Nahçıvan Özerk Cumhuriyeti

Nahçıvan veya resmî adıyla Nahçıvan Özerk Cumhuriyeti (Azerice: Naxçıvan Muxtar Respublikası), Azerbaycan'a bağlı özerk bir cumhuriyet.

Başlığın diğer anlamları için Nahçıvan (anlam ayrımı) sayfasına bakınız.
Nahçıvan
Naxçıvan Muxtar Respublikası
Nahçıvan Özerk Cumhuriyeti
Arma
Başkent Nahçıvan
En büyük Rayon Nahçıvan
Resmî diller Azerice
Hükûmet Özerk
• Parlamento Başkanı
Vasif Talıbov
Tarihçe  
• Nahçıvan ÖSSC'nin kuruluşu

9 Şubat 1924
• Nahçıvan, Otonom

17 Kasım 1990
Yüzölçümü
• Toplam
 5.502,73 km2 (2.124,62 sq mi)[1]
• Su (%)
 önemsiz miktar
Nüfus
• 1 Ocak 2018 tahminî
 452.000[2]
Para birimi Azerbaycan Manatı (AZN)
Zaman dilimi UTC+4 (DAZD)
• Yaz (YSU)
 UTC+5 (DAYZD)
Trafik akışı sağ
ISO 3166 kodu [[ISO 3166-2:AZ[3]|AZ[3]]]

Coğrafya ve ulaşım

Nahçıvan'ın, kuzeyi ve doğusu Ermenistan ile, güneyi ve batısı da İran topraklarıyla çevrilmiş olup, kuzeybatısında yer alan Türkiye ile kısa bir sınırı vardır. Bu sınır bölgesi Türkiye tarafından Dilucu olarak adlandırılmakta olup, Türkiye ile Nahçıvan'ı birbirine bağlayan yol Dilucu'nda Aras Nehri üzerine inşa edilen Hasret Köprüsü'nden geçmektedir.[4]

Azerbaycan’ın yaklaşık %6,3’ünü oluşturan Nahçıvan, 5.502,73 km² yüzölçümüne sahiptir.[1] Arazi yapısı dağlık bir nitelik gösteren Nahçıvan'da ovaların toplam araziye oranı % 20, ormanların oranı ise % 2 civarındadır. Ovaların büyük bir bölümü tarıma elverişlidir. Ülkenin zengin maden suyu, soda ve tuz kaynakları bulunmaktadır.[1]

Azerbaycan'a bağlı olmakla birlikte, bu ülkeyle fiziki bağlantısı olmayan Nahçıvan, Türk devletleri arasında Türkiye ile kara sınırı bulunan tek toprak parçasıdır. Türkiye ile Nahçıvan arasında 17 km'lik bir sınır bulunmaktadır. Nahçıvan şehir merkezi ile Türkiye'nin Iğdır şehri arasındaki uzaklık 160 km olup, iki şehir karayolu ile birbirlerine bağlanmıştır. İki ülke arasındaki ulaşım ve ticari ilişkiler Dilucu Sınır Kapısı'ndan gerçekleştirilmektedir.[1]

İran ile Culfa ve Urumiye kentlerine yönelik iki ayrı sınır kapısı bulunmaktadır. Sovyet döneminden kalan, Nahçıvan'ı Ermenistan üzerinden Azerbaycan'a bağlayan karayolu ise, 1990'ların başlarından bu yana kullanılamamaktadır.

Tarım

Nahçıvan bağımsız olduğu 1991 ile 2000 yılları arası, Sovyet sisteminden serbest pazar ekonomisine geçişin sıkıntılarını yaşamıştır. Sovyet zamanından kalma kolhoz ve sovhozlar 2000 yılında vatandaşlara dağıtılmıştır. Sulama sistemi yenilenmiş, şahıs mülküne geçen arazilerde verim artmıştır.[5]

Tarım arazileri 1991 ile 2014 arasında 25,079 hektardan, 60,829 hektara çıkmış, artış 2,4 kat olmuştur. Tahıl ekimine önem verilmiş, tahıl ekili araziler bu dönemde %55'ten, %63'e çıkmıştır. Üretim 30 bin tondan, 103 bin tona, verim 2,09'dan, 2,88 ton/ha yükselmiştir. Eskiden ekilen pamuk, tütün yerine ayçiçeği ve şeker pancarı ekimine başlanmıştır. Sebze ekili alanlar 10 kat, patatesin alanı 25 kat artmıştır. Baklagil verimleri yüksektir.[5]

Ermenistan ambargosunda yakacak yapılması ve bakımsızlıktan meyve bahçeleri %29 küçülmüş fakat 1990'da 1,73 ton/ha'lık verim, 2014'te 10,17 ton/hektara yükselmiştir.[5]

Nüfus ve idari yapı

Nüfus

1 Ocak 2018 resmî verilerine göre Nahçıvan Özerk Cumhuriyeti'nin toplam nüfusu 452,800 kişidir.[6] Nahçıvan, tarihî Nahçıvan Hanlığı gibi kendisine başkentlik yapan Nahçıvan şehrinin adı ile anılmaktadır. 1 Ocak 2013 resmî verilerine göre Şehir 93.000 kişi nüfusa sahiptir.[6]

Etnik yapı

1 Ocak 2008 resmi verilerine göre Nahçıvan Özerk Cumhuriyeti'nin nüfusu 414.900 kişidir.[3] Etnik yapı ise 01.08.2011 resmi verilerine göre 405.900 Azerbaycan Türkü, 2.280 Kürt, 517 Rus, 140 Ukraynalı, 91 Tatar, 147 Ermeni, 11 Lezgi, (%0,021) ise diğer halkların temsilcileri.[7][8]

İdari yapı

Nahçıvan'ın statüsü, 12 Kasım 1995 tarihinde halk oylaması ile kabul edilen Azerbaycan Cumhuriyeti Anayasası'nın 9. bölümünde düzenlenmiştir. Buna göre; Nahçıvan içişlerinde özerk, savunma ve dış politikasında ise Azerbaycan'a bağlı bir statüye sahiptir. Yasama organı 45 üyeli Ali Meclis'ten, yürütme organı ise Bakanlar Kurulu'ndan oluşan Nahçıvan'da yargı görevi bağımsız mahkemelerde bulunmaktadır.

Nahçıvan, Türkiye'nin de taraf olduğu 1921 Moskova ve Kars Antlaşmaları uyarınca özerk statüsü devam etmek kaydıyla Azerbaycan'a bırakılmıştır. Bu çerçevede Türkiye de Nahçıvan'ın statüsünün devamında dolaylı olarak bir güvence unsuru haline gelmiş ve Nahçıvan'ın toprak bütünlüğünü kabul etmiştir.

Nüfus dağılımı

Nahçıvan Özerk Cumhuriyeti, Nahçıvan şehri ile buna bağlı 7 ilçeden oluşmaktadır. 1 Ocak 2018 resmî verilerine göre Nahçıvan şehri ile ilçelerinin nüfus dağılımı aşağıdaki gibidir:

Nahçıvan Ö.C.'nin rayonları
Haritadaki yeri. Rayon Merkez İdari birim Alanı(km²)[6] Nüfus (1 Ocak 2018 nüfus sayımı)[6] Not
1 Babek rayonu Babek Rayon 828,42 75,000 Önceleri Nahçıvan olan adı 1991 yılında Babek Hürremi'nin şerefine Babek adı verilmiştir.
2 Culfa rayonu Culfa Rayon 926,30 46,400 Bazı kaynaklarda Cuğa olarak geçer.
3 Kengerli rayonu Kıvrak Rayon 704,89 32,200 2004 yılında Babek rayonu topraklarının bir bölümünden oluşturulmuştur.
4 Nahçıvan şehri Nahçıvan şehri şehir 191,57 93,000 1991 yılında Babek rayonundan ayrılmıştır.
5 Ordubad rayonu Ordubad Rayon 978,99 49,700 Sovyetleşme döneminde Culfa'dan ayrılmıştır[9]
6 Sederek Rayonu Haydarabad Rayon 163,74 15,900 1990 yılında Şerur reyonundan ayrılmıştır; Ermenilerin işgalı altında olan Kerki kenti de "de jure" bu rayona bağlıdır.
7 Şahbuz Rayonu Şahbuz Rayon 836,58 25,100 Sovyetleşme devrinde Nahçıvan (Babek) rayonundan ayrılmıştır.[10]
8 Şerur Rayonu Şerur Rayon 872,26 115,500 Sovyet devrinde Baş-Noraşen, daha sonra ise 1990 yılına kadar İliç (Vladimir İliç Leninin şerefine) olarak isimlendirilmiştir.[11]
Toplam 5502,75 452,800

Eğitim
Nahçıvan şehir kütüphanesi

Nüfusunun % 28'i şehir merkezlerinde yaşayan Nahçıvan'da 228 ilk ve orta öğretim okulu, 5 meslek lisesi ve 2 üniversite bulunmaktadır. Üniversitelerden biri Nahçıvan Devlet Üniversitesi (NDÜ) diğeri Nahçıvan Özel Üniversitesi’dir. NDÜ’nün Mimarlık, Rus Dili ve Edebiyatı ile Müzik bölümleri ÖSYM üniversite tercih kılavuzunda yer almaktadır ve Türkiye'den yaklaşık 250 öğrenci eğitim görmektedir. Üniversitede bazı bölümler için yüksek lisans ve doktora eğitim programları mevcuttur. Bölgede ayrıca, okul öncesi eğitim için resmî kreşler mevcuttur.[12] 1999 yılı itibarıyla toplam öğrenci sayısı 80.000 olarak tespit edilmiştir.

Galeri
  • Nahçıvan'ın Kafkaslar'daki konumu
  • sağ taraf Nahçıvan sol taraf İran, Aras Nehri-Culfa
  • Mümine Hatun Kümbeti.
  • Mümine Hatun Kümbeti üzerinde detaylar.
  • Kümbetin başka bir açıdan görünümü.
  • Mümine Hatun Kümbeti yakınlarında ortaçağa ait mezartaşları.

Dış bağlantılar

Kaynakça
  1. "Coğrafi Durumu". Nahçıvan Özerk Cumhuriyeti Hakkında Genel Bilgiler. T.C. Dışişleri Bakanlığı. 28 Şubat 2014. 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2014.
  2. "Nüfus, Dil ve Din". Nahçıvan Özerk Cumhuriyeti Hakkında Genel Bilgiler. T.C. Dışişleri Bakanlığı. 28 Şubat 2014. 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2014.
  3. "Azerbaycan Ülke Verisi". Azerbaycan Cumhuriyeti Devlet İstatistik Komitesi (İngilizce). GeoHive. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2014.
  4. ATLI, Yrd. Doç. Dr Cengiz (Güz 2013). "IĞDIR NAHÇIVAN İLİŞKİLERİNDE ÖNEMLİ GEÇİŞ NOKTASI HASRET KAPISI- AÇILIŞI VE İKİ ÜLKE İLİŞKİLERİNDEKİ ROLÜ" (PDF). sosyalarastirmalar.com. 19 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2018.
  5. KURT, Yrd. Doç. Dr. Halil; ÖZKAN, Murat. "BAĞIMSIZLIKTAN GÜNÜMÜZE NAHCİVAN'IN ZİRAİ YAPISI". dergipark.gov.tr. 12 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2018.
  6. "Komitesi 1 Ocak 2018 tarihli Nahçıvan Muhtar Cumhuriyeti'nin arazisi, nüfusunun sayı, sıklığı ve idari bölümleri". 4 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2018.
  7. "The State Statistical Committee of the Republic of Azerbaijan: Nakhchivan Economic Region". 27 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2014.
  8. "Population (Nüfus)" (Azerice). Azerbaycan Cumhuriyeti Devlet İstatistik Komitesi. 9 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2014.
  9. Hewsen, Robert H (2001). Armenia: A Historical Atlas. Chicago: University of Chicago Press. p. 266
  10. Hewsen. Armenia: A Historical Atlas, p. 123.
  11. Hewsen, Robert H (2001). Armenia: A Historical Atlas. Chicago: University of Chicago Press. p. 264
  12. "Eğitim". Nahçıvan Özerk Cumhuriyeti Hakkında Genel Bilgiler. T.C. Dışişleri Bakanlığı. 28 Şubat 2014. 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2014.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.