Pontus Rumcası

Pontus Rumcası (Yunanca: Ρωμαιίκα (Romeika) ya da Ποντιακά (Pontiaka)), 1923 Türkiye-Yunanistan nüfus mübâdelesine değin Kandıra[3] ile Batum arasında yaşayan Rumlar tarafından konuşulmuş, günümüzde Müslümanlar tarafından Anadolu'da sadece Trabzon ve Rize'ye bağlı 70 civârında köyün yanı sıra (özellikle Maçka ve Tonya), Yunanistan'a gönderilen Ortodoks Hristiyan mübâdillerin yaşadığı kentlerde konuşulmaya devam edilen Rumcanın bir lehçesi. Pontus Rumcası Pontiaka ve Karadeniz Rumcası adlarıyla da bilinmektedir.[4] Osmanlı dönemi ve sonrasında Karadenizli Rumların göç ettiği Gürcistan, Kırım ve Stalin döneminde sürüldükleri Rusya ile Kazakistan’da Hristiyan Pontuslular tarafından hâlen konuşulmaktadır.

Pontus Rumcası
Ποντιακά
Ρωμαιίκα
Bölge İlk başta Karadeniz'in Pontus bölgesinde konuşuluyordu(Türkiye,Rusya, Gürcistan). Daha sonra bu ülkelerle birlikte Yunanistan,Ukrayna, Almanya ve Kazakistan'da da konuşuluyor.
Konuşan sayısı 778,000  (2009-2015)[1]
Dil ailesi
Hint-Avrupa
Yazı sistemi Yunan Alfabesi;Kiril Alfabesi;Latin Alfabesi
Dil kodları
ISO 639-3 pnt
Dilbilimci listesi [2] pont1253 [2]
Linguasphere 56-AAA-aj
Turuncu ile gösterilen yer Geç Bizans Dönemi'nde Pontus Rumcasının konuşulduğu yerdir.
Bu sayfa UFA fonetik Unicode semboller içerir. Doğru bir görüntüleme desteğiniz bulunmadığı takdirde, soru işaretleri, kutular veya diğer Unicode karakterleri görebilirsiniz. IPA sembolleri ile ilgili rehberi okumak için, bakınız Yardım:IPA.

Pontus Rumcası, 778,000 kişi tarafından konuşulan Hint-Avrupa dil ailesine bağlı ölme tehlikesiyle karşı karşıya olan bir dildir.[1] Bununla birlikte 200,000-300,000 kişinin anadilidir [5]. Çoğunluk itibarıyla Kuzey Yunanistan'da konuşulmakla birlikte Türkiye,Rusya ve Ermenistan'da Pontuslular tarafından konuşulmaktadır.1923'te Türkiye-Yunanistan nüfus mübadelesinde Ortodoks Hristiyan Rumların anavatanlarından ayrılmasıyla, bu dil Yunanistan'a geldi. Ancak bu dil, Trabzon'un doğusunda Pontuslu Rum Müslümanlar tarafından halen konuşulmaktadır. Pontus Rumcası, Modern Yunanca ile aynı dilin lehçesi kabul edilir.Ancak söylediklerine göre her birinin konuşmacısı birbirini tam olarak anlayamamaktadır.[6] Pontus Rumcası, Yunan alfabesi ile yazılırken Türkiye'de Latin alfabesi, Ukrayna'da Kiril alfabesi daha sık kullanılmaktadır.

Pontus Rumcası ile yakından ilgili olan diğer Yunanca lehçeleri Ukrayna'nın Mariupol kentinde (önceden Kırım'da)(bkz:Rumeyce), Gürcistan'da ve eski Rus Kafkasyası'nda Kars Oblastı'nda konuşulur. Bu lehçelerin Pontus Rumcası sayılıp sayılamayacağı dilbilimsel yöntemlere göre değişir. Bu dilin konuşmacıları Doğu Pontuslular veya Kafkas Rumlar olarak da adlandırılır.

Adlandırma

Pontus Rumcası’nı konuşan kişiler, konuştukları dile Romeika (Ρωμαίκα) adını verdiler. Ama Romeika (Ρωμαίκα) terimini sadece Pontus Rumcası için değil daha genel anlamda Modern Yunanca'yı da kapsayacak bir anlamda kullandılar. Pontus terimi ilk olarak bilimsel bir tanımlamaydı. Ama daha sonra Yunanistan'da yaşayan Pontuslular için bu terim bir kimlik işareti olarak kabul edildi.[7]

Benzer şekilde, Türkçede genel olarak Türkiye'de yaşayan bütün etnik Yunanları ifade eden Rum kelimesinden türetilen Rumca (ˈɾumd͡ʒa) kelimesi Modern Yunanca'ya yakın olan İstanbul ve Imbros (Gökçeada) lehçeleri gibi Pontus Rumcası için de kullanılmaktadır.[8]

Günümüzde Türkiye'de yaşayan Pontus Rumcasını konuşanlar, konuştukları dile Rumca, Romeika ya da Rumcika derler.[8]

Sınıflandırma

Pontus Rumcası, Hint-Avrupa dil ailesinin Helenik diller kolunun Attika-İon grubuna bağlı olarak sınıflandırılır. Pontus Rumcası, köken olarak Koini ve Bizans Yunancasından İon Yunancasına dayanır ve Türkçe, Rusça, Gürcüce ve Ermeniceden etkilenmiştir. Pontus Rumcasının Doğu Karadeniz'deki değişkesi Antik Yunanca'ya en yakın yaşayan (konuşulmaya devam eden) dildir

Tarihi

Pontus Rumcası,çoğu Modern Yunanca lehçeleri gibi Helenistik ve Roma dönemlerinde M.Ö. 4. yy ve M.S. 4. yy arasında konuşulan Koini Yunancası'ndan türemiştir.M.S. 11. yy'da Selçuklu Devleti'nin Küçük Asya'yı ele geçirmesinden sonra Pontus bölgesi Bizans İmparatorluğu'ndan ayrı kaldı.[9] Pontusluların ana karadaki Yunanlardan ayrı kalması sonucu Pontus Rumcası, belirgin bir şekilde farklı olarak gelişti.[9] Bununla birlikte Pontus Rumcası, yakın bölgelerde konuşulan Türkçe, Farsça ve Kafkas dillerinden etkilenmiştir.

1923 yılına değin Kandıra ile Batum arasında konuşulan Pontus Rumcası konuşulmaktaydı. Ancak 1923 Türkiye-Yunanistan Nüfus Mübadelesi sonrası bu dili konuşan kişilerin çoğu Yunanistan’ın kuzey bölgelerine göç etmiştir.Daha sonra Yunanistan’a göç eden bu kişilerin birçoğu II. Dünya Savaşı ve Yunan İç Savaşı sebebiyle ABD’ye göç etmiştir. Türkiye’de ise 1923 Türkiye-Yunanistan Nüfus Mübadelesi’nden sonra Trabzon’un doğusundaki Pontuslu Rum Müslümanlar tarafından konuşulmaktadır.

Lehçeler

İyon ağzının devamı olmasına karşın Türkçe, Farsça ve Lazcadan yoğun biçimde etkilenen Pontus Rumcası'nı dilbilimci Manolis Triantafyllides 2 gruba ayırmıştır:

  • Batı grubu (Oinountiak ya da Niotika) : Ünye ve civarı
  • Doğu grubu:
    • Sahil Bölgesi(Trapezountiak) : Trabzon ağzı
    • İç bölgeler (Haldiot): Gümüşhane ve civarı

Bunların arasından en çok Haldiot konuşuluyordu. Ses biliminde, bazı Pontus değişkelerinin Türkçedeki gibi büyük ünlü uyumu bulundurduğu rapor edilmiştir (Mirambel, 1965).

İlk olarak dilbilimci Michael Deffner 1877 yılında Karadeniz Rumcasının Of, Şerah ve Trabzon merkez lehçeleri birbirleri, Antik Yunanca ve Modern Yunanca ile karşılaştırınca arkaik ögeler taşıyan Pontus Rumcası'nın Orta Çağ Rumcası olduğunu bildirmiştir.

Türkiye‘nin dışında iki grup daha bulunmaktadır:

  • Kuzey grubu:İlk başlarda Kırım’da konuşulmaktaydı, ancak şimdi Rumeylerin çoğunun yaşadığı Mariupol’de konuşulmaktadır. Dilbilimciler Rumeyce'nin Pontus Rumca'sının bir alt kolu olup olmadığı arasında tam bir sonuca ulaşamamışlardır[10].Bu yüzden Rumeyce bir alt kol olarak kabul edilebilir.Bu dili Rumey'ler konuşur. Yaklaşık yarım düzine lehçesi vardır. Ayrıca bu bölgede Helenik kökenli olup ana dili Kırım Tatarcası olan Urumlar da vardır.
  • Sovyet Rumeycesi: Sovyetler Birliği'nin Pontus Rumları için Pontus Rumcası'nının Sovyetleştirmesi sonucu oluşmuştur. Bolşevikler, Demotiki Yunanca'sını Yunanca'nın kapitalist bir değişkesi olarak gördüklerinden dolayı Demotiki Yunanca'sına karşı Pontus Rumcası'nın Sovyetleştirilmiş değişkesini oluşturdular.Bu, Sovyetler Birliği'nde Yunanca konuşan grubun çoğunluğunu kapsayacak yeni bir Pontuslu altgrup oluşturmak için de kullanıldı.

Oftalik

17. yüzyılda Müslümanlaşmış bazı Pontuslular Türkiye'de kaldı ve Pontus Rumcası, onlar tarafından kısmen korundu.[11][12][13][14] Konuştukları lehçeye, dilbilimciler Trapezountiak alt grubunun bir kolu olarak sınıflandırıp Oftalik adını verirken, bu lehçenin konuşmacıları, konuştukları dile Rumeyka diyorlar.En 5,000 kişinin bu dili konuşmakta olduğu bilinmektedir.[15][16] Ancak konuşmacıların sayısının daha yüksek olduğunu gösteren tahminler de bulunmaktadır.[17] Oftalik/Rumeyka dilini konuşanlar, Trabzon ilinin doğu ilçesinde yoğunlaşmıştır: Çaykara (Katohor), Dernekpazarı (Kondu), Sürmene (Sourmena) ve Köprübaşı (Göneşera).Daha az yaygın olmasına rağmen Of ilçesinin uzak köylerinde de Pontus Rumcası konuşulmaktadır.Ayrıca Rize iline bağlı İkizdere'nin (Dipotamos) batısında da konuşulmaktadır. Eskiden bu lehçe daha doğuda olan Pazar'a (Atina) kadar daha geniş bir alanda konuşulmaktaydı.

Oftalika, Grekçe'de var olan ancak Modern Yunanca'nın değişkelerinde kaybedilen mastarı korumuştur. Bu nedenle arkaik olarak nitelendirilip Grekçe'ye en yakın dil olarak kabul edilmiştir.[15][16]

Ayrıca, Yunanistan'daki Nea Trapezunta, Pieria (Orta Makedonya) bölgesinde Trabzon'dan göç eden (özellikle Dernekpazarı (Kondu)) Hristiyanların soyundan gelenler tarafından da bu lehçe çok benzer bir şekilde konuşulmaktadır.[18][19][20]

Garzevelce

Gümüşhane Merkez ilçesinin doğusundaki Kale Bucağı'nın (Kovans Nahiyesi) çoğu köyünde ve bucağın yakın çevresindeki bazı köylerde bilinen bir lehçedir. Karadeniz Rumcası sözcüklerin Türkçe ek sistemiyle birlikte kullanılmasıyla oluşmuştur. Lehçeyi, çevre il ve ilçelere giden Gümüşhaneli kalaycı esnafının kendi aralarında şifreli bir şekilde anlaşmak için oluşturdukları belirtilmektedir[21], bu yüzden lehçeye kalaycı dili de denir. Dili/lehçeyi daha çok köylerin yaşlı erkekleri bilmekle birlikte genç nesiller arasında da bilinmektedir.

Coğrafî dağılım

Her ne kadar Pontus Rumcası Karadeniz'in güney kıyılarında konuşulmuş olsa da 18. ve 19. yüzyıllarda sayısı azımsanmayacak kadar çok insan Rus İmparatorluğu'nun elinde bulunan Karadeniz'in kuzey kıyılarına göç etti. Pontus Rumcası, hala Ukrayna'nın çoğunlukla Mairupol bölgesinde, ayrıca Odessa ve Donetsk bölgesinde, Rusya'da (Stavrapol civarı) ve Gürcistan'da konuşulmaktadır.[22]

Rum Kırım’ından sonra Küçük Asya’da kalan konuşucuların çoğu Lozan Antlaşması‘na bağlı olarak Yunanistan’a (özellikle Kuzey Yunanistan) yerleştirildi.İkinci göç dalgası ise 90’lı yılların başında Eski Sovyet Ülkelerinden geldi.[23]

Yunanistan’da Pontus Rumcası, diğer Yunan lehçelerinin karışımı nedeniye bir iletişim aracı olarak değil, sembolik olarak kullanılıyor.[23]

  • Yunanistan: 400,000 (2001)[24](Çoğunlukla Makedonya’da (Doğu, Batı ve Orta Makedonya) ve Attika‘da
  • Türkiye: konuşan kişi sayısı belli olmamakla birlikte 1965 Türkiye nüfus sayımında 4,535 kişi ana dil olarak bu dili konuştuklarını bildirmişti.
    • Çaykara : (23 köy)
    • Of : (bazı köyler)
    • Tonya: (15 köy)
    • Köprübaşı: (5 köy)
    • Dernekpazarı: (10 köy)
    • Bulancak (Giresun) : (3 köy)
    • Maçka: Of ve Sürmene'den 1929 sel baskını ardından Maçka'ya yerleştirilen göçmenlerin yanı sıra 1923 öncesi Türk - Rum karışık yaşayan Maçka'nın birçok yerli köylerinde konuşulmaktadır.
    • Beşikdüzü: (1 köy)[25]
    • Yağlıdere, Dumanlı, Düğünyazı : 1800 öncesi Türkçe-1800 sonrası kilise ve Yunan eğitmenler etkisi ile Rumca'nın hâkim dil olduğu Santa (Dumanlı) ve Kurum Vadisi Köylerinde, Müslümanlardan Rum okullarına gidenler dışında halk Rumca bilmiyordu. Mübadelede Rum ya da Ortodoks Hristiyan yerleşimciler Yunanistana ve Mübadele öncesi bir kısmı da Gürcistan ve Rusya'ya göç ettiğinden Bölge köyleri yüzde seksen oranında boşalmıştır. Günümüzde bu köylerin tamamına yakınında, mübadele sonrası başka bölgelerden gelen Türkler iskan edilmiştir. Santa ve Yağlıdere-Kurum (Gorom, Kromni) bölgelerinde ve Torul bölgesinde, Rumlarla birlikte yaşayan ve Rumca konuşup anlayabilen birkaç yaşlı Türk köylü öldükten Rumca konuşan köy ya da kişi bulunmamaktadır.
  • Kafkas Bölgesi
    • Kars: Birkaç köy ve merkez (Sayıları çok az)

Resmî statü

Yunanistan

Yunanistan’da diğer lehçeler gibi Pontus Rumcası’nın da herhangi bir resmî statüsü yoktur.

Sovyetler Birliği

Tarih boyunca, Pontus Rumcası SSCB’deki Yunan azınlığın de facto diliydi. Ancak 1926’da Sovyet-Rum entelijans tarafından yapılan Tüm Birlik Konferansı’nda (Πανσυνδεσμιακή Σύσκεψη), resmî dilin Demotiki olması kararına varılmıştı.[26]

Daha sonra Sovyetler Birliği ve Sovyet sonrası Rusya’da Yunan kimliğinin canlanması sonucu Rumeyka ve Demotiki arasında yeni bir bölünmeye neden oldu. 80’lerin ortasında Rum kimliğinin canlandırılması için yeni bir girişimde bulunuldu. Ukraynalı bilgin Andriy Biletsky yeni bir Slav alfabesi oluşturdu. Ancak birkaç yazar ve şair dışında bu alfabe bölge halkı tarafından çok nadir kullanılıyor.[27]

Kültür

Dil zengin bir sözlü geleneğe sahiptir.Ayrıca Pontus folklörü ve müzikleri Yunanistan'da popülerdir. Dilin, şiir koleksiyonları (Kostas Diamantidis en ünlü şairlerdendir), romanlar ve Galyalı Asteriks’in Maceraları çizgi romanlarının Pontus Rumcası versiyonu gibi sınırlı miktarda modern edebî ürünleri vardır.[28] Gençlik Standart Yunanca’yı birincil dilleri olarak konuşurlar. Pontus Rumcası, Kuzey Amerika’da konuşucular tarafından Yunanistan'dakilere nispeten daha iyi korunuyor.[1]

Trabzon’da inceleme yapan dilbilimci Mackridge: Trabzon’da bu dili konuşanların, Yunanca sadece 5’e kadar sayabildiklerini, devamında Türkçe rakamlar kullandıklarını, Yunanca ’ναι’ (evet) kelimesini bilmelerine karşılık ’οχί’ (hayır) kelimesini bilmediklerini, ay isimlerinin tümünün Rumca olmasına karşın, mevsim ve günleri bilmediklerini, ‘merhaba’, ’Allah’a ısmarladık’, ’sağol’ benzeri günlük dilde kullanılan pek çok kelimenin Rumca karşılığının unutulduğunu gözlemiştir (Mackridge, 1987: 115-135).[29]

Alfabe

Yunanistan‘da Pontus Rumcası, aksanlı olarak yazılır;/ʃ ʒ kʃ pʃ/ için σ̌ ζ̌ ξ̌ ψ̌, [æ ø] için α̈ ο̈ yazılır.Türkiye‘de Latin Harfleri (Türk teleffuzu ile) ile yazılır. Rusya‘da Kiril Alfabesi ile yazılır. Sovyet Dönemi’nin başlarında Pontus Rumcası yukarıdaki gibi yazılırken fonetik yazılan harfler [æ ø] ikili harf şeklinde (ια, ιο) yazılıyordu.

Yunan
Alfabesi		Türk
Alfabesi		Kiril
Alfabesi		Örnek
Α αA aА аρομεικα, romeyika, ромейика
Β βV vВ вκατιβενο, kativeno, кативено
Γ γĞ ğГ гγανεβο, ğanevo, ганево
Δ δDH dhД дδοντι, dhonti, донти
Ε εE eЕ еεγαπεςα, eğapesa, егапеса
Ζ ζZ zЗ зζαντος, zantos, зантос
ΖΖ ζζJ jЖ жπυρζζυας, burjuvas, буржуас
Θ θTH thС с, Ф ф, Т тθεκο, theko, теко
Ι ιİ iИ иτοςπιτοπον, tospitopon, тоспитопон
Κ κK kК кκαλατζεμαν, kalaceman, калачеман
Λ λL lЛ лλαλια, lalia, лалиа
Μ μM mМ мμανα, mana, мана
Ν νN nН нολιγον, oliğоn, олигон
Ο οO oО оτεμετερον, temeteron, теметерон
Π πP pП пεγαπεςα, eğapesa, егапеса
Ρ ρR rР рρομεικα, romeyika, ромейка
Σ ςS sС сκαλατζεπςον, kalacepson, калачепсон
ΣΣ ςςŞ şШ шςςερι, şeri, шери
Τ τT tТ тνοςτιμεςα, nostimesa, ностимеса
ΤΖ τζC cЦ цκαλατζεμαν, kalaceman, калацеман
ΤΣ τςÇ çЧ чμανιτςα, maniça, манича
Υ υU uУ уνυς, nus, нус
Φ φF fФ фεμορφα, emorfa, эморфа
Χ χH, KH (sert H)Х хχαςον, hason, хасон

Eskil biçimler

Aşağıdaki Grekçe’de bulunan eskil biçimler Modern Yunanca’da kaybolmuş olmakla birlikte Pontus Rumcası’nda halen bulunmaktadır.

Ses bilimi
  • Grekçe’deki ‘η’ harfinin telaffuzu ‘ε’ harfi ile korunmuştur.(κέπιν = κήπιον, κλέφτες = κλέπτης, συνέλικος = συνήλικος, νύφε = νύ(μ)φη, έγκα = ἤνεγκον, έτον = ἦτον, έκουσα = ἤκουσα vb.).
  • Grekçe’deki ‘ω’ harfinin telafuzunun ‘ο’ harfi ile korunmuştur. Koini Yunancası’nda ise ‘ου’ olarak korunmuştur.
  • Koini Yunancası’ndaki ‘σφ’ yerine İyonik Yunanca’daki ‘σπ’ olarak kullanılır (σποντύλιν, σπἰγγω, σπιντόνα).

İsim ve sıfat çekimleri
  • Cinssiz yalın haldeki isimlerde getirilen -ν son eki Grekçe’deki ‘-ίον’ ekinden gelir (παιδίον, χωρίον; Pontic παιδίν, χωρίον).
  • Sıfatlarda müennes sıfatların sonuna -ος yerine -έσα konulur (έμορφος-έμορφέσα).
  • Yalın müzekker isimlerin genitif olması için ’-ονος‘ yerine ‘-ον’ kullanılır (ο νέον → τη νέονος, ο πάππον → τη πάππονος, ο λύκον → τη λύκονος, ο Τούρκον → τη Τούρκονος vb.).
  • İsimler eski seslenme biçimindeki gibi korunur; άδελφε, Νίκολα, Μάρια.

Fiil çekimleri
  • İkinci geniş zaman hali ’-ον’ dur (ανάμνον, μείνον, κόψον, πίσον, ράψον, σβήσον).
  • ”ORTA ÇATI”, -ούμαι şeklinde vurgulanır (ανακατούμαι, σκοτούμαι, στεφανούμαι).
  • ’’EDİLGEN ÇATI’’, -θα şeklinde vurgulanır (Grekçe:-θιν):εγαπέθα, εκοιμέθα, εστάθα vb.
  • Edilgen çatının geniş zamanlı hali -θετε şeklinde vurgulanır (Grekçe; θητι);εγαπέθετε, εκοιμέθετε, εστάθετε.
  • Mastarda ara sıra kullanımlar;(εποθανείναι, μαθείναι, κόψ'ναι, ράψ'ναι, χαρίσ'ναι, αγαπέθειν, κοιμεθείν).
  • Pontus Rumcası’nda -εν, Koine Yunancası’ndaki -ενεστι’den gelir (Grekçe’de εστι). İncil Yunancası’nda -ενι, Modern Yunanca’da -είναι’dir.

Sözcük bilimi
  • Ara sıra ‘να’ yerine ‘ας’ kullanılır;δός με ας τρόω.
  • Pontus Rumcası’nda ’temeteron’ (bizim) kelimesi Antik Yunanca’daki aynı manaya gelen ‘ton hemeteron’ kelimesinden gelmektedir. Modern Yunanca’da ise bu kelime ’ton ...mas’tır.

Grekçe ile Karşılaştırma
1. Pontus Rumcası’nda, Grekçe’deki ikinci aorist/geniş zaman kipi –ειν’e /e/ son-sesi eklenmektedir(Trabzon diyalektinde)
PONTUSGREK
ειπείνεεἰπεῖν
παθείνεπαθεῖν
αποθανείνεἀποθανεῖν
πιείνεπιεῖν
ειδείνεεἰδεῖν
φυείνεφυγεῖν
ευρείνεεὑρεῖν
καμείνεκαμεῖν
φαείνεφαγεῖν
μαθείνεμαθεῖν
ερθέανεἐλθεῖν
μενείνεμένειν
2. Pontus Rumcası’nda Grekçe’de olduğu gibi –ηναι ile biten mastarlar olduğu gibi korunmuşlardır, ayrıca bir /e/ sonsesi ek almazlar.
PONTUSGREK
ανεβήναιἀναβῆναι
κατεβήναικαταβῆναι
εμπήναιἐμβῆναι
εβγήναιἐκβῆναι
επιδεαβήναιἀποδιαβῆναι
κοιμεθήναικοιμηθῆναι
χτυπεθήναικτυπηθῆναι
ευρεθήναιεὑρεθῆναι
βρασήναιβραχῆναι
ραήναιῥαγῆναι
3. Birinci aorist formu olan -αι son eki ikinci aoriste özgü -είν son eki ile yer değiştirmiştir.
PONTUSGREK
κράξεινκράξαι
μεθύσεινμεθύσαι
4. İnfinitif aorist formların sonuna /e/ eklenmektedir.
ράψεινε, κράξεινε, μεθύσεινε, καλέσεινε, λαλήσεινε, κτυπήσεινε, καθίσεινε
5. Pontus Rumcası’nda, Grekçe’de olduğu gibi aorist aktifini –κα son eki ile kuran fiiller bulunmaktadır.
PONTUSGREK
εδώκαἔδωκα
ενδώκαἐνέδωκα
εποίκαἐποίηκα
εφήκαἀφῆκα
εθήκαἔθηκα
6.Pontus Rumcası’nda –in (-εῖν)yerine –eane (-έανε) mastar eki bulunmaktadır.
PONTUSGREK
ερθέανεἐλθεῖν

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. "Arşivlenmiş kopya". 28 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ocak 2019.
  2. "Arşivlenmiş kopya". 23 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ocak 2019.
  3. "Yunanca". 5 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Nisan 2018.
  4. Özhan Öztürk, Karadeniz Ansiklopedik Sözlük. İstanbul. 2005. ISBN 975-6121-00-9. s. 993-996
  5. "Arşivlenmiş kopya". 23 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ocak 2019.
  6. "Arşivlenmiş kopya". 16 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ocak 2019.
  7. Drettas 1997, page 19.
  8. Özkan, Hakan (2013). "The Pontic Greek spoken by Muslims in the villages of Beşköy in the province of present-day Trabzon". Byzantine and Modern Greek Studies. 37 (1): 130–150. doi:10.1179/0307013112z.00000000023.
  9. "Arşivlenmiş kopya". 20 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ocak 2019.
  10. "Arşivlenmiş kopya". 10 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ocak 2019.
  11. Asan, Omer (2000) [1996]. Pontos Kültürü [Pontos Culture] (in Turkish) (2nd ed.). Istambul: Belge Yayınları.
  12. Özkan, H. (2013). Blume, Horst D.; Lienau, Cay, eds. Muslimisch-Pontisch und die Sprachgemeinschaft des Pontisch-Griechischen im heutigen Trabzon [Muslim-Pontic and the language community of Pontic Greek in today's Trabzon]. Choregia – Münstersche Griechenland-Studien. 11. Lienau, C. pp. 115–137.
  13. "Arşivlenmiş kopya". 11 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2013.
  14. Mackridge, Peter (1987). "Greek-Speaking Moslems of North-East Turkey: Prolegomena to a Study of the Ophitic Sub-Dialect of Pontic". Byzantine and Modern Greek Studies. 11 (1): 115–137.
  15. "Arşivlenmiş kopya". 12 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2019.
  16. "Arşivlenmiş kopya". 12 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2019.
  17. http://www.maneyonline.com/doi/abs/10.1179/0307013112Z.00000000023
  18. "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 31 Ocak 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ocak 2012.
  19. http://www.revithiadou.gr/files/Ophis_KMS.pdf
  20. Revythiadou, A.; Spyropoulos, V. (2012). Οφίτικη: Πτυχές της Γραμματικής Δομής μιας Ποντιακής Διαλέκτου [Ofitica Pontic: Aspects of the Grammar of a Pontic Dialect] (in Greek). Thessaloniki: Εκδοτικός Οίκος Αδελφών Κυριακίδη. ISBN 978-960-467-344-5.
  21. "Arşivlenmiş kopya". 26 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2020.
  22. Topkharas 1992 [1932]
  23. Selm, Joanne van (2003). The Refugee Convention at fifty: a view from forced migration studies. Lexington, Mass: Lexington Books. p. 72. ISBN 0-7391-0565-5.[1]
  24. "Romeika - Pontic Greek (tr)". Karalahana.com. Archived from the original on 2014-02-25. Retrieved 2013-03-20.
  25. "Arşivlenmiş kopya". 25 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Nisan 2013.
  26. ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ (in Greek). Archived from the original on 2011-07-21. Retrieved 2011-01-15.
  27. Survey carried out in 2001–2004, organized by St. Petersburg State University
  28. "Arşivlenmiş kopya". 11 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2019.
  29. Özhan Öztürk. Karadeniz Ansiklopedik Sözlük.İstanbul. 2005. ISBN 975-6121-00-9. Sf. 993-996

Ek okumalar
  • Georges Drettas, Aspects pontiques, ARP, 1997, ISBN 2-9510349-0-3.
  • Özhan Öztürk, Karadeniz: Ansiklopedik Sözlük. 2 Cilt. Heyamola Yayıncılık. İstanbul, 2005. ISBN 975-6121-00-9
  • Mackridge, P. 1987. Greek-Speaking Moslems of North-East Turkey: Prolegomena to Study of the Ophitic Sub-Dialect of Pontic. Byzantine and Modern Greek Studies 11: 115–137.
  • Τομπαΐδης, Δ.Ε. 1988. Η Ποντιακή Διάλεκτος. Αθήνα: Αρχείον Πόντου. (Tompaidis, D.E. 1988. The Pontic Dialect. Athens: Archeion Pontou.)
  • Τομπαΐδης, Δ.Ε. ϗ Συμεωνίδης, Χ.Π. 2002. Συμπλήρωμα στο Ιστορικόν Λεξικόν της Ποντικής Διαλέκτου του Α.Α. Παπαδόπουλου. Αθήνα: Αρχείον Πόντου. (Tompaidis, D.E. and Simeonidis, C.P. 2002. Additions to the Historical Lexicon of the Pontic Dialect of A.A. Papadopoulos. Athens: Archeion Pontou.)
  • Παπαδόπουλος, Α.Α. 1955. Ιστορική Γραμματική της Ποντικής Διαλέκτου. Αθήνα: Επιτροπή Ποντιακών Μελετών. (Papadopoulos, A.A. 1955. Historical Grammar of the Pontic Dialect. Athens: Committee for Pontian Studies.)
  • Παπαδόπουλος, Α.Α. 1958–61. Ιστορικόν Λεξικόν της Ποντικής Διαλέκτου. 2 τόμ. Αθήνα: Μυρτίδης. (Papadopoulos, A.A. 1958–61. Historical Lexicon of the Pontic Dialect. 2 volumes. Athens: Mirtidis.)
  • Οικονομίδης, Δ.Η. 1958. Γραμματική της Ελληνικής Διαλέκτου του Πόντου. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών. (Oikonomidis, D.I. 1958. Grammar of the Greek Dialect of Pontos. Athens: Athens Academy.)
  • Τοπχαρά, Κ. 1998 [1932]. Η Γραμματική της Ποντιακής: Ι Γραματικι τι Ρομεικυ τι Ποντεικυ τι Γλοςας. Θεσσαλονίκη: Αφοί Κυριακίδη. (Topchara, K. 1998 [1932]. The Grammar of Pontic. Thessaloniki: Afoi Kiriakidi.)

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.