Arvalya Höyük

Arvalya Höyük, İzmir ili Selçuk İlçesi'nin ve antik Efes kentinin güneybatısında, Selçuk - Kuşadası karayolunun hemen kenarında yer alan bir höyüktür. Gülhanım ya da Gül Hanım olarak bilinen bir tarlanın güney kesiminde bulunması nedeniyle bazı kaynaklarda bu adla geçmektedir. Yerleşimin iskan edildiği dönemlerde Ege Denizi kıyısında olduğu anlaşılmaktadır.[2] Selçuk'a yaklaşık 4 km. mesafededir. Eski adı Kenchios olan Arvalya Çağı kenarında, Küçük Menderes Deltası'na açılan bir vadidedir.[3]

Arkeolojik Höyük
Adı: Arvalya Höyük
il: İzmir
İlçe: Selçuk
Köy: Merkez
Türü: Höyük
Tahribat:
Tescil durumu: Tescilli[1]
Tescil No ve derece: 10411 / 1
Tescil tarihi: 06.02.2002
Araştırma yöntemi: Yüzey araştırması

Araştırmalar

Höyük, Efes Müzesi tarafından bölgede yapılan yüzey araştırmaları sırasında 1995 yılında saptanmıştır.[2]

Buluntular

Yüzey araştırmalarında çok sayıda çakmak taşı ve obsidiyen alet[3], el yapımı, kaba hamurlu, askı delikli çanak çömlek parçaları bulunmuştur. Bu çanak çömlek parçaları Höyük'ün doğu-kuzeydoğusuna düşen Çukuriçi Höyüğü çanak çömlek buluntularına benzemektedir. Bunların yanında açkılı yassı taş baltalar bulunmuştur. Çanak çömlek buluntularının ağırlıklı olarak Erken Tunç Çağı'na ait el yapımı, kırmızı ya da siyah, açkılı mal olduğu belirtilmektedir. Az sayıdaki yüzey buluntusu klasik çağlarla ilişkilendirilmektedir. Toprak alınmasıyla oluşan kesitte, bölgenin tipik Erken Tunç Çağı mimarisi gözlenmektedir. Dere taşları ve bol kullanılan kerpiçle yapılmış dairesel yapılardır.[2]

Tahribat durum

Höyük'ün tarımsal faaliyetlerle aşırı derecede tahrip olduğu[2], sonunda alçak ve yayvan bir tepe haline dönüştüğü görülmektedir. Karayolunun hemen yanında olmasına karşın görece geç tarihlerde tespit edilmiş olması[3] bir bakıma bu tahribatın sonucudur.

Değerlendirme ve tarihlendirme

Yerleşimin deniz kıyısında olmasının da etkisiyle, sakinlerinin avcı – toplayıcı ve tarımcı bir topluluk olduğu ileri sürülmektedir.[3] Neolitik Çağ'dan MÖ 2. binyıla kadar iskan gördüğü belirtilmektedir.[2]

Kaynakça
  1. TAY – Yerleşme Ayrıntıları
  2. TAY – Yerleşme Dönem Ayrıntıları
  3. Gökser Gökçay, Dr. Eren Akçiçek'e Armağan 1 Kasım 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Sh.: 63
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.