Dağlık Karabağ Cumhuriyeti

Dağlık Karabağ Cumhuriyeti (Ermenice: Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետություն, Lerrnayin Gharabaghi Hanrapetut’yun) veya resmî ismiyle Artsah Cumhuriyeti (Ermenice: Արցախի Հանրապետություն, Arts’akhi Hanrapetut’yun),[3][4][5] Güney Kafkasya'da yer alan de facto bir devlet. Hukuken Azerbaycan'a ait Dağlık Karabağ ve çevresindeki yedi Azerbaycan ilini kapsayan topraklar üzerinde yer alan devletin toprakları, uluslararası toplum tarafından Ermenistan işgali altında olarak niteleniyor.

Bu madde Dağlık Karabağ ve çevresindeki illerde kurulan de facto bağımsız devlet hakkındadır. Başlığın diğer anlamları için Dağlık Karabağ (anlam ayrımı) maddesine bakabilirsiniz.
Dağlık Karabağ Cumhuriyeti
Արցախի Հանրապետություն (Ermenice)
Artsahi Hanrapetutyun
Artsah Cumhuriyeti
Dosya:Flag of karabakh.svg
Millî marş
Ազատ ու Անկախ Արցախ (Ermenice)
Azat u Ankah Artsah  (transliterasyon)
Özgür ve bağımsız Artsah
Dosya:Anthem of the Republic of Artsakh.oga
Başkent Hankendi
En büyük Hankendi (50.400)
Resmî diller Ermenice[a]
Hükûmet Tanınmayan
Başkanlık sistemi
Arayik Harutyunyan
• Meclis başkanı
Artur Tovmasyan
Tarihçe  
• Referandum
10 Aralık 1991
• Bağımsızlık ilanı
2 Eylül 1992
• Tanınma
Yok
• İsim Değişikliği
Şubat 2017
27 Eylül 2020
Yüzölçümü
• Toplam
 3,170 km2 (1,224 sq mi)[b]
Nüfus
• 2013 tahminî
 146.573[1]
• 2010 sayımı
 141.400[2]
GSYİH (SAGP) 2010 tahminî
• Toplam
 $1,6 milyar
• Kişi başına
 $2.581 (2011)
Para birimi Ermeni dramı (kullanılan)
Karabağ dramı (sembolik) (AMD)
Zaman dilimi UTC+4 (DAZD)
• Yaz (YSU)
 UTC+5 (CEST)
Telefon kodu +374 47 (cep telefonları için +374 97)
İnternet alan adı .nkr.am[c]
  1. ^ Anayasaya göre "Diğer dillerin halk arasında konuşulması hakkında herhangi bir sınırlama yoktur" denilmektedir.
  2. ^ DKC'nin fiili yönetim alanı.
  3. .^ .am, Ermenistan'ın internet ülke alan kodudur.

Şubat 2017'de gerçekleştirilen referandum ile Dağlık Karabağ Cumhuriyeti olan ülke ismi Artsah Cumhuriyeti olarak değiştirilmiştir. Çoğunlukla Ermenilerin yaşadığı bölgede, Sovyetler Birliği'nin dağılmasından sonra yükselen etnik gerilim, Ermenistan'ın desteklediği Ermeni militanlarla Azerbaycan arasında çatışmaların çıkmasına neden oldu. Ermeni güçlerinin bölgeye girişiyle birlikte Azerbaycanlılara yönelik başlattıkları katliamlar halkı göçe zorladı ve Karabağ bölgesi tamamen işgal edildi. 10 Aralık 1991'de Azerbaycanlıların boykot ettiği ve yalnız Ermenilerin katıldığı referandum sonucuna göre bağımsızlık kararı alındı ve 6 Ocak 1992'de de bağımsızlık resmen ilan edildi. Ermenistan dahil hiçbir ülke veya uluslararası kuruluş, devletin bağımsızlığını tanımadı.[6]

2020 Dağlık Karabağ Savaşı olarak adlandırılan çatışmaların sonunda varılan ateşkes ile Ermenistan, yenilgilerini resmi olarak kabul edip Karabağ'da geriye kalan işgal edilmiş topraklardan da Ermeni ordusunu çekmiştir ve bu çekilmeye paralel olarak da bölgeye Rus Barış Güçleri yerleştirilmiştir. Bölge, 10 Kasım 2020 tarihinde imzalanan ateşkes bildirisi ile bölgenin güneyi Azerbaycan Cumhuriyeti'ne teslim edilmiştir. Anlaşma içerisinde Dağlık Karabağ ve etrafındaki 7 şehrin hiçbir statü altına kalmaması kararı da alındığından Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin 28 yıllık fiilî yönetimi resmi olarak son bulmuştur. Azerbaycan ise, buna karşılık olarak sivil Ermeni halkının Dağlık Karabağ içerisindeki Hankendi, Hocalı, Hocavend ve Ağdere yerleşim birimlerinde Azerbaycan Cumhuriyeti'nin vatandaşı olmaları karşılığında yaşamasına izin vermiştir. Bölgeye Rus Barış Güçleri ile beraber Türk Barış Güçlerinin de gelmesi hala hem Türk hem de Rus taraflarınca tartışılmakta olup resmi bir sonucu henüz açıklanmamıştır.[7][8]

Etimoloji

Ermeni ve Batılı uzmanlara göre Urartu dönemine dayanan yazıtlarda bölgeden "Ardah", "Urdehe" ve "Atahuni" gibi çeşitli isimlerle bahsediyor.[9][10][11] Ayrıca klasik tarihçi Strabon bölgeden "Orchistene" adıyla bahsetmiştir.[12]

David M. Lang tarafından ortaya atılan başka bir hipoteze göre "Artsah" ismi Artaksiad Hanedanı'nın kurucusu ve Ermenistan Krallığı'nın kralı I. Artaksias'tan (MÖ 190–159) gelmiştir.[13]

Halk etimolojisine göre isim "Ar" (Aran) ve "tsah" (odun, bahçe) (Aran Sisakean bahçeleri, Kuzeydoğu Ermenistan'ın ilk nahararı) kombinasyonundan türemiştir.[14]

Tarihçe
Dağlık Karabağ'ı ve çevresindeki bölgeleri gösteren harita. Kırmızı çizgilerle sınırlanan alan, 1994'ten 2020'ye kadar Dağlık Karabağ Cumhuriyeti tarafından fiilen kontrol edilen bölgeye karşılık gelir. Sarı bölgeler Sovyet dönemindeki Dağlık Karabağ Özerk Oblastı tarafından kontrol edilen bölgelere, sarı-yeşil çizgili alanlar ise Azerbaycan tarafından kontrol edilen ama Dağlık Karabağ'ın hak iddia ettiği eski Dağlık Karabağ Özerk Oblastı bölgeleridir. Yeşil çizgili bölgeler, 2020 Dağlık Karabağ Savaşı sonuna kadar Dağlık Karabağ Cumhuriyeti tarafından kontrol edilen lakin eski Dağlık Karabağ Özerk Oblastı dışındaki alanlara karşılık gelmektedir.
1988'den önceki dönemler için Dağlık Karabağ Tarihi, Dağlık Ermenistan Cumhuriyeti, Dağlık Karabağ Özerk Oblastı maddelerine bakabilirsiniz.

Arka plan
Şuşa katliamı sonrasında Şuşa kenti. Ermeni Çeteleri ve Kutsal Kurtarıcı Ermeni Katedrali, 1920'de Azerbaycan Silahlı Kuvvetleri'nin mensuplarınında içinde bulunduğu 500'den fazla Ermeni sivilin öldürüldüğü tahmin edilmektedir.[15][16]

Dağlık Karabağ ile ilgili günümüzdeki sorunların kökleri, Josef Stalin ve Kafkasya Bürosu tarafından verilmiş kararlara dayanır. 1917 Rus Devrimi'nden sonra Karabağ, Transkafkasya Demokratik Federasyon Cumhuriyeti'nin bir parçası olmuş, ancak bu Cumhuriyet kısa bir süre sonra ayrı Ermeni, Azerbaycan ve Gürcistan devletlerine dönüştürülmüştür. Takip eden iki yıl boyunca (1918–1920), Ermenistan ve Azerbaycan arasında Karabağ da dahil olmak üzere birçok bölgede bir dizi kısa savaş yaşanmıştır.

1918 Temmuz'unda, Dağlık Karabağ Birinci Ermeni Meclisi bölge yönetimini ilan etti ve bir ulusal konsey ve hükûmet oluşturdu.[17] Daha sonra Osmanlı askerleri Karabağ'ı ele geçirdi.

I. Dünya Savaşı’nda Osmanlı İmparatorluğu’nun yenilgisinden sonra İngiliz kontrolüne geçmiş bölgeye geçici olarak Khosrov bey Sultanov'u (Azerbaycan hükûmeti desteğiyle) genel vali olarak atadı.[18]

Şubat 1920’de, Karabağ Ulusal Konseyi, Azerbaycan’ın yargı yetkisini kabul etmesine rağmen, Karabağ’daki Ermeniler gerilla savaşına devam ederek anlaşmayı kabul etmediler.[17] Anlaşma daha sonra Ermenistan'la birlik ilan eden Dokuzuncu Karabağ Meclisi tarafından iptal edildi.[17][19]

Azerbaycan ordusu Karabağ'da savaşırken, Azerbaycan Bolşevikler tarafından işgal edildi. 1921'de Ermenistan ve Gürcistan, halkın desteğini almak için, Karabağ'ı Nahçıvan ve Zangezur ile birlikte Ermenistan'a tahsis edeceklerine söz veren Bolşevikler tarafından ele geçirildi. Bununla birlikte, Sovyetler Birliği'nin, Türkiye'de de komünizmin gelişeceğini uman geniş kapsamlı planları vardı. Bu yüzden Sovyetler Birliği, 3 bölgede de Ermeni çoğunluk olmasına rağmen, Zengezur’un Ermenistan’ın kontrolü altına gireceği, Karabağ ve Nahçıvan’ın da Azerbaycan’ın kontrolü altında olacağı bir bölünmeye karar verdi.[20]

Sonuç olarak, 7 Temmuz 1923'te Azerbaycan SSC'de kurulmuş Dağlık Karabağ Özerk Oblastı'ndaki Sovyetler Birliği'nin sıkı kontrolü sayesinde, bölge üzerindeki çatışma on yıllar boyunca durmuştur.

Savaş

1988 yılının başında Ermeniler ve Azeriler arasında bir dizi saldırı ve misilleme başlamıştır. Perestroyka ortamında Karabağ'daki Ermenilerin Azerbaycan rejimine karşı protestolar başlamıştır. Fakat bu muhalif hareket hızla siyasi örgütlenmeye dönüşmüş, demokrasi ve ulusal egemenliğini kazanmayı amaçlayan anti-komünist geniş bir ittifak olan Karabağ Komitesini oluşturulmuştur. 20 Şubat 1988'de Dağlık Karabağ Özerk Oblastı Ulusal Konseyinin Ermeni temsilcileri bölgenin Ermenistan ile birleşmesi için oy kullanmışlardır. Ermenistan Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti resmî olarak buna yanıt vermemiştir. Fakat ulusal konseyin hareketi Sumgayıt'ta 26 ile 100'den fazla[21] Ermeni'nin öldüğü pogroma yol açtı. Ermenistan'ın Spitak şehrinde ise Azerilere saldırıldı. Pogromlar başlayınca çok sayıda Ermeni ve Azeri göç etmek zorunda kalmıştır.[21]

7 Aralık 1988'de Spitak civarında meydana gelen ve Ermenistan'ın kuzey kesimini tahrip eden depremin ardından gelen karışık ortamda Sovyet yetkilileri Karabağ Komitesinin önderlerini tutuklayarak karşı hareketin büyümesini engellemeye çalışmıştır.[21]

Ancak Ermeni milliyetçilerinin desteği olmadan Ermenistan'ı yönetmek için Ermenistan Komünist Partisi'nin giriştiği uygulamalar siyasi krizi derinleştirmiştir. Mart 1989'da seçmenlerin çoğu, Sovyetler Birliği'nin Yüksek Halk Temsilciler Meclisi genel seçimini boykot etmiştir. Karabağ Komitesi üyelerinin serbest bırakılması için gösteriler düzenlenmiş ve Mayıs ayında yapılan Ermenistan Yüksek Sovyeti seçiminde Ermeni seçmenler Karabağ davasını destekleyen temsilcileri seçmişlerdir. Seçimden sonra Karabağ Komitesi üyeleri tahliye edilmişlerdir.[21]

Mihail Gorbaçov Karabağ sorunu çözmek için Özel Yönetim Komitesi'ni kurmuş ve Dağlık Karabağ Özerk Oblastı'nın özerklik haklarının artırılmasını önermiştir.[21]

Haziran 1989'da Levon Ter-Petrosyan önderliğinde çok sayıda gayriresmî milliyetçi örgütler birleştirilerek Bütün Ermeni Hareketi (Հայոց Համազգային Շարժում Hayots Hamazgain Sharzhum) kurulmuş ve Ermenistan hükûmeti de resmen onaylamıştır. Hem Bütün Ermeni Hareketi hem de Azerbaycan Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti'nde kurulan Azerbaycan Halk Cephesi, Özel Yönetim Komitesi'nin kaldırılmasını istemiştir. Ermeniler bölgenin Ermenistan'ın bir parçası olması gerektiğini, Azeriler ise Dağlık Karabağ Özerk Oblastı'nın özerkliğinin kaldırılmasını savunmuştur.[21]

Ağustos 1989'da Karabağ'daki Ermeniler kendi Ulusal Konseyi'ni seçmiş ve Dağlık Karabağ Özerk Oblastı'nın Azerbaycan Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti'nden ayrılması ve Ermenistan Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti'yle birleştiğini açıklamıştır.[21]

Eylül 1989'da Azerbaycan, o zamana kadar Ermenistan'ın diğer Sovyet cumhuriyetlerinden yaptığı ithalatın %90'ını karşılamakta olan hayati yakıt ve besleme hatlarına karşı ekonomik abluka uygulamaya başlamıştır.[21]

Kasım 1989'da SSCB Yüksek Sovyeti Dağlık Karabağ Özerk Oblastı'nin özerkliğini kaldırılıp doğrudan Azerbaycan Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti'ne bağlanmasına dair karar almıştır. Fakat Sovyetlerin politikası ters etki yaratmış ve Aralık 1989'da Ermenistan Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti Yüksek Sovyeti ile Karabağ Ulusal Konseyi'nin ortak oturumu, Moskova'nın kararını geçersiz sayarak Dağlık Karabağ Özerk Oblastı'nın Ermenistan ile birleştiğini açıklamıştır.[21]

Şubat 2017'de gerçekleştirilen 2017 Dağlık Karabağ Cumhuriyeti anayasa değişikliği referandumu ile seçmenin %90'ının onayı ile ülke ismi değiştirilmiş ve yarı başkanlık yönetim sisteminden tam başkanlık yönetim sistemine geçilmiştir.[22]

27 Eylül 2020 itibarıyla başlayan 2020 Dağlık Karabağ Savaşı veya 2. Dağlık Karabağ savaşı, 10 Kasım 2020 günü Rusya arabuluculuğu ile imzalanan ateşkes anlaşması çerçevesinde sonlandırıldı. Azerbaycan'ın rayon olarak adlandırdığı ve Ermeni güçleri tarafından işgal altında tutulan idari bölgeler, Azerbaycan'ın kontrolüne geçti. Ancak geçmişte Ermenilerin işgali altında bulunan Laçin bölgesinde 5 kilometre derinliğe sahip bir koridor ile Karabağ veya Ermenilerin adlandırması ile Arthas'a bağlantı sağlanacak. Hankendi gibi nüfusun önemlice bir kısmı Ermenilerden oluşan şehirler Ermenistan'ın, Şuşa gibi geçmişte nüfusun önemli bir kısmını Türklerin oluşturduğu şehirler ise Azerbaycan'ın kontrolünde olacak.

İdari birimler
Ana madde: Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin yönetim birimleri
2020 savaşından önceki Dağlık Karabağ Cumhuriyeti bölgeleri:Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin illeri: 1. Şaumyan; 2. Mardakert; 3. Askeran; 4. Martuni; 5. Hadrut; 6. Şuşi; 7. Kaşatag.Haritada Stepanakert gösterilmemektedir.

Dağlık Karabağ Cumhuriyeti sekiz ilden oluşmaktadır. Ayrıca Azerbaycan kontrolündeki Şaumyan için de hak iddia edilmektedir. Şaumyan Bölgesi, Dağlık Karabağ Özerk Oblastı'nın bir parçası değilken, Şaumyan temsilcileri oblast ile birlikte bağımsızlıklarını ilan ettiler ve Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin ilanıyla Şaumyan bölgesi de Ermeniler tarafından tanınmayan cumhuriyetin bir toprağı olarak kabul edildi.[23]

Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin bağımsızlık ilanının ardından Azerbaycan hükûmeti oblastın özerkliğini kaldırdı ve yerine Azerbaycan bölgelerini kurdu. Sonuç olarak tek taraflı bağımsızlığını ilan etmiş Dağlık Karabağ'daki bazı şehirler Azerbaycan yönetimindeki şehirlerle kesişirken diğer birimler farklı sınırlara sahipti. Aşağıda Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin illeri ile Azerbaycan rayonlarının karşılaştırmalı bir tablosu bulunmaktadır:[24]

# Dağlık Karabağ Cumhuriyeti ili[25] Nüfus (2005) Merkez Dağlık Karabağ Özerk Oblastı'nın bir parçası mıydı? De jure olarak
1 Şaumyan 2.560 Karvaçar Hayır Goranboy Rayonu'nun güneyi ve Kelbecer Rayonu'nun batısı
2 Martakert 18.963 Martakert Kısmen Kelbecer'in doğusu,
Terter'in batısı ve
Ağdam Rayonu'nun bir parçası
3 Askeran 16.979 Askeran Kısmen Hocalı,
Agdam'ın bir parçası
4 Martuni 23.157 Martuni Kısmen Hocavend Rayonu'nun kuzeyi, Ağdam'ın bir parçası
5 Hadrut 12.005 Hadrut Kısmen Hocavend'in güneyi,
Cebrayıl Rayonu, Füzuli
6 Şuşi 4.324 Shushi Evet Şuşa Rayonu
7 Kaşatag 9.763 Berdzor Hayır Laçın, Kubadlı, Zengilan
8 Stepanakert (başkent) 49.986 Stepanakert Evet Hankendi

Siyaset
Ana madde: Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin devlet yapısı
Ayrıca bakınız: Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'ndeki siyasi partiler listesi ve Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nde seçimler
Dağlık Karabağ Cumhuriyeti
Şu madde dizisinin bir parçasıdır:
Dağlık Karabağ Cumhuriyeti
devlet yapısı

Ayrıca bakınız:

  • Ermenistan siyaseti
  • Azerbaycan siyaseti

Dağlık Karabağ Cumhuriyeti, başkanlık sistemiyle yönetilen demokratik (2017 referandumundan sonra başkanlık sisteminde değişikliğe gidildi) bir de jure devlettir. Başbakanlık makamı kaldırıldı ve yürütme gücü artık hem devlet başkanı hem de hükûmet başkanı olan cumhurbaşkanının eline geçti. Başkan, en fazla iki ardışık beş yıllık dönem için doğrudan seçilir.[26] Şu anki başkan, 21 Mayıs 2020 tarihinde başkanlık yeminini eden Arayik Harutyunyan'dır.[27]

Hankendi'deki Ulusal Meclis

Ulusal Meclis, tek kamaralı bir yasama organıdır. 5 yıllık dönem için seçilen 33 üyesi vardır.[28] Seçimler çok partili bir sistem içinde gerçekleşir. 2009 yılında Dağlık Karabağ Cumhuriyeti, Amerikan STK'sı Freedom House'ın medeni ve siyasi haklar açısından özgürlükler sıralamasında Ermenistan ve Azerbaycan'dan daha üst sıralara yerleşti.[29][30][31] Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nde yapılan seçimlerin hiçbiri diğer ülkeler ve Avrupa Birliği, İslam İşbirliği Teşkilatı gibi kuruluşlar tarafından tanınmamakta ve bazı ülkeler tarafından "sorunun kaynağı" olarak gösterilmektedir.[32][33][34]

Uluslararası alanda tanınmayan de facto Dağlık Karabağ Cumhuriyeti büyük ölçüde Ermenistan'a bağımlıdır. Buna karşın Ermenistan, Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'ni tanımamaktadır.[35]

Anayasa
Başkanlık Sarayı
Hükûmet binası

3 Kasım 2006'da dönemin Dağlık Karabağ Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Arkadi Gukasyan, Dağlık Karabağ anayasasının taslağı üzerine referandum yapılması için bir kararname imzaladı.[36] Referandum aynı yılın 10 Aralık tarihinde gerçekleşti ve katılımcıların %98.6'sı anayasanın değişmesi yönünde oy kullandı.[37] Belgenin ilk maddesi, alternatif olarak Artsah Cumhuriyeti olarak adlandırılan Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'ni "sosyal adalet ve hukukun üstünlüğüne dayalı egemen, demokratik bir devlet" olarak tanımlıyordu.[38][39] 100'den fazla sivil toplum kuruluşu, uluslararası gözlemci ve gazeteciler referandumun yüksek bir uluslararası standarda sahip olduğunu belirterek referandumu olumlu yönde değerlendirdi.[40]

Ancak referandum, meşru olmadığı gerekçesiyle oylamayı reddeden Avrupa Birliği, AGİT ve GUAM gibi hükûmetler arası kuruluşlar tarafından sert bir şekilde eleştirildi.[40][41] AB, bir "anayasa referandumunun" gerçekleştiğinin farkında olduğunu ancak sorunun sadece Azerbaycan ile Ermeniler arasında yapılacak bir müzakere ile kalıcı bir çözüme ulaşabileceğini vurguladı.[42] Avrupa Konseyi Genel Sekreteri Terry Davis ise referandumun tanınmayacağını, dolayısıyla bir önemi olmadığını söyledi.[40]

Referandum, Azerbaycan'ı destekleyen ve Ermenistan ile tarihsel olarak sorunlar yaşayan Türkiye tarafından da eleştirildi.[43]

20 Şubat 2017'de, katılım oranının %76 olduğu başka bir referandum düzenlendi ve yeni anayasa için %87.6 oranında evet oyu çıktı.

Diğer değişikliklerin yanı sıra bu yeni anayasa, hükûmeti yarı başkanlıktan tam başkanlık modeline çevirdi. "Dağlık Karabağ Cumhuriyeti Anayasası"nın ismi "Artsah Cumhuriyeti Anayasası" olarak değiştirildi, ancak her ikisi isim de ülkenin resmî isimleri olarak kaldı.[44][45] Referandum 2016 Dağlık Karabağ çatışmalarına bir yanıt olarak görülmüştür.[46]

Dış ilişkileri ve Tanınma Süreci
Ana madde: Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin dış ilişkileri
Watertown, Massachusetts'teki Artsakh Sokağı

Dağlık Karabağ Cumhuriyeti Dışişleri Bakanlığı Hankendi bölgesinde bulunmakla beraber Dışişleri Bakanlığı görevini Kevork Petrosyan yürütmektedir. Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin farklı ülkelerde 5 dış temsilciliği bulunmaktadır. Bu temsilcilikler çeşitli konularda bilgi sunup barış sürecinin yürütülmesine yardımcı olma görevlerini yapmaktadır.[47] Ülkenin daimi temsilcilikleri şu şekildedir:

Tanınmayan bazı ülkeler tarafından tanınsa da hiçbir BM üyesi Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin bağımsızlığını tanımamaktadır. Ayrıca Amerika Birleşik Devletleri'nin çeşitli alt idare birimleri Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin bağımsızlığının tanınması için hükûmete çağrı yapmıştır:

  • Mayıs 2012'de Amerika Birleşik Devletleri'nde Rhode Island Temsilciler Meclisi Başkan Barack Obama ve ABD Kongresi'ni Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'ni tanımaya çağıran bir kararı kabul etti. Eyalet Temsilciler Meclisi tarafından kabul edilen karar, Dağlık Karabağ'ın "özgür ve bağımsız bir ulus olarak gelişme çabalarını" teşvik etmektedir.[48]
  • Ağustos 2012'de Massachusetts Temsilciler Meclisi, Başkan Barack Obama ve ABD Kongresi'ni Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'ni tanımaya çağıran kararı kabul etti.[49]
  • 24 Ekim 2012 tarihinde, Avustralya'daki Yeni Güney Galler Yasama Konseyi, Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'ni ve Ermeni halkının kendi kaderini tayin hakkını tanıyan bir kararı kabul etti. Önerge, Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin bağımsızlığının 20. yıldönümünü kabul ederek halkın kendi kaderini tayin hakkını desteklemiş ve Avustralya hükûmetini Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin bağımsızlığını resmen tanımaya ve ilişkileri güçlendirmeye çağırmıştır.[50]
  • Nisan 2013'te, Amerika Birleşik Devletleri Maine Temsilciler Meclisi, Dağlık Karabağ'ın bağımsızlığını kabul eden ve Başkan Barack Obama'yı da Dağlık Karabağ'ın bağımsızlığını kabul etmeye çağıran bir kararı onayladı.[51]
  • Nisan 2013'te Kaliforniya'daki Fresno İlçesi Dağlık Karabağ'ın bağımsızlığını tanıdı.[52][53]
  • Mayıs 2013'te, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Louisiana Eyalet Senatosu, Dağlık Karabağ'ın bağımsızlığını kabul eden bir kararı onayladı ve Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin özgür ve bağımsız bir ulus olarak gelişme çabalarına destek verdi.[54]
  • Kasım 2013'te, Highland, Kaliforniya, Dağlık Karabağ'ın bağımsızlığını tanıdı ve Laçın ile kardeş şehir oldu.[52][55]
  • Ocak 2014'te Los Angeles, Dağlık Karabağ'ın bağımsızlığını tanıdı.[56]
  • Mayıs 2014'te, Kaliforniya Eyalet Meclisi, 70-1 oyla Dağlık Karabağ'ın bağımsızlığını tanıyan bir önergeyi kabul etti. Önerge ayrıca Başkan Barack Obama ve ABD Kongresinin Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'ni tanımasını da istiyor.[57]
  • Mayıs 2014'te, Louisiana Eyalet Senatosu, Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin bağımsızlığını destekleyen ve ABD Başkanı ve Kongresini "Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin kendi kararını ve demokratik bağımsızlığını desteklemeye" çağıran bir kararı kabul etti.[58]
  • 27 Ağustos 2014'te, California Eyalet Senatosu, Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'ni egemen bir devlet olarak tanıyan Meclis Ortak Kararı 32'yi oybirliğiyle (23-0) kabul etti. Karar, Dağlık Karabağ'ın özgür ve bağımsız bir ulus olarak gelişme çabalarını teşvik ediyor ve resmî olarak Amerika Birleşik Devletleri Başkanı ve Kongresini Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin kendi kaderini tayinini ve demokratik bağımsızlığını desteklemeye çağırıyor.[59][60]
  • 3 Mart 2016'da Georgia, Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin bağımsızlığını tanıyan altıncı ABD eyaleti oldu.[61]
  • 30 Mart 2016'da Hawaii, Dağlık Karabağ'ı tanıyan yedinci ABD eyaleti oldu. Hawaii Temsilciler Meclisi, Azerbaycanlı diplomatlar ve Washington D.C.'nin baskısına rağmen H.R. 167'yi yürürlüğe koydu.[62]
  • 30 Mart 2016'da ABD'nin Azerbaycan Büyükelçiliği, ABD dış devlet politikasının federal hükûmet düzeyinde belirlendiğine ve Amerika Birleşik Devletleri'nin Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'ni tanımadığına dair bir deklarasyon yayınladı.[63] Bu açıklama, Azerbaycan Cumhurbaşkanı İlham Aliyev'in ikili görüşmeler için Washington D.C.'ye gelmesinden kısa bir süre sonra yapıldı.
  • 5 Mayıs 2016'da Ermenistan Hükûmeti, Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin bağımsızlığının tanınmasına ilişkin tasarıyı onayladı. Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin bağımsızlığının tanınmasının "Ermenistan ve Dağlık Karabağ arasındaki tartışmaların bir sonucu ve dış faktörler de dahil olmak üzere ilerideki gelişmelerin de dikkate alındığı" açıklandı.[64]
  • 28 Eylül 2017'de Michigan Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'ni tanıyan sekizinci ABD eyaleti oldu.[65]

Askeriye
Ana madde: Dağlık Karabağ Cumhuriyeti Savunma Ordusu

Dağlık Karabağ Cumhuriyeti Savunma Ordusu, 15.000-20.000[66] civarında subay ve erlerden oluşturulmaktadır. Personelleri, çoğunlukla Karabağ ve Azerbaycan'ın muhtelif yerlerinden gelen Ermeniler ile oluşturulmaktadır. Yüksek oranla Sovyet Ordusu'nun bıraktığı silahlardan Kalaşnikof tüfeği, tank, ağır top ile iyi donatılmaktadır. Kayda değer miktarda Ermenistan'ın silah ve malzeme desteğini almaktadır.[67]

Demografi

2001 yılında Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin raporlarına göre ülke nüfusunun 95% Ermeni, diğer büyük etnik gruplar ise Süryaniler, Rumlar, ve Kürtlerdir.[68] Mart 2007 tarihinde yerel hükûmet nüfusun 138.000 olduğunu belirtti. Ülkede yıllık doğum oranının 2200-2300 aralarında olduğu, 1999 senesine göre yaklaşık 1500 kişilik bir artış olduğu söylendi.

2000'e kadar, ülke sınırları içinde net göç olumsuz yönde oldu.[69] 2007'nin ilk yarısında, 1,010 doğum ve 659 ölüm olduğu, 27 kişinin göç ettiği bildirildi.[70]

Yaş gruplarına göre: 15.700 (0-6), 25.200 (7-17) 75.800 (18-59) ve 21.000 (60+)

Şehir ve İllere (Tekil: Marz, Çoğul: Marzer) göre:

İl (Marz/Marzer) Yönetim merkezi Nüfus (2005)[71] Nüfus (2006)[72] Yüzölçümü (km²)[71] Yoğunluğu (kişi/km²)[71]
Hankendi 49.986 50.400 25.66 1.948.01
Askeran Askeran 16.979 17.000 1.221.92 13.90
Hadrut Hardut 12.005 12.400 1.876.80 6.40
Martakert Martakert 18.963 18.900 1.795.10 10.56
Martuni Martuni 23.157 23.100 952.20 24.35
Şaumyan Şaumyan 2.560 2.800 1.829.80 1.40
Şuşa Şuşa 7.324 4.500 381.30 11.34
Kaşatag Laçın 9.763 8.600 3.376.60 2.89

Dağlık Karabağ Cumhuriyeti nüfusu :

Yıl Nüfus (000s) Kentsel Kırsal Doğum oranı Ölüm oranı NGR Net Göç
2000 134.4 68.4 66.0 16.6 8.8 7.7 16.1
2001 135.7 68.7 67.0 17.0 7.9 9.1 11.5
2002 136.6 69.3 67.3 16.0 9.1 6.9 4.9
2003 137.0 69.1 67.9 15.0 9.0 6.0 1.3
2004 137.2 69.8 67.4 15.3 9.5 5.8 -2.6
2005 137.7 70.5 67.2 14.6 9.2 5.4 1.7
2006 137.7 70.8 66.9 15.3 9.0 6.3 -3.2

Ulaşım
Hocalı Havalimanı

Dağlık Karabağ'ın ulaşım sistemi savaş sürecinde ağır hasarlara görmüş olsa da Kuzey-Güney Karabağ karayolu, ulaşım sisteminin geliştirilmesini büyük ölçüde kolaylaştırmıştır.[73]

169-kilometre (105 mi) uzunluğundaki Hadrut-Hankendi-Askeran-Martakert karayolu, yerel halka göre, Dağlık Karabağ'ın cankurtaran halatıdır ve Hayastan Bütün Ermeniler Vakfı tarafından bağışlanan 25 milyon dolar yolun yapımı için tahsis edilmiştir.[73][74]

Başkentin yaklaşık 8 kilometre (5 mil) doğusunda yer alan Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin tek sivil havaalanı olan Hocalı Havalimanı, 1990'da savaşın başlamasından bu yana kapatıldı. 2011 başından itibaren havalimanını yeniden açılması planlandı ve ismi belirtilmeyen "hayır kurumlarından" havalimanın yeniden inşası için yaklaşık 1 milyar dram (2.8 milyon $) toplandı. 2009 yılının sonlarında yeni bir havaalanı terminali inşa edilmeye ve pist onarılmaya başlandı. Havalimanının kesin olmayan durumu, IATA sözleşmeleriyle beraber diğer ülkelerle doğrudan hava iletişimini neredeyse imkansız hâle getirmektedir.[75] Başlangıçta ilk ticari uçuşların 9 Mayıs 2011'de başlatılması planlansa da Dağlık Karabağ yetkilileri 2011 boyunca açılış tarihini sürekli ertelediler.[76] Mayıs 2012'de, Dağlık Karabağ Sivil Havacılık İdaresi Başkanı Tigran Gabrielyan, havalimanının 2012'nin ortasında faaliyete geçeceğini duyursa da[77] Azerbaycan, havalimanını kullanan uçakları düşürmekle tehdit ettiği için, güvenlik nedeniyle, havaalanı hâlâ kapalı durumdadır.

Eğitim

Dağlık Karabağ'ın eğitim sistemi siyasi sorunlar ve gerçekleşen çatışmalar yüzünden kötü durumdadır. Fakat Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'ne Ermenistan ve Ermeni diasporasından gelen ciddi yardımlar ile çoğu okul yeniden inşa edildi. Cumhuriyet'te 200 yakın bölgede yaklaşık 250'ye yakın okul vardır. Öğrenci nüfusu tahminlere göre yaklaşık 20.000 kişidir, yarısından fazlası başkent Stepanakert şehrindedir.

Karabağ Devlet Üniversitesi, Ermenistan ve Dağlık Karabağ hükûmetinin ortak çabaları ile merkezi kampüsü Stepanakert kentinde olmak üzere açılış töreni 10 Mayıs 1992 tarihinde gerçekleşti ve hizmete girdi.

Erivan Üniversitesi ayrıca Hankendi'nde bir kampüs açmıştır.

Kültür
"Biz Dağlarımızız" anıtı, tanınmayan cumhuriyetin en bilinen sembollerinden biridir.

Sarkis Bağdasaryan'ın eserlerinden "Biz Dağlarımızız" (Մենք ենք մեր սարերը Menk yenk mer sareri) Hankendi'nde bulunmaktadır.[78] Bu anıt Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin semboli olarak geniş ölçüde kabul edilmektedir. Süngertaşı kayasından yapılan yaşlı erkek ve kadın, Karabağ'ın dağ halkını temsil etmektedir. Doğu Ermenicesi'nde "Nine ve Dede" (Տատիկ և Պապիկ Tatik yev Papik) olarak da bilinen heykel, Dağlık Karabağ Cumhuriyeti armasında belirgin bir şekilde kullanılmaktadır.

Yayıncılık

Azat Artsah, Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin resmî gazetesidir.

Şuşa şehrinde Karabağ hanlarının sarayı
Gandzasar Katedrali
Ğazançetots Katedrali
Dadivank Manastırı
Amaras Manastırı
Azeri kafesi

Spor

Spor alanında faaliyetler Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nde Dağlık Karabağ Kültür ve Gençlik Bakanlığı tarafından gerçekleştirilmektedir.

Futbol, Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nde en popüler spordur. Hankendi'nde inşa edilmiş bir futbol stadyumu vardır. 1990'larda başlayarak, bazı Karabağ takımları Ermenistan Cumhuriyeti'ndeki Ermeni Ligi'ne katılmaya başladı. Ayrıca basketbol ve voleybol olmak üzere diğer sporlar ile de ilgilenilmektedir. Martakert'te yelkencilik alanında etkinlikler yapılır.

Dağlık Karabağlı sporcular, Erivan'da düzenlenen Panermeni Oyunları'na katılmaktadır.

Kaynakça
  1. "Population of NKR as of 01.01.2013". NKR. 1 Haziran 2013. 18 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2014.
  2. "Official Statistics of the NKR. Official site of the President of the NKR". President.nkr.am. 1 Haziran 2010. 7 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2012.
  3. Kolarz, Stefania (2019). "Representation of an Unrecognised State under International Law - Example of the Republic of Artsakh". Polish Review of International and European Law. 8. s. 45.
  4. Lindeboom, J. (2018). "The Quality of Nationalities of Countries That Don't Exist: Measuring the Value of Unrecognized Nationalities". Geography (İngilizce).
  5. "Constitution of the Republic of Artsakh". Ministry of Foreign Affairs - Republic of Artsakh. 30 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2020. The names 'Republic of Artsakh' and 'Republic of Nagorno-Karabakh' are identical.
  6. King, Charles (2008). The ghost of freedom (İngilizce). Oxford University Press. s. 6. ISBN 0-19-517775-4. 3 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2009. Those of the unrecognized regimes - Nagorno-Karabakh, Abkhazia, and South Ossetia - were viewed by outsiders as desperate attempts to rationalize the whims of separatists
  7. "Обнародован текст заявления Алиева, Пашиняна и Путина о прекращении войны в Карабах". www.kommersant.ru. 10 Kasım 2020. 9 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2020.
  8. "Dağlık Karabağ'ı bundan sonra ne bekliyor?". tr.euronews.com. 16 Kasım 2020. 16 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2020.
  9. Chorbajian, Levon; Donabedian Patrick; Mutafian, Claude. The Caucasian Knot: The History and Geo-Politics of Nagorno-Karabagh. NJ: Zed Books, 1994, p. 52
  10. (Ermenice) Ulubabyan, Bagrat. «Արցախ» (Arts'akh). Armenian Soviet Encyclopedia. vol. ii. Erivan: Armenian Academy of Sciences, 1976, ss. 150–151.
  11. Christopher Walker. The Armenian presence in Mountainous Karabakh, in John F. R. Wright et al.: Transcaucasian Boundaries (SOAS/GRC Geopolitics). 1995, s. 91
  12. Strabo. Geography, 11.14 12 Aralık 2012 tarihinde Archive.is sitesinde arşivlendi.
  13. Lang, David M.The Armenians: a People in Exile. Londra: Unwin Hyman, 1988, s. ISBN 978-0-04-956010-9.
  14. Mkrtchyan, Shahen. Treasures of Artsakh. Erivan: Tigran Mets Publishing, 2000, s. 10.
  15. Richard G. Hovannisian. The Republic of Armenia, Vol. III: From London to Sèvres, February–August 1920
  16. Thomas de Waal. Black Garden: Armenia and Azerbaijan through Peace and War. ISBN 0-8147-1944-9
  17. "The Nagorno-Karabagh Crisis: A Blueprint for Resolution" (PDF). 30 Mart 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2019., New England Center for International Law & Policy
  18. "İngiliz Komutanlığı albay DI Shuttleworth tarafından dairesel". 7 Mayıs 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2019.
  19. Conflict in Nagorno-Karabakh, Abkhazia, and South Ossetia: A Legal Appraisal by Tim Potier. 90-411-1477-7
  20. Service, Robert. Stalin: A Biography. Cambridge: Harvard University Press, 2006 p. 204 0-674-02258-0
  21. Armenia, Azerbaijan, and Georia Country Studies, Area Handbook Series, Federal Reserch Division Library of Congress, 1994, ISBN 0-8444-0848-4, pp. 19-21.
  22. "Dağlık Karabağ'da referandum". 17 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2017.
  23. 3 Ocak 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  24. "Azerb.com – Regions". Travel-images.com. 24 March 2007. 9 June 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 January 2021.
  25. "2005 NKR census (Map of divisions and info on each shown)" (PDF). 6 Mart 2009 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2021.
  26. "Constitution of the Republic of Artsakh". www.nkr.am. 30 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2021.
  27. "Arayik Harutyunyan Sworn in as Artsakh President". Asbarez. 21 Mayıs 2020. Erişim tarihi: 13 Ocak 2021.
  28. "The Parliament of the Nagorno Karabakh Republic". Nkrusa.org. 3 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2021.
  29. freedomhouse.org: Map of Freedom in the World 21 Haziran 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Freedom House, 2009
  30. freedomhouse.org: Map of Freedom in the World 21 Haziran 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Freedom House, 2009
  31. freedomhouse.org: Map of Freedom in the World 1 Şubat 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Freedom House, 2009
  32. "EU does not recognize 'elections' in Nagorno Karabakh". News.Az. 1 Mayıs 2015. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2021.
  33. Mustafa Pazarlı. "US will not recognize Nagorno-Karabakh's elections". Videonews.us. 9 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2021.
  34. Muşvig Mehdiyev. "OIC condemns "elections" in Nagorno-Karabakh as illegal". AzerNews.az. 2 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2021.
  35. Cornell, Svante (2011). Azerbaijan Since Independence. New York: M.E. Sharpe. s. 135. ISBN 978-0-7656-3004-9. Following the war, the territories that fell under Armenian control, in particular Mountainous Karabakh itself, were slowly integrated into Armenia. Officially, Karabakh and Armenia remain separate political entities, but for most practical matters the two entities are unified.
  36. "Nagorno Karabakh to hold referendum on draft constitution on 10 December". REGNUM. 3 Kasım 2006. 11 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2021.
  37. "Karabakh Approves Pro-Independence Constitution". Radio Free Europe. 11 Aralık 2006. 17 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2021.
  38. "Constitution of the Nagorno Karabakh Republic". 17 Aralık 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2021.
  39. "Constitution". Nagorno Karabakh Republic Ministry of Foreign Affairs. 23 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2016.
  40. "Karabakh Defends New Constitution". IWPR Institute for War & Peace. 11 Ocak 2007. 26 Mayıs 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2021.
  41. "Nagorno-Karabakh gains constitution". ISN.ETHZ.ch. 13 Aralık 2006. Erişim tarihi: 14 Ocak 2021.
  42. "EU rejects referendum vote on draft constitution in Nagorno-Karabakh". International Herald Tribune. 11 Aralık 2006. 26 Şubat 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2021.
  43. "Турция осудила референдум в Нагорном Карабахе". kavkaz-uzel.ru. 11 Aralık 2006. 14 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  44. "Azerbaijan's Breakaway Nagorno-Karabakh Holds 'Illegal' Referendum". Radio Free Europe. 21 Şubat 2017. 23 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2021.
  45. "Artsakh Votes for New Constitution, Officially Renames the Republic". Armenian Weekly. 21 Şubat 2017. 22 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2021.
  46. Andrew Rettman (20 Şubat 2017). "Referendum to create 'Republic of Artsakh' on Europe's fringe". euobserver. 23 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2021.
  47. "NKR Representations in other countries" (İngilizce). Dağlık Karabağ Cumhuriyeti. 15 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  48. "Rhode Island Legislature Calls For Nagorno-Karabakh Recognition". Rferl.org. 18 Mayıs 2012. 21 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2016.
  49. "Massachusetts State Legislature Calls For Recognition of Nagorno-Karabakh". Rferl.org. 7 Ağustos 2012. 21 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2016.
  50. "Australia's New South Wales Recognizes Karabakh Independence". Asbarez. 25 October 2012. 8 January 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2020.
  51. "JOINT RESOLUTION MEMORIALIZING THE PRESIDENT OF THE UNITED STATES AND THE UNITED STATES CONGRESS TO SUPPORT THE INDEPENDENCE OF THE NAGORNOKARABAKH REPUBLIC". Mainelegislature.org. 30 Eylül 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2016.
  52. "Azerbaijan Protests California Town's Recognition of Nagorno-Karabakh". RIA Novosti. 6 Aralık 2013. 11 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2014.
  53. "98th Anniversary of the Armenian Genocide and Independence of Nagomo Karabakh Republic" (PDF). 2.co.fresno.ca.us. 27 Aralık 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2016.
  54. "OFFICIAL JOURNAL OF THE SENATE OF THE STATE OF LOUISIANA" (PDF). Senate.la.gov. 29 April 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2016.
  55. "The US City of Highland Recognizes Nagorno-Karabakh – Armenian News". Tert.am. 22 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2016.
  56. "Los Angeles city council recognizes the independence of Nagorno-Karabakh Republic". ARKA News Agency. 29 January 2014. 21 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2014.
  57. Mason, Melanie (5 Mayıs 2014). "Calif. lawmakers to weigh in on dispute between Armenia, Azerbaijan". LA Times. 13 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  58. "ANCA LOUISIANA STATE SENATE RECOGNIZES KARABAKH INDEPENDENCE". 31 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2020.
  59. "California Senate Recognizes Artsakh's Independence - Armenian Weekly". 2 Eylül 2014. 2 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  60. "California State Senate Recognizes Karabakh's Independence". 1 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2020.
  61. "Georgia House Recognizes Independence of Nagorno-Karabakh Republic". Asbarez.com. 3 March 2016. 23 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2016.
  62. "Hawaii Recognizes Nagorno Karabakh Republic's Independence". Asbarez.com. 30 March 2016. 27 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2016.
  63. "US Embassy: US does not recognize "Nagorno-Karabakh Republic"". News.Az. 31 March 2016. 27 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2016.
  64. "Armenia government approves bill on recognition of Karabakh independence". News.am. 27 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2016.
  65. Hairenik (28 Eylül 2017). "Breaking: Michigan Recognizes Artsakh Independence". The Armenian Weekly (İngilizce). 28 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2020.
  66. Levon Chorbajian, Patrick Donabedian, Claude Mutafian, The Caucasian Knot: The History and Geopolitics of Nagorno-Karabagh, Zed Books, London, 1994, ISBN 1-85649-288-5, ss. 13-18.
  67. Armenia, Azerbaijan, and Georia Country Studies, Area Handbook Series, Federal Reserch Division Library of Congress, 1994, ISBN 0-8444-0848-4, s. 74.
  68. "Ethnic composition of the region as provided by the government". 25 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2009.
  69. Regnum News Agency. Nagorno Karabakh prime minister: We need to have at least 300,000 population 5 Eylül 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Regnum. 9 Mart 2007. 9 Mart 2007 tarihinde erişildi.
  70. "Евразийская панорама". 14 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2009.
  72. "The National Statistical Service of Nagorno-Karabakh Republic" (PDF). 11 Eylül 2008 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2009.
  73. "NORTH-SOUTH HIGHWAY: THE BACKBONE OF KARABAKH". Armenia Fund USA. 17 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2020.
  74. "Karabakh hopes for recognition – from investors". Russia Journal. 7 Ekim 2000. 1 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2020.
  75. "Nagorno-Karabakh Airport Preparing For First Flights in Decades". Özgür Avrupa Radyosu. 27 January 2011. 21 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mayıs 2014.
  76. "Nagorno-Karabakh Flights on Hold Despite Airport Reconstruction". RFE/RL. 16 Mayıs 2011. 18 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2011.
  77. (Ermenice) "«Հայկական ժամանակ».Ստեփանակերտի օդանավակայանը վերջապես շահագործման կհանձնվի 2 Ocak 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi." (Haykakan Zhamanak: Stepanakert Airport will Finally Become Operational). Yelaket Lratvakan. 30 Mayıs 2012.
  78. Hrair Khatcherian, Artsakh: A Photographic Journey, ISBN 0-9697620-0-7, p. 49.

Dış bağlantılar

Wikimedia Atlas'da Nagorno-Karabakh

Resmî web siteleri:

Medya:

Diğer

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.