bir süre sonra Philolaus ve Eurytus[14] ile tanıştığı İtalya'ya gittiği iddiasının tek otoritesidir. Philolaus'un öğrencilerinin arasında Xenophilus, Phanto, Echecrates, Diocles ve Polymnastus[15] olduğu söylenir. Ölümüne gelince, Diogenes Laërtius, Philolaus'un zorba[16] olmak istediğinden şüphelenildiği için Croton'da öldürüldüğüne dair şüpheli bir hikaye aktarır; Laërtius'un bile dizelere dökme zahmetine katlandığı bir hikayedir.[17]

Yazıları
Philolaus kitabı, (Charles Peter Mason, 1870)

Diogenes Laërtius, Philolaus'un bir kitap yazdığından[18] bahseder, ancak Aulus Gellius ve Iamblichus gibi[19] başka yerlerde üç kitaptan bahsedilir. Üç kitaba bölünmüş bir bilimsel inceleme de olabilirdi. Platon'un kitabının bir kopyasını elde ettiği söylenir, daha sonra Platon'un Timaeus’un çoğunu oluşturduğu iddia edildi.[20] Philolaus'un eserlerinden biri, Stobaeus'un On the World olarak adlandırdığı ve bir dizi pasajını koruduğu[21], On Nature[18] adlı eserin aynısı gibi görünüyor. Diğer yazarlar, aynı eserin başka bir adı olabilecek ve Arignote kaynaklı olabilecek Bacchae adlı bir çalışmaya atıfta bulunmaktadır. Ancak Proclus'un Bacchae’yi matematik aracılığıyla teoloji öğretmek için bir kitap olarak tanımladığından bahsedilmiştir.[8]

Sir William Smith'in Yunan ve Roma Biyografisi ve Mitolojisi Sözlüğü’ndeki Charles Peter Mason'a göre (1870, s. 305): [22]

“ Gerçekte, bundan ve mevcut parçalardan anlaşılıyor ki, çalışmanın ilk kitabı, evrenin kökeni ve düzeni hakkında genel bir açıklama içeriyor. İkinci kitap, Pisagor teorisinde her şeyin özü ve kaynağı olan sayıların doğasının bir açıklaması gibi görünüyor. „

Ek olarak, Charles Peter Mason (s. 304): [22]

“ Pisagor ve ilk halefleri, doktrinlerinin hiçbirini yazmaya adamış görünmüyorlar. Porphyrius'a göre (Vit. Pyth. p. 40) Lysis ve Archippus, ailelerinin yadigarı olarak aktarılan başlıca Pisagor doktrinlerinden bazılarını kamuoyuna açıklanmaması gereken katı tedbirler altında yazılı olarak topladı. Ancak konunun farklı ve tutarsız açıklamalarının ortasında, Pisagor doktrinlerinin ilk yayını, oldukça benzer bir şekilde Philolaus'a atfedilir. Pisagor felsefesi üzerine, Platon'un söylediğine göre o sırada derin yoksulluk içinde olan Philolaus'tan 100 minae karşılığında Syracuseli Dion sayesinde satın aldığı söylenen üç kitapta Pisagor felsefesi üzerine bir eser derledi.
Hikayenin diğer versiyonları Platon'u Sicilya'dayken Philolaus'tan veya akrabalarından satın aldığını gösterir. (Diog. Laert. viii. 15, 55, 84, 85, iii. 9; A. Gellius,iV. iii. 17; lamblichus, Vit. Fyth. 31. p. 172 ; Tzetzes, Chiliad, x. 792, &c. xi. 38, &c.) Bu kitaplardan çıkardığı materyallerden Platon'un "Timaeus"u derlediği söylenir. Ancak Platon çağında, Pisagor öğretilerinin önde gelen özellikleri uzun süredir sır olmaktan çıkmıştı ve Philolaus Pisagor doktrinlerini Thebes'de öğrettiyse, bunları yayınlarken pek isteksiz hissetmesi pek olası değildi ve yukarıda atıfta bulunulan otoritelerde korunan çelişkili ve olası olmayan hesapların ortasında, Pythagoras doktrinleri üzerine bir kitap yayınlayan ilk kişi Philolaus olması ve Platon'un okuyup ondan yararlanması dışında çok az şey güvenilir olarak kabul edilebilir. (Böckh, I.e. p. 22.)		 „

Stanford Encyclopedia of Philosophy, Philolaus' Book: Genuine Fragments and Testimonia adlı bölümde tarihçiler şunları kaydetti:[8]

“ Bu kitapların Philolaus'a ait olmadığı ima ediliyor, ve görünüşe göre bu ifade, D.L. VIII 6 (Burkert 1972a, 224–5)'de Pisagor'a atfedilen üç sahte çalışmaya atıfta bulunuyor. Platon'un bu kitapları Philolaus'tan satın almasının öyküsü, muhtemelen Pisagor'un üç sahte incelemesini doğrulamak için icat edildi. Burkert'in ileri çalışmalarla (Huffman 1993) desteklenen argümanları (1972a, 238–277), 11 parçanın gerçek olduğu konusunda bir fikir birliğine varmıştır (Frs. 1-6, 6a, 7, 13, 16 ve 17 Huffman 1993) ve Philolaus'un On Nature kitabından türetilmiştir (Barnes 1982; Kahn 1993 ve 2001; Kirk, Raven ve Schofield 1983; Nussbaum 1979; Zhmud 1997). 1, 6a ve 13 numaralı parçaların, antik kaynaklar tarafından On Nature kitabından geldiği tespit edilmiştir. Stobaeus, 2. ve 4.-7. parçaların On the Cosmos adlı bir çalışmadan geldiğini aktarıyor, ancak bu, muhtemelen Stobaeus'taki bölüm başlığı 'On the Cosmos' olduğu için ortaya çıkan On Nature'nin alternatif bir başlığı gibi görünüyor. „

Kozmoloji

Philolaus'un kitabı şununla başlıyor:[8]

“ Dünya düzenindeki (kozmos) doğa (physis), hem bir bütün olarak dünya düzenini hem de içindeki her şeyi, sınırsız ve sınırlayıcı şeylerin dışında bir araya getirildi. „

Robert Scoon Philolaus'un 1922'deki evrenini şöyle açıkladı:[23]

“ Philolaus, bildiğimiz düzenli evrenin bugünkü durumuna nasıl geldiğini göstermeye çalışıyor. Bilmediğimiz, ancak çıkarım yapmamız gereken temel bir madde üzerindeki uyum eylemiyle ortaya çıktı, diyor. Bu madde, farklı birincil unsurlardan oluşuyordu ve armoni, onları doğanın (Grekçe: φύσις) düzenli bir dünya (Grekçe: κόσμος) olduğu ortaya çıkacak şekilde birbirine uydurdu. „

Stobaeus'un hesabı

Philolaus, uzayda sabit yön fikirlerini ortadan kaldırdı ve evrenin ilk yer merkezli olmayan görüşlerinden birini geliştirdi. Yeni düşünce tarzı, kelimenin tam anlamıyla Merkezi Ateş adını verdiği bir varsayımsal astronomik nesne etrafında dönüyordu.

“ Philolaus ortada ateş olduğunu [...] ve yine en yüksek noktada ve her şeyi çevreleyen daha fazla ateş olduğunu söylüyor. Doğası gereği ortadaki ilk önce ve etrafında on ilahi beden dans ediyor -gökyüzü, gezegenler, sonra güneş, sonra ay, sonra yeryüzü, sonra karşı ve hepsinden sonra merkezde pozisyon tutan ocağın ateşi. Elementlerin saflığında bulunduğu, çevrenin en yüksek kısmına Olympus diyor; Olympus'un yörüngesinin altındaki bölgelere, güneş ve ayın olduğu beş gezegenin olduğu dünyaya; altlarında, ayın altında ve yeryüzünün etrafında, içinde nesil ve değişim bulunan kısım, gökyüzünü çağırır. „

—Stobaeus, i. 22. 1d

Philolaus'un sisteminde sabit yıldızlardan oluşan bir küre, beş gezegen, Güneş, Ay ve Dünya, Merkezi Ateşinin etrafında hareket ediyordu. Aristoteles'in Metafizik’teki yazısına göre Philolaus, onuncu görünmeyen bir cisim ekledi, ona Karşı-Dünya adını verdi, çünkü onsuz sadece dokuz dönen cisim olacaktı ve Pisagor sayı teorisi onda birini gerektiriyordu. Bununla birlikte, Yunan bilim adamı George Burch'a göre, Aristoteles Philolaus'un fikirlerini abartıyordu. Gerçekte, Philolaus'un fikirleri küreler fikrinden yüzlerce yıl önceydi.[24] Yaklaşık iki bin yıl sonra Nicolaus Copernicus, De Revolutionibus'ta Philolaus'un, Dünya'nın merkezi bir ateş etrafında devrimini zaten bildiğini belirtmişti.

Bununla birlikte, Stobaeus'un ilk İon filozoflarının dogmalarını karıştırma eğilimine ihanet ettiği ve zaman zaman Platonizm ile Pisagorculuğu karıştırdığı belirtilmiştir.[25]

Felsefe

Philolaus, her şeyin temelinde sınır ve sınırsız fikirlerin oynadığı rol olduğunu savundu. Philolaus'un çalışmasındaki ilk beyanlardan biri, evrendeki her şeyin sınırsız ve sınırlayıcı olanın bir kombinasyonundan kaynaklandığıydı;[26] çünkü her şey sınırsız olsaydı, hiçbir şey bilginin nesnesi olamazdı.[27] Sınırlayıcılar ve sınırsızlar bir uyum (harmonia) içinde bir araya getirilir:

“ Doğa ve uyumla ilgili durum budur. Şeylerin özü ebedidir; bilgisi insana ait olmayan eşsiz ve ilahi bir doğadır. Yine de, bizim tarafımızdan bilinen ve bildiğimiz şeylerden herhangi birinin bilgimize ulaşması mümkün olmazdı, eğer bu öz, dünyanın kurulduğu ilkelerin, yani sınırlayıcı ilkelerin iç temeli değilse ve sınırsız unsurlar. Şimdi, bu ilkeler karşılıklı olarak benzer olmadıkları için, ne de benzer nitelikte olmadıkları için, uyum müdahale etmedikçe, dünya düzeninin onlar tarafından oluşturulması imkansız olurdu [...]. „

—Philolaus, Fragment DK 44B 6a.

Ayrıca bakınız

Notlar
  1. Gaffurius, Franchinus (1492). Theorica musicae.
  2. Huffman, Carl (2020), "Philolaus", The Stanford Encyclopedia of Philosophy
  3. "Philolaus'un doğumu için en olası tarih 470 civarında görünmektedir, ancak 480'de veya 440 gibi daha geç de doğmuş olabilir. Görünüşe göre 380'lere ve en azından 399'a kadar yaşadı." Carl A. Huffman, (1993) Philolaus of Croton: Pythagorean and Presocratic, ss. 5–6. Cambridge University Press
  4. Böckh, August (1819). Philolaos des Pythagoreers Lehren nebst den Bruchstücken seines Werkes. In der Vossischen Buchhandlung. s. 14. Pythagoras Lehren nebst den Bruchstücken seines Werkes.
  5. Iamblichus, Vita Pythagorica, s. 148
  6. Iamblichus, Vita Pythagorica, p. 267; Diogenes Laërtius, viii, p. 46
  7. Iamblichus, Vita Pythagorica, ss. 266–67
  8. Philolaus Stanford Encyclopedia of Philosophy
  9. Carl A. Huffman, (1993) Philolaus of Croton: Pythagorean and Presocratic, p. 6. Cambridge University Press
  10. Not to be confused with the first burning of the meeting place, in the lifetime of Pythagoras, y. 509 BC
  11. Plato, Phaedo, 61DE
  12. Apollodorus ap. Diogenes Laërtius, ix. 38
  13. Iamblichus, Vita Pythagorica; comp. Plutarch, de Gen. Socr. 13, though the account given by Plutarch involves great inaccuracies
  14. Diogenes Laërtius, iii. 6
  15. Diogenes Laërtius, viii. 46
  16. "The story at D.L. 84 that Philolaus was killed because he was thought to be aiming at a tyranny is clearly a confusion with Dion who is mentioned in the context and did have such a death." Carl A. Huffman, (1993) Philolaus of Croton: Pythagorean and Presocratic, p. 6. Cambridge University Press
  17. Diogenes Laërtius, iii. p. 84; cf. Suda, Philolaus
  18. Diogenes Laërtius, viii. 85
  19. Diogenes Laërtius, iii. 9, viii. 15
  20. Diogenes Laërtius, viii. 15, 55, 84, 85, iii. 9; Aulus Gellius, iii. 17; Iamblichus, Vita Pythagorica; Tzetzes, Chiliad, x. 792, xi. 38
  21. DK 44 B 2, 3, 4, 5, 6, 7
  22. Smith, Sir William (1870). Dictionary of Greek and Roman biography and mythology. s. 305.
  23. Scoon, Robert (1922). Philolaus, Fragment 6, Diels. Stobaeus i. 21. 460.
  24. Burch, George Bosworth. The Counter-Earth 29 Ekim 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Osirus, vol. 11. Saint Catherines Press, 1954. p. 267-294
  25. Bu maddenin bazı bölümleri, şu anda kamu malı olan "Encyclopædia Britannica'nın on birinci baskısından" çevrilmiştir.
  26. Fragment DK 44B 1
  27. Fragment DK 44B 3

Kaynakça

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.