Katalan milliyetçiliği
Katalan milliyetçiliği, Katalonya için daha fazla politik özerklik veya tam bağımsızlığını isteyen siyasi bir harekettir.
Katalan milliyetçiliği Birinci Cumhuriyet'te başarısız olmuş İspanya içerisinde bir federal devlet kurma girişiminden bağımsız olarak düşünülür. Valentí Almirall ve diğer entelektüeller bu süreç içerisinde 19. yüzyılda yeni bir politik ideoloji benimsediler. Bu Katalan dilinin tanınmasına yardımcı olmak ve özyönetimin yeniden sağlamanmasını içeriyordu. Bu talepler 1892'de belirtilen Bases de Manresa'da özetlenmiştir.
Katalan milliyetçiliği başlangıçta çok az destek gördü; fakat Katalan milliyetçiliğinin ilk evreleri ABD'nin son İspanyol kolonilerini işgal etmesi ve topraklarına katması ile sonuçlanan İspanyol-Amerikan Savaşı'ndan sonra destek kazandı. Bunun sebebi çoğunlukla İspanya'nın savaş sonrasında uluslararası pozisyonunun zayıflaması ve Katalan ihracatının en önemli iki varış noktası olan Küba ve Porto Riko'yu kaybetmesidir.
Modern Katalan milliyetçiliğinin çeşitli biçimleri
Geniş bir politik hareket kendisine mevcut siyasi senaryolar içerisinde farklı tanımlar bulabilir. Başlıca Katalan partilerinin çoğunluğunun Katalancılığı belli ölçülere bağladığı halde bazıları bağımsızlar olarak etiketlenmeyi reddetmişlerdir.
Katalan partilerinin ulusal istekleri de farklılık göstermektedir. Başlıca iki Katalan partisi Katalan Ülkesi fikrine olan bağlılıklarını farkı yollarla ve yoğunlukta göstermiştir. Yönelim ve Birlik (CiU) için konu partinin günlüğündeki ana maddelerden biri değildi, buna rağmen federasyon Valensiya partisi Bloc Nacionalista Valencià (BNV), Mayorka Sosyalist Partisi ve Mayorka partisi UM ile uzun soluklu bir iş birliği yapmaktan memnundu. Bunun aksine Esquerra Republicana de Catalunya partisi, partiyi Roussillon, Balear Adaları ve Valensiya'ya (özerk topluluk) doğru genişleterek daha önemli adımlar atmıştır.
