Romen dilleri

Romen veya Latin dilleri, kökeni Roma İmparatorluğu'nda konuşulmuş Latince lehçelerine dayanan, Hint-Avrupa dil ailesinin İtalik koluna mensup bir dil grubudur. Dünya çapında Romen dillerini anadil olarak konuşan 600 milyondan fazladır. Dil grubunun modern dağılımı Amerika, Avrupa ve Afrika kıtalarında yoğunlaşmakla birlikte, genel olarak dünyada geniş bir yayılıma sahiptir.

Romen dilleri
Coğrafi dağılım	Aslen Güney, Güneydoğu ve Batı Avrupa, günümüzde buna ek olarak Amerika ve Afrika'nın büyük çoğunluğu ile Güneydoğu Asya ve Okyanusya'nın bir kısmı.
Sınıflandırma	Hint-Avrupa İtalik Romen dilleri
Alt bölümler	Batı İtalo dilleri Doğu Romen dilleri Sarduca Afrika Latincesi Britanya Latincesi Panonya Latincesi
ISO 639-2 / 5	roa
Mavi: Fransızca Yeşil: İspanyolca Turuncu: Portekizce Sarı: İtalyanca Kırmızı: Rumence

Günümüzde en çok konuşulan 5 Romen dilini, İspanyolca (470 milyon), Portekizce (250 milyon), Fransızca (150 milyon), İtalyanca (90 milyon)[1] ve Rumence (25 milyon)[2] oluşturmaktadır. Romen dilleri çoğu zaman bir lehçe sürekliliği oluşturduğu için içerisinde kaç dil barındırdığı tartışmalı bir konu olmakla birlikte, karşılıklı anlaşılabilirlik göz önünde bulundurulduğunda grubun 23 ila 35 farklı yaşayan dile sahip olduğu düşünülmektedir.[3] Grup aynı zamanda eskiden Kuzey Afrika, Britanya ve Panonya'da konuşulmuş Halk Latincesi lehçelerinin yanı sıra, Mozarapça ve Dalmaçyaca gibi ölü dilleri de içerir.

Bütün Romen dilleri Roma İmparatorluğu'nun tebaasında olan askerler, seyyahlar ve köleler tarafında kullanılmış Halk Latincesinden gelir. Roma edebiyatında kullanılan Klasik Latinceden farklı olan Halk Latincesi, MÖ 200 ve MS 100 yılları arasında, imparatorluğun genişlemesi, devletin eğitim ve yönetim politikalarıyla birlikte, İber Yarımadası'ndan başlayarak Karadeniz'in doğu kıyılarına kadar uzanan geniş bir alanda ilk dil olarak kullanılır hale gelmiştir. İmparatorluğun beşinci yüzyıldaki gerilemesi ve çöküşüyle birlikte, Halk Latincesi yerelleşmiş ve bu dilden onlarca farklı yerel dil ve lehçe oluşmuştur. Fransız, Portekiz ve İspanyol denizaşırı sömürge imparatorlukları 15. yüzyıldan sonra bu dilleri başka kıtalara yaymaya başlaması ile, Romen dillerini konuşurlarının 2/3'ü Avrupa dışında yaşar hale gelmiştir.

Roma öncesi diller ve sonraki işgallere rağmen, Romen dillerinin fonetik, morfolojik özellikleri, sözcükleri ve söz dizimi aslen Halk Latincesine dayanmaktadır. Bu dillerin, grup olarak, bu gibi dil bilgisi özellikleri, onları Hint-Avrupa dillerinin diğer alt birimlerinden ayırır. Genel olarak, bir iki istisna hariç, Romen dilleri Klasik Latincenin çekim yapısını kaybetmiştir. Bunun sonucunda Romen dilleri ÖFN (Özne-Fiil-Nesne) cümle yapısını ve edatların geniş anlamda kullanımını zorunlu hale getiren bir yapı geliştirmişlerdir.

Tarihçe

Halk Latincesi

Roma İmparatorluğu hüküm süresi ve Romen dilleri.[4]

Halk Latincesi ile ilgili bugüne kadar kalan çok az belge vardır, ve bu az belgenin bir çevirisini yapmak ve çevirilerin arasında uyum sağlayarak bir dil yakalamak çok zordur. Her halükarda, bu dili kullananların birçoğu askerler, köleler ve zorla göç ettirilmiş kimselerdi - bu kişilerin Roma'nın ana yurdundan çok işgal edilen yerlerin yerlileri olması daha muhtemeldir. Tahminlere göre, Halk Latincesi bütün Romen dillerinin ortak özelliklerini bulundurmaktaydı, ve onları Klasik Latinceden ayıran özellikleri vardı - bu özelliklerin başlıcaları edatların çekim sisteminin yerini alması, nötr cinsiyetin ve birçok eylemsel zamanın yok olması, tanımlıkların kullanımı ve /k/ ve /ɡ/ lerin telaffuzudur.

İmparatorluğun Çöküşü

Roma İmparatorluğu'nun siyasi çöküşü ve Kavimler Göçü, Özellikle de Cermen kökenli toplulukların akınları, Latince konuşan dünyanın birçok bağımsız kesimlere bölünmesine yol açmıştır. Orta Avrupa ve Balkanlar, Cermen ve Slav toplulukları, (Hunların baskıları sonucu kaçmaları ile) tarafından alınmıştır, bu da Romanya'yı geri kalan Latin Avrupası'ndan ayırmıştır. Latince, bir süreliğine Roma toprağı olan İngiltere'de de yok olmuştur. Öte yandan, İtalya, Fransa ve İber Yarımadası'na gelen Cermen toplulukları Latinceyi ve Roma kültüründen kalanları benimsemişler, ve bunun sonucunda da bu bölgelerde Latincenin hakimiyeti sürmüştür.

Başkalaşma

Beşinci ve onuncu yüzyıllar arasında, Halk Latincesi yerel bazda eşzamanlı olarak evrimler geçirmiştir. Bu evrimler onlarca farklı yerel dil ve lehçe ortaya çıkarmıştır. Bu evrim süreci çok az belgelenebilmiştir, bunun sebebi de bütün amaçlar için yazı dilinin hala Klasik Latince olmasıdır.

Yerel dillerin tanımlanması

Avrupa'daki modern Romen dilleri

Onuncu ve on üçüncü yüzyıllar arasında, kimi yerel diller yazıya dökülmeye ve Latincenin birçok alanda yerini almaya başladı. Portekiz gibi kimi ülkelerde bu değişim yasal yollardan hızlandırılmıştır. İtalya gibi bazı ülkelerde ise yerel dillerin yükselişi birçok iyi şairin ve yazarın bu dilleri kabul edip kullanmalarına yol açmıştır.

Aynılaşma ve sabitlenme

16. yüzyıldan itibaren, matbaanın icadı Romen dillerindeki evrimi büyük ölçüde yavaşlatmıştır, ve bu sayede siyasi sınırlar içerisinde aynı dilin kullanımına yönelik bir eğilim oluşmuştur. Örneğin Fransa'da Paris ve civarında konuşulan "Fransiyen" zamanla bütün ülkeye yayılmıştır, bununla birlikte güneyde kullanılan "Langue d'Oc ve "Franko-Provençal dili" büyük güç kaybetmiştir.

Örnekler

Yapısal ve karşılaştırmalı incelemelere göre Romen dilleri sınıflandırması

Latince	Latince: (Illa) claudit semper fenestram antequam cenat.
Aragonca	Ella tranca siempre la finestra antes de cenar.
Asturyasça	Ella pieslla siempre la ventana/feniestra primero de cenar.
Ekstrem Dili	Ella afecha siempri la ventana endantis e recenal.
Bergamo Dili (Doğu Lombardiya)	(Lé) la sèra sèmper sö la finèstra prima de senà.
Burgonyaca	All farme tôjor lai fenétre aivan de dîgnai.
Katalanca	Ella tanca sempre la finestra abans de sopar.
Corse	Ella chjudi sempre u purtellu primma di cenà.
İspanyolca	İspanyolca: (Ella) siempre cierra la ventana antes de cenar.
Fransızca	Elle ferme toujours la fenêtre avant de dîner/souper.
Franc-comtois	Lèe çhioûe toûedge lai f'nétre d'vaïnt loù dénaie.
Francoprovençal valaisan	(Ye) hlou totin a fenetre deant que de cena.
Furlan	Jê e siare simpri la feneste prime di cenâ.
Galiçyaca	Ela pecha sempre a xanela antes de cear.
İtalyanca	İtalyanca: (Lei) chiude sempre la finestra prima di cenare.
Leonca	Eilla pecha siempres la ventana primeiru de cenare.
Milan Dili (Batı Lombardiya)	(Lee) la sara semper su la finestra primma de disnà.
Mirandaca	Eilha cerra siempre la bentana/jinela atrás de jantar.
Napolice	Chella sempre chiud' 'a fenesta prima 'e mangià.
Normanca	Ol froume tréjouos al crouésie dévaunt ké dînaer.
Oksitanca	Barra totjorn la fenèstra abans de sopar.
Perçiskanca	Ena cerovâ suempre la velustra atratès dî zzenar.
Piyemontece	Chila a sara sèmper la fnestra dnans ëd fé sin-a.
Portekizce	Portekizce: (Ela) fecha sempre a janela antes de jantar.
Roma Dili	(Quella) chiude sempre 'a finestra prima de magnà
Rumence	Rumence: Ea închide totdeauna fereastra înainte de cina.
Romanş	Ella clauda/serra adina la fanestra avant ch'ella tschainia.
Sarduca	Issa serrat semper sa bentana antes de chenare.
Sicilyaca	Idda chiudi sempri 'a finestra avanti ca pistìa.
Venedikçe	Ela la sera sempre la fenestra prima de cenar.
Valonca	Ele sere todi li finiesse divant di soper.
Türkçe	O (kadın), her zaman akşam yemeğinden önce pencereyi kapatır.

Kaynakça

1. "Italian — University of Leicester". .le.ac.uk. 2 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2015.
2. Nationalencyklopedin "Världens 100 största språk 2007" The World's 100 Largest Languages in 2007/2010
3. David Dalby, 1999/2000, The Linguasphere register of the world's languages and speech communities. Observatoire Linguistique, Linguasphere Press. Volume 2, pp. 390–410 (zone 51) 27 Ağustos 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Oxford.
4. Bereznay, András (2011). Erdély történetének atlasza [Atlas of the History of Transylvania]. Méry Ratio. s. 63. ISBN 978-80-89286-45-4.

Dış bağlantılar

• Orbis Latinus