Beyoncé

Beyoncé Giselle Knowles-Carter (İngilizce telaffuz: [biˈjɒnseɪ];[3] d. 4 Eylül 1981),[4][5] Amerikalı şarkıcı, şarkı yazarı ve oyuncu. Houston, Teksas'ta doğup büyüyen Beyoncé, çocukken çeşitli şarkı ve dans yarışmalarında performans sergiledi. 1990'ların sonunda, R&B kız grubu Destiny's Child'ın solisti olarak ünlendi. Babası Mathew Knowles'un menajerliğini yaptığı grup, dünyada tüm zamanların en çok satan kız gruplarından biri oldu. Grubun müziğe ara verdiği dönemde Beyoncé, ilk solo albümü Dangerously in Love'ı (2003) yayımladı. Billboard Hot 100 listesinde bir numara olan "Crazy in Love" ve "Baby Boy" single'larına da yer veren albüm 11 milyon kopya sattı ve beş Grammy Ödülü kazandı.

Albüm için Beyoncé (albüm) sayfasına bakınız.
Beyoncé
The Lion King Avrupa Prömiyerinden beyonce (2019)
Doğum Beyoncé Giselle Knowles
4 Eylül 1981 (1981-09-04)
Houston, Teksas, ABD
İkamet Los Angeles, Kaliforniya, ABD[1]
Meslek Şarkıcı · şarkı yazarı · kayıt yapımcısı · oyuncu · iş kadını
Etkin yıllar 1997-günümüz
Özvarlık $450 milyon (Haziran 2016 itibarıyla, tahminî)
Evlilik Jay-Z (e. 2008)
Çocuk(lar) 3
Ebeveyn(ler)
Akraba(lar)
Resmî site beyonce.com
Müzikal kariyeri
Tarzlar R&B · pop · soul
Müzik şirketi Columbia
İlişkili hareketler Destiny's Child · Jay-Z
İmza

Haziran 2005'te Destiny's Child'ın dağılmasının ardından "Déjà Vu", "Irreplaceable" ve "Beautiful Liar" hitlerinin de bulunduğu ikinci solo albümü B'Day (2006) yayımlandı. Öte yandan Beyoncé, performansıyla Altın Küre'ye aday gösterildiği Rüya Kızlar (2006) ile Pembe Panter (2006) ve Obsessed (2009) filmlerindeki başrolleriyle oyunculuğa adım attı. Rapçi Jay-Z ile evliliği ve Cadillac Records (2008) filminde Etta James'i canlandırması üçüncü albümü I Am... Sasha Fierce'ı (2008) etkiledi. Şarkıcının ikinci kişiliği Sasha Fierce'ın ortaya çıkmasına neden olan albüm, 2010'da "Single Ladies (Put a Ring on It)" ile Yılın Şarkısı dahil altı Grammy Ödülü elde ederek rekor kırdı. Beyoncé aynı yıl müziğe ara verdi ve kariyerinin yönetimini devraldı. Dördüncü albümü 4 (2011); 1970'lerin funk, 1980'lerin pop ve 1990'ların soul müziğine yer verdi.[6] Sanatçının beşinci albümü Beyoncé (2013), deneysel yapımı ve daha karanlık temaları işlemesiyle önceki kayıtlardan ayrıldı.

Kendi deyimiyle "çağdaş bir feminist"[7] olan Beyoncé'nin şarkıları genelde aşk, ilişkiler, tek eşlilik ile kadın cinselliği ve güçlendirmesi temaları çevresinde şekillenmektedir. 18 yıla yayılan kariyerinde solo sanatçı olarak 75 milyondan fazla,[8] Destiny's Child ile birlikte 60 milyon[9][10] albüm sattı ve tüm zamanların en çok satan şarkıcılarından biri oldu.[11][12] Bugüne kadar 20 Grammy Ödülü kazandı ve bu ödüle en çok aday gösterilen kadın oldu. Amerika Kayıt Endüstrisi Birliği, Beyoncé'yi Amerika'da 2000'lerin En Çok Sertifika Alan Sanatçısı kabul etti. 2009'da Billboard tarafından Onyılın En İyi Radyo Şarkıları Sanatçısı, 2000'lerin En İyi Kadın Sanatçısı ve 2011'de Milenyumun Sanatçısı seçildi.[13][14] 2013 ve 2014'te Time dergisinin Dünyadaki En Etkili 100 İnsan listesine girdi.

İlk yılları

Beyoncé Giselle Knowles, 4 Eylül 1981'de, Xerox'ta satış müdürü olan Mathew Knowles ile kuaför ve kuaför salonu sahibi Celestine Ann "Tina" Beyincé'nin kızı olarak Houston, Teksas'ta doğdu.[15] Beyoncé'nin adı, annesinin kızlık soyadından gelmektedir.[16] Babası Afrika kökenliyken, Louisiana yerlisi olan annesinin Afrika, Kızılderili, Fransız ve 1/16 oranında İrlandalı kökleri vardır.[16][17] Solange adlı küçük kız kardeşi de müzisyen olan Beyoncé, anne tarafından Akadya lideri Joseph Broussard ile akrabadır.[17]

Beyoncé, Fredericksburg, Teksas'taki St. Mary's İlkokulu'nda öğrenim gördü ve orada dans derslerine yazıldı. Şarkı söyleme yeteneği, dans eğitmeni Darlette Johnson bir şarkı mırıldanmaya başladığında ve Beyoncé tiz notaları da basarak şarkıyı tamamladığında keşfedildi.[18] Beyoncé'nin müziğe ve performans sergilemeye olan ilgisi, 15-16 yaşındaki öğrencilerin bulunduğu bir okul yetenek yarışmasını yedi yaşındayken John Lennon'ın "Imagine" şarkısını söyleyerek kazanmasıyla devam etti.[19][20] 1990 sonbaharında Beyoncé, Houston'daki müzik odaklı bir okul olan Parker İlkokulu'na kaydoldu ve burada okul korosuna girdi.[21] Daha sonra Performans Sanatları ve Görsel Sanatlar Lisesi[22] ile Alief Elsik Lisesi'ne gitti.[16][23] Beyoncé ayrıca St. John's Birleşik Metodist Kilisesi'nin korosunda iki yıl boyunca solo performans sergiledi.[24]

Beyoncé ve çocukluk arkadaşı Kelly Rowland, sekiz yaşındalarken kızlardan oluşan bir eğlence grubunun seçmelerinde LaTavia Roberson ile karşılaştılar.[25] Üç başka kızla birlikte Girl's Tyme adıyla kurulan bir gruba yerleştirildiler ve Houston'daki bir yetenek yarışması kapsamında rap söyleyip dans ettiler.[26] Grubu gördükten sonra R&B yapımcısı Arne Frager, kızları Kuzey Kaliforniya'daki stüdyosuna getirdi ve o zamanlar televizyondaki en büyük yetenek yarışması olan Star Search'e soktu. Girl's Tyme yarışmayı kazanamazken daha sonraları Beyoncé, söyledikleri şarkının iyi olmadığını belirtti.[27][28] 1995'te Beyoncé'nin babası, grubun menajerliğinden ayrıldı.[29] Bunun sonucunda Beyoncé'nin ailesinin geliri azaldı ve annesi ile babası ayrı dairelere taşınmak zorunda kaldı.[16] Mathew orijinal sıralamayı dörde düşürdü ve grup, diğer tanınmış R&B kız gruplarından önce sahne almaya devam etti.[25] Grup 1995'te Elektra Records ile anlaşma imzalasa da bu anlaşma daha sonradan şirket tarafından feshedildi.[16] Bu olay ailede daha büyük gerginliklere yol açtı ve Beyoncé'nin ebeveynleri ayrıldı. 5 Ekim 1995'te D'wayne Wiggins'in sahibi olduğu Grass Roots Entertainment kızlarla sözleşme imzaladı. 1996'da grup, Sony Music ile yapılan bir anlaşma çerçevesinde ilk albümünü kaydetmeye başladı. Knowles ailesi birleşti ve bir süre sonra kızlar Columbia Records ile sözleşme imzaladı.[19]

Kariyeri

1997-2001: Destiny's Child
Ana madde: Destiny's Child
Destiny's Child, iki Grammy Ödülü'nün yanında eleştirel ve ticari başarı elde eden "Say My Name"i seslendiriyor.

1996'da grup, Yeşaya kitabındaki bir paragraftan esinlenerek adını Destiny's Child olarak değiştirdi.[30] Destiny's Child 1997'de ilk büyük çalışması olan "Killing Time" adlı şarkıyı Siyah Giyen Adamlar (Men in Black) filminin müziklerinin yer aldığı albümde yayımladı.[28] Bir sonraki yıl grup kendi adını taşıyan çıkış albümünü yayımladı.[27] Albümden çıkan ilk single "No, No, No" oldu. Albüm, grubun; Yılın En İyi R&B/Soul Albümü, En İyi Yeni R&B/Soul veya Rap Sanatçısı ve "No, No, No" ile En İyi R&B/Soul Single'ı dallarında üç Soul Train Lady of Soul Ödülü almasına yol açtı. Grup, pek çok defa platin sertifika alan ikinci albümü The Writing's on the Wall'u 1999'da yayımladı. Albümden, grubun bir numaraya yükselen ilk şarkısı "Bills, Bills, Bills" ile yine çeşitli listelerde bir numaraya yükselmeyi başaran "Jumpin', Jumpin'" ve "Say My Name" singleları çıktı. "Say My Name", 43. Grammy Ödülleri'nde En İyi İkili veya Grup Vokal R&B Performansı ile En İyi R&B Şarkısı dallarında ödül kazandı.[25] The Writing's on the Wall dünya genelinde sekiz milyondan fazla kopya sattı.[27] Bu sürede Beyoncé, Boyz II Men grubunun ilk üyelerinden Marc Nelson ile 1999 yapımı The Best Man filmi için "After All Is Said and Done" şarkısında düet yaptı.[31]

Mathew'un grubu yönetmesinden memnun olmayan LeToya Luckett ve Roberson, daha sonradan yerini Farrah Franklin ile Michelle Williams'a bıraktı.[25] Luckett ve Roberson'ın ayrılığının ardından medya, eleştirmenler ve blog yazarları tarafından suçlanan Beyoncé, kendi ifadesiyle bunalıma girdi.[32] Aynı dönemde uzun zamandır birlikte olduğu erkek arkadaşı tarafından terk edildi.[33] Birkaç yıl süren ağır bunalım boyunca Beyoncé'nin odasından günlerce çıkmadığı ve yemek yemeyi kestiği dönemler de oldu.[34] Beyoncé, Destiny's Child ilk Grammy Ödülü'nü kazandığı için bunalımı hakkında konuşmaya çabaladığını ve kimsenin kendisini ciddiye almayacağından korktuğunu belirtti.[35] Daha sonra annesinin bunalımın üstesinden gelmesinde kendisine yardım eden kişi olduğunu söyledi.[34] Franklin'in gruptan gönderilmesiyle geriye Beyoncé, Rowland ve Williams kaldı.[36]

Grubun kalan üyeleri, 2000 yapımı Charlie'nin Melekleri (Charlie's Angels) filmi için "Independent Women Part I" adlı şarkıyı kaydetti. Bu şarkı ABD'deki Billboard Hot 100 listesinin zirvesinde art arda on bir hafta kalarak grubun en başarılı single'ı oldu.[25] 2001'in ilk aylarında Destiny's Child üçüncü albümünü tamamlarken Beyoncé, MTV'de yayımlanan televizyon filmi Carmen: A Hip Hopera'da Amerikalı oyuncu Mekhi Phifer ile başrolde yer aldı. Philadelphia'da geçen film, Fransız besteci Georges Bizet'nin 19. yüzyılda bestelediği Carmen adlı operanın modern bir uyarlamasıydı.[37] Mayıs 2001'de grubun üçüncü albümü Survivor yayımlandığında Luckett ve Roberson, şarkıların kendilerini hedef aldığı iddiasıyla dava açtılar.[25] Albüm ilk haftasında 663.000 kopya satarak ABD'deki Billboard 200 listesine bir numaradan girdi.[38] Bir numara olan "Bootylicious" ve gruba En İyi İkili veya Grup Vokal R&B Performansı dalında Grammy Ödülü kazandıran "Survivor" şarkıları da bu albümde yer almaktaydı.[39] Ekim 2001'de 8 Days of Christmas adlı noel albümünü yayımladıktan sonra grup, üyelerinin solo kariyerlerine odaklanmaları için müziğe ara verdi.[25]

2002-07: Dangerously in Love, B'Day ve Rüya Kızlar
Beyoncé, Billboard Hot 100 listesinin zirvesinde art arda dokuz hafta geçiren[40] "Baby Boy"u seslendiriyor.

Temmuz 2002'de Beyoncé, Avanak Ajan: Altın Kuş (Austin Powers in Goldmember) adlı komedi filminde Foxxy Cleopatra karakterini canlandırarak oyunculuk kariyerine devam etti.[41] Film ilk haftasında, gişe birincisi olduğu ABD'de $73 milyon hasılat elde etti.[42] Beyoncé; Belçika, Birleşik Krallık ve Norveç listelerinde ilk ona giren "Work It Out"u filmin müziklerinin yer aldığı albümün çıkış single'ı olarak yayımladı.[43] 2003'te Beyoncé, Cuba Gooding, Jr. ile birlikte başrolünde yer aldığı The Fighting Temptations adlı müzikal komedide, Gooding'in karakterinin aşık olduğu bekar bir anne olan Lilly karakterini canlandırdı.[44] Eleştirmenlerden karışık tepkiler alan film, ABD'de $30 milyon hasılat yaptı.[45][46] Missy Elliott, MC Lyte ve Free ile birlikte seslendirdiği ve filmin tanıtımı için de kullanılan "Fighting Temptation"ı ise filmin müziklerinin yer aldığı albümün çıkış single'ı olarak yayımladı.[47] Beyoncé'nin albümde yer alan bir diğer şarkısı "Summertime", ABD listelerinde daha iyi sonuçlar elde etti.[48]

Beyoncé'nin ilk solo kaydı, Ekim 2002'de yayımlanan ve ABD'deki Billboard Hot 100 listesinde dört numaraya kadar yükselen "'03 Bonnie & Clyde" şarkısında Jay-Z ile yaptığı düet oldu.[49] İlk solo albümü Dangerously in Love, Michelle Williams ve Kelly Rowland kendi solo çalışmalarını yayımladıktan sonra, 24 Haziran 2003'te yayımlandı.[50] 2012 itibarıyla dünya genelinde 11 milyon kopya satışla Beyoncé'nin en çok satan albümü konumunda olan Dangerously in Love,[51] ilk haftasında 317.000 kopya sattı ve Billboard 200 listesine bir numaradan girdi.[52] Albümün Jay-Z ile düet yapılan çıkış single'ı "Crazy in Love", Beyoncé'nin solo sanatçı olarak ABD'deki ilk bir numaralı single'ı oldu.[53] "Baby Boy" single'ı da bir numara olurken[40] "Me, Myself and I" ve "Naughty Girl" ilk beşe girdi.[54] 46. Grammy Ödülleri'nde albüm, En İyi Çağdaş R&B Albümü, "Dangerously in Love 2" ile En İyi Kadın R&B Vokal Performansı, "Crazy in Love" ile En İyi R&B Şarkısı ve En İyi Rap/Sung İş Birliği ve Luther Vandross ile düet yapılan "The Closer I Get to You" ile En İyi İkili veya Grup Vokal R&B Performansı dallarında beş ödül alarak Beyoncé'yi o zamanki rekora ortak etti.[55]

Beyoncé, The Beyoncé Experience turnesinde Rüya Kızlar filminin şarkılarından "Listen"ı seslendiriyor. Şarkıcı, filmdeki Deena Jones performansıyla Altın Küre adaylığı elde etti.

Kasım 2003'te Avrupa'da Dangerously in Love Tour adlı turneyi başlatan Beyoncé, daha sonra Missy Elliott ve Alicia Keys ile birlikte The Verizon Ladies First Tour kapsamında Kuzey Amerika'yı dolaştı.[56] 1 Şubat 2004'te, Houston'daki Reliant Stadium'da oynanan Super Bowl XXXVIII karşılaşmasında ABD millî marşını seslendirdi.[57] Dangerously in Love yayımlandıktan sonra Beyoncé, albümde yer vermediği pek çok şarkıdan oluşan bir albüm daha çıkarmayı planladı; fakat bu planı, Destiny's Child'ın son stüdyo albümü Destiny Fulfilled'in kayıtlarına odaklanabilmek için askıya aldı.[58] 15 Kasım 2004'te ABD'de yayımlanan[59] ve Billboard 200 listesinde ikinci sıraya kadar yükselen[60][61] Destiny Fulfilled, Billboard Hot 100 listesinde ilk beşe giren "Lose My Breath" ve "Soldier" single'larına yer verdi.[62] Destiny's Child, Destiny Fulfilled... and Lovin' It adlı bir dünya turnesine çıktı ve 11 Haziran 2005'te, turnenin Avrupa ayağının son durağı Barselona'da Rowland, turnenin Kuzey Amerika ayağından sonra grubun dağılacağını duyurdu.[63] Grubun ilk derleme albümü #1's'ı 25 Ekim 2005'te ABD'de yayımlandı.[64] Mart 2006'da ise grup, Hollywood Bulvarı'nda bir yıldıza kavuştu.[65]

Beyoncé'nin ikinci solo albümü B'Day, şarkıcının yirmi beşinci doğum gününe denk gelecek şekilde 5 Eylül 2006'da ABD'de yayımlandı.[66] İlk haftasında 541.000 kopya satan albüm, Billboard 200 listesine ilk sıradan girerek Beyoncé'nin ABD'de art arda bir numara olan ikinci albümü oldu.[67] Albümün çıkış single'ı "Déjà Vu"da Jay-Z ile düet yapıldı ve şarkı Billboard Hot 100 listesinde ilk beşe girdi.[54] İkinci single "Irreplaceable", ABD, Avustralya, İrlanda, Macaristan ve Yeni Zelanda'da bir numara olarak dünya genelinde ticari bir başarı yakaladı.[54][68] B'Day'dan ayrıca "Ring the Alarm",[69] "Get Me Bodied"[70] ve "Green Light" (sadece Birleşik Krallık'ta) olmak üzere üç single daha yayımlandı.[71]

2006'daki ilk oyunculuk performansını, dünya genelinde $158,8 milyon hasılat elde eden[72] komedi filmi Pembe Panter'de (The Pink Panther) Steve Martin ile başrolde yer alarak sergiledi.[73] Aynı yıl yer aldığı ikinci film Rüya Kızlar (Dreamgirls), The Supremes'i biraz temel alan 1981 yapımı Broadway müzikalinden uyarlandı[74] ve $154 milyon hasılat yaparak eleştirmenler tarafından beğenildi.[75][76][77] Jennifer Hudson, Jamie Foxx ve Eddie Murphy ile başrolde yer alan Beyoncé, filmde Diana Ross'tan uyarlanan bir pop şarkıcısını canlandırmaktaydı.[78] Filmin tanıtımına katkı sağlamak için "Listen"ı filmin müziklerinin yer aldığı albümün çıkış single'ı olarak yayımladı.[79] Nisan 2007'de Beyoncé, 96 konser verdiği ilk dünya turnesi The Beyoncé Experience'ı başlattı[80] ve $24 milyondan fazla gelir elde etti.[not 1] Altı büyük konserinden önce St. John's'taki rahibi ve America's Second Harvest ile birlikte gıda bağışı yaptı.[82] Aynı dönemde B'Day, aralarında Shakira ile düet yaptığı "Beautiful Liar"ın da olduğu beş yeni şarkıyla yeniden yayımlandı.[83]

2008-10: Evliliği, I Am... Sasha Fierce ve Cadillac Records
Beyoncé, I Am... World Tour’da "Single Ladies (Put a Ring on It)"i söylüyor. Şarkı, Billboard Hot 100 listesinde bir numara oldu, Yılın Şarkısı Grammy Ödülü'nü kazandı ve İnternet'in "ilk büyük dans çılgınlığını" başlattı.

4 Nisan 2008'de Beyoncé, Jay-Z ile evlendi.[84] Evliliklerini 22 Ekim 2008'de, üçüncü stüdyo albümü I Am... Sasha Fierce'ın Manhattan'daki Sony Club'da düzenlenen tanıtım partisinde bir video montajıyla duyurdu.[85] I Am... Sasha Fierce, 18 Kasım 2008'de ABD'de yayımlandı.[86] Beyoncé'nin 2003'te çıkardığı "Crazy in Love" single'ının yazımı sırasında ortaya çıkan ikinci kişiliği Sasha Fierce'ı tanıtan albüm, ilk haftasında 482.000 kopya satarak Billboard 200 listesine ilk sıradan girdi ve şarkıcının ABD'de art arda bir numara olan üçüncü albümü oldu.[87] Albümde, listelerde bir numara olan "Single Ladies (Put a Ring on It)"[88] ile ilk beşe giren "If I Were a Boy" ve "Halo" şarkıları da yer almaktaydı.[54][89] Beyoncé'nin kariyerinde Hot 100 listesinde en fazla kalan şarkı olan "Halo",[90] ABD'deki başarısıyla şarkıcıyı 2000'lerin en çok ilk ona giren single'ı bulunan kadın sanatçısı yaptı.[91] Albümde ayrıca, çeşitli liste başarıları yakalayan "Sweet Dreams"[92] ile "Diva", "Ego", "Broken-Hearted Girl" ve "Video Phone" single'larına yer verildi. "Single Ladies"in klibi dünya genelinde alaya alınarak ve taklit edilerek Toronto Star'a göre İnternet çağının "ilk büyük dans çılgınlığını" başlattı.[93] Klip, aralarında 2009 MTV Avrupa Müzik Ödülleri,[94] 2009 MOBO Ödülleri[95] ve 2009 BET Ödülleri'nde En İyi Klip ödüllerinin de bulunduğu pek çok ödül aldı.[96] 2009 MTV Video Müzik Ödülleri'nde dokuz dalda ödüle aday gösterilen klip, Yılın Klibi dahil üç dalda ödül aldı.[97] "Single Ladies"in Amerikalı şarkıcı Taylor Swift'in "You Belong with Me" şarkısının klibine giden En İyi Kadın Klibi kategorisinde ödül alamaması, Kanye West'in töreni durdurmasına ve Beyoncé'nin kendi ödül konuşmasını Swift'e vermesine yol açtı.[97] Mart 2009'da Beyoncé, 108 gösteriden oluşan ve $119,5 milyon hasılat yapan ikinci dünya turnesi I Am... World Tour'u başlattı.[98]

Beyoncé, 2008 yapımı müzikal biyografik film Cadillac Records'ta blues şarkıcısı Etta James olarak başrolde yer alarak filmlerde rol almaya devam etti. Filmdeki performansı eleştirmenler tarafından beğenildi[99] ve kendisine aralarında Satellite Ödülleri'nde En İyi Yardımcı Kadın Oyuncu ile NAACP Image Ödülleri'nde Olağanüstü Yardımcı Kadın Oyuncu dallarında adaylıklar da bulunan pek çok adaylık kazandırdı.[100][101] Beyoncé, filmden aldığı tüm parayı ABD'de eroin bağımlılarının rehabilite edildiği merkezlerin örgütü Phoenix House'a bağışladı.[102] 20 Ocak 2009'da, James'in "At Last" şarkısını ABD Başkanı Barack Obama ile eşi Michelle Obama'nın ilk dansı sırasında seslendirdi.[103] Aynı yıl, Obsessed adlı gerilim filminde Ali Larter ve Idris Elba ile başrolde yer aldı. Filmde kocasına takıntılı bir kadının varlığını öğrenen bir anne ve eş olan Sharon Charles'ı canlandırdı. Eleştirmenlerin olumsuz değerlendirdiği film,[104] $20 milyon bütçesiyle ABD'de $68 milyon -Cadillac Records'tan $60 milyon daha fazla- gişe hasılatı yaptı.[105][106] Sharon ile Ali Larter'ın canlandırdığı karakter arasındaki dövüş sahnesi, 2010 MTV Film Ödülleri'nde En İyi Dövüş ödülünü aldı.[107]

52. Grammy Ödülleri'nde Beyoncé, aralarında I Am... Sasha Fierce ile Yılın Albümü, "Halo" ile Yılın Kaydı ve "Single Ladies (Put a Ring on It)" ile Yılın Şarkısı dallarında adaylıkların da bulunduğu on adaylık elde etti.[108] Böylece tek seferde bir kadın şarkıcı tarafından elde edilen en fazla Grammy adaylığı rekorunu Lauryn Hill ile paylaştı.[109] 2010 yılında Lady Gaga'nın "Telephone" single'ında ve klibinde yer aldı.[110][111] ABD'de Pop Songs listesinde zirveye yerleşen şarkı, hem Beyoncé'nin hem Gaga'nın bu listedeki altıncı bir numaralı şarkısı oldu ve sanatçıları, Mariah Carey'nin elinde tuttuğu 1992'de Nielsen Top 40 listesi çıktığından beri en çok bir numaralı şarkıya sahip sanatçı rekoruna ortak etti.[112] "Telephone", En İyi Pop Vokal İş Birliği dalında Grammy Ödülü'ne aday gösterildi.[113]

Beyoncé, annesinin önerisi üzerine "hayatı yaşamak, tekrar esinlenmek" için Ocak 2010'da müzik kariyerine ara vereceğini duyurdu.[114][115] Bu sırada babası ile iş ortaklığını sonlandırdı.[116][117] Dokuz ay kadar süren arada çeşitli Avrupa şehirlerine, Çin Seddi'ne, Mısır Piramitleri'ne, Avustralya'ya, İngiliz müzik festivallerine ve çeşitli müze ve bale performanslarına gitti.[114][118]

2011-15: 4 ve Beyoncé
Beyoncé'nin müziği 2011'de yayımlanan ve geleneksel R&B tarzlarına odaklanan 4 ile daha yumuşak bir hâl aldı. Beyoncé, Ağustos 2011'deki 4 Intimate Nights with Beyoncé adlı yerleşik gösteride albümdeki şarkıları söyledi.

2011'de WikiLeaks'in yayımladığı belgeler, Beyoncé'nin Libya lideri Muammer Kaddafi ve ailesi için performans sergileyen pek çok sanatçıdan biri olduğunu ortaya koydu. Rolling Stone, müzik endüstrisinin bu sanatçıları konserlerden kazandıkları parayı geri vermeye zorladığını bildirdi.[119] Beyoncé'nin bir sözcüsü, şarkıcının parayı Clinton Bush Haiti Fund'a bağışladığını daha sonra The Huffington Post'ta doğruladı.[120] Aynı yıl Beyoncé, yirmi yıldan fazla zamandır Glastonbury Festivali'nin ana Piramit sahnesine tek başına çıkan ilk solo kadın sanatçı[121][122] ve dünyada dakika başına en fazla ücret alan sanatçı oldu.[123][124]

Sanatçının dördüncü stüdyo albümü 4, ABD'de 28 Haziran 2011'de yayımlandı.[125] İlk haftasında 310.000 kopya satan 4, Billboard 200 listesine ilk sıradan girerek Beyoncé'nin ABD'de art arda bir numara olan dördüncü albümü oldu. Albümden önce makul başarı yakalayan "Run the World (Girls)" ve "Best Thing I Never Had" single'ları çıktı.[54][110][126] Dördüncü single "Love on Top", ABD'de ticari başarı yakaladı.[127] 4'dan ayrıca "Party", "Countdown", "I Care" ve "End of Time" single'ları yayımlandı. Beyoncé tarafından Essence dergisinin Temmuz 2011 sayısı için kaleme alınan ve kendisinin 2010'da kariyerine verdiği ara ile ilgili olan "Eat, Play, Love" başlıklı yazı, şarkıcıya New York Association of Black Journalists'in yazı ödülünü kazandırdı.[128] Beyoncé, 2011'in sonlarında New York'taki Roseland Ballroom'da dört akşamlık özel bir performans için sahneye çıktı.[129] Ağustos ortasında sadece ayaktaki dinleyicilerle gerçekleştirilen 4 Intimate Nights with Beyoncé konserlerinde 4 albümündeki şarkılara da yer verildi.[129]

7 Ocak 2012'de çiftin Blue Ivy Carter adını verdiği kızı, New York'taki Lenox Hill Hastanesi'nde dünyaya geldi.[130] Mayıs ayında, Blue Ivy'yi doğurduktan sonra ilk kez Revel Atlantic City'deki Ovation Hall'da otelin açılışı nedeniyle dört akşam boyunca performans sergiledi.[131]

Ocak 2013'te Destiny's Child, önceki albümlerinde yer alan aşk temalı şarkılara ve yeni kaydedilen "Nuclear"a yer verdiği Love Songs adlı derleme albümünü yayımladı.[132] Beyoncé, ABD Başkanı Obama'nın Washington, DC'deki ikinci yemin töreninde ABD millî marşını seslendirdi.[133][134] Bir sonraki ay Beyoncé, New Orleans'taki Mercedes-Benz Superdome'da gerçekleştirilen Super Bowl XLVII devre arası gösterisinde performans sergiledi.[135] Performans, dakikada 268.000 tweet ile tarihte hakkında en çok tweet atılan ikinci an konumundadır.[136] 55. Grammy Ödülleri'nde ”Love on Top" ile En İyi Geleneksel R&B Performansı dalında ödül aldı.[137] Şarkıcının uzun metrajlı belgesel filmi Life Is But a Dream, ilk kez 16 Şubat 2013'te HBO'da yayımlandı.[138] Yönetmenliğini ve yapımcılığını Beyoncé'nin üstlendiği filmde; şarkıcının çocukluk, anne ve iş kadını olarak, kayıt stüdyosundaki, canlı performanslar öncesi yaptığı provaların ve Blue Ivy'nin doğumundan sonra kariyerine geri dönüş görüntüleri yer aldı.[139] Filmin Kasım 2013'te yayımlanan DVD sürümüne Revel Presents: Beyoncé Live konserlerinden görüntüler ile "God Made You Beautiful" adlı yeni bir şarkı eşlik etti.[140] Şubat 2013'te Beyoncé, Warner/Chappell Music ile gelecekteki şarkılarını ve o zaman yayımlanmamış olan beşinci albümünü kapsayacak küresel bir müzik yayımcılığı anlaşması imzaladı.[141]

Beyoncé, 2013'te The Mrs. Carter Show World Tour'da performans sergiliyor. Turne, Beyoncé'nin en çok hasılat elde eden turnesidir ve onyılın en çok hasılat elde eden turneleri arasındadır.

Beyoncé'nin 15 Nisan'da Sırbistan'ın başkenti Belgrad'da başlayan ve 132 konserden oluşan The Mrs. Carter Show World Tour adlı turnesi, Mart 2014'te sona erdi. Turne tamamlandığında şarkıcının en başarılı turnesi ve tüm zamanların en başarılı turnelerinden biri oldu.[142] Beyoncé'nin André 3000 ile yeniden yorumladığı Amy Winehouse şarkısı "Back to Black", Mayıs'ta Muhteşem Gatsby (The Great Gatsby) filminin film müziği albümünde yayımlandı.[143] Beyoncé ayrıca 2013 Met Gala'nın onursal başkanı oldu.[144] 20th Century Fox tarafından 24 Mayıs'ta yayımlanan 3D animasyon filmi Doğal Kahramanlar'da (Epic) Kraliçe Tara karakterini seslendirdi[145] ve film için Sia ile birlikte yazdığı "Rise Up" şarkısını kaydetti.[146]

13 Aralık 2013'te Beyoncé, kendi adını taşıyan beşinci stüdyo albümünü, öncesinde hiçbir açıklama veya tanıtım yapmadan iTunes Store'da yayımladı.[147] Billboard 200 listesine ilk sıradan girdi ve Beyoncé'nin ABD'de art arda bir numara olan beşinci albümü oldu.[148] Böylece Beyoncé, listenin tarihinde ilk beş stüdyo albümü listeye birinci sıradan giren ilk kadın şarkıcı oldu.[149] İlk altı günde dünya genelinde bir milyon dijital kopya satan Beyoncé,[150] genel olarak olumlu eleştiriler aldı ve ticari bir başarı yakaladı.[151] Müzikal açıdan bir elektro-R&B albümü olan Beyoncé, "bulimiya, doğum sonrası depresyon ile evliliğin ve anneliğin korkuları ve güvensizliği" gibi şarkıcının çalışmalarında daha önce işlenmemiş karanlık temalara yer verdi.[152] Jay-Z ile düet yapılan "Drunk in Love" single'ı, Billboard Hot 100 listesinde ikinci sıraya kadar yükseldi.[153] Beyoncé ve Jay-Z, önceki haftalarda yapılan spekülasyonların ardından On the Run Tour'u Nisan 2014'te resmen duyurdular.[154] Bu, çiftin birlikte çıktıkları ilk ortak stadyum turnesi oldu.[155] Beyoncé, 24 Ağustos 2014'te düzenlenen 2014 MTV Video Müzik Ödülleri'nde Video Vanguard Ödülü'nü kazandı. Ayrıca "Pretty Hurts" ile Sosyal Mesajı Olan En İyi Klip ve En İyi Sinematografi ve "Drunk in Love" ile En İyi İş Birliği dallarında üç ödül aldı.[156] Kasım 2014'te Forbes, Beyoncé'nin son bir yılda $115 milyon kazanarak ve 2013'teki kazancının iki katından fazlasına çıkarak üst üste ikinci kez müzik endüstrisindeki en çok kazanan kadın olduğunu bildirdi.[157] Beyoncé daha sonra yeni şarkılarla birlikte EP, box set ve tam platin sürüm olmak üzere üç farklı şekilde yeniden yayımlandı.

Şubat 2015'te düzenlenen 57. Grammy Ödülleri'nde altı adaylık elde eden Beyoncé, "Drunk in Love" ile En İyi R&B Performansı ve En İyi R&B Şarkısı dallarında ve Beyoncé ile En İyi Üç Boyutlu Ses Albümü dalında olmak üzere üç ödül kazandı.[158] Yılın Albümü için de aday gösterilmesine rağmen ödülün sahibi Morning Phase ile Beck oldu.[159]

2016: Lemonade

Beyoncé, 6 Şubat 2016'da çevrim içi müzik dinleme platformu Tidal üzerinden Formation adlı yeni single'ını yayımladı. Şarkı ücretsiz indirilmeye açık halde sunuldu.[160] Şarkıyı ilk olarak 50. Super Bowl arasında canlı olarak söyledi. Anons edildikten sonra yeni turnesi Formation World Tour duyuruldu.[161][162]

Beyonce The Formation World Tour (2016)

16 Nisan'da HBO kanalında Lemonade adlı kısa bir film yayınlayacağını duyurdu. Tam bir hafta sonra 23 Nisan'da ise albümünü Tidal üzerinden yayınladı.[163] Kısa filmde kendisine Ibeyi, Laolu Senbanjo eşlik etti. Ayrıca Warsan Shire'dan bir şiir de vardı.[164] Lemonade yayımlandıktan sonra Billboard 200 listesine bir numaradan giriş yaparak Beyoncé'nin ilk bir numaradan giriş albümü oldu. Albüm ayrıca Rolling Stone dergisinin müzik tarihinde beş yıldız verdiği yirmi üç albümden biri oldu.

Kişisel yaşamı

Aile
Beyoncé, 2008'de evlendiği Jay-Z ile birlikte I Am... World Tour'da performans sergiliyor.

Beyoncé'nin Jay-Z ile ilişkisi, ikilinin Jay-Z'nin yedinci albümü The Blueprint 2: The Gift & The Curse'te (2002) yer alan "'03 Bonnie & Clyde" şarkısında iş birliği yapmalarının ardından başladı.[165][166] Beyoncé şarkının klibinde Jay-Z'nin kız arkadaşı olarak yer alınca ikilinin ilişkileri ile ilgili spekülasyonlar arttı.[167] 4 Nisan 2008'de Beyoncé ve Jay-Z habersizce evlendiler.[84] Nisan 2014 itibarıyla çift, birlikte 300 milyon kayıt sattı.[155] İlişkileri söz konusu olunca gizliliğe önem veren çift, son yıllarda daha rahat hareket etmeye başladı.[168] Beyoncé 2010 veya 2011'de bebeğini düşürdü ve bu olayı şimdiye kadar yaşadığı "en üzücü şey" olarak niteledi.[169] Yaşadığı kayıpla başa çıkmak için stüdyoya döndü ve şarkı yazdı. Beyoncé, Jay-Z ile birlikte Nisan 2011'de 4 albümünün kapak fotoğrafının çekimleri için gittiği Paris'te hamile kaldı.[170]

Ağustos'ta çift, 2011 MTV Video Müzik Ödülleri'ne katıldı ve Beyoncé, "Bu akşam ayağa kalkmanızı istiyorum, içimde büyüyen aşkı hissetmenizi istiyorum." diyerek "Love on Top"ı seslendirdi.[171] Şarkının sonunda, o akşam daha önce değindiği hamileliğini doğrulamak için mikrofonunu yere attı, ceketinin düğmelerini açtı ve karnını okşadı.[171] Törende sahne alması, o yılın MTV Video Müzik Ödülleri'nin 12,4 milyon kişi tarafından izlenmesine ve MTV tarihinde en çok izlenen yayın olmasına katkı sağladı.[172] Hamilelik açıklaması, Twitter'da saniyede 8.868 tweet ile[173] "saniyede hakkında en çok tweet atılan olay" olarak Guinness Dünya Rekorları arasına girdi[174] ve "Beyoncé hamile", 29 Ağustos 2011 haftasında Google'da en çok aranan terim oldu.[175]

7 Ocak 2012'de Beyoncé, New York'taki Lenox Hill Hastanesi'nde yoğun güvenlik önlemleri altında Blue Ivy Carter adını verdiği bir kız dünyaya getirdi.[176] İki gün sonra Jay-Z, kendi İnternet sitesi Lifeandtimes.com üzerinden çocuklarına adadığı "Glory" şarkısını yayımladı. Şarkıda, Beyoncé'nin hamile kalmadan önce yaşadığı düşük dahil çiftin hamilelik çabaları ayrıntılı olarak ele alınmaktaydı.[177] Şarkının sonunda ağlamaları bulunan Blue Ivy'nin adı şarkıda B.I.C. olarak geçti. Blue Ivy henüz iki günlükken "Glory"nin Hot R&B/Hip-Hop Songs listesine girmesiyle bir Billboard listesinde yer alan en genç kişi oldu.[178]

Siyaset

Beyoncé ve eşi Jay-Z, ABD Başkanı Barack Obama ve First Lady Michelle Obama ile dostturlar; buna rağmen Beyoncé, Cumhuriyetçi Parti üyesidir.[179] Beyoncé, Obama'nın 2009'daki yemin töreninde "America the Beautiful"u, iki gün sonra Neighborhood Ball'daki göreve başlama dansında ise "At Last"ı seslendirdi.[180] Beyoncé, Jay-Z ile birlikte eşine ait Manhattan'daki 40/40 Club'da Obama'nın 2012 başkanlık seçimi kampanyası için $4 milyon[181] topladıkları bir bağış organize etti.[182] Beyoncé, Demokratik Parti'ye oy verdiğini doğrulamak ve başkalarını da aynısını yapmaya çağırmak için oy pusulasının resimlerini Tumblr'a yükledi.[183] Ayrıca Obama'nın ikinci yemin töreninde önceden kaydedilmiş bir parçanın yanında ABD millî marşını seslendirdi.[133] 26 Mart 2013'te Beyoncé, Yüksek Mahkeme'nin Kaliforniya'daki Proposition 8 hakkında yaptığı tartışmanın ardından eşcinsel evlilikleri açıkça destekledi.[184] Temmuz 2013'te Beyoncé ve Jay-Z, Trayvon Martin'in vurulmasından sorumlu olan George Zimmerman'ın beraat etmesine tepki olarak düzenlenen mitinge katıldılar.[185]

Nisan 2013'te Vogue'da yayımlanan bir röportajda kendisini bir feminist olarak görüp görmediği sorulduğunda Beyoncé, "O sözcük çok aşırı olabilir... Ama sanırım ben çağdaş bir feministim. Eşitliğe inanıyorum." yanıtını verdi.[186] Daha sonra Nijeryalı yazar Chimamanda Ngozi Adichie'nin Nisan 2013'te bir TEDxEuston konferansında yaptığı "We should all be feminists" adlı konuşmanın bazı bölümlerini aynı yıl içinde çıkardığı "Flawless" şarkısında kullanarak feminist harekete daha açık destek verdi.[187] Ayrıca Mart 2014'te zorbalıkla mücadele etmeyi amaçlayan televizyon ve sosyal medya kampanyası Ban Bossy'nin kısa videolarında yer aldı.[188]

2015'te Beyoncé, ONE Campaign'in imza topladığı ve G7 Başkanı Angela Merkel ile Afrika Birliği Komisyonu Başkanı Nkosazana Dlamini-Zuma'ya hitaben yazılan ve onları kadınlarla ilgili konulara odaklanmaya çağıran bir açık mektubu imzaladı.[189]

Freddie Gray'in ölümünün ardından Beyoncé ve Jay-Z, diğer tanınmış kişilerle birlikte Gray'in ailesini ziyaret ettiler. Ayrıca binlerce dolar ödeyerek tutuklanan protestocuların kefaletle serbest kalmalarını sağladılar.[190]

Servet

2008'de Beyoncé'nin gelirlerini haber yapmaya başlayan Forbes dergisi, sanatçının Haziran 2007 ile Haziran 2008 arasında müzik, turne, film ve moda markalarından elde ettiği $80 milyon kazançla Madonna ve Celine Dion'un üstünde yer alarak o zaman için dünyanın en çok para alan şarkıcısı olduğunu duyurdu.[191][192] Dergi ayrıca şarkıcıyı 2009'da Celebrity 100 listesinde dördüncü,[193] 2010'da "Dünyadaki En Güçlü Kadınlar" listesinde dokuzuncu sıraya koydu.[194] Forbes 2011'de ise bir önceki yıl moda markası ve destek anlaşmalarından kazandığı $35 milyon nedeniyle şarkıcıyı "30 Yaş Altı En Çok Kazanan Ünlüler" listesinde sekizinci sıraya yerleştirdi. 2012'de Forbes, önceki yıl 4 albümü, moda markası ve destek anlaşmalarından $40 milyon kazanan Beyoncé'yi Celebrity 100 listesinde üç yıl öncesine göre on iki basamak gerileterek on altıncı sıraya koydu.[195][196] Aynı yıl Beyoncé ve Jay-Z, toplamda $78 milyon kazandıkları için "Dünyanın En Çok Kazanan Ünlü Çiftleri" listesinde birinci sırada yer aldılar.[197] Şarkıcılar 2009 yılında $122 milyon kazanarak bir önceki yılın Guinness Dünya Rekorları'na "en çok kazanan güçlü çift" olarak girdi.[198] 2009 ile 2011 arasında Beyoncé, yıllık ortalama $70 milyon kazandı ve 2012'de $40 milyon gelir elde etti.[199] 2013'te Beyoncé'nin Pepsi ve H&M ile arasındaki destek anlaşmaları, kendisini ve Jay-Z'yi dünyanın müzik endüstrisindeki ilk dolar milyarderi çifti yaptı.[200] Aynı yıl Beyoncé, Forbes sıralamalarında dördüncü en güçlü ünlü olarak yer aldı.[201] MTV'nin tahminlerine göre Beyoncé, 2014'ün sonunda tarihteki en çok kazanan siyahi müzisyen olacaktı,[202] fakat bu Nisan 2014'te gerçekleşti.[203] Haziran 2014'te Beyoncé, son bir yılda yaklaşık $115 milyon kazanarak Forbes'un Celebrity 100 listesinin ilk sırasında yer aldı. Böylece Celebrity 100 listesinde ilk kez zirveye çıkan şarkıcı, aynı zamanda en yüksek yıllık kazancını elde etti.[204] Mayıs 2015 itibarıyla tahminî serveti $250 milyon düzeyindedir.[205]

Sanatı

Sesi ve şarkı yazımı
'Single Ladies' çıktığında ben yeni evlenmiştim ve insanlar her gün evlenmek istiyor -ardından Justin Timberlake Saturday Night Live'da klibin parodisini yaptı ve o yıl YouTube'un patlama yaptığı bir dönemdi. 'Irreplaceable'da agresif sözler, akustik gitar ve 808 davul makinesine yer verildi- böyle şeyler genelde birbirine uymaz ve bu kulağa yeni geldi. 'Crazy in Love' ise hiçbirimizin beklemediği pop kültüründeki klasik anlardan bir diğeriydi. Albümümü teslim etmem gereken günün önceki akşamı Jay'den şarkıda acele etmesini istedim -Tanrı'ya şükür başardı. Ne kadar söylersem söyleyeyim hiç eskimeyen bir şarkı.
“
”

Beyoncé[206]

Beyoncé'nin ses aralığı 3,6 oktavdır.[207] Jody Rosen, şarkıcının tonunu ve tınısını farklı bularak öne çıkarmaktadır ve sesini "popüler müzikteki en etkileyici çalgılardan biri" şeklinde tanımlamaktadır.[208] Beyoncé ses yeteneklerinden ötürü Destiny's Child'ın odak noktası olarak nitelendirilmektedir.[209] The New York Times'tan Jon Pareles, Beyoncé'nin sesi için "Kadifemsi ama mayhoş." yorumunu yaptı.[210] Rosen, hip hop döneminin Beyoncé'nin ilginç ritmik ses tarzını fazlasıyla etkilediğini belirtti fakat balad, gospel ve falsetto ile ilişkisi nedeniyle şarkıcıyı oldukça gelenekçi bulduğunu ifade etti.[208] Diğer eleştirmenler sesinin aralığını ve gücünü överlerken The Washington Post'tan Chris Richards, sanatçı için "Fısıldamalar veya kükremelerle her ritmi vurgulama kapasitesine sahip." dedi.[211]

Beyoncé'nin müziği genelde R&B tarzında olsa da[212] şarkıcı pop,[213] soul[214] ve funk[214] tarzlarını da şarkılarına dahil etmektedir. 4, önceki albümlerine kıyasla Beyoncé'nin 1990'lar tarzındaki R&B'yi keşfinin yanında soul ve hip hop tarzlarını daha fazla kullanışını ortaya koydu.[206] Neredeyse yalnızca İngilizce şarkılar yayımlayan Beyoncé, Irreemplazable (B'Day'deki şarkıların İspanyolca konuşan dinleyiciler için yeniden kaydı) ve B'Day'in yeniden yayımı için pek çok İspanyolca şarkı kaydetti. Bunları kaydetmek için Amerikalı müzik yapımcısı Rudy Perez'den ses bilgisi konusunda eğitim aldı.[215]

Destiny's Child üyesiyken ve solo sanatçı olarak kaydettiği pek çok şarkının yazımına ortak oldu.[25] "Independent Women" ve "Survivor" gibi ilk şarkılarında kişi odaklı ve kadın güçlendirmesi temalı sözler yer alırken, Jay-Z ile ilişkisi başladıktan sonra "Cater 2 U"daki gibi erkeklerle ilgili sözlere geçiş yaptı.[216] Beyoncé ayrıca özellikle solo kariyeri sırasında dahil olduğu pek çok kaydın yapımcılığına ortak oldu. Ancak ritimleri kendisi hazırlamamakta, sadece yapım sırasında aklındaki melodi ve fikirleri yapımcılarla paylaşmaktadır.[217]

2001'de American Society of Composers, Authors and Publishers Pop Müzik Ödülleri'nde Yılın Pop Şarkı Yazarı ödülünü kazanan ilk Afrikalı-Amerikalı kadın ve ikinci kadın şarkı yazarı oldu.[16][218] 1971'de Carole King ve 1991'de Mariah Carey'nin ardırdan Beyoncé, aynı yıl bir numara olan üç şarkının ("Irreplaceable", "Grillz" and "Check on It") yazımında katkısı olan üçüncü kadın oldu. Bir numara olan dokuz şarkının yazımındaki katkısı nedeniyle, aynı zamanda kendisinin 4'da yer alan 11 Eylül saldırıları temalı "I Was Here" şarkısının da yazarı[219] olan Amerikalı şarkı yazarı Diane Warren ile birlikte üçüncülüğü paylaşmaktadır.[220] Mayıs 2011'de Billboard dergisi, Billboard Hot 100 listesinde bir numara olan sekiz single'ın yazımına ortak olan Beyoncé'yi "En İyi 20 Hot 100 Şarkı Yazarı" listesinde on yedinci sıraya koydu ve şarkıcı bu listeye giren üç kadından biri oldu.[221]

Etkilendikleri

Beyoncé, Michael Jackson'ın kendisi üzerindeki en büyük müzikal etkiye sahip olduğunu belirtmektedir.[222] Hayatında ilk kez beş yaşındayken konsere giden ve Jackson'ı izleyen Beyoncé, amacının farkına vardığını öne sürmektedir.[223] 2006 Dünya Müzik Ödülleri'nde Jackson'a kazandığı ödülü veren Beyoncé'nin "Michael Jackson olmasaydı asla şarkı söylemezdim." şeklinde bir demeci de bulunmaktadır.[224] "Her yönüyle sanatçı" olduğu için Diana Ross'a[225] ve "yaptıklarını yapmak konusunda kendisini etkilediği" için Whitney Houston'a hayran olduğunu belirtmektedir.[226] Mariah Carey'nin şarkı söyleme tarzının ve "Vision of Love" şarkısının, çocukken ses uzatmayı denemeye başlamasında kendisini etkilediğini kabul etmektedir.[227][228] Müzikal açıdan etkilendiği diğer kişiler arasında Aaliyah,[229] Prince,[230] Lauryn Hill,[225] Sade,[231] Donna Summer,[232] Mary J. Blige,[233] Janet Jackson,[234] Anita Baker ve Rachelle Ferrell bulunmaktadır.[225]

Beyoncé'nin ikinci solo albümü B'Day'deki feminizm ve kadın güçlendirmesi temaları, Rüya Kızlar'daki rolünden[235] ve şarkıcı Josephine Baker'dan esinlendi.[236] Beyoncé, 2006 Fashion Rocks konserinde "Déjà Vu"yu seslendirirken Baker ile özdeşleşen ve yapay muzlarla süslenmiş mini hula eteğini giyerek sanatçıyı andı.[237] Beyoncé'nin üçüncü solo albümü I Am... Sasha Fierce, Jay-Z'den ve özellikle "cesaretiyle" Beyoncé'nin diğer müzikal tür ve tarzları keşfetmesini sağlayan Etta James'ten ilham aldı.[238] Dördüncü solo albümü 4, Fela Kuti, 1990'ların R&B müziği, Earth, Wind & Fire, DeBarge, Lionel Richie ve Teena Marie'nin yanında The Jackson 5, New Edition, Adele, Florence and the Machine ve Prince'ten esinlendi.[206]

Beyoncé, "Her şeyi yapabileceğinizi kanıtlıyor." dediği ABD First Lady'si Michelle Obama'dan[239] ve "esinin ve güçlü kadının tanımı" olarak nitelediği Oprah Winfrey'den kişisel olarak esinlendiğini belirtti.[225] Ayrıca Jay-Z'nin bir şarkı sözü dahisi oluşu ve hayatındaki engellerin üstesinden gelişi ile kendisi için devam eden bir esin kaynağı olduğunu ifade etti.[240] Beyoncé, bir mektubunda "Jean-Michel Basquiat'nın çalışmalarında bulduğumu her gün müzikte arıyorum... O lirik ve saf." yazarak sanatçıya olan hayranlığını dile getirdi.[241][242] Şubat 2013'te Beyoncé, kariyerinin kontrolünü ele almakta Madonna'nın kendisine esin verdiğini söyledi ve "Madonna'yı ve başardığı harika şeyleri nasıl elde ettiğini, müzik şirketini nasıl kurduğunu ve diğer sanatçıları nasıl geliştirdiğini düşünüyorum. Fakat bu kadınlardan yeterince yok." dedi.[243] Beyonce'nin en sevdiği şarkıcı ise Stevie Wonder'dir.[244]

Sahnesi ve ikinci kişiliği
Beyoncé, 2011 Good Morning America Summer Concert Series'de "Run the World (Girls)"ü seslendiriyor.

2006'da Beyoncé, sadece kadın basçılar, bateristler, gitaristler, korno sanatçıları, klavyeciler ve perküsyon sanatçılarından oluşan Suga Mama (ayrıca B'Day'deki bir şarkının adı) adlı turne grubunu tanıttı.[245] Şarkıcının The Mamas adlı arka vokal ekibini Montina Cooper-Donnell, Crystal Collins ve Tiffany Moniqué Riddick oluşturmaktaydı. İlk kez 2006 BET Ödülleri'nde sahneye çıkan ekip, "Irreplaceable" ve "Green Light" şarkılarının kliplerinde de yer aldı.[215] Müzik grubu, 2007'deki The Beyoncé Experience, 2009-2010 arasındaki I Am... World Tour ve 2013-2014 arasındaki The Mrs. Carter Show World Tour dahil pek çok canlı performansta Beyoncé'ye destek oldu.

Beyoncé, canlı performansları sırasındaki sahne duruşu ve sesinden ötürü çeşitli kişilerden olumlu eleştiriler toplamaktadır. New York Post'tan Jarett Wieselman, sanatçıyı kendi hazırladığı En İyi Beş Şarkıcı/Dansçı listesinde bir numaraya koydu.[246] The Guardian'dan Barbara Ellen, sahnede gördüğü en etkili kadın sanatçının Beyoncé olduğunu belirtti.[247] The Independent'tan Alice Jones ise Beyoncé için "Sanatçı olarak rolünü o kadar ciddiye alıyor ki neredeyse aşırı iyi." diye yazdı.[248] Def Jam Recordings'in eski başkanı L.A. Reid, Beyoncé'yi yaşayan en büyük sanatçı diye tanımladı.[249] Daily News'dan Jim Farber, şarkıcının güçlü sesini ve sahne duruşunu övdü.[250]

Sahnedeyken "seksi, baştan çıkarıcı ve kışkırtıcı" olarak tanımlanan Beyoncé, ikinci kişiliği "Sasha Fierce"ı sahne kişiliğini gerçekte olduğu kişiden ayrı tutmak için yarattığını söyledi. Sasha'yı "aşırı saldırgan, aşırı güçlü, aşırı şımarık ve aşırı seksi" diye niteledi ve "Gerçek hayatta hiç onun gibi değilim." dedi.[34] Sasha, "Crazy in Love"ın çekimleri sırasında tasarlandı ve Beyoncé onu 2008'de yayımlanan I Am... Sasha Fierce albümü ile tanıttı. Şubat 2010'da Allure dergisine verdiği bir röportajda, Sasha Fierce'a daha fazla ihtiyacı olmadığını ve bu şekilde yeterince rahat olduğunu duyurdu.[251] Fakat Mayıs 2012'de Beyoncé, o ayın sonunda gerçekleştireceği Revel Presents: Beyoncé Live gösterileri için Sasha'yı geri getireceğini açıkladı.[252]

İmajı
Beyoncé, 2006'da Rüya Kızlar filminin galasında.

Müzik muhabiri Touré, geniş çapta çekiciliğe sahip olarak tanımlanan Beyoncé için "Dangerously in Love yayımlandıktan sonra bir seks sembolü oldu." diye yazdı.[253] Sahnede seksi giyinmeyi sevdiğini söyleyen Beyoncé, sahne kıyafetlerinin "sadece sahne için" olduğunu belirtti.[254] Destiny's Child'ın aynı adlı şarkısı ile popüler olan "Bootylicious" (İngilizcede popo anlamına gelen booty ve lezzetli anlamına gelen delicious sözcüklerinin birleşimi) terimi, şarkıcının kıvrımları ve terimin cazibesi nedeniyle 2000'lerde medya tarafından Beyoncé'yi tanımlamak için sıklıkla kullanıldı.[255][256] 2006'da terim, Oxford English Dictionary'ye eklendi.[257]

Eylül 2010'da Beyoncé, Tom Ford'un İlkbahar-Yaz 2011 defilesinde ilk kez manken olarak podyuma çıktı.[258] 2012'de People tarafından "Dünyanın En Güzel Kadını"[259] ve Complex tarafından "Tüm Zamanların En Ateşli Kadın Şarkıcısı" seçildi.[260] Ocak 2013'te GQ'nun kapağında boy gösterdi ve derginin "21. Yüzyılın En Seksi 100 Kadını" listesinde ilk sırada yer aldı.[261][262] VH1 Beyoncé'yi "En Seksi 100 Sanatçı" listesinde bir numaraya koydu.[263] Beyoncé'nin balmumu heykelleri Madame Tussauds'un New York,[264] Washington, DC,[265] Amsterdam,[266] Bangkok[267] ve Hollywood[268] gibi şehirlerdeki müzelerinde bulunmaktadır.

İtalyan moda tasarımcısı Roberto Cavalli’ye göre Beyoncé, şarkı söylerken farklı moda tarzlarını kullanmaktadır.[269] Şarkıcının annesi, 2002'de yayımlanan ve yazımına ortak olduğu Destiny's Style adlı kitapta[270] üçlünün başarısında modanın nasıl bir etkisi olduğundan bahsetti.[271] B'Day Anthology Video Album, klasikten çağdaş giyim tarzlarına kadar pek çok moda odaklı görüntüye yer verdi.[272] 2007'de Beyoncé, Tyra Banks'in ardından Sports Illustrated Swimsuit Issue'nun kapağında yer alan ikinci Afrikalı-Amerikalı kadın oldu[273] ve People dergisi tarafından en iyi giyinen ünlü seçildi.[274]

Beyoncé'nin hayranları Bey Hive olarak adlandırılmaktadır. Hayranlarına daha önce "The Beyontourage" (Beyoncé ve İngilizcede arkadaş çevresi anlamına gelen entourage sözcüklerinin birleşimi) denmekteydi. Bey Hive adı İngilizcede arı kovanı anlamına gelen beehive sözcüğünün şarkıcının ilk adına benzemesi için bilinçli olarak yanlış yazılması sonucu türemiş ve yarışmalar sırasında sosyal ağ Twitter ve çevrim içi haber bültenlerindeki istekler sonrasında hayranlar tarafından bulunmuştur.[275]

2006'da hayvan hakları örgütü People for the Ethical Treatment of Animals (PETA), Beyoncé'yi kürk giydiği ve kendi moda markası House of Deréon'da kullandığı için eleştirdi.[276] Beyoncé'nin 2011'de Fransız moda dergisi L'Officiel'in kapağında siyah yüzlü ve kabile makyajlı bir şekilde yer alması medyanın eleştirilerine neden oldu. Derginin bir sözcüsü yayımladığı açıklamada Beyoncé'nin görünümü için "göz alıcı Sasha Fierce'tan çok uzak" dedi ve bunu şarkıcının "Afrikalı köklerine bir dönüş" olarak değerlendirdi.[277]

Beyoncé'nin daha açık renk olan teni ve kostümleri, Afrikalı-Amerikalı toplumun bazı üyelerinin eleştirilerine yol açtı.[278] Northeastern Üniversitesi'nde müzik profesörü olan Emmett Price, 2007'de yazdığı bir yazıda bu eleştirilerin pek çoğunda ırkın bir rolü olduğunu düşündüğünü belirtti ve benzer kıyafetler giyen beyaz ünlülerin bu kadar yorumlanmadıklarını ifade etti.[278] 2008'deki saç boyası reklamlarında şarkıcının ten rengini beyazlatmakla suçlanan L'Oréal, bunun "kesinlikle doğru olmadığını" öne sürdü.[279][280] 2013'te ise Beyoncé, kendi tanıtım resimlerinde "rötuşlama" yapmayı düşündüğü için H&M'i eleştirdi ve Vogue'a göre sadece "doğal resimlerin kullanılmasını" istedi.[281]

Etkisi
Ayrıca bakınız: Beyoncé'den etkilenen sanatçılar listesi
Beyoncé, 2009'da I Am... World Tour'da performans sergiliyor.

The New Yorker müzik eleştirmeni Jody Rosen, Beyoncé'yi "yirmi birinci yüzyılın en önemli ve etkileyici popüler müzisyeni" olarak tanımladı.[282] The Guardian şarkıcıyı Onyılın Sanatçısı seçtiğinde Llewyn-Smith şöyle yazdı: "Neden Beyoncé? [...] Çünkü 'Crazy in Love' ve 'Single Ladies (Put a Ring on It)' ile, bu onyılın en iyi single'larından ikisine imza attı. Destiny's Child dönemindeki hitlerinden bahsetmiyorum bile. Ayrıca bu onyılda single'lar -özellikle R&B single'ları- popun tekrar favori aracı oldu. [...] Beyoncé, yaşı geçmiş rock yıldızlarının aksine, belki de geçtiğimiz onyılda en iyi canlı söyleyen şarkıcıydı."[283] Beyoncé'nin 2013'te Time dergisinin Dünyadaki En Etkili 100 İnsan listesine girmesi üzerine Baz Luhrmann şunları yazdı: "Kimsede bu ses yok, kimse onun gibi hareket etmiyor, kimse onun yaptığı gibi dinleyiciye sahip çıkamaz... Beyoncé bir albüm yaptığında, Beyoncé bir şarkı söylediğinde, Beyoncé herhangi bir şey yaptığında olay oluyor ve bu büyük ölçüde etkili. Şu anda kendisi ABD'nin veliaht divası ve hüküm süren ulusal sesi."[284] 2014'te Beyoncé, Time'ın listesine tekrar girdi ve o sayının kapağında yer aldı.[285]

Beyoncé'nin çalışmaları aralarında Adele,[286] Ariana Grande,[287][288] Britney Spears,[289] Lady Gaga,[290] Rihanna,[291] Kelly Rowland,[292][293] Chris Martin,[294] Fergie,[295] Nicole Scherzinger,[296] Rita Ora,[297] Jessie J[298] ve Azealia Banks'in[299] de bulunduğu sayısız sanatçıyı etkiledi. Amerikalı bağımsız rock grubu White Rabbits, üçüncü stüdyo albümü Milk Famous'ta (2012) Beyoncé'den etkilendiğini belirtti.[300] Beyoncé'nin arkadaşı Gwyneth Paltrow,[301] 2010 yapımı Country Strong filminde bir şarkıcıyı canlandırmak için Beyoncé'yi konserlerinde gözlemledi.[302] Nicki Minaj, Beyoncé'nin Pepsi reklamını görmesinin şirketin 2012 kampanyasında yer alması konusundaki kararını etkilediğini belirtti.[303]

Şarkıcının çıkış single'ı "Crazy in Love", VH1 tarafından "2000'lerin En İyi Şarkısı",[304] NME tarafından "2000'lerin En İyi Parçası"[305] ve "Yüzyılın Pop Şarkısı"[306] seçilirken Rolling Stone tarafından Tüm Zamanların En İyi 500 Şarkısı arasında gösterildi, iki Grammy Ödülü kazandı ve 8 milyon kopya satışla tüm zamanların en çok satan single'larından biri oldu. Karmaşık koreografisi[307] ve yer verdiği el hareketleriyle[308] ünlenen "Single Ladies (Put a Ring on It)"in video klibi, Toronto Star'a göre "yeni milenyumun ve İnternet'in ilk büyük dans çılgınlığını" başlattı,[93] çok sayıda parodinin yapılmasına[309][310] ve YouTube'da amatör taklitçilerin ortaya çıkmasına yol açtı.[307][309] 2013'te Drake, kadınlarla olan ilişkisini ele alan ve Destiny's Child'ın "Say My Name" şarkısının sözlerine yer veren "Girls Love Beyoncé" adlı single'ı yayımladı.[311] Ocak 2012'de bilimsel araştırmalar yapan Bryan Lessard, Northern Queensland, Avustralya'da bulunan bir sığır sineği türüne, karnındaki altın rengi kıllar nedeniyle Scaptia beyonceae adını verdi.[312] Temmuz 2014'te Rock and Roll Hall of Fame'in "Legends of Rock" bölümünde bir Beyoncé sergisi açıldı. "Single Ladies" klibindeki siyah streç giysi ve Super Bowl devre arası gösterisindeki kostüm, müzede bulunan pek çok parçadan ikisidir.[313]

Başarıları ve ödülleri
Ayrıca bakınız: Beyoncé'nin kazandığı ve aday gösterildiği ödüller listesi

Beyoncé sayısız ödül ve onur elde etti. Solo sanatçı olarak ABD'de 15 milyondan fazla albüm ve dünya genelinde 75 milyondan fazla kayıt (ayrıca Destiny's Child ile birlikte 60 milyon) satarak tüm zamanların en çok satan müzik sanatçılarından biri oldu.[8][314][315] Amerika Kayıt Endüstrisi Birliği (RIAA) Beyoncé'yi kazandığı 64 sertifikayla 2000'lerin en çok sertifika alan sanatçısı olarak listeledi.[316][317] "Crazy in Love", "Single Ladies (Put a Ring on It)", "Halo" ve "Irreplaceable" şarkıları dünya genelinde en çok satan single'lardan bazılarıdır. 2009'da The Observer şarkıcıyı Onyılın Sanatçısı seçerken[283] Billboard ise En İyi Kadın Sanatçı ve Onyılın En İyi Radyo Şarkıları Sanatçısı seçti.[318][319] 2010'da Beyoncé, Billboard'un "Son 25 Yılın En İyi 50 R&B/Hip-Hop Sanatçısı" listesinde on beşinci sırada yer aldı.[320] 2012'de VH1, şarkıcıyı "Müzikteki En Büyük 100 Kadın" listesinde üçüncü sıraya koydu.[321] Beyoncé, Amerikan Müzik Ödülleri'nde Uluslararası Sanatçı Ödülü alan ilk kadın sanatçı oldu.[322] Ayrıca 2008 Dünya Müzik Ödülleri'nde Sanata Olağanüstü Katkılarından Dolayı Efsane Ödülü ve 2011 Billboard Müzik Ödülleri'nde Billboard Milenyum Ödülü kazandı.[323]

Beyoncé, solo sanatçı ve Destiny's Child üyesi olarak 20 Grammy Ödülü kazanarak Alison Krauss ve Aretha Franklin'in ardından bu ödülü en çok kazanan üçüncü kadın sanatçı[324][325] ve 52 adaylıkla Grammy Ödülleri tarihinde ödüle en çok aday gösterilen kadın oldu.[326] "Single Ladies (Put a Ring on It)" 2010'da Yılın Şarkısı seçilirken "Say My Name"[25] ve "Crazy in Love" daha önceden En İyi R&B Şarkısı dalında ödül kazandı. Dangerously in Love, B'Day ve I Am... Sasha Fierce, En İyi Çağdaş R&B Albümü ödülünü kazandı. Beyoncé 2010'da altı Grammy Ödülü kazanarak daha önce Alicia Keys, Norah Jones, Alison Krauss ve Amy Winehouse ile birlikte elinde bulundurduğu bir kadın sanatçı tarafından bir akşamda en çok Grammy Ödülü kazanma rekorunu geliştirdi, ancak Adele 2012'de yeni rekora ortak oldu.[327] Rüya Kızlar'da rol almasının ardından Beyoncé, Altın Küre Ödülleri'nde "Listen" ile En İyi Şarkı ve En İyi Kadın Oyuncu,[328] NAACP Image Ödülleri'nde ise Olağanüstü Kadın Oyuncu dallarında ödüle aday gösterildi.[329] 2006 Eleştirmenlerin Seçimi Film Ödülleri'nde "Listen" ile En İyi Şarkı ve Dreamgirls: Music from the Motion Picture ile En İyi Film Müziği Albümü dallarında ödül kazandı.[330]

Diğer girişimleri

Destekleri

Beyoncé ilk kez 2002'de birlikte çalıştığı[331] Pepsi'nin 2004'teki gladyatör temalı reklamında Britney Spears, Pink ve Enrique Iglesias ile birlikte rol aldı.[332] 2012'de Beyoncé, Pepsi'ye destek olmak için $50 milyonluk bir anlaşma imzaladı.[333] Center for Science in the Public Interest (CSPINET), Beyoncé'ye yazdığı açık mektupta ürünün sağlıksız oluşundan ötürü şarkıcıdan anlaşmayı yeniden gözden geçirmesini ve kazancını bir sağlık kuruluşuna bağışlamasını istedi.[334] Buna rağmen NetBase, reklam ve görsellerinin elde ettiği %70 olumlu izleyici tepkisi ile Beyoncé'nin yer aldığı kampanyanın Nisan 2013'te hakkında en çok konuşulan destek olduğunu tespit etti.[335]

Beyoncé, True Star ("Wishing on a Star"ın bir düzenlemesini söyledi)[336] ve True Star Gold[337] parfümleri için Tommy Hilfiger ile çalıştı. Ayrıca 2007'de Emporio Armani’nin Diamonds parfümünü tanıttı.[338] Beyoncé, kendisinin ilk resmî parfümü Heat'i 2010'da çıkardı.[339] 1956'da yayımlanan "Fever" şarkısının kullanıldığı reklam, başında Beyoncé'yi bir odada çıplak yatarken gösterdiği için Birleşik Krallık'ta çocukların izleyemeyecekleri saatlerde gösterildi.[340] Şubat 2011'de Beyoncé, ikinci parfümü Heat Rush'ı piyasaya sürdü.[341] Beyoncé'nin üçüncü parfümü Beyoncé Pulse, Eylül 2011'de çıktı.[342] 2013'te Heat'in The Mrs. Carter Show Limited Edition versiyonu çıktı.[343] Heat, altı farklı sürümüyle birlikte $400 milyondan fazla[344] satışla dünyada en çok satan ünlü parfümü oldu.[343]

Starpower: Beyoncé adlı bir video oyununun yayımı, Beyoncé projeden çekilince iptal edildi; yapımcı şirket GateFive, iptalin 70 çalışanın işinden olmasına ve geliştirmede milyonlarca pound kayba yol açtığını öne sürerek şarkıcıya $100 milyonluk bir dava açtı.[345] GateFive'ın finansal destekçilerini kaybettiği için projeyi iptal ettiklerini belirten şarkıcının avukatları, Haziran 2013'te şirketle uzlaştı.[346] Ayrıca American Express[192] ve Nintendo DS[347] ile anlaşma yapan Beyoncé, L'Oréal ile 18 yaşından beri çalışmaktadır.[348]

Moda markaları

Beyoncé ve annesi 2005'te House of Deréon adlı kadın moda markasını oluşturdu.[349] Konsept olarak ailenin üç kuşak kadınlarından esinlenen markanın adı, Beyoncé'nin tanınan bir terzi olan anneannesi Agnèz Deréon'dan gelmektedir.[350][351] Tina'ya göre markanın genel tarzı, kendisinin ve Beyoncé'nin zevkini yansıtmaktadır. Beyoncé ve annesi, House of Deréon ile alt markası Deréon'un lisanslama ve marka yönetimi işleriyle ilgilenen aile şirketleri Beyond Productions'ı kurdu.[349] House of Deréon tasarımları, Destiny Fulfilled döneminde Destiny's Child'ın gösterilerinde ve turnelerinde sergilendi.[352][353] ABD ve Kanada genelindeki büyük ve özel mağazalarda satılan koleksiyonda spor giyim, kürk seçenekli kotlar, dış giyim ile çanta ve ayakkabı gibi aksesuarlar bulunmaktadır.[349]

2005'te Beyoncé, House of Deréon için çeşitli ayakkabılar üretmek üzere bir ayakkabı firması olan House of Brands ile iş birliğine gitti.[354] Ocak 2008'de Starwave Mobile, House of Deréon koleksiyonuna yer veren sosyal ağ özellikli Beyoncé Fashion Diva mobil oyununu çıkarttı.[349] Temmuz 2009'da Beyoncé ve annesi, okula dönüş döneminde satmak için Sasha Fierce for Deréon adlı çocuk giyim markasını oluşturdu. Spor giyim, dış giyim, el çantası, gözlük, iç çamaşırı ve mücevherlere yer veren koleksiyon,[355] Macy's ve Dillard's gibi büyük mağazalar ile Jimmy Jazz ve Against All Odds gibi özel mağazalarda satışa çıktı.[355] 27 Mayıs 2010'da Beyoncé, Deréon by Beyoncé'yi giyim mağazası C&A'in Brezilya'daki mağazalarında satmak için firma ile iş birliği yaptı.[356] Koleksiyonda omuzları vatkalı özel dikim ceketler, küçük siyah elbiseler, işlemeli üstler ve gömlekler ile bandaj elbiseler yer aldı.[356] Beyoncé kendi giyim markası Ivy Park ve Adidas işbirliğinden oluşan ürünleri 18 Ocak 2020 tarihinde satışa çıkardı. Beyonce, Adidas'ın spor ayakkabılarına da el atacak. Adidas'ın ikonik 3 çizgsine Ivy Park dokunuşu eklenecek. Beyonce basına yaptığı açıklamada, 'Bu benim için bir ömür boyu ortaklık. Ivy Park'ı, dünya çapında kanıtlanmış, dinamik bir liderle yeniden başlatmak ve genişletmek için sabırsızlanıyorum' dedi.

Hayırseverlik
Beyoncé (ortada) ve annesi Tina (solda), 5 Mart 2010'da Beyoncé Cosmetology Center'ın açılışında.

2005'teki Katrina Kasırgası'ndan sonra Beyoncé ve Rowland, Houston bölgesindeki mağdurlara geçici konut sağlamak amacıyla Beyoncé'nin başlangıçta $250.000 bağışladığı[357] Survivor Foundation adlı vakfı kurdular.[16] Bu vakıf şehirdeki diğer hayır kurumlarıyla çalışmak için zamanla büyüdü[358] ve üç yıl sonra yaşanan Ike Kasırgası'nın ardından da yardım sağladı.[359]

George Clooney ve Wyclef Jean'ın Hope for Haiti Now: A Global Benefit for Earthquake Relief adlı yardım kampanyası yayınına katılan Beyoncé,[360] CFDA'in sınırlı sayıda üretilen ve toplamda $1 milyon[361] yardım toplayan "Fashion For Haiti" tişörtünün resmî yüzü seçildi.[362] 5 Mart 2010'da Beyoncé ve annesi Tina, Brooklyn'deki Phoenix House'ta kadın ve erkekler için yedi aylık bir kozmetoloji eğitimi sunan Beyoncé Cosmetology Center'ı açtılar. Nisan 2011'de Beyoncé, çocuklarda obeziteye karşı başlatılan kampanyaya destek olmak için "Get Me Bodied" single'ını değiştirerek[363] ABD First Lady'si Michelle Obama ve National Association of Broadcasters Education Foundation ile güç birliği yaptı.[364] Usame bin Ladin'in ölümünün ardından, New York Police and Fire Widows' and Children's Benefit Fund'a para toplamak için Lee Greenwood'un "God Bless the USA" şarkısının yeni bir düzenlemesini yardım single'ı olarak yayımladı.[365]

Aralık 2012'de Sandy Hook İlkokulu saldırısından sonra federal hükûmeti silah denetim yasalarını yeniden gözden geçirmesi konusunda etkilemek amacıyla 950 ABD belediye başkanı ve başka kişilerin oluşturduğu[366] "Demand A Plan" kampanyası için başka ünlülerle birlik olup bir video hazırladı.[367] Beyoncé, "I Was Here" şarkısını ve şarkının Birleşmiş Milletler'de çekilen klibini 2012 Dünya İnsani Yardım Günü kampanyasına bağışlayarak kampanyanın bir elçisi oldu.[368][369] 2013'te Beyoncé'nin Gucci'nin kadın güçlendirmesini yaymayı amaçlayan "Chime for Change" kampanyasında Salma Hayek ve Frida Giannini ile çalışacağı duyuruldu. 28 Şubat'ta yayımlanan kampanyada şarkıcının yeni bir şarkısı kullanıldı.[370] 1 Haziran 2013'te kampanya yararına Londra'da düzenlenen konserde[371] Ellie Goulding, Florence and the Machine ve Rita Ora gibi sanatçılar da sahne aldı.[372] Konserden önce Beyoncé, Cameron Diaz, John Legend ve Kylie Minogue, 15 Mayıs 2013'te yayımlanan bir kampanya videosunda annelerinden nasıl esinlendiklerini anlattılar. Beyoncé, kendi annesinin yeteneğinin "insanların içindeki en iyi özellikleri bulmak" olduğunu söyledi.[373][374] Beyoncé ayrıca "Miss a Meal" adlı bir yiyecek bağışı kampanyasında yer almakta[375] ve Charitybuzz'daki çevrim içi yardım müzayedeleri yoluyla Avrupa ve ABD'de iş yaratılmasını destekleyen Goodwill Industries adlı hayır kurumunu desteklemektedir.[376][377]

Diskografi
Ana madde: Beyoncé diskografisi
Ayrıca bakınız: Destiny's Child diskografisi

Filmografi
Ayrıca bakınız: Beyoncé videografisi

Turneler ve yerleşik gösteriler
Ana madde: Beyoncé canlı performansları listesi

Ayrıca bakınız

Notlar
  1. Billboard Boxscore'a bildirilen 29 gösterinin sonunda $24,9 milyon hasılat elde edildi; ancak turne 96 konserden oluşmaktadır.[81]

Kaynakça
  1. "Beyonce, Jay Z to Relocate to Los Angeles: report". New York Daily News. 4 Şubat 2015. 6 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2015.
  2. "WEDDING ALERT: Tina Knowles & Richard Lawson Reportedly Getting Married TODAY On A Yacht! See The Arrivals & Carter-Knowles Clan Inside!". The YBF. 12 Nisan 2015. 6 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2015.
  3. "Beyonce Knowles' name change". The Boston Globe. 23 Aralık 2009. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2013.
  4. Adams, Guy (6 Şubat 2010). "Beyoncé: Born to be a star". The Independent. Londra. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2011.
  5. "Monitor". Entertainment Weekly (1275). 6 Eylül 2013. s. 25.
  6. Nicholson, Rebecca (13 Aralık 2011). "Best albums of 2011, No 4: Beyoncé – 4". The Guardian. Londra. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2011.
  7. Cubarrubia, RJ. "Beyonce Calls Herself a 'Modern-Day Feminist'". Rolling Stone. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2013.
  8. Evans, Denise (26 Nisan 2013). "Gig guide: Beyoncé at Manchester Arena". Manchester Evening News. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2013.
  9. Hoffmann, Melody K. (2 Temmuz 2007). "'Ms. Kelly' Takes Charge Sings About Healing And Heartbreak In New Music". Jet. s. 61. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2014.
  10. "Destiny's Child reunite on new Michelle Williams song 'Say Yes' – listen". NME. 22 Mayıs 2014. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2014.
  11. Trust, Gary. "Ask Billboard: The Twitter-Sized Edition — Chart Beat". Billboard. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ekim 2012.
  12. Hamlin, John (12 Eylül 2010). "How Gradual Success Helped Beyonce". CBS. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2013.
  13. "Artist of the Decade". Billboard. 12 Mart 2013. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2014.
  14. Barshad, Amos (23 Mayıs 2013). "Beyoncé Crushes at the Billboard Music Awards". Vulture. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2013.
  15. "The Family Business". MTV News. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2013.
  16. "Beyoncé Knowles' Biography". Fox News Channel. 15 Nisan 2008. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2020.
  17. Smolenyak, Megan (12 Ocak 2012). "A Peek into Blue Ivy Carter's Past". The Huffington Post. 14 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2012.
  18. "Beyonce Thrilled By First Dance Teacher". Contact Music. 6 Eylül 2006. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2013.
  19. Biography Today. Omnigraphics. 2010. s. 10. ISBN 978-0-7808-1058-7.
  20. "Beyoncé Knowles: Biography — Part 1". People. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2014.
  21. "Beyonce Knowles Biography". Contact Music. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2013.
  22. Maughan, Jennifer. "Beyoncé Knowles Childhood". Life123. 13 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2014.
  23. "Famous Alumni — Elsik High School". ElsikAlumni.com. 14 Ağustos 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2014.
  24. "Cameo: Fat Joe Interviews Beyoncé and Mike Epps". MTV News. Erişim tarihi: 5 Şubat 2014. |arşiv-url= hatalı: timestamp (yardım)
  25. Kaufman, Gil (13 Haziran 2005). "Destiny's Child's Long Road To Fame (The Song Isn't Called "Survivor" For Nothing)". MTV News. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2014.
  26. "Kelly Rowland". CNN. 27 Şubat 2006. 1 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2014.
  27. Farley, Christopher John (15 Ocak 2001). "Music: Call Of The Child". Time. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2014.
  28. Reynolds, J.R. (3 Mart 1998). "All Grown Up". Yahoo! Music. 16 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ocak 2007.
  29. Tyrangiel, Josh (13 Haziran 2003). "Destiny's Adult". Time. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2014.
  30. Dekel-Daks, Tal. "Ten Things About... Destiny's Child". Digital Spy. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2013.
  31. "The Best Man – Original Soundtrack". AllMusic. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2013.
  32. "Beyoncé: 'I was depressed at 19'". Contact Music. 1 Aralık 2008. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Şubat 2014.
  33. "Beyonce Speaks About Her Past Depression". Access Hollywood. 15 Aralık 2006. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Şubat 2014.
  34. Johnson, Caitlin A. (13 Aralık 2006). "Beyoncé On Love, Depression, and Reality". CBS News. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Şubat 2014.
  35. "Beyoncé Knowles Opens Up About Depression". Female First. CBS Interactive Inc. 18 Aralık 2006. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Şubat 2014.
  36. Dunn, Jancee (10 Haziran 2001). "Date with destiny". The Observer. Londra. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Şubat 2009.
  37. Basham, David (18 Ocak 2001). "Beyoncé To Star In "Carmen" Remake". MTV News. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Şubat 2014.
  38. Todd, Martens (3 Temmuz 2003). "Beyoncé, Branch Albums Storm The Chart". Billboard. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2008.
  39. "Past Winners Search: "Destiny's Child" – National Academy of Recording Arts and Sciences". The Recording Academy. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2013.
  40. Martens, Todd (28 Kasım 2003). "'Stand Up' Ends 'Baby Boy' Reign". Billboard. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2008.
  41. Roger Ebert (26 Temmuz 2002). "Austin Powers In Goldmember". Chicago Sun-Times. 14 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2011.
  42. "Austin Powers in Goldmember". Box Office Mojo. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2012.
  43. Moss, Corey (23 Mayıs 2002). "Beyoncé, Britney Serve Up First Singles From 'Goldmember'". MTV News. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2014.
  44. Tobey, Matthew. "The Fighting Temptations". Allmovie. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2012.
  45. "The Fighting Temptations". Metacritic. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2012.
  46. "The Fighting Temptations (2003)". Box Office Mojo. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2012.
  47. Ed Gonzalez (14 Eylül 2003). "The Fighting Temptations Original Soundtrack". Slant Magazine. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2011.
  48. "Beyoncé Tempts Fans With More Movie Songs". Billboard. 11 Ekim 2003. 6 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2013.
  49. "Jay-Z - Chart history". Billboard. 24 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2014.
  50. "Dangerously in Love — Beyoncé". AllMusic. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2012.
  51. Chandler, D. L. (5 Nisan 2011). "Jay-Z And Beyoncé Celebrate Three Years Of Wedded Bliss". MTV Rapfix. Viacom. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2014.
  52. Todd, Martens (2 Temmuz 2003). "Beyoncé, Branch Albums Storm The Chart". Billboard. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2008.
  53. Martens, Todds (21 Ağustos 2003). "Beyoncé, Jay-Z: 'Crazy' As Ever". Billboard. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2011.
  54. "Beyoncé Album and Song Chart History: Hot 100". Billboard. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2011.
  55. Patel, Joseph (4 Şubat 2004). "Beyoncé Wins Most, Outkast Shine, 50 Cent Shut Out At Grammys". MTV News. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2014.
  56. Patel, Joseph (28 Ocak 2004). "Beyoncé, Alicia Keys And Missy Elliott Plan Spring Tour". MTV News. 16 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2014.
  57. Alexis, Nadeska (16 Ekim 2012). "Beyoncé To Perform At Super Bowl XLVII Halftime Show". MTV News. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2012.
  58. Patel, Joseph (1 Ocak 2004). "Beyoncé Puts Off Second Solo LP To Reunite Destiny's Child". MTV News. 15 Ocak 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2014.
  59. "Destiny Fulfilled — Destiny's Child". AllMusic. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2012.
  60. Whitmire, Margo (24 Kasım 2004). "Eminem Thankful To Remain No. 1". Billboard. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2012.
  61. "Gold and Platinum — Destiny's Child". Recording Industry Association of America (RIAA). 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2008.
  62. "Destiny's Child Album and Song Chart History". Billboard. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2012.
  63. Cohen, Jonathan (15 Haziran 2005). "Destiny's Child To Split After Fall Tour". Billboard. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2008.
  64. "Number 1's — Destiny's Child". AllMusic. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2012.
  65. "Destiny's Child gets Walk of Fame star". Today. 29 Mart 2006. 23 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2014.
  66. "B'day — Beyoncé". AllMusic. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2012.
  67. Hasty, Katie (13 Ekim 2006). "Beyoncé's 'B-Day' Makes Big Bow At No. 1". Billboard. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ocak 2008.
  68. "Beyoncé — Irreplaceable". australian-charts.com. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2012.
  69. Hope, Clover (14 Eylül 2006). "Timberlake's 'Sexy' Fends Off Fergie For No. 1". Billboard. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2008.
  70. "Get Me Bodied". Billboard. 5 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2014.
  71. "Green Light the next single". Sony BMG Music Entertainment (UK). 27 Temmuz 2007. 16 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2014.
  72. "The Pink Panther (2006)". Box Office Mojo. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2012.
  73. Otto, Jeff (8 Şubat 2006). "Interview: Beyoncé Knowles". IGN. 17 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2014.
  74. "Dreamgirls". Internet Broadway Database. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Aralık 2013.
  75. "Dreamgirls". Metacritic. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2012.
  76. "Dreamgirls (2006)". Box Office Mojo. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2012.
  77. "Dreamgirls (2006) – Daily Box Office – Box Office Mojo". Box Office Mojo. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2013.
  78. Condon, Bill – Director (15 Aralık 2006). Dreamgirls (Motion picture). ABD: DreamWorks SKG.
  79. "Dreamgirls (Music from the Motion Picture)". AllMusic. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2013.
  80. "Malaysia's loss is Indonesia's gain: Beyoncé Knowles to play Jakarta". The Jakarta Post. 27 Ekim 2007. 5 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2012.
  81. Concepcion, Mariel (3 Ekim 2009). "Taking It Onstage". Billboard. 121 (39). s. 38. ISSN 0006-2510. 6 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2013.
  82. "(PRN) The Beyonce Experience Tour Offers Food Drives in Five Cities in Conjunction With Pastor Rudy Rasmus, America's Second Harvest and the Survivor Foundation". Houston Chronicle. 9 Ağustos 2007. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Eylül 2014.
  83. "B'Day (Deluxe Edition) — Beyoncé". AllMusic. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2012.
  84. Helling, Steve (22 Nisan 2008). "Beyoncé and Jay-Z File Signed Marriage License". People. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2014.
  85. Clinton, Ivory (23 Nisan 2008). "Beyoncé Dishes on Her Sassy Alter-Ego". People. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2012.
  86. "I Am... Sasha Fierce". AllMusic. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2012.
  87. Jonathan, Cohen (26 Kasım 2008). "Beyoncé Starts 'Fierce' Atop Album Chart". Billboard. 17 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2014.
  88. Cohen, Jonathan (1 Ocak 2009). "Beyoncé Starts 2009 Atop The Hot 100". Billboard. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2014.
  89. "Beyoncé — Halo". australian-charts.com. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2012.
  90. "Beyoncé: Chart History by Weeks on Chart". 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2014.
  91. "Don Omar: The Reggaeton Starts Plugs In For Digital Sales With 'IDon' And An iPhone App". Billboard. 121 (16). 25 Nisan 2009. s. 41. ISSN 0006-2510.
  92. "Beyoncé — Sweet Dreams". australian-charts.com. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2012.
  93. Crawford, Trish (23 Ocak 2009). "Beyoncé's single an anthem for women". Toronto Star. 20 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2014.
  94. Smith, Olivia (6 Kasım 2009). "Beyonce wows in racy red costume at MTV Europe Music Awards". Daily News. 29 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Aralık 2011.
  95. Singh, Anita (26 Ağustos 2009). "Mobo Awards 2009 nominations unveiled". The Daily Telegraph. Londra. 16 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2010.
  96. Nero, Mark Edward. "2009 BET Awards". About.com. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Şubat 2011.
  97. Rodriguez, Jayson; Montgomery, James; Reid, Shaheem (13 Eylül 2009). "Kanye West Crashes VMA Stage During Taylor Swift's Award Speech". MTV News. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2011.
  98. Casserly, Meghan (10 Aralık 2012). "Beyoncé's $50 Million Pepsi Deal Takes Creative Cues From Jay-Z". Forbes. 11 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  99. Masterson, Lawrie (12 Nisan 2009). "Is Beyoncé Beyond Her Best?". The Daily Telegraph. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ekim 2012.
  100. "2008 13th Annual Satellite Awards Nominees". International Press Academy. 2 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2014.
  101. "The 40th NAACP Image Awards". NAACP Image Award. 11 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2014.
  102. Harling, Danielle (5 Ocak 2007). "Beyoncé Donates Movie Salary To Drug Treatment Centers". BET. 9 Mayıs 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2014.
  103. Kaufman, Gil (16 Ocak 2009). "Beyoncé To Sing For Obamas' First Dance At Inaugural Ball". MTV News. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2011.
  104. "Box Office Preview: Audience Obsessed With Beyoncé". Business Insider. 25 Nisan 2009. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2012.
  105. "Cadillac Records". Box Office Mojo. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2013.
  106. "Obsessed". Box Office Mojo. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2013.
  107. Wigler, Josh (6 Haziran 2010). "2010 MTV Movie Awards: Complete Winners List". MTV News. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2011.
  108. Donahue, Ann (20 Aralık 2009). "Beyoncé, Taylor Swift, Peas Lead Grammy Award Nominations". Billboard. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2009.
  109. Lamb, Bill. "Beyoncé Tied With Lauryn Hill For Most Grammy Nominations In a Single Year by a Female Artist". About.com. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2014.
  110. "Artist Chart History — Beyoncé". Official Charts Company. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2012.
  111. "Lady Gaga feat. Beyoncé — Telephone". australian-charts.com. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ekim 2012.
  112. Trust, Gary (15 Mart 2010). "Lady Gaga, Beyoncé Match Mariah's Record". Billboard. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2010.
  113. DeCrow, Jason (1 Aralık 2010). "Nominations list for the 53rd Annual Grammy Awards". USA Today. 23 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Aralık 2010.
  114. Sperling, Daniel. "Beyoncé: 'Career break saved my sanity'". Digital Spy. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Şubat 2013.
  115. Gardner, Elysa (28 Ocak 2010). "Beyoncé is poised to take a well-deserved break in 2010". USA Today. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2011.
  116. Kennedy, Gerrick D. (28 Mart 2011). "Beyoncé Severs Management Ties with Father". Los Angeles Times. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2011.
  117. Vena, Jocelyn (28 Haziran 2011). "Beyoncé Shrugs Off 'Fear' In 'Year Of 4'". MTV News. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2011.
  118. Knowles, Beyoncé. "Eat, Play, Love". Essence. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Haziran 2013.
  119. Knopper, Steve (25 Şubat 2011). "Industry Lashes out at Mariah Carey, Beyoncé and Others Who Played For Qaddafis Family". Rolling Stone. 4 Mart 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2014.
  120. Kaufman, Gil (3 Mart 2011). "Beyoncé Donated Gadhafi Money To Haiti Relief Last Year". MTV News. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2011.
  121. "Beyoncé to Headline Glastonbury Festival" (Basın açıklaması). Columbia Records. 10 Şubat 2011. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2011.
  122. Phillips, Sarah (28 Haziran 2011). "Beyoncé headlining at Glastonbury was a great girl power moment". The Guardian. Londra. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  123. "Beyoncé Knowles highest paid performer per minute". STV. 4 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  124. Showbiz, Bang (11 Kasım 2011). "Beyonce Knowles highest paid performer per minute". The Independent. Londra. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Nisan 2013.
  125. "4 — Beyoncé". AllMusic. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2012.
  126. "Beyoncé — Run the World (Girls)". australian-charts.com. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2012.
  127. "Love on Top", Hot R&B/Hip-Hop Songs listesinde art arda yedi hafta zirvede kaldı:
  128. Dillon, Nancy (2 Mayıs 2012). "Beyoncé set to win a writing award from the New York Association of Black Journalists". Daily News. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2012.
  129. "Beyoncé To Perform '4 Intimate Nights With Beyoncé' At New York's Roseland Ballroom". Beyoncé's Official Website. 5 Ağustos 2011. 17 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2013.
  130. Carbone, Nick (8 Ocak 2012). "Beyoncé's Baby Arrives: Blue Ivy Carter Born Saturday in New York City". Time. Time Inc. 7 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2015.
  131. Makarechi, Kia (25 Mayıs 2012). "Beyoncé, Revel: Singer's Atlantic City Concerts Mark First Return To Stage Since Blue Ivy Carter Was Born". The Huffington Post. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2012.
  132. Garibaldi, Christina (11 Ocak 2013). "Destiny's Child Drop New Single 'Nuclear'". MTV News. 14 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2013.
  133. Richards, Chris (10 Ocak 2013). "Beyoncé to sing 'The Star-Spangled Banner' at inauguration". The Washington Post. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2013.
  134. "Beyoncé answers lip-sync critics at Super Bowl presser". CBC News. Associated Press. 31 Ocak 2013. 1 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2013.
  135. "Beyoncé to Perform at Super Bowl Halftime Show". Rap-Up. 16 Ekim 2012. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2012.
  136. "2013 VMAs Shatter Twitter Records". 26 Ağustos 2013. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ekim 2013.
  137. "List of winners at the 55th Grammy Awards". Rap-Up. 10 Şubat 2013. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2013.
  138. "Beyoncé Reveals Herself in 'Life Is But a Dream' HBO Documentary (Trailer)". Rap-Up. 11 Ocak 2013. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ocak 2013.
  139. "Beyoncé Documentary Coming to HBO in February". Rap-Up. 26 Kasım 2012. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2012.
  140. "Beyonce: Life Is But a Dream (2013)". Amazon.com. 31 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  141. Mitchell, Gail (22 Şubat 2013). "Beyonce Signs Global Administration Deal With Warner/Chappell Publishing". Billboard. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Şubat 2013.
  142. "Beyonce announces 2014 UK and Ireland tour taking in O2 Arena and more". Metro. 11 Aralık 2013. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Aralık 2013.
  143. Malkin, Marc. "Beyoncé Covering Amy Winehouse for The Great Gatsby". E News. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2013.
  144. Krupnick, Ellie (5 Nisan 2013). "Beyonce: Met Gala 2013 Honorary Chair!". The Huffington Post. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2013.
  145. Montgomery, James (31 Mayıs 2012). "Beyoncé Cast As Queen Tara In 3-D Animated Film 'Epic'". MTV News. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2012.
  146. Jacobs, Matthew (5 Haziran 2013). "Beyonce's 'Rise Up': New Song From 'Epic' Debuts". The Huffington Post. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2014.
  147. Hampp, Andrew; Lipshutz, Jason (13 Aralık 2013). "Beyonce Unexpectedly Releases New Self-Titled 'Visual Album' on iTunes". Billboard. 10 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2013.
  148. Ramsay, Jennifer. "BEYONCÉ Shatters iTunes Store Records With 828,773 Albums Sold in Just Three Days". Apple. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2013.
  149. Caulfield, Keith (17 Aralık 2013). "It's Official: Beyoncé Makes History With Fifth No. 1 Album". Billboard. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2013.
  150. Makarechi, Kia (18 Aralık 2013). "Beyoncé's Album Sales Cross 1 Million In iTunes". The Huffington Post. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2013.
  151. Sisario, Ben (16 Aralık 2013). "Beyoncé Rejects Tradition for Social Media's Power". The New York Times. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2014.
  152. Mackay, Emily. "Beyonce - Beyonce". NME. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2013.
  153. Trust, Gary (5 Şubat 2014). "Katy Perry Tops Hot 100, Beyonce Bounds to No. 2". Billboard. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2014.
  154. Smith, Stephanie (15 Nisan 2014). "Beyoncé & Jay Z touring together this summer". Page Six. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2014.
  155. "On The Run Tour: Beyonce and Jay Z". Live Nation Entertainment. PR Newswire. 29 Nisan 2014. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2014.
  156. Grow, Kory (7 Ağustos 2014). "Beyonce to Receive MTV Video Vanguard Award, Perform at VMAs". Rolling Stone. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2014.
  157. "Top-Earning Women in Music 2014". Forbes. 4 Kasım 2014. 27 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2014.
  158. "Beyoncé's Powerful Grammys Performance Brings The House Down". The Huffington Post. 8 Şubat 2015. 10 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Şubat 2015.
  159. "Kanye West storms Grammy stage, rants about Beck's surprise album of the year win". Fox News Channel. 9 Şubat 2015. 10 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Şubat 2015.
  160. Kreps, Daniel (6 Şubat 2016). "Watch Beyonce's Surprise New Video For 'Formation'". Rolling Stone. Erişim tarihi: 10 Şubat 2016.
  161. Waddell, Ray (8 Şubat 2016). "Beyonce to Embark on 'Formation' Stadium Tour". Billboard. Erişim tarihi: 10 Şubat 2016.
  162. Pesce, Nicole Lyn (10 Şubat 2016). "Five clues that Beyonce's next album is dropping any minute now". New York Daily News. Erişim tarihi: 11 Şubat 2016.
  163. Stutz, Colin (16 Nisan 2016). "Beyonce Posts Video Teaser for 'Lemonade' Project: Watch". Billboard. Prometheus Global Media. 20 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2016.
  164. Leaf, Aaron (23 Nisan 2016). "Ibeyi, Laolu Senbanjo, Warsan Shire Featured In Beyoncé's 'Lemonade'". Okay Africa. 25 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2016.
  165. "When Did Beyonce And Jay-Z Start Dating?". Capital FM. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2014.
  166. Chandler, D.L. "Jay-Z And Beyoncé Celebrate Three Years Of Wedded Bliss". MTV Rapfix. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2013.
  167. "Beyonce Knowles Biography". People. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2013.
  168. Lee, Youyoung (3 Haziran 2013). "Beyonce, Jay-Z Go On Date In New York, Watch 'Iron Man 3'". The Huffington Post. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2013.
  169. "Beyoncé documentary describing 'pain and trauma' of miscarriage airs on BBC". The Independent. 28 Mart 2013. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2013.
  170. Mathur, Aditi. "You don't yet know what swag is / But you was made in Paris / And mama woke up the next day / And shot her album package". International Business Times. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2013.
  171. Kaufman, Gil. "Beyonce Puts 'Love On Top' At VMAs, Reveals Pregnancy". MTV News. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2013.
  172. Mitchell, John (30 Ağustos 2011). "Beyoncé's Album Sees Sales Surge After VMA Performance Of 'Love On Top'". MTV Newsroom. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ağustos 2011.
  173. Smith, Catharine (29 Ağustos 2011). "Beyoncé Pregnancy: New Twitter Record Set At MTV VMAs". The Huffington Post. 22 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2011.
  174. "Beyonce pregnancy announcement at MTV VMA's sparks Twitter world record". Guinness Dünya Rekorları. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2013.
  175. "News of Beyoncé's pregnancy grips Google users, US Open, ESPN popular". Yahoo! News (Philippines). 5 Eylül 2011. 22 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2014.
  176. Bernstein, Nina (9 Ocak 2012). "After Beyoncé Gives Birth, Patients Protest Celebrity Security at Lenox Hill Hospital". The New York Times. 10 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2014.
  177. Sinha-Roy, Piya (9 Ocak 2012). "Jay-Z reveals Beyoncé's miscarriage in ode to daughter". Reuters. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2012.
  178. "Blue Ivy Carter, Jay-Z and Beyoncé's Daughter, Becomes Youngest Person Ever to Appear on a Billboard Chart". Billboard. 11 Ocak 2012. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2012.
  179. Yiannopoulos, Milo (25 Ağustos 2014). "Why Beyoncé shouldn't inspire feminists, despite her VMAs performance". The Independent. 6 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2015.
  180. Vena, Jocelyn. "'At Last': The Story Behind The Song Beyonce Sang For The Obamas' First Dance". MTV News. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2013.
  181. Daunt, Tina (18 Eylül 2012). "Beyonce, Jay-Z Raise $4 Million for Obama in New York". The Hollywood Reporter. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2013.
  182. "Beyoncé and Jay-Z Raise $4 Million for Obama at NYC Event". Rap-Up. 19 Eylül 2012. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2012.
  183. "I Am". Beyoncé. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2013.
  184. "Beyonce Gay Marriage: Bey Shows Support For Gay Marriage". Vibe. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Şubat 2013.
  185. Monde, Chiderah (22 Temmuz 2013). "Beyoncé posts photo of Daily News cover Trayvon Martin rally". Daily News. New York. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2013.
  186. O'Connor, Maureen. "Beyoncé Is a 'Feminist, I Guess'". New York. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2013.
  187. Bury, Liz (13 Aralık 2013). "Beyoncé samples Chimamanda Ngozi Adichie's call to feminism". The Guardian. 30 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2013.
  188. Lee, Jolie (10 Mart 2014). "Beyonce, Jennifer Garner, Jane Lynch join 'Ban Bossy' campaign". USA Today. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2014.
  189. Tracy McVeigh. "Poverty is sexist: leading women sign up for global equality | Life and style". The Guardian. 7 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2015.
  190. Doyle Murphy (17 Mayıs 2015). "Jay Z, Beyoncé donated bail for Baltimore, Ferguson protesters: writer". The New York Daily News. 6 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2015.
  191. "Beyoncé & Jay-Z Top Earning Couple". MTV News. 21 Kasım 2008. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Nisan 2014.
  192. Rose, Lacey (22 Eylül 2008). "World's Best-Paid Music Stars". Forbes. 7 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Nisan 2014.
  193. Rose, Lacey (3 Haziran 2009). "Inside Beyoncé's Entertainment Empire". Forbes. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Nisan 2014.
  194. Copsey, Robert (7 Ekim 2010). "GaGa, Beyoncé among most powerful women". Digital Spy. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Haziran 2011.
  195. Isaac, Cheryl (18 Mayıs 2012). "6 Personal Branding Lessons From Forbes Celebrity 100 Women". Forbes. 22 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Nisan 2014.
  196. "ProDosya: Beyoncé Knowles". Forbes. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2012.
  197. Antunes, Anderson (6 Ağustos 2012). "The World's Highest-Paid Celebrity Couples". Forbes. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ağustos 2012.
  198. "Beyoncé and Jay-Z Are Guinness Book's 'Power Couple'". Essence. 20 Eylül 2010. 19 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Nisan 2014.
  199. O'Malley Greenburg, Zack (1 Şubat 2013). "Why Beyonce Isn't Getting Paid For Her Super Bowl Halftime Gig". Forbes. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2013.
  200. Karmali, Sarah. "Beyonce and Jay-Z Are Music's First Billionaire Couple". Vogue. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2013.
  201. "The World's Most Powerful Celebrities". Forbes. 2013. 30 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Nisan 2014.
  202. "Beyonce Set To Become Highest Paid Black Musician". Vibe. 17 Şubat 2014. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2014.
  203. "Beyoncé Named Highest-Earning Black Artist Of All Time". MTV. 29 Nisan 2014. 1 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2014.
  204. Pomerantz, Dorothy (30 Haziran 2014). "Beyoncé Knowles Tops The FORBES Celebrity 100 List". Forbes. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2014.
  205. Savchuk, Katia (27 Mayıs 2015). "Young And Rich: These Self-Made Women Are Just Getting Started". Forbes. 6 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2015.
  206. Rogers, Ray (11 Mayıs 2011). "Beyonce Q&A: The Billboard Music Awards Millennium Artist Discusses Her Career And New Album". Billboard. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2012.
  207. Peckham, Anne (2006). Vocal workouts for the contemporary singer. Berklee Press. s. 67. ISBN 0876390475.
  208. Rosen, Jody (3 Haziran 2014). "The Woman on Top of the World". The New York Times. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Haziran 2014.
  209. Cardwell, Diane (9 Eylül 2001). "Fame; In Sync". The New York Times. 31 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  210. Pareles, Jon (1 Ağustos 2005). "Empowerment, Allure and a Runway's Flair". The New York Times. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2014.
  211. Richards, Chris (6 Eylül 2006). "Beyoncé's 'B'Day' Is Nothing to Celebrate". The Washington Post. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2014.
  212. Hasted, Nick (26 Nisan 2013). "Music review: Behold Beyoncé, the cybernetic goddess of R&B". The Independent. Londra. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2013.
  213. Petridis, Alexis (13 Kasım 2008). "Pop review: Beyoncé, I Am ... Sasha Fierce". The Guardian. Londra. 7 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2012.
  214. Fitzpatrick, Rob (2 Temmuz 2003). "Review: Dangerously in Love". NME. IPC Media. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2011.
  215. Vineyard, Jennifer. "Beyoncé: Behind The B'Day Videos 1". MTV News. 7 Nisan 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2014.
  216. Vineyard, Jennifer (4 Ekim 2005). "Beyoncé Shoots Down Jay-Z Marriage Rumors In Vanity Fair Interview". MTV News. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2014.
  217. Moss, Correy. "Beyoncé: Genuinely In Love — Part 2". MTV News. 25 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2014.
  218. Neal, Rome (11 Şubat 2009). "Beyoncé Tries For Timeless". CBS News. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2014.
  219. Wieselman, Jarett (1 Haziran 2011). "Diane Warren talks greatest hits, Beyonce & Due Voci". New York Post. 3 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2011.
  220. Bronson, Fred (6 Aralık 2006). "Chart Beat Chat". Billboard. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2011.
  221. Caulfield, Keith; Trust, Gary (23 Mayıs 2011). "Top 20 Hot 100 Songwriters Performance". Billboard. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2011.
  222. "Beyoncé, Top Stars Tip Their Hats to Michael Jackson". People. 27 Haziran 2009. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2014.
  223. "One-on-one with the great Beyoncé transcript". Yahoo!. 11 Ekim 2011. 14 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2014.
  224. "Michael Jackson returns to stage". BBC News. 16 Kasım 2006. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2014.
  225. Watson, Margeaux (29 Ağustos 2006). "Influences: Beyoncé". Entertainment Weekly. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2014.
  226. Caldwell, Rebecca (21 Temmuz 2001). "Destiny's Child". The Globe and Mail. sayfa R1.
  227. "The 50 Best R&B Albums of the '90s". Complex. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2014.
  228. Frere-Jones, Sasha (3 Nisan 2006). "Mariah Carey's record-breaking career". The New Yorker. 25 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2010.
  229. Farley, Christopher John (27 Kasım 2001). Aaliyah: More Than a Woman. Simon and Schuster. ISBN 978-0-7434-5566-4. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ocak 2011.
  230. "Exclusive: Beyoncé Talks Prince: "I Was So Scared!"". GIANT. Radio One. 7 Haziran 2010. 16 Haziran 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2014.
  231. Bickel, Britt (6 Nisan 2012). "Beyonce Shares Personal Family Photos, Thanks Sade On New Website". CBS Radio. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2012.
  232. Bain, Becky (18 Mayıs 2013). "Beyonce Pays Tribute To Donna Summer: "She Was An Honest And Gifted Singer"". Idolator. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2013.
  233. Gibson, Cristina ve Ashley Fultz (14 Ocak 2011). "Which Famous Friend's B-Day Did Jay-Z and Beyoncé Celebrate?". E!. 5 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2014.
  234. Gelman, Jason ve Janine Coveney (11 Ocak 2001). "Inspired By". Yahoo! Music. Yahoo!!!! Inc. 13 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2014.
  235. Reid, Shaheem (19 Temmuz 2006). "Beyoncé Asks Women To Battle Over Her For Backing-Band Roles". MTV News. 23 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2014.
  236. "Beyoncé Hits Milestone". ABC News. 7 Eylül 2006. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2014.
  237. Weinstein, Farrah (8 Eylül 2006). "Beyoncé, Jay-Z, Christina Put The Rock in Fashion Rocks Concert". MTV News. 23 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2014.
  238. Vineyard, Jennifer (9 Ekim 2008). "Beyoncé Releases Two Tracks From 'I Am...' , Inspired By Jay-Z And Etta James". MTV News. 25 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2014.
  239. "Beyoncé Inspired by Michelle Obama". Rap-Up. 25 Şubat 2011. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2011.
  240. Alvarez, Gabriel (19 Temmuz 2011). "Beyoncé: Mighty Fly (2011 Cover Story & Gallery)". Complex. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2011.
  241. "Basquiat". beyonce.com. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2013.
  242. Mahlmeister, Chrissy. "Beyonce Wears Custom Jean-Michel Basquiat-Inspired Minx Nails". MTV Style. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2013.
  243. Corner, Lewis (19 Şubat 2013). "Beyoncé: 'There are not enough independent women like Madonna'". Digital Spy. Hearst Corporation. 25 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2013.
  244. "Ünlü Şarkıcı Beyonce Hakkında Daha Önce Duymadığınız 12 Gerçek!". 30 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  245. "For The Record: Quick News On Beyoncé, Madonna, Michael Jackson, Taylor Hicks, JC Chasez, Beth Orton, Slayer & More". MTV News. 8 Haziran 2006. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2013.
  246. Wieselman, Jarett (4 Mart 2011). "The Five Best Singer/Dancers". New York Post. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2014.
  247. Ellen, Barbara (24 Mayıs 2009). "She's a woman of two halves". The Guardian. Londra. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2014.
  248. Jones, Alice (27 Mayıs 2009). "Beyoncé, 02 Arena, London: Diva who answers the call of booty". The Independent. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2014.
  249. "Music exec: 'Beyonce is greatest entertainer alive'". MSN. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ağustos 2013.
  250. Farber, Jim (21 Haziran 2009). "Beyoncé shows 'Fierce' and softer sides in tour kickoff at the Garden". Daily News. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2014.
  251. Crosley, Hillary (26 Şubat 2010). "Beyoncé Says She 'Killed' Sasha Fierce". MTV News. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2014.
  252. "Beyoncé Prepares for Revel Concerts (Part 2)". Rap-Up. 25 Mayıs 2012. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2012.
  253. Touré (4 Mart 2004). "Cover Story: A Woman Possessed". Rolling Stone. 2 Mayıs 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2014.
  254. "Beyoncé Knowles". Glamour. 3 Mart 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2014.
  255. Barlett, Liam (11 Mart 2007). "Bootylicious Beyoncé". 60 Minutes. 6 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2014.
  256. Eisinger, Amy (22 Mayıs 2009). "'Bootylicious' Beyoncé says it's 'sexier' to stay out of the gym". Daily News. New York. 24 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2014.
  257. Lamb, Bill (17 Mart 2006). "Beyoncé and Destiny's Child Enter the Dictionary With Bootylicious". About.com. 10 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2014.
  258. Talarico, Brittany (4 Ocak 2011). "WATCH: Beyoncé, Julianne Moore Strut Down Tom Ford Catwalk". OK!. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ocak 2011.
  259. Chili, Alexis (25 Nisan 2012). "Motherhood Makes Beyoncé Feel 'More Beautiful Than Ever'". People. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2013.
  260. Nostro, Lauren; Patterson, Julian (10 Aralık 2012). "1. Beyoncé — The 100 Hottest Female Singers of All Time". Complex. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Aralık 2012.
  261. Wallace, Amy (9 Ocak 2013). "Miss Millennium: Beyoncé". GQ. s. 1. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2013.
  262. "The Real Version of the Cover Everyone Is Talking About". GQ. 9 Ocak 2013. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2013.
  263. Viera, Bené. "VH1′s 100 Sexiest Artists [Complete List]". VH1. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2013.
  264. "Beyoncé's wax figure at Madame Tussauds New York". Madame Tussauds. 13 Ağustos 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2014.
  265. "Beyoncé wax figure at Madame Tussauds Washington D.C." Madame Tussauds. 15 Ağustos 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2014.
  266. "Beyoncé wax figure at Amsterdam". Madame Tussauds. 2 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2014.
  267. "Beyoncé Knowles' wax figure at Madame Tussauds Bangkok". Madame Tussauds. 8 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2020.
  268. "Beyoncé's wax figure at Madame Tussauds Hollywood". Madame Tussauds. 29 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2014.
  269. Hosking, Patrick; Wighton, David (8 Ağustos 2007). "Beyoncé wearing one of my dresses is harmony". The Times. Londra. 15 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2014.
  270. "Destiny's Style: Bootylicious Fashion, Beauty and Lifestyle Secrets From Destiny's Child". Amazon.com. 3 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2014.
  271. "Book Excerpt: Destiny's Style". ABC News. 5 Mart 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2014.
  272. Vineyard, Jennifer. "Beyoncé: Behind The B'Day Videos 3". MTV News. 18 Nisan 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2014.
  273. "Beyoncé Knowles: Biography — Part 2". People. 3 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2014.
  274. Goldsmith, Belinda (13 Eylül 2007). "Beyoncé tops fashion list". Reuters. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2014.
  275. "Video Premiere: 'I Was Here (Live At Roseland)'". Beyonceonline.com. 16 Kasım 2011. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2012.
  276. "PETA surprises Beyoncé at New York dinner". Associated Press via Today. 16 Haziran 2006. 9 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2014.
  277. "Beyoncé Criticized for 'Blackface' Photo Shoot". Rolling Stone. 24 Şubat 2011. 24 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2014.
  278. Jones, Vanessa E. (5 Ağustos 2007). "Bewitched. Bothered. Beyoncé. 1". The Boston Globe. 5 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2014.
  279. Sweney, Mark (8 Ağustos 2008). "Beyoncé Knowles: L'Oreal accused of 'whitening' singer in cosmetics ad". The Guardian. Londra. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  280. "Beyoncé L'Oreal ad controversy inspires black community backlash". NBC News. 19 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2014.
  281. Alexander, Ella. "H&M For All: A Healthy Start". Vogue. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mayıs 2013.
  282. "Her Highness". The New Yorker. 20 Şubat 2013. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2013.
  283. Smith, Caspar (29 Kasım 2009). "Beyoncé: Artist of the Decade". The Observer. Londra. 23 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2014.
  284. Luhrmann, Baz (18 Nisan 2013). "Beyonce – The 2013 TIME 100". Time. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2013.
  285. Sandberg, Sheryl (24 Nisan 2014). "Beyoncé". Time. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2014.
  286. "Adele: 'Beyonce Has Always Inspired Me'". Capital London. 14 Şubat 2012. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2012.
  287. Harris, Kristin. "Ariana Grande's Favorite Artists: Madonna and Beyonce". Seventeen. 12 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2014.
  288. Blasberg, Derek (20 Şubat 2014). "Grande Dame". V. 24 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2014.
  289. Lee, Esther (30 Aralık 2013). "Britney Spears Inspired by Ex-Boyfriend Justin Timberlake, Beyonce". US Weekly. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2014.
  290. Montgomery, James (27 Mayıs 2011). "Lady Gaga Recalls Beyonce's Inspiration In MTV's 'Inside The Outside'". MTV News. 1 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2014.
  291. "Rihanna advises Idols to work like they have a hit". CablePulse 24. 20 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2014.
  292. Moss, Corey (27 Eylül 2006). "Kelly Rowland Scraps Sappy Story, Picks Up Snoop". MTV News. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2008.
  293. "Kelly Rowland: Style Icons". Essence. 20 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2014.
  294. Wright, Steve (1 Temmuz 2014). "Coldplay frontman Chris Martin chats to Steve Wright". Steve Wright in the Afternoon. Steve Wright tarafından görüşme yapıldı. Londra: BBC Radio 2. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. At the moment I would be inspired by Ed Sheeran or Rudimental or Lana Del Rey. You know, there's always new people who are coming in and inspire you because they do a song and you think "oh man I wish I had thought of that". Or Beyoncé she's always ahead so you're always inspired by her.
  295. Halperin, Shirley (23 Mayıs 2011). "Musicians React to Beyonce's Billboard Music Millennium Award". The Hollywood Reporter. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2012.
  296. Moran, Jonathan (4 Eylül 2011). "Former Pussycat Dolls frontwoman Nicole Scherzinger talks about her racy new single and her love for boyfriend Lewis Hamilton". The Daily Telegraph. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2011.
  297. Rowley, Alison (8 Temmuz 2012). "Rita Ora: 'Beyoncé told me to just be myself'". Digital Spy. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2012.
  298. Martis, Royston (7 Kasım 2011). "Jessie J: My school bully". Daily Star. 20 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  299. "Azealia Banks: 'I'm Very Inspired by Beyoncé'". Rap-Up. 13 Kasım 2012. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2012.
  300. Frehsée, Nicole (5 Aralık 2011). "White Rabbits Start Road-Testing Beyoncé-Inspired Album". Spin. 20 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2014.
  301. Mullen, Katelyn (4 Ağustos 2011). "Beyonce Gushes About Gwyneth Paltrow: 'She Is What I Strive to Be One Day'". The Huffington Post. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  302. Nudd, Tim (31 Ocak 2011). "Gwyneth Paltrow: Beyoncé's Talent Is 'Mind-Blowing'". People. 20 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2014.
  303. Corner, Lewis (24 Mayıs 2012). "Nicki Minaj: 'Beyoncé inspired me to do Pepsi campaign'". Digital Spy. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
  304. "100 Greatest Songs of '00s". VH1. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2013.
  305. "100 Best Tracks of the 00s – #10-01". NME. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2013.
  306. Horton, Matthew (5 Temmuz 2013). "5 Reasons Why Beyoncé's 'Crazy In Love' Is Still The Best Pop Song Of The Century". NME. 8 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2013.
  307. Barnett, Laura (14 Ocak 2009). "Forget Beyoncé's new dance". The Guardian. Londra. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2010.
  308. Kelley, Frannie (23 Kasım 2009). "The Decade In Music: Beyonce's 'Single Ladies (Put A Ring On It)' (2009)". NPR. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2011.
  309. Herndon, Jessica (1 Ocak 2010). "Inside Story: The Making of Beyoncé's 'Single Ladies'". People. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2010.
  310. Misick, Bobbi (2 Haziran 2010). "Beyonce's "Single Ladies" Timeline — The single woman's anthem". Essence. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2010.
  311. Markman, Rob. "Drake Shows Beyonce Love, But Rejects New Friends On New Singles". MTV News. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2013.
  312. Atherton, Ben (13 Ocak 2012). "CSIRO unveils bootylicious Beyoncé fly". ABC News (Avustralya). 17 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2012.
  313. "Beyonce exhibit coming to Rock and Roll Hall of Fame". CBS News. Associated Press. 18 Temmuz 2014. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2014.
  314. Grein, Paul (6 Şubat 2014). "Chart Watch: Oh Lorde Is She Hot". Yahoo! Music. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2014.
  315. "The 50 people who matter today: 41–50". New Statesman. 24 Eylül 2009. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Şubat 2011.
  316. Pedersen, Erik (17 Şubat 2010). "Beyoncé Tops Decade's RIAA Sales". Billboard. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2010.
  317. Lamy Johnathan, Cara Duckworth, Liz Kennedy (17 Şubat 2010). "RIAA Tallies the Decade's Top Gold and Platinum Award Winners". Recording Industry Association of America (RIAA). 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2014.
  318. Hagler, Frank. "TIME Most Influential People 2013: Jay-Z and Beyonce Make the Cut". PolicyMic. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2014.
  319. Trust, Gary (28 Mayıs 2010). "Ask Billboard: Beyonce Vs. Gaga Vs. Rihanna". Billboard. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2010.
  320. "The Top 50 R&B/Hip Hop Artists of the Past 25 Years". Billboard. s. 4. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2011.
  321. Graham, Mark (13 Şubat 2012). "VH1's 100 Greatest Women In Music (Complete List)". VH1. 4 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2014.
  322. Kent, Julie (19 Kasım 2007). "Beyoncé First Female to Win AMA's International Artist Award". Cleveland Leader. 14 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2014.
  323. "Beyoncé to be Honored with Billboard Millennium Award at Billboard Music Awards". Billboard. 9 Mayıs 2011. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2012.
  324. Shriver, Jerry (1 Şubat 2010). "One fierce night for Beyonce, Swift and Gaga at the Grammys". USA Today. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2010.
  325. "Past Winners Search — Beyoncé". National Academy of Recording Arts and Sciences. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2011.
  326. "Grammys: Sam Smith, Beyoncé and Pharrell Williams lead nominations". The Guardian. Guardian News and Media. 6 Aralık 2014. 16 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2014.
  327. "And The GRAMMY Went To..... Adele". National Academy of Recording Arts and Sciences of the United States. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2013.
  328. Hosking, Patrick; Wighton, David (15 Aralık 2006). "Nominees for the 2007 Golden Globe Awards in full". The Times. Londra. 11 Mart 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2014.
  329. "President, Celebrities Announce 38th NAACP Image Award Nominees" (Basın açıklaması). National Association for the Advancement of Colored People (NAACP). 9 Ocak 2007. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2012.
  330. "Film critics honour The Departed". BBC. 13 Ocak 2007. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2013.
  331. Ives, Nat (18 Aralık 2002). "Pepsi Switches To a New Voice Of a Generation". The New York Times. 2 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2014.
  332. "Britney, Beyoncé, Pink star in Pepsi ad". USA Today. 27 Ocak 2004. 2 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2014.
  333. Sisario, Ben (9 Aralık 2012). "In Beyoncé Deal, Pepsi Focuses on Collaboration". The New York Times. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Aralık 2012.
  334. Arumugam, Nadia (20 Ocak 2013). "White House Removes Petition Demanding Pepsi Spokesperson Beyonce Ousted From Inauguration Lineup". Forbes. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2013.
  335. "Pepsi/Beyonce and Chanel/Brad Pitt Battle for Most Celebrity Spokesperson Chatter: NetBase Evaluates Endorsement Buzz Winners". Market Wired. 10 Nisan 2013. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2013.
  336. Jessen, Monique; Silverman, Stephen (22 Haziran 2004). "Beyoncé Launches New True Star Fragrance". People. 2 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2014.
  337. "For The Record: Quick News On Britney Spears, Kevin Federline, Paris Hilton, Beyoncé, Beanie Sigel, Madonna & More". MTV News. 9 Kasım 2005. 2 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2014.
  338. "Beyoncé stars in new fragrance campaign". USA Today. 8 Ağustos 2007. 2 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2014.
  339. "Beyoncé Launches Her First Fragrance: Beyonce Heat". People. 18 Aralık 2009. 2 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2014.
  340. Poulter, Sean (18 Kasım 2010). "Beyoncé's Heat perfume advertisement deemed too sexy for UK daytime TV". Herald Sun. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2011.
  341. "Beyoncé's scents have Jay-Z's approval". The Indian Express. 7 Mart 2011. 16 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2014.
  342. "Coty Beauty Introduces Beyoncé Pulse" (Basın açıklaması). Coty Beauty. 16 Haziran 2011. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Haziran 2011.
  343. Carter, Holly (8 Ağustos 2013). "Beyoncé Has the No. 1 Selling Celebrity Fragrance Line – Let's Have a Dance Party!". People. 11 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2013.
  344. Naughton, Julie (9 Ağustos 2013). "Beyoncé Wraps Tour With Scent Success". Women's Wear Daily. Fairchild Fashion Media. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2013.(abonelik gereklidir)
  345. Michaels, Sean (28 Nisan 2011). "Beyoncé sued for $100m by video game developer". The Guardian. Londra. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2011.
  346. Campbell, Colin. "Beyoncé $100 million dance game lawsuit settled". Polygon. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2014.
  347. Totilo, Stephen (19 Mart 2009). "Beyoncé Promotes Nintendo Game, Admits Weakness For 'Super Mario'". MTV News. 2 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2014.
  348. Mitchell, Gail (2 Ekim 2009). "Beyoncé: The Billboard Q&A". Billboard. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2009.
  349. "Beyoncé Fashion Diva Hits the Runway as the Most Stylish Game for Phones" (Basın açıklaması). Business Wire. 15 Ocak 2008. 2 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  350. Silverman, Stephen (16 Kasım 2005). "Beyoncé Unveils Her New Fashion Line". People. 1 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2014.
  351. "Celebrity fashion labels: The good, the bad and the ugly". CNN. 26 Eylül 2011. 29 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2013.
  352. Adenitire, Adenike (8 Haziran 2005). "Destiny's Child Put On A Fashion Show At U.K. Concert". MTV News. 1 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2014.
  353. Moss, Corey (12 Nisan 2005). "Beyoncé In Talks For Potential 'Dream' Film Role". MTV News. 24 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2014.
  354. Butler, Meredith (15 Ağustos 2005). "Rancho Bernardo company teams with singer". North Country Times. 1 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2014.
  355. Kaplan, Julee (1 Temmuz 2009). "Beyoncé and Tina Knowles Launch Sasha Fierce". Women's Wear Daily. 6 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2020.
  356. "Dereon by Beyoncé for C&A". Fashionlooks.com. 29 Haziran 2010. 17 Ağustos 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2014.
  357. "The Survivor Foundation Established by Knowles and Rowland Families to Provide Transitional Housing for Hurricane Evacuees". Business Wire. 2005. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2013.
  358. "Philanthropy". Music World. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2013.
  359. Vena, Jocelyn (15 Ekim 2008). "Beyoncé's Survivor Foundation Helps Hurricane Ike Victims". MTV Newsroom. 2 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2014.
  360. "Beyoncé Added to Haiti Telethon". Rap-Up. 20 Ocak 2010. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2010.
  361. "America's Fashion Industry Donates $1 Million to the Clinton Bush Haiti Fund". 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2014.
  362. Daly, Bridget (10 Şubat 2010). "Beyoncé Named Face of Fashion for Haiti T-Shirt". Holly Scoop. 3 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2014.
  363. "Beyoncé Wants You to "Move Your Body"". Rap-Up. 8 Nisan 2011. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2011.
  364. Conley, Mikaela (29 Nisan 2011). "Beyoncé Joins Michelle Obama's Initiative To Fight Childhood Obesity". ABC. 12 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2014.
  365. Martin, Dan (6 Mayıs 2011). "Beyoncé debuts charity single God Bless the USA". The Guardian. Londra. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2011.
  366. "About Mayors Against Illegal Guns". demandaction.org. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2013.
  367. "Gun Control: Celebrities 'Demand a Plan'". Sky News. 22 Aralık 2012. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2013.
  368. Hart, Tina (20 Ağustos 2012). "Beyoncé helps break 1bn social media milestone for World Humanitarian Day". Music Week. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2012.
  369. "World Humanitarian Day – 19 August". Office for the Coordination of Humanitarian Affairs. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Temmuz 2012.
  370. Karmali, Sarah (28 Şubat 2013). "Beyoncé Leads New Gucci Empowerment Campaign". Vogue. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2013.
  371. Talarico, Brittany (17 Nisan 2013). "Katy Perry, Blake Lively Join Beyoncé and Gucci to Empower Women". People. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2013.
  372. "Line Up". Chime for Change. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2013.
  373. McKnight, Jenni (8 Nisan 2013). "Beyoncé reveals her biggest inspiration is her mother as she sees the 'best qualities' in everybody". Metro News. 16 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2015.
  374. "Cameron Diaz, Evan Rachel Wood, Florence Welch, Freida Pinto, Gwyneth Paltrow, Jada Pinkett Smith, John Legend, Julia Roberts, Kylie Minogue, Olivia Wilde, Ziggy Marley And Zoe Saldana Join Chime For Change Co Founders Beyoncé Knowles – Carter, Frida Giannini And Salma Hayek Pinault To Celebrate The Most Inspirational Girls And Women In Their Lives" (PDF). Londra: Chime For Change. 15 Mayıs 2013. 25 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2015.
  375. "About: Miss A Meal". Miss A Meal. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2013.
  376. "Beyonce is Lending Her Voice for GOOD". Reuters. 15 Nisan 2013. 31 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2013.
  377. "charitybuzz". Beyonce.com. 15 Nisan 2013. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2013.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.