İhsan Cemal Karaburçak

İhsan Cemal Karaburçak (d.1898 İstanbul – ö.10 Haziran 1970 Ankara) Türk ressam

İhsan Cemal Karaburçak
Doğum	1898 İstanbul
Ölüm	10 Haziran 1970 Ankara
Uyruk	Türk
Evlilik(ler)i	Emine Hanım
Çocukları	Bedii Karaburçak, İlhan Karaburçak ve Yüksel Karaburçak
Etkin yıllar	1949-1970
Sanat eğitimi	Otodidakt
Katıldığı akımlar	Siyah Kalem Grubu

Yaşamı ve kariyeri

İlk ve ortaokulu Beşiktaş Rüştiyesi’nde, liseyi Kabataş İdadisi’nde, yüksek öğrenimini P.T.T. Mektebi Alisi’nde yaptı. P.T.T. yönetiminde müfettişlikle başlayarak Telgraf İşleri Müdürlüğü'ne kadar çeşitli görevlerde bulundu.  Avrupa’nın önemli kentlerinde bulundu. 1933 de Telgraf İşleri Müdürlüğü'nden ayrılarak Anadolu Ajansı'nda başyazarlık yaptı. 1944 den 1948 e kadar Bükreş'te Anadolu Ajansı’nı temsil etti. 1948 den 1949’un sonuna kadar başyazarlık görevini sürdürdü ve istifa etti. 1930 da Paris'te Ecole Universelle'e kaydoldu ancak buradaki katı öğretim kurallarının kendi düşüncesiyle örtüşmemesi nedeniyle kısa sürede ayrıldı. Otodidakt denilen kendisini yetiştiren ressamlardandır. 1949 yılından sonra yalnızca sanatla ilgilendi. Sergilerin seçici kurullarında görev aldı.1951 yılında ilk kişisel sergisini açtı. Düzenli olarak Devlet Resim Sergilerine katıldı. 1968'de "Soyut Peyzaj" adlı yapıtıyla 29. Devlet Resim ve Heykel Sergisi’nde ikincilik ödülü aldı. "Sanat Anlayışı" adlı broşürlerin dışında, çeşitli gazetelerde resim eleştirileri, sanat makaleleri yazdı.1956 yılında Ankara'da kendi adını taşıyan bir resim galerisi açtı ve bu galeriyi 9 yıl işletti. 1962'de Venedik Bianeli'ne katıldı. Türk Plastik Sanatçıları Derneği Genel Başkanı, Türkiye Sanat Tenkitçileri Cemiyeti üyesi, Türkiye Çağdaş Ressamlar Cemiyeti üyesi oldu ve Siyah Kalem Grubu kurucuları arasında yer aldı. Resimlerinde imzasını İCK olarak attı. Ankara yöresinin koyu mor ve lacivert renkler içinde geceye dönüşen görüntüsünü tuvallerine taşıdı.[1][2][3][4]

Sanatı

1950’lerden sonra koyu tonları tercih eden Karaburçak, güneşin renkleri öldürdüğü, alacakaranlığın onları ortaya çıkardığını görüşündeydi. Bu nedenle toprak renklerini, donuk turuncu, yeşil, mavi ve özellikle mor renk kullandı. Ankara ve çevresinin kent dokusu ile doğasını soyut renk lekeleri olarak tuvallerinde işleyerek lirik soyut bir etki yarattı. Minyatürü andıran bir istif yöntemi uygulayan Karaburçak, perspektifi ön plana çıkarmadan kompozisyonlarını iki boyut üzerine kurdu.[5]

Ödül

• 29. Devlet Resim ve Heykel Sergisi ikincilik ödülü 1968

Kaynakça

1. "Biyografim". 23 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2020.
2. "İhsan Cemal Karaburçak 23-3-1953". Bülent Ecevit'in köşe yazıları. 21 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2020.
3. "İhsan Cemal Karaburçak". Pera Müzesi. 28 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2020.
4. Özsezgin, Kaya (1994). Türk Plastik Sanatçıkarı Ansiklopedik Sözlük. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları. s. 205. ISBN 975-363-331-9.
5. Rona, Zeynep (2007). Modern ve Ötesi 1950-2000. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitei Yayınları 178. s. 82. ISBN 978-605-399-039-0.