Eneste Haseki Mehmed Selim Paşa

Eneste Haseki Mehmed Selim Paşa (d. ? - ö. 6 Eylül 1872, İstanbul) Osmanlı askeri.

Sarayda yol hasekisi olup 1827 yılında Asâkir-i Hassa'ya katıldı. 1837 yılında Miralay, 1838 yılında Mirliva ve 1840 yılında Ferik rütbesine terfi etti. Beriyyetü'ş-Şam'da bulunduğu sırada, Kasım 1840'ta İzzet Paşa yaralandığından Akkâ Muhafızı ve Serasker Kaymakamı oldu. 25 Mart 1841 tarihinde vezirlikle Sayda valisi olup Şubat 1842'de görevinden alındı. Mayıs 1842'de Maraş valisi oldu. Şubat 1843'te görevden alındı. Eylül 1845'te Üsküp valisi oldu ve Mart 1848'te görevden alındı. Eylül 1848'te Kastamonu valisi olduysa da bir ay sonra görevden alındı. Temmuz 1850'de Konya, Ağustos 1851'de Şehrizor ve Ekim 1851'de ikinci defa Konya valisi olarak görevlendirildi.

Mart 1852'de Anadolu Ordusu Komutanlığı'na olarak atandı. Ağustos 1852'de Hassa Ordusu Komutanlığı'na atandı, Kırım Savaşı'nın çıkması üzerine Aralık 1853'te Batum Ordusu Komutanı olarak atandı. Savaşta Rus kuvvetlerini mağlup ederek Şekvetil'i ele geçirdi. Ağustos 1854'te görevden alındı. Mayıs 1855'te ikinci kez Hassa Ordusu Komutanlığı'na atandı. Bu görevinde Ekim 1855'te Erzurum Mevki Komutanlığı ilave edildi. Barıştan sonra İstanbul'a döndü. Aralık 1856'da Hassa Ordusu Komutanlığı görevinden alındı. Ağustos 1857'de üçüncü kez Hassa Ordusu Komutanlığı'na atandı. Bu görevi Ekim 1857'ye kadar sürdü. Temmuz 1861'de üçüncü defa Konya valisi olup Ocak 1864'te görevden alındı. Aralık 1864'te Meclis-i Muvakkat-i Askerî'ye memur oldu. Temmuz 1865'te 4. Ordu Komutanı ve 3. Ordu Komutan Vekili oldu.[1] Mayıs 1868'de 4. Ordu Komutanlığı'ndan ve Haziran 1868'de de 3. Ordu Komutan Vekilliği'nden azledilince İstanbul'a döndü.

6 Eylül 1872 tarihinde öldü. Mezarı Üsküdar'dadır.

Değerlendirme

Sicill-i Osmani'de şöyle değerlendirme yapılmaktadır:[2]

Cesur, dindar ve doğru idi. Şekvetil'i almış ve Akkâ'ya savaşarak girmiş, ayağı uğurlu, vilâyet idaresinde orta bir haldeydi. "Eneste Selim Paşa" denir.

Kaynakça
  1. Sinan Kuneralp, Son Dönem Osmanlı Erkân ve Ricali (1839-1922), Prosopoprafik Rehber, İstanbul 1999, s. 104.
  2. Mehmed Süreyya, Sicill-i Osmani, (haz. Nuri Akbayar), c. III, İstanbul 1996, s. 63.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.