Güney İtalya'nın Normanlar tarafından fethi

Güney İtalya'nın Normanlar tarafından fethi, 11. ve 12. yüzyıllarda güney İtalya bölgesindeki çok sayıda muharebe ve farklı Norman asıllı siyasi aktör tarafından gerçekleştirilen fetih dönemini anlatır. İlerleyen dönemlerde Sicilya Krallığı olarak birleşecek özneler ilk başlarda dağınık olarak bölgede hüküm sürecektir. Krallık, Sicilya Adası ve Güney İtalya'nın yanı sıra Malta ve Kuzey Afrika'da da topraklar elde edecektir.

12. yüzyılda Norman hakimiyetindeki topraklar

Göçmen Norman savaşçılar paralı asker olarak Lombardlar ve Bizanslıların yanında savaşlarda yer alarak bölgeye yavaş yavaş gelmeye başlarlar. Bu sayede Güney İtalya'daki uygun ortamın haberi Normandiya bölgesine iletilecek ve bir göç dalgası başlayacaktır. Silahlı gruplar zamanla bölgeye yerleşecek, başlarına buyruk şekilde yaşayacak ve bağımsız derebeylikler kuracaklardır. Bölgeye geldiklerinden yaklaşık elli yıl sonra bu derebeylikler birleşerek bir krallığa dönüşecektir.

1066 yılındaki Hastings Muharebesinin ardından İngiltere'nin fethinin tersine Güney İtalya'nın fethi bir muharebenin ardından kazanılan zaferle olmamıştır. Fetih uzun bir döneme yayılmış ve sayısız muharebe sonrasında gerçekleşmiştir. Farklı zamanlarda fethedilen topraklar daha sonra birleşmiştir. İngiltere'nin fethine kıyasla plansız ve dağınık olsa da aynı derecede kalıcı ve etkili olmuştur.

999-1017 Normanların İtalya'ya gelişi
1000 yılında Normanlar gelmeden önceki durum
II. Heinrich bölgede güçlenen Bizans etkisi üzerine Bizanstan yana olan Capua Prensi IV. Pandulf'u 1022 yılındaki başarılı seferden sonra hapsediyor
Normanlar tarafından inşa edilen Melfi Kalesi
Capua surları
Benevento surları
1084 yılında Normanlar güney bölgesinde ilerliyor
Palermo'nun fethinden sonra Normanlar tarafından kullanılan kale

Norman şövalyelerin İtalya'ya gelişleri ile ilgili rivayet çok sayıdadır. Bunlardan ilkinin 999 yılında gerçekleştiği anlatılır. Buna göre Kudüs'teki Kutsal Kabir Kilisesini ziyaret ettikten sonra topraklarına dönen Norman hacılar Apulia yolunda Salerno'da konaklarlar. Burada Salerno Prensi III. Guaimar tarafından ağırlanırlar. Bu sırada şehir yıllık vergilerini talep etmeye gelen Sarazenlerin saldırısına uğrar. Talep edilen vergi toplanırken Normanlar Lombardların nasıl bu kadar sinmiş olduğuna anlam veremeyip savaş kararı alırlar. Kuşatma yapanlara saldırarak dağıtan Normanlar Guaimar üzerinde büyük etki yaparlar. Kalmaları konusunda yapılan ısrarları geri çeviren Normanlar, ülkelerine döndüklerinde bölgedeki askeri ihtiyacı anlatacaklarını belirtirler. Bazı kaynaklarda Guaimar'ın Normandiya'ya elçiler göndererek Norman şövalyelerini ülkesine davet ettiği söylenir. Normanların bu şekilde Güney İtalya'ya gelişine Salerno geleneği denir.[1]

Salerno geleneği ilk kez Montecassino'lu Amatus tarafından L'Ystoire de li Normant adlı eserinde geçer. Bu eser 1071-1086 döneminde yazılmıştır. 12. yüzyıl tarihçilerinden Ostia'lı Leo'nun Chronicon Monasterii Casinensis eserini devam ettiren Diyakoz Pietro da Amatus'dan alıntı yapar. 17. yüzyıl tarihçilerinden Caesar Baronius'un Annales Ecclesiastici eserinde artık Salerno geleneği kabul görmüş bir doğru niteliğindedir.

Normanların İtalya'ya gelişlerine dair diğer bir anlatım Gargano geleneği olarak bilinir. Buna göre Monte Gargano'da Mikâil Kilisesine giden Norman hacılar Bari hükümdarı Lombard Melus ile karşılaşarak onun Bizans hakimiyetindeki Apulia'ya yapacağı saldırıya katılmaya karar verirler, yıl 1016'dır. Salerno geleneğinde olduğu gibi bu olayın da iki tarihsel kaynağı vardır. Guillelmus Apuliensis tarafından 1088-1110 döneminde kaleme alınan Gesta Roberti Wiscardi adlı eseri ve buna dayanılarak yüzyıl sonra kaleme alınan Alexander isimli bir rahip tarafından kaleme alınan Chronica monasterii S. Bartholomaei de Carpineto adlı eser.[2] Bazı kaynaklarda ise Salerno ile Gargano hikâyeleri karıştırılır ve birleştirilir.

Diğer bir rivayet ise Drengot ailesindeki kardeşlerin gönüllü olarak sürgüne gitmesine dayandırılır. Buna göre Osmund veya Gilbert isimli kişi Normandiya Dükü (muhtemelen II. Richard) huzurunda William Repostellus adlı kişiyi kızına hakaret ettiği gerekçesiyle öldürmüştür. Öldürülme tehlikesine karşı Roma'ya kaçan Drengot kardeşler durumu Papa'ya anlatmak isterler. Bazı kaynaklarda hikâye 1027 yılında tarihlenir ve Papa bulunmaz. Kaçan kardeşlerin Gilbert, Osmund, Ranulf, Asclettin ve Ludolf olduğu belirtilir.

Bu hikâyelerin ötesinde Normanların İtalya'da savaş sahnesine ilk olarak çıktığı tarih olarak 1017 yılı alınır. Bizans birliklerine karşı Melus saflarında savaşan Normanlı paralı askerlerin aynı yılın ilk aylarında yola çıkmış olması muhtemeldir.

1009-1022 Lombard isyanı

9 Mayıs 1009 tarihinde İtalya'daki Bizans topraklarının[3] başkenti konumundaki Bari kentinde yerel bir ayaklanma patlak verir. Yerel Lombardlardan Melus isimli bir asilzadenin önceliğinde patlayan isyan kısa sürede diğer Bizans topraklarına da yayılır. Süren ayaklanma sırasında 1010 yılı başlarında Bizanslı yönetici İoannis Kurkuas[4] öldürülecektir. Yerine geçen Basil Mesardonites destek birlikleriyle bölgeye gelecek ve ayaklanmacıları kuşatacaktır. Şehirdeki vatandaşlar Bizansla görüşmelere başlayarak ve ayaklanmayı çıkartan Melus önderliğindeki asiller şehirden kaçmak durumunda kalacaktır. Bölgede Bizans denetimini yeniden sağlayan Basil intikam peşinde koşmayınca durum kontrol altına alınacaktır. 1016 yılında ölen Basil'in yerine gelen Bizanslı yönetici Leo Tornikios Kontoleon'a karşı yeniden ayaklanan Melus bu kez bölgeye yeni gelmiş olan Norman savaşçılarla yola çıkar. Arenula bölgesindeki Fortore Muharebesinde Bizans kuvvetleri başarılı olamaz. Bunun üzerine idareyi bizzat ele alan Kontoleon ikinci muharebede Melus'a yenilir. Üçüncü çatışma olan Vaccaricia Muharebesinde Melus'un zaferi kesindir. Fortore'den Trani bölgesine kadar olan bölgeyi denetimine alan Melus'a karşı Bizans yeni bir yöneticiyi Basil Boiannes'i gönderir. Boiannes'in çağrısı üzerine Normanlarla savaşmak üzere seçkin Vareg Muhafızları bölgeye gönderilir. Ofanto Nehri kıyılarındaki muharebede Bizans kuvvetleri galip gelir. Basileios Boioannes galibiyetin üzerine hemen bir kale inşa ettirerek Apulia ovasına hakim olmaya çalışır. Buradaki Boiannes kuvvetlerinin arasında artık Norman paralı askerler de yer almaktadır. Güneydeki gelişmelerden kaygı duyan Papa VIII. Benedictus Kutsal Roma İmparatoru II. Heinrich'den güneyde artan Bizans etkisine karşı müdahale etmesini ister. 1022 yılında Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu orduları bölgeye gelecek ancak kuşatılmasına rağmen Troia adı verilen kale düşmeyecektir. Lombard prenslerin ayaklanması sona ererken, 1027 yılında görevden alınan Boiannes'den sonra bölgedeki Bizans etkisi giderek azalacaktır.

1022-1046 Paralı askerler

Norman savaşçı Ranulf Drengot komutasındaki Norman paralı askerler 1024 yılında Salerno Prensi III. Guaimar saflarında Capua'ya saldırır. Amaç V. Pandulf'un yerine IV. Pandulf'u geçirmektir. 18 ay süren yoğun kuşatmanın ardından 1026 yılında şehir düşer ve tahta IV. Pandulf geçer. V. Pandulf önce Napoli'ye sonra da Bizans topraklarına kaçacaktır. IV. Pandulf, IV. Pandulf'u sakladığı için Napoli'ye saldırır ve şehri ele geçirir. Bu dönemde Norman paralı askerler sürekli olarak saf değiştirmekte ve geçmişte ele geçirdikleri şehirleri geri almaları için eski düşmanlarının hizmetine girmektedir. Şehrini kaybeden IV. Sergius 1029 yılında Norman komutan Drengot ile anlaşarak bu kez IV. Pandulf'a karşı Napoli'yi ele geçirmek için harekât başlatır. IV. Sergius Napoli'yi geri alınca Drengot ve Normanlara Aversa Kontluğunda toprak verir. Bu topraklar bölgedeki ilk Norman toprakları olacaktır. IV. Sergius'un kız kardeşiyle evlenen Drengot 1034 yılında yeniden IV. Pandulf'un hizmetine girer.[5] Bölgede artık sürekli olarak sayıları artan Normanların kültürü ve dili yavaş yavaş etkisini göstermeye başlar.[6] 1037 yılında II. Konrad tarafından Aversa Kontu olarak tanınır ve Kutsal Roma İmparatorunun doğrudan himayesi altına girer. 1038 yılında Capua'yı da ele geçirerek hakimiyetini genişletir. Uzun soluklu olarak bölgede etkili olacak bu Norman kolu sonradan bölgeye gelecek olan Hauteville kolunun gölgesinde kalacaktır.

1038-1040 yıllarında bölgeye yeni bir Norman kolu gelir. Sicilya'da Bizans saflarında Sicilya Emirliğine karşı savaşmak üzere gelen Normanların komutanı William Hauteville savaş alanındaki başarılarıyla kısa sürede adından sözettirmeyi başarır. Bu dönemde genelde Lombard prensler komutasındaki Norman paralı askerler sürekli olarak Bizans-Lombard çekişmesinde rol oynarlar. Ancak kendi liderlerini ilk kez kendi aralarından seçmeleri 1042 yılında William Hauteville'in seçilmesiyle olur. Salerno Prensi IV. Guaimar'a Bizans egemenliğinden fethettikleri topraklarda kendi kontluklarını kurmak için izin isteyen Normanlara izin verilince Melfi civarı topraklar Guaimar adına alınır ancak denetim Normanlardadır. Yeni fethedilen topraklar 1043 yılında Norman komutanlar arasında bölüştürülür:

  • Ascoli: William Hauteville
  • Acerenza: Asclettin
  • Montepeloso: Tristan
  • Monopoli: Hugh Tubœuf
  • Trani: Peter
  • Venosa: Drogo Hauteville
  • Monte Gargano: Ranulf Drengot

Bu dönemde Guaimar ile Normanlar arasındaki ilişkiler güçlenir. William Hauteville ve Guaimar Calabria topraklarının fethedilmesi için harekâta başlayacaktır. William'ın ölümünden sonra Norman paralı askerlik dönemi kapanacak ve Kutsal Roma Cermen İmparatorluğuna bağlı Norman prenslikleri ortaya çıkacaktır. Aversa Kontluğu (sonradan Capua Prensliği) ve Apulia Kontluğu (sonradan Apulia Dükalığı).

1046-1059 Melfi Kontluğu

1046 yılında Apulğia'ya giren Drogo Hauteville Bizans valisi Eustathios Palatinos'u Taranto yakınlarında mağlup eder. Kardeşi Humphrey Hauteville ise Bari'de muzaffer olur. Salerno Prensi IV. Guaimar kızı Gaitelgrima'yı Drogo ile evlendirir. Bölgeye gelen Kutsal Roma İmparatoru III. Heinrich bölgedeki kendine bağlı Norman egemenliğini tanıyarak Melfi Normanlarına ilk yasal soyluluk unvanlarını verir.[7] Calabria bölgesinde fetihlerine devam eden Drogo ele geçirdiği toprakları kardeşi Robert Guiscard'a bırakır. 1051 yılında Bizanslılar tarafından düzenlendiği sanılan suikast sonucu ölünce yerine kardeşi Humphrey geçer. Drogo'nun başına buyruk davranışları bu dönemde Papa IX. Leo'nun öfkesini çekecek ve çekişme silahlı çatışmaya evrilecektir. Bizans tarafından da desteklenen Papalık Orduları 18 Haziran 1053 günü Normanlarla karşı karşıya gelir. Civitate Muharebesi sonunda Normanlar galip gelecek ve Papa'yı bizzat esir edecektir. Yaklaşık 9 ay saygın bir misafir olarak rehin tutulan Papa sonunda Norman fetihlerini tanımak durumunda kalacaktır. 1057 yılında Humphrey'in ölümünden sonra başa gelen Guiscard Papa'ya daha da yakınlaşacaktır.

1049-1098 Aversa Kontluğu

1050 ve 1060'lı yıllarda güney İtalya'da Normanların güç kazandığı iki merkez öne çıkmaya başlar. Hauteville ailesinin öncülüğünde Melfi ve Drengot ailesinin önderliğinde 1049 yılında Aversa Kontluğunu kuran Richard Dregnot, diğer Normanlarla mücadele etmeye başlayacaktır.

Richard Dregnot bölgedeki Lombard prenslerle acımasızca savaşır. Salerno Prensliği topraklarına düzenlediği saldırılarla prensliği sadece bu şehir elde kalacak şekilde geriletir. Bölgede evlilik bağıyla da çeşitli ittifaklar kurmaya çalışan Richard kızını Gaeta hakimi Atenulf'un oğluyla evlendirir. Atenulf ölünce bu bölgeyi de denetimlerine alan Normanlar oğlunu kukla olarak kullanacak sonra da Gaeta'yı Norman topraklarına katacaklardır.

1058 yılında Capua'nın son Lombard Prensi VIII. Landulf, Richard'a boyun eğer. 1059 yılında Melfi'de düzenlenen kutsal ayinde Papa, Richard'ı Aversa Kontu ve Capua Prensi olarak takdis eder. Bundan sonra Drengotlar için merkez Capua olacak, Aversa ve Gaeta buradan yönetilecektir.

Dregnotlar hakimiyetlerindeki toprakları kuzeye doğru genişletmeye başlarlar. Richard zamanında Papalık ile ilişkiler gergin olsa da sonrasında başa geçen oğlu I. Jordan Papalık ile iyi ilişkiler kurar ve müttefik olur. 1090 yılında Jordan ölünce yerine geçen oğlu II. Richard ise Capua'yı elinde tutamaz ve Lombard asilzade IV. Lando şehri 1098 yılına akdar elinde tutar. Bu yıl kuşatmaya dayanamayan şehir kesin olarak Normanların eline geçer.

1053-1105 Abruzzo'nun fethi

1077 yılında Benevento'nun son Lombard prensi ölünce Papa 1078 yılında burada Robert Guiscard'ın başa geçmesini ister. Zaten Norman saldırılarıyla oldukça küçük hale gelmiş olan Benevento topraklarını Normanlara vererek Papa kendi topraklarına yapılan saldırıları önlemek ister. Benevento hakimiyetindeki Akdeniz kıyılarına yapılan saldırılarda Larino bölgesi Geoffrey Hauteville tarafından ele geçirilir. Geoffrey'nin oğlu Robert bu toprakları Loritello olarak birleştirecektir. Teate, Ortona işgal edilince Papalık topraklarına dayanılır. 1080 yılında Papa VII. Gregory ile yapılan antlaşma sonucu normanlar Papalık topraklarına saldırmama sözü verirler. 1105 yılına girildiğinde Venafro, Pietrabbondante ve Trivento Normanlar tarafından fethedilmiştir.

1061-1091 Sicilya'nın fethi

Normanların fethi sırasında Sicilya Arap-Berber Müslümanlarının kontrolü altındadır. Önce Aglebilerin kontrolündeki adada Fatımiler denetimi ele geçirecek ancak daha sonra 948-1053 arasında Kelbiler adaya hakim olacaktır. Adada irili ufaklı beylikler hakim olmak için mücadele ederken gelen Normanlar bölünmüş bir durumla karşılaşır. Papa tarafından Müslümanlara karşı savaşması için Sicilya Dükü unvanı verilen Norman Robert Guiscard ve kardeşi Rugerro Bosso fetih savaşına başlar. Norman işgali 1061 yılı Mayıs ayında başlar. Reggio Calabria bölgesinden adaya çıkan ve Messina'yı kuşatan Normanlar Arapları hazırlıksız yakalayarak ilerler. Messina'yı ele geçiren Normanlar Arapların arasındaki bölünmüşlükten faydalanarak farklı emirlerle ittifak kuracaklardır.

Robert Guiscard ve Rugerro Bosso komutasındaki Normanlar müttefikleri Ibn at-Timnah ile birlikte adanın orta bölgesinde Ibn al-Hawas'a karşı yürürler. Centuripe kalesine saldırılsa da direniş çok kuvvetli olunca ilerlemeye devam edilir. Paternò kalesi düşer ve Castrogiovanni kalesi önlerine gelinir.[8] Sicilya'daki en güçlü kalelerden olan kale düşmeyince Normanlar bu bölgede kışlamamak için dönmeye mecbur kalır. Fetihlerini güvence altına almak için Sicilya'daki ilk Norman kalesi olan San Marco d'Alunzio kalesini inşa ettirir.

Robert 1062 yılındaki başarısız girişimin ardından 1071 yılında yeniden Palermo'ya saldırır. Şehir düşse de hakim bir tepedeki kale düşmez. Rugerro'yu Sicilya kontu ilan eder, Palermo kalesi ise ancak 1072 yılında alınacaktır. Robert kardeşiyle arasında adayı paylaşarak kendisine Palermo, Messina'nın yarısı ve Val Demone'yi alır, fethedilmemiş yerler dahil olmak üzere tüm diğer Norman topraklarını kardeşine bırakır.

1077 yılında Rugerro adanın batısındaki güçlü Arap kalelerinden Trapani'ye saldırır. Şehir Rugerro'nun oğlu Jordan tarafından alınır. 1079 yılında Taormina, 1081 yılında ise Katanya ele geçirilir. Rugerro, Normanların İtalya'daki fetihlerine yardım etmek için 1083 yazında adadan ayrılması üzerine oğlu Jordan ayaklansa da babasının derhal dönmesiyle boyun eğer. 1085 yılında artık adanın planlı bir şekilde fethedilmesine başlanır. Uzun bir muhasaranın ardından 1086 yılı Mart ayında Siraküza düşer. Arapların elinde kalan tek kale olan Noto ise 1091 yılı Şubat ayında düşünce Sicilya'nın fethi tamamlanır.

Sicilya'nın fethi merkezî bir komutadan gerçekleştirildiği için Rugerro'nun egemenliği artık ona tabî olan Yunan, Arap, Lombard ve Normanlar tarafından tartışılmaz. Papalığın istekleri doğrultusunda Katolik Kilisesi adada hakim olur. Palermo, Siraküza ve Agrigento'da dinî merkezler oluşturulur. 1130 yılında krallık olunca ada Norman egemenliğinin merkezi haline gelecektir.

1091 yılında Rugerro Malta'ya çıkarak Mdina kalesini ele geçirir. Adayı vergiye bağlayan Normanlar Arap valilerin içişlerini yürütmesine izin verir. 1127 yılında II. Rugerro Müslüman yönetimi Norman yönetimiyle değiştirir.[9]

1073-1077 Amalfi ve Salerno'nun fethi

Amalfi ve Salerno'nun Robert Guiscard tarafından fethi karısı Sichelgaita'nın etkisiyle olur. İki şehir de diplomasi ve görüşmeler sonucunda Normanlara boyun eğerler. 1076 yılında Normanlara saldırarak oldukça zarar veren Salerno hakimi II. Gisulf uzun süren kuşatmanın ardından teslim olur. İleride kurulacak olan Norman krallığı için bu şehir oldukça önemli bir yere sahip olacaktır. Sürekli olarak ayaklanmalara sahne olan Amalfi 1131 yılında kesin olarak Norman egemenliğine boyun eğecektir.

1059-1085 Bizans-Norman Savaşları
Ana madde: Bizans-Norman Savaşları
1537 yılından bir gravürde Draç

Apulia bölgesinin sadece güneyi ve Bari şehri hariç tamamı Normanların hakimiyetine girmiş olsa da Robert Guiscard döneminde Calabria Bizans egemenliğindedir. Clabria bölgesine doğru Norman saldırıları olsa da bölgeye yerleşme amaçlı değil yerel baronların arasındaki muharebelere dahil olma şeklinde gerçekleşmiştir. 1060 yılında gelindiğinde Apulia'daki çok sayıda kale Normanların eline geçse de Normanların Sicilya'nın fethiyle uğraştığı dönemde Bizans İmparatoru X. Konstantinos, Miriarch komutasında gönderdiği orduyla Taranto, Brindisi, Oria ve Otranto şehirlerini geri alır. 1061 yılında Norman başkenti Melfi kapılarına dayanan Bizans birlikleri bu dönemde püskürtülecektir.

1063 yılında Otranto geri alınır ve Balkanlardaki Bizans topraklarına[10] çıkartma yapma girişimde bulunsalar da bölgeye gönderilen Varegler tarafından bozguna uğratılırlar. Nikephoros Karantenos adlı Bizans komutanının önderliğinde ilerleyen Bizans birlikleri Normanları İtalya'da son kez geriletecektir. 1071 yılında Bizans'ın İtalya'daki en önemli toprağı olan Bari, Normanların eline geçecektir.

Bizansı Apulia ve Calabria'dan atan Normanlar Bizans denetimindeki Balkan topraklarına saldırırlar. Robert Guiscard 1081 yılı Mayıs ayında Brindisi'den 16 bin askerle ayrılarak 1082 yılı Şubat ayında Korfu'yu ele geçirir. Günümüzde Arnavutluk sınırlarındaki Dyrrhachium'da yapılan Dyrrhachium Muharebesi'nde Normanlar galip gelir. Normanlar Tesalya'da tutunmaya çalışsalar da başarısız olacaklardır. Robert'in 1085 yılında Bizans seferinde ölümüyle birlikte Normanlar İtalya topraklarında çıkması muhtemel ayaklanmalara karşı Bizans seferini yarıda bırakıp İtalya'ya dönerler.

Normanlar Balkanlardaki Bizans topraklarını kalıcı olarak ele geçiremeyecekler ve yayılmaları İtalya ve Sicilya ile sınırlanacaktır. Doğudan gelen Selçuklu tehdidini de yakıcı olarak hissetmeye başlayan Bizans, İtalya'daki Norman egemenliğine karşı yeni bir hamle yapamayacaktır.

1077-1139 Napoli'nin fethi
1112 yılında yeşil bölgeler Norman egemenliğindedir

Bizans egemenliğinde olan Napoli Dükalığı Norman saldırılarıyla karşı karşıya kalan en son bölge olur. Hauteville ailesinin bölgeyi Norman topraklarına katması 1077 yılından başlayarak 60 yıl sürecektir.

1077 yılında Napoli Capua'nın ilk Norman Prensi olan Richard Dregnot tarafından kuşatılır. Kuşatmaya denizden destek ise Norman kökenli Hauteville ailesinden Robert Guiscard'den gelir. Richard kuşatma sırasında ölünce yerine geçen Jordan kuşatmayı Papalığın isteği doğrultusunda kaldırarak Napoli Dükü Sergius ile uzlaşacaktır.

1130 yılında muhalif papa II. Anacletus, II. Rugerro'i Sicilya Kralı ilan eder ve Napoli topraklarını da krallığının parçası olarak ilan eder. 1131 yılında Rugerro Amalfi halkından bağlılıklarını bildirmelerini ister. Buna karşı çıkan Amalfililere destek Napoli Dükalığından gelir. Ancak Antakya Prensliği donanması Napoli limanını ablukaya alınca Amalfi Rugerro'ya boyun eğmek zorunda kalır. Bunun üzerine Napoli de Rugerro'nun hakimiyetini tanıyacak bağlılığını bildirecektir.

Sicilya merkezli Norman kralı II. Rugerro ile onun egemenliğini tanımak istemeyen yine Norman asıllı Capua Prensi II. Robert arasında yaşanan gerilimde Napoli de dahil olmak ister. Napoli, II. Rugerro'ya karşı çıkan Normanlara üs olarak kullanılmak üzere kapılarını açar. Şehri kuşatan II. Rugerro, Kutsal Roma İmparatoru III. Lothar'ın bölgeye ordusuyla gelmesi üzerine kuşatmayı kaldırır. Sonraki dönemde II. Rugerro'ya bağlılığını bildiren Sergius Rignano Muharebesinde ölür. II. Rugerro muharebede yenilse de Napoli hükümdarının arkasında varis bırakmadan ölmesi onun bölgeye hakim olmasını kolaylaştırır. 1139 yılında II. Rugerro'nun oğlu Hauteville ailesinden Alfonso dük olarak tahta geçecek, Napoli toprakları da Normanların eline geçecektir.

Geleneği

Güney İtalya'yı fetheden Norman hanedanları 1194 yılından itibaren Hohenstaufen ve 1266 yılından itibaren de Angevis hanedanı tarafından takip edilir. Normanların Bizans topraklarını ele geçirme politikası sürdürülecek ve sonunda Epir'de hakimiyet sağlanacaktır. Normanlar özellikle ele geçirdikleri topraklarda kaleler kurarak varlıklarını sürdürme geleneğini yürütmüşlerdir. Bu sebeple bölgede günümüzde çok sayıda Norman mimarisini yansıtan kale bulunmaktadır.

Konuyla ilgili yazılan eserler
  • Joranson, Einar. The Inception of the Career of the Normans in Italy: Legend and History Speculum, Cilt. 23, No. 3. (Temmuz 1948), s. 353–396

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. Joranson s.355
  2. Joranson, s.358
  3. Yunanca: κατεπανίκιον Ἰταλίας
  4. Yunanca: Ἰωάννης Κουρκούας
  5. Normanların sürekli taraf değiştirmesi bölgede hiçbir siyasi öznenin duruma tam olarak hakim olmasını istememelerinden kaynaklanmaktadır
  6. Rainulf Dregnot ile ilgili internet sitesi 4 Şubat 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce) 20 Nisan 2012 tarihinde erişilmiştir
  7. Resmî unvan şu şekildedir: Dux et magister Italiae comesque Normannorum totius Apuliae et Calabriae
  8. Günümüzdeki Enna komünü içinde yer alır
  9. Norman egemenliği altında karışan Arap, Yunan ve Norman kültürlerinin bileşiminden günümüzdeki özgün Maltaca dili ortaya çıkacaktır
  10. Bölge Romania olarak adlandırılır

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.