William Westmoreland

William Childs Westmoreland (d. 26 Mart 1914, ö. 18 Temmuz 2005) ABD Ordusu generaliydi. Önemli görevleri arasında 1964'ten 1968'e kadar Vietnam Savaşı sırasında yürüttüğü Amerika Birleşik Devletleri kuvvetlerinin komutanlığı ve 1968'den 1972'ye kadar yürüttüğü ABD Ordusu Genelkurmay Başkanlığı vardır.

William Westmoreland
Takma adı "Westy"
Doğum 26 Mart 1914(1914-03-26)
Saxon, Güney Karolina, ABD
Ölüm 18 Temmuz 2005 (91 yaşında)
Charleston, Güney Karolina, ABD
Mezar yeri West Point Mezarlığı
Bağlılığı Amerika Birleşik Devletleri
Hizmet dalı Amerika Birleşik Devletleri Ordusu
Hizmet yılları 1936-1972
Rütbesi General
Komuta ettiği ABD Genel Kurmay Başkanlığı
Askeri Destek Komutanlığı, Vietnam
XVIII Hava İndirme Kolordusu
Amerika Birleşik Devletleri Kara Harp Okulu
101. Hava İndirme Tümeni
187. Piyade Alayı
504. Piyade Alayı
34. Topçu Alayı
Savaşları/Çatışmaları II. Dünya Savaşı
Kore Savaşı
Vietnam Savaşı
Madalyaları Ordu Üstün Hizmet Madalayası (4)
Liyakat Nişanı (3)

Westmoreland, Viet Cong ve Kuzey Vietnam Ordusu'na karşı yıpratma stratejisi benimsedi ve onları insan gücünü ve malzemelerini bitirmeye zorladı. Ayrıca hem taktik çatışmalarda hem de Kuzey Vietnam'daki stratejik hedeflerin amansızca bombalamasında ABD'nin topçu ve hava gücündeki üstünlüğünü kullandı. Vietnam'daki savaşların çoğunu teknik olarak ABD kazandı ve savaşlardan sonra ABD Ordusu sahayı kontrol altına aldı; ancak bu şekilde ele geçirilen sahayı kontrol altında tutmanın zorluğu ortaya çıkacaktı. Savaşa Amerikan halkının desteği, özellikle 1968'deki Khe Sanh Savaşı ve Tet Saldırısı'ndan sonra gittikçe azaldı. Ordu Genelkurmay Başkanı olarak atandığında, Vietnam'daki ABD askeri kuvvetleri 535.000 kişi ile zirveye ulaşmıştı. Westmoreland'ın stratejisi nihayetinde siyasi olarak başarısız oldu. Artan ABD kayıpları ve zorunlu askerlik Amerikan kamuoyunun savaşa verdiği desteği baltalarken, savaşçı olmayan Vietnamlılar arasındaki büyük çaplı kayıplar Güney Vietnam'ın savaşa verdiği desteği zayıflattı. Bu aynı zamanda Kuzey Vietnam'ın savaşma isteğini azaltmayı başaramadı ve Güney Vietnam Hükümeti -büyük ölçüde Westmoreland'ın kontrolünün dışında bir faktör- Viet Cong'a iltica edenleri durdurmak için yeterli meşruiyet oluşturmayı hiç başaramadı.

Gençliği

William Childs Westmoreland, 26 Mart 1914'te Eugenia Talley Childs ve James Ripley Westmoreland'ın oğlu olarak Spartanburg County, Güney Karolina'da dünyaya geldi. Üst orta sınıf ailesi yerel bankacılık ve tekstil endüstrilerinde çalışıyordu. William 15 yaşındayken 1. Erkek İzciler Birliği'nde Kartal izci oldu, ve Amerikan İzcileri'nden Seçkin İzci Ödülü ve Gümüş Buffalo ödülünü aldı. 1932'de Citadel'de bir yıl geçirdikten sonra,[1] bir aile dostu olan Senatör James F. Byrnes'in onu aday göstermesi üzerine Amerika Birleşik Devletleri Kara Harp Okulu'na alındı.[2] West Point'e "dünyayı görmek" için girdi. Creighton Abrams ve Benjamin O. Davis'in de aralarında bulunduğu seçkin bir West Point sınıfının parçasıydı. Westmoreland ilk kaptan (en yüksek askeri rütbe) olarak mezun oldu ve "en yüksek askeri başarıya" sahip öğrenciye sunulan Pershing Kılıcı'nı aldı.[3][4] Westmoreland aynı zamanda Protestan Pazar Okulu Öğretmenleri'nin yöneticisi olarak çalıştı.[5]

Askeri kariyeri

1936'da West Point'ten mezun olduktan sonra, Westmoreland topçu subayı oldu ve Fort Sill'deki 18. Topçu Alayı ile çeşitli görevlerde yer aldı. 1939'da üsteğmenliğe terfi etti ve ardından Hawaii'deki Schofield Barracks'ta 8. Topçu Alayı'nın tabya komutanı ve ve tabur personel subayı oldu.

II. Dünya Savaşı

II. Dünya Savaşı'nda, Westmoreland Tunus, Sicilya, Fransa ve Almanya'da 34. Topçu Taburu ve 9. Piyade Tümeni'ni ile Almanlara karşı savaştı; Tunus ve Sicilya'da 34. Tabur'a komuta etti.[6] Savaş zamanında geçici olarak verilen albay rütbesine çıktı ve 13 Ekim 1944'te 9. Piyade Tümeni komutanlığına atandı.[7]

Westmoreland, savaştan sonra 1946'da, Piyade Okulu'nda Hava İndirme eğitimini tamamladı. Daha sonra 504. Paraşüt Piyade Alayı, 82. Hava İndirme Tümeni'ne komuta etti. 1947'den 1950'ye kadar 82. Hava İndirme Tümeni Komutanı olarak görev yaptı. 1950-1951 yılları arasında Ordu Komutanlığı ve Genelkurmay Koleji'nde öğretim görevlisi olarak çalıştı. Sonra 1951'de Ordu Savaş Koleji'nde eğitimini tamamladı ve 1951'den 1952'ye burada eğitmen olarak çalıştı.

Kore Savaşı

Westmoreland Kasım 1952'de 38 yaşındayken Tuğgeneralliğe terfi etti ve böylece İkinci Dünya Savaşı sonrası dönemin en genç ABD Ordusu generallerinden biri oldu.[8] 1952'den 1953'e kadar Kore'deki operasyonlarda 187. Hava İndirme Alayı Komutanlığı görevini yürüttü. ABD'ye döndükten sonra Westmoreland, 1953'ten 1955'e kadar kara kuvvetleri insan gücünden sorumlu genelkurmay başkan yardımcısı asistanı, G-1, olarak hizmet verdi. 1954'te Harvard Business School'da üç aylık bir yöneticilik programını tamamladı. Stanley Karnow'un belirttiği gibi, "Westy üniformalı bir şirket yöneticisiydi."[9]

Savaştan sonra, Westmoreland 1955'ten 1958'e kadar Birleşik Devletler Kara Kuvvetleri Kurmay Başkanlığı yaptı. Sonrasında 1958'den 1960'a kadar 101. Hava İndirme Tümeni'ne komuta etti. 1960-1963 yılları arasında Amerika Birleşik Devletleri Kara Harp Okulu'nun müdürlüğünü yaptı. 1962'de Westmoreland, Cincinnati Massachusetts'teki Cincinnati Derneği'nin fahri üyesi oldu. Temmuz 1963'te korgeneralliğe terfi etti ve 1963'ten 1964'e kadar XVIII. Hava İndirme Kolordu Komutanlığı görevini yerine getirildi.

Vietnam Savaşı
Arka plan ve genel bakış

Usta savaş felsefecisi Karl von Clausewitz neredeyse bir buçuk asır önce savaşı siyasi hedefler kontrol ettiği için bu hedeflerin değerinin yapılacak fedakarlıkların boyutu ve süresini belirleyeceğine işaret etmiştir. Ne zaman harcanan çaba siyasi hedeflerin değerini aşarsa, hedeften vazgeçilmesini söylemiştir. -Harry G. Summers

II.Dünya Savaşı'nın ardından Fransızların Vietnam'ı yeniden sömürgeleştirme girişimi, Dien Bien Phu Savaşı'nda Fransızların kesin yenilgisiyle sona erdi.[10][11] Cenevre Konferansı'nda (26 Nisan - 20 Temmuz 1954) Hindiçin'de barışın yeniden tesisi tartışıldı ve Vietnam'ı geçici olarak iki bölgeye, Việt Minh tarafından yönetilecek bir kuzey bölgesi ve eski imparator Bao Dai yönetimdeki Vietnam Devleti tarafından yönetilecek bir güney bölgesine ayırdı. Konferansın İngiliz başkanı tarafından hazırlanan Nihai Konferans Bildirisi, birleşik Vietnam devleti oluşturmak için Temmuz 1956'ya kadar genel seçim yapılması koşulunu içeriyordu. Bildiri görüş birliğiyle yazılmış olmasına rağmen, bu belge Vietnam Devleti ve ABD delegeleri tarafından kabul edilmemiştir. Buna ek olarak, Çin, Sovyetler Birliği ve diğer komünist ülkeler resmi olarak Kuzey'i tanırken, ABD ve diğer komünist olmayan devletler Güney'i meşru hükûmet olarak tanıdılar. Westmoreland, Güney Vietnam'da ordu komutanı olduğunda Kore tipi, kuzey ve güneyi birbirinden ayıran büyük bir silahsız bölge çözümü askeri ve diplomatik taraflarca tercih ediliyordu ama ABD hükumeti böyle bir çözüme yanaşmıyordu. Kesin bir zafer kazanmayı ve önemli kaynakların daha fazla harcanmamasını hedefliyorlardı. Düzenli Kuzey Vietnam güçlerinin güneye sızması, kuzey eyaletine karşı saldırgan bir tutumla önlenemezdi çünkü Çin'in müdahalesi ABD hükumetinin kaçınması gereken bir noktaydı, ancak Başkan Lyndon B. Johnson Güney Vietnam'ı komünist Kuzey Vietnam'a karşı koruma sözü vermişti.[12][13][14]

Amerika Birleşik Devletleri Ordusu Genelkurmay Başkanı General Harold Keith Johnson ve Harry G. Summers, Jr. gibi tarihçiler ABD'nin hedeflerinin birbiriyle uyumsuz olduğunu fark etti. Çünkü komünistleri yenmek için ulusal acil durum ilan edilmeli ve ABD kaynakları tam seferberlik durumuna geçmeliydi. Başkan Johnson, hükumet yetkililerinin duymak istediklerine aşırı önem vermesi nedeniyle Westmoreland'ın kurumsallaşmış tarzını beğenmiyordu. Bununla birlikte, Westmoreland, orduyu sivil politika yapıcılara tabi kılan ve uzun süredir geçerli olan ordu protokolleri kapsamında faaliyet gösteriyordu. En önemli kısıtlama, Çin müdahalesinden korkulduğu için stratejik savunmada kalmaktı, ancak aynı zamanda Başkan Lyndon B. Johnson, Vietnam'ı savunma konusunda daha büyük bir sorumlulukları olduğunu açıkça ortaya koymuştu.[15][16] Savunma hakkındaki fikirlerin çoğu hükumet danışmanı olan akademisyenlerindi. Bu akademisyenler nükleer silahlara odaklanıyor ve geleneksel savaşın geçersiz kılındığına inanıyordu. Ayaklanma karşıtı yaygın fikirler de geleneksel savaşın önemsiz olduğu yönündeydi. Kore Savaşı'nın kesin bir kazananı olmadan bitmesine rağmen, Amerikalılar savaşlarının düşmanın koşulsuz teslim olmasıyla sona ermesini bekliyorlardı.[13]

2 Ağustos 1964'teki Tonkin Körfezi olayı, Amerika'nın savaşa doğrudan katılımında dramatik bir artışa yol açtı ve yıl sonuna kadar yaklaşık 200.000 asker Vietnam'a yollandı. Viet Cong ve PAVN'ın stratejisi, organizasyonu ve yapısı, Westmoreland'ın ikili bir tehditle karşı karşıya olduğu anlamına geliyordu. Uzak sınır boyunca sızan düzenli Kuzey Vietnam ordusu birimleri, saldırı hazırlığındaydı ve Westmoreland bunu derhal ele alınması gereken bir tehdit olarak gördü. Ayrıca, yoğun nüfuslu kıyı bölgelerinde Viet Cong gerilla taktikleriyle yıkıma neden oluyordu. Robert McNamara'nın istatistiklere olan hevesiyle tutarlı bir şekilde, Westmoreland ölü sayısına vurgu yaptı ve bunu Ia Drang Muharebesi'ni Komünistlerin kaybettiğine dair kanıt olarak gösterdi. Bununla birlikte, hükumet düşük maliyetli bir zafer istiyordu ve politika yapıcılar McNamara'nın büyük Amerikan kayıplarına işaret eden yorumunu dikkate aldılar. Bu da neyin başarabileceğinin yeniden değerlendirmesine yol açtı. Dahası, Ia Drang Muharebesi, ABD birliklerinin büyük bir düşman oluşumuyla çarpışması açısından olağan dışıydı. Genç subaylarla konuştuktan sonra General Westmoreland, kısa süren yerel odaklı arama ve öldürme harekâtlarından şüphe etmeye başladı. Çünkü Komünist güçler, askeri güçlerin olup olmadığını kontrol edip mümkünse ABD güçleriyle çatışmaktan kaçınıyordu. ABD insan gücünün yoğun kullanımını gerektiren ülke çapında sürekli yapılacak huzur operasyonları alternatifi, Westmoreland için asla geçerli olmadı, çünkü bu kadar fazla kaynak kullanımı siyasi olarak kabul edilemezdi.[15][16][17]

En azından kamuoyu karşısında, görev süresi boyunca Vietnam'da kaydedilen gelişmeler hakkından olumlu görüşünü sürdürdü. Yine de savaşı destekleyen gazeteci James Reston, Westmoreland'ın çatışmayı yıpratma savaşı olarak sunmasının yanıltıcı olduğunu düşünüyordu.[18] Westmoreland'ı eleştirenler halefi General Creighton Abrams'ın vurguyu Westmoreland'ın yıpranma olarak adlandırdığı şeyden kasıtlı olarak değiştirdiğini söylüyor. Abrams'ın yeni yaklaşımı düzenlediği ilk büyük operasyonunun Kuzey Vietnamlıların oluşumunu bozan taktik bir başarı olmasını sağladı, ancak operasyon sonucunda çıkan Hamburger Hill Muharebesi siyasi açıdan bir felaketti ve Abrams'in bu operasyonlara devam etme özgürlüğü etkili bir şekilde kısıtlandı.[15][16][17]

Güney Vietnam Komutanlığı
Başkan Lyndon B. Johnson, General Westmoreland, Güney Vietnam Başkanı Nguyễn Văn Thiệu ve Güney Vietnam Başbakanı Nguyễn Cao Kỳ (en sağda), Ekim 1966
General Westmoreland (sağda), Lyndon B. Johnson ile Vietnam'da bir askere madalya verirken, Ekim 1966.

Westmoreland Vietnam'a 1963'te gönderildi. Ocak 1964'te, Vietnam Askeri Destek Komutanlığı (MACV) yardımcılığına, Haziran'da ise Paul D. Harkins yerine komutanlığın başına getirildi. Savunma Bakanı Robert McNamara Nisan ayında Başkan Lyndon B. Johnson'a Westmoreland'ın "şüphesiz sahip olduğumuz en iyisi" olduğunu söyledi.[19] MACV'nin komutanı olarak, ABD'nin Vietnam'daki askeri amaçları hakkında halka oldukça açık, olumlu değerlendirmeleriyle tanınıyordu. Bununla birlikte, zaman geçtikçe, Güney'deki komünist savaş güçlerinin güçlenmesi, ABD güçlerinin sayısının düzenli olarak arttırılmasının istenmesine yol açtı. Geldiğinde 16.000 olan personel sayısı 1968'de Ordu Genelkurmay Başkanlığı'na terfi edildiğinde 535.000 kişi ile zirveye ulaştı.

28 Nisan 1967'de Westmoreland ortak bir Kongre oturumuna katıldı. Şöyle konuştu: "Düşmanın stratejisi değerlendirilirse, Aşil topuğumuzun kararlılığımız olduğuna inanıyorlar. ... Devamlı güçlü desteğiniz görevimizin başarısı için hayati önem taşımaktadır. ... Yurtta dirayet, güven, sabır, kararlılık ile desteklenirsek Vietnam'da komünist saldırgana karşı üstün geleceğiz!" Westmoreland, önderliğinde Amerika Birleşik Devletleri güçlerinin "her savaşı kazandığını" iddia etti.[20] Savaşın dönüm noktası, komünist güçlerin Güney Vietnam'daki şehirlere ve kasabalara saldırdığı 1968 Tet Saldırısı'ydı . O sırada Westmoreland, Khe Sanh Muharebesi'ne odaklanmıştı ve Tet Saldırısı'nın amacının dikkatini dağıtmak olduğunu düşünüyordu. Khe Sanh'ın dikkatleri Tet Saldırısı'ndan uzaklaştırmak için mi olduğu, yoksa tersinin mi doğru olduğu açık değildir;[21] bazen bu durum Khe Sanh Bilmecesi olarak adlandırılır. Ne olursa olsun, ABD ve Güney Vietnam birlikleri Tet Saldırısı'nı başarılı bir şekilde püskürttüler ve komünist güçler ağır kayıplar aldı. Ancak saldırının vahşeti, Westmoreland'ın savaşın durumu hakkındaki önceki güvencelerine karşı halkın güvenini sarstı. Siyasi tartışmalar sonucunda ve kamuoyunun da baskısıyla Johnson yönetimi, ABD'nin Vietnam'daki birlik sayısındaki artışları sınırlandırmak zorunda kaldı. Dokuz ay sonra, My Lai Katliamı raporları ortaya çıkmaya başladığında, Westmoreland yeni gelen Nixon yönetiminin örtbas etme baskısına direndi, ve Korgeneral William R. Peers'ın tam ve tarafsız bir soruşturma yapması için baskı yaptı. Bununla birlikte, trajediden birkaç gün sonra "muhteşem işe" karışmış birliği, "ABD piyadeleri bir gün boyunca süren kanlı savaşta 128 Komünisti öldürdü" diye övdü. Westmoreland 1969'dan sonra, ilk katliamdan bir yıl sonra gerçekleşen Phong Nhị ve Phong Nhất katliamının araştırılması için çaba gösterdi.[22]

Westmoreland, Vietnam'daki komünistlerin Vietnam Halk Ordusu'nu teorik olarak savaşamayacak hale getirecek bir yıpratma savaşıyla yok edilebileceğine inanıyordu. Savaş stratejisi ağır topçu ve hava gücünün kullanılması ve komünistlerle büyük birliklerin dahil olduğu muharebelerde çarpışmaya odaklanıyordu. Böylece ABD'nin son derece üstün ateş gücü ve teknolojisi kullanılacaktı. Westmoreland'ın, onu büyük Vietnamlı sivil kayıplardan dolayı eleştiren Amerikalılara verdiği yanıt: “Düşmanı nüfustan mahrum ediyor, öyle değil mi?” oldu.[23] Bununla birlikte, Kuzey Vietnam Ordusu (NVA) ve Güney Vietnam Ulusal Kurtuluş Cephesi (NLF), yıpranma hızını kendi hedeflerine uyacak şekilde dikte edebildi: gerilla savaşı teknikleriyle çarpışarak ve büyük birlik savaşlarından kaçınarak, Amerikalıların en iyi oldukları savaş türlerinde savaşmasını engellediler ve süreç içinde Amerikan halkının savaşa verdiği desteğin azalama hızının, yıpranmalarından daha yüksek olmasını sağladılar.[24]

General Westmoreland, Beyaz Saray'da Lyndon B. Johnson ile birlikte, Kasım 1967.

Westmoreland, John Paul Vann ve Lew Walt'ın "baskı" stratejisine geçme girişimlerini defalarca reddetti veya engelledi.[20] Westmoreland görev süresi boyunca Amerikan kamuoyunun sabrını yetersiz bulmuştu ve Başkan Johnson'u Ho Chi Minh yoluna müdahale etmek için savaşın Kamboçya ve Laos'a kadar genişlemesini onaylamaya ikna etmekte zorlanıyordu. "Savaşı genişletmedikçe kazanamayacağız" yönündeki mutlak tutumunu kullanamadı. Bunun yerine, Tet Saldırısı gerçekleştiğinde değerini yitiren "olumlu göstergelere" odaklandı, çünkü "pozitif göstergeler" bu büyüklükte dramatik bir olayın gerçekleşeceğini göstermiyordu. Tet, Amerikan kamuoyunun zihninde Westmoreland'ın "olumlu göstergeler" hakkındaki tüm açıklamalarını geride bıraktı.[25] Komünistler, Khe Sanh'daki ağır çatışmalar sırasında geleneksel saldırıları Amerikan ateş gücü tarafından dövüldüğünde ve ayrıca Tet Saldırısı'nda on binlerce kayıptan sonra büyük ölçüde tükenmiş olmalarına rağmen, komünistlerin sürpriz saldırılarından doğan panik ve Amerikan siyasilerinin görüşleri savaşa ABD desteğinin azalmasına yol açtı, 1968 yılının başlarındaki olaylar ABD ve Güney Vietnam'ı askeri olarak çok daha üstün bir konuma getirmiş olsa da. 1968'de bir noktada, Westmoreland Vietnam'da nükleer silah kullanımını ön gören Kırık Çene kod adlı acil durum planını uygulamayı düşündü ancak Beyaz Saray planı öğrenince plandan vazgeçildi.[26]

Ordu Genelkurmay Başkanlığı

Haziran 1968'de Westmoreland'ın yerine General Creighton Abrams geçti; karar Tet Saldırısı'ndan kısa bir süre sonra açıklandı. Karar 1967'nin sonlarında alınmış olmasına rağmen, medya bu kararı komünist saldırısına hazırlıksız yakalanmanın cezası olarak yorumladı. Time dergisinde çıkan bir makalede Westmoreland 1968 başkanlık seçiminde Cumhuriyetçiler için potansiyel bir aday olarak gösterildi.[27]

Nisan 1968'de Beyaz Saray'daki basın toplantısı.

Westmoreland, 1968'den 1972'ye kadar Amerika Birleşik Devletleri Ordusu Genelkurmay Başkanlığı görevinde bulundu. 1970 yılında, Genelkurmay Başkanı olarak, ABD Ordusu kuvvetleri tarafından My Lai Katliamı (ve sonrasında bunun emir-komuta zinciri içinde örtbas edilmesi) hakkında, kapsamlı ve etkili bir soruşturma açtı. Soruşturma kapsamında Vietnam Savaşı sırasındaki ordunun idari kadroları incelendi ve ordunun "Görev, Şeref, Ülke" ilkelerine bağlılıkta ciddi bir aşınma olduğu ortaya çıktı. Askeri Profesyonellik Çalışması başlıklı raporun[28] ordunun uyguladığı politikalar üstünde derin etkisi oldu. Öncelikle Westmoreland'ın Vietnam'da görev yapan subayların yalnızca altı ay bir görevde kalıp sonra farklı bir göreve atanması politikası sona erdirildi. Ancak, bu zarar verici raporun etkisini azaltmak için Westmoreland belgenin iki yıl boyunca tüm ordu içinde "kapalı kalmasını" ve Savaş Koleji'ne giden öğrencilere verilmemesi emrini verdi. Rapor ancak Westmoreland 1972'de emekli olduktan sonra kamuoyuna açıklandı.[29]

Pek çok askeri tarihçi Westmorland'in ordu açısından olabilecek en kötü zamanda Genelkurmay Başkanlığı görevine geldiğini söyler. Ordu zorunlu askerlik yerine tamamen gönüllülerden oluşan bir yapıya geçerken askeri hayatın Amerikan gençliği açısından daha iyi ve kabul edilebilir olması için pek çok emir verdi -örneğin, askerlerin favori bırakmasına ve yemekhanede bira içmesine izin verildi. Nitekim pek çok sertlik yanlısı bu değişiklikleri çok özgürlükçü buldu.

Sonraki yıllar

Westmoreland, 1974 seçimlerinde Güney Karolina valisi adayı oldu ama seçilemedi. Ertesi yıl otobiyografisini yayımladı. Westmoreland daha sonra Güney Karolina eyaletindeki eğitim standartlarını iyileştirmek için kurulmuş bir görev gücünde çalıştı.

1986'da Westmoreland, Chicago Vietnam Gazileri geçit töreninin büyük mareşali olarak görev yaptı. 200.000 Vietnam gazisi ve yarım milyondan fazla seyircinin katıldığı geçit töreni, Vietnam gazileri ile Amerikan halkı arasındaki ayrımı gidermede önemli rol oynadı.[30][31]

Westmoreland CBS'e karşı: The Uncounted Enemy

Mike Wallace, CBS özel yayını The Uncounted Enemy: A Vietnam Deception (Sayılmamış Düşman: Bir Vietnam Aldatmacası) için Westmoreland ile röportaj yaptı. 23 Ocak 1982'de yayınlanan ve büyük ölçüde CBS yapımcısı George Crile III tarafından hazırlanan belgeselde, Westmoreland ve diğer yetkililerinin ABD askerlerinin moralini ve savaşa verilen desteği korumak için 1967'de Viet Cong birliklerinin gücünü kasten düşük gösterildiği iddia edildi. Westmoreland CBS aleyhine dava açtı.

Westmoreland v. CBS davasında Westmoreland, Wallace ve CBS'e hakaret davası açtı ve uzun bir yasal süreç başladı. Davanın jüriye gitmesinden sadece birkaç gün önce Westmoreland aniden CBS ile uzlaşmaya vardı ve ortak anlayış beyanı yayınladılar. Bazıları Yargıç Leval'in jüriye hakaret oluşması için gereken "gerçek fesatı" neyin oluşturduğuna dair açıklamasının Westmoreland'ın avukatlarını davayı kaybedeceklerine ikna ettiğini iddia ediyor.[32][33] Başkaları, anlaşmanın Westmoreland'ın eski istihbarat subaylarından ikisi, Tümgeneral Joseph McChristian ve Albay Gains Hawkins'in belgeseldeki iddiaların doğruluğu hakkında ifade vermesinden sonra olduğuna dikkat çekiyor. Buna göre Westmoreland siyasi nedenlerle Viet Cong askerlerinin gücü hakkındaki istihbarat raporlarının değiştirilmesini emretmişti. CBS editörlerinin bazı yöntemlerinin doğruluğu konusunda anlaşmazlıklar devam etmektedir.[34]

McChristian'ının ifadesine göre planlı atamasından önce görev aldığı birlik düzensiz Viet Cong savaşçılarının sayısı hakkında toplanan istihbaratı geliştirmişti. Sayılar basının onları anlamayacağından korkan Westmoreland'ı rahatsız etti. Bunların değişmesini emretmedi, bunun yerine Washington'a verdiği raporda uygun bulmadığı bilgileri aktarmadı.

Tüm taraflardan gelen bilgiler davadan sonradan analiz edildi ve sonuç olarak Westmoreland'ın hakaret davası açamayacağı açıktır. Çünkü CBS'in temel iddiası istihbarat subaylarına gerçekleri saklamaları için baskı yaptığıydı. Westmoreland'ın öfkesinin nedeni yayında amacının sahtekarlık olduğu ve başkalarına yalan söylemesini emrettiğinin ima edilmesiydi.

Acımasız duruşma sırasında Mike Wallace depresyon nedeniyle hastaneye kaldırıldı ve ikisi arasındaki yasal çatışmaya rağmen, Westmoreland ve karısı ona çiçek gönderdi. Wallace, anılarında genellikle Westmoreland'a sempati duyar, ancak Vietnam Savaşı'nı ve Nixon İdaresi'nin Güneydoğu Asya'daki politikaları ile ilgili konularda onunla aynı fikirde olmadığını açıkça belirtiyor.

Vietnam Savaşı üzerine görüşler
Herbert Elmer Abrams'ın General Westmoreland portresi

George dergisine 1998'de verdiği bir röportajda Westmoreland, doğrudan rakibi Kuzey Vietnamlı general Võ Nguyên Giáp'ın savaş meydanındaki cesaretini eleştirdi. Westmoreland muhabir W. Thomas Smith Jr.'a "tabii ki, o [Giap] zorlu bir düşmandı" demişti. "Ayrıca şunu da söyleyeyim, Giap küçük birliklerle gerilla taktiklerinin uygulanması üzerine eğitilmişti ama kendi adamlarından çok zayiat vereceği büyük birliklerin çarpıştığı savaşlara girmekte inat ediyordu. Kendi açısından, 1969'un başlarında, sanırım, yarım milyon askerini kaybetmişti? Bunu bildirdi. Şimdi insan yaşamına bu kadar az değer veren biri, müthiş bir düşman olabilir, ancak askeri bir deha olamaz. Bu şekilde adamlarını kaybeden Amerikalı bir komutan, görevde birkaç haftadan fazla kalamazdı." 1974 tarihli Hearts and Minds filminde Westmoreland şu fikirlerini dile getirdi: "Oryantal, hayata bir Batılı ile aynı yüksek fiyatı biçmiyor. Doğu'da hayat boldur, hayat ucuzdur. Ve Doğu'nun felsefesinin ifade ettiği gibi: Hayat önemli değildir.”[35]

Westmoreland'ın görüşü, Kill Anything That Moves: The Real American War in Vietnam (Hareket Eden Her Şeyi Öldür: Vietnam'daki Gerçek Amerikan Savaşı) kitabının yazarı Nick Turse tarafından ağır bir şekilde eleştirildi. Turse, öldürülen Vietnamlıların çoğunun aslında masum siviller olduğunu ve Vietnam'daki kayıpların sadece askerlerin çapraz ateşinden kaynaklanmadığını, aynı zamanda ABD politikasının ve taktiklerinin doğrudan bir sonucu olduğunu söyledi. Örneğin, "hareket eden her şeyi öldür" politikası ABD askerlerinin "şüpheli davranış" nedeniyle sivillere ateş açmasına yol açtı. "Phi Phu, Trieu Ai, My Luoc ve diğer pek çok mezrada ABD kuvvetlerinin katliamından kurtulanlarla konuştuktan sonra Westmoreland'ın değerlendirmesinin yanlış olduğunu kesin olarak söyleyebilirim" dedi. Ayrıca Westmoreland'ı, Genelkurmay Başkanı olarak vahşet kanıtlarını Amerikan kamuoyundan gizlemekle suçladı.[36]

Uzun süre gizli kalmış askeri suç raporlarını, askeri mahkeme kayıtlarını, Kongre araştırmalarını, dönemin gazetecilerinin çalışmalarını ve ABD askerleri ile Vietnamlı sivillerin ifadelerini bir asırdan uzun süre inceleyince, General William C. Westmoreland'in, altlarının, üslerinin ve haleflerinin insan hayatına karşı hovarda bir yaklaşımı olduğu sonucuna vardım. -Nick Turse[36]

Tarihçi Derek Frisby de Deutsche Welle ile yaptığı röportaj sırasında Westmoreland'ın görüşünü eleştirdi:

Vietnam Savaşı sırasında ABD askeri harekatlarını yöneten General William Westmoreland, askerlerini kazanılması mümkün olmayan savaşlarda ölüme yolladığı için Giap'ın bir kasap olduğuna tereddütsüz bir şekilde inanıyordu. Fakat bu yaklaşım Batı'nın onu yenememesinin anlaşılması açısından çok önemli. Giap, uzun süren savaşın pek çok cana mal olacağını biliyordu ama bu her zaman savaşın kazanılacağı veya kaybedileceği anlamına gelmiyordu. En sonunda Giap pek çok çarpışmayı kaybetse de savaşı kazandı, ve ordusu bir gün daha savaşmak için ayakta kaldığı sürece Vietnam ideali destekçilerinin kalplerinde yaşamaya devam etti ve bu "devrimci savaşın" temelidir. -Derek Frisby[37]

Hayatının geri kalanı boyunca, Westmoreland ABD'nin Vietnam'daki savaşı kaybetmediğini iddia etti. Bunun yerine şunu savundu: "ülkemiz Güney Vietnam'a olan bağlılığını yerine getirmedi. Vietnam sayesinde, ABD 10 yıl boyunca çizgiyi tuttu ve dominoların düşmesini engelledi."

Kişisel hayatı

Westmoreland gelecekteki eşi Katherine (Kitsy) Stevens Van Deusen ile ilk olarak Fort Sill'de görev yaparken tanıştı; Katherine o sırada dokuz yaşındaydı ve üst düzey görevli Albay Edwin R. Van Deusen'in kızıydı. Westmoreland, onunla tekrar Katherine on dokuz yaşında Greensboro'daki Kuzey Carolina Üniversitesi'nde öğrenciyken karşılaştı. Çift Mayıs 1947'de evlendi ve ikisi kız biri erkek çiftin üç çocuğu oldu: Katherine Stevens; II. James Ripley ve Margaret Childs.[38][39][40]

Westmoreland'in 7 Temmuz 1968'de Ordu Genelkurmay Başkanı olarak yemin etmesinden sadece birkaç saat sonra, kayınbiraderi Yarbay Frederick Van Deusen (2. Tabur, 47. Piyade Alayı'nın komutanı) helikopterinin Vietnam'ın Mekong Delta bölgesinde düşürülmesi sonucu öldü.[41]

Westmoreland 18 Temmuz 2005'te 91 yaşında Charleston,Güney Karolina'daki Bishop Gadsden huzurevinde öldü. Hayatının son yıllarında Alzheimer hastalığından muzdaripti. 23 Temmuz 2005'te ABD Kara Harp Okulu'nun West Point Mezarlığı'na defnedildi.[42]

Charleston, Güney Karolina'daki bir köprüye anısına General William C. Westmoreland Köprüsü adı verildi.[43]

1996 yılında, Amerikan Devrimi Oğulları Ulusal Topluluğu, General William C. Westmoreland ödülünü vermeye başladı. Ödül her yıl olağanüstü çalışmalarından dolayı SAR gazileri gönüllüsüne verilmektedir.[44]

William Westmoreland, Lincoln Akademisi, Illinois ödülünü aldı ve 1970 yılında Illinois Valisi tarafından Devlet Yönetimi alanında Lincoln Nişanı (eyaletin en büyük onuru) ödülünü aldı.[45]

Önemli askeri görevleri
  • Komutan, 34. Topçu Taburu, 9. Piyade Tümeni; 1943-1944
  • Kurmay Başkan, 9. Piyade Tümeni; 13 Ekim 1944 - 1946
  • Komutan, 504. Paraşütçü Piyade Alayı, 82. Hava İndirme Tümeni; 1946-1947
  • Kurmay Başkan, 82. Hava İndirme Tümeni; 1947-1950
  • Öğretim Görevlisi, Ordu Komutanlığı ve Genelkurmay Koleji; 1950-1951
  • Öğrenci, Ordu Savaş Koleji; 1951
  • Öğretim Görevlisi, Ordu Savaş Koleji; 1951 - Kasım 1952
  • 187. Hava İndirme Alayı Savaş Takımı; Kasım 1952-1953
  • İnsan Gücünden Sorumlu Genelkurmay Yardımcısı Asistanı, G–1; 1953-1955
  • Genelkurmay Sekreteri; 1955-1958
  • Kurmay Komutan, 101. Hava İndirme Tümeni; 1958-1960
  • Denetmen, Amerika Birleşik Devletleri Kara Harp Akademisi; 1 Temmuz 1960 - 27 Haziran 1963
  • Kurmay Komutan, XVIII. Hava İndirme Kolordusu; Temmuz 1963 - Aralık 1963
  • Komutan Yardımcısı, ABD Askeri Destek Komutanlığı, Vietnam; Ocak 1964 - Haziran 1964
  • Komutan, ABD Askeri Destek Komutanlığı, Vietnam; Haziran 1964 - Haziran 1968
  • ABD Ordusu Genelkurmay Başkanı; 3 Temmuz 1968 - 30 Haziran 1972

Askeri ödüller

Westmoreland'ın askeri ödülleri:

ABD nişanları ve ödülleri
  • Ordu Üstün Hizmet Madalyası, üç bronz meşe yapraklı
  • Liyakat Nişanı, iki bronz meşe yapraklı
  • Gümüş Yıldız Madalyası
  • Hava Madalyası, dokuz meşe yapraklı
  • Başkanlık Ordu Birliği Ödülü
  • Amerikan Savunma Hizmeti Madalyası, bir gümüş hizmet yıldızlı
  • Amerikan Savaş Madalyası
  • Avrupa-Afrika-Orta Doğu Savaşı Madalyası, yedi yıldızlı
  • II. Dünya Savaşı Zaferi Madalyası
  • Ordu İşgal Madalyası, "Almanya" tokalı
  • Ulusal Savunma Hizmeti Madalyası, meşe yapraklı
  • Kore Hizmet Madalyası, iki 3⁄16 bronz yıldızlı
  • Vietnam Hizmet Madalyası, altı 3⁄16 bronz yıldızlı
Yabancı nişanlar ve ödüller
  • Kutsal Üçlü Büyük Şovalye Nişanı, Etiyopya
  • Şeref Nişanı, Şovalye, Fransa
  • II. Dünya Savaşı Askeri Haçı, bronz palmiyeli, Fransa
  • Ulusal Güvenlik Yararlılığı Ödülü, Gukseon Madalyası, Kore Cumhuriyeti
  • Ulusal Güvenlik Yararlılığı Ödülü, Cheonsu Madalyası, Bronz Yıldızlı, Kore Cumhuriyeti
  • Vietnam Ulusal Nişanı, Büyük Şovalye Nişanı, Güney Vietnam
  • Vietnam Cumhuriyeti Üstün Hizmet Nişanı, Birinci Sınıf (Kara Kuvvetleri)
  • Vietnam Cumhuriyeti Üstün Hizmet Nişanı, Birinci Sınıf (Hava Kuvvetleri)
  • Vietnam Cumhuriyeti Üstün Hizmet Nişanı, Birinci Sınıf (Donanma)
  • Vietnam Cumhuriyeti Cesaret Haçı, Palmiyeli
  • Vietnam Cumhuriyeti Silahlı Güçler Onur Madalyası, Birinci Sınıf
  • Vietnam Cumhuriyeti Sivil Faaliyet Madalyası, Birinci Sınıf
  • Vietnam Cumhuriyeti Chuong My Madalyası, Birinci Sınıf
  • Sikatuna Nişanı, Lakan (Komutan) derecesi, Filipinler
  • Beyaz Fil Üstün Nişanı, Büyük Şovalye Nişanı (Birinci Sınıf), Tayland
  • Askeri Yararlılık Nişanı, Büyük Subay, Brezilya
  • Condecoracion al Mérito Militar "Prócer de la Libertad General de División José Miguel Lanza", Büyük Subay, Bolivya
  • Yükselen Güneş Nişanı, sınıfı bilinmiyor, Japonya
  • Bulut ve Bayrak Nişanı, Büyük Şerit, Tayvan
  • Kore Cumhuriyeti Başkanlık Birlik Ödülü
  • Vietnam Cesaret Nişanı Birlik Ödülü
  • Vietnam Sivil Faaliyet Birlik Ödülü
  • Birleşmiş Milletler Kore Madalyası
  • Vietnam Savaşı Madalyası[46]
Rozetler, etiketler ve yamalar
Savaş Piyadesi Rozeti [47]
Temel Ordu Havacı Rozeti
Usta Paraşütçü Rozeti
Ordu Personel Kimlik Kartı

Diğer ödüller
Knox Kupası Ödülü Amerika Birleşik Devletleri Kara Harp Okulu'nu birincilikle bitirenleri verilir, 1936

Rütbeleri

Amerika Birleşik Devletleri Kara Harp Okulu 1936 mezunu

Teğmen
( Düzenli Ordu )		 Üsteğmen
(Düzenli Ordu)		 Binbaşı
(ABDOrdusu)		 Yarbay
(ABD Ordusu)		 Albay
(ABD Ordusu)
O-1 O-2 O-4 O-5 O-6
12 Haziran 1936 12 Haziran 1939 1 Şubat 1942 (geçici) 25 Eylül 1942 (geçici) 28 Temmuz 1944

(geçici)

Yüzbaşı

(Düzenli Ordu)

Binbaşı (Düzenli Ordu) Tuğgeneral (ABD Ordusu) Yarbay
(Düzenli Ordu)		 Tümgeneral
(ABD Ordusu)
O-3 O-4 O-7 O-5 O-8
12 Haziran 1946 15 Temmuz 1948 7 Kasım 1952
(geçici)		 7 Temmuz 1953 Aralık 1956
(geçici)
albay
(Düzenli Ordu)		 Tuğgeneral
(Düzenli Ordu)		 Tümgeneral
(Düzenli Ordu)		 Korgeneral
(Birleşik Devletler Ordusu)		 Genelkurmay Başkanlığı
(Birleşik Devletler Ordusu)
O-6 O-7 O-8 O-9 O-10
Haziran 1961 14 Temmuz 1962 20 Mayıs 1963 31 Temmuz 1963
(geçici)		 1 Ağustos 1964
(geçici)

Temmuz 1972'de aktif hizmetten emekli oldu.[48]

Notlar
  1. "William Westmoreland". Biography.com (İngilizce). 8 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2017.
  2. Whitney (20 Temmuz 2005). "William C. Westmoreland Is Dead at 91; General Led U.S. Troops in Vietnam". The New York Times. 11 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2017.
  3. "Finding Aid for Papers (ca. 1900–2005) of General William Childs Westmoreland" (PDF). University of South Carolina. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2020.
  4. "Papers of Gen. William Westmoreland (USCS Autumn 1999)". University of South Carolina. 24 Temmuz 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2008.
  5. 1936 Howitzer Yearbook.
  6. "Field Artillery Unit History & Links". angelfire.com. 13 Ağustos 2001 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2020.
  7. Headquarters Morning Report, 13 Oct 1944, Division Headquarters, 9th Infantry Division. Available on microfilm at National Personnel Records Center, St. Louis, Missouri. (Entry reads: "O-20223 Westmoreland, William C Col, Reld fr asdg HQ 9 Inf Div Arty & asgd to Div Hq 9 Inf Div per par 1, SO 241 HQ 9 Inf Div dtd 12 Oct 44. Joined 12 Oct 44. Detailed in G.S.C. per par 2, GO 87 Hq 9 Inf Div dtd 12 Oct 44. Primary Duty: Chief of Staff".)
  8. Westmoreland: A Biography of General William C. Westmoreland. William Morrow and Company: William Morrow and Company. 1994. s. 81. ISBN 978-0-688-14345-9. 9 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2020. At thirty-eight, he was one of the youngest generals in the Army.
  9. Stanley Karnow. Vietnam: A History. p. 361.
  10. Lịch sử thế giới hiện đại (Vietnamca). Ho Chi Minh City: Giáo Dục Publisher. 2002. ss. 320-22. 8934980082317.
  11. "Battlefield Vietnam – Dien Bien Phu, the legacy". Public Broadcasting System PBS. 23 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Temmuz 2015.
  12. Westmoreland's War: Reassessing American Strategy in Vietnam By Gregory Daddis p74
  13. Conversations with History: Institute of International Studies, UC Berkeley Harry Kreisler of the Institute of International Studies and Colonel Harry G. Summers 5 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  14. Westmoreland's War: Reassessing American Strategy in Vietnam, By Gregory Daddis p74
  15. The Ia Drang Campaign 1965: A Successful Operational Campaign or Mere Tactical Failure?, Peter J. Schifferle (1994)
  16. Parameters.To Change a War: General Harold K. Johnson and the PROVN Study, LEWIS SORLEY
  17. Westmoreland: The General who Lost Vietnam By Lewis Sorley p96
  18. Westmoreland's War: Reassessing American Strategy in Vietnam, By Gregory Daddis p74-5
  19. "The Best in the Army". Presidential Recordings Program. 21 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mart 2013.
  20. Sheehan, Neil A Bright Shining Lie: John Paul Vann And America in Vietnam 1988.
  21. Willbanks, James H. The Tet Offensive: A Concise History. Columbia University Press, 2007, pp. 104–09
  22. Kim Chang-seok (15 Kasım 2000). ""한국군도 많이 당했다" 채명신 전 주월한국군총사령관 인터뷰… 남베트남군 사령관 만나 사과한 적도". Hankyoreh. 25 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2011.
  23. Murray Kempton, "Heart of Darkness," New York Review of Books, 24 Nov. 1988, p. 26
  24. "The General Who Lost Vietnam". 25 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2020 – time.com vasıtasıyla.
  25. "Vietnam, a television history: Tet (1968) minute 3:24". PBS. 25 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2014.
  26. Sanger (6 Ekim 2018). "U.S. General Considered Nuclear Response in Vietnam War, Cables Show". The New York Times (İngilizce). 8 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2018.
  27. "The Temper of the Times". Time. 14 Nisan 1967. 4 Kasım 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2007.
  28. "Study on Military Professionalism". US Army War College. 30 Haziran 1970. 29 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2015.
  29. "20". The Generals: American Military Command from World War II to Today. The Penguin Press. 30 Ekim 2012. ISBN 978-1594204043.
  30. "Vietnam Veterans In Chicago Parade Cheered By Crowds". The New York Times. 14 Haziran 1986. 8 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2020.
  31. At peace, at last after 11 years and an emotional parade, Vietnam vets finally feel welcome 6 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Chicago Tribune. August 17, 1986.
  32. "Westmoreland v. CBS – further readings". 20 Ocak 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2007.
  33. The Tet Offensive: Intelligence Failure in War. Cornell University Press. 1994. ISBN 0801482097. 9 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2007.
  34. "Mike Wallace". Museum of Broadcast Communications. 25 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2007.
  35. "Wrestling the Frame". Claiming the International. Abingdon: Routledge. 2013. s. 179. ISBN 978-0-415-63068-9.
  36. Turse, Nick (October 9, 2013). "For America, Life Was Cheap in Vietnam" 8 Haziran 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. The New York Times.
  37. Gabriel Domínguez Vo Nguyen Giap – 'A master of revolutionary war' 14 Mayıs 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Deutsche Welle, 07.10.2013
  38. Whitney (20 Temmuz 2005). "William C. Westmoreland Is Dead at 91". The New York Times. 10 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2011.
  39. McLendon (1 Mayıs 1967). "While the General's at War His Lady Does Hospital Work". The Milwaukee Sentinel. Erişim tarihi: 5 Ekim 2013.
  40. "Gen. William Childs Westmoreland Papers, ca. 1900–2000 (Gifts to Manuscripts Division 2001, South Caroliniana Library)". University of South Carolina. 15 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2013.
  41. "Westy In-law Dies in Viet". Pacific Stars and Stripes. 6807PSS.AVN, 68070399.KIA. 7 Temmuz 1968. 28 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2007.
  42. "General William Westmoreland, Friend of ASA, Dies". American Sportscasters Online. 31 Mayıs 1991. 26 Şubat 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2011.
  43. "South Carolina General Assembly 109th Session, 1991–1992, Bill 918". South Carolina Senate. 31 Mayıs 1991. 4 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2010.
  44. "General William C. Westmoreland Award". National Society of the Sons of the American Revolution. 14 Ekim 2009. 13 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2011.
  45. "Laureates by Year – The Lincoln Academy of Illinois". The Lincoln Academy of Illinois (İngilizce). 23 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2016.
  46. "General William Westmoreland Uniform – UNIFORMS [REF] USA". 20 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2020.
  47. Hearing Before the Committee On Armed Services United States Senate Ninetieth Congress Second Session on Gen. William Chils Westmoreland, Army of the United States, for Appointment as Chief of Staff, U.S. Armyy Ernest Louis Massad, of Oklahoma to be Deputy Asssistant Secretary of Defense for Reserve Affairs Robert C. Moot, of Virginia, to be an Assistant Secretary of Defense. Washington, DC: U.S. Government Printing Office. 1968. s. 2. Erişim tarihi: 24 Şubat 2020.
  48. "Biography General William Childs Westmoreland". westmoreland-worldwide.org.uk. 28 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2011.

Kaynakça
  • Karnow, Stanley (1991), Vietnam: A History, New York: Penguin, 9 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 8 Haziran 2020
  • Mascaro, Tom (1982), The Uncounted Enemy: A Vietnam Deception, Chicago: The Museum of Broadcast Communications
  • Smith, W. Thomas, Jr. (Kasım 1998), ""An old soldier sounds off"", George, New York
  • Wallece, Mike; Gates, Gary Paul (2005), Between You and Me, New York: Hyperion, 8 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 8 Haziran 2020
  • Westmoreland, William C. (1976), A Soldier Reports, New York: Doubleday, 9 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 8 Haziran 2020
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.