Proto Hint-Avrupalılar

Proto-Hint-Avrupalılar veya Ön Hint-Avrupalılar, dilsel yeniden yapılandırmalara göre Hint-Avrupa dillerinin atası olan Proto-Hint-Avrupa dilini (İngilizce: PIE) konuşmuş Avrasya'nın tarih öncesi insanları.

Bu halk hakkında bilgiler, esas olarak dilsel rekonstrüksiyonlardan ve arkeolojik ve arkeogenetik kanıtlardan oluşur. Proto-Hint-Avrupalılar büyük olasılıkla geç Neolitik dönem boyunca, kabaca M.Ö. 4. milenyumda, yaşamışlardır. Genellikle akademisyenler, bu kavmin Doğu Avrupa'daki bozkır bölgesinde (günümüzde Ukrayna ve Rusya ) yaşamış olduğunu varsayarlar.[1] Bazı arkeologlar, PIE'nin yaşadıkları zamanların orta Neolitik (M.Ö. 5500 ila 4500) ve hatta ilk Neolitik (M.Ö 7500 ila 5500) dönemleri kadar eski olduğunu desteklerler ve kökensel olarak alternatif konum hipotezleri önerirler.

M.Ö. ikinci binyılın başlarında, Proto-Hint-Avrupalılar’nın farklı kolları, Anadolu’nun (Hititler), Ege’nin (Miken Yunanlarının ataları), Kuzey Avrupa’nın (Corded Ware kültürü), Orta Asya'nın (Yamnaya kültürü) ve Güney Sibirya'nın (Afanasievo kültürü) dahil olduğu Avrasya’nın çok uzak ve farklı bölgelerine yayılmıştır.[2]

Kültür

Kurgan hipotezine göre Hint-Avrupa göçlerinin şeması, M.Ö. 4000 ila 1000 yılları. Macenta bölgesi varsayılan Urheimat'a ( Samara kültürü , Sredny Stog kültürü ) karşılık gelir. Kırmızı alan, Hint-Avrupa dilleri konuşan halkların yaklaşık M.Ö. 2500'e kadar, turuncu alan ise M.Ö. 1000’e kadar yayılmış olabilecekleri bölgeleri gösterir.[3]

Dilsel yeniden yapılandırma kullanarak, Proto-Hint-Avrupa dilinin varsayımsal özellikleri çıkarılmıştır. Bu dilsel özelliklerin Proto-Hint-Avrupalıların kültürünü ve çevresini yansıttığını varsayarak, aşağıdaki kültürel ve çevresel özelliklerin yaygın olduğu önerilmektedir:

Proto-Hint-Avrupalılar evcilleştirilmiş atlara sahiptiler; Proto-Hint-Avrupa dilinde * eḱwos (Latince: equus ) kökünün varlığı, günümüzdeki pek çok Hint-Avrupa dilinde at için benzer sözcükler kullanılması ile kanıtlanabilir. Aynı şekilde inek ( * gwous, İngilizce: cow ), günlük yaşamda olduğu gibi din ve mitolojide de merkezi bir rol oynamıştır. Bir erkeğin serveti, hayvanlarının sayısı ile ölçülmüştür. Bu kelimeye * peḱu (İngilizce: fee, Latin pecunia) denildiği düşünülmektedir.

Teknolojik olarak, dilsel yeniden yapılandırma erken Tunç Çağı ile geç Neolitik dönemleri arasında bu kültürün, büyük olasılıkla "doğal bronz" (yani silikon veya arsenik bakımından doğal olarak zengin olan bakır cevherinden yapılmış) içeren araç ve silahlara sahip olduğunu göstermektedir. Gümüş ve altın bu kültür tarafından biliniyordu, ancak Ön Hint-Avrupa dilinde kurşun ile ilgili bir kelime bulunmadığı için ve gümüş işlenirken yan ürün olarak kurşun oluştuğu için Ön hİnt-Avrupalıların gümüşü ithal ettiği öne sürülür. Koyunlar, yünleri için yetiştirilmiş ve bu yün dokumada kullanılmıştır. Kurgan hipotezine göre Ön Hint-Avrupalı olduğu düşünülen Kurgan kültüründe oda şeklinde mezar ve tümülüs inşaları gözlemlenmiştir. Önemli liderler, eşyalarıyla beraber kurganlara gömülmüştür.

Hint-Avrupa toplumlarının birçoğu, rahipler, savaşçılar ve köylülerden oluşan üç kademeli bir sınıf sistemine sahiptir. Bu nedenden ötürü Georges Dumézil, Ön Hint-Avrupa toplumu içinde de böyle bir sınıfsal bölünme olmasının çok olası olduğunu öne sürmüştür.

Eğer bu sav doğru ise, birçok Hint-Avrupa toplumunda görülen Berserker ve kurt adam mitleri gibi inisiyasyon izleri, bu savaşçı sınıfının kurtlarla özdeşleşmiş olduğunu gösterir.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. Anthony, David W.; Ringe, Don (1 Ocak 2015). "The Indo-European Homeland from Linguistic and Archaeological Perspectives". Annual Review of Linguistics. 1 (1). ss. 199-219. doi:10.1146/annurev-linguist-030514-124812. ISSN 2333-9683.
  2. Mallory, J. P.; Adams, Douglas Q. (1997). Encyclopedia of Indo-European culture. Taylor & Francis. ss. 4 and 6 (Afanasevo), 13 and 16 (Anatolia), 243 (Greece), 127-128 (Corded Ware), and 653 (Yamna). ISBN 978-1-884964-98-5. 20 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2012.
  3. Christopher I. Beckwith (2009), İpek Yolu İmparatorluğu , Oxford University Press, s.30
  4. Watkins 2000.
  5. The Oxford Companion to Archaeology – Edited by Brian M. Fagan, Oxford University Press, 1996, 0-19-507618-4, p 347 – J.P. Mallory
  6. Barfield, Owen (1967). "History in English Words". ISBN 9780940262119.
  7. Meillet, Antoine (1923), Les origines indo-européennes des mètres grecs, Paris: Presses Universitaires de France, p. 61. Adam Parry's translation, revised.

Kaynakça

Kitap kaynakları

Dış bağlantılar

Genetik
  1. Watkins: "The Indo-Europeans knew snow in their homeland; the word sneigwh- is nearly ubiquitous."[4]
  2. Watkins: "Yet, for the Indo-European-speaking society, we can reconstruct with certainty the word for “god,” *deiw-os, and the two-word name of the chief deity of the pantheon, *dyeu-pəter- (Latin Iūpiter, Greek Zeus patēr, Sanskrit Dyauṣ pitar, and Luvian Tatis Tiwaz)."[4]
  3. Watkins: "A large number of kinship terms have been reconstructed. They are agreed in pointing to a society that was patriarchal, patrilocal (the bride leaving her household to join that of her husband’s family), and patrilineal (descent reckoned by the male line). “Father” and “head of the household” are one: pǝter-, with his spouse, the māter-."[4]
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.