Megadeth

Megadeth, Los Angeles çıkışlı Amerikalı heavy metal grubudur. 1983 yılında gitarist Dave Mustaine'in Metallica'dan kovulmasından kısa bir süre sonra Mustaine ve basçı David Ellefson tarafından kuruldu. Metallica, Slayer ve Anthrax ile birlikte thrash metalin gelişiminde ve popüler hale gelmesinde önemli rol oynadığı ileri sürülen dört gruptan biridir. Şarkıları kompleks düzenlemelerden ve hızlı ritim bölümlerinden oluşur. Şarkı sözleri ölüm, savaş, siyaset, kişisel ilişkiler ve din gibi konuları temel alır.

Megadeth
Londra'daki The O2 Arena'da sergiledikleri performans sırasında Megadeth (Haziran 2018). Soldan sağa: David Ellefson, Dirk Verbeuren (arkada), Dave Mustaine ve Kiko Loureiro
Genel bilgiler
Başladığı yer	Los Angeles, Amerika Birleşik Devletleri
Tarzlar	Thrash metal · heavy metal · speed metal
Etkin yıllar	1983-2002 2004-günümüz
Müzik şirketi	Combat Records Capitol Records Sanctuary Records Roadrunner Records Tradecraft The Echo Label
İlişkili hareketler	F5 · MD.45 · White Lion · Metal Allegiance
Resmî site	megadeth.com
Üyeler	Dave Mustaine David Ellefson Kiko Loureiro Dirk Verbeuren
Eski üyeler	Bakınız: Megadeth üyeleri listesi

1983'te kurulan grup, 1985'te ilk albümleri Killing Is My Business... And Business Is Good! ile ortaya çıktı. Bir sene sonra Peace Sells... But Who's Buying?'i çıkaran grup, seksenli yılları 1988 çıkışlı So Far, So Good... So What! albümüyle sonlandırdı. 1990'da çıkan Rust in Peace albümünün öncesinde grubun kadrosunda değişiklikler oldu. Marty Friedman ve Nick Menza'lı bu yeni kadro ile 1992'de Countdown to Extinction, 1994'te Youthanasia ve son olarak 1997'de Cryptic Writings albümleri yayınlandı. Bu dönemde grup, farklı bir müzikal tarza yönelmesi ve Friedman ile Menza'nın gruptan ayrılması gibi nedenlerle eleştiriler aldı.

2000'lerin başında eski tarzına geri dönse de, Mustaine'in kolundaki sakatlık yüzünden gitar çalamayacak durumda olması sebebiyle 2002'de grup dağıldı. 2004 yılında Mustaine iyileşince kariyerine solo olarak devam etmek istedi ama EMI ile olan sözleşmesi sebebiyle grup tekrar kuruldu. O tarihten beri faaliyetlerine devam eden grup, 2014 itibarıyla satış rakamlarında 50 milyonu geçmiştir.

Grubun kurucusu, aynı zamanda gitaristi ve vokalisti olan Dave Mustaine'dir. Metallica'dan kovulan Mustaine, David Ellefson ile tanışarak Megadeth'i kurmuştur. Yıllar içinde üyelerinde pek çok değişim yaşayan grubun şu anki kadrosu; ritim gitarda ve vokalde Dave Mustaine, bas gitarda David Ellefson, bateride Dirk Verbeuren ve solo gitarda Kiko Loureiro şeklindedir.

Tarihçe

1983-85: Kuruluş

Grubun kuruluşu 1983'e uzanmaktadır. O tarihte Metallica'da gitaristlik yapan Dave Mustaine'in grup üyeleriyle arasında sorunlar bulunmaktaydı. Alkol ve uyuşturucu bağımlılığının olması ve saldırgan tavırları,[1] Mustaine'in gruptan kovulmasına neden oldu.[2] Yerine Exodus gitaristi Kirk Hammett getirildi.[3]

Mustaine, Metallica'dan kovulduktan sonra David Ellefson ile tanıştı. Mustaine ve Ellefson'ın yanına gitarist Greg Handevidt ve baterist Dijon Carruthers katıldı ve bu kadroyla grup resmî olarak kuruldu.[1] Grubun kaydettiği ilk şarkı, Mustaine'in Metallica'da yazdığı "The Mechanix"in daha hızlı çalınmış hali olan "Mechanix" idi.[4] Carruthers birkaç konserde[5] grupla birlikte çaldı ancak daha sonra yerine Lee Rausch gruba dahil oldu. Bu kadroyla 3 şarkılık Last Rites isimli demo kaydedildi. Demodan sonra Greg Handevidt gruptan ayrıldı ve yerine Slayer gitaristi Kerry King getirildi. Fakat King, grubun kalıcı üyesi olmadı, sadece konserlerde grupla beraber yer aldı.[1]

1985-86: Killing Is My Business... And Business Is Good!

Daha sonra Lee Rausch da gruptan ayrıldı ve yerine Gar Samuelson getirildi.[6] Kerry King'in yerine ise Chris Poland getirildi.[1] Ardından bağımsız bir plak şirketi olan Combat Records ile anlaşma sağlayan[6] grup, ilk albümlerinin hazırlığına başladı. Haziran 1985'te, grubun ilk albümü Killing Is My Business... And Business Is Good! piyasaya sürüldü. Thrash metal dinleyicilerinden olumlu tepkiler aldığı ileri sürülen albümün,[1] buna rağmen özellikle de bağımsız bir plak şirketinden çıktığı için liste başarısı gösteremediği söylenmiştir.[7]

Genel olarak, gençlik, hızlı yaşam, ölüm ve şiddet üzerine yazılan şarkılar barındıran albümün, eleştirmenlerden olumlu yorumlar aldığı ve plak şirketlerinin de dikkatini çektiği belirtilmiştir.[1] Diğer thrash gruplarının ilk albümlerine benzer nitelikte, karanlık ve sert, teknik gerektiren bir albüm olduğu yönünde yorumlar almıştır.[8] Albümdeki "Mechanix" isimli şarkı, Mustaine'in Metallica'da iken yazdığı "The Four Horsemen"'in ilk hâlidir. Asıl ismi "The Mechanix" olan şarkı, ilk olarak Metallica'nın No Life 'Till Leather isimli demosunda yer almıştır. Mustaine Metallica'dan ayrıldıktan sonra, grup şarkıda çeşitli değişiklikler yaparak "The Four Horsemen" ismiyle ilk albümleri Kill 'Em All'a koymuştur.[9] Ayrıca Nancy Sinatra'nın şarkısı "These Boots Are Made for Walkin'" de orijinalinden daha hızlı bir tempoyla ve değiştirilmiş sözleriyle albümde yer aldı.

Grup, 1985 yılı ortalarında Kanadalı speed metal grubu Exciter ile ilk Kuzey Amerika turnesine çıktı. Bu turnede Mike Albert, uyuşturucu bağımlılığıyla mücadele eden[10] Chris Poland'ın yerine gruba eşlik etmiştir.[2] Poland, kısa bir süre sonra gruba tekrar geri dönmüştür.[11]

1986-88: Peace Sells... But Who's Buying?

Grubun kurucusu Dave Mustaine, gruptan ayrılmayan tek üyedir. Kolundaki sakatlık nedeniyle 2002 yılında dağıttığı grubu 2004 yılında iyileşmesi üzerine tekrar bir araya getirmiştir.

1985 sonlarına doğru yeni albüm kayıtlarına başlayan grup, plak şirketinin yeterli bütçe ayıramaması nedeniyle istediği sesi yakalayamadığını düşünüyordu. Bu nedenle grup, eski plak şirketi Combat Records ile olan anlaşmalarını sonlandırıp Capitol Records ile anlaşmıştır.[12][4]. 19 Eylül 1986'da grubun ikinci albümü Peace Sells... But Who's Buying? piyasaya sürüldü.[13] İlk albüme nazaran, bu albümün daha temiz bir prodüksiyona ve daha komplike şarkılara sahip olduğu yorumu yapıldı.[12] Mustaine, dönemdaşı grupların yazdıkları "kişisel zevkler" üzerine şarkıların aksine, sosyal konulara daha duyarlı şarkılar yazmak istediğini dile getirmiştir.[14] Bu duruşun eleştirmenlerin de dikkatini çektiği, ayrıca grubun hayran kitlesinin de genişlemesine katkıda bulunduğu yönünde değerlendirmeler yapıldı.[15][12]

Şubat 1987'de grup Alice Cooper'ın turnesine katıldı.[16] Ardından Birleşik Krallık'ta ilk kez kendi turnesine çıktı. ABD'de de düzenlenen bu turnede gruba Overkill ve Necros eşlik etti.[17] Turne sırasında Gar Samuelson ve Chris Poland, Dave Mustaine tarafından gruptan kovuldu. Mustaine ve Ellefson ikiliyi gruptan kovma kararını ikilinin uyuşturucu bağımlılığı, özellikle de Poland'ın uyuşturucu temin edebilmek için grubun ekipmanlarını satmaya teşebbüs etmesi nedeniyle aldı.[18] Samuelson'ın yerine, davul teknisyenliğini yapan Chuck Behler gruba dahil edildi.[2] Başlangıçta yalnızca turnede grupla sahne alması düşünülen Behler, sonradan grubun kalıcı üyesi oldu. Chris Poland'ın yerine ise Malice grubundan Jay Reynolds getirildi. Reynolds'a Poland'ın gitar partisyonlarını öğretmesi için gitar öğretmeni Jeff Young görevlendirildi. Fakat Young'ın bu partisyonları kısa sürede öğrenmesi ve notası notasına çalması üzerine Reynolds yerine Young ile anlaşma sağlandı.[2]

1988-90: So Far, So Good... So What!

Yaşanan bu üye değişikliklerinden sonra, grup üçüncü albüm hazırlıklarına başladı. Başlangıçta grup, prodüktör Paul Lani ile çalışsa da, Lani ile Dave Mustaine ile arasındaki anlaşmazlıklar nedeniyle prodüksiyonu bizzat grup yaparken miksajı ise Michael Wagener gerçekleştirdi.[4] Üçüncü albüm So Far, So Good... So What! 1988'de piyasaya çıktı. Albümdeki "Set the World Afire" isimli şarkı, Dave Mustaine'in Metallica'dan kovulduktan sonra Megadeth için yazdığı ilk şarkıydı.[19] "In My Darkest Hour" ise Mustaine'nin, Metallica'da bir dönem beraber çalıştığı, bir trafik kazasında hayatını kaybeden bas gitarist Cliff Burton'a yazdığı iddia edilen, yalnızlık temalı bir şarkıdır.[20] Grup, albümde ayrıca Sex Pistols'ın "Anarchy in the U.K." adlı şarkısını da yeniden yorumlamıştır. Şarkının gitar bölümlerini Sex Pistols'ın gitaristi Steve Jones çalmıştır.[21]

Albümün çıkışını takiben, grup albümle aynı adı taşıyan dünya turnesine çıktı. ABD'de Dio ve Iron Maiden'ın turnelerinde Savatage ile beraber yer aldı. Ayrıca Kuzey Amerika'da Warlock ve Sanctuary, Avrupa'da ise Testament, Nuclear Assault, Flotsam and Jetsam ve Sanctuary ile konserler verdi.[22] Grup, Haziran 1988'de The Decline of Western Civilization Part II: The Metal Years isimli bir belgeselde yer aldı.[23] Ağustos ayında Monsters of Rock festivalinde sahne aldılar ve yüz binden fazla kişiye konser verdiler. Ardından da aynı isimli turnenin Avrupa ayağına dahil edildiler fakat David Ellefson'ın uyuşturucu problemleri[24] nedeniyle ilk konserin ardından grubun yerini Testament aldı.[25]

1990-92: Rust in Peace

1989 yılında baterist Chuck Behler'ın provalara geç gelmesi ve grup üyeleriyle yaşadığı anlaşmazlıklar nedeniyle, kendisinin yerine davul teknisyenliğini yapan Nick Menza getirildi.[2] Jeff Young'ın da Mustaine ile arasındaki kişisel husumet[lower-alpha 1] nedeniyle gruptan ayrılması üzerine bir süre ikinci bir gitarist bulamayan grup, bu sırada Alice Cooper'ın "No More Mr. Nice Guy" şarkısını yeniden yorumladı.[2] Sürecin sonunda ikinci gitarist olarak Jason Becker ile birlikte Cacophony'de bulunan Marty Friedman gruba dahil oldu.[2] Bu kadroyla grubun dördüncü albümü Rust in Peace, 1990 yılında piyasaya sürüldü. Mike Clink'in prodüktörlüğünü yaptığı albüm, Amerika listelerinde yirmi ikinci sıraya, İngiltere listelerinde ise sekizinciliğe kadar yükseldi.[4] Oldukça zor ve karmaşık olarak tanımlanan gitar partisyonlarının, Marty Friedman'ın soloları ve Nick Menza'nın davul tekniğinin de albümün başarısında pay sahibi olduğu iddia edildi.[27]

Albümden "Holy Wars... The Punishment Due" ve "Hangar 18" teklilerini çıkaran grubun bu şarkılara çektikleri kliplerle de dikkat çektiği söylenmektedir.[27] 1991 yılında; Slayer, Testament ve Suicidal Tendencies ile birlikte Clash of the Titans adlı turneye çıkan dörtlü, aynı zamanda Judas Priest ve çeşitli thrash metal grupları ile birlikte konserler de verdi.[28] Aynı sene, içinde video klipler ve grupla yapılan bir röportajı barındıran Rusted Pieces piyasaya sürüldü.[29] Ayrıca grup bu albümle beraber "En İyi Metal Performansı" dalında Grammy ödüllerine aday gösterildi.[30] Bill And Ted’s Bogus Journey adlı filmin soundtrack albümüne "Go To Hell" adlı parçayla katılan grup,[31] ayrıca Super Mario Bros filminin soundtrack albümünde de "Breakpoint" adlı parçasıyla yer aldı.[32]

1992-94: Countdown to Extinction

Rust in Peace'ten iki sene sonra yeni bir albüm için stüdyoya giren Megadeth, 1992 yılında Countdown to Extinction isimli beşinci stüdyo albümünü çıkardı. Albüm, kimilerince ticari olarak grubun en başarılı işi olarak görülmekteydi.[33] David Ellefson, otobiyografisinde grubun bu albümde farklı bir tarz denediğini söylemiştir.[34] Şarkılarda siyasi ve askerî eleştirilerin yanı sıra, doğal çevrenin yok oluşuna değinildiği gibi, kişisel konulardan da bahsedilmekteydi.[35]

Countdown to Extinction, çıkışıyla birlikte ödüller de aldı. Billboard 200'e ikinci sıradan giren albüm Amerika'da üç kez platin plak kazandı.[lower-alpha 2] Albüm ayrıca 1993 Grammy Ödüllerinde "En İyi Metal Performansı" alanında aday gösterildi.[37] Aynı yıl albüme ismini veren şarkı, hayvan haklarıyla ilgili farkındalık oluşturduğu için The Humane Society of the United States tarafından verilen Genesis Ödülüne layık görüldü.[38]

Grup, albüm için turneye 1992'nin sonlarına doğru çıktı.[39] 1993'ün başlarında turnenin Kuzey Amerika ayağında gruba Stone Temple Pilots eşlik etti. Yılın ortalarına doğru ise grup Milton Keys Bowl’da Metallica ve Diamond Head'le aynı sahneyi paylaştı.[24] Ayrıca Iron Maiden'ın Avrupa turnesinin bir kısmında ön grup olarak yer aldı ve Aerosmith’in Get A Grip turnesine katıldı. Ama kısa bir süre sonra bu turneden kovuldular.[40] Ardından Pantera ile birlikte kendi turnelerine çıktılar.[39] Bu sırada Last Action Hero filmi için "Angry Again", The Beavis And Butthead Experience filmi için de "99 Ways to Die" parçalarını yaptılar.[41] "Angry Again" 1994,[42] "99 Ways to Die" ise 1995 Grammy Ödülleri'nde aday gösterildi.[43]

1994-97: Youthanasia

Grubun logosu. İkinci albümden itibaren kullanılmaya başlayan logo, bazı albümlerin ilk baskılarında yer almasa da, sonraki baskılarda kendisine yer bulmuştur.

Rust in Peace ve Countdown to Extinction gibi iki başarılı olarak değerlendirilen[33][27] albümden sonra, grup 1994 yılında yeni bir albüm için stüdyoya girdi. 1 Kasım 1994'te grubun altıncı stüdyo albümü Youthanasia piyasaya çıktı.[44] Billboard 200'e dördüncü sıradan giren albüm, çeşitli Avrupa ülkelerinin listelerinde de yer aldı.[45] Kanada'da çıktığı gün altın plak kazanırken,[46] ABD'de ise iki ay sonra platin plak kazandı.[47] Albüm, bir kısım dinleyici tarafından sevilirken, bir kısım tarafından da müzikal açıdan bir yavaşlama olduğu gerekçesiyle olumsuz tepkiler aldı.[48] Albüm, önceki albümlere göre daha yavaş, daha melodik şarkılar içeriyordu.[48] Bazı eleştirmenlere göre, grup önceki albümlerdeki progresif yaklaşımını terk ederek daha güçlü vokal melodilerine ve daha basit, radyolarda çalınabilecek türde şarkılar yapmaya yönelmişti.[49]

Fransızca nakaratlı "A Tout le Monde", bir insanının yaşamının son anlarının anlatıldığı bir parçadır.[50] Bunun dışında diğer sosyal sorunlarla ilgili parçalar da albümde yer almaktadır. Tecavüz ve ensest ("Family Tree"),[51] savaş ("Blood of Heroes"[52]), ölüm ve tahribat ("Black Curtains"[53]) ve kumar ("Train of Consequences"[54]), albümde işlenen sorunlardan bazılarıydı. Albümün son parçası "Victory" ise, grubun daha önceki şarkılarının isimlerinden oluşturulmuştur.[55] Albümün kayıt süreci filme alındı ve 1995 yılında Evolver: The Making of Youthanasia ismiyle yayınlandı.[56]

Albüm piyasaya sürüldükten sonra grup konserlere başladı. Corrosion of Conformity ile Avrupa’da, ertesinde de Flotsam and Jetsam, Korn ve Fear Factory ile Amerika’da konserler verdi.[57] Bu konserler sonrasında Brezilya’ya geçerek Alice Cooper ve Ozzy Osbourne ile aynı sahneyi paylaşan grup, 1995 senesinde Tales From The Crypt Presents: Demon Knight adlı film için "Diadems" şarkısını yazdı[58] ve Black Sabbath için yapılan saygı albümü Nativity in Black'e grubun "Paranoid" parçasını yeniden yorumlayarak katıldı. "Paranoid" ile, Megadeth 1996 Grammy Ödüllerine bir kez daha aday oldu ama kazanamadı.[59]

Öte yandan, grup albümünü tanıtmak için televizyon programlarına da katıldı. Late Show with David Letterman'a iki kez katılan grup, ilkinde "Train of Consequences"ı, ikincisinde ise "A Tout le Monde"u canlı çaldı.[60][61] Ayrıca Cadılar Bayramında New York'ta verdikleri konser, Night of the Living Megadeth adıyla MTV'de canlı yayınlandı.[48]

1995 yılında ise Hidden Treasures isimli derleme albüm piyasaya sürüldü. Filmler için ve diğer derleme albümler için yaptıkları şarkıları[62] bulunduran albümde ayrıca Sex Pistols parçası "Problems" da yeniden yorumlandı. Albüm, sene sonunda EP olarak Amerika Birleşik Devletleri ve Japonya'da satışa sunuldu.[4]

Megadeth'in dünya turnesi sonrasında Dave Mustaine, MD.45 adlı yan projesine yöneldi. Lee Ving ile birlikte oluşturduğu bu grupta, Megadeth'e sonradan katılacak olan, Alice Cooper ile de çalışmış olan Jimmy DeGrasso bulunuyordu.[63] Marty Friedman da bu sırada Phoenix'teki yeni evinde bir stüdyo inşa ederek burada dördüncü solo albümü üzerinde çalışmaya başladı. Friedman bu albümünü 1996 yılı Nisan ayında piyasaya sürdü.[64] Ardından gelen süreçte, grup Londra'da bir araya gelerek yeni albüm için şarkı yazımına başladı. Grubun yeni menajeri Bud Prager, grubun şarkı yazım sürecine fikirleriyle katkıda bulundu. Onun isteği üzerine bazı sözler ve şarkı isimleri değiştirildi.[65]

1997-99: Cryptic Writings

Marty Friedman, 1990-2000 yılları arasında grupta yer alırken, grupla müzikal açıdan yaşadığı anlaşmazlıklar nedeniyle gruptan ayrılmıştır. Kendisinin yerine ise Al Pitrelli getirilmiştir.

1997 yılı Haziran ayında grubun yedinci albümü Cryptic Writings, country pop prodüktörü Dann Huff ile birlikte piyasaya çıktı. Billboard 200'e onuncu sıradan giren albüm,[66] Amerika'da altın plak kazandı. Çıkış parçası "Trust", grubun Mainstream Rock Tracks'ta en iyi derecesi olan beşinciliği gördü.[67] 1998 Grammy Ödülleri'ne de aday olan şarkı ödül kazanamadı.[68] Albümden çıkan dört teklinin dördü de Billboard'ın Mainstream Rock Tracks Top 20 listesine girmişti; ancak albüme gelen tepkiler karışıktı.[69] Şarkılar, grubun klasik tarzı ile deneysellik arasında "gidip gelen bir dengede" görülüyordu.[70] Mustaine ise bir röportajında albümün üç kısımdan oluştuğunu belirtmiştir; ilk kısımda daha hızlı ve agresif, ikinci kısımda Youthanasia tarzı radyolarda çalınmaya daha uygun, üçüncü kısımda ise daha melodik şarkılar bulunuyordu.[64]

Yaklaşık bir yıllık aranın ardından grup, Haziran 1997'de Misfits ile dünya turnesine çıkarken Amerika Birleşik Devletleri'nde ise Life of Agony ve Coal Chamber ile konserler verdi.[71] Bu konserlerin ertesinde 1998 senesinde Ozzfest’e dahil olan topluluk, baterist Nick Menza’nın dizinde tümör olması sebebiyle[72] turneyi Suicidal Tendencies bateristi ve Mustaine ile daha önce MD.45'te birlikte çalışan Jimmy DeGrasso ile tamamladı.[73] DeGrasso, daha sonradan grubun kalıcı üyesi oldu. Dave Mustaine, bir röportajında Menza'nın "dizindeki rahatsızlık ile ilgili yalan söylediği" gerekçesiyle gruptan kovulduğunu belirtmiştir.[74] Grup, sene içerisinde Duke Nukem adlı bilgisayar oyunun müziklerinde "Grabbag" ve "New World Order" adlı parçalarla yer aldı.[75]

1999-00: Risk

Cryptic Writings'in radyolarda sık çalınması üzerine, grup sıradaki albümü için Dann Huff ile çalışmaya devam etme kararı aldı. 1999 yılı başlarında başlayan albümün yazım sürecinde, grubun menajeri Prager de etkin rol aldı. "Trust"ın liste performansı nedeniyle, Prager Mustaine'e Huff'ı prodüksiyon konusunda biraz daha serbest bırakmasını tavsiye etti.[76] Aynı yıl içerisinde, grubun sekizinci albümü Risk piyasaya sürüldü. Grup, bu albümde tarz değişikliğine gitmiş, kimilerine göre eski tarzından uzaklaşarak "risk" almıştır.[77] Bu durumda, Metallica bateristi Lars Ulrich'in grup ile ilgili "müziklerinde biraz daha risk almaları gerektiği" yorumunun da etkili olduğu söylenmektedir.[78] Yine de, albüm Amerika'da altın plak kazandı.[79] "Crush 'Em", Evrenin Askerleri: Geri Dönüş (Universal Soldier: The Return) filminde kullanılan parçalar arasında yer aldı.[71]

14 Temmuz 1999 tarihinde, grubun eski bateristlerinden Gar Samuelson karaciğer yetmezliği nedeniyle 41 yaşında öldü.[80] Üç gün sonra, o seneki Woodstock Festivali'nde sahne alan grup, "Peace Sells" şarkısını Samuelson'a adadı. Aynı ay içerisinde, Black Sabbath anısına ikinci kez çıkarılan saygı albümü Nativity in Black için grubun "Never Say Die" şarkısını yeniden yorumladı. Albüm için dünya turnesine çıkan grup, turnenin Avrupa ayağında Iron Maiden ile birlikte yer aldı.[81] Üç ay sonra ise, 9 yıldır grupta yer alan gitarist Marty Friedman, müzikal farklılıklar nedeniyle gruptan ayrılma kararı aldığını açıkladı.[82][83] 2000 yılı Ocak ayında, bir dönem Savatage'da yer alan Trans-Siberian Orchestra gitaristi Al Pitrelli'nin gruba katıldığı açıklandı.[84]

Nisan ayında, grup yeni albümleri için stüdyoya girdi, fakat bir süre sonra Anthrax ve Mötley Crüe ile birlikte Maximum Rock adlı bir turneye katılması için teklif aldı. Grup bunun üzerine kayıtlara ara vererek turneye katıldı.[71] Bir süre sonra Anthrax'ın turneden çekilmesi ile daha uzun konser süresi imkânına sahip oldu.[85] David Ellefson, otobiyografisinde bu konser için az bilet satışı gerçekleştiğini ifade etti.[86]

2000-02: The World Needs a Hero

2000 yılında, grup yıllardır birlikte çalıştığı Capitol Records ile sözleşmesini sona erdirdi. Mustaine, bunun sebebi olarak şirket yönetimiyle yaşanan husumetleri gösterdi.[87] Bu sırada Capitol Punishment: The Megadeth Years adını taşıyan toplama albüm yayınlandı. Yeni yazılan şarkılar "Kill the King" ve "Dread and the Fugitive Mind" da albümde yer aldı.[88] Yeni albüm öncesinde Sanctuary Records ile anlaşma sağlandı.[89] 2001 yılında da, dokuzuncu albüm The World Needs a Hero piyasaya çıktı.[4] Risk'te alınan olumsuz yorumlar nedeniyle, Mustaine albüm öncesinde menajerleri Bud Prager ile yolları ayırarak albümün prodüksiyonunu bizzat kendisi yaptı.[90] Albümdeki tüm şarkılar Dave Mustaine tarafından yazılmıştır, yalnızca "Promises"te yeni üye Al Pitrelli'nin katkıları vardır.[91] Grubun bu albümde eski, alışıldık tarzına geri döndüğü söylense de,[91] beklentileri tam anlamıyla karşılayamadığı dile getirildi.[92] Billboard 200'e 16. sıradan giren albümdeki tek tekli olan "Moto Psycho", Billboard Mainstream Rock listelerinde 22. sıraya kadar yükseldi.[93]

Grup daha sonra albüm turnesine çıktı. Yılın ortalarında AC/DC ile Avrupa turnesine çıktılar, bunu Eylül ayında Iced Earth ve Endo ile birlikte çıktıkları Amerika turnesi izledi.[94] Turne 11 Eylül saldırıları nedeniyle yarıda kaldı. Bu nedenle grup 16 ve 17 Kasım'da Arizona'da verdikleri konserleri Rude Awakening adıyla piyasaya sürdü.[95] Bu albüm aynı zamanda grubun ilk canlı konser albümüydü. Aynı yıl içerisinde, ilk albümleri Killing Is My Business... And Business Is Good!'u yeniden düzenlenerek kaydedilmiş hâliyle tekrar yayınladılar. Bu albümde, orijinal albüm kapağı değiştirilmiş ve birkaç bonus şarkı eklenmişti.[96]

2002-04: Dağılma süreci

David Ellefson, grubun kuruluşundan 2002 yılındaki dağılışına kadar grupta bas gitaristlik yapmıştır. Daha sonra Dave Mustaine ile arası açılmış ve mahkemelik olmuşlardır. 2010 yılında ise Shawn Drover'ın davetiyle gruba tekrar geri dönmüştür.

2002 Ocak ayında, Dave Mustaine böbrek taşı aldırma ve uyuşturucu bağımlılığını nüksettiren ağrı kesici ilaçların yan etkileri nedeniyle hastaneye yatırıldı. Tedavisi sırasında Teksas'taki bir tedavi merkezine gitti; burada sol kolu oturduğu sandalyenin arkasındayken uyuyakaldı ve kolundaki sinirler sıkıştı. Kendisine radyal nöropati teşhisi kondu ve tedavisine başlandı. Mustaine, sakatlığı nedeniyle sol elini sıkamaz hâle geldi.[97][98]

Mustaine, 3 Nisan'da düzenlenen bir basın toplantısında gitar çalamayacak durumda olduğunu belirterek Megadeth'i dağıtma kararı aldığını açıkladı.[99] Takip eden dört ay boyunca haftada beş gün fizik terapi gördü ve bu süreçte sol elini yavaş yavaş kullanabilmeye başladı.[100] Plak şirketi Sanctuary ile sözleşmelerine uyabilmek için bu süreçte Still, Alive... And Well? adıyla bir toplama albüm çıkarıldı. Albümün ilk yarısı konser kayıtlarından oluşurken ikinci yarısı ise son albümleri The World Needs A Hero şarkılarından oluşuyordu.[101]

Yaklaşık bir yıl süren fizik ve elektro şok tedavilerinin ardından, Mustaine ilk solo albümü için çalışmalara başladı. Vinnie Colaiuta ve Jimmy Sloas ile çalışmalar yaptı.[102] Mustaine, Megadeth'in önceki sekiz albümünü Capitol[103] ile birlikte yeniden düzenlemek ve orijinal miksaj sırasında çıkarılan ya da değiştirilen kısımları tekrar kaydetmek için çalışmayı kabul ettiğinden, solo albüm çalışmalarını bir süreliğine askıya aldı.[104] Mayıs 2004 itibarıyla ise bu çalışmasına geri döndü. Ancak grubun EMI ile olan sözleşmesi gereği, Mustaine Megadeth adına bağlı olduğundan çalışmalarını grubun adıyla yayımlamak zorunda kaldı.[105]

Bu aşamada, Rust in Peace kadrosunu bir araya getirmek isteyen Mustaine, baterist Nick Menza'dan olumlu yanıt alsa da, Marty Friedman ve David Ellefson bu teklife yanaşmadı.[106] Menza da, provaların başlamasına kısa bir süre sonra Mustaine tarafından "yeterince hazır olmadığı" gerekçesiyle kadrodan çıkarıldı.[107] Grubun ilk iki albümünde yer alan Chris Poland, Mustaine tarafından albüme katkıda bulunması için davet edildi. Fakat Poland, kendi projelerine odaklanmak istediği için yalnızca stüdyo kayıtlarında yer almayı kabul etti.[108]

Poland'la birlikte albümü tamamlayan Mustaine, Eylül 2004'te Megadeth adıyla The System Has Failed albümünü yayınladı. Revolver, albüm için "1992 tarihli Countdown to Extinction'dan bu yana çıkan en hınçlı, şiddetli ve müzikal olarak kompleks Megadeth albümü" yorumunu yaptı.[109] Gazeteci Amy Sciarretto da albümün "iğneleyici, siyasi olarak dolu dolu sözlerle bezeli neo-thrash riffleri" içerdiğini belirtmiştir.[110] Albüm Billboard 200'e 18. sıradan giriş yaptı.[111] "Die Dead Enough" ise Amerikan müzik listelerinde 21. sıraya kadar yükseldi.[112] Mustaine, bu albümün grubun son albümü olabileceğini bunu takiben grubun bir veda turnesi yaparak dağılabileceğini sonraki süreçte de solo kariyerine odaklanabileceğini açıkladı.[113]

2004-06: The System Has Failed ile geri dönüş

Turne hazırlıklarına başlayan gruba; gitarist olarak Eidolon ve King Diamond gibi gruplarda yer alan Glen Drover, bas gitarist olarak da Iced Earth'ten James MacDonough dahil oldu. Baterist olarak ilk önce Nick Menza değerlendirilse de, Menza'nın hazır olmadığını düşünen grup, onun yerine Glen Drover'ın ağabeyi Shawn Drover'ı gruba kattı ve bu kadroyla turneye çıktı.[114] Drover, sonradan grubun kalıcı üyesi oldu. Grup Amerika'da Exodus, Avrupa'da ise Diamond Head ve Dungeon ile konserler verdi.[4][71][115][116]

Bu sırada Dave Mustaine ile David Ellefson arasında, Megadeth ismi ve diğer unsurlarla ilgili telif vb. haklardan kaynaklanan bir uyuşmazlık yaşandı ve bu sorun mahkemeye taşındı. Davayı Dave Mustaine kazandı.[117] Mustaine, aralarındaki sorunları çözmek için 2005 yılı Noel civarlarında Ellefson ile bir akşam yemeği yemeyi kabul etti, fakat sonradan yaptığı bir açıklamada bunun yerine birkaç kez telefonla görüştüklerini ifade etti.[118]

Grup, 2005 yılında ilk defa Dave Mustaine'in organize ettiği Gigantour'da Dream Theater, Anthrax, Fear Factory, Dillinger Escape Plan, Nevermore, Life of Agony, Symphony X, Dry Kill Logic ve Bobaflex ile sahne aldı. Grubun Montreal ve Vancouver'da verdiği konserler kaydedilerek 2006 yılında piyasaya çıkarıldı.[119] Aynı sene Greatest Hits: Back to the Start adlı derleme albümü piyasaya sürüldü.[4][120] James MacDonough, 2006 Şubatında "kişisel farklılıklar" nedeniyle gruptan ayrıldı[121] ve yerine Black Label Society'den James LoMenzo geldi.[122] 2007 yılında yılında ise grubun 2005'te albüm turnesi sırasında Arjantin'de verdiği bir konser That One Night: Live in Buenos Aires adıyla piyasaya sürüldü.[123] LoMenzo ile grup ilk konserini Birleşik Arap Emirliklerinde Testament ile çıktıkları bir festivalde verdi.[124] Mart 2006'da ise, Arsenal of Megadeth DVD'si yayınlandı. Eski görüntüler, röportajlar, canlı performanslar ve grubun kliplerinden oluşan albümde, telif sorunları nedeniyle telif hakkı Capitol'e ait olmayan içeriklere yer verilmedi.[125] Bu sene içerisinde ikinci Gigantour etkinliği de düzenlendi. Bu sefer gruba Lamb of God, Opeth, Arch Enemy ve Overkill da eşlik etti.[126] 2006 turnesinde grup Avustralya'da üç konser verdi, bu konserlerde gruba Soulfly, Arch Enemy ve Caliban eşlik etti.[127]

2006-09: United Abominations

2006 Mayısında, Mustaine grubun yeni albümünün bitmek üzere olduğunu açıkladı. Albümün yayımlanma tarihi Ekim ayı olarak belirlendi fakat daha sonra çıkışın "son dokunuşları yapmak" için ertesi senenin mayıs ayına ertelendiği belirtildi.[128] Grup yeni albüm öncesinde Sanctuary Records ile olan anlaşmalarını sonlandırarak Roadrunner Records ile anlaşma imzaladı.[129] Grubun on birinci stüdyo albümü United Abominations (Türkçesi: Birleşmiş İğrençlikler), planlandığı gibi 2007 Mayısında piyasaya çıkarıldı.[130] Albümde yer alan şarkılarda, daha çok siyasi konulardan bahsedilmiştir.[131] Albümün ismi de, Birleşmiş Milletler'e (United Nations) bir gönderme yapmaktadır.[132] Youthanasia'da da yer alan "A Tout le Monde", Lacuna Coil vokalisti Cristina Scabbia düeti ile beraber albümde yer almıştır. Şarkı, orijinalinden biraz daha hızlı bir tempoda olup, solosuna da ufak bir ekleme yapılmıştır.[133] Ayrıca albümün Japonya baskısında Led Zeppelin şarkısı "Out on the Tiles" da yeniden yorumlanmış hâliyle yer almıştır.[134]

Chris Broderick, Glen Drover'ın yerine 2008 yılında gruba dahil oldu. Broderick, grubun o tarihten beri çıkardığı üç albümde yer aldı. 25 Kasım 2014'te internet sitesi üzerinden gruptan ayrıldığını açıkladı. Yerini Kiko Loureiro aldı.

Albüm Billboard 200'e sekizinci sıradan giriş yaptı ve ilk haftasında 54.000 kopya sattı.[135] Mart ayında, o dönemde yeni kurulan Heaven&Hell grubu için Kuzey Amerika'da turneye çıkan Megadeth, Kanada'da Down ile, Amerika'da ise Machine Head ile birlikte çaldı.[136] Yazı Avrupa'da turlayarak geçiren grup, senenin sonuna doğru ABD'de Tour of Duty isimli kendi turnesini düzenledi.[137] Kasım ayında ise Avustralya'da Gigantour düzenlendi, gruba Static-X, DevilDriver ve Lacuna Coil eşlik etti.[138]

2008 yılında, gitarist Glen Drover, grubun temposundan yorulduğunu, ailesine daha çok vakit ayırmak istediğini ve ayrıca grup üyeleriyle arasında kişisel sorunlar olduğunu belirterek gruptan ayrılma kararı aldı.[139] Drover'ın yerine, ağabeyi Shawn Drover tarafından Nevermore ve Jag Panzer gibi gruplarda yer almış bir isim olan Chris Broderick tavsiye edilmiş, Dave Mustaine'in de onay vermesiyle Broderick gruba katılmıştır.[140] Mustaine, Broderick'i takdir ederek onun için "şimdiye kadar çalıştığım en iyi gitarist" yorumunu yapmıştır.[141] Grup bu kadrosuyla ilk konserini Helsinki'de verdi.[142] Hemen ardından 2008 yılı Gigantour konserleri Kuzey Amerika'da başladı.[143] Bu turnede gruba, In Flames, Children of Bodom, Job For a Cowboy ve High on Fire eşlik etti.[144] Grup Mayıs ve Haziran aylarında turneye Güney Amerika ve Meksika'da devam etti. Eylül 2008'de ise Anthology: Set the World Afire isimli derleme albüm piyasaya sürüldü.[145]

2009-11: Endgame

Şubat 2009'da Megadeth ve Testament, Judas Priest'in Avrupa turnesine dahil oldu.[146] Bu sırada Metallica Rock and Roll Hall of Fame'e dahil edildi, grup Mustaine'e de törene katılması için davetiye gönderdi. Mustaine, bu unvanın yalnızca grubun albümlerinde besteci ya da söz yazarı olarak adı geçen isimlere verilecek olması nedeniyle bu unvana layık görülemeyeceği hakkında önceden bilgilendirildi.[147] Mustaine grubu tebrik etti ve Judas Priest ile Avrupa turnesine devam etti.[148] Nisan ayında, grup Slayer ile birlikte Kanada'da turneye çıktı. Haziranda verilen dört konserde Machine Head ve Suicide Silence de sahne aldı.[149]

2009 yılı Mayıs ayında on ikinci stüdyo albümleri Endgame piyasaya sürüldü.[150] Albüm kimi eleştirmenlerden olumlu yorumlar almıştır.[151][152][153] Albümün turnesi ekim ayında başlayıp aralık ayında sona erdi. Bu turnede gruba Machine Head ve Suicide Silence ile birlikte Warbringer da eşlik etti.[154]

Grup, Ocak 2010'da Slayer ve Testament ile Amerika turnesine çıkmayı planlıyordu, fakat turne Slayer vokalisti Tom Araya'nın sırtından geçirdiği operasyon nedeniyle ertelendi.[155] Birkaç hafta sonra, son albümde yer alan "Head Crusher", 2010 Grammy Ödüllerine aday gösterildi. Bu grubun sekizinci adaylığı oldu.[156]

Mart ayında ise grup 1990 çıkışlı albümleri Rust in Peace'in 20. yılı şerefine Kuzey Amerika'da turneye çıktı, turnede gruba Testament ve Exodus da eşlik etti. Grup, bu turnede albümü baştan sona çaldı.[157] Bu turne başlamadan hemen önce, David Ellefson sekiz yıllık aradan sonra gruba geri döndü. Ellefson, Classic Rock dergisi için verdiği bir röportajda Shawn Drover'ın kendisiyle irtibata geçerek James LoMenzo'nun gruptan ayrılacağını ilettiğini ve "Eğer Dave (Mustaine) ile konuşmak için zaman gerekiyorsa, o zaman bu zaman." dediğini belirtti.[158] Mustaine ve Ellefson, geçmişte yaşadıkları sorunları geçmişte bırakarak yola birlikte devam etme kararı aldılar. Ellefson, bununla ilgili olarak, "Geçen zaman bize şunu fark ettirdi ki; ikimiz de bireysel olarak üretken olmakla birlikte, birlikte olduğumuz zaman Megadeth kesinlikle çok daha güçlü" yorumunu yapmıştır.[159]

2010 yılı ortalarında Megadeth, Metallica, Slayer ve Anthrax birlikte konserler vermek konusunda anlaştılar. Bu konserler Sonisphere Festivali kapsamında çeşitli Avrupa ülkelerinde gerçekleştirildi.[160] Sofya'da verilen konser kaydedildi ve The Big 4: Live from Sofia, Bulgaria ismiyle piyasaya sürüldü.[161] Ertesi sene bu konserler Amerika'da da yapıldı. İlki Kaliforniya'da,[162] ikincisi ise ilkinden kısa bir süre sonra New York'ta gerçekleştirildi.[163] Yılın sonlarına doğru Megadeth ile Slayer, Anthrax ile birlikte Jägermeister Music Tour etkinliklerine katıldı. Bu etkinliklerin son konserinde, Slayer'dan Kerry King Megadeth ile sahneye çıkarak "Rattlehead" şarkısını çaldı.[164]

2011-13: TH1RT3EN

Eylül ayında, grubun Rust in Peace'in 20. yılı şerefine Los Angeles'ta verdiği konser Rust in Peace Live adıyla DVD olarak yayınlandı.[165] Ertesi yıl grubun on üçüncü stüdyo albümü TH1RT3EN piyasaya sürüldü. Albümde yeni şarkıların yanı sıra eski şarkılar da bulunmaktadır.[166] 2010 çıkışlı video oyunu Guitar Hero: Warriors of Rock için yazılan "Sudden Death",[167] 2011 Grammy Ödülleri'ne aday oldu.[168] "Never Dead", aynı isimli oyun için yapılmış bir şarkıydı.[169] Youthanasia'nin 2004 kaydında bonus olarak yer alan "New World Order",[170] yine bonus olarak olarak yer alan "Millenium of the Blind"[171] ve United Abominations'ta bonus olarak yer alan "Black Swan",[172] grubun önceden yazdığı şarkılardır. Grup, albümden "Public Enemy No. 1" ve "Whose Life (Is It Anyways?)" isimli iki tekli çıkardı. Albüm, Billboard 200'e 11. sıradan girdi.[173] "Public Enemy No. 1",[174] "Whose Life (Is It Anyways?)"[175] ve "Sudden Death",[176] Grammy ödüllerine aday gösterildi ancak ödül kazanamadılar.

2013-14: Super Collider

2012 sonbaharında, Countdown to Extinction'ın 20. yılı şerefine albümün yeniden yayımlanacağı duyuruldu. Grup da albümü baştan sona çaldığı bir turneye çıktı.[177] Los Angeles'ta, Pomona şehrinde verdikleri konseri kaydeden grup, bunu Countdown to Extinction: Live adıyla yayınladı.[178] 2013 itibarıyla yeni albüm çalışmalarına başladılar. Roadrunner ile biten anlaşmalarını yenilemeyen grup, yeni albümleri Super Collider'i Universal bünyesinde bulunan, Dave Mustaine'nin kendi plak şirketi olan Tradecraft ile çıkarma kararı aldı.[179][180] Grup, albüm kayıtları esnasında çekilen videoları YouTube hesapları üzerinden yayınlamış, ayrıca "Kingmaker" ve albümle aynı ismi taşıyan "Super Collider" isimli şarkıları da albümü piyasaya sürmeden önce hayranlarıyla buluşturmuştur.[181][182] 4 Haziran'da piyasaya sürülen albüm, Billboard 200'e 6 numaradan giriş yapmıştır.[183] Fakat bazı eleştirmenler bu albümü beğenmemiş, albüme olumsuz eleştiriler yapmıştır.[184] Müzikal anlamdaki değişim nedeniyle, albümü Risk ile karşılaştıranlar da olmuştur.[185][186] Disturbed ve Device vokalisti David Draiman, "Dance in the Rain" isimli şarkıda konuk vokalist olarak yer almıştır.[187] Ayrıca, Thin Lizzy şarkısı "Cold Sweat" de albümde yeniden yorumlanmıştır.[188] Grup daha sonra albümün turnesine çıkmıştır. Dave Mustaine, grubun sonraki albümleri için 2015 Ocak ayında stüdyoya gireceğini belirtmiştir.[189]

2014'te açıklanan Nielsen SoundScan verilerine göre, grup 1991 ve 2014 yılları arasında sadece ABD'de 9,2 milyon albüm satışı yapmıştır.[190] 2014 itibarıyla dünya genelinde ise 50 milyonu aşkın satış rakamları yakaladığı açıklanmıştır.[191]

Kiko Loureiro, 2014 yılında gruptan ayrılan Chris Broderick'in yerini aldı. 2016 yılında çıkarılan Dystopia albümü ile grup hayranlarının beğenisini kazanan Loureiro, Mustaine tarafından da onurlandırılmış, "birlikte çalıştığı en iyi gitarist" olarak değerlendirilmiştir.[192]

25 Kasım 2014'te Chris Broderick ve Shawn Drover, yaptıkları açıklamalarla gruptan ayrıldıklarını bildirmişlerdir. Broderick, "artistik ve müzikal farklılıklar",[193][194][195] Drover ise "kendi müzikal yönelimlerinin peşinden gitmek için"[193][196][197] gruptan ayrıldıklarını açıklamışlardır. İkili, Act of Defiance adıyla kendi gruplarını kurdular.[198][199] Bu ikilinin yerine kimlerin geleceği resmî olarak açıklanmadan önce, grubun yeni albüm kayıtları için Lamb of God bateristi Chris Adler ve Angra gitaristi Kiko Loureiro ile çalışacağı söylenmekteydi.[200][201][202] 29 Mart'ta, Adler'ın sadece albüm kayıtlarında konuk baterist olarak yer alacağı açıklandı.[203][204][205] 2 Nisan'da ise, Loureiro'nun grubun yeni gitaristi olduğu duyuruldu.[201][206][207] İlerleyen aylarda, Adler'ın gruba Kuzey Amerika turnesinde de eşlik edeceği duyurulmuş[208] böylece grubun kadrosu netleşmiştir.[209]

2014-17: Dystopia

Bu kadroyla yeni albüm çalışmalarına devam eden grup, 22 Ocak 2016 tarihinde Dystopia isimli albümü piyasaya sürdü. Grubun hayranlarınca beğenildiği belirtilen eski tarzına dönüş yaptığı belirtilen albüm, olumlu tepkiler aldı.[210][211][212] Albümün turnesine çıkan grup, turnenin Kuzey Amerika ayağında Suicidal Tendencies, Children of Bodom ve Havok ile birlikte sahne aldı.[213] Daha sonra Lamb of God ile turneye çıkacağı için yerine geçici olarak Dirk Verbeuren'i[214] öneren Chris Adler'ın gruptan tamamen ayrıldığı, yerine geçici olarak alınan Verbeuren'in ise tam zamanlı olarak gruba katıldığı açıklandı.[214][215]

Bu değişikliğin ardından yoluna devam eden grup, aynı yılın Eylül ve Ekim aylarında bir Amerika turnesi daha ayarladı. Suicidal Tendencies, Amon Amarth, Metal Church[216] ve Butcher Babies[217] bu turnede gruba eşlik etti.

2017 yılında grup, son albümleriyle aynı adı taşıyan şarkıları "Dystopia" ile Grammy ödüllerinde En İyi Metal Performansı kategorisinde Grammy ödülü aldı. Bu grubun on üçüncü adaylığı idi ve ilk kez kazanmış oldular.[30] Grup güncel kadrosu ile ödül gecesine katılırken, stüdyo kayıtlarında grupla yer alan Chris Adler ise gecede yer almadı. Ödüller sırasında performans sergileyen grup, Megadeth sahneye çıkarken Metallica'nın "Master of Puppets" şarkısını çaldı.[218] Dave Mustaine, sonradan yaptığı bir açıklamada bu durumu başlangıçta fark etmediğini, sonradan anladığında ise şaşırdığını ifade etmiştir.[219]

Grup, 2017 sonbaharında Scorpions'ın turnesine eşlik etti.[220]

2017-günümüz: Yeni albüm

Bu turnenin öncesinde, Mustaine bir röportajında, grubun 2017'nin sonlarına doğru tekrardan stüdyoya gireceğini ve yeni albümle ilgili çalışmalar yapacaklarını açıkladı.[221] Bir süre sonra ise kişisel Twitter hesabından, yeni albümle ilgili fikirler toplamaya çalıştığını ama stüdyoya 2018 ortalarında girip albümü de 2019'da çıkarmayı düşündüğünü belirtti.[222]

6 Nisan 2018 tarihinde, grup ilk albümleri Killing Is My Business... and Business Is Good!'u yeniden yayınlanacağını duyurdu.[223] Albümde şarkıların yeniden kaydedilmiş versiyonları, "These Boots" şarkısının sözlerinin Lee Hazlewood'a göre uyarlanmış yeni bir versiyonu ve bununla birlikte grubun Alice Cooper ile turnedeyken kaydedilmiş bazı canlı performansların da yer aldığı bonus disklerin olacağı açıklandı.[224] Albüm, Killing Is My Business... and Business Is Good! - The Final Kill adıyla 8 Haziran 2018 tarihinde yayınlandı.

2018'in sonlarına doğru, grup 2019 yılında yapacakları MegaCruise adlı bir etkinliği duyurdu. Pasifik Okyanusunda bir gemide çeşitli grupların da katılıp konserler vereceği bu etkinlik Ekim ayı için planlandı. Burada sahne alacak gruplar arasında; Anthrax, Testament, Overkill, Corrosion of Conformity, Queensrÿche, Armored Saint, Metal Church, Suicidal Tendencies, DragonForce, Doro, John 5, Sacred Reich, Death Angel ve Toothgrinder de bulunuyordu.[225][226][227] Mustaine sağlık problemleri nedeniyle etkinliğe katılamadı, bu nedenle Megadeth de sahneye çıkamadı.[228]

Kısa bir süre sonra, Mustaine kişisel Instagram hesabından bir video paylaşarak yeni albüm haberini verdi.[229] Yeni albümden bir teaser paylaşan grup, albümü 2019 için çıkarmayı düşünüyordu. Albüm için Dystopia'nın da prodüktörlüğünü yapan Chris Rakestraw ile çalışmalara başladı.[230] Fakat bu planlar, Mustaine'in yakalandığı gırtlak kanseri[231] nedeniyle ertelenmek zorunda kaldı. Grup Ozzy Osbourne ile turneye çıkmayı düşünüyordu fakat Mustaine'in sağlık durumu nedeniyle önce turne ertelendi, ardından da grubun yerini Marilyn Manson'ın alacağı açıklandı.[232] Mustaine, birkaç ay sonra kanseri tamamen atlattığını açıkladı.[233]

Ağustos 2019'da, grubun Five Finger Death Punch ile 2020 başında Avrupa turnesine çıkacağı açıklandı.[234] Ayrıca yazın da Lamb of God ile birlikte, Trivium ve In Flames'in de katılacağı bir Kuzey Amerika turnesine çıkacakları duyuruldu.[235] Dave Mustaine'in iyileşmesinin ardından 2020 başında konserlere tekrar başlayan grup, Şubat ayında konserlerini sonlandırarak yeni albüm çalışmalarına başladı.[236] Meksika'da bir festivalde sahne alacakları duyurulsa[237] da, Çin'de başlayan koronavirüs pandemisi nedeniyle grup konseri iptal etme kararı aldı.[238]

Pandemi nedeniyle konserlere çıkamayan grup yeni albüm çalışmalarına yöneldi ve zaman zaman gidişatla ilgili açıklamalar yaptı. Bu arada, 8 Eylül 2020'de Dave Mustaine'in Rust in Peace albümünün yazılıp kaydedildiği süreci anlattığı Rust in Peace: The Inside Story of the Megadeth Masterpiece isimli kitabı piyasaya sürüldü. Kitapta Slash tarafından yazılmış bir önsöz vardır.[239] Dave Mustaine, bir röportajında yeni albüm için vokal kayıtlarını yapacağını ve albümün yayımlanma tarihini belirlediklerini,[240] başka bir röportajında da cover şarkılar da dahil 18 şarkılık bir albüm çıkaracaklarını açıklamıştır.[241] David Ellefson da bir röportajında yeni albümün Rust in Peace gibi, grubun diğer şarkılarından daha karmaşık ve kompleks öğeler içerdiğini, grubun yeni albümü 2021 yılının ortalarında yayımlamayı düşündüğünü belirtmiştir.[242] Bir başka röportajında da şarkıların temel hâlinin hazır olduğunu, üstüne eklenecek detayların kaldığını belirtmiştir.[243] Konser takvimi ile ilgili de konuşan Ellefson; Lamb of God, Trivium ve In Flames gibi gruplarla birlikte yaz ayları için bir turne plandıklarını açıklamıştır.[244]

Screaming Butterfly Entertainment isimli bir film şirketi, grubun eski bateristi Nick Menza'nın hayatının anlatılacağı, grubun "This Was My Life" isimli şarkısıyla aynı adı taşıyan bir belgesel üzerinde çalıştığını açıklamıştır.[245]

Dave Mustaine, Reddit'te yaptığı bir canlı soru cevap etkinliğinde, grubun yeni albümünün adının şimdilik The Sick, the Dying and the Dead olarak düşünüldüğünü açıklamış ve albümden kısa bir kesit paylaşmıştır.[246]

Tartışmalar

Dirk Verbeuren, grubun 2016 çıkışlı albümü Dystopia'da yer alan Chris Adler'ın yerine gruba turnede eşlik etmek için gruba katılmış, sonradan da tam zamanlı olarak grupta yer alacağı açıklanmıştır.[247]

Megadeth, "oldukça geniş" ve "sadık" bir hayran kitlesine sahip bir grup olarak tanındığı vurgulanmakla[248] birlikte, buna zıt olarak pek çok kesim tarafından da eleştirilen bir grup olmuştur. Bu eleştiriler ağırlıklı olarak Dave Mustaine'in bazı açıklamalarına[249] yönelik olsa da, grup da bundan payını aldı. Bu açıklamalar ise genel itibarıyla Mustaine ile Metallica arasındaki meselelerden kaynaklanmaktaydı.[250] Özellikle Metallica'nın kendi içinde sorunlar yaşadığı dönemleri anlatan belgesel film Some Kind of Monster'da, Lars Ulrich ile konuştuğu bir sahnede bu konularla ilgili içinde biriktirdiklerini paylaşmıştır.[251]

1988 yılında Kuzey İrlanda'da Antrim kasabasında verilen bir konser sırasında, "Anarchy in the U.K." parçasını çalmadan önce, Dave Mustaine bu şarkıyı "İrlanda'nın İrlandalılara verilmesine" ithafen çalacaklarını anons etti. Mustaine'in bu sözleri konser alanındaki Katolikler ile Protestanlar arasında bir gerilim yaşanmasına neden oldu.[lower-alpha 3] Olaylar nedeniyle, grup kurşun geçirmez bir otobüsle Dublin'e dönmek zorunda kaldı.[253] Bu olay, grubun bir sonraki albümü Rust in Peace'de yer alan "Holy Wars... The Punishment Due" şarkısına da ilham kaynağı olmuştur.[254]

Yanlış anlaşılan ve üzerinde tartışmalar dönen bazı şarkı sözleri de grup için bazı sorunlar yarattı. MTV, 1988 yılında "In My Darkest Hour" klibini intihara teşvik ettiği gerekçesiyle yasakladı.[255] Aynı albümde yer alan "Hook in Mouth" da, sözleri nedeniyle PMRC tarafından hedef alındı.[256] Grubun 1994 yılında yayınlanan Youthanasia albümünde yer alan "A Tout le Monde" da, aynı gerekçeyle kanal tarafından yasaklandı. Mustaine, şarkıyı sevdiklerine son sözlerini söyleyen, ölmek üzere olan bir adamı düşünerek oluşturduklarını belirtse de şarkı yasaklandı.[257] Gene Mustaine'e göre, MTV, "Skin O' My Teeth" ile "Symphony of Destruction" şarkılarının kliplerini de "biraz sert" olarak yorumlamış ve bu nedenle yayınlamamıştı.[258]

Grubun 2001 yılında çıktığı dünya turnesi kapsamında Malezya'da vermeyi planladığı bir konser de Malezya devlet yetkililerince iptal edildi. Sebep olarak ise grubun sahip olduğu olumsuz imaj ve yaptığı müzik gösterildi.[259] Yetkililer grubun maskotu Vic Rattlehead'i işaret etti ve grubun sahneye çıkması hâlinde tutuklanacaklarını söyledi.[260] Mustaine, buna cevap olarak: "Malezya hükûmetini ne yapmaya çalıştığını haklı buluyorum. Bu, ülkedeki gençleri korumak için takdire şayan bir şey. Ama bu sadece hükûmetin probleme karşı olan umursamazlığını ve ilgisizliğini gösteriyor." demiştir.[261]

Neredeyse kariyerini bitirecek olan kol sakatlığını atlattıktan sonra, 2003 yılında Dave Mustaine born-again[lower-alpha 4] hristiyan oldu.[263] Bu nedenle de "Anarchy in the U.K.", "The Conjuring" ve "Bad Omen" gibi şarkıları konserlerinde çalmayacağını açıkladı.[264] Mayıs 2005'te, Mustaine grubun İsrail ve Yunanistan'daki konserlerinin organizatörlerini konserleri iptal etmekle tehdit etti. Sebebi ise bu konserlerde yer alacak Rotting Christ ve Dissection gibi grupların Hristiyanlık karşıtı inançlarıydı. Bu nedenle bu gruplar konser takviminden çıkarıldı.[265][266]

Bunlara rağmen, grup ya da Mustaine aleyhine şarkıları veyahut söylemleri nedeniyle herhangi bir dava açılmamıştır. Bu nedenle, grubun Ozzy Osbourne gibi hakkında açılan davalar nedeniyle "kötü şöhretli"[lower-alpha 5] olmadığı yorumları yapılmaktadır.[256]

Etkilendikleri

Megadeth'in müziğinin asıl etkilendiği tarz klasik heavy metal ile birlikte New Wave of British Heavy Metal (NWOBHM) olduğu belirtilmektedir. İlk gruptan örnek olarak UFO, Black Sabbath ve Budgie[268] verilebilirken, ikinci gruptan ise bu türün öncülerinden kabul edilen Iron Maiden, Judas Priest, Diamond Head, Venom ve Motörhead örnek verilir.[269] Bunun yanı sıra Sex Pistols ve Ramones'un da Megadeth'in müziğinde duyulabildiği söylenmektedir.[270] Bunun dışında; AC/DC,[271] Led Zeppelin[272] ve Scorpions[273] gibi hard rock grupları da Megadeth'in gitar işçiliğinde etkili olduğu ileri sürülen gruplardır.[274][275][276] Özellikle NWOBHM akımının "enstrümental yaratıcılığı" ile hardcore punkın saldırgan tarzını bir araya getirdiği belirtilen grubun müziğinde, yer yer Black Flag, Dead Kennedys ve Misfits gibi Amerikan post punk grupların da etkisinin duyulduğu söylenir.[277] Megadeth'in yaptığı müzik için, "karanlık" tanımı da sıkça kullanılır. Bu "karanlık" ve "enerjik" müzik, dinî ve politik riyakârlığı, yabancılaşmayı ve var olan boşluğu kasvetli lirik temalarla anlatmak için kullanılır.[278] Grubun müziği tarz olarak sert bulunmaktadır, bu sertliğin Dave Mustaine'in özgün sesiyle birleşerek karakteristik bir heavy metal tarzı oluşturduğu belirtilmektedir.[279] Mustaine, The Beatles ve David Bowie'yi de kendisini etkileyen kişi ve gruplar arasında saymaktadır.[280]

Megadeth, genel olarak toplumsal meseleler üzerine şarkılar yapan bir grup olmuştur. Sosyal, ekonomik, siyasi ve çevresel problemler üzerinde duran grup, kimi zaman da bireysel konular üzerine şarkılar yapmıştır.[281] "In My Darkest Hour", Mustaine'in yalnızlık ile ilgili olarak yazdığı[lower-alpha 6] bir şarkı olup, ikinci gruba bir örnek teşkil eder.[20] İlk gruba örnek olarak ise; grubun en meşhur albümleri olarak kabul edilen Peace Sells (albümle aynı adı taşıyan parça), Rust in Peace ("Hangar 18") ve Countdown to Extinction ("Architecture of Aggression") albümlerinden çeşitli şarkılar örnek verilebilir.[35] Bunlarla birlikte, ölüm teması da birçok grup gibi Megadeth'in de işlediği bir tema olup "A Tout le Monde" gibi bazı şarkılarda kendine yer bulmuştur.[282]

Grubun kurulduğu dönemdeki ulusal ve uluslararası meseleler de grubun müziğinin kaynakları arasında sayılabilir. Özellikle de grubun ilk kurulduğu dönemin ABD başkanlarından Ronald Reagan'ın agresif yabancı politikasının ve o dönem dünya genelinde yavaş yavaş görülmeye başlanan küresel güvensizliğin de grubun müziğine ilham kaynağı olduğu ileri sürülmektedir.[283] Kendisiyle benzer türde müzik yapan diğer gruplardan farklı olarak, askeri-endüstriyel meselelerden sansüre, çevresel çöküşten etnik iç savaşa çeşitli konularda en politik sözleri yazan grup oldukları ifade edilmektedir.[284] Öyle ki, grubun adı bile aslında bu dönemden kaynağını almaktadır. Dönemin Kaliforniya senatörü Alan Cranston'ın, süper güçler ABD ve SSCB'nin nükleer silahlarına istinaden söylemiş olduğu "Arsenals of a Megadeath"[lower-alpha 7] tabirinin, grubun da adının esin kaynağı olduğu Mustaine tarafından dile getirilmiştir.[283][285]

Grubun 2008 yılında verdiği bir konserden; soldan sağa: James LoMenzo, Dave Mustaine, Shawn Drover (arkada), Chris Broderick

Megadeth'in müziğine etkisi olan bir diğer unsur da grubun değişen üyeleri olarak görülmektedir. Dave Mustaine ve David Ellefson, grubun kurucu üyeleri olup grupta değişmeden kalan üyelerdir.[lower-alpha 8] Grubun ilk albümünde Mustaine ve Ellefson ile birlikte yer alan Chris Poland ve Gar Samuelson, gruba katılmadan önce ağırlıklı olarak caz müzik ile uğraşıyorlardı, bu yüzden Megadeth'te bulundukları iki albümde de yer yer caz esintileri olduğu iddia edilir.[6] Grubun müziğindeki bu etki, Poland ve Samuelson'ın ayrılması ile birlikte son bulduğu, Marty Friedman'ın katılımı ile birlikte grubun müziğinde tekniğin daha ön plana çıkmaya başladığı belirtilir.[279] Friedman, gruba katılmadan önce Jason Becker ile birlikte yer aldığı Cacophony'de de tekniği ile dikkat çektiği söylenen bir isimdi.[27] Grubun, Friedman ile birlikte müziğinin teknik kısmına biraz daha önem verdiği söylenmektedir.[35]

Megadeth'in müziğinin çok büyük bir kısmının mimarının Dave Mustaine olduğu belirtilmektedir.[286] Bu nedenle grubun müziğinde Mustaine'in yaşadıklarının da önemli bir yer tuttuğu iddia edilmektedir. Özellikle Mustaine'in Metallica ile ilişkisi müziğinin de önemli kaynaklarından birini oluşturduğu, hatta grubu kurmasının da esas sebebinin, "Metallica'nın müziğinden daha yeni ve daha aşırı bir müzik" yapmak olduğu ileri sürülmektedir.[35] Bununla birlikte, Metallica'dan daha keskin bir enstrümental performans ve speed metale[287] daha yakın bir tarz, Mustaine'in yapmak istediği şey olarak tanımlanmaktadır.[288] Mustaine'nin, Metallica'dan "daha hızlı, daha sıkı, daha sert ve daha iyi" olmak istediği, grubu da o amaçla kurduğu söylenmektedir.[289] Onun bu mücadelesinin, Megadeth'in thrash metal türünün bilinen, albümleri en çok satan ve ilham kaynağı olan gruplarından biri olmasını sağladığı belirtilmektedir.[77] Mustaine'in bu mücadeleci olduğu belirtilen yapısına rağmen, müziğinde en çok etkilendiği gruplardan birisinin de yine Metallica olduğu iddia edilmektedir. Grubun 1999 yılında çıkardığı Risk albümü, Metallica bateristi Lars Ulrich'in Megadeth'in müziğinde risk alması gerektiğini dile getirmesinin ardından çıkarılmıştır.[78] Grup da bu albümünde alışıldık tarzından uzak, deneysel olarak tanımlanan bir performans ortaya koymuş fakat hayranlarının tepkisiyle karşılaşmıştır.[78]

Mustaine, bir röportajında şarkı yazımının bir "riff" ile başladığını söylemiştir. Buna göre bu "riff", üzerinde yapılan dokunuşlar ile şarkının merkezi hâline gelir.[290] Şarkı ayrı ayrı parçalar hâlinde oluşturulur ve sonradan bu parçalar anlamlı bir bütün oluşturacak şekilde bir araya gelir.[291] Shawn Drover, bir röportajında Dave Mustaine'in yıllar içerisinde birçok riff kaydettiğini ve yeni şarkıların bir kısmının bu kayıtlar baz alınarak oluşturulduğunu belirtmiştir.[292] David Ellefson ise grubun sıklıkla yeni materyal ürettiğini ve yeni bir kayıt sürecinin grubun stüdyoya girip konsept, yönelim, görsel içerik ve şarkı isimleri gibi konularda fikir teatisi yaparak başladığını açıklamıştır.[293]. Grup öncelikle müzikal altyapıyı oluşturmayı, sözleri ise daha sonra yazmayı tercih etmektedir.[294] Mustaine, şarkı sözlerinde genel olarak edebiyattan, özellikle de George Orwell'in romanlarından ilham aldığını belirtmektedir. Orwell'in 1984 romanından çok etkilendiğini belirten Mustaine, bunun üzerine birçok şarkı yazdığını vurgulamıştır.[295]

Megadeth bazı kaynaklarda Metallica, Slayer ve Anthrax ile birlikte thrash metalin büyük dörtlüsü (The Big Four) olarak tanımlandı.[77][296][297] Bu dörtlünün, thrash metalin kitlelere yayılmasına katkıda bulunduğu ve bu türün tarzını de belirleyen gruplardan oldukları iddia edilir.[77] Klasik heavy metali speed metal ile birleştirerek hem bu iki türe farklı bir soluk getirdikleri, hem de thrash metal gibi bir türü oluşturduğu vurgulanmaktadır.[298] Bazı kaynaklarda ise bu kavramın hangi grupları kapsadığı tartışılmaktadır. Nitekim, Exodus ve Testament gibi grupları dahil edip "The Big Six" (Büyük Altılı) gibi kavramlar da oluşturulmuştur.[299] Megadeth, Metallica, Slayer ve Anthrax'tan oluşan dörtlü, zaman zaman birlikte konserlere çıktılar ve sahnede hep birlikte performanslar sergilediler.[300][301][302][303]

Bununla birlikte, kurulduğu günden bugüne 38 milyonu aşkın bir satış rakamına ulaşarak 1980'lerin yer altı metal dünyasından gelip dünya çapında bir şöhrete ulaştıkları söylenmektedir.[281] Rock ve metal dergisi Loudwire, grubu tüm zamanların en iyi üçüncü metal grubu olarak seçmiş, grubun "tahrik edici sözlerini ve akıl oynatıcı ustalığını" övmüştür.[304] Billboard dergisi de grubun ikinci albümü Peace Sells... But Who's Buying?'i "thrash akımının dönüm noktası" olarak değerlendirmiş,[305] MTV ise grubun ilk albümlerinin teknik düzeyine vurgu yaparak grubun metal müzik için bir ilham kaynağı olduğunu belirtmiştir.[306] Grubun yaptığı müzik ve ürettiği görsel içerikler, birçok günümüz thrash metal grubunu da etkilemiştir. Grupla birlikte turlayan Warbringer üyeleri, grubu "heavy metalin en etkileyici gruplarından biri" olarak tanımlarken,[307] Dave Mustaine de bir röportajında Children of Bodom, Toxic Holocaust ve Striker gibi grupların, kendi tarzlarından etkilendiğini düşündüğünü ve o grupların tarzlarını beğendiğini dile getirmiştir.[292]

Vic Rattlehead

Megadeth grubunun maskotu Vic Rattlehead'dir. Üç maymunu temsil edecek şekilde; gözleri perçinli bir vizörle kapatılmış, ağzı kenetlenmiş ve kulakları metal kapaklarla kapatılmıştır. Maskotun çizimi bizzat Dave Mustaine tarafından gerçekleştirilmiştir. Mustaine, maskotun dini baskı ve ifade özgürlüğü konusundaki duygularını temsil ettiğini açıklamıştır.[308] Vic Rattlehead, grubun bazı albüm kapaklarında yer aldığı gibi, konserlerde de zaman zaman sahnede görünmektedir.

Grup üyeleri

• Dave Mustaine – vokal, gitar (1983–günümüz)
• David Ellefson – bas gitar, yardımcı vokal (1983–2002, 2010-günümüz)
• Kiko Loureiro – gitar (2015–günümüz)
• Dirk Verbeuren - davul (2016-günümüz)

Diskografi

Şili'deki bir konseri esnasında Megadeth (30 Nisan 2010)

Stüdyo albümleri

• Killing Is My Business... And Business Is Good! (1985)
• Peace Sells... But Who's Buying? (1986)
• So Far, So Good... So What! (1988)
• Rust in Peace (1990)
• Countdown to Extinction (1992)
• Youthanasia (1994)
• Cryptic Writings (1997)
• Risk (1999)
• The World Needs a Hero (2001)
• The System Has Failed (2004)
• United Abominations (2007)
• Endgame (2009)
• Thirteen (2011)
• Super Collider (2013)
• Dystopia (2016)

Aday gösterildiği ve kazandığı ödüller

Yıl	Albüm / Şarkı	Kuruluş	Ödül	Sonuç
1991	Rust in Peace	Foundations Forum	En İyi Radyo Albümü	Kazandı
	Hangar 18		En İyi Radyo Şarkısı[309][310]	Kazandı
	Megadeth		En İyi Thrash Grubu	Kazandı
	Rust in Peace	National Academy of Recording Arts and Sciences	En İyi Metal Performansı Grammy Ödülü[311][312]	Adaylık
1992	Rusted Pieces	Foundations Forum	En İyi Amatör Video	Kazandı
Hangar 18	National Academy of Recording Arts and Sciences	En İyi Metal Performansı Grammy Ödülü[311][312]	Adaylık
1993	Countdown to Extinction	Genesis Ödülleri	Doris Day Müzik Ödülü[313]	Kazandı
	Countdown to Extinction	National Academy of Recording Arts and Sciences	En İyi Metal Performansı Grammy Ödülü[311][312]	Adaylık
1994	Angry Again	National Academy of Recording Arts and Sciences	En İyi Metal Performansı Grammy Ödülü[311][312]	Adaylık
1995	99 Ways to Die			Adaylık
1996	Paranoid			Adaylık
1998	Trust			Adaylık
1999	Dave Mustaine	Kerrang!	Klasik Söz Yazarı Ödülü[314]	Kazandı
2004	The System Has Failed	Metal Storm	En İyi Thrash Metal Albümü[315]	Kazandı
2007	Dave Mustaine	Metal Hammer	Riff Lord[316][317]	Adaylık
2008				Kazandı
	Megadeth		En İyi Canlı Performans Grubu[318]	Kazandı
2009	Endgame	Metal Storm	En İyi Thrash Metal Albümü	Kazandı
			En Büyük Sürpriz[319]	Kazandı
	Dave Mustaine	Revolver	Golden God[320]	Kazandı
2010	Head Crusher	National Academy of Recording Arts and Sciences	En İyi Metal Performansı Grammy Ödülü[311][312]	Adaylık
	Endgame	Revolver	Yılın Albümü[321]	Adaylık
2011	Megadeth		En İyi Canlı Performans Grubu[322]	Adaylık
		Loudwire	Yılın Sanatçısı[323]	Adaylık
	TH1RT3EN		Yılın Metal Albümü[323]	Kazandı
	Public Enemy No. 1		Yılın Metal Şarkısı[323]	Kazandı
			Yılın Metal Klibi[323]	Adaylık
	Sudden Death	National Academy of Recording Arts and Sciences	En İyi Metal Performansı Grammy Ödülü[311][312]	Adaylık
2012	Public Enemy No. 1		En İyi Hard Rock/Metal Performansı Grammy Ödülü[324][325]	Adaylık
2013	Whose Life (Is It Anyways?)			Adaylık
2014	Dave Mustaine	Classic Rock	Metal Guru[326]	Kazandı
2015	Megadeth	Metal Hammer	En İyi Uluslararası Grup	Adaylık
	Dave Mustaine		Golden God[327]	Kazandı
2016	Dave Mustaine	Revolver	Dimebag Darrell En İyi Gitarist Ödülü (Kiko Loureiro ile birlikte)[328]	Kazandı
			Yaşam Boyu Başarı Ödülü[328]	Kazandı
	The Megadeth VR Experience	Evolution Media	Gümüş Madalya[329]	Kazandı
2017	Dystopia	National Academy of Recording Arts and Sciences	En İyi Metal Performansı Grammy Ödülü	Kazandı

Diğer

• 2000 - VH1, gruba En İyi 100 Hard Rock Sanatçısı listesinde 69. sırada yer verdi.[330]
• 2004 - Guitar World dergisi, Dave Mustaine ile Marty Friedman'a Tüm Zamanların En İyi 100 Heavy Metal Gitaristi listesinde 19. sırada yer verdi.[331]
• 2006 - MTV, grubu En İyi Metal Gruplarından biri olarak ilan etti.[332]
• 2013 - Loudwire dergisi, gruba Tüm Zamanların En İyi 10 Thrash Metal Grubu listesinde yer verdi.[333]

Notlar

1. Dave Mustaine, kız arkadaşıyla Young arasında bir ilişki olduğunu iddia etmiş, Young ise bunu inkâr etmiştir.[26]
2. Platin plak, satışı bir milyonu geçen albümler için RIAA tarafından verilen bir ödüldür.[36]
3. Mustaine, konser alanında sahte Megadeth tişörtleri satan bir satıcı görmüş, onunla konuştuğunda satıcının bu tişörtleri "davası (The Cause)" için sattığını öğrenmiştir. Bunun üzerine bu "davayı" desteklemek istemiş ve şarkıyı da buna ithafen çalmak istemiştir. Bu söz, kaynağını Paul McCartney'nin "Give Ireland Back to the Irish" isimli şarkısından almıştır.[252]
4. Born-again, "yeniden doğmak" anlamına gelir. Hristiyanlıkta ise ruhsal olarak yeniden doğmayı ya da Kutsal Ruh'tan insan ruhunun yeniden oluşmasını ifade eder. Özellikle muhafazakâr Protestanlıkta daha çok karşılaşılan bu kavramı, genellikle İsa ile kişisel ilişki kurduğunu iddia eden insanlar kullanır. Kimi zaman bu terim, Hristiyan olmakla ve vaftiz ile de bağdaştırılır.[262]
5. Ozzy Osbourne, kariyeri boyunca çeşitli olaylar nedeniyle mahkemelik olmuştur. Bunlardan biri, John McCollum adında bir gencin intihar etmesinde, Osbourne'ün "Suicide Solution" isimli şarkısının etkili olduğu iddiasıyla ailesi tarafından Osbourne'a karşı açılan davadır. Dava sonucunda, McCollum'ın intiharı ile şarkı arasında bir bağ tespit edilememiştir.[267]
6. Bu şarkının Metallica'nın trafik kazasında hayatını kaybeden bas gitaristi Cliff Burton'a yazıldığı da iddia edilmektedir.[20]
7. Bir olay sonucu bir milyon kişinin ölmesine İngilizce'de Megadeath denilmektedir. Bu tabir ile kast edilmek istenen şey de bir milyon kişiyi öldürebilecek güçte bir cephanenin ABD ve SSCB'nin elinde bulunduğudur.[285]
8. Ellefson, grubun 2002'de dağılıp 2004'te tekrar kurulmasının ardından, Mustaine ile Megadeth ismi üzerinde yaşadıkları bazı hukukî uyuşmazlıklar nedeniyle 2002-2010 yılları arasında grupta yer almasa da, 2010 yılında gruba tekrar dönmüştür.[118]

Kaynakça

Özel

1. Bukszpan 2003, s. 242.
2. Buckley 2003, s. 660.
3. Pillsbury 2006, s. 2.
4. Anatolianrock- Megadeth 6 Ağustos 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2013
5. Mustaine 2011, s. 166.
6. Konow 2009, s. 242.
7. Stephen Thomas Erlewine. "Megadeth - Biography". AllMusic. 1 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Nisan 2020.
8. McIver 2009, Bölüm 7.
9. Hart, Josh (15 Ağustos 2011). "Dave Mustaine on Early Days With Metallica: "I Had Always Called Us the 'Four Horsemen'"". Revolver. Guitar World. 16 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2013.
10. Ellefson & McIver 2013, ss. 55-56.
11. Ellefson & McIver 2013, s. 58.
12. Konow 2009, s. 243.
13. "PEACE SELLS... BUT WHO'S BUYING?". megadeth.com. 15 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020.
14. Matsumoto, Jon (16 Ekim 1986). "Megadeth: These Heavy Metalers Thrash For Peace". Los Angeles Times. Erişim tarihi: 15 Kasım 2013.
15. Talevski̇ 2010, s. 570.
16. Popson, Tom (6 Şubat 1987). "Megadeth Hed To Go Here". Chicago Tribune. 17 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2013.
17. Rees & Crampton 1999, s. 658.
18. Konow 2009, s. 244.
19. "5 Things You Didn't Know About Megadeth's 'So Far, So Good ... So What!'". Revolver. 18 Ocak 2018. 18 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2020.
20. Arnett 1996, s. 50.
21. Mustaine 2011, s. 175-176.
22. "Megadeth". metallipromo.com. 10 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Aralık 2019.
23. Bukszpan 2003, s. 244.
24. Ellefson & McIver 2013, s. 73.
25. "Ex-MEGADETH Guitarist JEFF YOUNG Responds To DAVE MUSTAINE's Drug Allegations". BLABBERMOUTH.NET (İngilizce). 20 Aralık 2009. 4 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Aralık 2019.
26. Malcolm Dome (21 Aralık 2009). "Megadeth Bitching Mustaine and Young at War". Classic Rock. 11 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2013.
27. Harrison 2011, s. 46.
28. McIver 2009, Bölüm 13.
29. Rubiner, Julia (1993). Contemporary Musicians: Profiles of the People in Music. Gale Group. ISBN 0-8103-2217-X.
30. "Artists - Megadeth". Grammy Awards. 25 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2020.
31. ""Bill & Ted's Bogus Journey: Official Motion Picture Soundtrack"". Allmusic. 31 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2020.
32. Guglielmi 2002, s. 530.
33. Brenda Herrmann (30 Temmuz 1992). "Megadeth - Countdown to Extinction (Capitol)". Chicago Tribune. 8 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2013.
34. Ellefson & McIver 2013, s. 103.
35. Harrison 2011, s. 60.
36. "Amerikan Müzik Endüstrisinin Devrim Gibi Kararı Devrede". hafifmuzik.org. 13 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2020.
37. Patrick McDonald (8 Ocak 1993). ""Grammys show influence of Seattle music"". The Seattle Times. 14 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2009.
38. Kory Grow (13 Eylül 2012). ""Megadeth – Countdown To Extinction 20th Anniversary Edition Cover Art Shown In New York's Times Square"". Brave Words&Bloody Knuckles. 28 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2013.
39. Ellefson & McIver 2013, s. 106.
40. Graham Hartmann (2 Nisan 2014). ""Megadeth's David Ellefson Plays 'Wikipedia: Fact or Fiction?'"". loudwire.com. 13 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2014.
41. Chris Harris (29 Ocak 2010). ""The Grammys Don't Understand Metal"". Noisecreep. 13 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Nisan 2020.
42. Carlos Ramirez (2010). "10 Most Underrated Megadeth Songs". noisecreep.com. 23 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2013.
43. Chris Harris (29 Ocak 2010). ""The Grammys Don't Understand Metal"". noisecreep.com. 13 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2013.
44. "YOUTHANASIA". megadeth.com. 9 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020.
45. Nielsen Business Media, Inc. "Billboard 200". Billboard. 22 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Aralık 2013.
46. "Canadia album certifications - Megadeth". Music Canada. 12 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Aralık 2013.
47. "American album certifications". RIAA. 22 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2019.
48. Ellefson & McIver 2013, s. 118.
49. Stephen Thomas Erlewine. "Megadeth - Youthanasia". Allmusic. 23 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2013.
50. Arsenal of Megadeth (DVD). Capitol Records. 2006.
51. "Family Tree - Songfacts". songfacts.com. 22 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2020.
52. "Megadeth - Blood of Heroes Lyric Meaning". lyricinterpretations.com. 18 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2020.
53. "Black Curtains by Megadeth". songfacts.com. 22 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2020.
54. "4 Mega Hit Heavy Metal Songs Inspired by Gambling". welovemetal.com. 16 Kasım 2014. 21 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2020.
55. "Victory by Megadeth". songfacts.com. 22 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2020.
56. "Megadeth: Evolver - The Making of Youthanasia". New York Times. 25 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Aralık 2013.
57. ""The Killing Road – A History Of Megadeth's Opening Acts"". Roadrunner Records. 2 Şubat 2012. 3 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Aralık 2013.
58. Alex Henderson. "Tales From the Crypt: Demon Knight (Original Soundtrack)". Allmusic. 12 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Aralık 2013.
59. Patrick MacDonald (5 Ocak 1996). ""Presidents of the U.S. are riding high in the musical polls"". The Seattle Times. 14 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2009.
60. ""Late Show With David Letterman: Episode Guide"". MSN Entertainment. 18 Kasım 1994. 27 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2014.
61. "When Megadeth Needed a Drummer". Nick Menza resmî web sitesi. 27 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2014.
62. Dean Golemis (9 Kasım 1995). ""Megadeth: Hidden Treasures (Capitol)"". Chicago Tribune. 16 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Aralık 2013.
63. Greg Prato. "MD.45 - Biography". Allmusic. 2 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2013.
64. Jon Wiederhorn (Haziran 1998). "Last Man Standing". Rockmetal.art.pl. 8 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2013.
65. Ellefson & McIver 2013, s. 129.
66. "Megadeth - Chart History (Albums)". Billboard. 9 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020.
67. "Megadeth - Chart History (Songs), 2. Sayfa". Billboard. 12 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2013.
68. Billboard staff (17 Ocak 1998). 40th Annual Grammy Awards: Final Nominations. Billboard. Erişim tarihi: 10 Aralık 2013.
69. "Cryptic Writings - Megadeth - Charts". Allmusic. Erişim tarihi: 10 Aralık 2013.
70. Sandy Masuo (29 Haziran 1997). ""In Brief: Megadeth, 'Cryptic Writing,' Capitol."". Los Angeles Times. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2013.
71. "History". Megadeth.com. 6 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Aralık 2013.
72. Metal Sludge staff (12 Mart 2002). ""20 question with ex-Megadeth drummer Nick Menza"". Metal Sludge. 11 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2013.
73. "Nick Menza: "I Was Fired from Megadeth Two Days After Surgery". RockRage, blabbermouth.net. 19 Şubat 2002. 13 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2013.
74. "Dave Mustaine: Kerry King Hates My Nuts". blabbermouth.net - Ultimate-Guitar.com. 16 Ağustos 2013. 8 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2013.
75. "Various ‎– Duke Nukem - Music To Score By". discogs.com. 7 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Nisan 2020.
76. Fredrik Hjelm (2001). ""It Wasn't Fun Anymore"". Rockmetal.art.pl. 6 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2013.
77. Phillips & Cogan 2009, s. 27.
78. Konow 2009, s. 245.
79. Amy Sciarretto (31 Ocak 2000). "Loud Rock News". CMJ New Music Report. Erişim tarihi: 28 Mart 2014.
80. MTV News Staff (23 Temmuz 1999). "Original Megadeth Drummer Samuelson Dead at 41". MTV. 12 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Temmuz 2014.
81. "Ed Hunter Tour 1999 - Europe". The Iron Maiden Commentary. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2020.
82. Sorelle Saidman (10 Ocak 2000). "Megadeth Guitarist Marty Friedman Leaves Band". MTV. 12 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Aralık 2013.
83. Ahmet Saraçoğlu (28 Nisan 2010). "MEGADETH - Risk". PasifAgresif. 18 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2020.
84. Melinda Newman (22 Ocak 2000). The Beat. Billboard. Erişim tarihi: 12 Aralık 2012.
85. Metal Sludge staff (4 Eylül 2001). ""23 Questions With Dave Mustaine"". Metal Sludge. 13 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2013.
86. Ellefson & McIver 2013, s. 136.
87. Kirk Baird (14 Eylül 2001). "Acerbic Mustaine Explains Megadeth's Metal Issues". Las Vegas Sun. 12 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2013.
88. Steve HUEY. "Capitol Punishment - The Megadeth Years". Allmusic. 2 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2013.
89. "Megadeth Call It Quits". Rolling Stone. 3 Nisan 2002. 9 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020.
90. "Megadeth Completes 'Hero'". Billboard. 22 Ocak 2001. 6 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2013.
91. Chaitra Chandrasekhar (15 Mayıs 2001). "Back to Their Metallic Roots". The Tech. 25 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2013.
92. Brackett, Nathan; Hoard, Christian David. The New Rolling Stone Album Guide. Simon & Schuster. s. 534. ISBN 0-7432-0169-8.
93. "Megadeth - Chart History (Songs)". Billboard. 8 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2013.
94. "Metal Returns: Megadeth, Halford, Slayer". Billboard. 20 Şubat 2001. 12 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2013.
95. Ellefson & McIver 2013, s. 139.
96. Ellefson & McIver 2013, s. 218.
97. Jon Wiederhorn (2 Mart 2004). "Megadeth Pack It In After Nearly 20 Years". MTV. 8 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2014.
98. "Injury Forces Mustaine To Disband Megadeth". Billboard. 3 Nisan 2002. 28 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2013.
99. "Megadeth to split up". BBC News. 4 Nisan 2002. Erişim tarihi: 21 Ocak 2014.
100. Dan Epstein (Ağustos 2003). "Die Another Day". Rockmetal.art.pl. 29 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2013.
101. Bradley Torreano. "Megadeth: Still, Alive...and Well?". AllMusic. 29 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2013.
102. "Megadeth - The System Has Failed". metal-archives.com. 26 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020.
103. "Dave Mustaine: 'I Am And Always Will Be Megadeth'". Blabbermouth.net. 12 Temmuz 2003. Erişim tarihi: 23 Kasım 2013.
104. Chris Ayers (Mart 2005). "Megadeth: Remixed and Remastered Series". Exclaim!. 4 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2013.
105. Jon Wiederhorn (10 Eylül 2004). "Dave Mustaine, Megadeth Return To Life With New System". MTV. 24 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2014.
106. Bob Nalbandian (28 Ağustos 2004). "Dave Mustaine Interview". Hard Radio. 18 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2006.
107. "Megadeth's Mustaine Says Nick Menza Wasn't Prepared To Tour With The Band". Blabbermouth.net. 16 Kasım 2004. 21 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2013.
108. Mike Gitter (24 Ekim 2012). "Where Are They Now? Chris Poland of Megadeth". Noisecreep. 12 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2013.
109. Dizon, Joey (7 Temmuz 2012). "A Life of 'Deth". The Philippine Star. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2014.
110. Sciarretto, Amy (13 Eylül 2004). "Genre Focus – Megadeth; The System Has Failed". CMJ New Music Report. s. 22. Erişim tarihi: 22 Kasım 2013.
111. "Megadeth – Chart History (Albums)". Billboard. 12 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2013.
112. "Megadeth – Chart History (Songs)". Billboard. 12 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2013.
113. "Dave Mustaine Discusses Going Solo, Dimebag, Kerry King And Metallica". Blabbermouth.net. 11 Şubat 2005. Erişim tarihi: 4 Aralık 2013.
114. "Megadeth Tour Manager Talks About Drummer Nick Menza's Departure". Brave Words & Bloody Knuckles. 5 Kasım 2004. 15 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2013.
115. "Updated: Exodus Added To More Dates On Megadeth's U.S. Tour". Blabbermouth.net. 16 Ekim 2004. Erişim tarihi: 4 Aralık 2013.
116. "Diamond Head To Support Megadeth In Europe". Blabbermouth.net. 30 Aralık 2004. Erişim tarihi: 4 Aralık 2013.
117. "Megadeth's Mustaine Sues Former Bassist". billboard.com. 26 Temmuz 2005. 2 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020.
118. "Megadeth'S Dave Mustaine: 'I Am Over The Feuds With Metallica And David Ellefson'". Roadrunnerrecords.com. 4 Şubat 2006. 17 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2011.
119. Bowar, Chad (1 Ekim 2006). "Gigantour DVD Review". About.com. 2 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Temmuz 2014.
120. Begrand, Adrien (28 Temmuz 2005). "Megadeth: Greatest Hits: Back to the Start". Popmatters. Erişim tarihi: 3 Aralık 2013.
121. "Ex-Megadeth Bassist MacDonough: 'There Is No Animosity Here'". Blabbermouth.net. 20 Şubat 2006. Erişim tarihi: 4 Aralık 2013.
122. "Megadeth bassist James Lomenzo joins Yamaha Guitars". Yamaha Corporation. 25 Ocak 2008. 6 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2013.
123. Prato, Greg (27 Mart 2007). "Megadeth: That One Night: Live in Buenos Aires". AllMusic. 23 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2013.
124. "Megadeth Play First Show With Bassist James LoMenzo". Blabbermouth.net. 18 Mart 2006. Erişim tarihi: 4 Aralık 2013.
125. Bowar, Chad (21 Mart 2006). "Megadeth – Arsenal Of Megadeth DVD". About.com. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2013.
126. "Gigantour 2006 Announced: Megadeth, Lamb of God, Opeth, Arch Enemy, Overkill Confirmed". Blabbermouth.net. 23 Temmuz 2006. Erişim tarihi: 4 Aralık 2013.
127. "Gigantour 2006 – Australian Mini-Tour". Brave Words & Bloody Knuckles. 10 Kasım 2006. 4 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2013.
128. "Megadeth: New Album Pushed Back To 2007". Blabbermouth.net. 23 Ağustos 2006. Erişim tarihi: 25 Kasım 2013.
129. Dave Mustaine Yeni Megadeth Albümünü Anlattı 12 Mart 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2013
130. "United Abominations". megadeth.com. 9 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2020.
131. "CD Reviews - United Abominations Megadeth". Blabbermouth.net. 31 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2020.
132. "Megadeth vs. the United Nations". Vulture. 13 Temmuz 2007. 9 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2020.
133. "Megadeth's New Version Of 'A Tout Le Monde' To Feature Lacuna Coil's Scabbia". Blabbermouth.net. 3 Mart 2007. 13 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2013.
134. United Abominations (CD kapağı). Megadeth. Roadrunner Records RRCY-21285. 2007.
135. Hasty, Katie (23 Mayıs 2007). "Linkin Park Scores Year's Best Debut With 'Midnight'". Billboard. 24 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2013.
136. Freeman, John (3 Mayıs 2007). "Heaven and Hell (Black Sabbath), Megadeth, Machine Head". Dallas Observer. 19 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2013.
137. Kilgore, Kym (10 Temmuz 2007). "Megadeth's 'Tour of Duty'". Sound Spike. 3 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2013.
138. "Megadeth, Static-X, DevilDriver, Lacuna Coil Team Up For Australia's Gigantour". Blabbermouth.net. 8 Ağustos 2007. Erişim tarihi: 28 Kasım 2013.
139. Dodgin, Rich (31 Ekim 2013). "Interview with Glen Drover". All About the Rock. 5 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2013.
140. Laing, Robert (8 Ocak 2008). "Rumour: Megadeth to recruit new guitarist". MusicRadar. 2 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2013.
141. Bezer, Terry (9 Mart 2009). "Megadeth's Dave Mustaine: Broderick Is 'Best Guitarist Megadeth Has Ever Had'". Metal Hammer. 3 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2013.
142. "PHOTOS OF MEGADETH REHEARSING IN HELSINKI, FINALND!". megadeth.com. 3 Şubat 2020. 9 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020.
143. Guitar World staff (14 Ocak 2008). "Dave Mustaine Announces Gigantour 2008 & New Guitarist". Guitar World. 14 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2014.
144. Ratliff, Ben (24 Nisan 2008). "Thrash Times Five When Bands Convene". The New York Times. Erişim tarihi: 28 Kasım 2013.
145. Bowar, Chad (30 Eylül 2008). "Megadeth – Anthology: Set The World Afire". About.com. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2013.
146. "'Priest Feast' Featuring Judas Priest, Megadeth, Testament: Dutch Date Added". Blabbermouth.net. 29 Ekim 2008. Erişim tarihi: 19 Kasım 2013.
147. Mustaine 2011, s. 370.
148. "Dave Mustaine to Metallica: I Am So Very Proud of All You Have Accomplished". Blabbermouth.net. 27 Şubat 2009. 19 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2013.
149. "Megadeth And Slayer To Co-Headline 'Canadian Carnage' Trek". Blabbermouth.net. 27 Nisan 2009. Erişim tarihi: 19 Kasım 2013.
150. Bezer, Terry (19 Haziran 2009). "Megadeth Reveal More About New Album". Metal Hammer. 15 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2013.
151. Burkett, Stephanie (2 Ekim 2009). "Review of Megadeth's Endgame". BBC Music. 19 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Kasım 2010.
152. Bowar, Chad. "Megadeth - Endgame Review". About.com. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2010.
153. Rivadavia, Eduardo (17 Ağustos 2010). "Megadeth: Endgame". AllMusic. 21 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2012.
154. Buchanan, David (15 Eylül 2009). "Megadeth brings Endgame to life, tours North America". Consequence of Sound. 12 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2013.
155. "Slayer, Megadeth, Testament: Complete 'American Carnage' Details Revealed". Blabbermouth.net. 16 Kasım 2009. Erişim tarihi: 19 Kasım 2013.
156. "Megadeth's "Head Crusher" Nominated For a Grammy". Roadrunner Records. 12 Temmuz 2011. 17 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2013.
157. Guitar World staff (25 Ocak 2010). "Megadeth Announce 'Rust In Peace' 20th Anniversary Tour Dates". Guitar World. 17 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2013.
158. Dome, Malcolm (9 Şubat 2010). "David Ellefson Exclusive: Why I'm Back In Megadeth". Classic Rock. 1 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2013.
159. "Interview With Dave Ellefson, Founding Member of Megadeth". The Pogg. thepogg.com. 28 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2012.
160. MusicRadar staff (15 Aralık 2009). "Thrash metal's 'Big Four' for Sonisphere 2010!". MusicRadar. 14 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2013.
161. Paine, Andre (10 Haziran 2010). "Metallica Heading To Cinemas". Billboard. 3 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Kasım 2013.
162. Downey, Ryan J. (25 Nisan 2011). "Metallica, Megadeth, Slayer And Anthrax Make Big 4 History". MTV. 12 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Kasım 2013.
163. Ratliff, Ben (15 Eylül 2011). "Metallica Earns Its Top Billing of the Big Four". The New York Times. 4 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Kasım 2013.
164. Freedman, Pete (30 Eylül 2010). "Backstage with Anthrax, Megadeth & Slayer!". Spin. 2 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Kasım 2013.
165. Guitar World staff (23 Haziran 2010). "Megadeth to Release 'Rust In Peace Live' Blu-Ray, DVD and CD". Guitar World. 10 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Kasım 2013.
166. "Megadeth, 'TH1RT3EN' – Album Review". Loudwire. 1 Kasım 2011. 3 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2020.
167. East, Thomas (1 Eylül 2010). "Guitar Hero: Warriors Of Rock Megadeth trailer". Official Nintendo Magazine. 15 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Kasım 2013.
168. Sciarretto, Amy (1 Aralık 2010). "Grammy Nominees 2011 Announced for Hard Rock and Metal". Noisecreep. 19 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Kasım 2013.
169. Prato, Greg (12 Temmuz 2011). "Dave Mustaine Reveals New Megadeth Album Details". Rolling Stone. 4 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Kasım 2013.
170. Bosso, Joe (29 Eylül 2011). "Megadeth's TH1RT3EN: full album preview – New World Order". MusicRadar. 12 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2011.
171. Bosso, Joe (29 Eylül 2011). "Megadeth's Th1rt3en: full album preview – Millennium of the Blind". MusicRadar. 12 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2011.
172. "Megadeth: 'Black Swan' Song Available For Streaming". Blabbermouth.net. 25 Ekim 2011. 28 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2011.
173. "Megadeth's 'Th1rt3en' Lands At No. 11 On Billboard Chart". Blabbermouth.net. 9 Kasım 2011. 30 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2011.
174. Hartmann, Graham (12 Şubat 2012). "Foo Fighters' Beat Mastodon, Megadeth + Others For 2012 Best Hard Rock / Metal Grammy Award". Loudwire. 30 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2013.
175. Childers, Chad (10 Şubat 2013). "Halestorm's 'Love Bites (So Do I)' Wins 2013 Grammy Award For Best Hard Rock / Metal Performance". Loudwire. 30 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2013.
176. "53rd Annual Grammy Awards nominees list". Los Angeles Times. Tribune Company. 13 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Aralık 2010.
177. Childers, Chad (10 Eylül 2012). "Megadeth to Celebrate 20th Anniversary of 'Countdown to Extinction' With Reissue and Fall 2012 Tour". Loudwire. 29 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2013.
178. Ouellette, Mary (21 Eylül 2013). "Megadeth Reveal 'Countdown To Extinction: Live' Trailer". Loudwire. 24 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2013.
179. "Megadeth Working On 'Dark', 'Heavy' And 'Fast' New Album". Blabbermouth.net. 28 Ocak 2013. Erişim tarihi: 29 Ocak 2013.
180. Hartmann, Graham (12 Şubat 2013). "Megadeth Announce June Release for Upcoming Album 'Super Collider'". Loudwire. 12 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2013.
181. Childers, Chad (18 Mayıs 2013). "Megadeth Unveil New Song 'Kingmaker' + 'Super Collider' Album Track Listing". loudwire.com. 7 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020.
182. "MEGADETH'ten klip". pasifagresif.com. 4 Temmuz 2013. 14 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020.
183. Caulfield, Keith (12 Haziran 2013). "Queens Of The Stone Age Get First No. 1 Album On Billboard 200". Billboard. 10 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2013.
184. "Super Collider - Megadeth". Metacritic. CBS Interactive. 24 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2013.
185. Bowar, Chad (5 Haziran 2013). "Megadeth, 'Super Collider' - Album Review". Loudwire. 25 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2013.
186. "Megadeth Super Collider Review". Metal Storm. 22 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2013.
187. "Sonradan açılan Arap atı gibi..." Radikal. 23 Haziran 2013. 9 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2020.
188. Wright, J**. "Dave Mustaine of Megadeth: Stone Cold Sober & Sweating Bullets!". Classic Rock Revisited. 3 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2013.
189. Megadeth Ocak ayında stüdyoya giriyor - pasifagresif.com 2 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 13 Kasım 2014. Erişim tarihi:27 Kasım 2014
190. Gensler, Andy (3 Haziran 2014). "How Marty Friedman Went From Megadeth to the 'Ryan Seacrest Of Japan'". Billboard. 17 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2014.
191. Kahn-Harris 2007, s. 103.
192. "Dave Mustaine Bugüne Dek Megadeth'te Çalan Tüm Gitaristleri En İyiden En Kötüye Sıraladı". Pasifagresif. 12 Temmuz 2017. 13 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2020.
193. Megadeth'te Deprem: Chris Broderick ve Shawn Drover Gruptan Ayrıldı - turkgitar.net 17 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 26 Kasım 2014. Erişim tarihi: 17 Nisan 2015
194. I am leaving Megadeth - chrisbroderick.com 16 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 25 Kasım 2014. Erişim tarihi:27 Kasım 2014
195. Guitarist Chris Broderick Quits Megadeth - loudwire.com 26 Mart 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 25 Kasım 2014. Erişim tarihi:27 Kasım 2014
196. Drummer Shawn Drover Exits Megadeth - loudwire.com 11 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 25 Kasım 2014. Erişim tarihi:27 Kasım 2014
197. Drummer Shawn Drover Quits Megadeth - blabbermmouth.net 2 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 25 Kasım 2014. Erişişm tarihi:27 Kasım 2014
198. Former Megadeth Members Officially Launch New Band, Act of Defiance 21 Mart 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. MetalInjection, 26 Şubat 2015. Erişim tarihi: 22 Mart 2015
199. Chris Broderick + Shawn Drover Name New Band Act of Defiance, Ink Deal With Metal Blade 21 Mart 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Loudwire, 26 Şubat 2015. Erişim tarihi: 22 Mart 2015
200. Rumor: Lamb of God’s Chris Adler and Angra’s Kiko Loureiro to Record New Megadeth Album - Metalsucks 16 Mart 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 14 Mart 2015. Erişim tarihi: 22 Mart 2015
201. Kiko Loureiro of Angra Officially Joins Megadeth - Megadeth.com 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 2 Nisan 2015. Erişim tarihi:8 Nisan 2015
202. Rumor: MEGADETH Taps LAMB OF GOD Drummer, ANGRA Guitarist For New Album - Blabbermouth 16 Mart 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 14 Mart 2015. Erişim tarihi: 22 Mart 2015
203. Yeni Megadeth Davulcusu Belli Oldu: Chris Adler - Pasifagresif.com 15 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 28 Mart 2015. Erişim tarihi:8 Nisan 2015
204. Lamb of God's Chris Adler to Drum on New Megadeth Album - Megadeth.com 8 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 29 Mart 2015. Erişim tarihi:08 Nisan 2015
205. Megadeth'in Yeni Davulcusu Resmî Olarak Duyuruldu - turkgitar.net 17 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 29 Mart 2015. Erişim tarihi:8 Nisan2015
206. Angra Gitaristi Kiko Loureiro Megadeth'e katıldı - PasifAgresif.com 25 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 3 Nisan 2015. Erişim tarihi:8 Nisan 2015
207. Son Dakika: Megadeth'in Yeni Gitaristi Belli Oldu - turkgitar.net 17 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 2 Nisan 2015. Erişim tarihi:8 Nisan 2015
208. "Confirmed: CHRIS ADLER Will Be Drumming For MEGADETH On North American Tour". metaladdicts.com. 11 Aralık 2015. 22 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2020.
209. "Line Up History". megadeth.com. 12 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2020.
210. "Dystopia by Megadeth". Metacritic. 28 Ocak 2016. 20 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ocak 2016.
211. "Dystopia by Megadeth reviews | Any Decent Music". anydecentmusic.com. 15 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Kasım 2016.
212. Slingerland, Calum (20 Ocak 2016). "Megadeth - Dystopia". Exclaim!. 3 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2016.
213. MEGADETH, SUICIDAL TENDENCIES, CHILDREN OF BODOM: North American Tour Dates Announced - blabbermouth.net 16 Eylül 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 7 Aralık 2015. Erişim tarihi: 12 Mart 2016
214. Welcome Dirk Verbeuren as Megadeth's New Drummer 18 Temmuz 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 14 Temmuz 2016. Erişim tarihi: 2 Eylül 2016
215. "MEGADETH Welcome Dirk Verbeuren as Megadeth's New Drummer". Chris Adler. 7 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2020.
216. "MEGADETH Announces U.S. Tour With AMON AMARTH, SUICIDAL TENDENCIES, METAL CHURCH, HAVOK". blabbermouth.net. 18 Temmuz 2016. 12 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2020.
217. "BUTCHER BABIES Added To MEGADETH's Tour With AMON AMARTH, SUICIDAL TENDENCIES, METAL CHURCH". blabbermouth.net. 10 Eylül 2016. 21 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2020.
218. "Megadeth's Dave Mustaine Reflects on First Grammy Win, House Band Playing Metallica". billboard.com. 19 Şubat 2017. 7 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2020.
219. Christopher Scapelliti (21 Şubat 2017). "Dave Mustaine Calls Grammys 'Master of Puppets' "The Worst Version I Ever Heard!"". guitarworld.com. 9 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020.
220. "SCORPIONS Announce 'Crazy World' North American Tour With MEGADETH". blabbermouth.net. 22 Mart 2017. 30 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2020.
221. Graham HARTMANN (28 Haziran 2017). "Dave Mustaine: Megadeth Plan on Returning to Studio in Late 2017". loudwire.com. 31 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2020.
222. "MEGADETH To 'Probably' Begin Recording New Album Next Summer". blabbermouth.net. 28 Aralık 2017. 3 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2020.
223. Chad CHILDERS (8 Nisan 2018). "Megadeth to Offer 'Final Kill' Reissue of 'Killing Is My Business … And Business Is Good' Disc". loudwire.com. 4 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2020.
224. Chantler, Chris (7 Haziran 2018). "Megadeth – Killing Is My Business... And Business Is Good: The Final Kill album review". loudersound.com. 16 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020.
225. "ANTHRAX, TESTAMENT, CORROSION OF CONFORMITY, Others Confirmed For MEGADETH's First-Ever 'Megacruise'". blabbermouth.net. 9 Ekim 2018. 30 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2020.
226. Zenae Zukowski (25 Ekim 2018). "Overkill and Dragonforce added to first-ever MegaCruise". metalinsider.net. 29 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2020.
227. Philip Trapp (21 Mart 2019). "Suicidal Tendencies, Queensryche + Megadeth Cover Band Added to 2019 Megacruise". loudwire.com. 4 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2020.
228. "MEGADETH: No Official Decision Has Yet Been Made Regarding DAVE MUSTAINE's Involvement In 'Megacruise'". blabbermouth.net. 21 Eylül 2019. 24 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2020.
229. Chad Childers (6 Kasım 2018). "Megadeth Drum Up New Album Anticipation With Song Tease". loudwire.com. 5 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2020.
230. "MEGADETH Enters Studio For New Album Pre-Production". blabbermouth.net. 10 Mayıs 2019. 12 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2020.
231. "MEGADETH's DAVE MUSTAINE Diagnosed With Throat Cancer". blabbermouth.net. 17 Haziran 2019. 29 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2020.
232. "OZZY OSBOURNE To Be Joined By MARILYN MANSON For Rescheduled 2020 North American Dates". blabbermouth.com. 14 Kasım 2019. 19 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2020.
233. Blistein, Jon (3 Şubat 2020). "Dave Mustaine: I'm '100 Percent' Cancer-Free". rollingstone.com. 3 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020.
234. "FIVE FINGER DEATH PUNCH To Tour Europe With MEGADETH And BAD WOLVES". blabbermouth.net. 21 Ağustos 2019. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2020.
235. "Megadeth & Lamb of God 2020". 15 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2020.
236. "THANK YOU!". Megadeth. 22 Şubat 2020. 22 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2020.
237. "MEGADETH TO PERFORM AT HELL AND HEAVEN METAL FEST". Megadeth. 28 Şubat 2020. 22 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2020.
238. "HELL & HEAVEN METAL FEST PERFORMANCE CANCELLED". Megadeth. 13 Mart 2020. 22 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2020.
239. "Rust in Peace: The Inside Story of the Megadeth Masterpiece". hachette Books. 19 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2020.
240. "New Album: Megadeth's Dave Mustaine Almost Ready to Record Vocals". LoudWire. 16 Kasım 2020. 16 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2020.
241. Wiggins, Keavin (24 Aralık 2020). "Megadeth Have 18 Songs For New Album 2020 In Review". antiMusic. 12 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2020.
242. Emily Carter. "David Ellefson On Megadeth's "Complex" New Material: "Those Riffs Are Way Harder Than Rust In Peace Stuff"". Kerrang!. 17 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2020.
243. Will Lavin (29 Kasım 2020). "Megadeth bassist David Ellefson says band will release new music in 2021". NME. 29 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2020.
244. "David Ellefson Updates on What's Going on With Megadeth & New Music, Says 'Amazon Has Basically Saved the Planet' in 2020" (İngilizce). www.ultimate-guitar.com. 11 Ocak 2021. 11 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2021.
245. "Late MEGADETH Drummer NICK MENZA: Official Documentary 'This Was My Life' Announced". Blabbermouth. 30 Kasım 2020. 30 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2020.
246. Emily Carter (12 Ocak 2021). "Dave Mustaine teases new Megadeth snippet and tentative album title". Kerrang!. 12 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ocak 2021.
247. "Megadeth Yeni Davulcusunu Açıkladı". Türk Gitar. 28 Aralık 2016. 13 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2020.
248. Joyner 2003, s. 304.
249. Allyson B. Crawford (5 Nisan 2012). "Dave Mustaine's Quotes". noisecreep.com. 13 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2020.
250. Graham Hartmann (31 Ağustos 2012). "Metallica vs Dave Mustaine: Nastiest Rock Feuds". loudwire.com. 13 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Kasım 2013.
251. Hay, Carla (17 Ocak 2004). "Monster" film Reveals Metallica's Dynamics. Billboard. Erişim tarihi: 21 Kasım 2013.
252. Kenny Herzog (18 Temmuz 2011). "Dave Mustaine Interview". The A.V. Club. 21 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2014.
253. "23 Questions With Dave Mustaine". Metal Sludge Staff. 4 Eylül 2001. 13 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2013.
254. "Holy Wars... The Punishment Due". Rolling Stones. 9 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2013.
255. Laura Mann (1 Ağustos 2011). "Top Ten Best Music Videos Banned by MTV". Dallas Observer. 13 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2013.
256. Arnett 1996, s. 47.
257. "Megadeth's New Version of A Tout Le Monde to Feature Lacuna Coil's Cristina Scabbia". blabbermouth.net. 3 Mart 2007. 13 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2013.
258. Pessin, Anna Lisa (Ekim 1992). Dressed for Success. Spin. Erişim tarihi: 20 Eylül 2013.
259. Barry A. Jeckell (6 Ağustos 2001). "Billboard Bits: LL Cool J, Megadeth, Money Mark". Billboard. 13 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2013.
260. "'Hero' Takes a Fall in Malaysia". New Musical Express. 24 Temmuz 2001. 6 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2013.
261. Kirk Baird (14 Eylül 2001). "Acerbic Mustaine Explanis Megadeth's Metal Issues". Las Vegas Sun. 12 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2013.
262. "Vaftiz sırrı". meryemana.net. 19 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2020.
263. George Stroumboulopoulos. "Interview: Dave Mustaine". CBS. 25 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2013.
264. Patrick Prince (13 Haziran 2011). "Dave Mustaine at 'Peace' in His Career 25 Years Later". Goldmine. 13 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2013.
265. Jeff Kerby (24 Temmuz 2005). "Dave Mustaine Speaks to KNAC.COM from Gigantour". KNAC.COM. 8 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2013.
266. "MEGADETH's DAVE MUSTAINE Explains Why He Refused To Share Stage With DISSECTION And ROTTING CHRIST". blabbermouth.net. 6 Ağustos 2014. 22 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2020.
267. Nuzum, Eric (2001). Parental Advisory: Music Censorship in America. New York City: HarperCollins. ss. 57-58. ISBN 978-0-688-16772-1.
268. Grow, Kory (3 Ağustos 2010). "Exclusive Excerpt From Dave Mustaine's Autobiography: Meeting Lars Ulrich". Revolver. NewBay Media. 1 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2020.
269. "Exclusive Excerpt From Dave Mustaine's Autobiography: Meeting Lars Ulrich". Revolver. 8 Mart 2010. 1 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020.
270. Smyers, Darryl (1 Mart 2012). "Megadeth's Dave Ellefson Talks About Christianity and Lady Gaga". Dallas Observer. 3 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Kasım 2013.
271. Full Metal Jackie (7 Ekim 2013). "Megadeth Frontman Dave Mustaine on Touring With Iron Maiden, Social Media + More". Loudwire. 17 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Kasım 2013.
272. Edmondson 2013, s. 147.
273. "Arşivlenmiş kopya". 8 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2020.
274. "Megadeth - The System Has Failed | rock | ilikemusic.com". Ilikemusic.com. 17 Ekim 2010. 9 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2010.
275. Up for Discussion Jump to Forums (3 Ekim 2009). "Endgame was #1 on the BillBoard Hard Rock List". Billboard.com. 12 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2010.
276. "Endgame Review". Ultimate-guitar.com. 6 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2010.
277. Bivins 2008, s. 74.
278. Arnett 1996, s. 44.
279. Arnett 1996, s. 66.
280. Carney, Christine (18 Eylül 2007). "Megadeth's Mustaine Talks About Albums That Influenced Him;". MP3.com. Blabbermouth.net. 17 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2013.
281. Edmondson 2013, s. 49.
282. Edmondson 2013, s. 340.
283. Edmondson 2013, s. 38.
284. Moore 2009, s. 103.
285. Mustaine 2011, s. 87.
286. Lisa Sharken. "Dave Mustaine of Megadeth". seymourduncan.com. 9 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020.
287. "The System Has Failed Review". Ultimate-guitar.com. 6 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2010.
288. Joyner 2003, s. 301.
289. Wagner 2010, s. 42.
290. Sharken, Lisa (9 Ocak 2007). "Dave Mustaine of Megadeth". Seymour Duncan. 17 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2013.
291. Bosso, Joe (14 Aralık 2011). "Interview: Megadeth's Dave Mustaine talks Thirteen, Metallica and riffs". MusicRadar. 17 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2013.
292. Toto, Anthony (29 Kasım 2013). "Interview: Megadeth". Pop-Break. 26 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2013.
293. Wise, Lauren (28 Ekim 2013). "Megadeth's Dave Ellefson: "All The Best Things In My Life Were Not My Idea"". Phoenix New Times. 15 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2013.
294. Chamberlain, Rich (3 Haziran 2013). "Dave Mustaine on Super Collider, Endgame, Risk and more". MusicRadar. 23 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2014.
295. Ruggiero, Bob (11 Aralık 2013). "Megadeth's Dave Mustaine Hopes You're Still Buying". Houston Press. 21 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2013.
296. Heatley 2018, s. 35.
297. Pärson & Öberg 2012, s. ?.
298. Moore 2009, s. 79.
299. Horning 2018, ss. 42-43.
300. "ANTHRAX Is 'Ready' To Play More 'Big Four' Shows With METALLICA, MEGADETH, SLAYER". blabbermouth. 4 Nisan 2017. 5 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2021.
301. "Metallica, Slayer, Megadeth, Anthrax To Tour Together". Billboard. 15 Aralık 2009. 7 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2021.
302. Swash, Rosie (16 Aralık 2009). "Metallica, Slayer, Megadeth and Anthrax join forces for the ultimate heavy metal tour". The Guardian. 3 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2021.
303. Diehl, Matt (25 Nisan 2011). "The Big 4 Put Aside Their Differences for Spectacular Metal Show". The Guardian. 26 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2021.
304. Rivadavia, Eduardo (15 Ağustos 2013). "10 Best Thrash Metal Bands of All Time". Loudwire. 28 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2013.
305. Paoletta, Michael (14 Ağustos 2004). "Vital Reissues". Billboard. s. 45. Erişim tarihi: 24 Kasım 2013.
306. Wiederhorn, Jon. "Greatest Metal Bands – Honorable Mentions". MTV. 21 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2013.
307. "Warbringer: 'Hunter-Seeker' Lyric Video Released". Blabbermouth.net. 17 Eylül 2013. Erişim tarihi: 13 Aralık 2013.
308. Mustaine 2011, s. 136.
309. "Award Winners" (PDF). RAW. 12 Kasım 1991. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2020.
310. "Megadeth wins stuff @ Foundation Forum 1991". YouTube. 1991. 29 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2020.
311. "Awards Database". Los Angeles Times. 3 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2009.
312. "Grammy Awards: Best Metal Performance". Rock on the Net. 11 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Haziran 2010.
313. "Megadeth 'Countdown to Extinction: Live' To Be Released Worldwide on September 24". Business Wire. 28 Ağustos 2013. 12 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2013.
314. "Stereophonics lead rock awards". BBC News. 16 Ağustos 1999. 18 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2020.
315. "Metal Storm Awards 2004". Metal Storm. 2004. 22 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2020.
316. "Lamb of God, Iron Maiden, Slayer, Machine Head Among 'Golden Gods' Nominees". Blabbermouth.net. 10 Nisan 2007. 14 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2009.
317. "Metal Hammer Golden Gods Awards: Complete List of Winners". Blabbermouth.net. 17 Haziran 2008. 19 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2009.
318. "Metal Hammer Golden Gods 2008 Nominees Announced". Blabbermouth.net. 9 Nisan 2008. 3 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2009.
319. "Metal Storm Awards 2009". Metal Storm. 2009. 26 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2020.
320. Carman, Keith (8 Nisan 2009). "Isis, Metallica, Slipknot Winners At the Epiphone Revolver Golden Gods Awards". Exclaim!. 2 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2009.
321. "REVOLVER GOLDEN GODS AWARDS 2010 Nominees Announced". Metal Injection. 18 Şubat 2010. 23 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2020.
322. "REVOLVER GOLDEN GODS AWARDS 2011 Nominees & Performers Announced". Metal Injection. 24 Şubat 2011. 29 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2020.
323. Loudwire Staff (2 Ocak 2012). "Megadeth Win Two 2011 Loudwire Music Awards". Loudwire. 17 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Aralık 2013.
324. Hartmann, Graham (1 Aralık 2011). "Mastodon, Megadeth, Dream Theater, Foo Fighters Nominated for Best Hard Rock / Metal Grammy Performance". Loudwire. 27 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2013.
325. Kaufman, Spencer (5 Aralık 2012). "2013 Grammy Nominees for Best Hard Rock / Metal Performance: Anthrax, Halestorm, Iron Maiden, Lamb of God, Marilyn Manson + Megadeth". Loudwire. 23 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2013.
326. "OZZY OSBOURNE, JOE PERRY, DAVE MUSTAINE Honored At 'Classic Rock Roll Of Honour': Video Highlights". Blabbermouth. 6 Kasım 2014. 20 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2020.
327. "Megadeth's Dave Mustaine Is the 2015 Metal Hammer Golden God". Loudwire. 10 Haziran 2015. 27 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2020.
328. Blabbermouth.net (14 Aralık 2016). "METALLICA, MEGADETH, ANTHRAX, SLIPKNOT Among Winners At Revolver Music Awards". Exclaim!. 7 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2016.
329. "The Megadeth VR Experience". CLIO Music. 2016. 8 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2020.
330. "VH1: 100 Greatest Hard Rock Artists: 51–100". Rock On The Net. 30 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mart 2010.
331. Guitar World staff (23 Ocak 2004). "Guitar World's 100 Greatest Heavy Metal Guitarists Of All Time". Guitar World. Blabbermouth.net. 5 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2013.
332. Wiederhorn, Jon. "Greatest Metal Bands - Honorable Mentions". MTV. 21 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2013.
333. Rivadavia, Eduardo (15 Ağustos 2013). "10 Best Thrash Metal Bands of All Time". Loudwire. 28 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2013.

Genel

• Arnett, Jeffrey Jensen (1996). Metal heads. Westview Press. ISBN 0-8133-2813-6. Erişim tarihi: 12 Şubat 2020.
• Bivins, Jason C. (2008). Religion of Fear: The Politics of Horror in Conservative Evangelicalism. Oxford University Press. ISBN 9780199887699. Erişim tarihi: 12 Şubat 2020.
• Buckley, Peter (2003). The Rough Guide to Rock. Rough Guides. ISBN 1-84353-105-4. Erişim tarihi: 12 Şubat 2020.
• Bukszpan, Daniel (2003). The Encyclopedia of Heavy Metal. Barnes&Noble Publishing. ISBN 0-7607-4218-9. Erişim tarihi: 12 Şubat 2020.
• Edmondson, Jacqueline (2013). Music in American Life: An Encyclopedia of the Songs, Styles, Stars, and Stories that Shaped our Culture [4 volumes]: An Encyclopedia of the Songs, Styles, Stars, and Stories That Shaped Our Culture. ABC-CLIO. ISBN 0-313-39348-6. Erişim tarihi: 12 Şubat 2020.
• Ellefson, David; McIver, Joel (2013). My Life with Deth: Discovering Meaning in a Life of Rock & Roll. Simon and Schuster. ISBN 1-4516-9988-3. Erişim tarihi: 12 Şubat 2020.
• Guglielmi, Federico (2002). Grande enciclopedia rock. Giunti Editore. ISBN 88-09-02852-X.
• Harrison, Thomas (2011). Music of the 1980s. ABC-CLIO. ISBN 0-313-36599-7. Erişim tarihi: 12 Şubat 2020.
• Heatley, Michael (2018). Heavy Metal: The Story in Pictures. Book Sales. ISBN 9780785836612.
• Horning, Nicole (2018). Metal Music: A History for Headbangers. Greenhaven Publishing LLC. ISBN 9781534565265.
• Joyner, David Lee (2003). American Popular Music. McGraw-Hill Higher Education. ISBN 0-07-241424-3. Erişim tarihi: 12 Şubat 2020.
• Kahn-Harris, Keith (2007). Extreme Metal: Music and Culture on the Edge. Berg. ISBN 9781845203993. Erişim tarihi: 12 Şubat 2020.
• Konow, David (2009). Bang Your Head: The Rise and Fall of Heavy Metal. Crown. ISBN 9780307565600. Erişim tarihi: 12 Şubat 2020.
• McIver, Joel (2009). The Bloody Reign of Slayer. Omnibus Press. ISBN 978-0-85712-038-0. Erişim tarihi: 12 Şubat 2020.
• Moore, Ryan (2009). Sells like Teen Spirit: Music, Youth Culture, and Social Crisis. NYU Press. ISBN 0-8147-9603-6. Erişim tarihi: 12 Şubat 2020.
• Mustaine, Dave (2011). Mustaine: A Heavy Metal Memoir. New York, ABD: Harper Collins. ISBN 0-06-171437-2.
• Phillips, William; Cogan, Brian (2009). Encyclopedia of Heavy Metal Music. Greenwood Press. ISBN 0-313-34800-6. Erişim tarihi: 12 Şubat 2020.
• Pillsbury, Glenn (2006). Damage Incorporated: Metallica and the Production of Musical Identity. Routledge. ISBN 978-0-415-97374-8.
• Pärson, Pär-Jörgen; Öberg, Hans-Olov (2012). Heavy Metal Management. Stockholm Text. ISBN 9789187173943.

• Rees, Dafydd; Crampton, Luke (1999). Rock stars encyclopedia. DK Publishing. ISBN 0-7894-4613-8.
• Talevski, Nick (2010). Rock Obituaries – Knocking On Heaven's Door. Omnibus Press. ISBN 0-85712-117-0.
• Wagner, Jeff (2010). Mean Deviation: Four Decades of Progressive Heavy Metal. Bazillion Points Books. ISBN 9780979616334. Erişim tarihi: 12 Şubat 2020.

Dış bağlantılar

• Resmî site
• Megadeth, Arizona - 2000 yılı civarlarında yeniden yapılmış siteleri
• Curlie'de Megadeth (DMOZ tabanlı)
• AllMusic'te Megadeth
• Discogs'ta Megadeth diskografisi