Hafız Esad

Hafız Esad veya Hafız Esed (Arapça: حافظ الأسد) (6 Ekim 1930; Kardaha, Lazkiye - 10 Haziran 2000, Şam), Suriyeli asker ve devlet adamı. 1971'den 2000 yılına kadar Suriye devlet başkanı olarak görev yaptı.[1]

Hafız Esad
Suriye Devlet Başkanı
Görev süresi 12 Mart 1971 - 10 Haziran 2000
Başbakan	Abdül Rahman Kleifawi Mahmud el Eyyübi Muhammed Ali el Halebi Abdül Rauf el Kasım Mahmud Zuabi Muhammed Mustafa Mero
Yerine geldiği	Ahmed el Hatib
Yerine gelen	Beşar Esad
Suriye Başbakanı
Görev süresi 21 Kasım 1970 - 3 Nisan 1971
Başkan	Ahmed el Hatib
Yerine geldiği	Nureddin el-Attasi
Yerine gelen	Abdül Rahman Kleifawi
Kişisel bilgiler
Doğum	6 Ekim 1930 Kardaha, Lazkiye, Fransız Suriye Mandası
Ölüm	10 Haziran 2000 (69 yaşında) Şam, Suriye
Partisi	Arap Baas Hareketi (1946–1947) Arap Sosyalist Baas Partisi (1947–1966) Şam merkezli Baas Partisi (1966–2000) (Ulusal İlerici Cephe)
Evlilik(ler)	Enise Mahluf
İlişkiler	Ali Süleyman Esad (babası) Naisa Esad (annesi)
Çocuk(lar)	Büşra (d. 1960) Basil (d. 1962 - ö. 1994) Beşşar (d. 1965) Mecid (d. 1966 - ö. 2009) Mahir (d. 1967)
Dini	Nusayrilik (Şii İslam)
İmzası
Askerî hizmeti
Bağlılığı	Suriye
Branşı	Suriye Hava Kuvvetleri
Hizmet yılları	1955-1972
Rütbesi	General

Askeri kariyeri

1955 yılında Humus Askerî Akademisi'ni pilot subay olarak bitirdi. 1958'de havacılık eğitimini geliştirmek için SSCB'ye gönderildi. Daha sonra bir hava filosunun komutanlığına getirildi. Suriye'nin, Birleşik Arap Cumhuriyeti'nden çekilmesine karşı çıktığı için, 1961 yılında Suriye Silahlı Kuvvetleri'nden ihraç edildi. Baas Partisi'nin askerî kanadında kilit bir görev üstlendi ve 1963 yılında gerçekleştirilen darbede önemli rol oynayarak binbaşı rütbesiyle Suriye Silahlı Kuvvetleri'ne geri döndü. 1965 yılında Hava Kuvvetleri Komutanlığı'na getirildi, ardından Şubat 1966'da savunma bakanı oldu. 1969-1970 yılları arasında Baas Partisi'nin sivil ve askerî kanatları arasında baş gösteren iktidar mücadelesinde etkin biçimde yer aldı. Bu çatışmayı doruğa çıkaran Ürdün'deki iç savaşa müdahalenin ardından, 13 Kasım 1970 tarihinde kansız bir askerî darbeyle iktidarı ele geçirdi. Mart 1971'de yapılan halk oylamasıyla da devlet başkanı seçildi.

Siyasi hayatı

Esad'ın ülke yönetiminde başa geçtiği dönem Orta Doğu'nun en hareketli yılları idi. Baas Partisi Genel Başkanlığını da üstlenen Esad, öteki Arap devletleriyle ilişkilerini geliştirerek Suriye'yi Arap Dünyası içinde itildiği yalnızlıktan kurtarma yönünde adımlar attı. İsrail karşıtı sıkı politikalarıyla bölgesel bir siyasi lider olarak öne çıktı.[2] Bununla birlikte Irak'taki Baas yönetimiyle çatışma politikasını sürdürdü. Ekim 1973'te İsrail'e savaş açan Mısır'ın yanında yer aldı ama savaştan sonra izlenecek politikalar konusunda Mısır yönetimiyle de görüş ayrılığına düştü.

Sonraki yıllarda SSCB ile ilişkilerini geliştirdi. 1980'de SSCB ile imzalanan yirmi yıllık dostluk ve iş birliği antlaşmasını, 1982'de SSCB'den silah ve teknik yardım almayı öngören bir başka antlaşma izledi. 1984'te bu ülkeye yaptığı geziyle ikili ilişkileri daha da ileriye götürdü.

Filistin Kurtuluş Örgütü'ne geniş destek verdi ancak FKÖ yönetimiyle ortaya çıkan anlaşmazlık üzerine, bu örgüt içinde Suriye'ye bağlı yeni örgütler oluşturmaya çalıştı. 1991'de FKÖ lideri Yaser Arafat'la ilişkilerini düzeltti.

1976'da birçok Arap ülkesinin muhalefetine karşın, Lübnan'daki iç savaşını sona erdirmek amacıyla askerî müdahalede bulundu. Altı yıl boyunca Lübnan'ın büyük bir bölümünü işgal altında tutan Suriye birlikleri, İsrail'in 1982'de Lübnan'a girmesi üzerine kuzey ve kuzeydoğudaki eski mevzilerine çekildi.

1979'daki ittifak girişiminin sonuçsuz kalmasından sonra Irak'la yeniden başlayan çekişme, 1982'de Suriye-Irak sınırının ve Suriye'den geçen Irak'a ait petrol boru hattının kapatılmasına yol açtı. Bunun üzerine Esad yönetimi, İran-Irak Savaşı'nda Irak'a karşı İran'ı destekledi.

1980 yılının sonlarına doğru Esad artık İsrail ve Amerika Birleşik Devletleri'ne karşı sert tutumundan vazgeçerek daha ılımlı politikalar üretmeye başladı ve daha çok ülke içindeki tehditlere yöneldi.

Karşısına ilk olarak Mısır kaynaklı Müslüman Kardeşler Cemaati'nin muhalefeti çıktı. Bu akıma karşı başlattığı sindirme harekâtı ülke içinde pek çok kişinin ölümüyle sonuçlandı. Bu harekâtı ise dünya Şubat 1982'de Müslüman Kardeşler Cemaati'nin kalesi olan Hama kentini haritadan sildiği ve on binlerce kişinin hayatını kaybettiği olayla duydu.

Esad, 1984 yılında iktidarı için bu kez de kardeşi ile mücadele etmek zorunda kaldı ve kardeşinin yaptığı darbe girişimi başarısız oldu. Tüm bu olaylarda insan hakları örgütleri Esad'ı şiddet kullanmakla ve baskı yapmakla suçladı.

1991'deki Körfez Savaşı sırasında Irak'a karşı uluslararası koalisyon güçlerini desteklemesi onu Orta Doğu'daki en güçlü Arap lider durumuna getirdi.

Hiçbir zaman siyasi olarak tanımadığı ve Siyonist varlık olarak nitelendirdiği İsrail ile uzlaşmaya dayalı barış girişimlerine karşı takındığı katı tutumu, 1980'lerin ortalarında bir ölçüde yumuşatarak Batılı ülkelerle diyalog kurmaya önem verdi.

1990'larda Sovyet desteği kesildikten sonra ABD'nin de baskısıyla Golan Tepeleri'ni geri almak için İsrail ile yapılan görüşmeler sonuçsuz kaldı.

Suriye yönetimi Türkiye ile yaşadığı su sorunu ile alakalı olarak PKK'ya verdiği destekten dolayı özellikle 1990'lı yılların sonlarında bu ülkeyle ilişkiler gittikçe gerginleşti.

Hafız Esad 29 yıl boyunca iktidarda kaldı. Esad yönetimi, son yıllarında dış dünyaya daha çok açılarak ülkedeki özel girişimi de desteklemeye başlamıştı. Parti ve devlet yönetimindeki kişisel denetimini sürdüren Esad, 1978, 1985, 1991 ve 1999'da dört kez daha devlet başkanlığına seçildi. 2000 yılının haziran ayında geçirdiği bir kalp krizi sonucunda öldü.

Hama Katliamı

Esad yönetimi, ülke içinde özellikle Müslüman Kardeşler Cemaati'nin muhalefetiyle karşılaştı. Müslüman Kardeşler'in Hama'da bulunan üyelerini ele geçirme gerekçesiyle Suriye Ordusu, 2 Şubat 1982'de Hama'ya saldırdı ve farklı kaynaklara göre 35 bin sivil ordu ateşiyle öldürüldü. Bu olay Hama Katliamı olarak bilinir.[3][4]

Kaynakça

1. http://www.gazeteciler.com/haber/esad-m-esed-mi-polemiinde-son-noktay-aa-koydu/206930
2. Anthony H. Cordesman & Jennifer Moravitz, The Israeli-Palestinian War: Escalating to Nowhere, Greenwood Publishing, s. 237
3. "globalsecurity.org". 7 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2015.
4. New York Times gazetesinin haberi 24 Mayıs 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..

Siyasi görevi
Önce gelen: Ahmed el Hatib	Suriye Devlet Başkanı 1971-2000	Sonra gelen: Beşar Esad
Önce gelen: Nureddin el-Attasi	Suriye Başbakanı 1970-1971	Sonra gelen: Abdül Rahman Kleifawi