Derbent, Dağıstan

Derbent (Rusça: Дербе́нт; Azerice: Dərbənd; Lezgice: Кьвевар; Avarca: Дербенд; Farsça: دربند, Darband[2]), bugünkü Rusya'ya bağlı Dağıstan'da yer alan tarihi bir şehirdir. Şehrin tarihi yapıları 2003 yılında UNESCO tarafından Dünya Mirası olarak ilan edilmiştir.[3]

Derbend
Дербе́нт, Dərbənd

Arma

Ülke Dağıstan
Yüzölçümü
 • Toplam 69,63 km² (2.688 mil²)
Nüfus
 (2013)
 • Toplam 119 813 [1]
Zaman dilimi UTC+03.00
Alan kodu (+7)87271
Derbent'te Sasanîlerden kalma Kale
Konum  Rusya
Kriter Kültürel: iii, iv
Referans 1070
Tescil 2003 (27. oturum)
Bölge Avrupa ve Kuzey Amerika
Derbent'te bir Kale

Hudûd el-âlem min el-maşrik ila el-mağrib (حدود العالم من المشرق الی المغرب) adındaki el yazması kitapta Derbent'i "Kapıların kapısı" anlamına gelen Bâb el-Abvâb olarak isimlendirir.

Kafkasya'nın kuzeyini güneyine bağlayan geçit yollarından en önemlisidir. Tarih boyunca çeşitli kavimlerin kuzeyden güneye, güneyden kuzeye geçişleri bu geçitten olmuştur. Azeriler (%31), Lezgiler (%32) ve Tabasaran (%5) ikamet etmektedirler.

Etimoloji

Derbent, Farsça bitişik geçiş anlamına gelen "Darband"dan (Farsça: دربند, dar “kapı” + band “parmaklık”, kelime anlamı ile, “parmaklıklı kapı”[4]), türetilmiştir. Genellikle Kafkasya'da Büyük İskender tarafından inşa edildiği varsayılan efsanevi bir duvar olan İskender'in Kapıları ile özdeşleştirilir. Şehrin Farsça adı 5. yüzyılın sonunda veya 6. yüzyılın başında kullanılmaya başlandı, o yıllarda şehir Pers Sasani hanedanından I. Kubâd tarafından yeniden kurulmuştu, ancak Derbent muhtemelen Partlara karşı kazanılan zafer ve Sasani Perslerinin ikinci Şahı I. Şâpûr tarafından Kafkas Albanyası'nın fethinin bir sonucu olarak zaten Sasani nüfuz alanı içindeydi.[5] Orta Farsça yazılmış coğrafi inceleme Šahrestānīhā ī Ērānšahr, kalenin eski adından bahseder - Wērōy-pahr (Gruziniya Muhafızı):

"šahrestan [ī] kūmīs [ī] panj-burg až-i dahāg pad šabestān kard. māniš [ī] *pārsīgān ānōh būd. padxwadayīh [ī] yazdgird ī šabuhrān kard andar tāzišn ī čōl wērōy-pahr [ī] an ālag. (Beş kuleli Kūmīs şehri Aži Dahag burayı kendi haremi yaptı. Partların meskenleri oradaydı. Yazdgird döneminde, Šabuhr'un oğlu, Čōl'in işgali sırasında Gruzinian Muhafızları sınırında yaptı.)"[6]

"-Wėrōy-pahr:" Gruziniya Muhafızları "Darband'daki kalenin eski adı; ..."[7]

Arapça metinlerde şehir "Bāb al-Abwāb"(Arapça: بَاب ٱلْأَبْوَاب)[8] sade bir şekilde "al-Bāb" (Arapça: ٱلْبَاب) ya da "Bāb al-Hadid" (Arapça: بَاب ٱلْحَدِيد)[9] olarak geçer. "Demir Kapı" anlamına gelen benzer bir isim Türk halkları tarafından "Demirkapı" şeklinde kullanılmıştır.[10][11]

Tarih
Narın-Kala kalesinden şehrin görünümü, 1910'lar

Derbent'in, Kuzey Kafkasya'da Hazar Denizi ile Kafkas Dağları arasında üç kilometrelik dar bir arazi şeridindeki konumu, tüm Kafkasya bölgesi için stratejiktir. Tarihsel olarak bu konum, Derbent yöneticilerinin Avrasya Bozkırları ile Orta Doğu arasındaki kara trafiğini kontrol etmelerine olanak sağladı. Kafkas Sırtı'nın kullanılabilir diğer tek geçişi Daryal Geçidi üzerindeydi.

Pers hakimiyeti
Derbent, UNESCO dünya mirası olan Orta Çağ kalesi Naryn-Kala ile ünlüdür.
Kış aylarında Derbent kalesinin resmi.

Geleneksel ve tarihsel olarak bir İran şehri olan[12] Derbent bölgesindeki ilk yoğun yerleşim M. Ö. 8. yüzyıla kadar uzanmaktadır; site, M. Ö. 6. yüzyıldan başlayarak Pers hükümdarları tarafından dönemsel olarak kontrol altına alınmıştır. M.S. 4. yüzyıla kadar, Ahameniş Pers İmparatorluğu'nun bir satraplığı olan ve geleneksel olarak başkent Albana ile özdeşleşen Kafkas Albanyası'nın parçasıydı.[5] Modern isim Farsça bir kelimedir (دربند Darband), "geçit" anlamına gelen bu kelime 5. yüzyılın sonunda veya 6. yüzyılın başlarında kullanılmaya başlanmıştır, bu yıllarda şehir Pers Sasani hanedanından I. Kubâd tarafından yeniden kurulmuştu,[13] ancak, Derbent, Partlara karşı kazanılan zaferden ve Sasani Perslerinin ikinci Şahı I. Şâpûr tarafından muhtemelen Kafkas Albanyası'nı fethinin bir sonucu olarak Sasani nüfuz alanına girmişti. 5. yüzyılda Derbent aynı zamanda bir sınır kalesi ve bir Sasani marzbanının oturduğu yer olarak da işlev gördü.

Kuzeye bakan otuz kuleye sahip 20 metre yüksekliğindeki (66 ft) duvarların, Derbent Kalesi'nin inşasını da yöneten I. Kubâd'ın oğlu I. Hüsrev'in zamanına ait olduğu kabul edilmektedir.[14]

Sasani Kalesi günümüzde mevcut değildir, çünkü bugün görülen ünlü Derbent Kalesi 12. yüzyıldan sonra inşa edildi.[15] Bazı insanlar Hazar Denizi'nin su seviyesinin daha önce daha yüksek olduğunu ve su seviyesinin alçalmasının takviye edilmesi gereken bir istila yolu açtığını söylemektedir.[16] Tarihçi Movses Kaghankatvatsi, kendisinden "Pers krallarının, inşası için ülkemizi tükettiği, mimarları işe aldığı ve Kafkas Dağları ile büyük Doğu Denizi arasında uzanan büyük bir yapı için yapı malzemelerini topladığı harika duvarlar" diyerek bahseder. Derbent, Sasani İmparatorluğu'nun güçlü bir askeri karakolu ve limanı haline geldi. 5. ve 6. yüzyıllarda Derbent, Kafkasya'da Hıristiyan inancının yayılmasında da önemli bir merkez haline geldi.

Sasanilerin doğu vilayetlerinde Bizanslılarla sürdürdüğü savaşlardan veya Akhunlar ile sürdürdüğü çatışmalardan dolayı dikkatlerinin dağıldığı dönemlerde, kuzey kabileleri Kafkasya'ya ilerlemeyi başardılar. Derbent'te Hazar sahilindeki yolu kerpiç bir duvarla kapatmaya yönelik ilk Sasani girişimi, II. Yezdicerd (M.S. 438-457) dönemine tarihlenmiştir.[5]

Movses Kagankatvatsi, 627'de Batı Türk Kağanlığı'ndan Tong Yabgu orduları tarafından Derbent'in yağmalandığını belirtti. Halefi Böri Şad, Tong Yabgu'nun fetihlerinin kalıcı olmasını sağlayamadı ve şehir, Müslüman Arap fetihlerine kadar topraklarının ayrılmaz bir parçası olarak tutan Persler tarafından geri alındı.

Encyclopedia Iranica'da belirtildiği üzere, eski İran dil unsurları, özellikle Sasani döneminde Dağıstan ve Derbent nüfusunun günlük konuşmalarına entegre edildi ve bu unsurların çoğu güncelliğini korumaktadır.[17] Aslında, Derbent'i ve genel olarak Doğu Kafkasya'yı "Farslaştırma" şeklindeki kasıtlı bir politika, I. Hüsrev'den Safevi Şahları I. İsmail'e ve "Büyük Abbas"a kadar yüzyıllar boyunca izlenebilir. Daha sonraki "Derbentname"deki anlatıma göre, surların inşasından sonra I. Hüsrev "buraya İran'dan çok sayıda insan taşıdı",[18] İran'ın iç kesimlerinden Derbent şehrine ve komşu köylere yaklaşık 3.000 aileyi yerleştirdi. Bu açıklama, 1130'da Derbent'in Farsça konuşan büyük bir nüfus da dahil olmak üzere birçok etnik gruptan oluştuğunu bildiren İspanyol Arap Ḥamīd Moḥammad Ḡarnāṭī tarafından da doğrulanmış görünmektedir.[19]

Arap fethi

654'te Derbent, Pers işgalinden sonra kendisini Kapıların Kapısı (Bâb el-Abvâb') olarak adlandıran Araplar tarafından ele geçirildi.[20] Araplar kenti önemli bir idari merkez haline getirdiler ve bölgeye İslam'ı taşıdılar. Alandaki tahkimatların uyandırdığı antik dönem izlenimi, birçok Arap tarihçinin tahkimat ile I. Hüsrev arasında bağlantı kurmasına ve onu dünyanın yedi harikası arasında listelemesine yol açtı.[5] Derbent Kalesi Kafkasya'daki en önemli Sasani savunma inşaatlarından birisiydi ve yalnızca son derece güçlü bir merkezi hükûmet tarafından inşa edilebilirdi. İpek Yolu'nun kuzey kolundaki stratejik konumu nedeniyle, kale Hazar-Arap Savaşları sırasında Hazarlar tarafından saldırılara uğradı. Sasaniler ayrıca geçidin işgalcilerden korunmasına yardımcı olmak için Syunik'ten Ermenileri de getirmişti; dokuzuncu yüzyılın sonunda bölgede Arap egemenliğinin zayıflaması sonucu bölgede yaşayan Ermeniler, on üçüncü yüzyılın ilk yıllarına kadar sürecek bir krallık kurmayı başardılar.[21][22] Kutsal Kurtarıcı Ermeni Kilisesi, Ermeni nüfusunun azalması nedeniyle günümüzde Halı, Sanat ve El Sanatları Müzesi olarak kullanılıyor olsa da, şehirde halen görülebilen Ermeni izleri arasında yer almaktadır. Ayrıca kentte 1913 nüfus sayımına yaşayan yaklaşık 3.000 Ermeni cemaatine hizmet veren ikinci bir Ermeni kilisesi ve iki Ermeni okulu bulunmaktaydı.

Derbent'in karşısında, Hazar Denizi'nin doğu yakasındaki kazılar, Derbent'in duvarının ve surlarının doğudaki karşılığı olan Gorgan Seddi'ni ortaya çıkardı. Oradaki benzer Sasani savunma surları - devasa kaleleri, garnizon kasabaları, uzun duvarları - denizden dağlara kadar uzanıyordu.

Halife Harun Reşid Derbent'te yaşadı ve şehir onun döneminde sanat ve ticaretin merkezi olarak büyük bir üne kavuştu. Arap tarihçilere göre 50.000'i aşan nüfusu ile Derbent, 9. yüzyıl Kafkasyası'nın en büyük şehriydi. 10. yüzyılda Arap Halifeliğinin çöküşüyle birlikte Derbent bir diğer emirliğin başkenti haline geldi. Bu emirlik sık sık komşu Hristiyan devleti Serir ile kaybedilen savaşlar yaptı ve Serir'in zaman zaman Derbent'in siyasetini manipüle etmesine izin verildi. Buna rağmen, emirlik rakibini geride bıraktı ve 1239'daki Moğol istilası sırasında gelişmeye devam etti. 14. yüzyılda Derbent, Timur'un orduları tarafından işgal edildi.

Şirvanşahlar dönemi

Şirvanşahlar hanedanı 861'den 1538'e kadar bağımsız veya vasal bir devlet olarak var oldu; bu, İslam dünyasındaki diğer hanedanlardan daha uzun süren bir hakimiyet süresi idi. Kültürel başarıları ve jeopolitik arayışları ile ünlüydüler. Şirvanşahlar adı verilen Şirvan hükümdarları, 18. Şirvanşah kralı I. Afridun'un şehrin valisi olarak atanmasından sonra, Derbent'i fethetmeye teşebbüs etmiş ve defalarca başarılı olmuşlardır. Yüzyıllar boyunca şehir sık sık el değiştirdi. 21. Şirvanşah kralı I. Ahsitan şehri kabaca yeniden fethetti. Ancak şehir bir kez daha kuzey Kıpçaklar tarafından ele geçirildi.

Timur istilasından sonra 33. Şirvanşah kralı I. İbrahim krallığını bağımsız tutmayı başardı. İbrahim, Şirvan'ın maliyesini canlandırdı ve kurnaz siyaseti sayesinde vergi ödemeden devletini yaşatmayı başardı. Dahası İbrahim, devletinin sınırlarını da büyük ölçüde genişletti. 1437'de Derbent şehrini fethetti. Şirvanşahlar şehri siyasi yapılarıyla o kadar yakından bütünleştirdiler ki, Şirvan hanedanının yeni bir kolu Derbent hanedanı Derbent'te ortaya çıktı. Şirvan Hanedanı olan Derbent Hanedanı, 15. yüzyılda Şirvan tahtını miras aldı.

16. yüzyılın başlarında Şirvan krallığı, Safevi hanedanından Şah İsmail tarafından fethedildi. Şah İsmail, tüm Şirvan mülkünü bünyesine kattığı için, Derbent'i de miras aldı.

Rus ilhakı
80'lerde Derbent

Derbent, uzun bir süre İran egemenliği altında kaldı ve zaman zaman Osmanlı Türkleri tarafından, örneğin 1583'te Meşaleler Muharebesi ve Konstantinopolis Antlaşması'ndan sonra, 19. yüzyıla kadar, Rusların şehri ve Dağıstan'ın daha geniş İran egemenliği alanlarını işgal ettiği zamana kadar bir süre el değiştirdi.[23][24][25][26][27][28][29]

Büyük Petro tarafından 1722-23 Pers seferi sonucunda Ruslar tarafından ele geçirilen kent, İmparatorluk Rusyası ve Safevi İranı (fiili olarak Nadir Şah tarafından yönetiliyordu) tarafından imzalanan 1735 Gence Antlaşması sonucunda kalesi ile birlikte İran'a geri bırakıldı. 1747'de Derbent, aynı adı taşıyan Derbent Hanlığı'nın başkenti oldu.

1796 İran Seferi sırasında Derbent, General Valerian Zubov komutasındaki Rus kuvvetleri tarafından basıldı, ancak Ruslar, iç siyasi sorunlar nedeniyle[30] şehrin tekrar Pers egemenliğine girmesine izin vererek geri çekilmek zorunda kaldı. Rus-İran Savaşı'nın (1804-1813) ve sonrasında imzalanan 1813 tarihli Gülistan Antlaşması'nın bir sonucu olarak, Derbent ve daha geniş olarak Dağıstan, Kaçar İranı tarafından zorla ve geri alınamaz bir şekilde Rus İmparatorluğu'na devredildi.[31]

Rusya'nın Kafkasya Valiliği Dağıstan Oblastı'nın 1886 nüfus sayımında, 15.265 nüfuslu Derbent'in 8.994'ü (%58,9'u) İran kökenliydi (Rusça: персы), ve şehrin mutlak çoğunluğunu oluşturuyordu.[32]

Coğrafya

Modern şehir, Tabasaran Dağları'nın (Büyük Kafkas sıradağlarının bir parçası) yamaçlarında, Rubas Nehri'nin güneyinde, Hazar Denizi'nin batı kıyılarının yakınında inşa edilmiştir. Derbent, kendi limanı, güneye Bakü'ye giden bir demiryolu ve Bakü'den Rostov-on-Don yolu ile toplu taşıma hizmeti vermektedir.

Kasabanın kuzeyinde 728'de Dağıstan'ı Araplara karşı savunurken şehit düştüğü kabul edilen Kırklar veya Kırk Kahraman Anıtı bulunur. Güneyde, İskender Duvarı olarak da bilinen Kafkas duvarının (elli metre uzunluğunda) deniz kenarındaki ucu, Demir Kapı veya Hazar Kapılarının (Portae Athanae veya Portae Caspiae) dar geçişini kapatır. İnşa edildiğinde, duvar 9 m (29 ft) yüksekliğe ve yaklaşık 3 m (10 ft) kalınlığa sahipti ve demir kapıları ve çok sayıda gözetleme kulesi ile Pers sınırını savundu [13]

İklim

Derbent soğuk yarı kurak bir iklime sahiptir (Köppen iklim sınıflandırması BSk).

 Derbent iklimi 
Aylar Oca Şub Mar Nis May Haz Tem Ağu Eyl Eki Kas Ara
En yüksek sıcaklık (°C) 26,7 26,6 28,3 30,1 34,2 35,3 35,8 38,8 33,0 28,0 28,0 27,6
Ortalama en yüksek sıcaklık (°C) 4,8 4,7 7,4 13,6 20,0 25,4 28,4 28,2 23,7 17,5 11,7 7,2
Ortalama sıcaklık (°C) 2,1 2,0 4,5 10,1 16,3 21,7 24,9 24,6 20,2 14,3 8,9 4,5
Ortalama en düşük sıcaklık (°C) −0,2 −0,2 2,2 7,1 12,8 17,9 21,2 21,0 16,9 11,4 6,4 2,3
En düşük sıcaklık (°C) −18,9 −19 −9,1 −3,1 4,1 8,5 12,9 10,7 5,1 −3,4 −9,7 −14,2
Ortalama yağış (mm) 30,7 31,6 23,4 20,9 22,9 18,7 18,9 24,8 47,0 52,2 48,5 39,9

İdari ve belediye statüsü

İdari bölümler çerçevesinde Derbent, Derbentsky Bölgesi'nin bir parçası olmasa da idari merkezi olarak hizmet vermektedir.[33] İdari bir bölüm olarak, ilçelerinkine eşit statüye sahip bir idari birim olan Derbent şehri olarak ayrı bir şekilde kurulmuştur.[33] Bir belediye birimi olarak, Derbent Şehri, Derbent Urban Okrugu olarak kurulmuştur.[34]

Demografik bilgiler

Ana etnik gruplar (2002 Sayımı):[35][36]

Yahudi topluluğu

Yahudiler eski zamanlarda Derbent'e yerleşmeye başladılar. Hazarlar hükümdarlığı döneminde şehrin yaşamında önemli bir rol oynadılar.[37] Yahudi gezgin Tudelalı Benjamin, 12. yüzyılda Derbent'te yaşayan Yahudilerden bahseder ve Rubruquis'li Hristiyan gezgin Wilhelm, 13. yüzyılda bir Yahudi cemaati hakkında yazılar yazar. Modern zamanlarda Derbent'teki Yahudilerden ilk bahis, 17. yüzyılda Alman gezgin Adam Olearius'a aittir.

Derbent'in Yahudileri 18. yüzyılda savaşlar sırasında zarar gördüler. Nadir Şah birçok Yahudiyi İslam'ı kabul etmeye zorladı. Rusya'nın işgalinden sonra Dağıstan kırsalından birçok Yahudi, Dağ Yahudilerinin ruhani merkezi haline gelen Derbent'e kaçtı. Yahudi nüfusu 1897'de 2.200 (toplam nüfusun %15'i) ve 1903'te 3.500'dü. 20. yüzyılın ortalarında Yahudiler, Derbent nüfusunun yaklaşık üçte birini oluşturuyordu.[38] 1989'da şehirde 13.000 Yahudi vardı, ancak çoğu Sovyetler Birliği'nin dağılmasından sonra göç etti. 2002'de 2.000 Yahudi yaşıyordu ve aktif bir sinagog ve toplum merkezi bulunuyordu.[39] Derbent'in baş hahamı Obadiah Isakov, 25 Temmuz 2013'teki bir suikast girişiminde ağır yaralandı ve Yahudi cemaatini hedef alan başka antisemitik eylemler endişe uyandırdı.[40] 2016'da Yahudi nüfusu 1.345'e düştü.[41]

Ekonomi ve kültür

Şehir makine yapımı, gıda, tekstil, balıkçılık ve balıkçılık malzemeleri, inşaat malzemeleri ve ahşap endüstrilerine ev sahipliği yapmaktadır. Rus brendi üretiminin merkezidir. Eğitim altyapısı bir üniversitenin yanı sıra birkaç teknik okul içerir. Kültürel açıdan, S. Stalsky'nin adını taşıyan bir Lezgin drama tiyatrosu bulunmaktadır. Şehirden yaklaşık 2 kilometre (1,2 mi) uzakta Chayka (Martı) tatil köyü yer alır.

Sovyet romancı Yury Krymov, The Tanker "Derbent" adlı kitabında, kurgusal bir motorlu tankere şehir adını verdi.

Derbent Kalesi
Sasani Kalesi Naryn-Kala (Derbent).

Derbent büyük bir müzeyi andırmaktadır ve yakınındaki muhteşem dağlar ve kıyısı nedenle UNESCO'nun 2003 yılında kaleyi, antik kenti ve surları Dünya Mirası Alanı olarak sınıflandırmasıyla daha da artan büyük bir turistik potansiyele sahiptir; ancak bölgedeki istikrarsızlık turistik gelişmeyi sınırlandırmıştır.

Mevcut surlar ve kale, Pers Sasani İmparatorluğu tarafından kuzeydeki düşman göçebe halklara karşı bir savunma yapısı olarak inşa edilmiş ve 19. yüzyılın başlarına kadar daha sonraki Arap, Moğol, Timur, Şirvan ve İran krallıkları tarafından askeri işlevi devam ettiği sürece sürekli olarak onarılmış veya iyileştirilmiştir. Kale, Sasani İmparatoru I. Hüsrev yönetiminde inşa edilmiştir.[14]

Duvarların büyük bir kısmı ve birkaç gözetleme kulesi hala sağlam bir şekilde durmaktadır. Denize uzanan surlar, 6. yüzyıl Sasani hanedanı dönemine aittir. Şehrin güçlü duvarlarla çevrili 45 hektar (110 akre) kaplayan alanı çevreleyen iyi korunmuş bir kalesi (Narin-Kala) vardır. Tarihi cazibe merkezleri arasında hamamlar, sarnıçlar, eski mezarlıklar, kervansaray, 18. yüzyıldan kalma Han Türbesi ve birkaç cami bulunmaktadır. En eski cami, 6. yüzyıl Hristiyan bazilikası üzerine inşa edilen Cuma Camii'dir; ayrıca 15. yüzyıldan kalma bir medrese bulunmaktadır. Diğer yapılar arasında 17. yüzyıl Kırklar Camii, Bala Camii ve 18. yüzyıldan kalma Çertepe Camii bulunmaktadır.

Önemli insanlar
  • Derbent Şehriyar, Sasani komutanı
  • Bella Nisan, göz doktoru
  • Igor Yusufov, politikacı
  • İsrael Tsvaygenbaum, sanatçı
  • Mushail Mushailov, sanatçı ve öğretmen
  • Sergey Izgiyayev, şair, oyun yazarı ve Dağ Yahudisi kökenli çevirmen
  • Süleyman Kerimov, işadamı, yatırımcı ve politikacı
  • Tamara Musakhanova, heykeltıraş ve seramikçi
  • Yagutil Mishiev, yazar
  • Sevil Novruzova, avukat
  • Zoya Semenduev, şair

İkiz kasabalar - kardeş şehirler

Derbent' kardeş şehirleri şunlardır:[42]

Fotoğraf Galerisi
  • Şimdi mekan ve müze olarak kullanılan eski Ermeni Kilisesi
  • Rus Şefaat Ortodoks Kilisesi
  • Yas tutan annenin anıtı
  • Kale Surları
  • 15 numaralı okul
  • Putin, Devlet Tarih Müzesi'nde Derbent'in 2000. yıldönümüne adanmış bir sergiyi ziyaret ediyor

Kaynakça

Notlar
  1. Федеральная служба государственной статистики Российской Федерации: Перечень субъектов РФ в Таблице 33. Численность постоянного населения субъектов Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2013 года. 16 Kasım 2013 tarihinde WebCite sitesinde arşivlendi: 5. Республика Дагестан: Городской округ город Дербент: г. Дербент
  2. Darband Farsçada "kapalı kapı" anlamına gelir; Derbent Araplarca Bāb al Abwab ("Kapılar Kapısı"), Türklerce Demirkapı olarak adlandırılmıştır.
  3. "Arşivlenmiş kopya". 11 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2017.
  4. Zonn, Igor S; Kosarev, Aleksey N; Glantz, Michael; Kostianoy, Andrey G. (2010). The Caspian Sea Encyclopedia. Springer. s. 160.
  5. "DARBAND (1)". 6 Ocak 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Aralık 2014.
  6. Šahrestānīhā Ī Ērānšahr: A Middle Persian Text on Late Antique Geography, Epic, and History. Costa Mesa, California 92628 U.S.A.: Mazda Publishers, Inc. 2002. ss. 14, 18. ISBN 1-56859-143-8.
  7. Šahrestānīhā Ī Ērānšahr: A Middle Persian Text on Late Antique Geography, Epic, and History. Costa Mesa, California 92628 U.S.A.: Mazda Publishers, Inc. 2002. s. 40. ISBN 1-56859-143-8.
  8. ,McFarquhar, Neil (17 Şubat 2016). "Derbent as Russia's Oldest City? Think Again, Moscow Says". The New York Times. Erişim tarihi: 17 Şubat 2016.
  9. Chenciner, Robert (12 Ekim 2012). Daghestan: Tradition and Survival (İngilizce). Routledge. ISBN 9781136107146.
  10. Pereira, Michael (1 Ocak 1973). Across the Caucasus (İngilizce). Bles.
  11. The Modern Part of an Universal History: From the Earliest Account of Time. Compiled from Original Writers. By the Authors of The Antient Part (İngilizce). S. Richardson, T. Osborne, C. Hitch, A. Millar, John Rivington, S. Crowder, P. Davey and B. Law, T. Longman, and C. Ware. 1759.
  12. Michael Khodarkovsky. "Bitter Choices: Loyalty and Betrayal in the Russian Conquest of the North Caucasus" Cornell University Press, 12 mrt. 2015. 0801462908 pp 47–52
  13. Bu maddenin bazı bölümleri, şu anda kamu malı olan "Encyclopædia Britannica'nın on birinci baskısından" çevrilmiştir.
  14. Kevin Alan Brook. "The Jews of Khazatia" Rowman & Littlefield Publishers, 27 sep. 2006. 978-1442203020 p 126
  15. Saracen Strongholds 1100-1500: The Central and Eastern Islamic Lands (İngilizce). Osprey Publishing. 22 Eylül 2009. ISBN 9781846033759.
  16. Robert H. Hewsen, Armenia: A historical Atlas, 2001, page 89
  17. "DAGESTAN". 29 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2015.
  18. Saidov and Shikhsaidov, pp. 26-27
  19. Bol’shakov and Mongaĭt, p. 26
  20. In Gods Path: The Arab Conquests and the Creation of an Islamic Empire. Oxford University Press. 2014. s. 113.
  21. See (Ermenice) Sedrak Barkhudaryan, “Դերբենդի հայ-աղվանական թագավորությունը” (“The Armenian-Caucasian Albanian Kingdom of Derbend”). Patma-Banasirakan Handes . № 3, 1969, pp. 125-147.
  22. (Ermenice) Matthew of Edessa. Ժամանակնագրություն (Chronicle). Translated by Hrach Bartikyan. Yerevan: Hayastan Publishing, 1973, pp. 151-152, 332, note 132a.
  23. Russia and Azerbaijan: A Borderland in Transition. Columbia University Press. 1995. ss. 69, 133. ISBN 978-0-231-07068-3. 13 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2020.
  24. The newly independent states of Eurasia: handbook of former Soviet republics. Greenwood Publishing Group. 1997. s. 98. ISBN 978-0-89774-940-4. 13 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2020.
  25. Energy and conflict in Central Asia and the Caucasus. Rowman & Littlefield. 2000. s. 181. ISBN 978-0-7425-0063-1. 13 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2020.
  26. Russia and Iran in the great game: travelogues and orientalism. reprint. Taylor & Francis. 2010. s. 6. ISBN 978-0-415-78153-4. 13 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2020.
  27. The Great Ottoman-Turkish Civilisation. University of Michigan. 2000. ISBN 978-975-6782-18-7. 13 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2020.
  28. Tournament of Shadows: The Great Game and the Race for Empire in Central Asia. Basic Books. 2006. s. 66. ISBN 978-0-465-04576-1. 13 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2020.
  29. "Citadel, Ancient City and Fortress Buildings of Derbent". 1 Aralık 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Aralık 2014.
  30. "Alexey Yermolov's Memoirs". 19 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Aralık 2014.
  31. "Russia at War: From the Mongol Conquest to Afghanistan, Chechnya, and Beyond ..." 7 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Aralık 2014.
  32. "НАСЕЛЕНИЕ ДАГЕСТАНА ДАГЕСТАНСКАЯ ОБЛАСТЬ (1886 г.) Retrieved 29 October 2015". 30 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2020.
  33. Law #16
  34. Law #6
  35. "Правительство РД — Дербент — Муниципальные районы и городские округа". 11 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2020.
  36. "население дагестана". 30 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2015.
  37. "DERBENT - JewishEncyclopedia.com". 6 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2015.
  38. "Saving Another Dying Jewish Language Before It's Too Late". Haaretz. 19 Nisan 2010.
  39. "Derbent - Jewish Virtual Library". 14 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2015.
  40. "После покушения на раввина евреи Дагестана живут в страхе". 5 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2015.
  41. Derbent as Russia's Oldest City? Think Again, Moscow Says
  42. "Города-побратимы". derbent.ru (Rusça). Derbent. 9 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2020.

Kaynakça
  • Народное Собрание Республики Дагестан. Закон №16 от 10 апреля 2002 г. «Об административно-территориальном устройстве Республики Дагестан», в ред. Закона №106 от 30 ay 2013 г. «О внесении изменений в некоторые законодательные акты Республики Дагестан». Вступил в силу со дня официального опубликования. Опубликован: "Дагестанская правда", №81, 12 апреля 2002 г.
  • Народное Собрание Республики Дагестан. Закон №6 от 13 января 2005 г. «О статусе ve границах муниципальных образований Республики Дагестан», в ред. Закона №43 от 30 апреля 2015 г. «О статусе городского округа с внутригородским делением "Город Махачкала", статусе и границах внутригородских районов в составе городского округа с внутригородским делением Народное Собрание Республики Дагестан. Республики Дагестан Народное Собрание Республики Дагестан. со дня официального опубликования. Опубликован: "Дагестанская правда", №8, 15 февраля 2005 г.
  • Www.travel-images.com'un26 Mart 2004 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. izniyle kullanılan bazı metinler. Orijinal metin burada bulunabilir.
  • MS Saidov, ed., Katalog arabskikh rukopiseĭ Instituta IYaL Dagestanskogo filiala AN SSSR (SSCB'nin AN şubesinin Dāḡestān şubesinin HLL Enstitüsü'ndeki Arapça el yazmaları Kataloğu) I, Moskova, 1977.
  • Idem ve AR Shikhsaidov, “Derbend-name (k istorii izucheniya)” (Darband-nāma. Araştırma tarihi üzerine), ”Vostochnye istochniki po istorii Dagestana'da (Dāḡestān tarihi üzerine Doğu kaynakları), Makhachkala, 1980, s. 564.

Dış bağlantılar

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.