1985 Eurovision Şarkı Yarışması'nda İsrail
İsrail, İsveç'in Göteborg şehrinde gerçekleştirilen 1985 Eurovision Şarkı Yarışması'na katılan on dokuz ülkeden biri idi. İsrail'i temsil eden şarkıcı, İzhar Kohen, ülkenin kamusal yayın kuruluşu İsrail Yayın Kurumu (IBA) tarafından gerçekleştirilen Kdam Eurovision isimli ulusal finalin galibi oldu; böylece "Olé, Olé" isimli şarkıyı yarışmada İsrail adına söylemeye hak kazandı. Kohen, yarışmayı 93 puan toplayarak beşinci sırada tamamladı.[1][2]
1985 Eurovision Şarkı Yarışması | |
---|---|
Ülke | İsrail |
Seçim süreci | |
Seçim adı | Kdam Eurovision 1985 |
Seçim tarih(ler)i | 28 Mart 1985 |
Seçilen yarışmacı(lar) | İzhar Kohen |
Seçilen şarkı | "Olé, Olé" |
Aldığı sonuçlar | |
Final sonucu | 93 puan ile 5. |
Eurovision Şarkı Yarışması'nda İsrail | |
◄1983 1986► |
Seçim süreci
Kdam Eurovision 1985
IBA tarafından dördüncü defa düzenlenen Kdam Eurovision'a (Ön Eurovision), Uluslararası Kongre Merkezi ev sahipliği yaptı. 28 Mart 1985 tarihinde gerçekleştirilen ulusal finalin sunucuları bir önceki Kdam'ı da sunan haber spikeri Dalya Mazor ile Nathan Datner idi. Önceki üç ulusal finalde, (ilk iki yılda) on ikişer ve (üçüncü yılda) on üç şarkıcı sahne almıştı; 1985 yılında ise Kdam, on dört katılımcı ile gerçekleştirildi. Ulusal finalin birincisi 1982 ve 1983 yıllarında da katılan fakat hiç derece alamayan 1978 Eurovision Şarkı Yarışması galibi İzhar Kohen tarafından seslendirilen "Olé, Olé" isimli şarkı oldu. 1980'li yılların başlarında dağılan kız grubu Şokolad, Menta, Mastik'in üyeleri Leah Lupatin ve Yardena Arazi tek şarkıcılar olarak ulusal finale katıldılar; Lupatin altıncı, Arazi ise üçüncü oldu.[1] Üçüncülüğüne rağmen, Kdam'ın ardından Arazi tarafından seslendirilen "Od nagiah" İsrail'de büyük bir hit oldu.
Sıra | Şarkıcı | Şarkı | Türkçe çevirisi | Derece | Puan |
---|---|---|---|---|---|
01 | Leah Lupatin | "Şir amelin" (שיר עמלים) | İş şarkısı | 6 | 30 |
02 | Arba Lev Adom | "Akuma na" (אקומה נא) | Lütfen ortaya çık | 5 | 30 |
03 | Arik Sinai | "Mila ve od mila" (מילה ועוד מילה) | Geceden geceye | 4 | 52 |
04 | Korinne Al'al | "Behol yom" (בכל יום) | Her gün | 12 | 6 |
05 | Yardena Arazi | "Od nagiah" (עוד נגיע) | Geleceğiz | 3 | 61 |
06 | Şalva Berti | "Hatfila" (תפילה) | Dua | 11 | 11 |
07 | Dalit Ka'hana | "Hazor" (חזור) | Geri dönüş | 9 | 17 |
08 | Şimi Tavori | "Tnu li rak muşika" (תנו לי רק מוזיקה) | Bana yalnızca müzik verin | 10 | 16 |
09 | Casino | "Yad beyad" (יד ביד) | El ele | 13 | 5 |
10 | Kmo Tzoani | "Kmo Tzoani" (כמו צועני) | Bir çingene gibi | 2 | 65 |
11 | Moni Arnon | "Şuv ani levad" (שוב אני לבד) | Yeniden yalnızım | 14 | 2 |
12 | İzhar Kohen | "Olé, Olé" (עולה עולה) | Oley oley | 1 | 69 |
13 | Kesem | "Tov" (טוב) | İyi | 8 | 20 |
14 | Doron Mazar | "Ha'hilula" (ההילולה) | Cümbüş | 7 | 21 |
Eurovision'da
İsrail'i temsilen yarışmaya katılan şarkıcı, İzhar Kohen, 4 Mayıs 1985 tarihinde Göteborg'da gerçekleştirilen yarışma finalinde Almanya temsilcisinden sonra, İtalya temsilcilerinden önce olmak üzere on birinci sırada sahne aldı. Oylamanın sonunda 93 puan toplayan Kohen, on dokuz ülkenin katıldığı yarışmada beşinci geldi.[2] İsrail'in performansı sırasında orkestrayı yöneten kişi Kobi Oşrat, ülkenin oylarını bildiren kişi ise Yitzhak Şimoni idi. Yarışma finali ülkede herhangi bir yerel yorumcu olmadan Kanal 1; Daniel Pe'er tarafından yapılan İbranice yorumlar ile Reşet Gemel isimli radyo kanalı üzerinden yayınlandı.[3]
İsrail'e verilen puanlar
12 puan | 10 puan | 8 puan | 7 puan | 6 puan |
---|---|---|---|---|
5 puan | 4 puan | 3 puan | 2 puan | 1 puan |
İsrail'in verdiği puanlar
12 puan | Norveç |
10 puan | Avusturya |
8 puan | İrlanda |
7 puan | Almanya |
6 puan | İsveç |
5 puan | Lüksemburg |
4 puan | İtalya |
3 puan | Fransa |
2 puan | Birleşik Krallık |
1 puan | Finlandiya |
Kaynakça
- "Israel 1985: Izhar Cohen / Olé, Olé" (İngilizce). Erişim tarihi: 3 Temmuz 2014.
- Storvik-Green, Simon. "Winners of the 1970s - What happened to them?" (İngilizce). Avrupa Yayın Birliği. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2014.
- "פורום אירוויזיון" (İbranice). Sf.tapuz.co.il. 13 Eylül 1999. 8 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2012.