Longobardiya

Longobardiya (Modern Yunanca: Λογγοβαρδία, ayrıca farklı olarak Λογγιβαρδία, Longibardia ve Λαγουβαρδία, Lagoubardia), İtalya'daki Lombardlar tarafından kontrol edilen bölgeler için Bizans terimidir. 9-10. Yüzyıllarda, aynı zamanda güneydoğu İtalya'da bulunan Longobardiya Theması olarak bilinen bir Bizans askeri-sivil eyaletinin (veya thema) adıydı.

Grekçe: Λογγοβαρδία, θέμα Λογγοβαρδίας
Longobardiya Theması
Bizans İmparatorluğu Thema
←
 
←
ca. 891 – ca. 965 →
Longobardiya harita üzerinde
İtalya'da Bizans themaları (sarı) y. 1000.
Merkez Bari
Historical era Orta Çağ
 - Bizanslıların Bari'yi fethi 876
 - Thema olarak kurulması ca. 891
 - İtalya Katepanlığı'nın kurulması 965
Bugün parçası

Tarih

Bu terim, geleneksel olarak Lombard mülkleri için kullanıldı, Günah Çıkartıcı Theofanis, kuzey İtalya'daki Lombard krallığı olarak adlandırılan "Büyük Longobardiya" (Yunanca: ηλη Λογγοβαβαρδία; Latince: Longobardia major) ve Benevento, Spoleto, Salerno ve Capua Lombard dükalıkları, Bizans mülkleri ile Bizans hükümdarlığı altında şehir devletleri'den (Napoli Dükalığı, Gaeta Dükalığı ve Amalfi Cumhuriyeti) oluşmuş güney İtalya "Küçük Longobardiya" (Latince: Longobardia minor) olarak ayırır.[1][2]

En katı ve en teknik anlamda, bu isim modern Apulia İtalyan bölgesini ve Basilicata'nın bir bölümünü kapsayan başkenti olarak Bari olan eyaleti (thema) ile ilişkilendirilir.[3] Kesin kökeni ve evrimi tam olarak belli değildir.[3] İtalya yarımadasının işlerinden neredeyse tam bir yüzyıl ayrı kaldıktan sonra, Adriyatik Denizi'ndeki Sarazen akıncılarından kurtulmayı amaçlayan I. Basileios (h. 867-886) hükümdarlığında Bizans bir kez daha, Dalmaçya'da Bizans egemenliği ve Bizans kontrolünü İtalya'nın bazı bölgelerine bir kez daha genişleterek batı politikası yeniden kurmak içim aktif olarak müdahale etmeye başladı.[4] Süreç içerisinde, Otranto 873 yılında Sarazenlerden alındı ve II. Ludwig tarafından Sarazen hükümdarlardan ele geçirilen Bari 876 yılında geri alındı.[5] Muhtemelen bu noktada, daha sonra temanın temellerinin belki de Kefalonya thema'nın alt bir bölümü (turma) şeklinde atılmış olması muhtemeldir.[6]

880lerin ortalarında Nikiforos Fokas ve ardıllarının seferleri tüm Calabria, Apulia ve Basilicata'yı da içeren Bizans kontrolü altındaki bölgeyi büyük ölçüde genişletti. Hatta güney İtalya'da Lombard gücünü merkezi Benevento bile 891 yılında ele geçirildi.[7] Longobardiya'ya thema olarak atıfta bulunulan ilk referans tam olarak bu zamanlardır, ancak ilk bakışta, Bizans İmparatorluğu'nun diğer Avrupa temaları ile ortak olarak yönetildiği anlaşılmaktadır;[3] 891 yılında Longobardiya için bilinen ilk Stratigos (askeri vali) aynı zamanda Makedonya, Trakya ve Kefalonya valisiyken, ardılı Georgios, Longobardiya'yı ana thema Kefalonya ile birlikte yönetmiştir.[8] Sadece Longobardiya'ya bakan Stratigos, 911 ve sonrası kaydedilmiştir.[3] 938 ve 956'da, Calabria thema'sı ile birleşmiş olarak ortaya çıkar, ancak bu düzenlemenin süresi belirsizdir. Her halükarda yaklaşık 965 yılından sonra, bu iki thema daimi olarak birleştirilmiş ve gene Katepano'nın Bari'de oturduğu İtalya Katepanlığı kurulmuştur.[2][3]

Varangian Muhafızları, İskandinav anavatanlarında Langbardland olarak bilinen bölgede birkaç seferde Bizans ordusunun bir parçası olarak savaşmıştır; varlıkları İtalya Runik Taşları ile anılmaktadır.

Strategoi Listesi
  • Gregorios (876)
  • Prokopios (880)
  • Stephanos Maxentios (882–885)
  • Nikiforos Fokas (885–886)
  • Theophylaktos (886–887)
  • Constantine (887–888)
  • Georgios Patrikios (888–891)
  • Symbatikos Protospatharios (891–892)
  • Georgios Patrikios (892–894)
  • Barsakios (894–895)
  • Melissenos (899–905)
  • Ioannikios Protospatharios (911)
  • Nicholas Epigingles (914–915)
  • Ursileo (died 921)
  • Anastasios (928 × 936)
  • Basilios Kladon (938)
  • Limnogalactos (940)
  • Paschalios Protospatharios (943)
  • Malakinos (c. 950)
  • Marianos Argyros (955–962)
  • Nikiforos Hexakionites (965)

Kaynakça
Özel
  1. Kajdan 1991, ss. 1249-1250.
  2. Pertusi 1952, s. 181.
  3. Kajdan 1991, s. 1250.
  4. Kreutz 1996, ss. 41-43.
  5. Kreutz 1996, s. 57.
  6. Kajdan 1991, ss. 256, 1250.
  7. Kreutz 1996, ss. 63-66.
  8. Pertusi 1952, s. 180.
Genel

Konuyla ilgili yayınlar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.