Kara Muhafızlar

Kara Muhafızlar (Rusça: Чёрная Гвардия, Chjornaya Gvardiya), Şubat Devriminden sonra ve diğer sol grupların son Bolşevik baskısından önce kurulan silahlı işçiler grubu idi. Anarşistlerin temel grev gücü bunlardı. Bunlar 1917 yazında Maria Nikiforova tarafından Ukrayna'da kuruldu ve Ocak 1918'de Moskova'ya, Fabrika ve Bitki Komiteleri ve Moskova Anarşist Gruplar Hücreleri Federasyonu tarafından sanayi işletmelerindeki anarşistlerin kontrolü altında genişletildi.

İsimlendirme

1880'lerden beri çoğu anarşistin kolektifleri gibi, Kara Muhafızlar adlarına, kara bayrağın referansı olarak "siyah" sözcüğüne sahiplerdi.

Başlangıcı

Maria Nikiforova, Kara Muhafızlar'ın ilk birliğini organize etti. Nikiforova'nın, çoğunlukla takma adı Marusya olarak biliniyordu. Ukrayna'daki Alexandrovsk kentindeki ilk Kara Muhafızlar hücresini Ukrayna'da bir araya getiren bir Ukraynalı anarşist organizatörüydü. Genç yaştan itibaren erkeklere hakim bir çatışmada rol oynadığı için, Jeanne d'Arc ile sık sık karşılaştırılan Nikiforova, köylüler tarafından meyve vermeye çağrılan arazi reformunu ve zenginlik dağılımını getirme girişiminde ilk Kara Muhafızlar hücresini başlattı. Kendini terörist olarak tanımlayan Nikiforova, istediği siyasi değişimi gerçekleştirmek için Alexandrovsk yerel yönetimini terörize etmek amacıyla Kara Muhafızlar birliğini yönetti. Daha sonra benzer hücreler, Nestor Mahno tarafından Ukrayna'nın diğer bölgelerinde kuruldu. Mahno, devrim sırasında "Robin Hood benzeri varlığı" yönetti, ele geçirdiği toprağı ve zenginliği köylüler arasında dağıttı. Kara Muhafızlar sonunda Lev Cherny'nin organize ettiği Moskova Anarşist Gruplar Federasyonu tarafından daha yapılandırılmış bir dizi hücreye dönüştürüldü.

Hedefleri

Kara Muhafızlar, anarşist harekete askeri destek vermek için kuruldu. Bazı anarşistler, politikalarını anarşist gündemle daha uyumlu hale getirmek için Bolşevikler'e katılmışken, hareketin daha aşırı kesimleri bunun yeterli olmayacağına ve silahlı kuvvetler birlikleri olan Kara Muhafızları kurmaya karar verdiler. Hareketin arkasındaki anarşist ideoloji, küçük lokalize konseylerin demokratik olarak seçilmesini ve malların ve mülklerin topluluklara eşit olarak dağıtıldığına dikkat etmeyi amaçladı. Konseyler, ideal olarak, yalnızca mevcut geçiş döneminden, mutlak öz-yönetime ve anarşizme kadar geçiş geçiş dönemi için var olmalıydı.

Moskova Anarşist Gruplar Federasyonu

Kara Muhafızlarının örgütlenmesinde yardımcı olan Moskova Anarşist Grup Federasyonu, Mart 1917'de kuruldu. Moskova Anarşist Grup Federasyonu, grup için siyasi ve askeri organizatörler olarak birçok önemli anarşist düşünür vardı. Lev Chernyi örgütün sekreterliğini yaptı. Grubun başlıca hedefi yeraltı anarşist grupların örgütlenmesinin yanı sıra, Çar II. Nikolay'dan vazgeçilmesini takiben, anarşist propagandanın Moskova'nın işçi sınıfına dağıtılmasıydı. Anarşist ilişkili eleştirmen Victor Serge, Kara Muhafızların çok fazla parasının ve gayretinin boşa askeri çatışmalar üzerine yoğunlaştığını ve daha fazla kaynağının büyük ölçüde başarısız siyasi propaganda kampanyasına yönlendirileceğini ileri sürdü. Kara Muhafızlar ve Moskova Anarşist Gruplar Federasyonu, istedikleri politik ya da halk desteğini hiç elde edemedi.

Ukrayna'da militarizasyon ve Rusya'da baskı

11-12 Nisan gecesi 1918'de Cheka'nın başkanı Dzerzhinsky, Moskova'da yaklaşık 5.000 sovyet birliğinin anarşist grup karargahına saldırması için bir kuvvet yolladı.[1] Anarşist Gruplar Moskova Federasyonu merkezi, "Anarşi Evi" olarak bilinen yere baskın düzenlendi ve tüm mevcut üyeler tutuklandı. Bu baskınlar, Moskova Federasyonu tarafından Anarşist Grup tarafından desteklenen Kara Koruma birimleri için gerçekleştirildiğine inanılan Cheka yetkililerine karşı bir dizi silahlı saldırıya neden oldu. İki Cheka yetkilisinin öldürülmesinin sorumluluğunu, daha sonra Kara Muhafızlar birimi tarafından üstlenildi ve devletin Moskova Anarşist Gruplar Federasyonu'na saldırganlık gerekçesini sertleştirdi.

Kara Muhafızların bastırılmasının bir parçası olarak olumsuz bir siyasi kampanya başlatmaya gerek yoktu, çünkü Kara Muhafızların hiçbir politik gücü veya desteği yoktu, güçleri basitçe kendi askeri gücünden türetilmiştir. Başlangıçta anarşist hareketin bir parçası olan Rus devrimci yazar Victor Serge, Kara Muhafızların gerçek kapasitelerinin çoğunun "küçük ve kaotik mücadelelerle boşa harcanmış" olduğuna inanıyordu.[2]

Nihai olarak Kara Muhafızlarının mirası, Ukrayna Devrimci Baş Rahibe Ordusu için bir model olarak hizmet etmesinde katkısı oldu. Brest-Litovsk Antlaşması'ndan sonra Nestor Makno, Ukrayna'da resmi olarak Ukrayna Devrimci Rüşvül Ordusu (RIAU) olarak bilinen bir Kara Muhafız birliği kurdu. RIAU, Kara Muhafızları'nın çok daha geniş, daha organize ve birleşik bir ölçekte olmaması durumunda basitçe bir devamı olarak anılmış olabilir.[3]

Kaynakça
  1. Richard Polenberg, Fighting Faiths: The Abrams Case, the Supreme Court, and Free Speech (New York: Cornell University Press, 1987), 348.
  2. Victor Serge, Year One of the Russian Revolution (Chicago: Holt, Rinehart and Winston, 1970)
  3. Victor Serge, Year One of the Russian Revolution (Chicago: Holt, Rinehart and Winston, 1970),158.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.