Bölgesel güç

Uluslararası ilişkilerde, bir bölgesel güç, belli bir coğrafya bölgesinde gücü olan devleti tanımlamaktadır.[1] [2]

Bazı Bölgesel Güçlerin liderleri 2010 G-20 zirvesinde, Seul, Güney Kore

Tanım

Bir bölgesel gücü tanımlayan birbirinden çok az farklı tanımlar vardır: Politik Araştırmalar için Avrupa Ortaklık Komisyonu'na göre bölgesel bir güç, "coğrafik olarak tanımlanmış olan bir bölgeye ait olan, bu bölgeyi ekonomik ve askeri açıdan etkileyen, bölgede hegemonya işlevi görebilecek güce ve güç kaynaklarının kullanımına istekli olacak şekilde dünya ölçeğinde belli bir etkiye sahip olmalı ve komşuları tarafından bölgesel lider olarak tanınmış ve hatta kabullenilmiş bir ülke olmalıdır."[1]

Alman Küresel ve Bölgesel Araştırmalar Enstitüsüne göre ise bir bölgesel güç mutlaka;

• Kendine ait kimliği ile tanımlanabilir bir bölgenin parçası olmalı.
• Bölgesel bir güç imajına sahip çıkmalı.
• Kendi ideolojik yapılanması kadar bölgenin coğrafik boyutunda kararlı etkisini göstermeli.
• Üst düzey askeri, ekonomi, demografi, politika ve ideoloji yetenekleri olmalı.
• Bölge ile bütünleşik olmalı.
• Bölgesel güvenliği yüksek önemde görmeli.
• Bölgedeki diğer kuvvetler tarafından ve özellikle diğer bölgelerdeki bölgesel güçlerce bir bölgesel güç olarak kabul edilmeli.
• Bölgesel ve küresel yapılarla bağlantılı olmalı.[2]

Bölgesel güçler

Dünyadaki bölgesel güçleri gösteren harita.

Afrika

•  Mısır ^{[N-11][CIVETS][D-8][G-15][G-14]}[3][4][5]
•  Nijerya^[N-11][6][7]
•  Güney Afrika^{[G20][BRICS][CIVETS]}[3][8][9][10]
•  Cezayir^[N-11]

Kuzey Amerika

•  ABD^{[GP][P5][G7][G20]}[11]

Güney Amerika

•  Arjantin^[G20][12][13][14][15][16][17][18]
•  Brezilya^{[BRICS][G4][G20]}[19][20][21][22][23]
•  Kolombiya ^{[OECD][CIVETS][Pacific Alliance][ACS][Andean Community]}[24][25]

Doğu Asya

•  Çin^{[GP][P5][BRICS][G20][SCO]}[26][27][28][29][30][31]
•  Japonya^{[GP][G7][G4][G20]}[31][32][33]
•  Güney Kore^{[G20][MIKTA][OECD][N-11]}[34]

Güney Asya

•  Hindistan^{[G4][BRICS][G20][SCO]}[3][35][36][37][38]

Güneydoğu Asya

•  Endonezya^{[G20][N-11][MIKTA][CIVETS][D-8][G-15]}[8][39]
•  Vietnam^[G20][N11][39]

Batı Asya

•  İran^{[N 11]}[3][35][40]
•  İsrail[41][42][43]
•  Suudi Arabistan ^[G20][3][35][44][45][46][47]
•  Türkiye^{[G20][MIKTA][CIVETS][N-11]}[48][49][50][51][52][53]

Avrupa

•  Rusya^{[GP][P5][BRICS][G20][SCO]}
•  Birleşik Krallık^{[GP][P5][G7][G20]}[13][17][54]
•  Fransa^{[GP][P5][G7][G20]}[8][33][55]
•  Almanya^{[GP][G7][G4][G20]}[8][33][56]
•  İtalya^{[GP][G7][G20]}[57][58][59][60][59][60]

Okyanusya

•  Avustralya^[G20][MIKTA][61][62]

Notlar

^ Büyük güç varsayılır

^ Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi kalıcı üyesi

^ G7 üyesi

^ G4 ülkeleri arasında

^ G20 üyesi

^ Şangay İşbirliği Örgütü üyesi

^ MIKTA üyesi

^ BRICS üyesi

^ G15 üyesi

^ D-8 üyesi

^ N 11 üyesi

^ CIVETS üyesi

^ G-14 üyesi

^ Pasifik İttifakı üyesi

^ And Milletler Topluluğu

^ Karayip Devletleri Topluluğu üyesi

Kaynakça

1. "www.essex.ac.uk". 2 Şubat 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2020.
2. "www.giga-hamburg.de" (PDF). 27 Mart 2009 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2008.
3. Buzan, Barry (2004). The United States and the Great Powers. Cambridge, United Kingdom: Polity Press. s. 71. ISBN 978-0-7456-3375-6.
4. "United States Department of Defense". www.defenselink.mil (İngilizce). 2 Ekim 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2018.
5. Efraim Inbar (5 Haziran 2006). "Mubarak's game" (İngilizce). 23 Eylül 2015 tarihinde kaynağından (doc) arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2018.
6. Lynch, David A. (16 Ağustos 2010). Trade and Globalization: An Introduction to Regional Trade Agreements. Rowman & Littlefield Publishers. ISBN 9780742566903. 7 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Haziran 2020.
7. Flemes, Daniel (2010). Regional Leadership in the Global System: Ideas, Interests and Strategies of Regional Powers. Ashgate Publishing, Ltd. ISBN 9780754679127. 7 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Haziran 2020.
8. "www.aims.ca" (PDF). 21 Temmuz 2006 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Haziran 2020.
9. "www.iss.co.za". 12 Ekim 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Haziran 2020.
10. "Southern Africa is home to the other of sub-Saharan Africa's regional powers: South Africa. South Africa is more than just a regional power; it is by far the most developed and economically powerful country in Africa, and now it is able to use that influence in Africa more than during the days of apartheid (white rule), when it was ostracized." See David Lynch, Trade and Globalization (Lanham, USA: Rowman & Littlefield Publishers, 2010), p. 51.
11. "Chinese Cyber Information Profusion". internationalpolicydigest.org. 17 Nisan 2012. 2 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2017.
12. "Argentina has been the leading military and economic power in the Southern Cone in the Twentieth Century." See Michael Morris, "The Srait of Magellan," in International Straits of the World, edited by Gerard Mangone (Dordrecht, The Netherlands: Martinus Nijhoff Publishes, 1988), p. 63.
13. "Secondary regional powers in Huntington's view include Great Britain, Ukraine, Japan, South Korea, Pakistan, Saudi Arabia and Argentina." See Tom Nierop, "The Clash of Civilisations," in The Territorial Factor, edited by Gertjan Dijkink and Hans Knippenberg (Amsterdam: Vossiuspers UvA, 2001), p. 61.
14. "The US has created a foundation upon which the regional powers, especially Argentina and Brazil, can developed their own rules for further managing regional relations." See David Lake, "Regional Hierarchies," in Globalising the Regional, edited by Rick Fawn (UK: Cambridge University Press, 2009), p. 55.
15. "The southern cone of South America, including Argentina and Brazil, the two regional powers, has recently become a pluralistic security community." See Emanuel Adler and Patricia Greve, "Overlapping regional mechanisms of security governance," in Globalising the Regional, edited by Rick Fawn (UK: Cambridge University Press, 2009), p. 78.
16. "[...] notably by linking the Southern Cone's rival regional powers, Brazil and Argentina." See Alejandra Ruiz-Dana, Peter Goldschag, Edmundo Claro and Hernan Blanco, "Regional integration, trade and conflicts in Latin America," in Regional Trade Integration and Conflict Resolution, edited by Shaheen Rafi Khan (New York: Routledge, 2009), p. 18.
17. Samuel P. Huntington, "Culture, Power, and Democracy," in Globalization, Power, and Democracy, edited by Marc Plattner and Aleksander Smolar (Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2000), p. 6.
18. ""The driving force behind the adoption of the MERCOSUR agreement was similar to that of the establishment of the EU: the hope of limiting the possibilities of traditional military hostility between the major regional powers, Brazil and Argentina." See Anestis Papadopoulos, The International Dimension of EU Competition Law and Policy (New York: Cambridge University Press, 2010), p. 283.
19. Arnson, Cynthia; Sotero, Paulo. "Brazil as a Regional Power: Views from the Hemisphere" (PDF). Woodrow Wilson International Center for Scholars. 15 Haziran 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2012.
20. De Lima, Maria Regina Soares; Hirst, Monica. "Brazil as an intermediate state and regional power: action, choice and responsibilities" (PDF). Chatham House. 6 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2012.
21. Wigell, Mikael (19 Mayıs 2011). "Assertive Brazil, an emerging power and its implications" (PDF). Finnish Institute of International Affairs. 3 Haziran 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2012.
22. Flemes, Daniel. "Brazil's strategic options in a multi-regional world order" (PDF). German Institute of Global and Area Studies. 14 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2012.
23. Schenoni, Luis. "Unveiling the South American Balance". Estudos Internacionais V. 2 N. 2 Jul-Dez 2015 P. 215-232. 12 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2015.
24. "Arşivlenmiş kopya". 15 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Haziran 2020.
25. "Arşivlenmiş kopya". 18 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Haziran 2020.
26. "Living With The Giants - TIME". Time. 18 Nisan 2005. 2 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2017.
27. "China: Global/Regional Power 2006". au.af.mil. 18 Ekim 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2017.
28. "CNN In-Depth Specials - Visions of China - Asian Superpower: Regional 'godfather' or local bully?". cnn.com. 29 Şubat 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2017.
29. "Correspondents Report - China: paramount power in South East Asia". abc.net.au. 21 Mayıs 2006. 23 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2017.
30. "Archived copy". 31 Ağustos 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2007. www.aseanfocus.com
31. U.S. Policy to Asia for Regional Powers in New Science and Technology: China, Russia, Japan and Korea with Nuclear Potential 7 Nisan 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., allacademic.com
32. Holliday, IAN (2006). "Japan and the Myanmar Stalemate: Regional Power and Resolution of a Regional Problem| Japanese Journal of Political Science | Cambridge Core". Japanese Journal of Political Science. 6 (3): 393. doi:10.1017/S1468109905001969. 30 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Haziran 2020.
33. "www.csbaonline.org/4Publications/PubLibrary/R.20000200.Transforming_Ameri/R.20000200.Transforming_Ameri.php". csbaonline.org. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2017.
34. "South Korea: A Major Regional Power" (PDF). Journal of Sociology. 12 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2017.
35. Buzan & Wæver, Regions and Powers (2003, s. 55)
36. Perkovich, George. "Is India a Major Power?" (PDF). The Washington Quarterly (27.1 Winter 2003–04). 27 Şubat 2008 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2007.
37. "Encarta - Great Powers". 1 Kasım 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Haziran 2020.
38. Dilip Mohite (Bahar 1993). "Swords and Ploughshares- India: The Fourth Great Power?". Vol. 7, No. 3. Arms Control, Disarmament, and International Security (ACDIS). 1 Eylül 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2007.
39. Emmers, Ralf. "Regional hegemonies and the exercise of power in Southeast Asia: A study of Indonesia and Vietnam" 26 Şubat 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Paper presented at the annual meeting of the International Studies Association, Le Centre Sheraton Hotel, Montreal, Quebec, Canada, 17 March 2004. Retrieved 17 April 2017.
40. ""Iran is a strong regional power, in a far better shape than Pakistan because f its economic capabilities, rich mineral and energy resources, and internal stability, added to its far greater geostrategic importance." In Hooman Peimani, Nuclear Proliferation in the Indian Subcontinent (Westport: Praeger Publishers, 2000), p. 30.
41. "The Eight Great Powers of 2017 - The American Interest". The American Interest. 24 Ocak 2017. 7 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2017.
42. Haaretz (1 Mart 2016). "Israel May Be Eighth-ranked in Global Power, but It's Really Not Much Fun". Haaretz. 7 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2017.
43. Butenschøn, Nils A. (1992). "Israel as a Regional Great Power: Paradoxes of Regional Alienation". Regional Great Powers in International Politics. Palgrave Macmillan, London. ss. 95-119. doi:10.1007/978-1-349-12661-3_5. ISBN 9781349126637.
44. "FindArticles.com | CBSi". findarticles.com. 29 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2017.
45. "Saudi Surprise". 26 Ağustos 2004. 26 Ağustos 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Nisan 2018.
46. Ana Belén Soage Antepazo (8 Aralık 2012). "Saudi Arabia. A Regional Power Facing Increasing Challenges". 30 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2019.
47. Anoushiravan Ehteshami (28 Eylül 2018). "Saudi Arabia as a Resurgent Regional Power". The International Spectator. 53 (4): 75-94. doi:10.1080/03932729.2018.1507722.
48. Buzan, Barry (15 Ekim 2004). The United States and the Great Powers: World Politics in the Twenty-First Century. Wiley. ISBN 9780745633749. Erişim tarihi: 4 Nisan 2018 – Google Books vasıtasıyla.
49. "Turkey and Russia on the Rise". Stratfor. 17 Mart 2009. 23 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2011.
50. "Can Turkey Be a Source of Stability in the Middle East?". heptagonpost.com. 18 Aralık 2010. 13 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2011.
51. "The Economist: "Turkish foreign policy: Ottoman dreamer", 5 November 2011". The Economist. 5 Kasım 2011. 3 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2017.
52. "The Economist: "Turkey in the Balkans: The good old days?", 5 November 2011". The Economist. 5 Kasım 2011. 5 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2017.
53. "Erdoğan's Moment" 24 Ağustos 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., cover story in the Time magazine issue of 21–28 November 2011. (Vol. 178 No. 21.) "Erdoğan's Way" 28 Ağustos 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. was the cover title in the editions of Europe 25 Temmuz 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Asia 2 Haziran 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. and South Pacific 7 Nisan 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
54. "France, Germany, Britain – Responses of Traditional Regional Powers to Rising Regions and Rivals" (PDF). giga-hamburg.de. 14 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2017.
55. ""Regional Powers React to Proposed US Invasion of Iraq"". globalpolicy.org. 1 Mart 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2017.
56. "tspace.library.utoronto.ca" (PDF). utoronto.ca. 28 Haziran 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Nisan 2018.
57. Gabriele Abbondanza, Italy as a Regional Power: the African Context from National Unification to the Present Day (Rome: Aracne, 2016)
58. "Operation Alba may be considered one of the most important instances in which Italy has acted as a regional power, taking the lead in executing a technically and politically coherent and determined strategy." See Federiga Bindi, Italy and the European Union (Washington, D.C.: Brookings Institution Press, 2011), p. 171.
59. "Italy plays a prominent role in European and global military, cultural and diplomatic affairs. The country's European political, social and economic influence make it a major regional power." See Italy: Justice System and National Police Handbook, Vol. 1 (Washington, D.C.: International Business Publications, 2009), p. 9.
60. "L'Italie : un destin européen". ladocumentationfrancaise.fr. 9 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2017.
61. "Australia as an Asia-Pacific Regional Power: Friendships in Flux? (Hardback) - Routledge". routledge.com. 12 Eylül 2007. 7 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2017.
62. "Should Australia Think Big or Small in Foreign Policy?". foreignminister.gov.au. 1 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2017.

Kaynakça

http://en.wikipedia.org/wiki/Regional_power 28 Mayıs 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.