Akad İmparatorluğu

Akkad İmparatorluğu veya Akad İmparatorluğu, MÖ 2334 ile MÖ 2150 yılları arasında hüküm sürmüş, başkenti Agede (Akkad) olan, Sargon tarafından kurulmuş devlet.[1]

Akkad
Akkad İmparatorluğu
MÖ 2334-MÖ 2154
Akkad İmparatorluğu sınırları kahverengi ile gösterilmiştir. Sarı oklar askeri ilerleme yönlerini belirtir.
Başkent Agede (Akkad)
Yaygın diller Akatça
Hükûmet Monarşi
• MÖ 2334 – 2279
Sargon (ilk kral)
• MÖ 2254 - 2218
Naram Sin
• MÖ 2168 - 2154
Şu-Turul (son kral)
Tarihçe  
• Kuruluşu
MÖ 2334
• Dağılışı
MÖ 2154
Yüzölçümü
• Toplam
 800.000 km2 (310.000 sq mi)
Öncüller		Ardıllar
Mari (antik kent)
Gutiler
Günümüzdeki durumu Irak
İran
Türkiye
Suriye
Kuveyt
Suudi Arabistan
Ürdün

Akkadlar, köken olarak Sami'ydi. Sümerler'in Mezopotamya'ya geldikleri sırada bölgede bir takım Sami kökenli kavimler vardır. Ancak, Akkad Devletini kuran Samiler, MÖ 2500 civarında, bölgenin orta kesimlerine geldiler. Akkad Devleti adını Sargon'un başkent olarak kurduğu Agede (Akkad) şehrinden almaktadır.[2]

Tarihçesi

Akkadlar ile ilgili bilgiler, Susa, Gasur, Mari ve Tell Brak kazılarında bulunmuştur. Akkad Devletini kuran ve imparatorluk haline getiren kişi Sargon'dur. Sargon hakkında Akkad dönemi belgelerinde ve bu belgelerin daha sonraki dönemlerdeki kopyalarında bilgiler bulunmaktadır.[3] Ayrıca Sargon ve torunu Naram Sin'e ait zafer abideleri, Manishistu Obeliski ve Şartamhari gibi Akkad dönemine ait belgeler bulunmaktadır. Şartamhani metinlerinde, Sargon ve torunu Naram-Sin'in seferlerine yer verilmektedir [4][5]

Sargon'a ait olduğu düşünülen Akkad dönemi gümüş baş.

Sargon Dönemi

Sargon (MÖ 2334 - MÖ 2279) , Mezopotamya'da siyasi birliği sağlayarak kendisine Şar Kişşati (Kiş Kralı) unvanı verilmişti. Sargon, hükümdarlığı döneminde Elamlılarla vassalık antlaşması yaparak, doğudan gelecek saldırıları güvence altına almıştı. Doğudaki bu güvenliği sağladıktan sonra, batıya bir sefer yapıp, Amanos ve Toroslar'a kadar olan bölgeyi ele geçirdi. Fırat kenarındaki Tuttul kenti ile birlikte, Mari, Ebla ve Dür-Katlimmu kentlerini hakimiyeti altına aldı. -83- Şartamhari metinlerinde Sargon'un Puruşhanda'ya bir sefer yaptığı görülür. Sargon'un kurmuş olduğu; Dünyanın bilinen ilk imparatorluğunun sınırları, doğuda Karun Irmağından, batıda Akdeniz'e, güneyde Basra Körfezi'nden, kuzeyde Anadolu'ya kadar uzanmaktaydı. Sargon'un Rimus ve Manishistu adlı iki oğlu vardı. Sargon'un yerine önce Rimus (MÖ 2278 - 2270) sonra da Manishistu (MÖ 2269 - 2255) geçmiştir.[6]

Naram Sin'nin Lullubiler'e karşı zaferini gösteren bir duvar kabartması.

Naram Sin Dönemi

Naram Sin (MÖ 2254 - 2218) dedesi Sargon'un bıraktığı imparatorluğun sınırlarını koruyup genişletti. Güneyde Sümerler'e, doğuda Elamlılar'a ve kuzeyde Anadolu'ya seferler yapmıştır. Bunlardan kendisine ait Şartamhari metinlerinde, Anadolu'da 17 krallıktan oluşan bir orduya karşı savaştığını, bunlar arasında Puruşhanda, Karşaura, Kaniş gibi krallıklar olduğunu, bu ordunun başında Hatti Kralı Pampa'nın yer aldığından söz etmektedir. Naram Sin'den sonra yerine oğlu Şar-Kali-Şarri (MÖ 2217 - 2193) geçmiştir. Şar-Kali-Şarri döneminde, ona karşı Anadolu, Elam ve Güney Mezopotamya'da ayaklanmalar olmuş ve dağ kavimleri bölgeye saldırılar yapmıştır [1]

Irak Marad kentinde bulunan Naram Sin yazıtı.

Yıkılış

Şar-Kali-Şarri'nin ölümünden sonra dört kişi birden kendilerini kral ilan ettiler. Onlardan kimin tahtın varisi olduğu bilinmemektedir. Babil bölgesine yaklaşık yüz yıl hakim olan Gutiler'in kral listesi, Akkad kralları listesine karışmıştır. Bu iç çekişme döneminde, Dudu (MÖ 2189 - 2168) ve Şu-Turul'un (MÖ 2168 - 2154) krallıkları görülmektedir [6]. Dudu bir süre Gutilerle mücadele etmiş ancak yenilmekten kurtulamamıştır. Önce Orta Babil'de küçük bir toprak parçası olarak devam eden Akkadlar, MÖ 2154 yılında Gutiler tarafından ortadan kaldırılmıştır.[1]

Akkad Kralları listesi
Kral Adı Hüküm Süresi
(Milattan Önce)
Sargon 2334 – 2279
Rimus 2278 – 2270
Manishistu 2269 – 2255
Naram Sin 2254 - 2218
Şar-Kali-Şarri 2217 - 2193
Kralsız Dönem 2192 - 2190
Dudu 2189 - 2168
Şu-Turul 2168 - 2154

Kültür ve Din

Akkadlar egemen güç haline gelene kadar Sümer kent kültürünü özümsemişler ve kendi katkılarıyla birlikte bu kültürün sonraki toplumlara aktarılmasında önemli rol oynamışlardır. Kültürel süreklilik bağlamında, çivi yazısını benimseyerek kendi dillerine adapte ettiler. Ayrıca Sümer dinini de benimsemişlerdir. Akkadlar resmi devlet işlemleri ve din ayinlerinde Sümerceyi kullanmayı sürdürerek, geleneksel kültür oluşturmuş kurumlarla birlikte varlığını korumuştur. Okuma - yazmanın öğretildiği dini okullar bunların başında gelir. Yaklaşık olarak 1500 yıl sonra bile Yeni Asur kralı Asurbanipal kütüphanesinde Sümer dini ve edebi metinlerini kopyalama çalışmalarını sürdürebilmiştir.[7]

Kaynakça
  1. Bahar, Hasan (2014). Eskiçağ Uygarlıkları. Konya: Kömen Yayınları. ss. 44-46. ISBN 9789756527627. Erişim tarihi: 2 Nisan 2016.
  2. Postgate, Nicholas (2004). Early Mesopotamia: Society and Economy at the Dawn of History. New York: Taylor & Francis. ss. 36-39. ISBN 9780415245876. 9 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2016.
  3. Günbattı, Cahit (1997). "Kültepe'den Akadlı Sargon'a Ait Bir Tablet". Archivum Anatolicum. Ankara: Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Basımevi. ss. 131-155. ISSN 1300-6355. 28 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2016.
  4. Kınal, Füruzan (1983). Eski Mezopotamya Tarihi. Ankara: Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Basımevi. s. 75. 19 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2016.
  5. Postgate, Nicholas (2004). Early Mesopotamia: Society and Economy at the Dawn of History. New York: Taylor & Francis. ss. 40-41. ISBN 9780415245876. 9 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2016.
  6. Mieroop, Marc Van De (2006). A History of the Ancient Near East ca. 3000 - 323 BC. Victoria: Blackwell Publishing. s. 281. ISBN 9781405149112. Erişim tarihi: 2 Nisan 2016.
  7. Köroğlu, Kemalettin (2015). Eski Mezopotamya Tarihi Başlangıcından Perslere Kadar. İstanbul: İletişim Yayınları. ss. 75-85. ISBN 9789750503900. Erişim tarihi: 2 Nisan 2016.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.