Kuzey Kore'de sansür

Kuzey Kore'de sansür Dünya ülkeleri arasında, iletişim üzerinde en aşırı sıkı kontrol altına almış hükûmeti ile yapılan sansürdür. Ülke, rutin olarak Sınır Tanımayan Gazeteciler tarafından her yıl yayınlanan Dünya Basın Özgürlüğü Endeksi sıralamasında alt sırada yer almaktadır. 2007 yılından itibaren 2016 yılına kadar Kuzey Kore, yaklaşık 180 ülke içerisinde, Eritre'nin arkasında, sondan ikinci sırada ve 2002 yılından 2006 yılına kadar dünyanın en kötüsü olarak listede yer almıştır.[1][2][3][4]

Tüm medya iktidardaki Kore İşçi Partisi tarafından kontrol edilir. Bunun gibi, Kuzey Kore'de her medya, Kore Merkezî Haber Ajansından haber almaktadır. Kim Jong-un Hükûmeti hala basın ve bilgi üzerinde mutlak kontrol yetkisine sahiptir.

Radyo ve televizyon'da sansür

Kuzey Kore'de satın alınabilir radyo veya televizyon setleri, sadece hükûmet frekanslarını almaya önceden programlanmış ve bu setlerin ekipman ile oynanmasını önlemek için bir etiket ile kapatılmıştır. Kuzey Kore dışından radyo veya televizyon yayınlarını almak ciddi bir suçtur. 2003 yılında bir parti kampanyasında, mahallelerde ve köylerde her iki tarafın tüm radyo setlerini mühürler için talimat alınmıştır.

Günlük Daily NK'ya göre, kısa dalga radyo aracılığıyla Kuzey Kore için haber yayın mümkündür. Kısa dalga radyoya sahip olanlar, Kuzey Kore yasalarına aykırıdır.

ABD Dışişleri Bakanlığı tarafından yaptırılan ve Intermedia tarafından yürütülen ve 10 Mayıs 2012 yayımlanan bir çalışmada, son derece sıkı düzenlemeler ve acımasız cezalara rağmen, Kuzey Koreliler özellikle elitler, hükûmet tarafından yetkilendirilmiş devlet denetimindeki medya dışında haber ve diğer medya erişebilmektedirler.

Kuzey Kore'de Gazetecilik

Kuzey Kore'de bir gazeteci olmak için, tek bir üniversiteden mezuniyet bulunmaktadır. ideolojik inceleme ve sıkı bir arka plan kontrolü ile öğrenci, üniversite dekanı ve yöneticileri tarafından hazırlanmaktadır. Hazırlanan gazeteci normalde 4 ila 5 yıllık bir deneme süresine tabi tutulur.

Kuzey Kore'de, bir iş olarak gazetecilik, ideolojik ve teorik olarak parti ve parti başkanını savunmalıdır. Siyasi seferberlikte bir savaşçı olarak tanımlandığından dolayı, Kuzey Kore'de bir gazeteci, gerçek bir Kim Il-sung-ist ve ateşli bir politik aktivist olmalı, bir savaş muhabiri ruhlu ve siyasi yeterliliğinin olması gerekmektedir.

Gazetecilerin yeniden eğitim için üstlendiği organizasyon, Kuzey Kore Seçilmiş Muhabir İttifakı'dır. Bu güçlü organizasyon, muhabirler ve gazetecilerin siyasi fikirlerinin eğitim kurumları arasında en sistematize organizasyondur. Genellikle bu örgüt, yoğun felsefe, ekonomi, dünya tarihinin, dünya literatüründe, yabancı dilde gazeteler ile ilgilenir.

Kore Merkez Yayın raporlarının yüzde 70'inden fazlası, başkan Kim'in putlaştırılması ve propaganda sistemi için ayrılır. Raporların geri kalanı, Amerika Birleşik Devletleri, Japonya ve Güney Kore yönetimlerini suçlayarak, bu ülkelerin çöküşünü tahmin etmeye harcanmaktadır.

Kuzey Kore Muhabirleri, başkan Kim'e iltifat makaleleri yazmakta vakit geçirmektedirler.

Yeniden eğitim sonrasında, gazeteci 15 yıldır çalışıyorsa ve büyük bir katkısı olmuşsa, seçkin gazeteci hakkına sahiptir.[5]

İnternet

Internet erişimi Kuzey Kore'de genelde mevcut değildir. Sadece bazı üst düzey yetkililerin küresel internet erişimine izin verilir.[6] Bazı üniversitelerde, sıkı bir şekilde takip edilerek bilgisayarlara az sayıda internet verilmektedir. Diğer vatandaşlar sadece Kwangmyong denilen ülkenin kendi internet erişimine girebilirler.[7] Yabancılar ülke vatandaşları 3G telefon ağını kullanarak internete erişebilmektedirler.[8][9]

İnternet erişimi, rejimin elitleri ile sınırlıdır. Devlet kendi "intranet" sistemini yarattı ama bu ağ bile bazı elit sınıf okullarında, araştırma kurumlarında, üniversitelerde, fabrikalarda ve ayrıcalıklı kişilere açıktır. Ayrıca, intranet sadece "kabul edilebilir" bilgi ağı üzerinden ulaşılabilir olmasını sağlayan Kore Bilgi İşlem Merkezi tarafından filtre edilir.[10]

Ayrıca bakınız

• Kuzey Kore'de insan hakları

Kaynakça

1. "Worldwide press freedom index". Reporters Without Borders. 28 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2008.
2. "World Press Freedom Index". Voice of America. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2015.
3. "Map". 2014 World Press Freedom Index. Reporters Without Borders. 2014. 14 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Nisan 2016.
4. "Map". 2016 World Press Freedom Index. Reporters Without Borders. 2016. 14 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Nisan 2016.
5. "What would be the role of the journalist in North Korea, the country remarked as the lowest in Freedom of Press?". Seunguk Baek. 19 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2014.
6. "Freedom of the Press: North Korea". Freedom House. 7 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2014.
7. Eric Talmadge (23 Şubat 2014). "North Korea: Where the Internet has just 5,500 sites". Toronto Star. Associated Press. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2014.
8. "North Korea to offer mobile internet access". BBC. 22 Şubat 2013. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2014.
9. Caitlin Dewey (26 Şubat 2013). "Instagrams from within North Korea lift the veil, but only slightly". Washington Post. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2014.
10. Sedaghat, Nouran. "North Korea exposed: Censorship in the world's most secretive state". 9 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2016.