Crystal Palace FC

Crystal Palace Football Club, İngiliz futbolunda lig sisteminin en üst kademesi olan Premier League'de mücadele eden Londra merkezli profesyonel futbol kulübü. 1905 yılında Crystal Palace sergi binasında, FA Cup Final stadyumunun sahipleri tarafından kuruldu. Palace, 1915'e kadar I. Dünya Savaşı nedeniyle ayrılmak zorunda kaldığı Kupa Finali'nde iç saha maçlarını oynadı. 1924 yılında ise günümüzde iç saha maçlarını oynadığı Selhurst Park'a taşındı.

Crystal Palace
Tam ad Crystal Palace Football Club
Takma ad Kartallar, Camcılar
Renkler Mavi - Beyaz
Kuruluş 10 Eylül 1905) (1905-09-10)
Stadyum Selhurst Park
Londra, İngiltere
(Kapasite: 26.309[1])
Sahibi Steve Parish
Joshua Harris
David S. Blitzer[2]
Başkan Steve Parish
Teknik direktör Roy Hodgson[3]
Lig Premier League
2019-20 Premier League, 14.

Palace 1964'ten beri çoğunlukla İngiliz futbolunun en üst iki liginde oynadı. Kulüp 1980'lerin sonlarında ve 1990'ların başlarında en üst ligde başarılı bir dönem geçirdi ve 1990-91 sezonunda İngiltere League şampiyonluğu için mücadele etti. Ligi üçüncü sırada tamamlayarak bugüne kadarki en yüksek lig pozisyonunu elde etti. Heysel Faciası nedeniyle İngiliz kulüplerine uygulanan kısmi UEFA yasağı nedeniyle, bir sonraki sezonda Avrupa kupalarında yer alamadı. Kulüp bu dönemde yeni kurulan Premier League'in kurucu üyelerinden birisi oldu. Palace, FA Cup finalinde 1990 ve 2016 yıllarında olmak üzere toplam iki defa mücadele etti ve her iki finalde de Manchester United'a kaybetti. Kulüp ayrıca iki defa ikinci kademede şampiyon oldu ve ayrıca dört kez de yükselme play-offu kazanarak rekor kırdı.

Palace 1973 yılında, geleneksel forma renklerini bordo ve maviden, şimdiki kullandığı rengi kırmızı ve mavi olarak değiştirdi. Palace, Brighton & Hove Albion ile rekabet halindedir ve birbirleri arasında oynanan karşılaşmalar M23 derbisi olarak adlandırılmaktadır.[4] Aynı zamanda Güney Londra kulüpleri Millwall ve Charlton Athletic ile de rekabet halindedir.

Crystal Palace kulübünün adı, 1851'de Londra'da sergi için inşa edilen bir cam sarayın adından gelmektedir.[5]

Tarihçe
1905-06 Crystal Palace kadrosu.

Başlangıçta "The Glaziers" lakaplı Crystal Palace Football Club, Aston Villa asistan sekreteri Edmund Goodman'ın rehberliğinde 10 Eylül 1905'te kuruldu.[6] Kulüp yeni kurulan başka bir Londra kulübü Chelsea gibi Football League'e girmek için müracat etti. Ancak lige kabul edilen Chelsea takımı oldu ve Palace 1905-06 sezonunda Southern League İkinci Bölümü'nde mücadele etti. Kulüp açılış sezonunda şampiyon olarak Birinci Bölüm'e terfi etti.[6] Palace ayrıca hafta ortasında United Counties League'de oynadı. Kulüp deplasmanda New Brompton takımını 3-0 mağlup ederek bu organizasyondaki ilk maçını oynadı.[6][7]

Palace 1914'e kadar Southern League'de kaldı. 1907 FA Cup birinci tur maçında İngiliz futbolunun en üst seviyedeki futbol ligi olan First Division'da mücadele eden rakibi Newcastle United karşısında 1-0'lık galibiyet elde etti ve rakibini kupadan eleyerek büyük bir sürpriz yaptı.[8][9] I. Dünya Savaşı'nın patlak vermesi sebebiyle Crystal Palace, Norwood FC'nin evi olan Herne Hill Velodrome'a taşınmak zorunda kaldı.[6] Kulüp üç yıl sonra, Croydon Common FC'nin kapanması nedeniyle tekrar Nest'e taşındı. Palace, 1920-21 sezonunda Third Division'a katıldı, şampiyon olarak ligi bitirdiği için Second Division'a terfi etti. Kulüp bu dönemde, 1913, 1914 ve 1921'de olmak üzere toplam üç kez London Challenge Cup turnuvasını kazandı. Palace, 1924'te, günümüzde de kullanmaya devam ettiği ve iç saha maçlarına ev sahipliği yapan Selhurst Park'a taşındı.[6][10]

Selhurst Park'taki açılış maçı Çarşamba günü Sheffield Wednesday karşısındaydı. Palace, 25.000 kişilik taraftarının önünde 0-1'lik skorla kaybetti. Ligi yirmi birinci sırada bitiren takım Third Division South'a düştü. II. Dünya Savaşı'ndan önce, bir üst lige terfi etmek için mücadele verdi. Bu süre içerisinde üst sıraları zorlayan ekip, üç defa ligi ikinci sırada bitirdi. Savaş yıllarında, Football League askıya alındı ve kulüp iki kez Wartime League ile South Regional League ve South 'D' League organizasyonlarını kazandı. Savaştan sonra, kulüp daha önceki performansına nazaran ligde daha kötü bir performans gösterdi. En yüksek pozisyonu yedincilik olan kulüp, üç kez tekrar seçime başvurmak zorunda kaldı. Kulüp 1957-58'e kadar Division Three South'da kaldı. Yeniden yapılandırılan ligde, tablonun alt yarısındaki kulüpler, Division Three North'un alt yarısında yer alanlarla birleştirilerek, Fourth Division adında yeni bir lig oluşturuldu. Palace ise ligi on dördüncü sırada tamamladığı için kendini İngiliz futbolunun en alt seviyesinde buldu. Burada kısa bir süre kalan Palace'ta yeni başkan Arthur Wait takımın başına Arthur Rowe'u getirdi. Takım 1960-61 sezonunu ikinci sırada tamamlayarak bir üst lige terfi etti. Palace aynı zamanda, 1962'de bu dönemin muhteşem Real Madrid takımıyla oynadığı dostluk maçıyla birlikte farklı bir başarı elde etmiş oldu. Bu maç İspanyol ekibinin Londra'da oynamış olduğu ilk futbol maçı oldu. Daha sonra Rowe 1962'nin sonuna doğru, sağlık sorunları nedeniyle görevinden istifa etti ancak takımla birlikte kazandığı lig terfisi kulübün tarihinde bir dönüm noktası oldu. Dick Graham ve daha sonra Bert Head, 1963-64 ve 1968-69 yıllarında ardı ardına kazanılan terfilerde kulübe rehberlik ettiler ve kulübü Second Division'dan ve First Division'a çıkardılar.[11]

Palace, 1969'dan 1973 yılına kadar en üst ligde mücadele etti. Kulüp, Malcolm Allison'un yönetiminde ardı ardına küme düştü ve 1974-75 sezonunda Üçüncü Bölüm'de kendini buldu. Kulüp Allison'un yönetimi altında Kartallar anlamına gelen "The Eagles" lakabını aldı ve yarı finale kadar yükseldikleri 1975-76 FA Cup'ta Leeds ve Chelsea'yi elemeyi başardılar. Allison 1975-76 sezonunun sonunda görevden alındı ve yerine Terry Venables getirildi. Palace, 1976-77'de üçüncü olarak ve 1978-79'da ise Division Two şampiyonu olarak tekrar en üst lige terfi etti. Crystal Palace, 1980-81 sezonunda ligde sadece altı galibiyet alabildi ve yirmi iki takımlı puan sıralamasında sonuncu olarak bir alt lige düştü.

4 Haziran 1984'te, sakatlığı nedeniyle futbolu bırakan eski Manchester United oyuncusu Steve Coppell takımın başına getirildi ve Palace onun yönetimi altında play-offlar aracılığıyla 1988-89 sezonunda Birinci Bölüm'e geri döndü. Palace, 1990 FA Cup Finali'ne ulaştı ve ilk maçta Manchester United ile 3-3 berabere kaldı ancak tekrar maçını 1-0 kaybetti. Kulüp, bir önceki sezonun başarısının ardından 1990-91'de, üçüncü sırada tamamladıkları ligdeki en yüksek lig pozisyonuna ulaştılar. Avrupa kupalarına katılma hakkı kazanan Palace, Heysel Faciası nedeniyle UEFA'nın İngiliz kulüplerine uyguladığı kısmi yasak nedeniyle bu hakkını kullanamadı. Ayrıca Wembley'de oynanan Full Members Cup organizasyonunu kazandı. Palace finalde Everton'ı 4-1'lik skorla (ekstra uzatmalar sonunda) mağlup etti.[6] Sonraki sezonda takımın forvet oyuncusu Ian Wright kulüpten ayrıldı ve Arsenal'e transfer oldu. Palace ligi onuncu tamamlarken, 1992-93 sezonunda FA Premier League'in kurucu takımlarından birisi oldu.[12]

Selhurst Park'taki Holmesdale Road tribünü, 1994-95 yıllarında inşa edildi.

Kulüp Mark Bright'ı Sheffield Wednesday'e sattı, ancak uygun bir şekilde kadro oluşturamadı ve sezon boyunca düzenli olarak puan toplamaya çalıştı. Ancak kulüp sezon sonunda toplam 49 puan toplayabildi ve bu sayı Premier League'de küme düşen bir takımın topladığı en az puan olarak geçerliliğini korumaktadır. İstifa eden Steve Coppell'ın yerine yardımcı Alan Smith göreve getirildi. İlk sezonda, kulüp Birinci Bölüm şampiyonluğunu kazandı ve Premier League'e geri dönüş yaptı.[13] Palace 25 Ocak 1995'te, Eric Cantona'nın kırmızı kart görerek atıldığı maçta Selhurst Park'ta Manchester United ile karşılaştı. Palace taraftarı Matthew Simmons tarafından kızdırılan[14] Cantona taraftara uçan tekme ile karşılık verdi.[15] Cantona iki hafta hapis cezasına çarptırıldı[16] ancak bu ceza temyizde 120 saatlik toplum hizmetine dönüştürüldü. Simmons'un ise Selhurst Park'ta maç izlemesine yasak koyuldu,[17] ve Cantona'yı tehdit ettiği gerekçesiyle iki suçtan dolayı suçlu bulundu.[18] Federasyon tarafından uyuşturucu testinden geçemediği için ceza alan Chris Armstrong Mart ayında daha fazla takip edildi.[19] Alan Smith, kulübün FA Cup ve League Cup yarı finallerine ulaşmasında büyük katkı sağladı. Ancak ligdeki performansı tutarsızdı. Palace 22 takımlı ligi alttan dördüncü sırada tamamlayarak bir kez daha küme düştü.[20]

Smith kulüpten ayrıldı ve Steve Coppell 1995 yazında teknik direktör olarak döndü. Ray Lewington'un ilk takım antrenörlüğü ve son olarak Dave Bassett'in yöneticiliği ile Palace play-off'a ulaştı. Palace, 1996 play-off finalini dramatik bir şekilde kaybetti. Steve Claridge, maçın son dakikalarında Leicester City lehine skoru 2-1 yapan golü attı. Sonraki sezon, 1997 başlarında Dave Bassett'in Nottingham Forest'ın teknik direktörlük görevi için ayrılmasının ardından, takımın başına Coppell getirildi.[21] Kulüp, Wembley'de oynanan finalde Sheffield United'ı mağlup ederek ikinci kez play-off'larda mutlu sona ulaştı ve tekrar Premier League'e terfi etti.[22]

Premier League'de geçirdikleri bu sezon önceki iki sezona göre daha başarılı değildi. Kulüp asansör takım hüviyetiyle 1998-99 sezonunda Birinci Bölüm'e geri döndü. Kulüp, yaz aylarında organize edilen UEFA Intertoto Kupası'nda mücadele etti. Palace, sahibi Mark Goldberg'in kulübe mali desteğini sürdürememesi nedeniyle 1999 yılında idarenin kontrolüne geçti.[23] Kulüp, Simon Jordan'ın mülkiyeti altında idareden çıktı. Steve Coppell kulüpten ayrıldı ve ikinci kez yerine Alan Smith göreve getirildi. Kulüp, Jordan'ın 2000-01'deki ilk sezonunda neredeyse küme düşmüştü. Smith Nisan ayında görevinden alındı ve yerine Steve Kember getirildi. Kember, Palace'ın kümede kalmasını sağlayacak iki önemli galibiyeti almayı başardı. Palace, sezonun son maçında Stockport County karşısında karşılaşmanın 87. dakikasında Dougie Freedman'ın attığı golle 1-0 kazandı. Steve Bruce, 2001-02 sezonunda takımın başına geitirildi.[24] Sezona iyi başlayan Palace terfi için umut verdi. Ancak teknik direktör Bruce, dört ay sonra Birmingham City ile anlaşınca takımdan ayrılmak istedi.[25][26] 'Gardening leave' denilen özel bir izinle,[27] Bruce Birmingham takımına transfer oldu[28] ve yerine ironik olarak Birmingham'ın teknik direktörü Trevor Francis getirildi.[29]

Francis'in yönetimi altında iki sezon geçiren Palace, ligi orta sıralarda bitirdi ve ardından Francis görevinden ayrıldı.[30] Yerine ise Steve Kember getirildi.[31] Kember, Palace'ı 2003-04 Birinci Bölüm organizasyonunun açılışındaki üç maçında zafere taşıdı. Palace'ı puan tablosunda zirveye kadar çıkardı, ancak Kasım ayında takımın düşme hattına girmesinden sonra görevinden alındı.[32] Iain Dowie teknik direktörlük görevine getirildi ve kulübü play-off'lara taşıdı. Play-offta karşılaştıkları West Ham'a karşı elde edilen 1-0'lık galibiyetle birlikte Palace'ı bir üst lige yükseltme başarısını gösterdi. Ancak Premier League'de tutunamayan Palace, sezonun son maçında yerel rakipleri Charlton Athletic deplasmanından son dakikada yediği golle birlikte beraberlikle ayrıldı ve küme düştü.

Crystal Palace taraftarlarının 1 Haziran 2010'da Londra'daki Lloyds HQ dışındaki protestosu.

Bu düşüşün ardından, Simon Jordan kulübü gelecek birkaç yıl içinde sağlam bir mali zemine sokamadı ve Ocak 2010'da kulüp borçları nedeniyle idarenin kontrolüne girdi.[33] Daha sonra ise English Football League'de on puanı silinen Kartallar,[34] Victor Moses ve José Fonte gibi oyuncularını satmak zorunda kaldı. Teknik direktör Neil Warnock ise 2010'un başında görevinden ayrıldı. Takımın başında 2006-2007 sezonunda da teknik direktörlük yapan Peter Taylor getirildi. Paul Hart ise sezonun son haftalarında geçici teknik direktör olarak takımın başına geçti. Palace, sezonun son maçında EFL Championship'te Sheffield Wednesday ile kümede kalmak için karşılaştı ve 2-2'lik beraberlikle ayrıldı. Bu sonuçla Sheffield Wednesday küme düştü.[35]

Kulübün içerisinde bulunduğu mali sıkıntı nedeniyle, 2010 yılında "CPFC Konsorsiyum" ismiyle birkaç varlıklı taraftardan oluşan bir konsorsiyum, kulübü başarılı başarılı bir şekilde satın aldı. Steve Parish, Stephen Browett, Jeremy Hosking ve Martin Long'dan oluşan konsorsiyum üyelerinin her biri kulübün %25'lik hissesine sahip oldu. Ayrıca konsorsiyum, kulüple birlikte takımın iç saha maçlarını oynadığı stadyumunda mülkiyetini satın aldı.[36] Konsorsiyum, George Burley'i hızla takımın teknik direktörlüğüne getirdi.[37] Ancak sezona zayıf bir başlangıç yapan kulüp, Aralık ayına kadar puan tablosunun alt kısmında yer aldı. 1 Ocak 2011'de Millwall'a karşı alınan 3-0 mağlubiyetten sonra Burley görevden alındı ve yardımcısı Dougie Freedman geçici teknik direktör olarak takımın başına getirildi. Freedman, 11 Ocak 2011 tarihinden itibaren tam zamanlı olarak görevine devam etti.[38] Palace puan tablosunda yukarı tırmandı ve 30 Nisan'da Hull City ile 1-1 berabere kalarak, sezonun bitmesine bir maç kala küme düşme tehlikesinden kurtulmuş oldu. Freedman, bir buçuk yıl sonra 23 Ekim 2012'de Bolton Wanderers'ın teknik direktörlük görevi için Palace'tan ayrıldı.[39]

Kulübün günümüzdeki logosundan önce kullandığı logo

Ian Holloway, Kasım 2012'de kulübün yeni teknik direktörü oldu.[40] Onun yönetiminde Palace yeni Wembley'deki Championship Play-off Finali'nde karşılaştığı Watford'u 1-0 yenerek sekiz yıllık bir aranın ardından Premier League'e geri döndü, ancak Holloway Ekim 2013'te görevinden istifa etti.[41] Ardından göreve gelen Tony Pulis[42] ve Neil Warnock'un da kulüpte kariyerleri çok uzun sürmedi ve ardından Ocak 2015'te eski Palace oyuncusu Alan Pardew kulübün yeni teknik direktörü oldu.[43] Pardew'in yönetiminde Palace, 2016 FA Cup Finali'nde Manchester United ile karşılaştı ve rakibine uzatmaların sonunda 2-1 mağlup oldu. Palace böylece 26 yıl aranın ardından ilk kez bir FA Cup finalinde mücadele etti. Aralık 2016'da, Pardew görevden alındı ve yerine Sam Allardyce getirildi. Allardyce takımı Premier League'de tutmayı başardı ancak sezon sonunda beklenmedik bir şekilde istifa etti.[44] Palace 26 Haziran 2017'de, Hollandalı eski millî futbolcu Frank de Boer'u takımın başına getirdi. Frank de Boer Palace'ın ilk yabancı teknik direktörü oldu ancak 2017-18 sezonunun ilk dört lig maçında mağlup olunca sadece 77 gün sonra görevden alındı.[45] Onun yerine ertesi gün Roy Hodgson göreve getirildi.[46]

Renkler ve arma

Crystal Palace 1905'te kurulduğunda, o sırada ülkenin önemli kulüplerinden biri olarak kabul gören Aston Villa'ya tavsiye almak için başvurdu. Villa, kulübe birkaç şekilde yardım etti. Onlara forma bağışı yaptı.[47][48] Sonuçta Palace'ın renkleri orijinal olarak bordo ve mavi gömlekler beyaz şort olarak belirlendi. Çoraplar ise bordo renge yakındı. 1938'e kadar bu renkleri oldukça tutarlı bir şekilde kullandılar.

Forma üreticileri ve sponsorlar

2018'den itibaren, Crystal Palace'nin forması Puma tarafından üretilmektedir.[49] Daha önceki üreticiler sırasıyla; Umbro (1975-77), Admiral (1977-80, 1987-88, 2003-04), Adidas (1980-83, 1996-99), Hummel (1984-87), Bukta (1988-92), Ribero (1992-94) Nutmeg (1994-96), TFG Sports (1999-2001) Le Coq Sportif (2001-03), Diadora (2004-07), Errea (2007-09), Nike (2009-12), Avec (2012-14), Macron (2014-18).

Kulübün forma göğüs sponsoru şu anda ManBetX'tir. Kulübün daha önceki forma göğüs sponsorları sırasıyla şunlardır; Red Rose (1983-84), Top Score (1985-86), AVR (1986-87), Andrew Copeland (1987-88), Fly Virgin (1988-91), Tulip Computers (1991-93), TDK (1993-99), Churchill Insurance (2000-06), GAC Logistics (2006-14), Neteller (2014-15) ve Mansion.com (2015-17)

Stadyum
Ana madde: Selhurst Park

1905 yılında, Crystal Palace arazisinde yer alan FA Cup Final mekanına sahip olan Crystal Palace Company, burada oynamak ve bölgenin kalabalık potansiyeline girmek için profesyonel bir kulüp istedi. Stadyumda oynamak için Crystal Palace FC adlı yeni bir kulüp kurdular.[50] I. Dünya Savaşı başladığında Palace ve stadyum, silahlı kuvvetler tarafından ele geçirildi ve 1915'te kulüp, Amiral tarafından taşınmaya zorlandı. Herne Hill Velodrome'a geçici olarak taşındılar. Diğer kulüpler sahalarının kullanımını Palace'a teklif etmelerine rağmen, kulüp doğal toplanma alanlarına mümkün olduğunca yakın kalmanın en iyi yolu olduğunu düşündü.[51] Croydon Common FC 1917'de tasfiye edildi, kulüp Nest'teki eski stadyumunu devraldı,[52] ancak 1919'da, şu anki evleri olan Selhurst Park'ı inşa edecekleri araziyi satın almaya başladılar.[53]

Ünlü stadyum mimarı Archibald Leitch, planları hazırlamak için görev aldı ve kulüp 1924-25 sezonuna stadyumu hazır hale getirdi.[53] Arthur Wait tribünü, inşa edildiğinde sadece projektörlerin takılmasıyla ve 1969 yılına kadar bakım ve güncelleme ile nispeten değişmeden kaldı. Ana tribün 1979'da tamamen koltuklu hale getirildi ve 1980'lerde Whitehorse Lane End'in bir Sainsbury's süpermarketine, kulüp ofislerine ve bir kulüp mağazasına yer verecek şekilde geliştirmek için çalışma yapıldı. Arthur Wait tribünü, 1990 yılında tamamen koltuklu hale getirildi. 1994 yılında Holmesdale Terrace yeniden düzenlendi ve iki katlı bir tribün inşa edildi. Selhurst'un en fazla seyirci katılım rekoru, 1979'da resmî toplam 51.482 kişi ile kayıtlara geçti.[54] Taylor Raporu'nun uygulanması nedeniyle, stadyumda yapılan tüm yeniden yapılanma ve güvenlik gerekliliklerinden sonra, mevcut seyirci kapasitesi 26.309'a düştü.[55] Kulübün 2010 yılında tekrar Crystal Palace Ulusal Spor Merkezi'ne taşınması için önerilerde bulunuldu,[56] ancak kulüp 2013'te Premier League'e terfi ettikten sonra, mevcut stadyumu 40.000 seyirci kapasitesine yükseltmeye odaklandı.[55][57] 13.500 kişilik ana tribün için revize edilmiş planlar, (genel stadyum kapasitesini 34.000'e çıkardı) 19 Nisan 2018 tarihinde gerçelşen bir Croydon Konseyi toplantısında onaylandı.[58]

Yukarı Holmesdale'den Selhurst Park'ın soldan sağa Ana Tribün, Whitehorse Lane End ve Arthur Wait tribününü gösteren bir panorama

Başarılar
BaşarıYıl(lar)
Old Division Two / Division OneŞampiyon1978-79, 1993-94
İkinci1968-69
Play-off galibi1988-89, 1996-97, 2003-04
Football League Third Division SouthŞampiyon1920-21
İkinci1928-29, 1930-31, 1938-39
Old Division Threeİkinci1963-64
3. Yükselen takım1976-77
Old Division Fourİkinci1960-61
FA Cupİkinci1989-90
Yarı finalist1975-76 , 1994-95
EFL CupYarı finalist1993, 1995, 2001
Full Members CupKazanan1991

Kadro
Son güncelleme: 22 Ocak 2020
№ Mevki Futbolcu
2 DF Joel Ward
3 DF Patrick van Aanholt
4 OS Luka Milivojević (Kaptan )
5 DF James Tomkins
6 DF Scott Dann
7 OS Max Meyer
8 OS Cheikhou Kouyaté
9 FV Jordan Ayew
10 FV Andros Townsend
11 FV Wilfried Zaha
12 DF Mamadou Sakho
13 KL Wayne Hennessey
№ Mevki Futbolcu
15 DF Jeffrey Schlupp
17 FV Christian Benteke
18 OS James McArthur
19 KL Stephen Henderson
20 FV Cenk Tosun (kiralık Everton)
22 OS James McCarthy
24 DF Gary Cahill
31 KL Vicente Guaita
34 DF Martin Kelly
40 OS Brandon Pierrick
44 DF Jaïro Riedewald

Crystal Palace Kadınlar

Crystal Palace Kadınlar takımı, 1992 yılında kurulan Crystal Palace'a bağlı kadın futbol kulübüdür. Dean Davenport tarafından yönetilen kulüp, İngiliz kadın futbolunun üçüncü kademesi olan FA Kadınlar Güney Premier League'de mücadele etmektedir.[59] İç saha maçlarını Londra'daki Hayes Lane'de oynamaktadır.[59]

Kaynakça
  1. "Premier League Handbook Season 2016/17" (PDF). Premier League. 6 Eylül 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016.
  2. "Crystal Palace FC - Club Details". www.cpfc.co.uk. 5 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2018.
  3. "Roy Hodgson Appointed Crystal Palace Manager". cpfc.co.uk. 12 Eylül 2017. 20 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Eylül 2017.
  4. "THE UNLIKELY RIVALRY BETWEEN BRIGHTON AND CRYSTAL PALACE". In Bed With Maradona. 7 Ağustos 2017. 14 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2017.
  5. Jansson, Lars-Ivar. "Kulüp İsimlerinin Tarihçesi". GOAL Dergisi. Cilt Ocak 2009 sayısı. ss. sayfa 24-27. ISSN 1302-9614.
  6. History, CPFC, 3 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 14 Ekim 2013
  7. King, p. 10
  8. Hutchinson, Roger (2011). The Toon: A Complete History of Newcastle United Football Club. Random House. ISBN 978-1-78057-314-4.
  9. Porter, Steve. "All time greatest F A cup giant killings Number 11 Newcastle United 0–1 Crystal Palace". The Giant Killers. 8 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Haziran 2013.
  10. King, pp. 15–19
  11. King, pp. 19-20, 32-7
  12. King, p. 39-48
  13. King, s. 48
  14. Whitfield, Martin (27 January 1995). "The Cantona affair: Palace offer Frenchman no sympathy". The Independent. 3 June 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2013.
  15. "Soccer star attacks a fan". The Gainesville Sun. The Associated Press. 27 Ocak 1995. 4 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2013.
  16. Boggan, Steve (24 March 1995). "Jail term may make Cantona quit UK". The Independent. 3 June 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2013.
  17. "Attack on fan new low for soccer". The Register-Guard. Eugene. Associated Press. 28 Ocak 1995. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2013.
  18. "Soccer fan goes ballistic after guilty verdict". Southeast Missourian. Associated Press. 2 Mayıs 1996. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2013.
  19. Moore, Glenn (7 March 1995). "The FA has suspended Chris Armstrong of Crystal Palace for smoking a private spliff. Our football correspondent calls for a sense of proportion". The Independent. 3 June 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2013.
  20. King, s. 50
  21. "Bassett quits Palace and joins Forest". The Nation. Bangkok: Nation Multimedia Group. Reuters. 1 Mart 1997. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2012.
  22. King, ss. 51-2
  23. "The Company Dosya: Palace on the rocks". BBC News. 3 Mart 1999. 3 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ağustos 2009.
  24. Rookwood, Dan (31 Mayıs 2001). "Bruce confirmed as Palace manager". The Guardian. 3 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2013.
  25. Fifield, Dominic (3 Kasım 2001). "Palace farce as Bruce awaits escape to Blues". The Guardian. 3 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2013.
  26. Stewart, Colin. "Bruce Left in Limbo as Palace Turn Down Resignation 3 Haziran 2013 tarihinde WebCite sitesinde arşivlendi." The Scotsman: 3. 3 November 2001. ProQuest. Web. 31 May 2013. on 3 Haziran 2013.
  27. Johnson, William (12 Kasım 2001). "Palace stand firm over Bruce dispute". The Telegraph. 3 June 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2013.
  28. "Bruce finally joins the Blues". The Guardian. 12 Aralık 2001. 3 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2013.
  29. Rookwood, Dan (30 Kasım 2001). "Palace name Francis as manager". The Guardian. 3 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2013.
  30. Fifield, Dominic (19 Nisan 2003). "Francis sacked for failing to decorate Jordan's Palace". The Guardian. 3 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2013.
  31. Bright, Richard. "Palace Turn to Kember as Manager." The Daily Telegraph: 05. 24 Mayıs 2003. ProQuest. Web. 31 Mayıs 2013
  32. Ley, John (4 Kasım 2003). "Kember sacked by Palace". The Telegraph. 3 June 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2013.
  33. "Championship side Crystal Palace go into administration". BBC Sport. 27 Ocak 2010. 15 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2012.
  34. "Crystal Palace deducted 10 points". BBC Sport. 28 Ocak 2010. 13 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2012.
  35. Fletcher, Paul (2 Mayıs 2010). "Sheff Wed 2-2 Crystal Palace". BBC Sport. 13 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2012.
  36. "Crystal Palace Başkanı ile Söyleşi - 1". BirGün. 23 Aralık 2012.
  37. "Crystal Palace appoint George Burley as new boss". BBC Sport. 17 Haziran 2010. 13 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2018.
  38. "Crystal Palace appoint Dougie Freedman as their new manager". The Guardian. Londra. 11 Ocak 2011. 21 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2012.
  39. "Dougie Freedman confirmed as Bolton boss by Crystal Palace". BBC Sport. British Broadcasting Corporation. 23 October 2012. 8 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2012.
  40. "Holloway enters his new Palace". FFO. 23 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Kasım 2012.
  41. "Ian Holloway: Crystal Palace boss departs Premier League strugglers". 18 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2018.
  42. Sport, David Ornstein BBC. "Crystal Palace: Tony Pulis close to being confirmed as new boss". 19 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2018.
  43. Burt, Jason (3 Ocak 2015). "Alan Pardew confirmed as Crystal Palace manager after Newcastle receive £3.5m compensation". The Daily Telegraph. 4 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2015.
  44. "Sam Allardyce resigns as Crystal Palace manager". 24 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2017.
  45. "Frank de Boer sacked by Crystal Palace". Daily Mirror. 11 Eylül 2017. 14 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2018.
  46. "Hodgson appointed Palace manager". Crystal Palace Official Site. 12 Eylül 2017. 20 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2018.
  47. Georgina Turner; James Dart (23 Kasım 2005). "Nicking the shirts off their backs". The Guardian. 27 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2013.
  48. Mitten, Andy (2010). The Rough Guide to Cult Football. Rough Guides UK. ISBN 1-4053-8796-3.
  49. "Revealed: Crystal Palace and Puma 2018/19 Kits". Crystal Palace FC. 9 Mayıs 2018. 22 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2018.
  50. King, s. 62
  51. King, s. 63
  52. King, s. 64
  53. Matthews ss. 30, 33-5
  54. King s. 67-71
  55. Johnson, Simon (29 Mayıs 2013). "Crystal Palace: Selhurst Park set for a 40,000 makeover". Evening Standard. 27 June 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 June 2013.
  56. "Crystal Palace unveil plans for National Sports Centre". BBC News. 20 January 2011. 27 June 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 June 2013.
  58. "Crystal Palace plan for Selhurst Park expansion given the go-ahead by Croydon Council". Croydon Advertiser. 20 Nisan 2018. 20 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Nisan 2018.
  59. "Crystal Palace Ladies FC". 14 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2013.

Dış bağlantılar

Resmî site

Resmî rezerv sitesi

Maç Günü Radyo İstasyonu

Crystal Palace Fan Siteleri

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.