Streisand etkisi

Streisand etkisi, saklanmaya, gizlenmeye, sansürlenmeye veya kaldırılmaya çalışılan bir bilginin genellikle internet gibi araçlarla daha geniş kitlelere ulaşması fenomenidir.

Barbra Streisand'in Malibu, Kaliforniya'daki evini gösterdiği için kaldırtmaya çalıştığı fotoğraf.

Bu etki, adını 2003 yılında Malibu, Kaliforniya'daki evinin fotoğraflarını yayın organlarından kaldırtmaya çalışan fakat fotoğrafların daha çok yayılmasına yol açan Amerikalı şarkıcı ve oyuncu Barbra Streisand'den almıştır.

Bilgiyi baskılama girişimleri genellikle durdurma ve tekrar ettirmeme ihtarnamesi aracılığıyla yapılır; ancak baskı ters teper ve içerik, istenilenin aksine, yansıtma siteler, videolar ve parodi şarkılar gibi medya uzantılarının yanı sıra dosya paylaşım ağlarında yayılır.

Streisand etkisi psikolojik tepkisellik kuramı'nın işleyişine bir örnektir; bu kurama göre insanlar onlardan bazı bilgilerin saklandığını öğrendikleri zaman, bu bilgilere erişmek ve yaymak için önemli ölçüde motive olurlar. Bunun yanında Streisand etkisi unutulma hakkı ile de ilgilidir, pek çok örnekte durum tam aksi yönde sonuçlanmaktadır.

Terimin kökeni

Techdirt sitesinden Mike Masnick, 2005 yılında, bir tatil köyünün pisuvar fotoğrafı paylaşımları yapılan bir siteden kendi fotoğraflarının yayından kaldırılmasını talep etmesi olayı üzerinden ilgili terimi şu şekilde tanımladı:[1][2]

“ Avukatlar, internet üzerinde hoşlarına gitmeyen bir şeyi bastırmaya çalışmak gibi basit eylemin, aslında çoğu insanın asla göremeyeceği o şeyin (bazen bir pisuvar fotoğrafı gibi) istenilenin aksine çok daha fazla sayıda insana ulaşabilir hale geleceğini ne zaman fark edecekler? Buna Streisand Etkisi diyebiliriz. „

Terim, Barbra Streisand'ın 2003 yılında gizlilik ihlali iddiası ile fotoğrafçı Kenneth Adelman ve Pictopia.com'a dava açması dolayısıyla bu adı aldı.[3][4][5] 50.000.000 dolarlık dava, Streisand'ın konağının havadan çekilmiş bir fotoğrafını 12.000 fotoğraflık halka açık Kaliforniya sahil şeridi koleksiyonundan çıkartmaya uğraştı.[6][7][8] Kenneth Adelman, hükûmet politikacılarını etkilemek amacıyla Kaliforniya Kıyı Kayıtları Projesi kapsamında kıyı erozyonunu belgelemek için sahildeki mülkü fotoğraflamıştı.[9][10] Streisand dava açmadan önce "Image 3850" Adelman'ın internet sitesinden sadece altı kez indirilmişti; Bu indirmelerin ikisi ise bizzat Streisand'ın avukatları tarafından yapılmıştı.[11] Davadan sonra, kamuoyunun fotoğrafa ilgisi büyük ölçüde arttı; gelecek ayda ise 420.000'den fazla kişi siteyi ziyaret etti.[12] Streisand ise davayı kaybederek Kenneth Adelman'a 155.567 dolar değerinde yasal ücret ödemek zorunda kaldı.[13][14][15]

Diğer kavramlarla ilişkileri

Psikolojik tepkisellik kuramı
Ana madde: Reaktans (psikoloji)

Psikolojik tepkisellik kuramı, bireyin sahip olduğu özgürlüklerin kısıtlandığını hissettiği durumlarda ortaya karşıt bir tepki çıkacağına dair kuramdır; bu bağlamda Streisand Etkisi, Psikolojik tepkisellik kuramı ile doğrudan doğruya ilişkilidir.[16][17][18]

Unutulma hakkı
Ana madde: Unutulma hakkı

Unutulma hakkı, pek çok davada Streisand etkisi ile doğrudan doğruya ilişkilidir; zira arama motorlarından bilgi çıkarmaya çalışan bir davacı, konunun kendisinin geçerli ve güncel bir haber olarak bildirilmesini riske sokmaktadır.[19][20][21]

Siyasetteki yeri
Fransız istihbarat ajansı DCRI, 2013 yılında Pierre-sur-Haute askeri radyo istasyonu hakkındaki Wikipedia'yı silmeye ve "sınıflandırılmış" olarak adlandırmaya çalıştığında, makale Fransız Wikipedia'da en çok görüntülenen sayfa oldu.

Fransa

Fransız istihbarat ajansı DCRI'nin Pierre-sur-Haute askerî radyo istasyonu hakkındaki Fransızca Vikipedi makalesinin silinmesini istemesi,[22] makalenin geçici olarak Fransızca Vikipedi'de en çok görüntülenen sayfa haline gelmesiyle sonuçlandı.[23]

Tunus

Kasım 2007'de Tunus, Tunus'taki siyasi mahkûmları ile alakalı içeriklerin paylaşılması sonrası YouTube ve Dailymotion'a erişimi engelledi. Aktivistler ve destekçileri daha sonra Google Earth üzerinden Başkan Zeynel Abidin Bin Ali'nin sarayının etrafına sivil özgürlüklerle alakalı videolar konumlandırmaya başladı.[24] The Economist, bunun "düşük seviyede bir insan hakları hikayesini modaya uygun bir küresel kampanyaya dönüştürdüğünü" söyledi.[25]

Yunanistan

Theodore Katsanevas'ın Yunan bir Vikipedi editörüne karşı 2013 yılında açtığı iftira davası, projenin üyelerini olayı gazetecilerin dikkatine sunmasıyla sonuçlandı.[26]

Güney Afrika

Güney Afrika hükûmeti, Jacob Zuma hükûmetinin yaptığı yolsuzlukları detaylandıran 2017 tarihli "The President's Keepers" kitabının yasaklanacağını açıkladı. Bu açıklama, kitabın yasaklanmasından 24 saat sonrasında satışın önemli ölçüde artmasına ve kitabın bir anda en çok satanlar listesine girip daha fazla baskı yapmasına sebep olmuştu.[27][28]

Sansür

2018 yılında Çinli sosyal medya kullanıcılarının verdiği yanıtlar üzerinde yapılan bir çalışmada, Çin hükûmeti ve ona bağlı kuruluşların yaptığı ani sansür girişimlerinin, VPN'lerin popülerliğinin artması ve daha sonra sansürlenen içeriklerin göründüğü tüm konu listelerinin görüntülenmesi de dahil olmak üzere toplu geri tepmelere yol açtığını fark etti.[29]

Toplama kampları

2020 yılının Ağustos ayında Çin hükûmeti, arama motoru Baidu'da bazı yerlerin üzerini kararttı. Bu karartmalar üzerine yapılan araştırmalar sonucu, karartılan bölgelerin Uygurlar için açıldığı iddia edilen hapishane ve toplama kampları olduğu keşfedildi.[30][31] Olay daha sonra dünya basınına yayıldı.[32][33]

Suudi Arabistan

2019 yılında Suudi Arabistan hükûmeti tarafından siyasilere verilen hapis cezası üzerine yapılan bir çalışmaya göre, hapsedilmenin bireysel muhalifleri muhalefetten caydırma konusunda başarılı olmasına rağmen, sosyal medyadaki takipçilerini güçlü bir şekilde etkilediğini, siyasi reform çağrılarında, çevrim içi muhalefet ve iktidardaki ailenin ya da rejimin değişmesi gerektiği üzerine yapılan çağrılar da dahil olmak üzere genel olarak fiziksel şahsi protestolarda kesin ve keskin bir artışa yol açtığı sonucuna ulaştı.[34] Baskı, hapsedilen hapsedilen muhaliflerin ve sebeplerinin halkın dikkatini çekmesini sağlıyor ve Suudi Arabistan'daki diğer önemli kişilerin çevrim içi muhalefete devam etmekten caydırmıyordu.[35]

Kaliforniya

Mart 2019 yılında Kaliforniya Temsilcisi Devin Nunes, Twitter ve üç kullanıcısına 250.000.000 dolarlık bir hakaret davası açtı. Davada adı verilen kullanıcılardan, @DevinCow parodi hesabı, davadan önce 1.204 takipçiye sahipti. @DevinCow'ın takipçisi sayısı ertesi gün 282.000'e, ertesi gün 454.000'e sıçradı.[36]

Twitter
Ana madde: Twitter'a Türkiye'den erişimin engellenmesi

20 Mart 2014 tarihinde, dönemin başbakanı Recep Tayyip Erdoğan'ın "Twitter mwitter, hepsinin kökünü kazıyacağız..."[37] şeklindeki açıklamasından sonra Telekomünikasyon İletişim Bakanlığı'nın mahkeme kararıyla Twitter'ın yasaklanması sonrası siteye girişin çeşitli yollarla devam etmiş ve yasak hakkında atılan gönderilerin sayısında belirgin artış olmuş, yabancı basın konu hakkında haberler yapmıştı.[37][38][39][40][41] Sonuç olarak yasak 3 Nisan 2014 tarihinde kaldırıldı.

Ekşi Sözlük

Türkiye Cumhuriyeti Başbakanlık Müşaviri Yusuf Yerkel'in 13 Mayıs 2014'te Manisa'nın Soma ilçesinde meydana gelen maden faciası sonucu 301 kişinin ölmesine karşı toplanan ve olayı protesto eden bir kişiyi yerde tekmelemesi halkta büyük bir kızgınlığa neden olmuştur.[42] Daha sonra, Ekşi sözlük'te hakkında girilen entry'lere Ankara 3. Sulh Ceza Hâkimliği'nin kararı uyarınca erişimi yasaklatmıştır.[43] Ancak bu sansürleme çabası, daha büyük bir kızgınlığa yol açarak Ekşi sözlük'te kendisi hakkında girilen entry sayısını artırdığı gibi, bu olayın daha geniş kitlelere ulaşmasını da sağlamıştır.[44]

Joe Biden

Ekim 2020'de, New York Post, Başkan Adayı Joe Biden'ın oğlu Hunter Biden'a ait olduğu iddia edilen bir dizüstü bilgisayardan gönderilmiş, yapılan yolsuzluklara dair detaylar içeren e-postaları yayınladı.[45] Sonucunda, Twitter bu konu hakkında yapılan paylaşımları, paylaşılan linkleri ve bunları paylaşan hesapları, New York Post'un kendi Twitter hesabı, Beyaz Saray Basın Sekreteri Kayleigh McEnany de dahil olmak üzere, engelledi. Bu arada benzer bir sansür de Facebook tarafından geldi.[46] MIT'teki araştırmacılar, Twitter'ın olayı sansürleme çabalarından kısa bir süre sonra her 15 dakikada bir 5.5 bin hissenin yaklaşık 10 bin hisseye yükselmesini, Streisand etkisinin olayın aldığı ilgiyi neredeyse ikiye katladığına dair bir kanıt olarak gösterdiler.[47]

Şirketler bazında

AACS

2007 yılının Nisan ayında, "Advanced Access Content System" (AACS) adı verilen bir tür şifreleme sistemi kullanan bir grup şirket, sistemin sayısal anahtarının Digg de dahil olmak üzere çeşitli yüksek statülü web sitelerinden kaldırılması için durdurma ve tekrar ettirmeme ihtarnamesi yolladılar. Bu, anahtarın diğer birçok site ve çeşitli sohbet odalarında, farklı yollarla çoğalmasına yol açtı ve bir yorumcu "İnternetteki en ünlü numara" olarak nitelendirdi.[48] Bir ay içinde, anahtar 280.000'den fazla sayfaya, tişörtlere ve dövmelere basıldı; ayrıca 45.000'den fazla izlenmiş olan bir parodi şarkı olarak Youtube'da yayınlandı.[49]

Trafigura

2009 yılının Eylül ayında, çok uluslu bir petrol şirketi olan Trafigura, The Guardian gazetesinin "2006 Fildişi Sahili Zehirli Atık Dökümü" skandalıyla ilgili yapılan Trafigura soruşturması hakkında rapor vermesini önlemek için bir süper ihtiyati tedbir kararı aldı. Süper tedbir kararı, tedbir kararının varlığının dahi rapor edilmesini dahi önler.

Parlementer dokunulmazlık hakkını kullanan İşçi Partisi Milletvekili Paul Farrelly, bir meclis sorusundaki süper ihtiyati tedbirlere atıfta bulundu ve 12 Ekim 2009'da The Guardian, 1689 Haklar Beyannamesine uymadığı gerekçesiyle parlamento sorusu hakkında rapor vermekten alıkonulduğunu bildirdi.[50][51] Blog yazarı Richard Wilson, engellenen sorunın Trafigura atık dökümü skandalıyla ilgili olduğunu iddia etti ve bu iddiayı The Spectator da destekledi. Trafigura Twitter'da hızla trendler arasına girdi, Stephen Fry'ın hikâyeyi retweet etmesi takipçilerine yardımcı oldu.[52] Twitter kullanıcıları kısa bir süre sonra davanın tüm ayrıntılarını izledi ve 16 Ekim'e kadar süper tedbir kararı kaldırıldı, rapor yayınlandı.[53]

Casey Movers

2012 yılının Kasım ayında, Boston'da bir nakliye şirketi olan Casey Movers, Yelp'te yapılan olumsuz bir eleştiriye yanıt olarak Hingham Bölge Mahkemesinde bir kadını iftira davası açmak üzere tehdit etti. Kadının kocası durum hakkında bir blog yazısı yazdı; ardından bu yazı Techdirt[54] ve Consumerist tarafından paylaşıldı.[55] Hafta sonunda şirket, daha sonra akreditasyonunu iptal eden Better Business Bureau tarafından teftiş edildi.[56]

Samsung

2013 yılının Kasım ayında, YouTuber Ghostlyrich, Samsung Galaxy S4 bataryasının kendiliğinden ateşlendiğini kanıtlayan bir video yükledi. Samsung, cihazın sıkıntısını garanti kapsamına dahil etmeden önce kanıt talep etmişti. Samsung, video Youtube'da paylaşıldıktan sonra, ona bir uzlaşma teklifi yollamış; bu teklifin içeriğine göre Ghostlyrich'in YouTube videosunu silmesini talep etmiş, benzer içerik yüklememesini istemiş, şirketi resmi olarak tüm yükümlülüklerden kurtarmış, dava açma hakkından feragat etmiş ve kamu hizmeti sözleşmesindeki şartları gerçekleştirmemişti. Samsung ayrıca bir şahidin uzlaşma teklifine kefil olmasını da istemişti. Ghostlyrich, Samsung'un uzlaşma teklifini çevrim içi paylaştığında, orijinal videosu bir hafta içinde 1,2 milyon görüntüleme aldı.[57][58][59]

Uber

2014 yılının Haziran ayında, Londra, Paris, Berlin ve Madrid'de taksiciler tarafından Uber'e karşı protestolar yapılmaktaydı. Bunun yanında uygulama Avrupa'da gittikçe popüler hale gelmeye başlıyordu. Protestolar sonrasında uygulamanın İngiltere ve İrlanda görevlisi Jo Bertram, Uber uygulamasının indirme oranlarında %850'lik bir artış olduğunu açıklamıştı.[60][59][61]

Union Street Guest House

2014 yılının Ağustos ayında, New York, Hudson'daki Union Street Guest House'un "Düğününüze, partinize veya herhangi bir etkinliğinize katılan insanların USGH'a yaptığı her olumsuz yorum için depozitodan düşülecek 500 dolar" şeklinde bir para cezası politikası olduğu bildirildi.[62] Politika, Kasım 2013'te yapılan olumsuz Yelp incelemelerini bastırmak amacıyla kullanılmıştı.[63] Politikanın sonucu olarak binlerce olumsuz inceleme Yelp'e ve diğer inceleme sitelerine gönderildi.[64]

Vox Media

2018 yılının Eylül ayında, Vox Media tarafından işletilen, Amerikan teknoloji haberleri ve medya ağı olan Verge, "Düzenleme, Oyun veya Kodlama için Özel Bilgisayar Nasıl Toplanır" başlıklı bir makale, ayrıca YouTube'a "2000 Dolara Nasıl Oyun Bilgisayarı Toplanır" başlıklı bir video yükledi; bu makale ve video, içerdikleri hatalar yüzünden büyük ölçüde eleştirildi.[65][66] 2019 yılının Şubat ayında ise Vox Media, özellikle Bitwit ve ReviewTechUSA teknoloji kanallarına,[65][67] kendi videolarından klipler kullanarak içerik yayınlayan YouTube kanallarına DBTHY uyarınca yayından kaldırma bildirimleri yollama başladı, bu durum ise videoların kaldırılması yerine daha fazla dikkat çekmesini sağladı.[65] Kararı izleyen bir itirazdan sonra, YouTube bu iki videoyu eski haline getirdi ve uygulanan telif hakkı ihtarlarını geri çekti.[68]

Apple

20 Şubat 2020'de Apple, eski bir App Store yöneticisi olan Tom Sadowski tarafından yazılan Almanca "App Store Confidential" adlı kitabının satışına karşı yasal bir şikayette bulundu. Apple, gizli ticari bilgilerin ortaya çıkarılmasını satışın durdurulması isteğinin nedeni olarak gösterdi. Ancak, medyanın sağladığı tanıtım, kitabın Amazon Almanya'da en çok satanlar listesinde ikinci numaraya ulaşmasına neden oldu. Kitap, yakında ikinci baskısını da yapacaktı.[69]

Diğer kuruluşlar bazında

Scientoloji Kilisesi

2008 yılının Ocak ayında, Scientology Kilisesi'nin, Tom Cruise'un Scientology hakkında konuştuğu bir videoyu silmesi için İnternet sitelerini durdurma girişimleri, Chanology Projesi'nin ortaya çıkması ile sonuçlandı.[70][71][72]

Internet Watch Foundation

5 Aralık 2008 tarihinde Internet Watch Foundation (IWF), 1976 Scorpions albümü Virgin Killer hakkındaki İngilizce Vikipedi makalesini, albümün kapak resminin "18 yaş altı bir çocuğun potansiyel olarak yasa dışı uygunsuz bir görüntüsü" olduğunu düşünmüş ve çocuk pornografisi kara listesine eklemişti.[70]

Makale, sitedeki en popüler sayfalardan biri haline geldi[73] ve IWF'nin yaptığı tanıtım, görüntünün tüm internete yayılmasına neden oldu.[74] IWF'nin daha sonra BBC News web sitesinde "IWF'nin öncelikli hedefi, çocukların internette uygunsuz görüntülerinin bulunmasını en aza indirgemek olduğunu, ancak bu durumun tam tersi bir etki yarattığı" şeklinde bir açıklama yaptı.[75]

Argyll ve Bute

2012 yılının Haziran ayında, Argyll ve Bute Konseyi, dokuz yaşındaki bir ilkokul öğrencisinin NeverSeconds adlı blogunu, okul kantininde sunulan öğle yemeğinin fotoğraflarını paylaşması sebebiyle yasakladı.

Zaten popüler olan blog, yasağı takip eden uluslararası medya fuarı nedeniyle çok sayıda görüntülenmeye başladı. Konsey birkaç gün içinde sert kamuoyu baskısı ve denetimi altında kararını geri aldı. Yasağın tersine çevrilmesinden sonra, blog eskisinden daha popüler hale geldi.[76]

Kişiler bazında

Ryan Giggs

2011 yılının Mayıs ayında, Premier League futbolcusu Ryan Giggs, bir kullanıcının eski Big Brother yarışmacısı ve aynı zamanda model olan Imogen Thomas ile birlikteliği hakkındaki detayları yayınlaması sebebiyle Twitter'a bunu engellemesini bildiren (gayri resmi olarak "süper ihtiyati olarak anılacaktır")[77] bir ihtar yolladı. Forbes web sitesinden bir blog yazarı, ihtiyati tedbir şartlarını ihlal etmesi yasaklanan İngiliz medyasının, etkiyi anlamadığı için futbolcuyla alay ettiğini gözlemledi.[78] Guardian daha sonra oyuncuyu isimlendirmeden zamana karşı oyuncunun adına yapılan atıfların sayısını gösteren ve oyuncunun yasal işlem aradığı haberi sonrasında büyük bir artış gösteren ayrıntılı bir grafik yayınladı.[79]

Jeremy Clarkson

İngiltere ve Galler'de, süper ihtiyati tedbirler ile alakalı durumlardan biri de, Jeremy Clarkson'ın başına geldi.[80] Ocak 2016'dan beri bir ünlü (daha sonra İngiltere ve Galler dışında David Furnish olduğu ortaya çıktı), İngiltere ve Galler medyasının İskoç medyasında ve İnternet'te yer alan olayları bildirmesini önlemek için PJS v Haber Grubu Gazetelerindeki imtiyaz kullandı.[81][82]

Tillette de Clermont-Tonnerre

Hiciv konulu bir oyun olan İki Kardeş ve Aslan, Fransız oyun yazarı Hédi Tillette de Clermont-Tonnerre tarafından, Brecqhou'daki Manş Adaları'ndaki bir kalede yaşayan, "demokratik toplumlarımızın kalbinde soğuk ve bencil birer canavar olan" iki zengin İngiliz hakkında yazılmıştır.

Gerçekte ise birçok holdingin yanı sıra Daily Telegraph gazetesinin de sahipleri olan milyarder Barclay kardeşler, adanın bir kalesinde yaşıyordu. David Barclay, Fransa'da oyun yazarına hakaret ve gizlilik ihlali davası açtı, ancak Barclay kardeşlerin isimleri oyunda geçmiyordu.

Oyun yazarının avukatı oyunu "kapitalizm üzerine hicivli bir masal" olarak nitelendirdi. Tillette de Clermont-Tonnerre, oyunu yazarken kısmen kardeşlerin hayatlarından ilham aldığını kabul etti, ancak ifade özgürlüğü hakkını savundu ve oyunun amacının, kapitalizmin doğası ve geleceği hakkında, Manş Adaları'nda orta çağ Norman hukukunun devam eden varlığı hakkında bir ortaya çıkarmak olduğunu söyledi.

Temmuz 2019'da Barclay kardeşler temyiz başvurusu yapsa da davayı kaybetti. Oyun belirsizdi ve eleştirmenlerin beğenisini kazanmasına rağmen sadece küçük tiyatrolarda oynandı ancak davadan sonra Fransa genelinde şehirlerde performanslar sergiledi.[83]

Bret Stephens

Guardian gazetesi, Amerikalı bir gazeteci olan Bret Stephens'in 2019 yılında (tahmin edebileceğiniz üzere mükemmele yakın bir Streisand etkisi örneği) kendisini "tahtakurusu" olarak tanımlayan bir tweet atan David Karpf'a ve Karpf'ın medya ve halkla ilişkiler profesörü olarak çalıştığı George Washington Üniversitesi'nin provokeline şikayet e-postası gönderdi. Stephens, Twitter'da alay konusu oldu, Twitter hesabını sildi ve hikâye dünya medyasına yayıldı.[84][85][86]

Recep Çakır

Türk güreşçi Recep Çakır, 2009 yılında, 23 yaşında birine tecavüz etmek suçuyla davalık olmuş, 2012 yılında, 23 yıl 6 ay hapis cezası almıştı.[87][88] Korkuteli Sulh Ceza Hakimliği tarafından 13 Ağustos 2020 tarihinde alınan kararla, Recep Çakır unutulma hakkını kullandı ve olay hakkındaki haberlere erişim engeli getirildi; erişim engelinden sonra olay Türk basınında büyük yankı buldu, kararın doğruluğu tartışıldı; ayrıca Twitter'da Türkiye gündemine yerleşti.[89][90][91][92]

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. Siegel, Robert (2008). "'Streisand Effect' Snags Effort to Hide Documents". All Things Considered (İngilizce). National Public Radio. 6 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2020. The episode is the latest example of a phenomenon known as the 'Streisand Effect.' Robert Siegel talks with Mike Masnick, CEO of Techdirt Inc., who coined the term.
  2. Masnick, Mike (2015). "For 10 Years Everyone's Been Using 'The Streisand Effect' Without Paying; Now I'm Going To Start Issuing Takedowns" (İngilizce). Techdirt. 15 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2020.
  3. "Words We're Watching: 'Streisand Effect'" (İngilizce). Merriam-Webster. 2017. 23 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2020.
  4. "The perils of the Streisand effect" (İngilizce). BBC News Magazine. 2014. 13 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2020.
  5. Mugrabi, Sunshine (2007). "Youtube--Censored? Offending Paula Abdul clips are abruptly taken down" (İngilizce). Red Herring. 18 Şubat 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2020. Another unintended consequence of this move could be that it extends the kerfuffle over Ms. Abdul's behavior rather than quelling it. Mr. Nguyen called this the 'Barbra Streisand effect', referring to that actress's insistence that paparazzi photos of her mansion not be used.
  6. Canton, David (2005). "Today's Business Law: Attempt to suppress can backfire" (İngilizce). The London Free Press. 27 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2020. Streisand effect' is what happens when someone tries to suppress something and the opposite occurs. The act of suppressing it raises the profile, making it much more well known than it ever would have been.
  7. Bernoff, Josh; Li, Charlene (2008). Groundswell: Winning in a World Transformed by Social Technologies (İngilizce). Harvard Business School Press. s. 7. ISBN 9781422125007. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2020.
  8. "Since When Is It Illegal To Just Mention A Trademark Online?" (İngilizce). Techdirt. 2005. 30 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2020.
  9. "Barbra Sues Over Aerial Photos" (İngilizce). The Smoking Gun. 2003. 17 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2020.
  10. "Barbra Streisand Sues to Suppress Free Speech Protection for Widely Acclaimed Website" (İngilizce). 7 Nisan 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2020.
  11. Geçici karar, sayfa 6, "Image 3850 was download six times, twice to the Internet address of counsel for plaintiff". In addition, two prints of the picture were ordered—one by Streisand's counsel and one by Streisand's neighbor." "Arşivlenmiş kopyası" (PDF) (İngilizce). 24 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2020.
  12. Rogers, Paul (2003). "Streisand's home becomes hit on Web" (İngilizce). San Jose Mercury News. 30 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2020.
  13. Streisand v. Adelman, et al., in California Superior Court; Case SC077257.
  14. Adelman, Kenneth (2007). "Barbra Streisand Sues to Suppress Free Speech Protection for Widely Acclaimed Website" (İngilizce). California Coastal Records Project. 7 Nisan 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2020.
  15. "Barbra Streisand's Lawsuit to Silence Coastal Website Dismissed" (İngilizce). Mindfully.org. 2003. 6 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2020.
  16. Burnett, Dean (2015). "Why government censorship [in no way at all] carries greater risks than benefits" (İngilizce). The Guardian. 24 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2020.
  17. Çimen, Ezgi Zeynep (2020). "Moulin Rouge Film İncelemesi: Psikolojik Tepkisellik". Psikoloji Ağı. 6 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2020.
  18. Bakırcı, Çağrı Mert (13 Eylül 2018). "İnternet Yasaları: Kendiliğinden Oluşan Satirik İnternet Örüntüleri". Evrim Ağacı. 4 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2020. İnternette bir bilgiyi ne kadar çok sansürlemeye çalışırsanız; o bilgi insanlar arasında o kadar hızlı yayılır.
  19. "Google's right to be forgotten creates Streisand effect" (İngilizce). Recombu. 3 Temmuz 2014. 8 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2020.
  20. "Exercising 'right to be forgotten' could spark 'Streisand effect'" (İngilizce). BDlive. 23 Temmuz 2014. 25 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2020.
  21. "İsim Silme". media3m.com. 14 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2021.
  22. "Wikipédia:Bulletin des administrateurs" (Fransızca). Wikipedia. 2013. 8 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2020.
  23. Geuss, Megan (2013). "Wikipedia editor allegedly forced by French intelligence to delete "classified" entry" (İngilizce). Arstechnica. 8 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2020.
  24. "Google Earth bombing for a free Tunisia" (İngilizce). Nawaat.org. 28 Mayıs 2008. 31 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2020.
  25. "Blog standard: Authoritarian governments can lock up bloggers. It is harder to outwit them" (İngilizce). The Economist. 2008. 24 Ocak 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2020. WHAT do Barbra Streisand and the Tunisian president, Zine el-Abidine Ben Ali, have in common? They both tried to block material they dislike from appearing on the internet.
  26. Sampson, Tim (19 Şubat 2014). "Greek politician who sued Wikipedia editor clearly never heard of the Streisand Effect" (İngilizce). Daily Dot. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2020.
  27. Watson, Amanda. "Pauw's new book is in the public interest" (İngilizce). The Citizen. 6 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2020.
  28. "First 20,000 'The Presidents Keepers' books sold" (İngilizce). www.enca.com. 5 Kasım 2017. 5 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2020.
  29. Hobbs, William R.; Roberts, Margaret E (2018). "How Sudden Censorship Can Increase Access to Information" (İngilizce). Cilt 112. American Political Science Review. ISSN 0003-0554. 2 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2020.
  30. "Çin yönetimi, arama motorlarının haritalarında Uygur toplama kamplarını karartıyor". EnPolitik. 29 Ağustos 2020. 1 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2020.
  31. Masnick, Mike (28 Ağustos 2020). "China's Efforts To Hide Its Muslim Concentration Camps Helped Reporters To Find Them" (İngilizce). Techdirt. 28 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2020.
  32. Power, Gabriel (28 Ağustos 2020). "China blanks out map to hide vast network of Uighur detention camps" (İngilizce). The Week UK. 28 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2020.
  33. "Blanked-Out Spots On China's Maps Helped Us Uncover Xinjiang's Camps" (İngilizce). BuzzFeed News. 27 Ağustos 2020. 31 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2020.
  34. Pan, Jennifer; Siegel, Alexandra A. (2020). "How Saudi Crackdowns Fail to Silence Online Dissent" (PDF) (İngilizce). 114 (1). American Political Science Review. ss. 109-115. ISSN 0003-0554. 30 Ocak 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2020.
  35. Pan, Jennifer ve Siegel (2020). "Replication Data for: How Saudi Crackdowns Fail to Silence Online Dissent" (İngilizce). American Political Science Review. 17 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2020.
  36. Hayes, Christal (20 Mart 2019). "Devin Nunes sued a Twitter account dedicated to a cow. Now it has more followers than he does" (İngilizce). USA Today. 21 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2020.
  37. Dirik, Hakan (21 Mart 2014). "Twitter'a yasak 'Streisand Etkisi' yarattı". Cumhuriyet Gazetesi. 4 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2020.
  38. "Twitter yasağı dünya basınında". NTV. 21 Mart 2014. 4 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2020.
  39. Koçbaş, Uğur (22 Mart 2014). "Yasak 'Streisand Etkisi' yarattı". Vatan Gazetesi. 4 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2020. Yasağı eleştiren konu başlıkları dünya gündeminde ilk 10’a yerleşti. Hatta #TurkeyBlockedTwitter (Türkiye Twitter’ı engelledi) başlığı 1 numaraya oturdu. Bu da Türkiye’deki yasağın dünyada twitter’ın 400 milyon kullanıcısı arasında çok daha yaygın bir şekilde bilinmesine sebep oldu.
  40. Gömeç, Görkem (21 Mart 2014). "Barbra Streisand, Dünya Serçe Günü ve Twitter'ın yasaklanması". Yeşilist.com. 6 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2020.
  41. Woollacott, Emma (21 Mart 2014). "Streisand Effect Takes Hold As Turkey Bans Twitter" (İngilizce). Forbes. 5 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Temmuz 2020.
  42. Saul, Heather (15 Mayıs 2014). "Turkey coal mine explosion: Protester attacked by adviser to Turkish PM Recep Tayyip Erdogan 'was relative of dead miner'" (İngilizce). İndependent. 15 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2020.
  43. "Yusuf Yerkel". Ekşi Sözlük. 2015. 8 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2020. bu başlıkta yer alan içeriklere ankara 3. sulh ceza hakimliği 2015/4662 d.iş sayılı 03/12/2015 tarihli kararı uyarınca erişimin engellenmesine karar verilmiştir.
  44. "Madenci tekmeleyen Başbakanlık Müşaviri hakkındaki kötü yorumları sildirdi, yerine yüzlercesi geldi". T24. 4 Aralık 2015. 5 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2020.
  45. Morris, Emma-Jo; Fonrouge, Gabrielle (14 Ekim 2020). "Smoking-gun email reveals how Hunter Biden introduced Ukrainian businessman to VP dad" (İngilizce). New York Post. 14 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Kasım 2020.
  46. Canikligil, Razi (16 Ekim 2020). "ABD'yi karıştıran sansür". Hürriyet. 30 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Kasım 2020.
  47. "Twitter's ban almost doubled attention for Biden story" (İngilizce). MIT Technology Review. 16 Ekim 2020. Erişim tarihi: 1 Kasım 2020.
  48. Stone, Brad (3 Mayıs 2007). "In Web Uproar, Antipiracy Code Spreads Wildly" (İngilizce). The Newyork Times. 11 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2020. The ironic thing is, because they tried to quiet it down it’s the most famous number on the Internet.
  49. Stone, Brad (3 Mayıs 2007). "In Web Uproar, Antipiracy Code Spreads Wildly" (İngilizce). The Newyork Times. 11 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2020. The number is being enshrined in some creative ways. Keith Burgon, a 24-year-old musician in Goldens Bridge, N.Y., grabbed his acoustic guitar on Tuesday and improvised a melody while soulfully singing the code. He posted the song to YouTube, where it was played more than 45,000 times.
  50. Leigh, David (12 Ekim 2019). "Guardian gagged from reporting parliament" (İngilizce). The Guardian. 5 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2020.
  51. Leigh, David (13 Ekim 2009). "Guardian seeks urgent court hearing over parliament reporting gag" (İngilizce). The Guardian. 5 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2020.
  52. Jacobson, Seth. "Twitter claims new scalp as Trafigura backs down" (İngilizce). The First Post. 28 Ağustos 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2020.
  53. Beckford, Martin; Watt, Holly (2009). "Secret Trafigura report said 'likely cause' of illness was release of toxic gas from dumped waste". The Telegraph (İngilizce). 31 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2020.
  54. Masnick, Mike (15 Kasım 2012). "Latest Company To Discover The Streisand Effect: Casey Movers" (İngilizce). Techdirt. 17 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2020.
  55. Moran, Chris (14 Kasım 2012). "Moving Company Picks The Wrong Person To Threaten To Sue Over Bad Yelp Review" (İngilizce). Consumerist. 16 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  56. "Casey Moving Company" (İngilizce). 11 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2020.
  57. Klee, Miles. "Samsung's response to a customer whose phone caught fire only made things worse" (İngilizce). Daily Dot. 11 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2020.
  58. Levy, Gabrielle (11 Aralık 2013). "S4 catches fire, Samsung tries to silence report" (İngilizce). United Press International. 24 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2020.
  59. Efecan.E (11 Kasım 2020). "Streisand Etkisi: Gizlenmeye Çalışılan Bilgi Herkesin Dikkatini Çeker". Web Tapınağı. 14 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2021.
  60. Worstall, Tim (2014). "European Taxi Drivers Rediscover Streisand Effect With Uber Protest" (İngilizce). Forbes. 14 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2021.
  61. Remillard, Mark (2014). "Uber Protests May Have Resulted In The 'Streisand Effect'" (İngilizce). Curbing Cars. 9 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2021.
  62. Siegler, Mara (4 Ağustos 2014). "Hotel fines $500 for every bad review posted online" (İngilizce). New York Post. 18 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2020.
  63. "Union Street Guest House: Hudson, NY (review)" (İngilizce). Yelp. 2013. 19 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2020.
  64. Solomon, Michael (4 Ağustos 2014). "This Hotel Fines Customers $500 For Bad Reviews (Yes, There's A Better Approach)" (İngilizce). Forbes. 19 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2020.
  65. Lee, Timothy B. (19 Şubat 2019). "Vox lawyers briefly censored YouTubers who mocked The Verge's bad PC build advice" (İngilizce). Ars Technica. 19 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2020.
  66. Megalith (15 Eylül 2018). "The Verge Ridiculed for "How We Built a $2000 Custom Gaming PC" Video" (İngilizce). [H]ard|OCP. 3 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  67. Medley, Sam (15 Şubat 2019). "The Verge issues copyright claims against multiple YouTube videos criticizing its infamous PC build video" (İngilizce). Notebookcheck. 6 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2020.
  68. Knight, Shawn (14 Şubat 2019). "Vox Media targets YouTuber that parodied The Verge's terrible PC build video" (İngilizce). TechSpot. 17 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2020.
  69. Lovejoy, Ben (21 Şubat 2020). "New Apple book hits #2 on German bestseller list following attempted ban" (İngilizce). 9to5Mac. 14 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2020.
  70. Arthur, Charles (20 Mart 2009). "The Streisand effect: Secrecy in the digital age" (İngilizce). The Guardian. 6 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2020.
  71. "The Streisand Effect: When Internet Censorship Backfires" (İngilizce). Complex. 24 Temmuz 2009. 29 Nisan 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2020.
  72. "What is The Streisand Effect" (İngilizce). The Daily Telegraph. 31 Ocak 2009. 3 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2020.
  73. Metz, Cade (7 Aralık 2008). "Brit ISPs censor Wikipedia over 'child porn' album cover" (İngilizce). The Register. 8 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2020.
  74. Moses, Asher (9 Aralık 2008). "Wikipedia added to child pornography blacklist" (İngilizce). Sydney Morning Herald. 17 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2020.
  75. "IWF backs down on Wiki censorship" (İngilizce). BBC News. 9 Aralık 2008. 11 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2020.
  76. Cacciottolo, Mario (15 Haziran 2012). "The Streisand Effect: When censorship backfires" (İngilizce). BBC News. 11 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2020.
  77. Townend, Judith (20 Mayıs 2020). "Lord Neuberger's report cuts through the superinjunction hysteria" (İngilizce). The Guardian. 22 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2020.
  78. Hill, Kashmir (30 Eylül 2009). "He-Who-Cannot-Be-Named (In The UK) Sues Twitter Over A User Naming Him" (İngilizce). Forbes. 22 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2020.
  79. Sabbagh, Dan (20 Mayıs 2011). "Twitter and the mystery footballer" (İngilizce). The Guardian. 21 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2020.
  80. Garavelli, Dani (14 Mart 2015). "Dani Garavelli: End of the road for Clarkson?" (İngilizce). The Scotsman. 25 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2020.
  81. "This celebrity injunction will probably rebound – a case of the 'Streisand effect" (İngilizce). The Guardian. 11 Nisan 2016. 14 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2020.
  82. "British papers can report Furnish's infidelity" (İngilizce). The Straits Times. 20 Nisan 2016. 23 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2020.
  83. Waterson, Jim (3 Temmuz 2019). "David Barclay loses libel case against obscure French playwright" (İngilizce). The Guardian. 4 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2020.
  84. O'Neil, Luke (27 Ağustos 2019). "NYT columnist quits Twitter after daring critic to 'call me a bedbug to my face'" (İngilizce). The Guardian. 30 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2020.
  85. Rupar, Aaron (27 Ağustos 2019). "Bret Stephens's "bedbug" meltdown, explained" (İngilizce). Vox. 4 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2020.
  86. Mathis-Lilley, Ben (27 Ağustos 2019). "A Q&A With the Man Who Called Bret Stephens a Bedbug" (İngilizce). Slate. 1 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2020.
  87. Tosun, Teslime (2012). "Milli güreşçi tecavüzden tutuklandı". Hürriyet. 25 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2020.
  88. Tosun, Teslime (2012). "Tecavüzden yargılanan milli güreşçinin cezası arttı". Hürriyet. 2 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2020.
  89. Soybaş, Fulya (2020). "Tecavüzcünün 'unutulma hakkı' olabilir mi". Hürriyet. 19 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2020.
  90. Şimşek, Berza (2020). "Cinsel saldırıdan hüküm giyen milli güreşçi Recep Çakır için 'unutulma hakkı' mümkün mü?". BBC News Türkçe. 31 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2020.
  91. "Tecavüzcünün "unutulma hakkı" olabilir mi?". Bianet. 2020. 25 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2020.
  92. Molu, Benan (2020). "İnternet'teki Geçmişinizin Geleceği: Unutulma Hakkına İlişkin Son Gelişmelerin Değerlendirilmesi". Anayasa Gündemi. 25 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2020.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.