Klasik liberalizm

Klasik liberalizm politik bir ideolojidir; liberalizmin, bireysel hakları ve politik özgürlüğü savunan bir dalıdır. Klasik liberalizm, ekonomik özgürlüğe olan ihtiyacı vurgulamaktadır.[1][2]

Liberalizm
  • Liberalizm portalı
  • Siyaset portalı
Liberteryenizm
Bireycilik

Klasik liberalizm 19. yüzyılda Avrupa ve ABD'de geliştirilmiştir. Klasik liberalizmin 18. yüzyılda bilinen fikirlere dayandırılmasına rağmen, Sanayi Devrimi ve kentleşmeye yanıt olarak ortaya çıkan yeni bir toplum, hükûmet ve halkla ilişkiler üzerine odaklanmaktadır. Düşünceleri klasik liberalizmi etkileyen insanlar arasında John Locke, Jean-Baptiste Say, Thomas Malthus ve David Ricardo gibi birçok ekonomist, siyaset bilimci ve yazar bulunmaktadır.

20. yüzyılda ekonomist Friedrich Hayek ve Milton Friedman liderliğindeki klasik liberalizme olan ilginin yeniden canlanması gerçekleşmiştir. Bazıları, klasik liberalizmin çağdaş gelişimini “neoklasik liberalizm” olarak adlandırmaktadır, bu da devletin piyasadaki rolünü en aza indirmek ve onu sadece güvenlik ile adalet ile ilgilenmesi gerektiğini vurgulamaktadır.

Liberalizmden farklılıklar

Liberalizm ve klasik liberalizm aynı amaca yönelik siyasi hareketlerdir: serbest pazar ilkelerine ve insanların yaşamlarına mümkün olan azami müdahale etmeme ilkelerine dayalı bir toplumun kurulması. Aradaki fark, klasik liberallerin devleti, uzlaşma ve gerekli bir kötülük olarak değil, vatandaşların doğal veya faydacı hak ve özgürlüklerinin bir garantörü olarak algılamasıdır; Devlet iktidarının yetkileri üzerindeki pozisyona ek olarak, liberterler ve klasik liberaller (özellikle faydacı olanlar) da hukukun, demokrasinin, yargı ve kolluk sistemlerinin oluşumu konusunda farklı görüşlere sahiptir.

Klasik liberaller orduyu, yargıyı kontrol etmeyi ve doğal olarak düşük seviyedeki vergileri toplamayı savunuyorlar (bunun karşılığında bazı minarşistler gönüllü vergileri veya aynı sektördeki özel şirketlere alternatif bağışlarla vergileri değiştirmeyi savunuyorlar). Klasik liberallerin bazıları aynı zamanda fikri mülkiyet, Merkez Bankası'nın varlığı ve ürünlerin devlet ruhsatlandırılmasından yanadır, ve çok nadir durumlarda bu ideolojiyi destekleyen kişiler de halk eğitimini savunmaktadır.

Klasik liberalizm, devredilemez doğal haklar kavramından gelir ya da onların varlığını yararlı bir şekilde doğrular. Liberaller ve liberal mantıktan devlet, insanların haklarını gözlemlemelerine ve uygulamalarına yardımcı olan ve (19. yüzyılın ikinci yarısından sonra daha sonra liberalizm) dünya çapında liberal bir ideoloji taşımak için liberal bir ideoloji taşımak için sosyal bir sözleşmedir, çünkü liberaller açısından her şey insanlar (ırkları, vatandaşlıkları, uyrukları veya dinleri ne olursa olsun) eşit haklara sahiptir ve devletin görevi bu hakları korumak ve uygulamaktır.

Özgürlükçülük, devleti bir uzlaşma olarak görür. Bu nedenle, liberteryenler “gece bekçisi” şeklinde bile devlete karşı olumsuz bir tutum sergilemeye devam ediyorlar. Liberteryenizmin dış politika ile ilgili kendi gündemi yoktur, bu bağlamda herhangi bir devlet faaliyeti sadece vatandaşlarını dış tehditlerden korumayı hedefleyebilir ve hiçbir ideolojik temel, vergi mükelleflerinin parasının boşa gitmesinin ötesine geçen bir şeyi haklı gösteremez. devletin yetkilerinin sınırları - “gece bekçisi”.

Hem iktisat biliminin genel gelişiminden, hem de insanlığın genel gelişiminden kaynaklanan sorunlar klasik liberalizm ile liberterlik arasında derin farklılıklara yol açar.

Etimoloji

"Liberal" kelimesi lat kelimesinden gelir. liber ("ücretsiz"). "Şehrin kuruluşundan itibaren Roma Tarihi" nde yer alan Titus Livy, plebe ve patrisyen sınıfları arasındaki özgürlük mücadelesini anlatıyor. Marcus Aurelius, “Akıl Yürütme” sinde “eşitlik ve eşit konuşma hakkını tanıyan, herkes için eşit yasaya sahip bir devlet; aynı zamanda en çok öznenin özgürlüğüne saygı duyan monokrasi hakkında” fikri hakkında yazıyor. İtalyan Rönesansında, bu şehir özgür şehir devletleri taraftarları ve Papalık tahtları arasında yenilenmiştir. Niccolo Machiavelli, Titus Libya'nın İlk On Yılı Söylemlerinde cumhuriyetçi yönetim ilkelerini özetledi. İngiltere'de John Locke ve Fransız Aydınlanma düşünürleri özgürlük için mücadeleyi insan hakları açısından formüle ettiler.Amerikan Kurtuluş Savaşı, liberal devlet fikrine dayanan bir anayasa, özellikle de hükûmetin hükûmeti devletin rızasıyla yönettiği fikrine dayanan ilk ulusun ortaya çıkmasına yol açtı. Fransız burjuvazisi, Fransız Devrimi sırasında liberal ilkelere dayanan bir hükûmet kurmaya çalıştı. İspanyol mutlakiyetçiliğine muhalif olan 1812 İspanyol Anayasası'nın yazarları muhtemelen siyasi hareketin destekçilerine atıfta bulunmak için "liberal" kelimesini kullanan ilk kişilerdi.[3][4]

XVIII yüzyılın sonundan bu yana liberalizm, Avrupa'nın önde gelen ülkelerinin hemen hepsinde önde gelen ideolojilerden biri haline gelmiştir. Liberal fikirleri uygulamaya yönelik birçok başlangıç ​​denemesi sadece kısmi bir başarıydı ve hatta bazen zıt sonuçlara (özellikle diktatörlüklere) yol açtı. Özgürlük ve eşitlik sloganları maceracılar tarafından seçildi. Liberal ilkelerin çeşitli yorumlarının savunucuları arasında akut çatışmalar ortaya çıktı. Savaşlar, darbeler, ekonomik krizler ve hükûmet skandalları liberalizm ideallerinde büyük bir hayal kırıklığına neden oldu. Bu nedenlerle, "liberalizm" kelimesinin farklı dönemlerinde farklı bir anlamı vardır. Zamanla, şu anda dünyanın en yaygın politik sistemlerinden birinin - liberal demokrasisinin temeli haline gelen bu ideolojinin temellerine ilişkin daha sistematik bir anlayış geldi.

Türkiye'de liberalizm tarihi

30 Mayıs 1876'dan itibaren V. Murad, amcası Abdülaziz devrildiğinde sultan oldu. Fransız kültüründen çok etkilendi ve liberal biriydi. 31 Ağustos 1876'da zihinsel olarak hasta olduğu gerekçesiyle devrilmeden 93 gün önce hüküm sürdü; Bununla birlikte, muhalifleri demokratik reformlarını durdurmak için bu temelleri kullanmış olabilirler. Sonuç olarak, taraftarlarının aradığı anayasayı yerine getiremedi.Tanzimata, kelimenin tam anlamıyla Osmanlı İmparatorluğu'nda yeniden örgütlenme anlamına gelir (bkz. Nizov), 1839'da başlayan ve 1876'da ilk anayasal dönemle sona eren bir reform dönemi idi. Mehmed Paşa, genç Osmanlıların gizli toplumu ve sıklıkla Osmanlı parlamentosunun kurucularından biri olarak görülen Midhat Paşa. Sivil özgürlükleri iyileştirmek için birçok değişiklik yapıldı, ancak pek çok Müslüman içlerinde İslam dünyası üzerinde yabancı bir etki gördü. Bu algı, devletin reform çabaları ile karmaşıktır. Osmanlıcılık adlı bir politikanın amacı, Osmanlı topraklarında yaşayan tüm Müslümanları "Müslüman ve gayrimüslim, Türk ve Yunan, Ermeni ve Yahudi, Kürt ve Arap" olarak birleştirmektir. Siyaset, hem Müslüman hem de gayrimüslim Osmanlıların yasası önünde eşitlik ilan eden Gülhane 1839 fermanı ile resmen başladı.

Tanzimat reformları Sultan II. Mahmud yönetiminde başladı. 3 Kasım 1839'da Abdyulmecida Sultanı Hatt-i Şerif'i veya Gülhane veya Tanzimat Fermânı'nın fermanı olarak adlandırılan emperyal bir kararname çıkardı. Bunu Modelin politikasını benimseyen birkaç yasama eylemi izledi. Bir kararnamede Sultan, "Osmanlı İmparatorluğu'nun illerinin iyi yönetiminin yararlarını yeni kurumlar aracılığıyla getirmek" istediğini söyledi. Reformlar arasında köleliğin kaldırılması ve köle ticareti vardı; eşcinsellik ayrımcılığı; bir kamu hizmeti okulu, sivil basın ve gazetecilik için bir yükseköğretim kurumu oluşturulması; ve dini veya etnik bölünmelerden bağımsız olarak birleşik bir Osmanlı vatandaşlığı yaratan 1869 Vatandaşlık Yasası; diğerleri arasında.

Genç Osmanlılar, Tanzimat'ın Osmanlı İmparatorluğu'ndaki reformlarından memnun olmayan, imparatorlukta otokrasiye son vermek isteyen bir grup Starotureks entelijansiya tarafından 1865 yılında yaratılan gizli bir toplumdu. Genç Osmanlılar, Avrupa anayasal hükûmeti kabul etme geleneğine göre imparatorluğu ve modernleşmeyi koruyarak Osmanlı toplumunu dönüştürmeye çalıştı. Her ne kadar genç Türklerin ideolojik olarak anlaşmazlıkları olsa da, hepsi yeni anayasal hükûmetin “İslam'ın Osmanlı siyasi kültürünün temeli olarak devam eden ve önemli hukuki gücünü” vurgulamak için İslam'da kök salmaya devam etmesi gerektiğine karar verdiler. Bununla birlikte, İslam idealizmini modern liberalizm ve parlamenter demokrasiyle somutlaştırıyorlar, onlar için Avrupa parlamenter liberalizmi İslam'ın ilkelerine uygun olarak bir rol modeliydi ve “İslam hükümeti kavramlarını Montesquieu, Danton, Rousseau ve modern Avrupalı ​​akademisyenler ve devletin fikirleriyle uzlaştırmaya çalıştı. ". Toplumun oluşumu üzerinde büyük etkisi olan Namık Kemal, üçüncü cumhuriyetin Fransız anayasasına hayran kaldı, genç osmanlıların siyasi ideallerini “halkın egemenliği, güçler ayrılığı, yetkililerin sorumluluğu, kişisel özgürlük, eşitlik, düşünce özgürlüğü, örgütlenme özgürlüğü, mülkiyetin mülkiyeti, evin dokunulmazlığı. ” Genç Türkler, imparatorluğun gerilemesinin ana nedenlerinden birinin, taklit edilen Avrupa modernliği lehine, İslami ilkelerin, ikisinin devlet ve halkının çıkarlarına hizmet edecek şekilde birleştirmeye çalıştıkları gibi aceleyle uzlaşmalar lehine reddedildiğine inanıyorlardı. İmparatorluğun İslami temellerini temel alırken, bazı Avrupa devletlerinin modellerini de ekleyerek imparatorluğu canlandırmaya çalıştılar. Bu toplumun önde gelen üyeleri arasında Shinashi, Namık Kemal, Ali Saevi, Zia Paşa ve Ağah Efendi gibi yazarlar ve yayıncılar vardı.

1876'da, Osmanlı İmparatorluğu'ndaki bir anayasadaki ilk girişim olan Sultan II.Abdülhamid'in isteksizce 1876 Osmanlı Anayasasını (Türkçe: Kanun-u Esasi) ilan ettiği Genç Osmanlılar belirleyici anlardı. Bu dönem kısa ömürlü olmasına rağmen, Abdülhamid'in 1878'de güçle mutlak monarşiye dönme lehine nihayetinde anayasayı ve parlamentoyu askıya almasıyla, genç Osmanlıların mirası ve etkisi imparatorluğun çöküşüne kadar devam etti. On yıllar sonra, Osmanlıların, yani Türklerin reformu üzerine başka bir grup, 1908'de Genç Türklerin devrimine ve ikinci anayasal dönemin başlangıcına yol açacak genç Osmanlıların girişimlerini tekrarladı.

Kaynakça
  1. "Modern Political Philosophy (1999), Richard Hudelson, pp. 37–38". 1 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2016.
  2. M. O. Dickerson et al., An Introduction to Government and Politics: A Conceptual Approach (2009) p. 129
  3. Mayne, p. 124
  4. Richardson, p. 52

Konuyla ilgili yayınlar
  1. ESBE Makale “Liberalizm”
  2. Kathleen G. Donohue. İstenmeyen Özgürlük: Amerikan Liberalizmi ve Tüketici Fikri (Amerikan Entelektüel ve Kültürel Tarihinde Yeni Çalışmalar). - Johns Hopkins University Press, 2003. - ISBN 9780801874260 .. - “Üçü - korkudan kurtulma, ifade özgürlüğü ve din özgürlüğü - uzun zamandır liberalizmin temelini oluşturuyordu.”
  3. The Economist, Cilt 341, Sayılar 7995-7997. - The Economist, 1996 .. - “Her üçü de liberal topluma yukarıda tanımlandığı gibi bir inancı paylaşıyor: anayasal hükümeti (erkekler tarafından değil, yasalarla yönetiliyor) ve din, düşünce, ifade ve ekonomik etkileşim özgürlüğü sağlayan bir toplum; bir toplum ... ".
  4. Sehldon S. Wolin. Politika ve Vizyon: Batı Siyasal Düşüncesinde Süreklilik ve Yenilik. - Princeton University Press, 2004. - ISBN 9780691119779 .. - “Liberalizm, kamuya açık bir ideoloji olarak pratik olarak ortadan kalkarken, en çok atıfta bulunulan haklar arasında ifade özgürlüğü, basın, toplanma, din, mülkiyet ve usul hakları. "
  5. Edwin Brown Firmage, Bernard G. Weiss, John Woodland Welch. Din ve Hukuk: İncil-Yahudilik ve İslami Perspektifler. - Eisenbrauns Russian, 1990. - ISBN 9780931464393 .. - "Burada vicdan özgürlüğü ve din özgürlüğü değerlerini vurgulayan modern liberalizmin temellerini ve ilkelerini açıklamaya gerek yoktur."
  6. John Joseph Lalor. Siyaset Bilimi, Politik Ekonomi ve Amerika Birleşik Devletleri Siyasi Tarihi Cyclopædia. - Nabu Press Russian, 1883 .. - “Demokrasi kendini bir hükümet biçimine bağlar: liberalizm, özgürlüğe ve özgürlüğün garantilerine. İkisi aynı fikirde olabilir; birbiriyle çelişmezler, fakat ne özdeşlerdir ne de zorunlu olarak birbirleriyle bağlantılıdırlar. Ahlaki düzene göre liberalizm, düşünme, tanıma ve uygulama özgürlüğüdür. Düşünme özgürlüğünün kendisi özgürlüklerin ilk ve soyluları olduğu için bu ilkel liberalizmdir. Eğer bilinçle donatılmış bir düşünce olmasaydı, insan hiçbir derecede veya herhangi bir eylem alanında özgür olmazdı. "İbadet özgürlüğü, eğitim özgürlüğü ve basın özgürlüğü en doğrudan doğrudan düşünce özgürlüğünden türetiliyor."
  7. Liberal Manifest 25 Kasım 2010 tarihinde Wayback Machine / Per. İngilizceden Friedrich Naumann Vakfı Bürosu. Oxford, Nisan 1947.
  8. Brüt, s. 5.
  9. Locke John. Hükûmet üzerine iki tez // Çalışmalar = İngilizce. Hükûmet Üzerine İki İnceleme. - M .: Düşünce, 1988. - S. 137-405.
  10. Ekonomik çalışma F. Hayek (erişilemez bağlantı). Tedavi tarihi 5 Ekim 2010. Arşivlendi 1 Mayıs 2011.
  11. Wallerstein I. Yıl 2008: Neoliberal Küreselleşmenin Ölümü
  12. Bertrand Russell. Batı Felsefesi Tarihi Ch. 12. Felsefi liberalizm.
  13. Kölelik Yolu Hayek F.A. - M: "Yeni Yayınevi", 2005. - 264 s. - ISBN 5-98379-037-4.
  14. Hayek F. A. Zararlı Kibir: Sosyalizmin Hataları. - M: "Catallaxy" yayınevinin katılımıyla "Haberler", 1992. - 304 s. - ISBN 5-7020-0445-0
  15. .Liberal siyasi partiler. Brockhaus ve Efron. - 1907-1909
  16. Dünyada Özgürlük 2007, Freedom House
  17. Oxford Manifestosu, Avrupa Parlamentosu
  18. Üyeler (bağlantı kullanılamıyor). liberal-international.org. Tedavi tarihi 20 Temmuz 2015. 14 Mayıs 2015'te arşivlendi.
  19. Sorensen G. Krizde Liberal Bir Dünya Düzeni: Yükleme ve Kısıtlama arasında seçim yapma. - Cornell University Press, 2015. - S. 37. - 149 s. - ISBN 9780801463303.
  20. Tam Üyeler liberal-international.org. Tedavi tarihi 20 Temmuz 2015. 25 Mayıs 2014 tarihinde arşivlendi.
  21. Kashnikov B.N., Liberal Adalet Teorileri ve Rusya'nın Siyasi Uygulamaları. 142
  22. Zakaria F. İlliberal Demokrasinin Yükselişi 15 Ekim 2005'te arşivlendi. // Dış İlişkiler. Kasım 1997. (İngilizce) (28-03-11 [3307 gün] 'den kullanılamayan bağlantı)
  23. A. Khamenei: Batı kapitalizmi dönemi sona erdi. 14 Ocak 2008 tarihinde Wayback Machine'e arşivlendi.
  24. Zakaria F. Kültür Kaderdir; Lee Kuan Yew ile bir konuşma 30 Mart 2009 tarihinde Wayback Machine // Foreign Affairs. Mart-Nisan, 1994. (İngilizce)
  25. Schmitt K.Modern parlamentarizmin manevi ve tarihsel durumu // Schmitt K. Siyasal teoloji. M.: Canon-Press-Ts, 2000. ISBN 5-93354-003-X
  26. Borovoy A. Modern insanlığın sosyal idealleri. Liberalizm. Sosyalizm. Anarşizm. 31 Ekim 2009 tarihinde Wayback Machine M'de arşivlendi.: Logos, 1906.
  27. Kagarlitsky B. Kurbanların listesi
  28. http://www.patriarchia.ru/db/text/707274.html patriarchia.ru
  29. Anatoly Belyakov Liberalizmi Wayback Machine'de 17 Ocak 2012'de Arşivlendi
  30. Dünya kapitalizminin krizi]
  31. Küresel Kapitalizmin Krizi: Açık Toplum Tehlikede (PublicAffairs, 1998) ISBN 978-1-891620-27-0
  32. https://vuzlit.ru/825430/etimologiya_istoricheskoe_upotreblenie%5Bölü/kırık+bağlantı%5D
  33. https://ru.qwe.wiki/wiki/Liberalism_in_Turkey%5Bölü/kırık+bağlantı%5D
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.