Charon (uydu)

Charon, 1978 yılında keşfedilen ve kullanılan tanımlamaya göre Plüton'un en büyük doğal uydusu ya da ikili gezegen sisteminin diğer cüce gezegeni olan Neptün ötesi gökcismidir. Plüton'un diğer uyduları Nix ve Hydra'nın 2005 yılında Kerberos'un 2011 yılında ve Styx ise 2012 yılında keşfinden sonra Pluto I olarak da tanımlanmaktadır. Charon dış Güneş Sisteminde daha küçük bir gökcismi olan Chiron ile karıştırılmamalıdır.

Charon'un gerçek rengi, bu fotoğrafı 2015 yılında New Horizons çeki.

Charon 22 Haziran 1978 tarihinde gökbilimci James Christy tarafından keşfedilmiştir. Charon'un geçici adı S/1978 P 1 'di. Yunan mitolojisinde Charon ölüleri kayıkla diğer dünyaya götüren kayıkçıdır ve tanrı Hades ile ya da Roma mitolojisindeki adıyla Plüton ile birlikte anılır.

Yörüngesi

charon'un yörüngesi

Charon ve Plüton 6,387 günde bir birbirlerini yörüngeye sokuyor. İki nesne birbirine kütleçekimsel olarak kilitlenmiş durumdadır, bu yüzden her biri diğerine aynı yüzünü gösterir. Bu, Ay'ın her zaman aynı yüzü gösterdiği, Dünya'nın ve Ay'ınkiyle karşılaştırıldığında karşılıklı kütleçekimsel kilitlenme durumudur, bunun tersi mümkün değildir. Charon'un keşfi, gökbilimcilerin Plütonya sisteminin kütlesini doğru bir şekilde hesaplamasını sağladı ve karşılıklı örtülme büyüklüklerini açıkladı. Bununla birlikte, 2005 yılı sonlarında Plüto'nun dış ayları keşfedilene kadar iki cismin bireysel kütleleri gösterilemedi. Dış ayların yörüngelerinde bulunan ayrıntılar, Charon'un Plüton kütlesinin yaklaşık %12'sine sahip olduğunu ortaya çıkarmıştır.[1]

Galeri

• 
  New Horizons tarafından elde edilen Plüton ve Charon görüntüsü (11 Temmuz 2015).
• 
  Plüton ve Charon'un elde edilen ilk renkli fotoğrafı (New Horizons).
• 
  Charon (12 Temmuz 2015 New Horizons).
• 
  Charon (14 Temmuz 2015 New Horizons).

Kaynakça

1. "Arşivlenmiş kopya". 14 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2019.