Neşerek Kadınefendi

Neşerek Kadınefendi ya da Nesrin Kadınefendi (d. 1848 – ö. 11 Haziran 1876) Osmanlı padişahı Abdülaziz'in dördüncü eşi.

Neşerek Kadınefendi
Eş(leri) Abdülaziz
Çocukları Mehmed Şevket Efendi
Emine Sultan
Hanedan Zevş-Barakay (doğuşan)
Osmanlı Hanedanı (evlilikle)
Babası Ismail Zevş-Barakay
Doğum y. 1848
Soçi, Kuzey Kafkasya
Ölüm 11 Haziran 1876 (27-28 yaşında)
Feriye Sarayı, Ortaköy, İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu
Defin Cedid Havatin Türbe, Yeni Camii, İstanbul
Dini İslam

Erken yaşamı

Neşerek Kadınefendi 1848 yılında Soçi, Kuzey Kafkasya 'da doğdu. Ubykh prens ailesi Zevş-Barakay'ın bir üyesiydi.[1] Babası Prens İsmail Bey Zevş-Barakay (1812-1876),[2] Prens Vordezokue Bey Zevş-Barakay'ın oğlu.[3] Neşerek'in iki erkek kardeşi vardı: Prens Hasan Bey (1850-1876),[4] ve Prens Osman Paşa (1851-1892), aide-de-camp'ı Sultan'a II. Abdülhamid.[5] Teyzesi Ateş Mehmed Paşa'nın karısıydı.[1]

1859'da Çerkes topluluğu toplandı ve İstanbul'a bir heyet gönderildi. Heyetin amacı Kafkasya'daki Rus zulmünü Sultan'a sunmaktı Abdülmecid. Heyette Neşerek'in babası İsmail Bey de dahil olmak üzere temsilci olarak görev yapan dört şef vardı.Amacına ulaştıktan sonra, Abdulmejid dört şefin Osmanlı İmparatorluğu'nda kalmasını istedi ve onlara toprak hediye etti. Neşerek'in babasına Silivri 'de arazi verildi, ardından ailesi İstanbul' e yerleşti.[1]

Evlilik

Neşerek, 1868 yılında Dolmabahçe Sarayı 'nda Abdulaziz ile evlendi.[6] Ona "Dördüncü Kadınefendı" unvanı verildi.[7] Evlilik, babasının Osmanlı İmparatorluğu ile siyasi ittifak kurma çabalarından kaynaklandı.[6]

Neşerek 10 Haziran 1869'de ilk çocuğu Mehmed Şevket Efendi'i dünyaya getirdi.[8] 24 Ağustos 1874'te ikinci çocuğunu, bir kızı Emine Sultan doğurdu.[7] 1875 yılında kendisine "Üçüncü Kadınefendi" unvanı verildi.[2]

Abdülaziz, 30 Mayıs 1876'da bakanları tarafından görevden alındı, yeğeni V. Murad Sultan oldu.[9] Dürrinev ve Abdulaziz'in mahallesi kadınları Dolmabahçe Sarayı'ndan ayrılmak istemedi. Böylece elle yakalandılar ve Feriye Sarayı'na gönderildiler. Bu süreçte baştan ayağa arandılar ve değerden her şey onlardan alındı. O zamanlar ciddi şekilde hasta olan Neşerek, kayıkta bir sedyeye taşındı, bu onu Feriye Sarayı'na götürecekti. Birisi etrafına sarılmış şalı bile kaptı. [2][10] 4 Haziran 1876'da [11] Abdulaziz gizemli koşullar altında öldü.[12]

Ölüm

Neşerek Kadın, Abdulaziz'in ölümünden yedi gün sonra 11 Haziran 1876'da[2] Feriye Sarayı'da öldü. [13] Tarihçiye göre Alan Palmer, görünüşe göre doğumda öldü.[14] İstanbul Yeni Camii'nde bulunan imparatorluk bayanlar türbesine gömüldü.[15]

Ölümünden dört gün sonra, 15 Haziran 1876'da,[16] kardeşi Hasan Bey, Midhat Paşa malikanesinde toplanan çok sayıda bakana suikast düzenlemeye çalıştı.[17] Yargılandı ve 18 Haziran 1876'da idam edildi.[18]

Çocuklar

Neşerek ve Abdulaziz'in iki çocuğu vardı:

  • Mehmed Şevket Efendi (İstanbul, Dolmabahçe Sarayı, 10 Haziran 1869 - İstanbul, Ortaköy Sarayı, 22 Ekim 1899), evlendi ve bir oğlu vardı;
  • Emine Sultan (İstanbul, Dolmabahçe Sarayı, 24 Ağustos 1874 - 30 Ocak 1920, İstanbul Yeni Camii'ne gömüldü), evlendi ve bir kızı vardı

Ayrıca bakınız

Popüler kültürdeki yeri

TRT 1 de yayınlanan Filinta dizisinde Gülşah Şahin tarafından canlandırılmıştır.

Kaynakça
  1. Açba 2007, s. 90.
  2. Uluçay 2011, s. 233.
  3. Açba 2007, s. 90 n. 51.
  4. Açba 2007, s. 91 n. 53.
  5. Açba 2007, s. 93 n. 54.
  6. Açba 2007, s. 90-1.
  7. Uluçay 2011, s. 236.
  8. Uçan, Lâle (2019). Dolmabahçe Sarayı'nda Çocuk Olmak: Sultan Abdülaziz'in Şehzâdelerinin ve Sultanefendilerinin Çocukluk Yaşantılarından Kesitler. FSM İlmî Araştırmalar İnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi. s. 233.
  9. Shaw, Stanford J.; Shaw, Ezel Kural (1976). Osmanlı İmparatorluğu Tarihi ve Modern Türkiye: Cilt 2, Reform, Devrim ve Cumhuriyet: Modern Türkiye'nin Yükselişi 1808-1975, Cilt 11. Cambridge Üniversitesi Yayınları. s. 164. ISBN 978-0-521-29166-8.
  10. Brookes 2010, s. 40.
  11. Davison, Roderic H . (8 Aralık 2015). Osmanlı İmparatorluğu'nda Reform, 1856-1876. Princeton University Press. s. 341. ISBN 978-1-400-87876-5.
  12. Brookes 2010, s. 43.
  13. Açba 2007, s. 91.
  14. Palmer, Alan (19 Mayıs 2011). Osmanlı İmparatorluğunun Düşüşü ve Düşüşü. Faber & Faber. ISBN 978-0-571-27908-1.
  15. Sakaoğlu 2008, s. 642.
  16. Zücher, Erik J. (4 Eylül 2004). Türkiye: Modern bir Tarih, Revize Edilmiş Baskı. IBTauris. s. 73. ISBN 978-1-860-64958-5.
  17. Ermeni Araştırmaları Derneği Dergisi: JSAS. Toplum. 1999. s. 116.
  18. Mattar, Philip (2004). Modern Orta Doğu ve Kuzey Afrika Ansiklopedisi: AC. Macmillan Referans ABD. s. 525. ISBN 978-0-028-65770-7.

Dış bağlantılar
  • Açba, Harun (2007). Kadın efendiler: 1839–1924. Profil.
  • M. Cağatay, Uluçay (2011). Padişahların kadınları ve kızları. Ankara: Oğlak Yayınları.
  • Necdet, Sakaoğlu (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayınları. 978-9-753-29623-6.
  • The Concubine, the Princess, and the Teacher: Voices from the Ottoman Harem. University of Texas Press. 2010. 978-0-292-78335-5.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.