Usûlîlik
Usulî (Farsça: اصولی), Fıkıh usûlü (fıkhî kaynak) olarak Kur'an, Hadis ve İcma'nın dışında Akıl (hikmet, Sünnilik'te Kıyas)'ı da kabul eden Şiilik meşrebin Caferilik mezhebinin ekollerinden biridir.
Şiilik ile ilgili bir dizindir. |
---|
On Dört Masum |
İnanç esasları |
Diğer esaslar |
|
İbadetler ve inançlar |
Kutsal şehirler |
Fikir kaynakları |
|
Tarikatlar ve mezhepler |
Hadis külliyatı |
|
Diğer |
|
|
|
---|
|
|
Kutsal kadınlar
|
|
Usûlî ekolünde İmamın gayba sırasında fakîhlerin ictihâdına önem verilmesi gerekiyor ve insanları müctehid ve mukhalid olmak üzere ikiye ayırılır.
Tarihçe
Şiilik'te 10. yüzyıldan itibaren içtihâda önem verenler mevcuttu. Ancak 17. yüzyılda Ahbârî'nin hakimiyeti kazanmasıyla güçünü kaybetmiştir.
18. yüzyılın sonlarında Vahid Bihbahani tarafından Usulî ekolünün fıkıhının pekiştirilmesinden sonra Ahbarîlere karşı üstünlüğünü sağlamıştır.
Günümüzde İran İslam Cumhuriyeti'nde uygulanan Ruhullah Humeyni'nin Velâyet-i Fakîh sistemine yol açmıştır.