Joe Biden

Joseph Robinette “Joe” Biden Jr. (/ˈbaɪdən/ BAY-dən; d. 20 Kasım 1942), Amerika Birleşik Devletleri'nin görevdeki 46. başkanı olan Amerikalı politikacı ve eski avukattır. Demokrat Parti'nin üyesi olan Biden, 2009-2017 arası ABD'nin 47. başkan yardımcılığı, 1973-2009 arasında ise Delaware Senatörlüğü görevlerini üstlenmiştir.

Joe Biden
Resmî portre, 2013
46. Amerika Birleşik Devletleri başkanı
Görevde
Makama geliş
20 Ocak 2021
Başkan Yardımcısı Kamala Harris
Yerine geldiği Donald Trump
47. Amerika Birleşik Devletleri
başkan yardımcısı
Görev süresi
20 Ocak 2009 - 20 Ocak 2017
Başkan Barack Obama
Yerine geldiği Dick Cheney
Yerine gelen Mike Pence
Delaware Senatörü
Görev süresi
3 Ocak 1973 - 15 Ocak 2009
Yerine geldiği J. Caleb Boggs
Yerine gelen Ted Kaufman
Senato Dış İlişkiler Komisyonu'nun
Başkanı
Görev süresi
3 Ocak 2007 - 3 Ocak 2009
Yerine geldiği Richard Lugar
Yerine gelen John Kerry
Görev süresi
6 Haziran 2001 - 3 Ocak 2003
Yerine geldiği Jesse Helms
Yerine gelen John Kerry
Görev süresi
3 Ocak 2001 - 20 Ocak 2011
Yerine geldiği Jesse Helms
Yerine gelen Jesse Helms
Uluslararası Narkotik Kontrol'ün
Grubu Başkanı
Görev süresi
3 Ocak 2007 - 3 Ocak 2009
Yerine geldiği Chuck Grassley
Yerine gelen Dianne Feinstein
Senato Yargı Komitesi'nin
Başkanı
Görev süresi
3 Ocak 1987 - 3 Ocak 1995
Yerine geldiği Strom Thurmond
Yerine gelen Orrin Hatch
Kişisel bilgiler
Doğum Joseph Robinette Biden Jr.
20 Kasım 1942 (1942-11-20)
Scranton, Pensilvanya, Birleşik Devletler
Milliyeti Amerikan
Partisi Demokrat Parti
Evlilik(ler)
Neilia Hunter
(e. 1966; ö. 1972)

Jill Jacobs (e. 1977)
Çocuk(lar)
Ebeveyn(ler) Joseph R. Biden Sr. (baba)
Catherine Eugenia Finnegan (anne)
Yaşadığı yer Washington, D.C.
Bitirdiği okul Delaware Üniversitesi (BA)
Syracuse Üniversitesi (JD)
Mesleği
  • Politikacı
  • avukat
  • yazar
Dini Katolik Kilisesi
Ödülleri Başkanlık Özgürlük Madalyası
İmzası
Resmî site joebiden.com

Scranton, Pensilvanya'da doğup New Castle County, Delaware'de büyüyen Biden, 1968'de Syracuse Üniversitesinden hukuk diplomasını almadan önce Delaware Üniversitesinde okumuştu. 1970'te New Castle County Meclis Üyesi seçildi. 1972'de Delaware'den Senatoya seçildiğinde, Amerikan tarihinin en genç altıncı senatörü oldu. 1991'deki Körfez Savaşı'na politik düzlemde karşı çıktı, ancak Doğu Avrupa'daki ülkelerin NATO'ya yakınlaşmasını ve Yugoslav Savaşları'na yapılan askerî müdahaleyi destekledi. 2002'de Irak Savaşı'na onay veren kararıda destekledi, ancak 2007'de bölge üzerindeki Amerikan birliklerinin sayısının artırılması kararına karşı geldi. 1987-1995 arasında uyuşturucu, artan suç, ve sivil özgürlük problemleriyle ilgilenen Senato Yargı Komitesinin başkanlığını yaptı; Şiddetli Suç Kontrolü ve Yasa Uygulama Yasası ile Kadına Yönelik Şiddet Yasasını yürürlüğe geçirme çabasında önemli bir isim oldu. Yüksek Mahkeme'de, Robert Bork ve Clarence Thomas'ın tartışmalı duruşması gibi toplam altı çekişmeli duruşmayı denetledi.

Toplam altı defa Senato'ya seçilen Biden, 2008 başkanlık seçimlerini kazanan Barack Obama'nın başkan yardımcısı olarak görev yapmak üzere Senato'dan "kıdemli senatör" olarak istifa etti. Başkan yardımcılığı görevinde Biden, Büyük Durgunluğa karşı koymak için 2009'da altyapı harcamalarını denetledi. Kongre'deki Cumhuriyetçilerle yaptığı müzakereler, bir vergilendirme çıkmazını çözen 2010 Vergi Yardımı Yasası, borç tavanı krizini çözen 2011 Bütçe Kontrol Yasası ve yaklaşmakta olan finansal uçurumu ele alan 2012 Amerikan Vergi Mükellefi Yardım Yasası gibi birçok çözüm odaklı yasanın geçmesine yardımcı oldu. Birleşik Devletler–Rusya Yeni Başlangıç antlaşmasını kabul etme çabasında önemli bir isim oldu. Libya'ya yapılacak olan askerî müdahaleyi destekledi ve 2011'de Irak'taki Amerikan birliklerinin geri çekilmesiyle yeni Irak politikasının hazırlanması için çaba gösterdi. Ocak 2017'de ise Obama tarafından Biden'e Başkanlık Özgürlük Madalyası verildi.

Erken yaşamı (1942-1965)
Ayrıca bakınız: Joe Biden'ın ailesi
10 yaşındayken Joseph
Archmere Akademisinde eğitim görürken Joseph

Joseph Robinette Biden Jr., 20 Kasım 1942'de Catherine Eugenia “Jean” Biden (née Finnegan; 1917-2010) ve Joseph Robinette Biden Sr. (1915-2002) çiftinin oğlu olarak Scranton, Pensilvanya'daki St. Mary's Hastanesinde[1]:5 dünyaya geldi.[2][3] Bir kız ve iki erkek kardeşe sahip olan Biden, ailenin en büyük çocuğuydu.[1]:9 Annesi Jean, İrlanda kökenli bir Katolikti ve kökleri Louth Kontluğu[4] ve Londonderry Kontluğu'na kadar uzanıyordu.[1]:8[5] Babası Joseph Biden Sr.'nin ebeveynleri Mary Elizabeth (née Robinette) ve Joseph H. Biden idi; Joseph H., Baltimore, Maryland doğumlu bir petrol işletmecisiydi ve İngiliz, Fransız, ve İrlandalı köklere sahipti.[1]:8[6]

Babası başlangıçta zengin bir işletmeciydi, fakat Biden'in bebek olduğu dönemlerde ailecek finansal problem çektiler. Birkaç yıl boyunca Biden, anne tarafından büyükebeveynleri ile birlikte yaşadı.[7] 1950'lerde Scranton şehri, ekonomik olarak negetif büyüme yaşadı, bu nedenle Biden'in babası istikrarlı bir iş bulamadı.[8] 1953'ten sonra aile, Claymont, Delaware'de bir apartman dairesi kiraladı ve birkaç yıl orada yaşadılar. Sonra Wilmington, Delaware'de başka bir eve taşındılar.[7] Daha sonra Joe Biden Sr., başarılı olacağı bir ikinci el araba satıcılığı işine başladı ve aile, orta sınıf bir yaşam tarzı sürdürerek devam etti.[7][8][9]

Claymont'taki Archmere Akademisinin[1]:27, 32 futbol takımında oynayan Biden, oyun kurucu özelliğiyle göze çaptı;[7][10] ayrıca orada beyzbol da oynadı.[7] Yoksul fakat doğal bir liderdi ve ilk ve son sınıfta başkandı.[1]:40-41[11]:99 1961'de ise mezun oldu.[1]:40-41 Newark'taki Delaware Üniversitesinde de kısa bir süre Amerikan futbolu oynamaya devam etti.[12][13] 1965'te tarih ve politika bilimi alanlarında çift anadal, dilbilimi alanında ise yandal lisansı derecesini aldı.[11]:98[14] Ortalaması C idi ve 688 öğrencili okulunun 506'ıncısı oldu.[15][16] Yirmili yaşlarından itibaren gittikçe büyüyen bir kekemeliğe sahip olan Biden,[17] aynanın önünde şiir okuyarak bunu azalttığını,[11]:99[18] ancak 2020 Demokrat Parti başkanlık tartışmalarındaki performansını etkilediği söyledi.[19] Ayrıca Biden, "ailemde yeterince alkolik var" diyerek alkol kullanmadığını da birçok kez dile getiridi.[7][20]

Hukuk fakültesi ve erken politika kariyeri (1966-1972)
1965'de, Delaware Üniversitesinde eğitim görürken Joseph

1968'de Syracuse Üniversitesinin Hukuk Fakültesinden, 85 öğrencili bölümün 76'ıncısı[15] olarak hukuk derecesi aldı.[16] 1969'da Delaware barosuna kabul edildi.[21] Okuldayken öğrenci taslak ertelemelerini aldı[22] ve sahip olduğu astım hastalığı nedeniyle vermek istediği askerlik hizmetine "şu an için uygun değil" denilerek kabul edilmedi.[22][23]

1968'de Biden, yerel Cumhuriyetçi William Prickett'in başkanlık ettiği bir Wilmington hukuk bürosunda katiplik yaptı ve daha sonra ise Biden, "kendimi bir Cumhuriyetçi olarak düşündüm" dedi.[24][25] Görevdeki Demokrat Delaware valisi Charles L. Terry'nin muhafazakâr, ırkçı politikasınıdan hoşlanmadı[24] ve 1968'de Terry'yi mağlup eden daha liberal bir Cumhuriyetçi Russell W. Peterson'u destekledi.[24] Zamanla Biden, yerel Cumhuriyetçiler tarafından topluluğa alındı, ancak Cumhuriyetçi başkan adayı Richard Nixon'u pek sevmediğinden ileriki zamanlarda bağımsız olmayı tercih etti.[24]

1969'ya gelindiğinde ise Biden, önce kamuda, sonra ise onu Demokratik Forum'a alacak aktif bir Demokratın başkanlık ettiği,[24][26] partiyi yeniden biçimlendirmeye ve canlandırmaya çalışan bir grup içinde avukatlık yaptı.[1]:86[24] Daha sonra başka bir avukatla birleşip bir hukuk bürosu kurdular.[26] Ancak şirketler hukuku hiç şikâyet vermedi ve ceza hukuku iyi para getirmedi.[7] Gelirlerini mülkleri yöneterek sağladı.[27] Aynı yılın ilerleyen zamanlarında Biden, çoğunlukla Cumhuriyetçilerin yaşadığı New Castle County, Delaware banliyölerinde toplu konutlara destek içeren liberal bir ilçe meclisi koltuğuna seçildi.[1]:59[26][26][28] Yasa hâlâ uygulanırken, 1972'ye kadar konseyde görev yaptı.[21][29] Wilmington'un şehir planını bozabilecek otoyol projelerine de karşı çıktı.[1]:62

Senato kampanyası
1973'te, Senato'ya girdiği zamanlarda Joseph

Delaware'den çıkan bir B.D. Senatörü olmak isteyen Biden, görevdeki Cumhuriyetçi rakibi J. Caleb Boggs'u 1972'deki seçimlerde mağlup etti.[26] Boggs'a karşı meydan okuma ruhuna sahip tek Demokrat Joe Biden idi;[7] kaliteli bir kampanya yapmak için neredeyse hiç parası yoktu. Delaware'nin küçük boyutu ve küçük nüfusu sayesinde seçmenlerle yüz yüze görüştü ve kampanya broşürlerini elden dağıttı.[27][30] Aynı zamanda AFL-CIO'dan Demokrat anketör Patrick Caddell'den de biraz yardım aldı.[26] Daha çok halkın memnuniyetsizliğine odaklanmış Biden'ın[26][30] temel kampanya konuları 'Vietnam'dan çekilme', 'çevre', 'sivil haklar', 'toplu taşıma', 'adil vergilendirme' ve 'sağlık hizmetleri' idi.[26] Seçimlerden birkaç ay önce Biden, Boggs'u neredeyse 30/100 puan geride bıraktı;[9] seçim sonuçlarında, Biden'ın seçmenlerin duygularıyla bağlantı kurma becerisi işe yaradı ve oyların %50,5'ini kazandı.[30]

Senato kariyeri (1973-2009)

Biden 5 Ocak 1973'te, eşinin ve çocuklarının geçirdiği trafik kazası nedeniyle Wilmington Tıp Merkezi'ndeydi ve Senato sekreteri Francis R. Valeo tarafından orada yemin ettirildi;[1]:93, 98[31] artık 30 yaşında, B.D. tarihindeki en genç altıncı senatör olmuştu.[1]:93, 98[31][32][33]

Erken Senato faaliyetleri
Joseph, Başkan Jimmy Carter ile görüşürken

Senato'daki ilk yıllarında Biden, tüketicinin ve çevrenin korunması gibi konulara odaklandı.[34] Time dergisinin 1974 sayılı Geleceğin 200 Yüzü dergisinde ismi geçenlerden biri oldu.[34] Aynı yıl yaptığı bir röportajda, sivil haklar ve özgürlükler, yaşlı vatandaşların endişeleri, ve sağlık hizmetleri konusunda liberal olduğunu, ancak kürtaj ve askerlik hizmeti gibi diğer konularda muhafazakâr olduğunu belirtti.[35]

1981'de Biden, Senato Yargı Komitesinin en üst düzey azınlık üyesi oldu. 1984'te Kapsamlı Suç Kontrol Yasası'nın geçişini başarılı bir şekilde sağlamak için kat müdürü oldu; ancak zamanla, yasa içindeki 'suçla mücadele' hükümleri tartışma yarattı ve 2019'da Biden, tasarıyı geçirmedeki rolünü "büyük bir hata" olarak nitelendirdi.[36][37] Bu, o zamana kadarki en önemli yasama başarısıydı ve sevenleri, yasanın içinde bulunan bazı kötü hükûmleri değiştirdiği için Biden'ı övdü.[38] Aynı yıl Demokratlar için yaptığı hem azarlayan hem de cesaretlendiren konuşamalarıyla da dikkat çekti.[39]:216 1993'te Biden, eşcinselliğin askerî yaşamla bağdaşmaz kabul eden ve böylece eşcinsellerin orduda görev yapmasını yasaklayan bir hükme evet oyu verdi.[40][41][42] 1996'da ise federal hükûmetin eşcinsel evlilikleri tanımasını yasaklayan Evliliği Savunma Yasası'na da evet oyu verdi; böylece bu tür evliliklerdeki bireylerin federal yasalar altında eşit korumaya sahip olması yasaklandı (eyaletlerin de aynısını yapmasına izin verdi).[43] 2015'te, eşcinsel evliliklerini yasallaştırmak için Kongreye sunulan Obergefell v. Hodges yasasının, anayasaya aykırı olduğunu kabul etti.[44]

Başkan Ronald Reagan ile Joseph tokalaşırken

Biden, Senato'da geçirdiği ilk on yıl boyunca silahlanma kontrolü üzerinde durdu.[45][46] 1979'da Sovyet başbakanı Leonid Brejnev ve Başkan Jimmy Carter'in imzaladığı SALT II Antlaşmasını Kongre'nin onaylamamasının ardından Biden, antlaşma üzerindeki Amerikan şüphelerini gidermek için Sovyet Dışişleri Bakanı Andrei Gromyko ile bir araya geldi ve Senato Dış İlişkiler Komitesi'nin itirazlarını ele alan değişiklikleri güvence altına aldı.[47] Stratejik Savunma Girişimi'ne daha olumlu bakan Reagan yönetimi, SALT I Anltaşmasını gevşetmek istediğinde Biden, bu karara karşı çıkarak antlaşmaya sıkı sıkıya bağlı kalmaları gerektiğini savundu.[45] Ayrıca Biden, Reagan yönetiminin devam eden apartheid politikasına rağmen Güney Afrika'ya verdiği destekten ötürü Dışişleri Bakanı George Shultz'u övdü ve savundu; bu yaklaşımından dolayı kamuoyunda olumlu bir imaj yarattı.[24]

1988 başkanlık kampanyası
1987'de Biden

9 Haziran 1987'de Joe Biden, 1988 Demokrat başkan aday adayı olacağını kamuoyuna duyurdu.[48] Ilımlı imajı, konuşma yeteneği, Robert Bork Duruşması'nda Senato Yargı Komitesinin başkanı olması ve bu görevi sayesinde profilinin yüksek gözükmesi Biden'ı, güçlü bir aday yaptı ve seçilmesini sağladı; John F. Kennedy'den sonra başkan seçilen en genç ikinci kişi olacaktı.[11]:83[24][49] 1987'nin ilk çeyreğinde diğer adaylardan daha fazla ilgi gördü.[11]:83[49] Ancak Ağustos'a gelindiğinde kampanyasının vermek istediği mesaj, eleman rekabeti nedeniyle karıştırıldı[11]:108-109 ve Eylül'de, İngiliz İşçi Partisi lideri Neil Kinnock'un bir söyleşideki sözlerini çalmakla suçlandı.[50] Kinnock'un konuşmasının bir kısmı şuydu:

Neden bin nesil sonra üniversiteye gidebilen ilk Kinnock ben oldum? [sonra izliyiciler arasındaki eşini göstererek] Neden Glenys, ailesi içinde bin nesil sonra üniversiteye gidebilen ilk kadın oldu? Tüm seleflerimiz kalın olduğu için miydi?

Biden'ın konuşmasının bir kısmı ise şuydu:

Buraya gelirken düşünmeye başladım, neden Joe Biden [yani o] ailesinde üniversiteye giden ilk kişiydi? [sonra izleyiciler arasında karısını göstererek] Neden orada, seyircilerin arasında oturan karım ailesinde üniversiteye giden ilk kişi? Babalarımızın ve annelerimizin zekâsı yüksek olmadığı için mi? Diğerlerinden daha akıllı olduğum için mi bin nesildir üniversite ve yüksek lisans derecesi alan ilk Biden benim?

Önceki vesilelerle formülasyonu Kinnock'a vermiş Biden,[51][52] Ağustos sonlarında iki defa bu formülasyonu yapmamıştı.[39]:230-232[52] Aynı yılın başlarında Biden, hem Robert F. Kennedy'nin 1967'de yaptığı bir konuşmadan bir pasaj söz hem de John F. Kennedy'nin açılış konuşmasından kısa bir cümle kullanmıştı; iki yıl önce Hubert Humphrey'in 1976'lı konuşmasından bir pasaj söz almakla suçlandı.[53] Biden, genellikle politikacıların birbirlerinden söz ödünç almalarının normal olduğunu, ve rakiplerinden biri olan Jesse Jackson'ın da, Humphrey aracılığıyla kendi konuşmalarının aynısını kullandığını iddia etti.[9][54]

Aradan bir süre geçtikten sonra, Biden'ın hukuk fakültesindeki öğrencilik zamanlarından kalma bir olay ortaya çıktı.[54] İlk yıllarda neredeyse birkaç defa alıntı yaptığı Fordham Law Review makalesini baz alan bir tez sundu ve "ağır yasal nesir parçaları" sonucunu çıkardı;[54] alıntı yapmanın doğru kurallarını anlamadığını söyleyen Biden'ın kursu tekrar edip yüksek notlarla geçmesi gerekiyordu.[54][55] Daha sonradan Biden'ın talebi üzerine Delaware Yüksek Mahkemesinin Mesleki Sorumluluk Kurulu olayı incelemiş ve Biden'ın hiçbir kuralı ihlal etmediği sonucuna varmıştır.[56] Ayrıca Biden'ın geçmişi hakkında rakipleri tarafından yanlış veya abartılı iddialar ortaya atıldı: 'üniversitede üç derece kazandığı',[57] 'tam burslu hukuk fakültesine gittiği',[58] 'sınıfının en üst yarısında mezun olduğu'[57] ve 'sivil haklar hareketinde yürüdüğü' gibi.[59] Bu yarışla ilgili sınırlı sayıdaki diğer haberler bu açıklamaları güçlendirdi[60] ve 23 Eylül 1987'de Biden, geçmişi ile ilgili ortaya atılan iddiaların abartılı gölgesi nedeniyle adaylığının "aşıldığını" söyleyerek yarıştan çekildi.[61]

Senato Yargı Komitesi
Joseph, 1994'te Şiddetli Suç Kontrol ve Yasa Uygulama Yasası'nın imzalanmasında konuşurken

Biden, 1987-95 arasında başkanlığını yaptığı Senato Yargı Komitesi'nin bir üyesiydi; 1981-87 ve 1995-97 arasında ise 'azınlık üye' statüsündeydi.

Senato Yargı Komitesi'nin başkanı olduğu dönem Biden, zamanının en çekişmeli iki Yüksek Mahkeme onay oturumunu yönetti.[9] Robert Bork 1988'de aday gösterildiğinde Biden, Bork adaylığı konusundaki varsayımsal onayını—bir önceki yıl bir röportajda vergiği gibi—tersine çevirdi. Muhafazakârlar, Biden'ın bu tercihine öfkelendi,[62] ancak duruşmalara yakın bir tarihte sergilediği adaletsel, mizahî ve cesur yaklaşımıyla da övüldü.[62][63] Entetektüel açıdan daha az dürüst olduğunu düşündüğü için bazı Bork muhaliflerine ait argümanları reddeden Biden, Bork'a olan itirazları ve iddaları BD Anayasasının metninde açıkça belirtilenlerin ötesinde özgürlük ve mahremiyet hakları sağladığı görüşü arasındaki çatışma bağlamını sabitledi.[63] Bork'un adaylığı 9-5 oyla önce komitede,[63] sonra 58-42 oyla Senato'da reddedildi.[64]

Biden'ın anayasal konularla ilgili soruları, bazen Thomas'ın kafasını karıştıracak kadar karmaşıktı;[65] hatta duruşmadan sonra Thomas kitabına, Biden'ın sorularının "fasulye tanelerine" benzediğini yazdı.[66] Komite duruşması kapandıktan sonra Oklahoma Üniversitesi hukuk fakültesi profesörü olan Anita Hill'in, Thomas ile birlikte çalıştığı dönemlerde onu cinsel yorumlar yapmakla suçladığı ortaya çıktı.[67][68] Biden bu suçlamalardan bazılarını önceden de duymuştu ama yalnızca komiteyle paylaşmıştı, çünkü Hill o aralar ifade vermeye isteksizdi.[9] Belli bir zaman sonra Hill'in de tanıklık ettiği komite duruşması yeniden açıldı; Biden, benzer suçlamalarda bulunan başka bir kadının, taciz olayı için orada bulunan uzman psikologların ve diğer tanıkların ifade vermesine—Thomas'ın mahremiyetini ve duruşmaların nezaketini korumak istediğini söyleyerek—izin vermedi.[65][69][69]

Senato Dış İlişkiler Komitesi
Aralık 1997'de Senatör Biden, Başkan Clinton ve diğer yetkililere Bosna'da.

Biden, uzun zamandır Senato Dış İlişkiler Komitesi'nin bir üyesiydi. 1997'de "en önemli azınlık üye" oldu ve Haziran 2001'den 2003'e, ve 2007'den 2009'a kadar başkanlık yaptı.[70] Pozisyonu genellikle liberal enternasyonalizmdi.[45][71] Cumhuriyetçilerle birçok kere etkili işbirliği yaptı ve yeri geldiğinde kendi partisinin fikirlerine ve unsurlarına karşı çıktı.[70][71] Biden ayrıca Senato'daki NATO Gözlemci Grubu'nun eşbaşkanıydı.[72] Bu süre zarfında Biden, toplamda 60 ülke ve en az 150 uluslararası organizasyon lideriyle görüştü.[73] Zaman zaman Komite'nin Avrupa'da bulunan Alt Komitesinede başkanlık etti.[45] Biden, 1991'deki Körfez Savaşı'nın onayına karşı oy kullanan 45 Demokrat Senatörden biri oldu;[71] aynı dönem Irak karşıtı koalisyonun neredeyse tüm yükünü ABD'nin taşıdığını söyledi.[74]

Bağdat'ta Başbakan İyad Allavi ile yaptığı görüşmenin ardından basına seslenen Biden (2004)
Ekim 2001'de Colin Powell ve Jesse Helms ile birlikte olan Biden

1991'de Biden, Hırvat Bağımsızlık Savaşı sırasında Sırpların savaş hukukunu süistimal kullandığını öğrendi ve Yugoslav Savaşları ile yakından ilgilenmeye başladı.[45] Bosna Savaşı'nın patlak verdiği dönemde Biden, Bosna'ya yapılmış silah ambargosunu kaldırmak, Bosnalı Müslümanları savaşa karşı eğitmek, NATO'nun hava gücüyle Bosnalılara destek vermek ve savaş suçlarını soruşturmak için "kaldır ve vur" politikasının ilk savunucularından biri oldu.[45][70] Bu kararın tüm Balkanları etkileyeceğinden korkan George H. W. Bush ve Clinton yönetimi ise bu politikayı uygulama konusunda isteksizdi.[45][71] Nisan 1993'te Biden, Balkanlar'da bir hafta geçirdi ve Sırp lider Slobodan Milošević ile üç saat sürecek stresli bir toplantı yaptı.[75] Bir söyleşide Biden, Milošević'e, "Bence sen *lanet bir savaş suçlusun ve bu suç ile yargılanmalısın" dediğini söyledi.[75] Boşnakları silahlandırma amacıyla Biden, Bush yönetimine 1992'de öneri gönderdi, ancak 1994'te gelen ve daha yumuşak bir duruş sergileyen Clinton yönetimi, ertesi yıl Bob Dole ve Joe Lieberman'ın temsil ettiği daha güçlü bir öneri imzalamadan hemen önce Biden'ın önerisi reddetti.[75] O sözleşme, NATO tarafından başarıya ulaşan bir barış koruma çabasına yol açtı.[45] 1990'ların ortalarında Biden, Balkanlar politikasını değiştirmedeki rolünü dış politikayla ilgili "kamusal yaşamdaki en gurur verici an" olarak nitelendirdi.[71]

1998'de Congressional Quarterly Biden'ı, NATO'nun genişletilmesinde, dışişleri kurumlarının düzene sokulmasınsa, dinî zulüm edenlerin yargılanmasında, tasarıların başarılı bir şekilde geçirilmesine ve diğer birçok dış-politika probleminde başarılı bir başrollük üstlendiği için "On İki Fark Yaratan On İki" den biri seçti.[76] Kosova Savaşı sırasında Biden, 1999'da NATO'nun Yugoslavya Federal Cumhuriyeti'ni hedef alarak yaptığı hava bombardıman saldırılarını destekledi.[45] John McCain'le birlikte McCain-Biden Kosova Kararı önerisinin temsilciliğini yaptı ve Başkan Clinton'ı, hem Yugoslavların Kosova'daki etnik Arnavutlara yönelik saldırgan tavırları hem de Milošević'e bir ders verme nedeniyle kara birlikleri de dahil olmak üzere gerekli tüm askerî gücü kullanmaya çağırdı.[71][77]

ABD Başkanlığı (2021-günümüz)
Joe Biden, Amerika Birleşik Devletleri'nin 46. Başkanı olarak yemin ederken.

Biden, 20 Ocak 2021'de 78 yaşında iken Amerika Birleşik Devletleri'nin 46. başkanı olarak göreve başlamıştır.[78] Görevi üstlenen en yaşlı başkan,[79] John F. Kennedy'den sonraki ilk katolik ve Delawareli başkan olmuştur.

Başkan olarak ilk iki gününde, Biden 17 idari emir imzaladı, Üçüncü gününde, Paris İklim Anlaşması'na yeniden katılma, Meksika sınırındaki ulusal olağanüstü halin sona ermesi, hükümeti Dünya Sağlık Örgütü'ne yeniden katılma kararlarını[80] ayrıca Çevreci ve Kızılderili aktivistler ve gruplar tarafından ağır eleştirilere maruz kalan Keystone XL boru hattının inşaat izinlerini iptal eden bir idari emir çıkardı.[81]

Kişisel ve aile yaşamı

İlk evliliği

27 Ağustos 1966'da Biden, Syracuse Üniversitesi öğrencisi Neilia Hunter (28 Temmuz 1942 - 18 Aralık 1972) ile tanıştı ve bir süre sonra evlendi. Neilia Hunter'in ailesi, kızlarının bir Roma Katoliği ile evlenmesine başta karşı çıktı, ancak sonrasında razı oldular ve Skaneateles, New York'da bir Katolik Kilisesi töreni eşliğinde evlendiler. Daha sonra çiftin Joseph R. “Beau” Biden, III (3 Şubat 1969 - 30 Mayıs 2015), Robert Hunter Biden (d. 1970), ve Naomi Christina “Amy” Biden (8 Kasım 1971 - 18 Aralık 1972) isimlerinde üç çocukları oldu.[14]

18 Aralık 1972'de, eşi Neilia ve bir yaşındaki kızları Amy Hockessin, Delaware'de bir trafik kazasında öldü.[14] Oğulları Beau'nun bacak, Hunter'in ise kafa kemiğinde çatlaklıklar meydana geldi,[1]:93, 98 ancak doktorlar tamamen iyileşebileceklerini söylediler,[1]:96 ve öyle de oldu. Biden, onlara bakmak için bir ara istifa etmeyi düşündü,[9] ancak Senato Parti Lideri Mike Mansfield, bunu yapmaması için Biden'i ikna etti.[82] Biden, oğullarını her gün görmek için Delaware ile Washington, D.C. arasında—90 dakika—trenle gidip geliyordu.[83] Senato'da geçirdiği 36 yıl boyunca böyle yaptı ve zamanla bunu bir alışkanlık haline getirdi.[9] Yaşanan bu kaza Biden'ı öfke ile doldurmuştu;[84] sonra ajandasına "Tanrı'nın kendisine korkunç bir oyun oynadığını" ve "odaklanmakta güçlük çektiğini" yazdı.[85][86]

Beau Biden, önce Irak Savaşı'nda görev yapan bir 'Ordu Yargıçı Avukatı' oldu, sonra Delaware Başsavcısı oldu;[87] 2015'te ise beyin kanserinden öldü.[88][89] Günümüzde çiftin yaşıyan tek çocukları Hunter Biden ise Washington D.C.'de çalışan avukat ve bir lobicidir.[90]

İkinci evliliği
Joseph ve Jill Biden çifti

1975'te Biden, gelecekte ikinci eşi olacak olan eğitimci Jill Tracy Jacobs'u, erkek kardeşinin aracılığıyla tanıdı.[91] Bir söyleşide Biden, Jill'in hayatına girmesinin, ölmüş eski eşinin ve kızının, yaralanmış iki oğlunun üzüntüsünü bir nebze dindirdiğini söyledi.[92] 17 Haziran 1977'de New York'taki Birleşmiş Milletler şapelinde evlendiler.[93][94] Roma Katolik olan çift, evliliklerinin ardından Greenville, Delaware'deki St. Joseph's Ayinine katıldı.[95] İleriki zamanlarda Ashley Blazer (d. 1981)[14] isminde, gelecekte sosyal hizmet uzmanı olacak olan bir kızları oldu.[96]

Geçirdiği ameliyatlar

Şubat 1988'de Biden, giderek şiddetlenen boyun ağrısı[dn 1] şikâyeti nedeniyle ambulansla Walter Reed Ordu Tıp Merkezi'ne kaldırıldı; ilk cerrahi operasyonunu (ameliyat) burada geçirdi.[97][98] Bu ameliyattan çıkıp iyileşme sürecine geçtikten bir süre ciddi bir komplikasyon olan pulmoner embolini yaşadı.[98] Aynı yılın Mayıs ayında, yarım kalmış anevrizma ameliyatına tekrar girdikten sonra Biden, politikadan yaklaşık yedi ay[99] uzak kalmak zorunda kaldı.[98][100]

Yazarlık çalışmaları

Kaynaklar
Notlar
  1. Biyolojik açıklamasıyla: Omurilikte, içeri sızan bir intrakraniyal berry anevrizması.
Alıntılar
  1. Witcover, Jules (2010). Joe Biden: A Life of Trial and Redemption (İngilizce). New York, NY: William Morrow. ISBN 978-0-06-179198-7.
  2. Chase, Randall (9 Ocak 2010). "Vice President Biden's mother, Jean, dies at 92". WITN-TV. Associated Press.
  3. "Joseph Biden Sr., 86, father of the senator". The Baltimore Sun. 3 Eylül 2002. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  4. Smolenyak, Megan (2 Temmuz 2012). "Joe Biden's Irish Roots". Huffington Post. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  5. "Number two Biden has a history over Irish debate". The Belfast Telegraph. 9 Kasım 2008. Erişim tarihi: 22 Ocak 2008.
  6. Smolenyak, Megan (Nisan-Mayıs 2013). "Joey From Scranton—Vice President Biden's Irish Roots". Irish America. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  7. Broder, John M. (23 Ekim 2008). "Father's Tough Life an Inspiration for Biden". The New York Times. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  8. Rubinkam, Michael (27 Ağustos 2008). "Biden's Scranton childhood left lasting impression". Fox News. Associated Press. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  9. Almanac of American Politics 2008, p. 364.
  10. Frank, Martin (28 Eylül 2008). "Biden was the stuttering kid who wanted the ball". The News Journal. s. D.1. 1 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  11. Taylor, Paul (1990). See How They Run: Electing the President in an Age of Mediaocracy. Alfred A. Knopf. ISBN 0-394-57059-6.
  12. Biden, Promises to Keep, pp. 27, 32-33.
  13. https://web.archive.org/web/20121221225751/http://firstread.nbcnews.com/_news/2012/10/16/14489712-fact-check-bidens-too-tall-football-tale
  14. "A timeline of U.S. Sen. Joe Biden's life and career". San Francisco Chronicle. Associated Press. 23 Ağustos 2008. 25 Eylül 2008 tarihinde orjinalinden arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020
  15. Dickenson, James R. (22 Eylül 1987). "Biden academic claims 'inaccurate'". Washington Post. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  16. Margolis, Jon (22 Eylül 1987). "Biden admits errors in school claims". Chicago Tribune. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  17. Biden, Joseph R., Jr. (9 Temmuz 2009). "Letter to National Stuttering Association chairman" (PDF). National Stuttering Association. 28 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  18. "Joe Biden's childhood struggle with a stutter: How he overcame it and how it shaped him". Los Angeles Times. 16 Eylül 2019. 16 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  19. Hendrickson, John (Ocak-Şubat 2020). "What Joe Biden Can't Bring Himself to Say". The Atlantic. 21 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  20. Leibovich, Mark (16 Eylül 2008). "Riding the Rails With Amtrak Joe". The New York Times. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  21. "Biden, Joseph Robinette, Jr.". Biographical Directory of the United States Congress. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  22. Chase, Randall (6 Kasım 2020). "Biden got 5 draft deferments during Nam, as did Cheney". Newsday. Associated Press.
  23. Romano, Lois (9 Haziran 1987). "Joe Biden & the Politics of Belief". The Washington Post.
  24. Leubsdorf, Carl P. (6 Eylül 1987). "Biden Keeps Sights Set On White House". The Dallas Morning News. Reprinted in "Lifelong ambition led Joe Biden to Senate, White House aspirations". The Dallas Morning News. 23 Ağustos 2008. 19 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  25. Barrett, Laurence I. (22 Haziran 1987). "Campaign Portrait, Joe Biden: Orator for the Next Generation". Time.
  26. Current Biography Yearbook 1987, p. 43.
  27. Palmer, Nancy Doyle (1 Şubat 2009). "Joe Biden: 'Everyone Calls Me Joe'". Washingtonian. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  28. Harriman, Jane (31 Aralık 1969). "Joe Biden: Hope for Democratic Party in '72?". Newspapers.com. The News Journal. s. 3. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  29. "2008 Presidential Candidates: Joe Biden". The Washington Post. 22 Ekim 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  30. Naylor, Brian (8 Ekim 2007). "Biden's Road to Senate Took Tragic Turn". National Public Radio. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  31. "Oath Solemn". Spokane Daily Chronicle (İngilizce). Associated Press. 6 Ocak 1973. s. 11.
  32. "Youngest Senator" (İngilizce). United States Senate. 26 Aralık 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  33. Byrd, Robert and Wolff, Wendy Senate, 1789-1989: Historical Statistics, 1789-1992, Volume 4, p. 285 (Government Printing Office 1993) Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  34. "200 Faces for the Future". Time (İngilizce). 15 Temmuz 1974. 13 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  35. Kelley, Kitty (1 Haziran 1974). "Death and the All-American Boy". The Washingtonian (İngilizce). Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  36. Herndon, Astead W. (21 Ocak 2019). "Biden Expresses Regret for Support of Crime Legislation in the 1990s". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  37. "Biden in 2020? Allies Say He Sees Himself as Democrats' Best Hope", By Jonathan Martin and Alexander Burns. New York Times. January 6, 2019
  38. Current Biography Yearbook (1987), s. 44 (İngilizce).
  39. Germond, Jack; Witcover, Jules (1989). Whose Broad Stripes and Bright Stars? The Trivial Pursuit of the Presidency 1988 (İngilizce). Warner Books. ISBN 0-446-51424-1.
  40. "govinfo". govinfo.gov (İngilizce). 6 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2019.
  41. Epstein, Reid J.; Lerer, Lisa (20 Eylül 2019). "Joe Biden Has Tense Exchange Over L.G.B.T.Q. Record". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020.
  42. A. Del, Jose. "Sanders attacks Biden's record on gay rights and women's issues". Washington Post (İngilizce). 8 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  43. "U.S. Senate: U.S. Senate Roll Call Votes 104th Congress—2nd Session". senate.gov (İngilizce). 11 Nisan 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2019.
  44. de Vogue, Ariane; Diamond, Jeremy. "Supreme Court rules states must allow same-sex marriage". CNN (İngilizce). 27 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2020.
  45. Gordon, Michael R. (24 Ağustos 2008). "In Biden, Obama chooses a foreign policy adherent of diplomacy before force" (İngilizce). The New York Times. Erişim tarihi: 7 Kasım 2020
  46. Current Biography Yearbook 1987, p. 45.
  47. Salacuse, Jeswald W. (2005). Leading Leaders: How to Manage Smart, Talented, Rich and Powerful People (İngilizce). American Management Association. s. 144. ISBN 0-8144-0855-9.
  48. Dionne Jr., E. J. (10 Haziran 1987). "Biden Joins Campaign for the Presidency". The New York Times (İngilizce).
  49. Toner, Robin (31 Ağustos 1987). "Biden, Once the Field's Hot Democrat, Is Being Overtaken by Cooler Rivals". The New York Times (İngilizce).
  50. Dowd, Maureen (12 Eylül 1987). "Biden's Debate Finale: An Echo From Abroad". The New York Times (İngilizce).
  51. Randolph, Eleanor (13 Eylül 1987). "Plagiarism Suggestion Angers Biden's Aides". The Washington Post (İngilizce). s. A6.
  52. Risen, James; Shogan, Robert (16 Eylül 1987). "Differing Versions Cited on Source of Passages: Biden Facing New Flap Over Speeches". Los Angeles Times (İngilizce).
  53. Dowd, Maureen (16 Eylül 1987). "Biden Is Facing Growing Debate On His Speeches". The New York Times (İngilizce).
  54. Dionne, E. J., Jr. (18 Eylül 1987). "Biden Admits Plagiarism in School But Says It Was Not 'Malevolent'". The New York Times.
  55. May, Lee (18 Eylül 1987). "Biden Admits Plagiarism in Writing Law School Brief". Los Angeles Times (İngilizce).
  56. "Professional Board Clears Biden In Two Allegations of Plagiarism". The New York Times (İngilizce). Associated Press. 29 Mayıs 1989.
  57. Dionne, E. J., Jr. (22 Eylül 1987). "Biden Admits Errors and Criticizes Latest Report". The New York Times (İngilizce).
  58. "1988 Road to the White House with Sen. Biden" (İngilizce). C-SPAN via YouTube. 23 Ağustos 2008. 14 Kasım 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2020.
  59. Flegenheimer, Matt (3 Haziran 2019). "Biden's First Run for President Was a Calamity. Some Missteps Still Resonate". New York Times (İngilizce). Erişim tarihi: 3 Haziran 2019.
  60. Pomper, Gerald M. (1989). "The Presidential Nominations". The Election of 1988 (İngilizce). Chatham House Publishers. s. 37. ISBN 0-934540-77-2.
  61. Dionne Jr., E. J. (24 Eylül 1987). "Biden Withdraws Bid for President in Wake of Furor". The New York Times (İngilizce).
  62. Bronner, Battle for Justice, ss. 138-139, 214, 305.
  63. Greenhouse, Linda (8 Ekim 1987). "The Bork Hearings; For Biden: Epoch of Belief, Epoch of Incredulity". The New York Times (İngilizce).
  64. "Senate's Roll-Call On the Bork Vote". The New York Times (İngilizce). Associated Press. 24 Ekim 1987.
  65. Mayer; Abramson, Strange Justice, s. 213, 218, ve 336.
  66. Greenburg, Jan Crawford (30 Eylül 2007). "Clarence Thomas: A Silent Justice Speaks Out: Part VI: Becoming a Judge—and perhaps a Justice" (İngilizce). ABC News. |arşiv-url= kullanmak için |arşiv-tarihi= gerekiyor (yardım) tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2020. Bilinmeyen parametre |arşiv-taeihi= görmezden gelindi (yardım)
  67. "Nina Totenberg, NPR Biography" (İngilizce). NPR. Erişim tarihi: 27 Kasım 2020.
  68. "Excerpt from Nina Totenberg's breaking National Public Radio report on Anita Hill's accusation of sexual harassment by Clarence Thomas" (İngilizce). NPR. 6 Ekim 1991. Erişim tarihi: 27 Kasım 2020.
  69. Phillips, Kate (23 Ağustos 2008). "Biden and Anita Hill, Revisited". The New York Times (İngilizce). Erişim tarihi: 27 Kasım 2020.
  71. Richter, Paul; Levey, Noam N. (24 Ağustos 2008). "Joe Biden respected—if not always popular—for foreign policy record". Los Angeles Times (İngilizce). Erişim tarihi: 18 Kasım 2020.
  72. Sloan, Stanley (Ekim 1997). "Transatlantic relations: Stormy weather on the way to enlargement?". NATO Review (İngilizce). Erişim tarihi: 18 Kasım 2020.
  73. Kessler, Glenn (23 Eylül 2008). "Meetings with Foreign Leaders? Biden's Been There, Done That". The Washington Post (İngilizce). Erişim tarihi: 18 Kasım 2020.
  74. Clymer, Adam (13 Ocak 1991). "Congress Acts to Authorize War in Gulf". The New York Times (İngilizce).
  75. Kessler, Glenn (7 Ekim 2008). "Biden Played Less Than Key Role in Bosnia Legislation". The Washington Post (İngilizce). Erişim tarihi: 26 Kasım 2020.
  76. "Senator Joseph Biden (Democrat, Delaware)" (İngilizce). U.S. State Department. Mayıs 2001. 12 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2020.
  77. Holmes, Elizabeth (25 Ağustos 2008). "Biden, McCain Have a Friendship-and More—in Common". The Wall Street Journal (İngilizce). Erişim tarihi: 27 Kasım 2020.
  78. "Son dakika… ABD'nin 46. Başkanı Joe Biden…". sozcu.com.tr. 20 Ocak 2021. 20 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  79. "'We must end this uncivil war,' Biden says, taking over a U.S. in crisis". reuters.com.
  80. "Biden's first act: Orders on pandemic, climate, immigration". apnews.com. 20 Ocak 2021. Erişim tarihi: 28 Ocak 2021.
  81. "Biden will issue executive order to rescind Keystone XL pipeline permit". axios.com. Erişim tarihi: 28 Ocak 2021.
  82. Levey, Noam M. (24 Ağustos 2008). "In his home state, Biden is a regular Joe". Los Angeles Times. Erişim tarihi: 5 Kasım 2020.
  83. Pride, Mike (1 Aralık 2007). "Biden a smart guy who has lived his family values". Concord Monitor. 3 Aralık 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  84. Biden, Promises to Keep, p. 81
  85. Bumiller, Elisabeth (14 Aralık 2007). "Biden Campaigning With Ease After Hardships". The New York Times. Erişim tarihi: 5 Kasım 2020.
  86. "On Becoming Joe Biden". Morning Edition. NPR. 1 Ağustos 2007. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  87. Cooper, Christopher (20 Ağustos 2008). "Biden's Foreign Policy Background Carries Growing Cachet". The Wall Street Journal. s. A4. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  88. Helsel, Phil (31 Mayıs 2015). "Beau Biden, Son of Vice President Joe Biden, Dies After Battle With Brain Cancer". NBC News. Erişim tarihi: 30 Aralık 2019.
  89. Kane, Paul (31 Mayıs 2015). "Family losses frame Vice President Biden's career". The Washington Post. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  90. Evans, Heidi (28 Aralık 2008). "From a blind date to second lady, Jill Biden's coming into her own". Daily News. New York. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  91. Biden, Promises to Keep, p. 113.
  92. Seelye, Katharine Q. (24 Ağustos 2008). "Jill Biden Heads Toward Life in the Spotlight". The New York Times. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  93. Dart, Bob (24 Ekim 2008). "Bidens met, forged life together after tragedy". Orlando Sentinel. Cox News Service. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  94. Biden, Promises to Keep, p. 117
  95. Gibson, Ginger (25 Ağustos 2008). "Parishioners not surprised to see Biden at usual Mass". The News Journal. s. A.12. 1 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  96. "Ashley Biden and Howard Krein". The New York Times. 3 Haziran 2012. s. ST15.
  97. Altman, Lawrence K. (23 Şubat 1998). "The Doctor's World; Subtle Clues Are Often The Only Warnings Of Perilous Aneurysms". The New York Times. Erişim tarihi: 11 Kasım 2020.
  98. Altman, Lawrence K. (19 Ekim 2008). "Many Holes in Disclosure of Nominees' Health". The New York Times. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.
  99. Woodward, Calvin (22 Ağustos 2008). "V.P. candidate profile: Sen. Joe Biden". The Seattle Times. Associated Press. Erişim tarihi: 11 Kasım 2020.
  100. "Biden Resting After Surgery For Second Brain Aneurysm". The New York Times. Associated Press. 4 Mayıs 1988.
Kitaplar

Dış bağlantılar
Siyasi görevi
Önce gelen
Donald Trump		 Amerika Birleşik Devletleri başkanı
2021–günümüz		 Sonra gelen
Görevde
Parti siyasi görevi
Önce gelen
Dick Cheney		 Amerika Birleşik Devletleri Başkan Yardımcısı
2009–2017		 Sonra gelen
Mike Pence
Parti siyasi görevi
Önce gelen
John Edwards		 Amerika Birleşik Devletleri Başkan Yardımcısı Adayı
Demokratik
2008, 2012		 Sonra gelen
Tim Kaine
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.