Norveç ekonomisi

Norveç ekonomisi, stratejik alanlarda devlet mülkiyeti barındıran gelişmiş bir karma ekonomidir. Küresel iş döngülerine duyarlı olmasına rağmen, Norveç ekonomisi sanayi devrinin başlangıcından bu yana sağlam bir büyüme göstermiştir. Ülke, diğer Avrupa ülkeleriyle karşılaştırıldığında çok yüksek bir yaşam ölçünlerine ve güçlü bir şekilde bütünleşik refah sistemine sahiptir. Norveç'in çağdaş üretim ve refah sistemi, doğal kaynakların, özellikle Kuzey Denizi petrolünün kullanımı ile üretilen bir finansal birikime bağlıdır.[13][14][15][16][17]

Norveç ekonomisi
Derece 23. (nominal) / 48. (SAGP)
Para birimi 1 Norveç kronu (NOK) = 100 øre= 0.1 EUR[1]
Mali yıl takvim yılı
Ticaret organizasyonları OECD, WTO, Avrupa Ekonomik Alanı ve diğerleri
İstatistikler
GSYİH 400 milyar $ (nominal; 2018)[2]
GSYİH büyüme 2% (2018 tahm.)
Kişi başı GSYİH $73,450 (nominal; 2017)[2]
$70,660 (SAGP; 2017)[2]
Sektörel GSYİH dağılımı tarım: % 1.6; endüstri: % 34.7; hizmet: % 63.5 (2016 tahm.)
Enflasyon (TÜFE) %0.2 (2017 tahm.)
Gini katsayısı 25.9 (2017)[3]
İşgücü 2.8 milyon (2015 tahm.)
Sektörel işgücü dağılımı tarım: %2.7; sanayi: % 18.3; servis: % 79 (2015)
İşsizlik %4.0 (Kasım 2017)[4]
Ortalama gayrisafi maaş NOK 44,300 (US$5,300) aylık (2017)[5]
Ana endüstriler
İş yapılma kolaylığı sıralaması 8. (2018)[6]
Dış ticaret
İhracat $92.4 milyar (2016 tahm.)
İhraç malları petrol ve petrol ürünleri, makine ve ekipmanları, metaller, kimyasallar, gemiler, balık
Ana ihracat ortakları  Birleşik Krallık %22.2
 Almanya %17.9
 Hollanda %10,2
 Fransa %6.6
 İsveç %6.1
 Belçika %5.0[7]
İthalat malları makine ve ekipman, kimyasallar, metaller, gıda maddeleri
Ana ithalat ortakları  İsveç %12.0
 Almanya %11.8
 Çin %9.8 (2015)[8]
 Birleşik Krallık %6.7
 ABD %6.6
 Danimarka %6.0[9]
DYY sermayesi $200 milyar (2013)
Gayrisafi dış borç $626 milyar (Aralık 2016)
Kamu maliyesi
Kamu borçları GSYİH'nın %30.3'ü (2012 tahm.)
Gelirler $0.3 trilyon (2012 tahm.)
Giderler $0.2 trilyon (2012 tahm.)
Ekonomik yardım yardım: $4.0 milyar RKY,
GSYİH'nın % 1.1'i (2017)
Kredi derecelendirme
Dış rezervler $59 milyar (Mayıs 2017)[12]

Ana veri kaynağı: CIA World Fact Book

Diğer bir bilgi verilmemiş, değerlerin tümü ABD Doları ile ifade edilmiştir.
Norveç'in GSYİH'sı, 1979'dan 2004'e kadar. Kaynak: Norveç İstatistik Kurumu.

2016 Birleşmiş Milletler verilerine göre, Lüksemburg ve İsviçre ile birlikte Norveç, dünyadaki 70.000 ABD dolarının üzerindeki kişi başına GSYİH'ya sahip olan, ada ülkeleri veya mikrodevletler gibi olmayan üç ülkedir.[18]

Geçmiş

Ön endüstri devrimi

Sanayi devriminden önce, Norveç ekonomisi büyük ölçüde tarım, kerestecilik ve balıkçılığa dayanıyordu. Kıtlık ender olmasına rağmen Norveçliler genellikle hatırı sayılır ölçüde kıtlık koşullarında yaşıyorlardı. Hedemarken ve Østfold'daki bazı verimli alanlar hariç, ekinler yulaf, çavdar ve arpa gibi sert tahıllarla sınırlıydı; ve koyun, keçi, sığır, domuz ve bazı kümes hayvanları konusunda, çiftlik hayvanları bulunmadığında, bu, avcılık ile tamamlanmıştı. Orta ve Kuzey Norveç bölgelerinde, Samiler, göçebe olarak ren geyiği gütmeye devam etti. Kıyılarda balık avı yapmak tehlikeli bir işti, ancak ringa balığı, morina (arktik morina), halibut ve diğer soğuk su türleri gibi balıklar bolca bulunmaktaydı. Patatesin Norveç'e getirilmesi (18. yüzyılda) Norveçliler için önemli bir rahatlama sağladı.

Tüm kıyılar boyunca, balıkların (morina, ringa balığı, halibut ve diğer soğuk su türleri dahil olmak üzere) hasat edilmesi çiftçiliğe önemli bir katkıydı ve Kuzey ve Batı'daki birçok alanda birincil ev geçimiydi. Balıkçılık genellikle ekin yetiştiriciliği ve küçük çiftliklerde besi hayvanı yetiştirilmesi ile desteklenmiştir. Norveç'teki ekonomik koşullar kendilerini feodal sistemin oluşumuna borçlu hissettirmedi, ancak birkaç Kral konuya göre, şövalye olan sadık kişileri toprakla ödüllendirmişti. Kendine ait toprağı olan çiftçiler—ve olmaya devam edenler— Norveç tarımında ana iş unsuru idi, ancak 19. yüzyıla kadar çiftçiler, çiftçiliğe elverişli arazilerden uzaklaştılar. Birçok tarım ailesi, kiracı çiftçi olarak yoksulluğa indirgenmiş ve Kuzey Amerika'ya göç için bir itici güç unsuru olarak hizmet etmiştir.

Endüstri devrimi
Sermaye oluşumu, 1865–2003
Kaynak: Norveç İstatistik Kurumu

Kongsberg, Røros ve Løkken'deki madenciliğin yanı sıra, 19. yüzyılın ortalarında Norveç'te kurulan ilk tekstil fabrikaları ile sanayileşme geldi. Ancak girişimcilerin siyaseti bankaların bu gereksinimlere hizmet etmesine yol açtığında ilk büyük sanayi işletmeleri ortaya çıkmıştı.

Endüstriler ayrıca tarım işkolunda yerinden edilmiş çok sayıda birey için görevlendirme de sağladı. Endüstriden gelen ücretler tarımdan gelenleri aştığından, vardiya, ekili arazide ve kırsal nüfusta uzun vadeli bir düşüş eğilimi başlattı. İşçi sınıfı, kendi mahalleleri, kültürü ve siyaseti ile Norveç'te ayrı bir olgu haline geldi.

Sosyal demokratik reformlar ve devlet mülkiyeti

Norveç'teki sosyalist hareketin kökleri tehlikeli çalışma koşullarına, sömürücü emek ilişkileri politikalarına ve toplu pazarlık talebine dayanıyordu. Sosyalizm ana akım emek hareketinin bir parçası haline geldikçe, aynı zamanda ana akım siyasi söylemin de bir parçası haline geldi.

Devlet, stratejik petrol kesimi (Statoil), hidroelektrik enerji üretimi (Statkraft), alüminyum üretimi (Norsk Hydro), en büyük Norveç Bankası (DNB) ve telekomünikasyon sağlayıcısı (Telenor) gibi önemli sanayi kollarında büyük mülkiyet konumlarına sahiptir. Hükûmet halka açık şirketlerin %31,6'sını kontrol etmektedir. Listede olmayan şirketler dahil edildiğinde, devletin sahiplikte daha yüksek bir payı vardır (esas olarak doğrudan petrol lisansı sahipliğinden dolayı).

II. Dünya Savaşı'ndan sonra, Norveç İşçi Partisi, Başbakan olarak Einar Gerhardsen ile, gelir dağılımını dengelemeyi, yoksulluğu ortadan kaldırmayı, emeklilik, tıbbi bakım ve engellilik gibi sosyal hizmetlerin herkese sağlamasını ve sermayenin daha fazlasını kamu güveni içine almayı amaçlayan bir dizi sosyal demokratik reform başlattı.

Son derece ilerici gelir vergileri, katma değer vergisi getirilmesi ve çok çeşitli özel ek ücretler ve vergiler, Norveç'i dünyanın en çok vergi uygulanan ekonomilerinden biri haline getirdi. Yetkililer, özellikle isteğe bağlı, otomobil, tütün, alkol, kozmetik vb. alanlardaki harcamalar için özel vergiler koymuştur.

Norveç'in uzun vadeli sosyal demokrasi politikaları, geniş kapsamlı hükûmet bilgilerinin takibi ve nüfusun homojenliği, özellikle ekonomik araştırmalar için sağlıklı veri sağlamış ve Norveç'in akademik araştırmaları, bu dönemde makroekonomi alanına önemli katkılarda bulunduğunu kanıtlamıştır. Norveç petrol ihraç eden bir ülke haline geldiğinde, ekonomik etkiler daha ileri çalışmalara girişim sağlamıştır.

Petrol ve endüstrileşme sonrası

Petrol ihraç eden ülke
Petrol üretimi, Norveç sahası
Kaynak: Norveç İstatistik Kurumu

Mayıs 1963'te Norveç, Kuzey Denizi bölgesindeki doğal kaynaklar üzerinde egemenlik haklarını savunmuştu. Keşif, ilk kuyunun Ocean Traveler sondaj kulesi ile açıldığı 19 Temmuz 1966'da başladı. Neftle, ilk olarak 1967'de Stavanger'ın yaklaşık 190 km batısında, Utsira High kıta sahanlığındaki Balder petrol sahasında karşılaşıldı.[19] İlk keşif sonuçsuzdu, ta ki Ocean Viking'in 21 Ağustos 1969'da petrol bulmasına kadar. 1969'un sonunda, Kuzey Denizi'nde büyük petrol ve gaz kaynakları olduğu açıkça belli olmuştu. İlk petrol sahası Ekofisk'ten, 1980 yılında 427.442 varil (67,957,8 m³) ham petrol çıkarıldı. O zamandan beri büyük doğal gaz kaynakları da keşfedilmiştir. Avrupa Birliği'ne katılmamak için Norveç referandumunun bakış açısı karşısında, Ola Skjåk Bræk başkanlığındaki Norveç Sanayi Bakanlığı hızla bir ulusal enerji politikası oluşturdu. Norveç, OPEC dışında kalmaya karar verdi, kendi enerji fiyatlarını dünya piyasaları ile uyumlu tuttu ve "armağan para" olarak bilinen geliri bilgece harcadı. Norveç hükûmeti kendi petrol şirketi Statoil'i kurdu ve Norsk Hydro'ya ve yeni kurulan Saga Petroleum'a sondaj ve üretim hakkı verdi. Petrol dış satımı %78 gibi marjinal bir oranda (%24'lük standart kurumlar vergisi ve %54'lük özel bir petrol vergisi) vergilendirilmektedir.[20]

Kuzey Denizi, üretim ve keşif için birçok teknolojik zorluğu ortaya çıkardı ve Norveç şirketleri bu zorlukları karşılamak için yeterliliklerini geliştirmeye yatırım yaptı. Stavanger ve Oslo'nun Batı banliyölerinde yetkinlik merkezleri oluşturularak, büyük ölçüde kayıp gemi inşa endüstrisinin kalıntılarından bir dizi mühendislik ve inşaat şirketi ortaya çıkmıştır. Stavanger ayrıca açık deniz (offshore) sondaj endüstrisi için arazi tabanlı evreleme alanı olmuştur. Halen Kuzey Denizi, en yüksek petrol üretimini geçmektedir. Snøhvit dâhil Norveç Denizi'nin ve Barents Denizi'nin büyük Norveç bölgelerinde yeni petrol ve gaz alanları bulunmuş ve geliştirilmektedir.

Avrupa Birliği ile ilgili ön koşullar

Eylül 1972'de Norveç Parlamentosu, Norveç'in Avrupa Birliği'ne katılmasının gerekip gerekmediği sorusunu halkoylamasına sundu. Öneri ince bir ayrımla geri çevrildi. Norveç hükümeti, Avrupa Birliği ile Norveç işletmelerinin Avrupa pazarlarına kolay erişimini sağlayacak bir ticaret antlaşması müzakeresi başlattı. Zamanla, Norveç bu antlaşmayı yeniden görüşmüş ve işlemiş, sonuçta Avrupa Serbest Ticaret Birliği ve Avrupa Ekonomik Alanı'na katılmıştır.

Her ne kadar Norveç, AB'nin sanayi ve ticaret politikalarını kendi sanayi ve ticaret politikalarıyla uyumlu hale getirmeyi amaçlasa da, 1994'teki yeni bir halkoylaması 1972'de olduğu gibi aynı sonucu vermiş ve Norveç, Avrupa Birliği dışında kalan iki İskandinav ülkesinden -diğeri İzlanda- biri olagelmiştir.

Avrupa Birliği üyeliği konusunda son derece açık kamusal tartışmalar ekonomik meselelerden ziyade siyasete yönelse de, birkaç önemli yoldan ekonomik politika oluşturuldu:

  • Hem politikacılar hem de halk, Norveç'in ekonomik gelişiminin, ihracat için belirli alanlarda uzmanlaşarak ve diğer her şey için ithalata dayalı karşılaştırmalı üstünlükten yararlanmaya bağlı olduğu gerçeği konusunda uzlaşmıştır. Bu, Norveç'in kendi kendine yeterlilik yerine nüfus kalıplarını ele almak için yeniden şekillendirilen Tarım Politikası üzerinde önemli bir etkiye sahipti.
  • Petrol rezervleri tükendiğinde Norveç refahını sürdürecekse, petrol gelirlerinden elde edilen gelirler özel veya kamu tüketimini azaltamazdı.
  • Avrupa pazarlarına girebilmek için, Norveç iç pazarlarını Avrupa üretimine açmak zorunda kaldı. Bazı fiyatlama ve dağıtım sorunları (örneğin, alkol ve otomobiller) henüz çözülememiş olsa da, Norveç'in tüketici, sermaye ve istihdam piyasaları, genel olarak Avrupa’ya giderek daha fazla yaklaşmaktadır.

Norveçliler, balık çiftlikleri, tarım ürünleri, emisyon standartları vb. bir dizi ürün ve konuyla ilgili konaklama talep etmiş, ancak bunlar, iyi niyetli AB üyeleri tarafından arananlardan önemli ölçüde farklılık göstermemektedir. İlerleyen dönemde üyelik konusunun bir noktada tekrar halkoylamasına sunulması bekleniyor.

Endüstrileşme sonrası ekonomik gelişmeler
1865–2004 arası GSYİH büyümesi
Norveç'in işgücü verimliliği seviyesi, Avrupa'da ikinci en yüksektir. OECD, 2015[21]

1970'lerden bu yana Norveç ekonomisi konusundaki tartışmalara çeşitli görüşler hakim olmuştur:

  • Yaşam maliyeti. Big Mac Endeksine ve diğer endekslere yansıdığı şekilde Norveç, dünyanın en pahalı ülkeleri arasında yer alır. Tarihsel olarak, ulaşım maliyetleri ve serbest ticaret engelleri eşitsizliğe neden olmuş, ancak son yıllarda, Norveç iş ilişkileri, vergilendirme ve diğer alanlara, politika, önemli ölçüde katkıda bulunmuştur.
  • "Anakara" endüstrilerinin rekabet gücü. Yüksek işgücü maliyeti ve Norveç çevresinin diğer yapısal özellikleri, Norveç'in petrol sonrası bir dönemde yaşam maliyetini koruyabilme yeteneği konusunda endişelere neden olmuştur. Belirli endüstrileri (korumalı endüstriler) "koruma" ve daha fazlasını "rekabete maruz bırakma" (konkurranseutsettelse) uygulamasını sona erdirmeye yönelik açık bir eğilim vardır. Bilgi teknolojilerine olan ilginin yanı sıra, son derece uzmanlaşmış teknoloji çözümleri geliştirmek ve pazarlamak için bir dizi küçük ve orta ölçekli şirket oluşturulmuştur.
  • Kamu işkolu rolü. Sosyalist ve sosyalist olmayan kamu mülkiyet görüşleri arasındaki ideolojik ayrım zaman içinde azalmıştır. Norveç hükûmeti, özel sermaye piyasalarına erişim gerektiren kuruluşlar üzerindeki mülkiyetini azaltmaya çalışmış ve sermaye oluşumunu denetimde tutmaktan (veya kısıtlamaktan) daha çok girişimciliği kolaylaştıracağına vurgu yapmıştır. "Kâr güdüsü"nün güvensizliği devam etmekte ve Norveç şirketleri, artık, özellikle iş ilişkileri ile ilgili olarak yoğun bir şekilde düzenlenmektedir.
  • Refah devletinin geleceği. İkinci Dünya Savaşı'ndan bu yana, Norveç hükûmetleri; hastalık ve sakatlık hakları, asgari garantili emeklilik, ağır malî destekli veya ücretsiz evrensel sağlık, işsizlik sigortası vb. şeklinde vatandaşlarına kamu yararlarını genişletmeye ve yaymaya çalışmışlardır. Kamu politikası hala bu tür faydaların sağlanmasını desteklemektedir, ancak onları daha adil ve ihtiyaç temelli yapma konusunda artan tartışmalar da bulunmaktadır.
  • Kentleşme. Birkaç on yıl boyunca, Norveç'teki Tarım Politikası asgari kendi kendine yeterlilik öncülüne dayanıyordu. Daha sonraki yıllarda, bu, nüfus kalıplarının büyük kentsel alanların dışında tutulmasına daha fazla vurgu yapılmasına yol açtı. "Bölge politikası" (distriktspolitikk) terimi, en iyi şekilde sürdürülebilir bir ekonomik temel sağlanarak eski ve büyük ölçüde kırsal Norveç’in devam etmesine izin verilmesi istemi anlamı taşır.
  • Vergilendirme.

Norveç vergi sisteminin temel amacı kamu harcamaları için gelir yükseltmek olmuştur; ancak, gelirin yeniden dağıtılması, alkol ve tütün tüketiminin azaltılması gibi sosyal hedeflere ulaşmada bir araç ve belirli davranışlara karşı caydırıcı bir unsur olarak da görülmektedir. Vergi sisteminin üç unsuru tartışmayı en çok etkiliyor gibi görünüyor:

  • Kademeli vergilendirme. Bir zamanlar dünyanın en atılganlarından biri olan gelir üzerindeki en iyi aykırı (marjinal) vergi oranı zamanla azalmıştır. Buna ek olarak, Norveçliler, bazılarının tasarruf etmeyi caydırdığını belirttikleri net gelirleri için vergilendirilmektedir.
  • Katma değer vergisi. Hükûmet gelirinin en büyük kaynağı. Mevcut ölçünlü oran %25, yiyecek ve içecekte %15, sinema biletleri ve toplu taşımada %8'dir.
  • Özel ek ücretler ve vergiler. Hükûmet, arabalar, alkol, tütün ve çeşitli kazanımlar dâhil belirli satın alımlarla ilgili bir dizi vergi oluşturmuştur.
  • Svalbard. Svalbard'da (Spitsbergen) yaşayan insanlar "Svalbardtraktaten" nedeniyle indirgenmiş vergi öderler.
  • Çevresel kaygılar. Mongstad'daki rafineriler ve Alta'daki hidroelektrik santrali de içinde olmak üzere, bir dizi politik sorunun kökeni ekolojik kaygılarla oluşmuştur.

Veri

Aşağıdaki tablo 1980-2017 arası temel ekonomik belirteçleri göstermektedir. %2'nin altındaki enflasyon yeşil renktedir.[22]

Yıl GSYİH
(milyar dolar olarak SAGP)		 Kişi başına GSYİH
(ABD doları cinsinden SAGP)		 GSYİH büyümesi
(reel)		 Enflasyon oranı
(yüzde olarak)		 İşsizlik
(yüzde olarak)		 Devlet borcu
(GSYİH içinde %'si)
1980 61.3 14,968 4.5 % ▲10.9 % 1.7 % 46.7 %
1981 68.0 16,568 1.6 % ▲13.6 % ▲2.0 % ▼42.5 %
1982 72.4 17,571 0.2 % ▲11.3 % ▲2.6 % ▼37.7 %
1983 78.3 18,936 4.0 % ▲8.5 % ▲3.4 % ▼34.7 %
1984 86.0 20,737 6.1 % ▲6.2 % ▼3.1 % ▼34.5 %
1985 93.7 22,517 5.6 % ▲5.7 % ▼2.6 % ▲36.2 %
1986 99.4 23,814 4.0 % ▲7.2 % ▼2.0 % ▲45.1 %
1987 103.7 24,707 1.8 % ▲8.7 % ▲2.1 % ▼37.7 %
1988 107.1 25,370 −0.3 % ▲6.7 % ▲3.1 % ▼31.8 %
1989 112.4 26,552 1.0 % ▲4.5 % ▲4.9 % ▼31.7 %
1990 118.8 27,956 1.9 % ▲4.1 % ▲5.2 % ▼28.4 %
1991 126.6 29,610 3.1 % ▲3.4 % ▲5.5 % ▲38.4 %
1992 134.1 31,183 3.6 % ▲2.3 % ▲5.9 % ▲44.1 %
1993 141.2 32,639 2.8 % ▲2.3 % 5.9 % ▲52.6 %
1994 151.5 34,829 5.1 % 1.4 % ▼5.4 % ▼49.6 %
1995 161.0 36,850 4.2 % ▲2.5 % ▼4.9 % ▼32.1 %
1996 172.2 39,205 5.0 % 1.3 % ▼4.8 % ▼27.8 %
1997 184.4 41,788 5.3 % ▲2.6 % ▼4.0 % ▼25.2 %
1998 191.3 43,084 2.6 % ▲2.5 % ▼3.2 % ▼22.9 %
1999 198.2 44,297 2.0 % ▲2.4 % 3.2 % ▲24.3 %
2000 209.2 46,471 3.2 % ▲3.1 % ▲3.4 % ▲28.1 %
2001 218.3 48,322 2.1 % ▲3.0 % ▲3.5 % ▼26.7 %
2002 224.9 49,464 1.4 % 1.3 % ▲3.9 % ▲33.5 %
2003 231.5 50,629 0.9 % ▲2.5 % ▲4.5 % ▲42.7 %
2004 247.3 53,771 4.0 % 0.4 % 4.5 % ▲43.5 %
2005 262.0 56,558 2.6 % 1.5 % ▲4.6 % ▼42.0 %
2006 276.5 59,180 2.4 % ▲2.3 % ▼3.4 % ▲53.3 %
2007 292.3 61,909 3.0 % 0.7 % ▼2.5 % ▼49.2 %
2008 299.5 62,560 0.5 % 0.5 % ▲2.6 % ▼47.2 %
2009 296.6 61,257 −1.7 % ▲2.2 % ▲3.2 % ▼41.9 %
2010 302.3 61,602 0.7 % ▲2.4 % ▲3.6 % ▲42.3 %
2011 311.6 62,656 1.0 % 1.3 % ▼3.3 % ▼28.8 %
2012 326.0 64,700 2.7 % 1.7 % ▼3.2 % ▲30.2 %
2013 334.6 65,673 1.0 % ▲2.1 % ▲3.5 % ▲30.4 %
2014 347.4 67,377 2.0 % 2.0 % 3.5 % ▼28.8 %
2015 358.1 68,796 2.0 % ▲2.2 % ▲4.4 % ▲33.1 %
2016 366.6 69,807 1.1 % ▲3.6 % ▲4.8 % ▲36.7 %
2017 380.0 71,831 1.8 % 1.9 % ▼4.2 % 36.7 %

Ekonomik yapı ve sürekli büyüme

Norveç'in petrol ihraç eden bir ülke olarak ortaya çıkması, Norveç ekonomi politikası için bir dizi sorunu gündeme getirmiştir. Norveç'in insan sermayesi yatırımlarının büyük kısmının petrolle ilgili işkollarında yoğunlaştığına dair endişeler bulunmaktadır. Eleştiriciler, Norveç'in ekonomik yapısının vasıflı işgücü gerektirmeyen doğal kaynaklara bağlı olduğunu, ekonomik büyümenin bu doğal kaynaklar için talep ve fiyat dalgalanmalarına karşı oldukça savunmasız kaldığına dikkat çekmiştir. Norveç Devlet Emeklilik Fonu, petrol gelirilerine bağımlılığa karşı korunma sağlamak için çeşitli çabaların bir parçasıdır.

1970'lerden beri petrol patlaması nedeniyle, İsveç ve özellikle Finlandiya gibi diğer İskandinav ülkelerinin aksine, özel sektörde yeni endüstrilerin geliştirilmesine ve teşvik edilmesine yardımcı olmak için çok az hükûmet teşviği yapılmıştır. Ancak, son on yılda uluslararası rekabet edebilecek yeni “anakara” endüstrilerinin oluşumunu teşvik etmek için ulusal ve yerel yönetim seviyelerinde bazı teşvikler görülmeye başlanmıştır. İleri teknoloji endüstrisi özlemlerine ek olarak, gelecek için istihdam kaynağı olarak küçük işletmelerin büyümesini teşvik etmeye yönelik artan bir ilgi de vardır. 2006 yılında Norveç hükûmeti bu iş büyümesini kolaylaştırmak için dokuz "uzmanlık merkezi" kurmuştur.[23] Daha sonra Haziran 2007'de hükümet, Norveç'teki kanser araştırmalarının %80’inin Oslo’ya yakın bir yerde gerçekleştiğine ve Norveç’in biyoteknoloji şirketlerinin çoğuna yakın olduğu gerçeğine dayanarak, Oslo Kanser Kümelenmesinin (OCC, Oslo Cancer Cluster) bir uzmanlık merkezi olarak oluşumuna katkıda bulunmuştur.[23]

Bölgesel değişim
Bölge Kişi başına GSYİH, 2015
Euro olarak EU-28 ortalamasının %'si
29,000 %100
46,300 %160
En zengin Oslo ve Akershus 51,800 %178
Agder and Rogaland 40,600 %140
Vestlandet 39,400 %136
Trøndelag 35,500 %122
Nord-Norge 33,500%115
Sør-Østlandet 30,000 %103
En fakir Hedmark ve Oppland 29,100 %100

Kaynak: Eurostat[24]

Kaynakça
  1. "Convert NOK/USD. Norway Krone to United States Dollar". XE. 18 Ekim 2013. 5 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2017.
  2. "Norway". Uluslararası Para Fonu. 16 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2018.
  3. "GINI index (World Bank estimate) - Data". data.worldbank.org. Dünya Bankası. 16 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2018.
  4. "26 Nisan 2018". ssb.no. SSB Norway. 18 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2018.
  5. "Earnings of all employees". SSB.no. 12 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2017.
  6. "Ease of Doing Business in Norway". doingbusiness.org. Doing Business. 23 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Kasım 2017.
  7. "Export Partners of Norway". CIA World Factbook. CIA. 2012. 15 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2013.
  8. Photo by Michael Gwyther-Jones. "OEC Norway (NOR) Exports, Imports, and Trade Partners". Atlas.media.mit.edu. 30 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2017.
  9. "Import Partners of Norway". CIA World Factbook. 16 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2018.
  10. "Sovereigns rating list". Standard & Poor's. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2011.
  11. Rogers, Simon; Sedghi, Ami (15 Nisan 2011). "How Fitch, Moody's and S&P rate each country's credit rating" [Fitch, Moody's ve S&P, her ülkenin kredi notunu nasıl değerlendiriyor?]. theguardian.com. The Guardian. 1 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2011.
  12. "International Reserves and Foreign Currency Liquidity Norway". Uluslararası Para Fonu. 1 Şubat 2017. 2 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2017.
  13. The economic effects of north sea oil on the manufacturing sector 2 Şubat 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. [Kuzey Denizi petrolünün üretim kesimine ekonomik etkileri], Hilde Christiane Bjørnland
  14. Overview of the Norwegian oil and gas sector 23 Mayıs 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. [Norveç petrol ve gaz sektörüne genel bakış], Danimarka Büyükelçiliği, Oslo
  15. "Archived copy" (PDF). 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2012.
  16. The Oil Industry and Government Strategy in the North Sea [Kuzey Denizi'nde petrol endüstrisi ve Hükümet stratejisi], Øystein Noreng
  17. "The rich cousin". economist.com. The Economist. 1 Şubat 2013. 15 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2013.
  18. "United Nations Statistics Division - National Accounts". unstats.un.org. Birleşmiş Milletler. 18 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2018.
  19. Riber, Lars; Dypvik, Henning; Sørlie, Ronald (2015). "Altered basement rocks on the Utsira High and its surroundings, Norwegian North Sea" [Norveç Kuzey Denizi'nde Utsira High ve çevresi üzerinde, değişmiş dip kayaları] (PDF). Norveç Jeolojisi Dergisi. 95 (1). ss. 57-89. Erişim tarihi: 3 Şubat 2018.
  20. "Norway Corporate Taxes on corporate income" [Norveç'te kurumsal gelirler üzerindeki kurumlar vergisi]. 22 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2018.
  21. Kaynak: Kişi başına düşen GSYİH ve verimlilik artışı. "Verimlilik-saatlik çalışma başına GSYİH". OECD data.oecd.org. 22 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2017.
  22. "Report for Selected Countries and Subjects" [Seçili Ülkeler ve Konular İçin Rapor]. www.imf.org (İngilizce). IMF. 8 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Eylül 2018.
  23. Aldridge, Susan (1 Haziran 2008), Norway's Oncology Efforts are Coalescing [Norveç'in Onkoloji Çabaları Birleşiyor], Clinical Research & Diagnostics, 28, Mary Ann Liebert, Inc., ss. 58-60, ISSN 1935-472X, OCLC 77706455, erişim tarihi: 3 Ocak 2010
  24. Gross domestic product (GDP) at current market prices by NUTS 2 regions [NUTS 2 bölgelerine göre geçerli piyasa fiyatlarında gayri safi yurt içi hasıla (GSYİH)], Eurostat, 24 Ekim 2017, 24 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 26 Şubat 2019

Dış bağlantılar


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.