Theodor Herzl

Theodor Herzl[lower-alpha 1] (İbranice: תֵּאוֹדוֹר הֶרְצְל‎) veya sünnetinden sonra aldığı isimi ve soyisimi ile Binyamin Ze'ev (İbranice: בִּנְיָמִין זְאֵב‎; 2 Mayıs 1860 - 3 Temmuz 1904),[1] Modern Siyonizm'in kurucu babası olan Avusturya-Macaristan vatandaşı Yahudi gazeteci, oyun yazarı, yazar ve politik aktivist. Dünya Siyonist Örgütü'nü kurmuş ve bir Yahudi devleti kurma amacı için Yahudilerin, Filistin'e göçmeleri gerektiği fikrini savunmuştur. İsrail'in kuruluşundan çok önce yaşamını yitirmiş olmasına rağmen, İsrail Devleti'nin kurucu babası olarak bilinmektedir.

Theodor Herzl
Binyamin Ze'ev
Doğum Theodor Herzl
2 Mayıs 1860
Budapeşte, Macaristan Krallığı
Ölüm 3 Temmuz 1904 (44 yaşında)
Reichenau an der Rax, Avusturya-Macaristan İmparatorluğu
Ölüm sebebi Kardiyak skleroz (kalp zarlarının sertleşmesi)
Defin yeri 1904-1949: Döblinger Friedhof, Viyana, Avusturya
1949-günümüz: Herzl Tepesi, Kudüs, İsrail
31°46′26″K 35°10′50″D
Milliyet Yahudi
Diğer isim(ler)i Binyamin Ze'ev
Eğitim Hukuk
Mezun olduğu okul(lar) Viyana Üniversitesi
Meslek
  • Gazeteci
  • oyun yazarı
  • yazar
  • politik aktivist
Tanınma nedeni Modern Siyonizm'in kurucu ismi
Evlilik
Julie Naschauer
(e. 1889; ö. 1904)
Çocuk(lar) 3
Ebeveyn(ler)
  • Jakob Herzl (baba)
  • Jeanette Herzl (anne)
İmza

Herzl, İsrail Bağımsızlık Bildirgesi'nde özel olarak bahsedilir ve resmi olarak "Yahudi Devletinin ruhani babası",[2] yani politik Siyonizm'e somut, uygulanabilir bir platform ve çerçeve sunan bir vizyoner olarak anılır ancak o, ilk Siyonist teorisyen veya aktivist değildi. Yehuda Bibas, Zvi Hirsch Kalischer ve Judah Alkalai gibi birçok dindar Yahudi haham, Herzl'dan daha önce proto-Siyonizm fikrini desteklemiş ve savunmuşlardı.[3][4]

Erken yaşamı
Çocukluğunda iken babası, annesi ve kız kardeşi ile birlikte (Herzl, orta-sağdaki çocuk; 1866-1873)

Herzl, 1860'da Budapeşte'nin doğudaki bir bölgesi olan Peşte, Macaristan Krallığı'nda Dohány utca isimli Yahudi gettosunda (Almanca: Tabakgasse) seküler bir Yahudi ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi.[5] Babası Jakob Herzl'ın ailesi, Zimon'dan (günümüzde Zemun, Sırbistan) Budapeşte'ye yerleşmiş Aşkenazi Yahudileriyidi.[6] Annesi Jeanette Herzl'ın ailesi ise Sefaradi Yahudisi kökenliydi.[7] Babası, Jakob Herzl (1836-1902), çok başarılı bir iş adamıydı. Herzl'in kendinden bir yaş büyük; 7 şubat 1878 tarihinde tifodan dolayı ölecek olan Pauline adında bir kız kardeşi vardı.[8] Doğduğu Dohány utca mahallesinin sonundaki Dohány Sokağı Sinagogu'nun yanındaki evlerinde, ailesi ise birlikte uzun yıllar yaşadı.[9][10]

Kariyerini belirlerken, Süveyş Kanalı'nı yaptırtan Fransız diplomat Ferdinand de Lesseps'in izinden giderek onun gibi iyi bir politikacı olmak istedi fakat, o dönemlerde Yahudidilerin politikaya girmeleri yasak olduğundan, bu hayali suya düştü.[11] Sonraki yıllarda kendini edebi sanatlara ve sosyal bilimlere verdi; şiir yazdı ve sosyolojik kitaplar okudu. Bu tutukusu, daha sonra başarılı bir gazeteci ve—çok meşhur olmasada—oyun yazarı olmasına sebep oldu.[12] Amos Elon'un ifadelerine göre Herzl, şiddetli bir Alman severdi; öyle ki, Almanları Orta ve Doğu Avrupa'nın en kültürlü insanları olarak görüyordu.[13] Bu yüzden Herzl, kendi milleti olan Yahudilerin (özellikle Macaristan topraklarındaki Yahudilerin) Almanların yanında kala kala, fakir ve zulümler görmüş bir toplumu geride bırakıp daha medeni bir topluluk olacaklarını düşündü.[14]

Kız kardeşi Pouline'nin 1878'deki ölümünden sonra Herzl, ailesi ile birlikte Viyana'nın 9 numaralı bölgesi olan Alsergrund'e taşındı. Burada Viyana Üniversitesi, Hukuk bölümüne girdi ve eğitimini tamamladı. Daha sonra Herzl, Avusturya'nın en milliyetçi topluluklarından biri olan Albia'ya üye oldu; topluluğun sloganı Almanca: Ehre, Freiheit, Vaterland, "Onur, Özgürlük, Vatan" idi. Ancak daha sonra antisemitistlerin protesto ve ayrımcılıklarına maruz kalarak bu topluluktan ayrıldı.[15] Viyana Üniversitesi'nde ve Salzburg'da yaptığı kısa hukuk akademisyenliğinden sonra kendini tam bir gazeteci olarak görmek istedi ve deneme yazıları yazmaya başladı.[16] Zamanla Viyana Gazetesi'ne giren Herzl, aynı zamanda Paris'teki Neue Freie Presse'de muhabirlik yapmaya başlamıştı (daha sonra burada yayım editörü oldu). Yoğun olarak çalıştığı bu dönemde Herzl, ayrıca Viyana tiyatrolarına drama ve komedi temalı oyunlar yazdı.

Siyonizm felsefesi
Ana madde: Siyonizm

Yahudi milliyetçisi olması
Herzl, Basel'de (1897)
Der Judenstaat "Yahudi Devleti" kitabının kapağı (1896)

Herzl, Neue Freie Presse'nin muhabiri olduğundan beri Paris, Fransa'daki Dreyfus Olayı'nı yakından takip ediyordu. Bu olay, 1894'ten 1906'ya kadar çözülemedi ve çözülünceye kadar Üçüncü Fransız Cumhuriyeti'ni sarsan en büyük politik skandallardan biri oldu ve dönemin dünyasının en büyük antisemitik olaylarından biri olarak görüldü. Olayda, Fransa Ordusu'nda görev yapan Yahudi kökenli yzb. Alfred Dreyfus'un, haksız yere Alman İmparatorluğu'nun casusu olmakla suçlandı. Herzl ise Dreyfus duruşmasının çıkışında, milliyetçi Fransızların yaptıkları protestolara şahitlik etti. Herzl, özellikle protestolardaki kalabalıkların "Yahudilere ölüm!" bağırışlarından çok etkilenmiş, bundan derin bir üzündü duymuş ve antisemitistlere karşı daha çok nefret beslemiştir. Bu olaylardan sonra Herzl, artık milliyetçi bir Yahudi olmuş ve Siyonizm'e yönelmiştir.[17][18]

Jacques Kornberg gibi isimler, Dreyfus olayının Herzl'ın üzerinde yarattığı etkinin bir efsene olduğunu ve Herzl'in bunu yalanlama ihtiyacı duymadığını belirtti.[19] Dönemin birçok gözlem denetleyicisi gibi Herzl da, ilk başta Alfred Dreyfus'u suçlu buldu, ancak olayın gelişme göstermesi ve Dreyfus'un suçsuzluğunun ortaya çıkmaya başlaması ile Herzl, Dreyfus'u destekler yazılar ve afişler yazmaya başladı. Bu olaydan sonra Herzl'ı etkileyen ikinci bir etken ise, dönemin ünlü antisemitisti Karl Lueger'in görünürlüğünün 1895 itibarıyla artmasıydı. Herzl, bu dönemde "Yeni Getto" oyununu yazmıştı ve bu oyunda, Viyana'daki Yahudilerin karşılaştığı güvenlik sorunları ve eşitsizliği konu almıştı. Oyunun ana karakteri, Yahudiler üzerine uygulanan sosyal gettolardan başarısızca kaçmaya çalışan bir Yahudi avukattı.[20]

Henry Wickham Steed'in iddasına göre Herzl, başlangıçta 'Liberal Alman-Yahudi' asimilasyonu yaklaşımını yayılmasını fanatikçe desteklemekteydi.[21] Ancak Herzl, Yahudilerin asimile edilmesine karşı koyan yazılar yazmaktaydı; hatta Avrupa'daki Yahudileri, dönem dönem yine yükselen antisemitizmden korumak için Yahudilerin, Avrupa'dan uzaklaşmaları gerektiği fikrini destekliyordu.[22] Herzl yaşamı boyunca, Yahudi milletinin bir araya gelip, zamanla antisemitizmi yok edeceklerini veya bastıracağına inanıyordu. Ona göre, antisemitizmi yok etmenin nihai yolu bir Yahudi Devleti kurmaktı.[22] Haziran 1895'te ajandasına şu sözleri yazdı: "Paris'te de söylediğim gibi; antisemitizme karşı hep daha özgür bir duruş gösterdim ... her şeyden öte, antisemitizm ile savaşmanın boş ve faydasız olduğunu kabullendim." Neue Frei Presse yayım editörleri, Herzl'ın politik Siyonizm içerem yazılarını yayımlamayı kabul etmedi. Bu zor dönemlerde Herzl'ın içinde ikilem vardı. Bu ikilem: Edebi başarıya ulaşmak veya bir halk figürü olmak arasındaydı.[23] Aynı dönemde Herzl, Ein jüdischer Staat ("bir Yahudi Devleti") başlıklı broşürler yazıp yayımlamaya başladı. Gelecekte Herzl, bu broşürlerin Siyonizm fikrini güçlendirdiğini ve büyüyüp başarılı olmasını sağladığını belirtti.[24]

1895'in sonlarına yakın Herzl, "Yahudi Devleti" anlamına gelen Der Judenstaat isimli kitabını yazmaya başladı. Kitap, Şubat 1896'da Almanca basılıp yayımlandı ve hızlıca tartışma ortamı yarattı. Mayıs 1896'da ise Londra'da, kitabının İngilizce çevirisi yayımlandı. Kitaba göre Yahudiler, bir an önce Avrupa'dan ayrılıp tarihî İsrail topraklarında bir devlet sahibi olmalıydılar; Yahudiler bir milletti ve ihtiyaçları olan tek şey kendilerine ait bir devletti.[25] Herzl'in fikirleri bu kitaptan sonra hızla dünyadaki Yahudi topluluklarına yayıldı ve özellikle Avrupa'daki Yahudi baronların ve bankerlerin oldukça ilgisini çekti.[26] Hovevei Zion gibi Siyonizm hareketi destekçileri ise Herzl'e koşulsuz destek verdiler ve hemen onun yanında olduklarını belirttiler. Ancak her şeyin olduğu gibi kalıp, yaşadıkları topluma entegre olmaları gerektiğini düşünen Yahudilerde vardı ve onlar ise Herzl'a karşı çıktı; onun fikirlerini 'Tanrı'ya karşı bir ayaklanma' olarak gördüler.

Dünya Siyonist Kongresi
Herzl, Basel'deki Birinci Siyonist Kongre'de (1897-1898)

1897'de Herzl, Viyana'da, kendi finanse ettiği ve masraflarını kendi karşıladığı Siyonist gazete Die Welt'i kurdu ve aynı yıl Basel, İsviçre'de Birinci Siyonist Kongre'yi topladı; kongrenin başkanı seçildi ve 1904'teki ölümüne kadar görevde kaldı. 1898'de, bir Yahudi Devleti kurmak amacında ilk adımları diplomasik olarak attı. II. Wilhelm tarafından birçok kez davete çağrıldı, bu davetlerin ilki Kudüs'te gerçekleşti. Herzl ayrıca Lahey Barış Konferansı'na da katıldı; birçok sorumlu politikacı ve devlet adamı tarafından sıcak karşılandığını gördü.

Herzl, Leo Pinsker'in 1882'de yayınladığı 'Yahudilerin özgürleşmesi' konulu çalışmasını ele aldı ve felsefi bir yaklaşımla teorinin zayıflıkları üzerinde durdu. Herzl'e göre her bir diktatör veya lider muhakkak ulusal bir kimliğe sahip olmalıydı. Zamanla Herzl, kitaplarında antisemitizmin merkezinin Almanya olduğunu belirtiyor, edebi açıdan güçlü olan Israel Zangwill ve Max Nordau gibi isimler ile ortak çalışmak istiyordu. Aynı dönem, Yahudilerin problemleri ile pek ilgilenmeyen Yahudi banker Albert Salomon A. von Rothschild ile de görüştü.[27]

Yahudi anavatanı vizyonu

Banker, baron ve asilzade Yahudiler Herzl'den çok hoşlanmışlardı. Onlara göre Herzl, kendi otoritelerini tanımıyordu. Herzl, Pinkster'in "Yahudilerin Avrupa'da işi yok" gibi bir düşünceye katılıyordu ve yaşamı boyunca Yahudilerin Avrupa'yı terk edip Vadedilmiş Topraklar'a yerleşmeleri fikrini savundu. Pinkster'ın yaklaşımları, bir uyarı niteliğindeyken Herzl’in yaklaşımları, Yahudilerin vatan sorusuna direkt cevap arar niteliğindeydi. Kitabı Judenstaat'ta:

demiş ve devam etmiştir:

kitabın sonunda ise şu satırları yazmıştır:

Osmanlılar ile diplomatik irtibat

Herzl zamanla büyük bir enerji eşliğinde fikirlerini yaymaya başladı ve gittikçe hem Yahudi hem de Yahudi olmayan destekçiler kazandı. Norman Rose'a göre Herzl, kendisini bir 'şehit' olarak sunmayı tasarladı; bir nevi Yahudilerin Charles Parnell'i olacaktı.[31] 10 Mart 1896'da, Büyük Britanya'nın Viyana Büyükelçiliği'nin Anglikan Kilisesi Papazı William Hecler, Herzl'ı ziyaret etti. Hecler, Herzl'in Der Judenstaat kitabını okumuştu. Bu toplantı Herzl'ın ve Siyonizm hareketinin, daha sonra meşrulaşmasının merkezine oturdu.[32] Herzl daha sonra ajandasına şunları yazdı:

Hecler daha sonra, hem Baden Grandükü hem de II. Wilhelm'in amcası olan I. Frederick'le Herzl'i görüştürdü. Hecler ve Grandük'ün çabalarıyla Herzl, ilk kez 1898'de II. Wilhelm ile görüştü. Bu görüşme, Yahudilerin ve dünyanın gözünde, Herzl'ın ve Siyonizm'in meşrutiyetini artırdı.[34] 15 Haziran 1896'da Herzl, Osmanlı mahmelerinde önemli tanıdıkları olan sempatik bir Polonyalı olan Kont Philip Michael von Nevlenski ile görüştü ve ona Sultan II. Abdülhamid ile görüşmek istediğini belirtti; böylece Yahudi Devleti isteğini doğrudan söyleyebilecekti.[35]

Ancak Sultan ile görüşmeyi organize etmeyi başaramadı; bunun yanı sıra, çok önemli birkaç isimle görüşmeyi başardı. Bunların arasında Vezir-i azam da vardı ve Herzl ile, Neue Frei Presse'nin muhabiri olarak görüşmeyi kabul etti. Herzl, önerisini Vezir-i azama sundu ve Osmanlı'nın, Kudüs ve çevresini Yahudilere vermesi karşılığında, Osmanlı İmparatorluğu'nun yüklü dış borçlarının tümünün Yahudiler tarafından kapatılacağını ve Osmanlı'ya finansal olarak her türlü desteği vereceklerini teklif etti. 29 Haziran 1896'da Newlenski, Herzl için sembolik bir madalya elde etti. Mecidiye Nişanı olan bu madalya Herzl'in müzakerelerinin önemini ve ciddiyetini tanıyan bir onur madalyasıydı.[36] Yaklaşık beş yıl sonra 17 Mayıs 1901'de, Herzl'ın önerisini kabul etmeyen Sultan Abdülhamid ile, Dolmabahçe'de görüştü.[37][38]

Herzl, İstanbul'dan tren ile Londra'ya gitti ve makkabiler topluluğuyla geribildirim için buluştu. Bu topluluk, İngiliz Albay Albert Goldsmid liderliğindeki, Britanya Yahudilerinin kurduğu Siyonist bir topluluktu. Kasım 1895'te, Herzl'i bir umursamazlık ve soğuklukla toplantılarına davet ettiler. Yisrael Zangwill, Herzl'i tersleyerek ona karşı çıktı fakat Goldmid, İstanbul görüşmesinden sonra Herzl'ı destekleme kararı aldı. 12 Temmuz 1896'te Herzl, Londra’nın doğusundaki Yahudi semtinde, Yidiş konuşarak binlerce Yahudiye hitap etti. Zamanla bu topluluk Herzl'a, Siyonizm liderliğinin vekaletini verdi. Bu vekaletten sonra, altı ay içerisinde Siyonist Yahudiler arasında, Herzl'in liderliği arttıkça daha çok kabul gördü ve Siyonizm hareketi hızlıca büyüdü.

Kutsal Topraklar ziyareti
Ana madde: Kutsal Topraklar
Ayrıca bakınız: Kenan ve Vadedilmiş Topraklar
Herzl, Filistin kıyılarına yanaşmak üzere olan bir gemideyken (1898)

Ekim 1898'de Herzl, II. Wilhelm ile eşzamanlı Kudüs'ü ziyaret etti.[39] Bunun nedeninin ise, dünyanın hem kendisini hem de Siyonizm'i tanımasını istemesi olduğunu söyledi.[40] Wilhelm ile Herzl ilk önce 29 Ekim'de, günümüzde Holon şehrinde bulunan Mikveh Y'israel okulunda, kısa ancak tarihî bir toplantı olarak görülen bir görüşme gerçekleştirdiler.[32] 2 Kasım 1898'de, Wilhelm'in Peygamberler Caddesi, Kudüs'te bulunan yerinde tekrar Wilhelm ile görüştü.[34][41][42] Daha sonra Kudüs'ten Londra'ya geçti; Dünya Siyonist Federasyonu'nun en büyük kollarından biri olan Britanya Siyonist Federasyonu 1899'da kuruldu.

1902-03 arasında Britanya Kraliyet Komisyonu, yabancı göçü üzerine ispat sunmak üzere Herzl'ı toplantıya davet etti. Bu davet, Herzl'ın Joseph Chamberlain gibi önemli Britanya Hükûmeti üyelerini tanımak için güzel bir fırsattı. Chamberlain, Britanya sömürgelerinden sorumlu devlet bakanıydı ve Herzl kendisiyle, Mısır Eyaleti'nin bir parçası olan Sina Yarımadasındaki Al-Arsh'ta, Yahudiler için bir Yahudi kolonisi kurulması hakkında müzakere etti. Rusya'daki pogromlardan kaçan Aşkenazi Yahudilerinin kaçış noktalarından biri Filistin topraklarıydı[43] ve aynı yıl Herzl, 6. Siyonist Kongresi'nde ortaya atılan bir fikre dayanarak, Yahudi Devleti ümidi için Papa X. Pius'tan yardım almaya çalıştı. Kardinal Rafael Merry del Val, kilisenin bu konularla ilgili snon-possumus ("yapılamaz") politikası olduğunu açıkladı ve Yahudilerin, İsa'yı ilahiliğini kabul etmedikçe, Katolik Kilisesi'nin kendileri lehine bir beyânda bulunmayacaklarını ekledi.[44]

Avrupa'da, bir yıl içinde pogromlarda 47+ Yahudi öldürüldü, yüzlercesi yara aldı ve mâl varlıkları yağmalandı. Kongredeki delegeler, Herzl'in argümanlarının doğruluğunu vurguladı. Gürültülü bir muhalif azınlık grup için Filistin yerine Uganda Planı'nı istemek, adeta bir ihanetti. Zaten başarısız olmuş olan Doğu Afrika koloni planı, Herzl'ın ölümüyle birlikte gündemden silindi (1905'te gündemden çıkarıldı). Büyük Britanya'da yine, Yahudilerin toprak ve konularını gündeminin merkezine alan bir Siyonist grup olan JTO kuruldu.

Ağustos 1903'te, Doğu Afrika planının başarısız olmasıyla birlikte Herzl, Leopold Greenberg aracılığıyla, Britanya Hükûmeti'nin teklifini aldı. Teklife göre Britanya yönetimi altında olan Britanya Doğu Afrikası'nda, geniş bir otonom Yahudi yerleşim birimi kurulacaktı. Ancak Herzl'ın içinde, Rusya problemi vardı; zira Siyonizm hareketi, Çarlık Rusya'sı tarafıdan hoş karşılanmıyordu. Bundan dolayı Herzl, ilk fırsatta Petersburg ile mektuplaşıp, davet hazırlattı. Dönemin Rus ekonomi bakanı Sergei Witte ve içişleri bakanı Viacheslav Plehve tarafından karşılandığı toplantıda Herzl, Rusya'daki Yahudilerin durumunu iyileştirecek önerilerini sundu. Rusların açıklamasını yayımladı ve Britanya'nın "Uganda Projesi" olarak bildiği Yahudi Devleti teklifini 1903'te Basel'de yapılan 6. Siyonist Kongreye getirdi. 1905'te 6. Siyonist Kongresi, ortak karar aldı Filistin'de kurulacak olan bir Yahudi Devleti kurmanın, Britanya'nın Doğu Afrika'sında kurmaktan daha iyi bir seçim olduğu kararını verdiler ve kararlarını kesinleştirdiler.[45] Böylece artık hedef: Kutsal Topraklar idi; ve orası, Yahudiler için anavatan olacaktı.[46]

Ölümü ve naaşı
Herzl'ın naaşının, Kudüs'e getirilmesinden hemen sonra, İsrail Onur Bekçisi Askerleri eşliğinde düzenlenen tören (1949)
Herzl'ın anısına yapılmış Herzl portresi

Herzl, Uganda planının reddedildiğini görecek kadar yaşayamadı. 3 Temmuz 1904'te, Reichenau an der Rax, Aşağı Avusturya'da bir köy olan Edlach'ta, yılın başlarında kendisine konulan kalp teşhisinin sebep olduğu kardiyak sklerozdan öğleden sonra 5 civarı yaşamını yitirdi. Ölümünden bir gün önce William Hecler'a: "Filistin'i benim adıma selamla. Kalbimdeki son kanımı milletim için veriyorum." dedi.[47] Herzl'in vasiyeti, düşük sınıf, içinde konuşmaların ve fazlaca çiçeklerin bulunmadığı naif bir mezarda yatmaktı.

Ayrıca Herzl, babasının yanına gömülmek istediğini de dile getirdi ve gelecek zamanlarda mezarının, Kutsal Topraklar'da kurulacak olan Yahudi Devleti'nin sınırları içerisine taşınmasını istiyordu.[48] Cenaze naaşının arkasından 6,000'den fazla Yahudi ve Yahudi olmayan insan yürüdü; naaş, uzun ve kalabalıktı. David Wolffsohn ve oğlu Hans Herzl cenaze naaşında konuşmalar yaptılar. Daha sonra oğlu Hans Herzl Kiduş okudu.[49] İlk mezar yeri, 1949'a kadar kalacağı Viyana oldu. 1949'dan sonra, İsrail Devleti'ni kurulmasıyla birlikte mezarı Kudüs'teki Herzl Tepesi'ne taşındı.[50]

Aile yaşamı
Herzl ve çocukları (y. 1900)
Herzl ve çocukları, seyahatte iken (y. 1900)

Herzl, her büyükbabasını da yakından tanırdı ve büyükbabası da Yahudiliğe, anne ve babasından daha bağlıydı. Zemun'da yaşayan büyükbabası Simon Loeb Herzl, Judah Alkalai'nin 1857'de kaleme aldığı "Yahudiler Kutsal Topraklar'a Dönmesi Ve Kudüs'ün Yenilenen İhtişamı" kitabının ilk basım orijinal ciltlerinden birine sahipti. Günümüz çağdaş akademisyen ve araştırmacıların sonuçlarına göre Herzl'ın büyükbabasının bu kitabı, onu Modern Siyonizm'e iteleyen yolda kesinlikle etkilenmişti. Günümüzde Herzl'ın büyükbabasının ve büyükannesinin kabirleri hâlâ Zemun, Sırbistan'da bulunmaktadır.

25 Haziran 1889'da Herzl, Julie Naschauer ile evlendi. Naschauer, Viyana'da yaşayan zengin bir Yahudi işletmecinin kızıydı. Herzl'ın çok sevidiği annesi, eşi ile anlaşamıyordu; bu ve buna benzer sebeplerden dolayı mutlu bir birliktelikleri olmadı ancak üç çocuk sahibi oldular: Paulina, Hans ve Margharita. Evliliklerindeki zorluklar, Herzl'ın politikaya daha çok yönelmesine sebebiyet verdi, çünkü eşi politika ve benzeri alanlarla hiç ilgilenmiyordu.[51]

Herzl'ın kızı Paulina'nın zihinsel problemi vardı ve madde bağımlılığıyla ilgili sorun yaşıyordu. 1930'da, 40 yıl yaşlarındayken, eroin kullanımı sonrası aşırı dozdan öldü.[52] Tek oğlu Hans, seküler bir şekilde büyütüldü ve Herzl, Hans'ın özellikle sünnet olmasını istemedi.[53][54][55] Herzl'in erken ölümünden sonra, Hans din değiştirdi[56] ve önce Baptist ve daha sonra Katolik oldu. Dini ihtiyaçlarına kişisel çözümler buluyordu. Hans Herzl, 29 Mayıs 1905'te kendi isteğiyle birit milah ile sünnet oldu.[57] Kız kardeşi Paulina'nın 1930'daki cenaze günü, 39 yaşında, silahla intihar etti.[58] Geride ise Hans, bir mektup bıraktı ve sebebini anlattı:

2006'ya gelindiğinde, Paulina ve Hans'ın mezar kalıntıları Fransa'dan alınıp babalarının yanına, Herzl Dağı, Kudüs'e gömüldü.[58][61][62] Paulina ve Hans'ın, küçük kız kardeşleri Margarita (1893–1943) ile çok bağlantıları yoktu. Margarita, kendisinden 17 yaş büyük Richard Neumann'la evlendi. Neumann, mal varlığını 1929'daki Büyük Depresyon'da yitirdi ve Margherita'nın çok masraflı ve stresli hastalığından dolayı, ailenin ekonomik durumu oldukça istikrarsızdı. II. Dünya Savaşı patlak verdi ve Naziler Margherita ve Richard'ı diğer Yahudiler gibi Theresienstadt Toplama Kampı'na gönderdi.[58] Oğulları—Herzl'ın ise torunu—Stephan Theodor Neumann (1918, Viyana ‐ 1946, Washington, D.C.), Siyonistlerin yardımı ile Avrupa anakarasından daha güvenli olduğundan dolayı Birleşik Krallık'a gönderildi. Buradaki Siyonistler, Stephan Theodor'un güvenliğini ve temel ihtiyaçlarını sağladılar.[63] Avusturya'da olduğu süre boyunca Siyonizmle ilgili pek bir şey bilmesede Stephan, Londra'da iken genelde büyükbabası Herzl'ın davasını anlamaya çalıştı ve onun eserlerini okudu. Zamanla çok tutkulu ve koyu bir Siyonist oldu. Stephan, Herzl'ın soyundan gelmiş yaşayan tek kişiydi. İsmini ve soyismini Stephen Norman olarak değiştirip, Birleşik Krallık Ordusu'nu bir kolu olan Yahudi Lejyonu'na gönüllü katıldı. 1945 sonbaharında Filistin'e gitme fırsatı yakalayan Stephan, ajandasına 'büyükbabasının başlattığı bu harekete destek vermek istediğini' yazdı. Stephan ajandasına, onu en çok etkileyen şeyin 'çocukların yüzlerindeki özgürlük' olduğunu yazdı; "Hiçbiri Avrupa kamplarındaki çocuklara benzemiyor." dedi. İsrail topraklarından ayrılırken Stephan, şu satırları yazdı:

Norman ordudaki görevi bittiğinde İsrail’e dönmek istedi. Siyonist grubu görevlileri uzun süre Norman’ın geri dönmesiyle uğraştı. Onun dönüşü Herzl’in adına sembolik bir dönüş olarak algılanıyordu[65]. 29 Haziran 1946 Agatha Operasyonu, bu olasılığı engelledi: İngiliz ordusu ve polisi, İsrail’i tamamen tarayarak Yahudi aktivistleri tutukladı. 2700 civarında kişi tutuklandı. 2 Temmuz 1946 tarihinde, Norman, Haifa’daki Bayan Stybovitz-Kahn’a bir mektup yazdı. Babası, Jacob Kahn, Herzl’in iyi arkadaşıydı ve savaştan önce iyi bilinen Hollandalı bir bankacıydı. Norman mektubunda gelecekte İsrail’e uzun süreli bir gezi planladığını ve bunu pasaport ve izin işleri el verdiğinide hemen yapmak istediğini ancak son iki günde olan şeylerin bu amacına yardım etmeyeceğini yazdı[66]. İsrail’e hiç geri gitme şansı olmadı.

İngiliz Ordusu’ndan 1946 baharı sonunda terhis edilen Norman, parasızdı ve işi yoktu. Geleceği ile ilgili endişeleri var olduğundan, Doktor Selig Brodetsky’nin tavsiyesini dinledi. Brodetsky’nin ve Chaim Weizmann’ın yardımıyla kendisine Washington’da iyi bir iş bulundu ve Norman Ağustos 1946’da Amerika’ya gitti. Varmasından çok yakın bir süre sonra ailesinin başına gelenleri öğrendi. Viyana’daki eski dadısına ulaşan Norman, ailesinin yok olduğunu öğrendi ve ağır depresyona girdi [67]. Ailesine olanlara ve Avrupa’da katlolan Yahudilerin durumuna daha fazla dayanamayan Norman, Massachusetts Bulvarı Köprüsü’nden, 26 Kasım 1946 tarihinde atladı.

Norman, Washington’da Yahudi Ajansı tarafından gömüldü. Mezar taşında, "Stephen Theodore Norman, İngiliz Kraliyet Ordusu Topçu Birliği Kaptanı, Theodor Herzl'in torunu, 21 Nisan 1918 - 26 Kasım 1946" yazdı[68]. Norman, Herzl’in siyonist olan, İsrail’e giden ve tekrar dönmek isteyen tek torunuydu. 5 Aralık 2007 tarihinde, ölümünden tam 61 yıl sonra, Herzl Dağı’na ailesinin yanına gömüldü[69][70][71][72][73]. Herzl Dağı’ndaki Stephen Norman bahçesi, Theodor Herzl’den sonra bir Herzl adına yapılmış tek anıttır[74]. Bahçenin duvarlarından birinde, Norman’ın 1946’da yaptığı İsrail ziyareti esnasında söylediği sözler yazılıdır. Bu Siyonizm’in İsrail için anlamını özetlemektedir.

“Filistin’deki Yahudi Gençlik seni şaşırtır… Özgürlüğün görüntüsünü taşımaktadırlar.”

Yazıları
Der Judenstaat'ın (Yahudilerin Devleti) kapağı, 1896
Altneuland'ın (Eski Yeni Dünya) kapağı, 1902

1895 yılı sonlarına doğru, Herzl Der Judenstaat (Yahudilerin Devleti) kitabını yazdı. Bu küçük kitap önce 14 Şubat 1896 tarihinde Almanya’nın Leipzig ve Avusturya’nın Viyana şehrinde basıldı. Kitabın üzerindeki alt başlıkta “Versuch einer modernen Lösung der Judenfrage", (“Yahudi sorusuna modern çözüm”) yazıyordu. Der Judenstaat, politik Siyonizmin yapısını ve inançlarını ortaya koyuyordu[75]. Herzl’in çözümü, bir Yahudi devletinin kurulmasıydı. Kitabında, tarihi Yahudi Devleti’nin neden tekrar kurulması gerektiğinin nedenlerini açıkladı. “Bu broşürde yazdığım fikir aslında çok eskidir. Yahudi Devleti’nin tekrar restore edilmesidir...”

"Kararlı faktör, bizim itici gücümüzdür. Ve nedir bu güç? Yahudilerin içinde bulundukları kötü durum… Buna çok içten bir şekilde inanıyorum fakat kanıtlandığım güne kadar yaşar mıyım? Bilmiyorum. Bugün bu hareketi başlatanların büyük bir ihtimal hiçbiri zafer gününü göremeyecek fakat, bu hareketi başlatmak bile onlara büyük gurur ve özgürlük hissi vermektedir.”

“Plan tek bir kişinin üstlenmesi durumunda çılgınca gelebilir kulağa fakat birçok Yahudi aynı anda plana inanır ve destek verirse ve bu plan başarılabilecek bir plansa, başarıyla gerçekleşmesi hiç de güç olmaz. Fikir yandaşların sayısına bağlıdır. Şu an gelecekleriyle ilgili önleri her şekilde kapalı hırslı gençlerimiz, belki planı benimseyecek ve kendilerine özgür bir gelecek, mutluluk ve gurur sunan Yahudi Devleti planını gerçekleştirmek için planı yayacaklardır…” “Bu politik dokümanın, bir politik romantizm olarak kalıp kalmaması tamamen Yahudilere bağlıdır. Eğer bu nesil bu planı idrak edemeyecek kadar kör çıkarsa, gelecekte bunu anlayabilecek daha gelişmiş ve daha iyi bir nesil doğacaktır. Yahudi Devleti’ni kurmak isteyen Yahudiler bunu gerçekleştirebilecektir ve bunu hak edeceklerdir...” “Yahudi sorununu, çoğu zaman farklı formlar alsa da ben ne bir sosyal ne de bir dini konu olarak görüyorum. Bu sorun bir milli sorundur ve bunu çözmek için ilk önce hepimiz sorunu uluslararası bir politik sorun olarak tanımlamalıyız ve medeni toplumlarla tartışıp çözmeye çalışmalıyız.” “Biz halkız – bir halk.

“Milli topluluklarla beraber yaşadığımız her yerde, çok samimi bir şekilde toplumlara karışmaya çalıştık ve sadece babamalarımızın dinini yaşamak istedik, fakat bu konuda bize izin verilmedi. Boş yere sadık vatanseverlik yapıyoruz, boş yere mal ve can kurban ediyoruz ve boş yere yaşadığımız yerlerde sanat ve bilim icra ediyor, ticaretle zenginleştiriyoruz. Yüzyıllarca yaşadığımız kendi vatanımızda yabancı muamelesi görüyoruz ataları bizim olduğumuz dönemde hiçbir yerde olmayan insanlar tarafından...” “Baskı ve zulüm bizi yok edemez. Bizim yaşadığımız zorlukları dünyada hiçbir millet yaşamadı. Zayıf olanlarımız oraya buraya savruldu…” “Politik olarak güvende olduğumuz her yerde asimile olduk. Bu övünülesi bir şey değildir…” “İsrail bizim tarihi ve unutulamaz anavatanımızdır…”

“Açılış sözlerimi tekrarlamama izin verin: Kendi devletini isteyen Yahudiler bunu elde edeceklerdir. Sonunda kendi topraklarımızda özgür insanlar olarak yaşayalım ve huzurlu bir şekilde evlerimizde ölelim. Özgürlüğümüzle Dünya özgürleşecek, zenginliğimizle zenginleşecek ve büyüklğümüzle yücelecektir. Ve orada kendi yararımız için ne yaparsak yapalım, insanoğlunun yararına olacaktır[76].”

Son edebi eseri, Altneuland (Eski Yeni Vatan, 1902) Siyonizme adanmış bir romandır. Herzl, üç sene boyunca boş zamanını, 1923 yılına doğru başarılabileceğini düşündüğü ideal hakkında yazmakla geçirdi. Bir nesil boyunca, bu ideali gerçekleştirmek için neler yapılabilir konusu üzerinde duruyordu bu roman. Hikâye’nin ana konusu Siyon’a olan sevgi ve elde edilmesi için yapılacak şeylerin bir ütopya olmayıp, bir grubun idealleri için bir araya gelip efor sarfetmesi olduğunun vurgulanmasıdır. “

Herzl, modern Yahudi kültürü ve en iyi Avrupalılık mirasının karışımının bulunduğu bir Yahudi devleti öngördü. Böylece, uluslararası anlaşmazlıkları çözmek için Kudüs’te bir “Barış Sarayı” inşa edilebilir ve aynı zamanda modern prensiplerle Tapınak tekrar inşa edilebilirdi. Herzl, kurulacak devletin vatandaşlarını dindar olarak görmedi fakat toplumda dine karşı saygı olacaktı. Ayrıca bu yeni devlette birçok dil konuşulacaktı ve İbranice ana dil olmayacaktı. Ahad Ha’am gibi, Yahudi kültürünün yeniden doğmasını ümit edenler, Altneuland’e eleştirel yaklaştılar.

Altneuland kitabında, Herzl, Araplar ve Yahudiler arasında bir savaş görmedi. Altneuland’in ana karakterlerinden birisi, Haifa’da mühendis olan, Reşid Bey, “yeni toplumun” liderlerinden biridir. Yahudi komşularından, İsrail’in ekonomik durumunu düzelttikleri için oldukça memnundur ve bir savaş için hiçbir neden görmemektedir. Bütün Yahudi olmayanlar aynı eşit haklara sahiptirler ve radikal bir hahamın, Yahudi olmayan vatandaşların haklarından mahrum etmek istemesi ve bunun seçimlerde kaybetmesi, romanın ana politik konusudur[77].

Herzl ayrıca gelecekteki Yahudi Devleti için kapitalizm ve sosyalizm arasında “üçüncü bir yol” öngördü. Onun planına göre, gelişmiş bir refah sistemi olacak ve ana doğal kaynakların özel mülkiyet haline gelmesi de mümkün olacaktı. Endüstri, tarım ve ticaret kooperatif usulüyle düzenlenecekti. Dönemin, Emma Lazarus, Louis Brandeis, Albert Einstein ve Franz Oppenheimer gibi diğer progresif Yahudileriyle aynı çizgide olarak Herzl, Amerikalı politik economist olan Henry George”un önerdiği toprak reformlarını hayata geçmiş görmek istedi. Bu isimler özellikle, toprak değeri vergisinin yürürlüğe girmesi istediler[78]. Herzl bu karışık ekonomik modeli “Karşılıklılık” olarak adlandırdı. Bu terim Fransız sosyalist ütopyacılarından türedi. Kadınlar eşit oy verme hakkına sahip olmalıydılar.

Altneuland kitabında, Herzl, İsrail topraklarında kurulması gereken bir Yahudi devleti öngördü ve açık bir toplum vizyonunun özetledi:

"… Birilerini başarılarımıza katılmaktan, kökeninden, atalarından veya dininden dolayı dışlarsak bu oldukça gayri ahlaki olur. Çünkü bizler de diğer medeni toplumların omuzlarında durmaktayız… Sahip olduğumuz her şeyi, diğer insanlara bir şekilde borçluyuz. Bu nedenle, borcumuzu ödemeliyiz. Bunu ancak bir şekilde yapabiliriz bu da en yüksek seviyede toleranslı olmaktır. Bu nedenle mottomuz şimdi ve daha sonra, “Adamım, sen benim kardeşimsin” olmalıdır[79]

.

“Eğer istersen, bir rüya değildir.” Herzl’in kitabı Altneuland’daki (Eski Yeni Vatan) bu ifade, Siyonist hareketin popular bir slogan haline geldi[80]. Romanında, Herzl, yeni devletteki bir seçim kampanyası ile ilgili yazdı. Kitapta, Yahudileri, İsrail’de ayrıcalıklı sınıf yapmaya çalışan Milliyetçi Partiye karşı öfkesini yöneltti. Herzl, partinin tutumunu Siyon’a karşı ihanet olarak gösterdi. Bunun nedeni, yeni İsrail’in tolerans ve humanizm üzerine kurulmuş olmasını öngörmesiydi.

“Dinle ilgili konular, tamamen halkın gözünden uzak tutulmalıdır… Bir kişi sinagoglarda, kilisede, camide, sanat müzesinde ya da filarmonik orkestrada dine bağlılığını göstermek istiyorsa, bu halkı ilgilendiren bir şey olmamalıdır. Bu tamamen kendisinin kişisel meselesidir” "[79]

Altneuland was written both for Jews and non-Jews: Herzl wanted to win over non-Jewish opinion for Zionism.[81].

Altneuland hem Yahudiler hem de Yahudi olmayanlar için yazılmıştı: Herzl, Yahudi olmayanların, Siyonizm’e karşı sempatisini artırmak istiyordu(89). Arjantin’i büyük sayıda Yahudi’nin göç etmesi için uygun bir konum olarak gördüğü dönemde günlüğüne şunları yazdı.

"Oraya yerleştiğimizde, bizi kabul eden devlete hızlı bir şekilde fayda sağlamalıyız. Bize verilen mülkleri hassasça istimlak etmeliyiz. Sınırlar içerisindeki parasız kesime, bulunduğumuz topraklardan uzaktaki başka geçiş ülkelerinde iş bulmalıyız. Mülk sahipleri bu şekilde bizim tarafımızda olacaklardır. İstimlak sürecini ve fakir olan insanların başka yerlere yönlendirilmesi işlemi gizlice ve temkinli bir şekilde yürütülmelidir… Tabii ki başka dine mensup insanların, dinlerini, mülklerini, onurlarını ve özgürlüklerini en sert şekilde, caydırıcı kanunlarla koruma altına almalıyız. Bu dünyaya örnek olacağımız bir alan olmalıdır… Bize mülklerini satamayan milk sahiplerini oldukları yerde bırakmalı ve bize ait olacak diğer alanlara yönelmeliyiz[82]

”

Herzl’in hazırladığı bir anlaşmayla, Yahudi-Osmanlı Emlak Şirketi, Osmanlı İmparatorluğu’nun başka yerinde benzer bir toprak bulup, bir nevi takas usulüyle İsrail’de toprak satin almalarını sağladı. “Tel Aviv” ismi, çevirmen Nahum Sokolow tarafından, Altneuland’in çevirisi olarak İbraniceye verildi. Sonra bu isim, Jaffa yakınlarında kurulan şehre verildi ve Tel-Aviv Yafo oldu (İsrail’in ikinci en büyük şehri). Kuzey yönde bulunan yakındaki şehre ise Herzliya adı verildi ve bunun anlamı da Herzl’in onuruydu.

Popüler kültürde

TRT 1'de 24 Şubat 2017 günü yayınlanmaya başlayan Payitaht "Abdülhamid" adlı dizide Saygın Soysal tarafından canlandırılmaktadır.

Notlar
  1. Almanca telaffuz: [ˈhɛɐtsl̩]; Macarca: Herzl Tivadar. Ayrıca חוֹזֵה הַמְדִינָה‎, Çozeh HaMedinah olarak da bilinir ve anlamı "Devlet Vizyoneri"dir.

Kaynakça
  1. Esor Ben-Sorek (18 Ekim 2015). "The Tragic Herzl Family History". Times of Israel. 21 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2018. At his brit mila he was given the Hebrew name Binyamin Zeev
  2. Israel Ministry of Foreign Affairs, Declaration of Establishment of State of Israel 17 Mart 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  3. "Lehman-Wilzig, Sam N. "Proto-Zionism and its Proto-Herzl: The Philosophy and Efforts of Rabbi Zvi Hirsch Kalischer." Tradition: A Journal of Orthodox Jewish Thought 16.1 (1976): 56-76" (PDF). 2 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2018.
  4. Penkower, Monty N. "Religious Forerunners of Zionism." Judaism 33.3 (1984): 289.
  5. Theodor Herzl: Founder of Political Zionism, Israel Cohen
  6. Theodor's father and grandfather were born in Zemun. See Loker, Zvi (2007). "Zemun". Berenbaum, Michael; Skolnik, Fred (Edl.). Encyclopedia Judaica. 1 (2nd bas.). Detroit: Macmillan Reference. ss. 507-508. Erişim tarihi: 1 Kasım 2013.
  7. Peres 1999, s. 123.
  8. "Theodor Herzl – Background". About Israel. 3 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2011.
  9. Herzl, Theodor (14 Ocak 1898). "An Autobiography". The Jewish Chronicle (1). s. 20. 11 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2017. I was born in 1860 in Budapest in a house next to the synagogue where lately the rabbi denounced me from the pulpit in very sharp terms (...)
  10. Herzl, Theodor (1960). "Herzl Speaks: His Mind on Issues, Events and Men". Herzl Institute Pamphlet. Cilt 16. New York: The Herzl Press. 19 Kasım 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2018. I went ... to the synagogue [in Paris] and found the services once again solemn and moving. Much reminded me of my youth and the Tabakgasse synagogue in Pest.
  11. Chouraqui, André. A Man Alone: The Life of Theodor Herzl. Keter Books, 1970, p. 11.
  12. Elon, Amos (1975). Herzl, pp. 21–22, New York: Holt, Rinehart and Winston. 978-0-03-013126-4.
  13. Elon, Amos (1975). Herzl, p. 23, New York: Holt, Rinehart and Winston. 978-0-03-013126-4.
  14. Buruma, Ian Anglomania: A European Love Affair, New York: Vintage Books, 1998 page 180.
  15. "Herzl Museum: Herzl – A Man of His Times". 8 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2018.
  16. "Theodor Herzl (1860–1904)". Jewish Agency for Israel. 30 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2009. He received a doctorate in law in 1884 and worked for a short while in courts in Vienna and Salzburg.
  17. Cohn, Henry J., "Theodor Herzl's Conversion to Zionism," Jewish Social Studies, Vol. 32, No. 2 (Apr. 1970), pp. 101-110, Indiana University Press, https://www.jstor.org/stable/4466575 8 Ağustos 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  18. Hoare, Liam, "Did Dreyfus Affair Really Inspire Herzl?," 26 February 2014, 'The Forward', http://forward.com/the-assimilator/193316/did-dreyfus-affair-really-inspire-herzl/ 25 Aralık 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  19. Jacques Kornberg, "Theodor Herzl: A Reevaluation," Journal of Modern History, Vol. 52, No. 2 (Jun. 1980), pp. 226–252 Published by the University of Chicago Press jstor.org 8 Ağustos 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  20. "Das neue Ghetto". 8 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2018.
  21. The Hapsburg Monarchy (London 1914), p. 188
  22. Rubenstein, Richard L., and Roth, John K. (2003). Approaches to Auschwitz: The Holocaust and Its Legacy, p. 94. Louisville. Kentucky: Westminster John Knox Press. 0-664-22353-2.
  23. Vital, 'A People Apart,' vol. 2, p. 439
  24. Royal Commission on Alien Immigration, 'Minutes of Evidence', 7 July 1902, p. 211
  25. Cleveland, William L., A History of the Modern Middle East. Boulder, CO: Westview, 2004. Print. p. 224
  26. Chief Rabbi of Vienna, Moritz Gudemann, "Since the Destruction of the Second Temple, the Jews have ceased to be a political-national identity", from Gudemann, National Judentum, (1897);M Graens, 'Jewry in Modern Period', in eds., Frankell & Zipperstein, p. 162
  27. Vital, s. 442.
  28. in Der Judenstaat: Versuch einer modernen Losung der Judenfrage (An Attempt at a Modern Solution to the Jewish Question)
  29. Herzl, Der Judenstaat, cited by C.D. Smith, Israel and the Arab-Israeli Conflict, 2001, 4th ed., p. 53
  30. "The Project Gutenberg eBook of The Jewish State, by Theodor Herzl". gutenberg.org. 8 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2018.
  31. Norman Rose, A Senseless, Squalid War: Voices from Israel, 1945–1948, The Bodley Head, London, 2009, p. 2)
  32. Jerry Klinger (Temmuz 2010). "Reverend William H. Hechler—The Christian minister who legitimized Theodor Herzl". Jewish Magazine. 6 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2011.
  33. The Diaries of Theodor Herzl, edited by Marvin Lowenthal, Gloucester, Massachusetts, Peter Smith Pub., 1978 p. 105
  34. London Daily Mail Friday 18 November 1898 "An Eastern Surprise: Important Result of the Kaiser's Tour: Sultan and Emperor Agreed in Palestine: Benevolent Sanction Given to the Zionist Movement One of the most important results, if not the most important, of the Kaiser's visit to Palestine is the immense impetus it has given to Zionism, the movement for the return of the Jews to Palestine. The gain to this cause is the greater since it is immediate, but perhaps more important still is the wide political influence which this Imperial action is like to have. It has not been generally reported that when the Kaiser visited Constantinople, Dr. Herzl, the head of the Zionist movement, was there; again when the Kaiser entered Jerusalem, he found Dr.Herzl there. These were no mere coincidences, but the visible signs of accomplished facts." Herzl had achieved political legitimacy.
  35. "The Jewish State". 31 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2020.
  36. "Time Line". Herzl.org. 18 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2011.
  37. "Time Line". Herzl.org. 18 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2011.
  38. Friedman, Isaiah. "Herzl, Theodor." Encyclopaedia Judaica. Ed. Michael Berenbaum and Fred Skolnik. 2nd ed. Vol. 9. Detroit: Macmillan Reference USA, 2007. 63. Gale Virtual Reference Library. Web. 22 January 2016
  39. "Theodor Herzl in Jerusalem, Just Prior to Meeting With German Emperor Wilhelm II..." Shapell Manuscript Foundation. 25 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2011.
  40. Herzl had written in his diary of the necessity for world power recognition. 11 March 1896"
  41. Ginsberg, Michael Peled; Ron, Moshe (Haziran 2004). Shattered Vessels: Memory, Identity, and Creation in the Work of David Shahar. State University of New York Press. ISBN 978-0-7914-5919-5.
  42. Kaiser Wilhelm II had assured Herzl of his support for the Jewish protectorate under Germany when they had met privately in Istanbul a week earlier. By the time of their public meetings at Mikveh Israel and Jerusalem, the Kaiser had changed his mind. Herzl had thought he had failed. In the eyes of public opinion he had not.
  43. Schneer, s. 112.
  44. "Catholicism, France and Zionism: 1895-1904". 13 Temmuz 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2018.
  47. Elon, Amos (1975). Herzl, ss. 400-01, New York: Holt, Rinehart and Winston. 978-0-03-013126-4.
  48. 'Obituary', The Times, Thursday, 7 July 1904; p. 10; Issue 37440; col B.
  49. Elon, Amos (1975). Herzl, p. 402, New York: Holt, Rinehart and Winston. 978-0-03-013126-4.
  50. Mystery solved: Missing Herzl Parochet found in the KKL-JNF House in Tel Aviv 2 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Jerusalem Post
  51. Theodor Herzl 12 Ağustos 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. on WowEssays.com
  52. Elon, Amos (1975). Herzl, p. 403, New York: Holt, Rinehart and Winston. 978-0-03-013126-4.
  53. Rogaia Mustafa Abusharaf,Female Circumcision: Multicultural Perspectives, (University of Pennsylvania Press, 2007), p. 51
  54. The Gender Of Desire: Essays On Male Sexuality, By Michael S. Kimmel, SUNY Press, 2005, p. 181
  55. Stewart, D., Theodor Herzl (Garden City, New York: Doubleday, 1974), p. 202
  56. "Einstein on Theodor Herzl's Son, Hans' Conversion and Suicide". Shapell Manuscript Collection. SMF. 3 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2018.
  57. Princes Without a Home: Modern Zionism and the Strange Fate of Theodor Herzl's children, Ilse Sternberger, p. 125
  58. Rabbi Ken Spiro (2 Şubat 2002). "Crash Course in Jewish History Part 63 - Modern Zionism". Aish HaTorah. 8 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2011.
  59. Princes Without a Home, by Isle Sternberger
  60. "Manta - Rediscover America's Small Business". Manta. Goliath.ecnext.com. 20 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2011.
  61. Herzl's children to be disinterred on Tuesday in Bordeaux, France haaretz.com 5 Eylül 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  62. Fulfilling Historical Justice: Herzl's Children Come Home, jewishagency.org 8 Ocak 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  63. Zionist Archives letters of Richard Neumann
  64. Stephen Norman, 'Airstop in Israel' azure.org.il
  65. Central Zionist Archives-extensive documentary exchange between Lauterbach and Norman 1936−1946
  66. Central Zionist Archives, Jerusalem, Papers of Stephen Norman, 2 July 1946, letter to Mrs.Stybovitz-Kahn
  67. Central Zionist Archives, Jerusalem, August 1946,
  68. "These Children Bore the Mark of Freedom," by Jerry Klinger, Theodor Herzl Foundation, in Midstream, a bi-monthly Jewish review, May/June 2007, pp. 21–24, ISSN 0026-332X
  69. Anshel Pfeffer and Haaretz Service (5 Aralık 2007). "Theodor Herzl's only grandson reinterred in J'lem cemetery". Haaretz.com. 21 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2018.
  70. Richard Greenberg, Washington Jewish Week, 27 June 2007, "Zionist set to come 'home': Herzl's grandson slated to be reburied in Israel"
  71. Jerry Klinger, "A Zionist who deserves to come home", Jerusalem Post, 12 February 2003 Crash Course in Jewish History Part 63 - Modern Zionism 8 Ağustos 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. at www.aish.com
  72. Guttman, Nathan (29 Ağustos 2007). "Jerusalem Plans a Hero's Burial to Long Deceased Grandson of Herzl". The Jewish Daily Forward. 11 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2018.
  73. Jerry Klinger, President of the Jewish American Society for Historic Preservation, was the principle organizer behind the five year reburial effort.
  74. "Jewish-american-society-for-historic-preservation.org". Jewish American Society for Historic Preservation. 5 Aralık 2007. 8 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2011.
  75. Cleveland, William L. A History of the Modern Middle East. Boulder, CO: Westview, 2004. Print. p. 223
  76. "Jewishvirtuallibrary.org". Jewishvirtuallibrary.org. 29 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2011.
  77. Avineri, Shlomo (2 Eylül 2009). "Herzl's vision of racism". Haaretz. 17 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2009.
  78. "Henry George and Zionism". Jewish Currents. 18 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2018.
  79. 'Zion & the Jewish National Idea', in Zionism Reconsidered, Macmillan, 1970 PB, p.185
  80. "Brandeis.edu". Brandeis.edu. 24 Mayıs 2010. 28 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2011.
  81. L.C.M. van der Hoeven Leonhard, 'Shlomo and David, Israel, 1907', in From Haven to Conquest, 1971, W. Khalidi (ed.), pp. 118–19.
  82. 'The Complete Diaries of Theodor Herzl', vol. 1 (New York: Herzl Press and Thomas Yoseloff, 1960), pp. 88, 90 hereafter Herzl diaries.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.