Muhammed tasvirleri

Muhammed'in tasvir edilmesi İslam'da tartışmalı bir konudur. Muhammed'in sözlü ve yazılı betimlemeleri bütün İslam gelenekleri tarafından kolayca kabul edilirken görsel betimlemelerde anlaşmazlıklar mevcuttur.[1][2] Kur'an, Muhammed'in görüntülerini açıkça yasaklamaz fakat Müslümanların Muhammed'in görsel tasvirini oluşturmalarını açıkça yasaklayan birkaç hadis vardır.[3] Tümü Muhammed'in görünümüyle ilgili otantik görsel bir gelenek olmadığı konusunda hemfikirdir ancak ilk menkıbeler Muhammed'in portresini işlemiştir ve orijinalliği çoğunlukla kabul edilen yazılı fiziksel açıklamalar mevcuttur.

Muhammed
  • İslam portali

İslam sanatındaki imgelerin, Muhammed'i tasvir edenler de dahil olmak üzere dini sanat olarak kabul edilip edilemeyeceği sorusu, akademisyenler arasında bir tartışma konusu olmaya devam etmektedir.[4] Bunlar dini konularda olanlar da dahil olmak üzere tarih veya şiir eserleri olan resimli kitaplarda yer almaktadır. Kur'an asla resmedilmemiştir: "İslami resim sanatını anlamak için bağlam ve niyet önemlidir. Muhammed’in resimlerini yaratan Müslüman sanatçılar ve bunları gören halk, imgelerin ibadet nesnesi olmadığını anlamıştır. Bu şekilde dekore edilmiş nesneler de dini ibadetin bir parçası olarak kullanılmamıştır."[5]

Bununla birlikte alimler bu tür görüntülerin "manevi bir unsur" olduğunu kabul eder ve bu görüntüler Miraç gününü kutlayan gayriresmî dini ibadetlerde de kullanılır.[6] Pek çok görsel tasvir, Muhammed'i sadece yüzü örtülü ya da sembolik bir şekilde onu bir alev olarak betimlemekteyken özellikle yaklaşık 1500'lerden önceki yıllara ait çalışmalarda yüzü gösterilmektedir.[7][8][9] Günümüz İran'ında dikkate değer istisnalar hariç[10]  Muhammed tasvirleri oldukça nadirdir ve İslam tarihi boyunca hiçbir toplulukta veya çağda sayısı artmamıştır[11][12] ve neredeyse sadece kişisel Farsça ile diğer minyatür resim kitaplarında yer almıştır.[13][14] İslam'da genel din sanatının kilit aracı geçmişte de günümüzde de kaligrafidir.[12][13] Osmanlı İmparatorluğu'nda hilye, Muhammed hakkında metinlerin süslü bir görsel düzenlemesi olarak gelişmiştir.

İslam dışı Batı’daki Muhammed'in görsel imgeleri seyrektir. Orta Çağ'da çoğunlukla kötü/düşmanca resmedilmiş ve en çok Dante'nin şiirinin illüstrasyonlarında görünmüştür. Rönesans ve Erken Modern dönemlerinde, Muhammed bazen daha tarafsız ya da kahramanca bir ışık altında tasvir edilmiştir. Müslümanlar bu tasvirleri protesto etmiş ve internet çağında, Avrupa basınında basılan bir avuç karikatür tasviri küresel protestolara ve tartışmalara neden olmuş ve şiddet ile ilişkilendirilmiştir.

Geçmişi

İslam dininde Kur'an açıkça resimleri yasaklamamasına rağmen bazı tamamlayıcı hadisler, canlı bir varlığın resimlerinin çizilmesini açıkça yasaklarken diğer hadisler resimleri hoş görür fakat resmedilmeyi asla teşvik etmemektedir. Bu nedenle çoğu Müslüman Muhammed veya Musa veya İbrahim gibi başka bir peygamberin görsel tasvirlerinden kaçınır.[1][15][16]

Çoğu Sünni Müslüman, İslam peygamberlerinin görsel tasvirlerinin yasaklanması gerektiğine inanıyor[17] ve özellikle Muhammed'in görsel temsillerine karşı hassaslar. En önemli endişe ise görüntülerin kullanımının putperestliği teşvik edebileceğidir.[18][19] Bununla birlikte, Şiilikte, Şii alimleri tarihsel olarak bu tür tasvirlere karşı olsalar bile bugünlerde Muhammed görüntüleri oldukça yaygındır.[18][20] Yine de hadisleri daha katı bir şekilde ele alan birçok Müslüman, bazen gayrimüslimler tarafından yaratılan ve yayımlananlar da dahil olmak üzere Muhammed'in herhangi bir tasvirine karşı çıkmaktadır.[21]

Bazı büyük dinler, dini şahsiyetlerin imgesinin yasak olduğu dönemleri yaşadı. Yahudilikte, On Emir'den biri "oyma resim"i yasaklar. 8. yüzyılda ikonoklazm döneminde Bizans Hristiyanlığında ve yine 9. yüzyılda kutsal figürlerin görsel temsilleri yasaklandı ve kiliselerde yalnızca haç tasvir edildi. İsa'nın ve diğer dini figürlerin görsel temsili, Protestan Hristiyanlığın bazı kesimlerinde endişe kaynağı olmaya devam etmektedir..[22]

İslami edebiyatta Muhammed'in portresi

İslamiyet döneminin ilk dönemlerinde bir takım hadisler ve diğer yazılar, Muhammed'in portresinin tasvir edildiği hikâyeleri içerir. Ebu Hanife Dineverî, İbn'ül-Fakîh, İbn Vahşiyye ile Ebu Nuaym el-İsfahanî Bizans İmparatoru Herakleios'un iki Mekkeli tarafından ziyaret edildiği bir hikâyenin versiyonlarını anlatmaktadırlar. Herakleios, İskender'den miras kalan ve Adem için Tanrı tarafından yaratılan ve çekmecelerinin her birinde bir peygamberin bir portresi olduğu bir dolap gösterir. Son çekmecesinde Muhammed'in portresini görünce Mekkeliler şaşırır. Sadiddin el-Kazaruni ise Mekkelilerin Çin kralını ziyaret ettiklerinde yaşadıkları benzer bir hikâye anlatmaktadır. Kisâi, Tanrı'nın gerçekten peygamberlerin portrelerini Adem'e verdiğini söyler.[23]

İbn Vahşiyye ile Ebu Nuaym el-İsfahanî, bir Mekkeli tüccarın Suriye'yi ziyaret ederken peygamber ve azizlerin resimleriyle heykellerinin olduğu bir Hristiyan manastırına davet edildiğine dair ikinci bir hikâye anlatır. Orada Hristiyanlarca henüz tanımlanmayan Muhammed ve Ebu Bekir'in görüntülerini görür.[24] 11. yüzyıldan kalma bir hikâyede Muhammed'in Sasani İmparatorluğu kralı II. Kavad tarafından tutulan bir ressam tarafından otururken portresi çizildiğini anlatır. Kral portreyi o kadar çok sever ki başucuna koyar.[23]

Daha sonra Makrîzî, Mısır'ın hükümdarı olan Mukavkıs Muhammed elçisi ile bir araya geldiği bir hikâye anlatır. Elçiden Muhammed'i tanımlamasını ister ve yapılan tanımlamayı elindeki bir parça kumaş üzerindeki bilinmeyen bir peygamberin portresine göre kontrol eder. Açıklama portre ile eşleşir.[23]

17. yüzyıl Çin hikâyesinde, Çin kralı Muhammed'i görmek ister fakat Muhammed bunun yerine portresini gönderir. Kral portreden çok etkilenir ve İslam'a inanır ve bu noktadan sonra portre görevini görmüş ve ortadan kaybolmuştur.[25]

Müslümanların tasvir edişi

Sözel tasvirler
Ana madde: Hilye
Hâfız Osman'ın yazdığı bir hilye (1642–1698)

En eski kaynaklardan birinde İbn Sa'd Kitâbü’t-Tabakâtü’l-Kebir eserinde çok sayıda sözlü Muhammed tasvirleri mevcuttur. Ali  kaynaklı bir açıklama şöyledir

"Allah'ın Elçisi, Allah onu korusun, ne çok kısa ne de çok uzundur. Saçı ne kıvırcık ne de düz, ikisinin karışımıdır. Siyah saçlıdır ve büyük bir başı vardır. Teninde az miktarda kırmızılık vardır. Omuz kemikleri geniş, avuç içi ve ayakları topludur. Boynundan göbeğine doğru inen uzun tüyler vardır. Kirpikleri uzun, kaşları yakın, alnı pürüzsüz ve parlak, omuzları geniştir. Yürürken yüksek bir yerden iniyormuş gibi eğimli bir şekilde yürür (...) Ondan önce veya sonra onun gibi bir adam görmedim."[26]

Osmanlı İmparatorluğu döneminden itibaren bu metinler, kaligrafik hilye paneller üzerinde sunulmuştur. Kaligrafi geleneğinin ayrıntılı biçimi, 17. yüzyılda Osmanlı kaligrafı Hâfız Osman tarafından ortaya çıkarıldı. Muhammed'in görünüşünün somut ve sanatsal açıdan çekici bir tarifini içerirken görünüşünü izleyicinin hayal gücüne bırakarak Muhammed'in figürsel tasvirlerine karşı çıkan eleştirilere uymuşlardır. Karmaşık tasarımın birkaç bölümüne baştan aşağıya doğru vücudun bazı bölümlerine adı verilmiştir ve hilyelerin açık bir niyetinin mecazi bir tasvir yerine geçmesi gerektiğini belirtmiştir.[27][28]

Osmanlı hilye formatı geleneksel olarak üstte yer alan bir besmele ile başlar ve ortasında Kur'an 21:107 yer almaktadır: "Biz seni âlemlere ancak rahmet olarak gönderdik."[28] Ortanın dört çarpraz köşesinde genellikle "Radıyallahu anh" ("Allah ondan razı olsun") ve sonrasında Dört Halife, Ebû Bekir, Ömer, Osman ile Ali'nin adı yer almaktadır.

  • Hilye, Hâfız Osman
  • Hilye, Hâfız Osman
  • Hilye, Hâfız Osman
  • Hilye, Mehmed Tahir Efendi (d. 1848)
  • Hilye, Kazasker Mustafa İzzet Efendi (1801–1876)
  • Hilye, Kazasker Mustafa İzzet Efendi
  • Hilye, Muhammed'i simgeleyen pembe bir gülün yaprakları üzerinde yazılı (18. yüzyıl)

Kaligrafik temsilleri

Muhammed'in İslam sanatında, özellikle Arapça konuşulan alanlarda en yaygın görsel temsili, adının kaligrafik bir temsilidir; kabaca dairesel biçimde, genellikle süslü bir çerçeveye sahip bir tür monogramdır. Bu tür yazıtlar normal olarak Arapçadır ve formları yeniden düzenlenebilir veya tekrarlanabilir ya da saygı ifadesi ya da "peygamber" gibi kelimeler üzerinde yer alabilir. Muhammed'in adının sunulma yöntemleri oldukça çeşitlidir ve bunlara ambigram da dahildir ve sık sık bir gül olarak tasvir edilmektedir.

Figürsel görsel tasvirler
Muhammed; İbrahim, Musa, İsa ve diğerlerine duada rehberlik etmekte. (Fars minyatürü)

İslam tarihi boyunca, Muhammed'in İslam sanatındaki tasvirleri nadirdir.[11] Buna rağmen, İslam dünyasının çeşitli bölgelerinde, on üçüncü yüzyıldan modern zamanlara kadar, çoğunlukla el yazması illüstrasyonlar şeklinde üretilen, Muhammed'in resimlerinin kayda değer bir külliyatı mevcuttur.[29] Muhammed tasvirleri kitaplardaki çizimler şeklinde Fars minyatür geleneğinin başlangıcına dayanmaktadır. Fars dünyasından resimli kitap (Varka ile Gülşah, Topkapı Sarayı, Kütüphane H. 841), Muhammed'in bilinen en eski iki İslam tasvirini içermektedir.[30]

Bu kitap, 1240'lı yıllarda Moğolların Anadolu'yu istila etmesinin öncesine ya da hemen yakınına ve kütüphanelerde çok sayıda kitabın tahrip edildiği 1250'lerdeki Pers ve Irak'a yönelik seferlerinden öncesine kadar uzanmaktadır. Son zamanlarda akademisyenler günümüze kadar gelmiş örneklerin az olduğuna ve İslam topraklarında (edebiyat, bilim ve tarihte olduğu gibi) genellikle figürsel insan sanatının devam eden bir gelenek olduğuna değinmiştir: 8. yüzyılın başlarında, bu tür sanat Abbasi Halifeliği döneminde gelişmiştir (c. 749 - 1258, İspanya, Kuzey Afrika, Mısır, Suriye, Türkiye, Mezopotamya ve İran).[31]

Muhammed'in tasvirleri, sonraki Timur ve Safevî hanedanlarında Farsça el yazılarında ve 14. ve 17. yüzyıllarda ve ötesindeki Türk Osmanlı sanatında da yer almıştır. Muhtemelen, Muhammed'in hayatının en ayrıntılı örnek çizimleri 1595'te tamamlanan kopyadır. 14. yüzyıla ait Siyer-i Nebi, Osmanlı padişahı III. Murad (1574–1595) tarafından oğlu için illutrasyon olacak olan bir çalışma için emir verir. Meşhur elyazmacısı Lütfi Abdullah saray atölyesinde bu iş için görevlendirilir. Bu çalışmayı Murad'dan sonra gelen hükümdar olan III. Mehmed idaresi altında iken 16 Ocak 1595 tarihinde tamamlar. Tamamlanan eser 814 minyatür içermekte olup altı cilttir.[32]

Muhtemelen temsil edilen en yaygın anlatı sahnesi Miraç'tır. Christiane Gruber'a göre "Pers ve Türk romanslarının başlangıcında yer alan miracın sayısız tek sayfalık tabloları ve 15. yüzyılın başlarından 20. yüzyıla kadar üretilen epik hikâyeler var"dır.[33]

Hâle

En eski tasvirlerde Muhammed hâleyle ya da hâlesiz olarak tasvir edilmektedir. Muhammed'in yalnız başının etrafında bir hâle ya da alev yer alması gerekirken genellikle tüm vücudunu kaplamaktadır. Bazı resimlerde hâle ya da alev, vücudu kaplamaz.

Çağdaş İran

Muhammed tasvirlerinin yasağına rağmen, Muhammed'in imgeleri İran'da nadir değildir. İran Şiiliği bu noktada Sünni inancına göre daha hoşgörülü davranmaktadır.[35] İran'da, resimlemeler günümüzde büyük ölçüde kabul görmüştür ve posterin ve kartpostalın modern biçimlerinde bulunabilir.[10][36]

1990'ların sonlarından bu yana, İslami ikonografi uzmanları İran'da kağıda basılmış ve Muhammed'i türban takan bir genç olarak gösteren resimleri keşfetti.[35] Bir yazıt tarafından tanımlanan, hepsi aynı çocuk yüzünü gösteren birkaç varyasyonu mevcuttur. Bu afişlerin bazı İran'a ait sürümlerindeki orijinal tasviri Suriye'deki genç Muhammed ile tanışan bir Hristiyan keşiş olan Bahira'ya bağladı.[35]

Sinema

Muhammed hakkında çok az film çekilmiştir. Allah'ın Elçisi Muhammed olarak da bilinen 1976 filmi Çağrı, başkalarına odaklandı ve hiçbir zaman doğrudan Muhammed veya ailesinin üyeleri gösterilmedi. 2004'te Hz. Muhammed: Son Peygamber adlı bir animasyon film yayımlandı.[37] Mecid Mecidi'nin yönettiği Muhammed: Allah'ın Elçisi adlı bir film 2015'te gösterime girdi.

Müslüman olmayanların tasvirleri

Muhammed'in Batılı tasvirleri oldukça nadirdi ve matbaanın icadıyla görüntülerin sayısı çoğaldı. Bu ilk resimler, Dante'nin İlahi Komedya'sındaki kısa sözünden sık sık etkilenmiş birkaç ortaçağ imgesinde, normal olarak kötüleyici bir şekilde gösterilmiştir. Muhammed, bazen dünya tarihindeki etkili insan gruplarının Batı betimlemelerinde de yer alır. Bu tasvirler bilinçli olarak olumlu veya tarafsız olma eğilimindedir. Buna bir örnek olarak Washington, DC'deki Amerika Birleşik Devletleri Yüksek Mahkemesi Binası'nda bulunabilir. 1935 yılında oluşturulan friz, başlıca tarihi kanun yapıcıları içerir ve Muhammed’i Hammurabi, Musa, Konfüçyüs ve diğerlerinin yanında tutar.[38]

21. yüzyıldaki tartışmalar

21. yüzyılın başlangıcında Muhammed'in yalnızca karikatür, çizgi roman gibi alanlarda tasviriyle ilgili değil bir de onu tasvir eden tarihi sanat eserlerinin sergilenmesiyle ilgili tartışmalar ortaya çıkmıştır.

Theodor Hosemann tarafından çizilen Die Berufung Mohammeds durch den Engel Gabriel. 1999'da Spiegel'de yayımlandı.

Aralık 1999'da Alman haber dergisi Der Spiegel'deki milenyumun sonunda ahlâk üzerine bir hikâyede "ahlâki havariler" Muhammed, İsa, Konfüçyüs ve Immanuel Kant'ın resimlerini aynı sayfada yayımladı. Sonraki haftalarda, dergi, Muhammed'in resmini yayınladığı için protestolar, dilekçeler ve tehditler aldı. Türk TV kanalı Show TV, daha sonra bir editörün telefon numarasını yayımlar.[39]

Almanya'daki Müslümanlar Merkez Konseyi lideri Nadeem Elyas, Müslümanların duygularını kasıtlı olarak incitmemek için resmin tekrar basılmaması gerektiğini söyledi. Elyas, bunun yerine Muhammed'in yüzünü beyazlatmayı önerdi.[40]

Haziran 2001'de Spiegel, İslami yasaları dikkate alarak başlık sayfasında beyazlatılmış bir yüzle Muhammed'in bir fotoğrafını yayımladı.[41] Hosemann'ın çizdiği aynı resim daha önce 1998'de aynı derginin özel İslam sayısında yayımlanmış fakat herhangi bir protestoya maruz kalmamıştı.[42]

2002'de İtalyan polisi Bologna'da, Muhammed'in görüntüsünü gösteren 15. yüzyıldan kalma bir fresk içeren bir kiliseyi imha etmeyi amaçlayan terörist bir harekatı engellediklerini bildirdi.[43][44]

Çizgi filmler

2005 yılında, Danimarka'daki Jyllands-Posten gazetesi, çoğu Muhammed'i betimleyen bir dizi siyasi karikatür yayımladı. 2005'in sonlarında ve 2006'nın başlarında, Danimarka'daki Müslüman örgütleri, karikatürün yayımlandığı bilgisini yayarak halk protestolarıyla tartışmayı alevlendirdi.[22] Chicago Üniversitesi'nde İslam tarihi profesörü olan John Woods'a göre bu, basit bir Muhammed tasviri değil saldırgan bir karikatürdü ve Muhammed'in bir şekilde terörizmin destekçisi olduğu iddiası içeriyordu.[16] İsveç'te, Jyllands-Posten'in desteğiyle çevrimiçi bir karikatür yarışması ilan edildi fakat Dışişleri Bakanı Laila Freivalds ve İsveç Güvenlik Servisi internet servis sağlayıcısına sayfayı kapatması için baskı yaptı. 2006'da Laila Freivalds'ın yaptıkları kamuoyu tarafından öğrenilince istifa etmek zorunda kaldı.

2006'da tartışmalı Amerikan animasyon televizyon komedi programı South Park, Danimarkalı gazete olayını hicvetmeye girişti. Dizi daha önce 4 Temmuz 2001'deki "Super Best Friends" bölümünde Muhammed'i süper kahraman olarak göstermiş[45] ve bu bölümden itibaren Muhammed'i açılış sekansına eklemişti.[46] "Cartoon Wars Part II" adlı bölümde Muhammed'i Fox animasyon dizisi Family Guy'ın bir karakteri olan Peter Griffin'e somon rengi bir başlık verirken göstermeyi amaçladılar. Ancak diziyi yayımlayan Comedy Central sahneyi reddederek sahnenin İslam dünyasında çeşitli şiddet gösterilerine neden olacağını belirttiler. Dizinin yaratıcıları kanalın çifte standartını hicvetmek için "Cartoon Wars Part II" bölümünün bir kısmında Amerikan devlet başkanı George W. Bush ve İsa'yı Birleşik Devletler bayrağına dışkılarkan çizdiler.

Temmuz 2007'de İsveçli sanatçı Lars Vilks'in Muhammed'i dolambaçlı bir köpek olarak gösteren bir dizi çizimiyle tartışmalar başladı. İsveç'teki bazı sanat galerileri çizimleri göstermeyi reddetti ve güvenlik endişelerini ve şiddetten korktuklarını belirttiler.[47]

Eylül 2007'de, Bangladeşli karikatürist Arifur Rahman'ın Muhammed'e saygısızlık gösterdiği şüphesiyle gözaltına alındığı bir başka tartışma yaşandı. Karikatür, yaşlı bir adamla sohbet eden ve bir kedi tutan bir çocuktan oluşuyordu. Adam çocuğa ismini sorar ve "Babu" diye cevaplar. Çocuk isminden önce Muhammed adını söylemediği için yaşlı adam ona kızar.

Daha sonra kediyi gösterir ve adını sorar. Çocuk da "Muhammed kedi" diye cevaplar. Çizim Bangladeş'te bir olaya neden oldu ve militan İslamcılar Rahman'ın idam edilmesini istediler. Bir grup insan gazetenin kopyalarını yaktı ve bazı İslami grupların protesto gösterileri düzenledi. Makalenin editörü ve karikatürcüsü için "ibret verici bir ceza" talep ettiler. Fakat Bangladeş'te dine küfretme cezası yoktur.

Charlie Hebdo 
Ana madde: Charlie Hebdo saldırısı

Fransızca yayın yapan haftalık hiciv dergisi Charlie Hebdo'nun "siyasi karikatür" şeklinde Muhammed ile ilgili özel bir sayı yayımlaması ve Muhammed'in bir karikatürü içeren sayfası, sosyal medyada yayınlanması ardından 2 Kasım 2010'da Paris'teki Charlie Hebdo ofisine bir yangın bombası atıldı ve web sayfası hacklendi.

Eylül 2012'de dergi bir dizi eleştirel Muhammed karikatürü yayımladı ve bunlardan birkaçında Muhammed çıplak olarak karikatürize edilmişti. Ocak 2013'te Charlie Hebdo, Muhammed'in hayatı hakkında bir çizgi roman yapacaklarını açıkladı.[48] Mart 2013'te El-Kaide'nin Yemen'deki kolu olan Arap Yarımadası el-Kaidesi (AQAP), İngilizce yayım yapan Inspire'ın bir sayısında bir ölüm listesi yayımladı. Listede Stéphane Charbonnier, Lars Vilks, Muhammed karikatürü krizinde yer alan üç Jyllands-Posten çalışanı, Everybody Draw Mohammed Day'den Molly Norris ve AQAP'ın İslam'a hakaret etmekle suçladığı diğer kişiler yer aldı.[49][50]

7 Ocak 2015'te dergi, Stéphane Charbonnier de dahil olmak üzere 12 kişinin öldüğü bir saldırıya uğradı.

Everybody Draw Mohammed Day
Ana madde: Everybody Draw Mohammed Day

Everybody Draw Mohammed Day, Muhammed'i tasvir ederek çizenleri tehdit edenlere karşı oluşturulmuş bir protestodur. Amerikan televizyon şovu South Park'ın "201" adlı bölümünün dağıtımcısı Comedy Central tarafından sansürlenmesine karşı başladı. Günün geleneği, 20 Nisan 2010 tarihinde internette yayımlanan bir çizim ile başladı ve metinde, ifade özgürlüğünü sınırlamaya karşı bir protesto olarak 20 Mayıs 2010 tarihinde herkesin, Muhammed'in tasvirlerini içeren çizimler oluşturması önerildi. Seattle, Washington'dan Amerikalı karikatürist Molly Norris, South Park'ın bir bölümünde Muhammed'i tasvir etmelerinden ötürü karikatüristler Trey Parker ve Matt Stone'un internette ölüm tehditleri almalarına tepki olarak çizim yaptı. Norris, milyonlarca insanın Muhammed'in resimlerini çizmesi durumunda, İslamcı teröristlerin hepsini öldüremeyeceğini ve tehdit edemeyeceğini belirtti. Bir hafta içinde, Norris'in fikri Facebook'ta popüler oldu, çok sayıda blogcu tarafından desteklendi ve ABD'nin önde gelen gazetelerin sitelerindeki bloglarda yer aldı. Facebook'ta yaklaşık 100,000 kullanıcının katıldığı "Bir Everybody Draw Mohammed Day" sayfası açıldı. Facebook'ta bu girişime karşı olarak aynı sayıda destekleyenin yer aldığı "Against ‘Everybody Draw Mohammed Day'" sayfası kuruldu. Ardından, 45 milyon Pakistanlı Facebook kullanıcısını etkileyen Facebook sitesine geçici olarak erişim engellendi. Yasak, Facebook'un sayfayı, Hindistanlı ve Pakistanlı kullanıcılar için bloke etmesinden sonra kaldırıldı.

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. T. W. Arnold (Haziran 1919). "An Indian Picture of Muhammad and His Companions". The Burlington Magazine for Connoisseurs, Vol. 34, No. 195. ss. 249-252. JSTOR 860736.
  2. Jonathan Bloom; Sheila Blair (1997). Islamic Arts. London: Phaidon. s. 202.
  3. What Everyone Needs to Know about Islam, John L. Esposito - 2011 p. 14; for hadith see Sahih al-Bukhari, Hadith: 7.834, 7.838, 7.840, 7.844, 7.846
  4. Gruber (2010), p.27
  5. Cosman, Pelner and Jones, Linda Gale. Handbook to life in the medieval world, p. 623, Infobase Publishing, 0-8160-4887-8, 978-0-8160-4887-8
  6. Gruber (2010), p.27 (quote) and 43
  7. Gruber (2005), pp. 239, 247–253
  8. Brendan January (1 Şubat 2009). The Arab Conquests of the Middle East. Twenty-First Century Books. s. 34. ISBN 978-0-8225-8744-6. 3 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2011.
  9. Omid Safi (2 Kasım 2010). Memories of Muhammad: Why the Prophet Matters. HarperCollins. s. 171. ISBN 978-0-06-123135-3. 3 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2011.
  10. Christiane Gruber: Images of the Prophet In and Out of Modernity: The Curious Case of a 2008 Mural in Tehran 21 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., in Christiane Gruber; Sune Haugbolle (17 Temmuz 2013). Visual Culture in the Modern Middle East: Rhetoric of the Image. Indiana University Press. ss. 3-31. ISBN 978-0-253-00894-7. 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2019. See also 17 Eylül 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. {{|url=https://web.archive.org/web/20140917224920/http://arthistorygradforum.tumblr.com/post/74830788716 |tarih=17 Eylül 2014 }} and .
  11. Arnold, Thomas W. (2 Şubat 2011) [First published in 1928]. Painting in Islam, a Study of the Place of Pictorial Art in Muslim Culture. Gorgias Press LLC. ss. 91-9. ISBN 978-1-931956-91-8.
  12. Dirk van der Plas (1987). Effigies dei: essays on the history of religions. BRILL. s. 124. ISBN 978-90-04-08655-5. 3 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2011.
  13. Ernst, Carl W. (Ağustos 2004). Following Muhammad: Rethinking Islam in the Contemporary World. UNC Press Books. ss. 78-79. ISBN 978-0-8078-5577-5. 3 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2011.
  14. Devotion in pictures: Muslim popular iconography – Introduction to the exhibition, Bergen Üniversitesi
  15. Office of the Curator (8 Mayıs 2003). "Courtroom Friezes: North and South Walls" (PDF). Information Sheet, Supreme Court of the United States. 1 Haziran 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2007.
  16. "Explaining the outrage". Chicago Tribune. 8 Şubat 2006. 3 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2019.
  17. Larsson, Göran (2011). Muslims and the New Media. Ashgate. s. 51. ISBN 978-1-4094-2750-6.
  18. Devotion in pictures: Muslim popular iconography – The prophet Muhammad, Bergen Üniversitesi
  19. Eaton, Charles Le Gai (1985). Islam and the destiny of man. State University of New York Press. s. 207. ISBN 978-0-88706-161-5.
  20. Thomas Walker Arnold says "It was not merely Sunni schools of law but Shia jurists also who fulminated against this figured art. Because the Persians are Shiites, many Europeans writers have assumed that the Shia sect had not the same objection to representing living being as the rival set of the Sunni; but such an opinion ignores the fact that Shiisum did not become the state church in Persia until the rise of the Safivid dynasty at the beginning of the 16th century."
  21. "Islamic Figurative Art and Depictions of Muhammad". religionfacts.com. 26 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2007.
  22. Richard Halicks (12 Şubat 2006). "Images of Muhammad: Three ways to see a cartoon". Atlanta Journal-Constitution.
  23. Grabar, Oleg (2003). "The Story of Portraits of the Prophet Muhammad". Studia Islamica, 96. ss. 19-38. JSTOR 1596240.
  24. Asani, Ali (1995). Celebrating Muhammad: Images of the Prophet in Popular Muslim Piety. Columbia, SC: University of South Carolina Press. ss. 64-65.
  25. Leslie, Donald (1986). Islam in Traditional China. Canberra: Canberra College of Advanced Education. s. 73.
  26. Ibn Sa'd – Kitabh al-Tabaqat al-Kabir, as translated by S. Moinul and H.K. Ghazanfar, Kitab Bhavan, New Delhi, n.d.
  27. F. E. Peters (10 Kasım 2010). Jesus and Muhammad: Parallel Tracks, Parallel Lives. Oxford University Press. ss. 160-161. ISBN 978-0-19-974746-7. 3 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2011.
  28. Jonathan E. Brockopp (30 Nisan 2010). The Cambridge companion to Muḥammad. Cambridge University Press. s. 130. ISBN 978-0-521-71372-6. 3 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2011.
  29. Gruber (2005), p. 240-241
  30. Grabar, p. 19; Gruber (2005), p. 235 (from where the date range), Blair, Sheila S., The Development of the Illustrated Book in Iran, Muqarnas, Vol. 10, Essays in Honor of Oleg Grabar (1993), p. 266, BRILL, JSTOR 30 Kasım 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. says "c. 1250"
  31. J. Bloom; S. Blair (2009). Grove Encyclopedia of Islamic Art. New York: Oxford University Press, Inc. ss. 192 and 207. ISBN 978-0-19-530991-1. 20 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2019.
  32. Tanındı, Zeren (1984). Siyer-i nebî: İslam tasvir sanatında Hz. Muhammedʹin hayatı. Hürriyet Vakfı Yayınları.
  33. Gruber (Iranica)
  34. "Ottomans : religious painting". 28 Mayıs 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2016.
  35. Pierre Centlivres, Micheline Centlivres-Demont: Une étrange rencontre. La photographie orientaliste de Lehnert et Landrock et l'image iranienne du prophète Mahomet 29 Mayıs 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Études photographiques Nr. 17, November 2005 (in French)
  36. Gruber (2010), p.253, illustrates a postcard bought in 2001.
  37. "Fine Media Group". 11 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2006.
  38. "The Daily Republican: Supreme Court Frieze". 25 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mart 2006.
  39. Terror am Telefon, Spiegel, 7 Şubat 2000
  40. Carolin Emcke: Fanatiker sind leicht verführbar, Interview with Nadeem Elyas, 7 Şubat 2000
  41. 6 Şubat 2006 Betr.: Titel, Spiegel, 6 Şubat 2006
  42. Spiegel Special 1, 1998, sayfa 76
  43. Philip Willan (24 Haziran 2002). "Al-Qaida plot to blow up Bologna church fresco". The Guardian. 6 Temmuz 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  44. "Italy frees Fresco Suspects". The New York Times. 22 Ağustos 2002.
  45. "Super Best Friends". South Park. 5. sezon. § 68. Bilinmeyen parametre |airdate= görmezden gelindi (yardım); Bilinmeyen parametre |episodelink= görmezden gelindi (yardım)
  46. "Ryan j Budke. "South Park's been showing Muhammad all season!" TVSquad.com; April 15, 2006". Tvsquad.com. 22 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2013.
  47. Ströman, Lars (18 Ağustos 2007). "Rätten att förlöjliga en religion" (İsveççe). Nerikes Allehanda. 6 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ağustos 2007.
    English translation: Ströman, Lars (28 Ağustos 2007). "The right to ridicule a religion". Nerikes Allehanda. 30 Ağustos 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ağustos 2007.
  48. Taylor, Jerome (2 Ocak 2013). "It's Charlie Hebdo's right to draw Muhammad, but they missed the opportunity to do something profound". The Independent. Erişim tarihi: 12 Ekim 2014.
  49. "Has al-Qaeda Struck Back? Part One". 8 Ocak 2015. 1 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2017.
  50. "ANALYSIS: Was Charlie Hebdo massacre Al-Qaeda's bid to re-establish itself as global terror force after being 'eclipsed by ISIS', asks Michael Burleigh". Daily Mail. 9 Ocak 2015. Erişim tarihi: 13 Ocak 2017.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.