Ebla dili

Ebla dili, Kuzey Suriye'de Doğu Sami halkları tarafından MÖ 3000'li yıllarda konuşulmuş ölü bir Sami dilidir.[1] İsmini günümüz Suriye sınırları içinde kalan antik şehir Ebla'dan alır.[1]

Cyrus H. Gordon'a göre Ebla dili çok fazla konuşulmamış ve muhtemelen Doğu ve Batı Sami özelliklere sahip yazılı ve ortak bir dil olarak kullanılmıştır.[2]

Ebla dili Sargon Öncesi Akadcaya çok yakın bir dil olarak da tanımlamıştır. Richard I. Caplice, Ignace Gelb ve John Huehnergard'ın görüşü Ebla'nın Erken Akad lehçesi olmadığıdır[3] çünkü diğer Akkad lehçeleri ile ilişkilendirilebilir.[4] Manfred Krebernik, Ebla dilinin Akadcayla çok yakın bir ilişkisi olduğunu ve bu dilin Erken Akadca diyalekti olarak sınıflandırılabileceğini söyler.[5]

Ebla dili, hem Batı hem de Doğu Sami dil özelliklerine sahip Doğu Semitik bir dil olarak düşünülür.[6][7] Gramatik bağlamda, Ebla dili Akadca ile benzerlik gösterir fakat sözdizimsel bağlamda ve bazı gramatik şekiller konusunda Ebla dili Batı Semitik dillere daha yakınlık gösterir.[8]

Ayrıca bu dile ait çivi yazısı şeklinde çoğunluğu Ebla şehrine ait kalıntılarda 1970'li yıllarda bulunan 15.000 tablet bulunmaktadır.[2]

Kaynakça
  1. Keith Brown, Sarah Ogilvie (2010). Concise Encyclopedia of Languages of the World. s. 313.
  2. Gordon, "Amorite and Eblaite", sayfa 101
  3. Robert Hetzron (2013). The Semitic Languages. s. 7.
  4. Jerrold S. Cooper, Glenn M. Schwartz (1996). The Study of the Ancient Near East in the Twenty-first Century: The William Foxwell Albright Centennial Conference. s. 259.
  5. Krebernik, "Linguistic Classification"
  6. Alan S. Kaye (1991). Semitic studies, Volume 1. s. 550.
  7. Robert Hetzron (2013). The Semitic Languages. s. 101.
  8. Watson E. Mills,Roger Aubrey Bullard (1990). Mercer Dictionary of the Bible. s. 226.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.